Ένα υπέροχο πιάτο, ιδανικό για μπουφέ και για όλες τις ώρες. Καταναλώνεται πολύ ευχαρίστως και κρύο. Τρελαίνομαι για αρμυρές και γλυκές τάρτες και αυτή η συνταγή είναι φοβερή, αφού είναι εύκολη και πολύ γευστική! 😃#2020 #Τρίτη

Είναι μια ανοιχτή πίτα-τάρτα με γέμιση κρέμας τυριού και ζαμπόν-μπέικον. Πλέον, όμως υπάρχουν πολλές παραλλαγές με προσθήκη λαχανικών, θαλασσινών κλπ. Είναι πολύ νόστιμη και προτείνεται ανεπιφύλακτα στο κυριακάτικο τραπέζι αλλά και σε ένα γιορτινό μπουφέ. Ας δούμε λοιπόν την κλασική συνταγή χωρίς άλλες προσθήκες.Λίγα μυστικά ακόμαΓια μια φόρμα τάρτας ή ταψάκι διαμέτρου 28 εκ.Για την ζύμη της τάρτας χρειαζόμαστε 1 Αυγό, 1 Πρέζα Αλάτι, 120-150 γραμμάρια Βούτυρο ή Μαργαρίνη (Αν Θέλουμε η Τάρτα να Γίνει Πάστα Φλόρα, δηλαδή γλυκιά τάρτα για τάρτα γλυκού, τότε Προσθέτουμε 5-6 κουτ. σούπας ζάχαρη). Αναμειγνύουμε όλα τα υλικά. Το βούτυρο, προτιμάτε να είναι λιωμένο για περισσότερη ευκολία. Σταματάμε να ζυμώνουμε όταν σφίξει η ζύμη και είναι σα μεγάλα ψίχουλα. Δε θα στρώνει όπως το ζυμάρι του ψωμιού, θα μας κόβεται εύκολα. Το βάζουμε στο ψυγείο για 30λεπτά ή 15λεπτά στην κατάψυξη. Στη συνέχεια την βγάζουμε και την ανοίγουμε με τον πλάστη, σε καλά αλευρωμένη επιφάνεια, τόσο ώστε να χωράει σε φόρμα ή ταψάκι 28εκατοστών και να ανεβαίνει και στα πλαϊνά τοιχώματα.

