Αλμυρή τάρτα με μπέϊκον που πάντα κλέβει την παράσταση!Λίγα μυστικά ακόμαΑν έχετε χρόνο φτιάξτε την από το πρωί! Όσο μένει άψητη τόσο καλύτερη γίνεται γιατί τραβάει η ζύμη τα αυγά με την κρέμα και γίνεται πιο αφράτη!

Είναι μια ανοιχτή πίτα-τάρτα με γέμιση κρέμας τυριού και ζαμπόν-μπέικον. Πλέον, όμως υπάρχουν πολλές παραλλαγές με προσθήκη λαχανικών, θαλασσινών κλπ. Είναι πολύ νόστιμη και προτείνεται ανεπιφύλακτα στο κυριακάτικο τραπέζι αλλά και σε ένα γιορτινό μπουφέ. Ας δούμε λοιπόν την κλασική συνταγή χωρίς άλλες προσθήκες.Λίγα μυστικά ακόμαΓια μια φόρμα τάρτας ή ταψάκι διαμέτρου 28 εκ.Για την ζύμη της τάρτας χρειαζόμαστε 1 Αυγό, 1 Πρέζα Αλάτι, 120-150 γραμμάρια Βούτυρο ή Μαργαρίνη (Αν Θέλουμε η Τάρτα να Γίνει Πάστα Φλόρα, δηλαδή γλυκιά τάρτα για τάρτα γλυκού, τότε Προσθέτουμε 5-6 κουτ. σούπας ζάχαρη). Αναμειγνύουμε όλα τα υλικά. Το βούτυρο, προτιμάτε να είναι λιωμένο για περισσότερη ευκολία. Σταματάμε να ζυμώνουμε όταν σφίξει η ζύμη και είναι σα μεγάλα ψίχουλα. Δε θα στρώνει όπως το ζυμάρι του ψωμιού, θα μας κόβεται εύκολα. Το βάζουμε στο ψυγείο για 30λεπτά ή 15λεπτά στην κατάψυξη. Στη συνέχεια την βγάζουμε και την ανοίγουμε με τον πλάστη, σε καλά αλευρωμένη επιφάνεια, τόσο ώστε να χωράει σε φόρμα ή ταψάκι 28εκατοστών και να ανεβαίνει και στα πλαϊνά τοιχώματα.

Το ζυμαράκι είναι πολύ εύκολο και δεν χρειάζεται ψήσιμο πριν βάλουμε τα υπόλοιπα υλικά!Δεν τηγανίζουμε το μπέικον για να γίνει ελαφριά η κις Λόρεν μας!Παρουσιάστε την σε μπουφέ,σε τραπέζι...θα σας ζητήσουν σίγουρα την συνταγή!!!

Γιατί δεν είναι τυχαία διάσημη ανά τον κόσμο. Μια μπουκιά και φεύγεις γι' άλλα μέρη. #2020

Η κις Λορέν (quiche Lorraine Vosgienne) προέρχεται από την παραδοσιακή γαλλική κουζίνα, από την περιοχή της Λορένης. Η λέξη quiche προέρχεται από το γερμανικό Kuchen, που σημαίνει κέικ στην τοπική διάλεκτο francique μετατράπηκε σε Küeche, το οποίο όμως προφέρεται kishe, απ'όπου και η σημερινή ονομασία quiche, από την καταγραφή της λέξης στην γαλλική γλώσσα.Πρώτη φορά βρίσκουμε την λέξη quiche σε συνταγή του 1605 και προέρχεται από την κουζίνα του Δούκα της Λωρραίνης, πρώην βασιλιά της Πολωνίας Stanislas.Η κλασσική συνταγή για quiche Lorraine που συνήθως συναντάμε στα βιβλία μαγειρικής, περιέχει τυρί (γραβιέρα ή έμενταλ) όσο και λαρδί. Παρ'όλα αυτά η πραγματική quiche Lorraine δεν περιέχει τυρί!Όταν προστίθεται τυρί, παίρνει την ονομασία quiche Vosgienne, ενώ όταν προστίθενται σωταρισμένα κρεμμύδια, έχουμε την quiche Alsacienne. Αυτές είναι και οι δυο αποδεκτές παραλλαγές της quiche Lorraine από το "Εθνικό συνδικάτο για την υπεράσπιση και την προώθηση της αυθεντικής quiche Lorraine" που σκοπό του έχει ακριβώς την διατήρηση της παράδοσης και της αυθεντικότητας της συνταγής. Κατά τον 21ο αιώνα, η quiche έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής και σήμερα αυτός ο χαρακτηρισμός, λανθασμένα, περιλαμβάνει όλες τις αλμυρές τάρτες που παρασκευάζονται με κρέμα που περιέχει αυγά σε συνδυασμό με μια πλειάδα υλικών, όπως τυριά, λαχανικά ενώ η βάση τους μπορεί να αποτελείται εκτός από την τριφτή ζύμη και από σφολιάτα.

