Την ταραμοσαλάτα αυτή την έφτιαχνε ο πατέρας μου με ξύλινο γουδί και γουδοχέρι, κανονικά, και τεράστια υπομονή. Πολλές φορές τον βοηθούσα ρίχνοντας το λάδι σαν κλωστή, το ίδιο και το λεμόνι. Κάποιες φορές (1-2) καταλήξαμε σ' ένα λάδι που μύριζε ψαρίλα με τον ταραμά σαν κατακάθι.Πέρασαν χρόνια, "έφυγε" ο πατέρας κι εγώ ονειρευόμουν την "Παριανή Ταραμοσαλάτα" του. Κάποια στιγμή θυμήθηκα και εκείνο το απαίσιο "χτυπητό αυγό" και τότε μου "έσκασε" η ιδέα. Ο πατέρας με το γουδί έσπαγε τα αυγουλάκια του ταραμά, που με το δούλεμα συμπεριφέρονταν σαν το χτυπητό αυγό, γίνονταν κρέμα. Αν εύρισκα τρόπο να εξομοιώσω το δούλεμα των υλικών, χωρίς γουδί, θα άξιζε να το κοινοποιήσω και στους Μερακλήδες του CookPad. Και τον βρήκα! Ήταν ένα φτηνό μιξεράκι με κάδο των 30 ευρώ.Αυτή η συνταγή μου δίνει περίπου 2 λίτρα (όγκος, έτσι?) ταραμοσαλάτα, της οποίας η γεύση δεν θα υποψιάσει κανέναν ότι περιέχει τόσο λάδι. Μην πείτε πώς τη φτιάξατε πριν τη δοκιμάσουν οι φίλοι σας γιατί ίσως να έχουν προκατάληψη με το λάδι. Μπορεί να γίνει και με ελαιόλαδο, αλλά θέλει περισσότερη ώρα, καλύτερο λιπαντικό, για να σπάσουν καλά τα αυγουλάκια του ταραμά. Επί πλέον το ελαιόλαδο έχει έντονη μυρωδιά και θα σας "προδώσει".