Παραλλαγή μίας προηγούμενης κις (“Γιορτινή κις (quiche), με μπρόκολο και τυριά”) που και αυτή αξίζει την προσοχή σας. για τους ίδιους, περισσότερους του ενός, λόγουςΜε σκόπιμα πλούσια, γενναιόδωρη, ζύμη για να έχει η κις μας μία παχιά βάση αλλά και ψηλά τοιχώματα ολόγυρα. Επίσης, η γέμισή της, βασισμένη σε διάφορα υγιεινά λαχανικά, ισορροπεί την “θερμιδική επιβάρυνση” από το βούτυρο και την κρέμα γάλακτος που επίσης περιέχει. Τέλος, τα δύο είδη τυριών, ένα λευκό και ένα κίτρινο, δίνουν μία υπέροχη, ελαφρά αλμυρή, γεύση που, σε συνδυασμό με την τραγανή υφή του αρωματισμένου με το σκορδάκι μπρόκολου, ισορροπούν την ουδέτερη γεύση των λαχανικών. Εν πάσει περιπτώσει, είναι μία πολύ νόστιμη τάρτα!Λίγα μυστικά ακόμα[1] Για “βαράκια” στην τάρτα εμείς χρησιμοποιούμε όσπρια. Έχουμε ένα τάπερ παλιά ξερά φασόλια τα οποία θυσιάστηκαν για πρώτη φορά κάποια στιγμή σε κάποια ανάλογη συνταγή και από τότε τα χρησιμοποιούμε ξανα και ξανά κάθε φορά που χρειαζόμαστε ανάλογα “βάρη ζύμης”. Τα επανειλημμένα ψησίματα δεν φαίνεται να τα ενοχλούν καθόλου![2]Σας προτείνω μέσα στη συνταγή να καλύψετε τον πάτο με δύο δίσκους από αντικολλητικό χαρτί, επειδή όταν είναι δύο παραλαμβάνουν καλύτερα (πιο ομοιόμορφα) των βάρος των οσπρίων και έτσι δεν θα υπάρχουν βαθουλώματα και ανωμαλίες στην επιφάνεια της ψημένης ζύμης. Όχι ότι έχει καμία ιδιαίτερη σημασία αλλά μια και προσέχουμε όλες τις λεπτομέρειες…Αντίθετα, είναι σημαντικό να μην ξεχάσετε να την καλύψετε και περιμετρικά, τα ζυμαρένια τοιχώματα, με μία λωρίδα χαρτί, αν δεν θέλετε να εγκλωβιστούν στην ψημένη ζύμη κάποια “δύστυχα” φασολάκια (που μπορεί να κάνουν τα δοντάκια σας να …”δυστυχήσουν” ακόμη περισσότερο και τον οδοντογιατρό σας να ευτυχήσει…)[3] Το βούτυρο που θα χρησιμοποιήσουμε για τη ζύμη της quiche, πρέπει να είναι καλά παγωμένο. Ακόμη και αν το βγάλουμε από το ψυγείο τελευταία στιγμή και το κόψουμε για να το χρησιμοποιήσουμε, θα ξαναζεσταθεί και μαλακώσει. Μπορείτε όμως να κάνετε το εξήςΥπολογίστε την ποσότητα (11 κουταλιές βούτυρο είναι κάτι σαν … γραμμάρια), και κόψτε το σε μικρά-μικρά κυβάκια. Βάλτε τα κυβάκια σε ένα πιάτο, αραιωμένα για να μην ξανακολλήσουν σε μία συμπαγή ποσότητα, και ξαναβάλτε το στο ψυγείο (είτε χαμηλά, στον χώρο των λαχανικών είτε ακόμη και στην κατάψυξη για λίγο) να κρυώσει καλά. Έτσι, όταν πια θα έρθει η ώρα να ετοιμάσετε τη ζύμη, θα έχετε βούτυρο και παγωμένο αλλά και κομμένο σε μικρά-μικρά κομμάτια, όπως το χρειάζεστε. (***)Επειδή αφήνουμε αχρησιμοποίητα διάφορα χρήσιμα μέρη των υλικών (τα βλαστάρια των σέσκουλων, το χοντρό κοτσάνι από το μπρόκολο ), με αυτά (άντε και με ένα-δυό καροτάκια και πατάτες που θα καθαρίσουμε επί τούτου) μπορούμε να φτιάξουμε έναν πολύ ωραίο (και πολύ χρήσιμο) ζωμό και να τον φυλάξουμε σε ένα μπουκαλάκι του νερού στο ψυγείο. Το risotto που θα ετοιμάσετε την επόμενη εβδομάδα θα το εκτιμήσει ιδιαίτερα!!!

