Migdały i cukier puder umieścić w malakserze. Zmiksować do połączenia. Przesiać przez bardzo drobne sitko. Dodać 60 g białek, dokładnie wymieszać. Dodać dowolną ilość barwnika, wymieszać - kolor powinien być intensywny, białka dodawane później rozrzedzą kolor).

W małym garnuszku umieścić 150 g cukru i 50 ml wody. Wymieszać, zagotować. W garnuszku umieścić termometr cukierniczy i gotować na średniej mocy palnika (nie mieszając ani razu!) do osiągnięcia na nim temperatury 118ºC.

Gdy syrop dochodzi do temperatury 100ºC zacząć ubijać białka. Ubijać do sztywności, pod koniec miksowania dosypując cukier, łyżeczka po łyżeczce, cały czas miksując. Gdy syrop osiągnie wymaganą temperaturę natychmiast ściągnąć go z palnika i powoli, cienką strużką wlewać syrop cukrowy do ubijanych białek. Miksować do wystydzenia masy.

Gotową włoską bezę dodawać do przygotowanej masy migdałowej, w trzech turach, dokładnie mieszając. Masa będzie robiła się rzadsza z każdym zamieszaniem, a w rezultacie powinna swobodnie opadać ze szpatułki w postaci gęstej, błyszczącej wstążki.

Gotowe ciasto makaronikowe przełożyć do rękawa cukierniczego z okrągłą tylką. Trzymając tylkę prostopadle do blachy wyciskać na blachę makaroniki, pozostawiając pomiędzy nimi spore odstępy. Odstawić makaroniki do wysuszenia - przy dotyku nie powinny się kleić, a na ich powierzchni powinna utworzyć się cienka skorupka

Piec w temperaturze 150 - 160ºC z termoobiegiem przez około 12 - 15 minut. Makaroniki nie powinny się zarumienić. Jeśli tak się dzieje, temperaturę należy obniżyć i wydłużyć czas pieczenia. Upieczone wyjąć z piekarnika, pozostawić na macie lub papierze do pieczenia do całkowitego wystudzenia.

Gotowe makaroniki przekładać dowolnym nadzieniem. U mnie słony karmel.