Αυτή είναι μια συνταγή για κις (quiche) που αξίζει την προσοχή σας για περισσότερους από έναν λόγουςΗ ζύμη είναι σκόπιμα πλούσια, γενναιόδωρη, ώστε να να μας επιτρέψει να φτιάξουμε την κις με παχιά βάση αλλά και με ψηλά τοιχώματα ολόγυρα, αλλά και η γέμισή της, τίγκα στο υγιεινό λαχανικό, ισορροπεί την “θερμιδική επιβάρυνση” από το βούτυρο και την κρέμα γάλακτος που επίσης χρησιμοποιούμε. Επίσης, τα δύο είδη τυριών δίνουν μία υπέροχη, ελαφρά αλμυρή, γεύση που, σε συνδυασμό με την τραγανή υφή του αρωματισμένου με το σκορδάκι μπρόκολου, δίνουν μία ξεχωριστή γεύση στην τάρτα!Την φτιάξαμε για το χριστουγεννιάτικο οικογενειακό γεύμα και με απασχόλησε πραγματικά εάν ταίριαζε για μία τέτοια περίπτωση. Και καλά η κόρη μου, αυτή και το μπρόκολο είναι “BFFE” (best friends for ever), δεν ήταν εκεί το πρόβλημα. Είχαμε όμως πεθερικά στο τραπέζι, κουνιαδο-μπατζανάκηδες και λοιπές ετερόκλιτες Δυναμείς… (με «Δ» κεφαλαίο, που αν δεν ευχαριστηθούν πάει όλη η χρονιά χαμένη, δεν σε ξεπλένει ούτε το ρέμα της Χελιδονούς)…Ε, λοιπόν, σας πληροφορώ ότι πήρα τα εύσημα από όλους, εννιά νοματαίους κάθε ηλικίας (για τα έΝσημα με παραπέμπουν στον Κατρούγκαλο και την Αχτσιόγλου). Ακόμη και εγώ, με γνωστή την άσχημη σχέση που έχω με τα μέλη της οικογένειας των Μποκολοειδών, την υπερ-ευχαριστήθηκα την κις.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Για “βαράκια” στην τάρτα εμείς χρησιμοποιούμε όσπρια. Έχουμε ένα τάπερ παλιά ξερά φασόλια τα οποία θυσιάστηκαν για πρώτη φορά κάποια στιγμή σε κάποια ανάλογη συνταγή και από τότε τα χρησιμοποιούμε ξανα και ξανά κάθε φορά που χρειαζόμαστε ανάλογα “βάρη ζύμης”. Τα επανειλημμένα ψησίματα δεν φαίνεται να τα ενοχλούν καθόλου!Σας προτείνω μέσα στη συνταγή να καλύψετε τον πάτο με δύο δίσκους από αντικολλητικό χαρτί, επειδή όταν είναι δύο παραλαμβάνουν καλύτερα (πιο ομοιόμορφα) των βάρος των οσπρίων και έτσι δεν θα υπάρχουν βαθουλώματα και ανωμαλίες στην επιφάνεια της ψημένης ζύμης. Όχι ότι έχει καμία ιδιαίτερη σημασία αλλά μια και προσέχουμε όλες τις λεπτομέρειες…Αντίθετα, είναι σημαντικό να μην ξεχάσετε να την καλύψετε και περιμετρικά, τα ζυμαρένια τοιχώματα, με μία λωρίδα χαρτί, αν δεν θέλετε να εγκλωβιστούν στην ψημένη ζύμη κάποια “δύστυχα” φασολάκια (που μπορεί να κάνουν τα δοντάκια σας να …”δυστυχήσουν” ακόμη περισσότερο και τον οδοντογιατρό σας να ευτυχήσει…)[2] Το βούτυρο που θα χρησιμοποιήσουμε για τη ζύμη της quiche, πρέπει να είναι καλά παγωμένο. Ακόμη και αν το βγάλουμε από το ψυγείο τελευταία στιγμή και το κόψουμε για να το χρησιμοποιήσουμε, θα ξαναζεσταθεί και μαλακώσει. Μπορείτε όμως να κάνετε το εξήςΥπολογίστε την ποσότητα (11 κουταλιές βούτυρο είναι κάτι σαν … γραμμάρια), και κόψτε το σε μικρά-μικρά κυβάκια. Βάλτε τα κυβάκια σε ένα πιάτο, αραιωμένα για να μην ξανακολλήσουν σε μία συμπαγή ποσότητα, και ξαναβάλτε το στο ψυγείο (είτε χαμηλά, στον χώρο των λαχανικών είτε ακόμη και στην κατάψυξη για λίγο) να κρυώσει καλά. Έτσι, όταν πια θα έρθει η ώρα να ετοιμάσετε τη ζύμη, θα έχετε βούτυρο και παγωμένο αλλά και κομμένο σε μικρά-μικρά κομμάτια, όπως το χρειάζεστε.Επειδή αφήνουμε αχρησιμοποίητα διάφορα χρήσιμα μέρη των υλικών (τα βλαστάρια των σέσκουλων, το χοντρό κοτσάνι από το μπρόκολο ), με αυτά (άντε και με ένα-δυό καροτάκια και πατάτες που θα καθαρίσουμε επί τούτου) μπορούμε να φτιάξουμε έναν πολύ ωραίο (και πολύ χρήσιμο) ζωμό και να τον φυλάξουμε σε ένα μπουκαλάκι του νερού στο ψυγείο. Το risotto που θα ετοιμάσετε την επόμενη εβδομάδα θα το εκτιμήσει ιδιαίτερα!!!