# τσίμπα_το

Αυτή είναι μια συνταγή για κις (quiche) που αξίζει την προσοχή σας για περισσότερους από έναν λόγουςΗ ζύμη είναι σκόπιμα πλούσια, γενναιόδωρη, ώστε να να μας επιτρέψει να φτιάξουμε την κις με παχιά βάση αλλά και με ψηλά τοιχώματα ολόγυρα, αλλά και η γέμισή της, τίγκα στο υγιεινό λαχανικό, ισορροπεί την “θερμιδική επιβάρυνση” από το βούτυρο και την κρέμα γάλακτος που επίσης χρησιμοποιούμε. Επίσης, τα δύο είδη τυριών δίνουν μία υπέροχη, ελαφρά αλμυρή, γεύση που, σε συνδυασμό με την τραγανή υφή του αρωματισμένου με το σκορδάκι μπρόκολου, δίνουν μία ξεχωριστή γεύση στην τάρτα!Την φτιάξαμε για το χριστουγεννιάτικο οικογενειακό γεύμα και με απασχόλησε πραγματικά εάν ταίριαζε για μία τέτοια περίπτωση. Και καλά η κόρη μου, αυτή και το μπρόκολο είναι “BFFE” (best friends for ever), δεν ήταν εκεί το πρόβλημα. Είχαμε όμως πεθερικά στο τραπέζι, κουνιαδο-μπατζανάκηδες και λοιπές ετερόκλιτες Δυναμείς… (με «Δ» κεφαλαίο, που αν δεν ευχαριστηθούν πάει όλη η χρονιά χαμένη, δεν σε ξεπλένει ούτε το ρέμα της Χελιδονούς)…Ε, λοιπόν, σας πληροφορώ ότι πήρα τα εύσημα από όλους, εννιά νοματαίους κάθε ηλικίας (για τα έΝσημα με παραπέμπουν στον Κατρούγκαλο και την Αχτσιόγλου). Ακόμη και εγώ, με γνωστή την άσχημη σχέση που έχω με τα μέλη της οικογένειας των Μποκολοειδών, την υπερ-ευχαριστήθηκα την κις.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Για “βαράκια” στην τάρτα εμείς χρησιμοποιούμε όσπρια. Έχουμε ένα τάπερ παλιά ξερά φασόλια τα οποία θυσιάστηκαν για πρώτη φορά κάποια στιγμή σε κάποια ανάλογη συνταγή και από τότε τα χρησιμοποιούμε ξανα και ξανά κάθε φορά που χρειαζόμαστε ανάλογα “βάρη ζύμης”. Τα επανειλημμένα ψησίματα δεν φαίνεται να τα ενοχλούν καθόλου!Σας προτείνω μέσα στη συνταγή να καλύψετε τον πάτο με δύο δίσκους από αντικολλητικό χαρτί, επειδή όταν είναι δύο παραλαμβάνουν καλύτερα (πιο ομοιόμορφα) των βάρος των οσπρίων και έτσι δεν θα υπάρχουν βαθουλώματα και ανωμαλίες στην επιφάνεια της ψημένης ζύμης. Όχι ότι έχει καμία ιδιαίτερη σημασία αλλά μια και προσέχουμε όλες τις λεπτομέρειες…Αντίθετα, είναι σημαντικό να μην ξεχάσετε να την καλύψετε και περιμετρικά, τα ζυμαρένια τοιχώματα, με μία λωρίδα χαρτί, αν δεν θέλετε να εγκλωβιστούν στην ψημένη ζύμη κάποια “δύστυχα” φασολάκια (που μπορεί να κάνουν τα δοντάκια σας να …”δυστυχήσουν” ακόμη περισσότερο και τον οδοντογιατρό σας να ευτυχήσει…)[2] Το βούτυρο που θα χρησιμοποιήσουμε για τη ζύμη της quiche, πρέπει να είναι καλά παγωμένο. Ακόμη και αν το βγάλουμε από το ψυγείο τελευταία στιγμή και το κόψουμε για να το χρησιμοποιήσουμε, θα ξαναζεσταθεί και μαλακώσει. Μπορείτε όμως να κάνετε το εξήςΥπολογίστε την ποσότητα (11 κουταλιές βούτυρο είναι κάτι σαν … γραμμάρια), και κόψτε το σε μικρά-μικρά κυβάκια. Βάλτε τα κυβάκια σε ένα πιάτο, αραιωμένα για να μην ξανακολλήσουν σε μία συμπαγή ποσότητα, και ξαναβάλτε το στο ψυγείο (είτε χαμηλά, στον χώρο των λαχανικών είτε ακόμη και στην κατάψυξη για λίγο) να κρυώσει καλά. Έτσι, όταν πια θα έρθει η ώρα να ετοιμάσετε τη ζύμη, θα έχετε βούτυρο και παγωμένο αλλά και κομμένο σε μικρά-μικρά κομμάτια, όπως το χρειάζεστε.Επειδή αφήνουμε αχρησιμοποίητα διάφορα χρήσιμα μέρη των υλικών (τα βλαστάρια των σέσκουλων, το χοντρό κοτσάνι από το μπρόκολο ), με αυτά (άντε και με ένα-δυό καροτάκια και πατάτες που θα καθαρίσουμε επί τούτου) μπορούμε να φτιάξουμε έναν πολύ ωραίο (και πολύ χρήσιμο) ζωμό και να τον φυλάξουμε σε ένα μπουκαλάκι του νερού στο ψυγείο. Το risotto που θα ετοιμάσετε την επόμενη εβδομάδα θα το εκτιμήσει ιδιαίτερα!!!

Για brunch, μεσημεριανό/βραδυνο με σαλάτα ή σνακ!!!

Εκπληκτική αλμυρή τάρτα με θρυπτή βουτυράτη ζύμη και πλούσια γέμιση που οπότε τη φτιάχνω δεν μένει ούτε ψιχουλάκι! Την έχω φτιάξει με διάφορα τυριά κατά καιρούς αλλά ο συνδυασμός γκούντα-φέτα είναι ο νοστιμότερος από όλους! Το γκούντα δένει τέλεια με το μπέικον.

#τολεςκαιπίτσα 🍕η ζύμη για την τάρτα είναι πολύ νόστιμη από μόνη της , μπορείς να προσθέσεις ότι υλικά θέλεις ....👩‍🍳

Αυτή η quiche είναι το πιάτο που ο Βασιλιάς Κάρολος και η Καμίλλα επέλεξαν για το “μεγάλο γεύμα” με αφορμή τον εορτασμό της Στέψης στο παλάτι του Buckingham.Είναι μία βαθιά quiche, με μια πολύ τραγανή ζύμη και επίσης πολύ λεπτή γεύση από την γέμιση λαχανικών (σπανάκι, φρέσκα κουκιά (αρακά εδώ) και ψιλοκομμένο φρέσκο εστραγκόν.Δεν ξέρω εάν είναι γεύση άξια μίας βασιλικής στέψης η επιλογή αυτή του βασιλικού chef Mark Flanagan (αυτό μόνον οι παρευρισκόμενοι θα μπορούσαν να μας το πουν), για το φτωχικό μας το τσαρδί, όμως, ήταν πραγματικά νοστιμότατη! Πρόκειται για μία εύκολη συνταγή που, μια και δεν πρόκειται εμείς να στεφθούμε ποτέ βασιλείς, μπορούμε να την ετοιμάσουμε για ένα μπουφέ ή ένα πικ-νικ και να την απολαύσουμε ζεστή (όπως οι βασιλικοί καλεσμένοι), ή και κρύα (όπως αυτοί δεν τη δοκίμασαν αλλά εγώ ξέρω ότι είναι επίσης ε-ξαι-ρε-τι-κή (ίσως και καλύτερη).Εάν βρεθείτε στο Λονδίνο, θα τη βρείτε να σερβίρεται (σχεδόν) παντού.#ΧρυσήΠοδιά23

Αλμυρή τάρτα με μπέϊκον που πάντα κλέβει την παράσταση!Λίγα μυστικά ακόμαΑν έχετε χρόνο φτιάξτε την από το πρωί! Όσο μένει άψητη τόσο καλύτερη γίνεται γιατί τραβάει η ζύμη τα αυγά με την κρέμα και γίνεται πιο αφράτη!

Τα κολοκυθάκια τα αγαπώ και έτσι τα χρησιμοποιώ αρκετά!! Η ζύμη για την τάρτα μπορεί να είναι και άνετα πίτσας γιατί φούσκωσε ίσα ίσα και δεν είναι τελείως επίπεδη!!

#απόκριες#ΔιεθνήςΠοδιά24Μας είχε μείνει σολομός από το προηγούμενο βράδυ και με τα #leftovers έφτιαξα αυτό το νέο πολύ νόστιμο φαγητό!