#ΧρυσόΠιρούνι

Τα τυριά είναι ενδεικτικά, όπως και τα γραμμάρια!!!! Ανάλογα το πυρέξ που θα χρησιμοποιησουμε!!!

Παραλλαγή μίας προηγούμενης κις (“Γιορτινή κις (quiche), με μπρόκολο και τυριά”) που και αυτή αξίζει την προσοχή σας. για τους ίδιους, περισσότερους του ενός, λόγουςΜε σκόπιμα πλούσια, γενναιόδωρη, ζύμη για να έχει η κις μας μία παχιά βάση αλλά και ψηλά τοιχώματα ολόγυρα. Επίσης, η γέμισή της, βασισμένη σε διάφορα υγιεινά λαχανικά, ισορροπεί την “θερμιδική επιβάρυνση” από το βούτυρο και την κρέμα γάλακτος που επίσης περιέχει. Τέλος, τα δύο είδη τυριών, ένα λευκό και ένα κίτρινο, δίνουν μία υπέροχη, ελαφρά αλμυρή, γεύση που, σε συνδυασμό με την τραγανή υφή του αρωματισμένου με το σκορδάκι μπρόκολου, ισορροπούν την ουδέτερη γεύση των λαχανικών. Εν πάσει περιπτώσει, είναι μία πολύ νόστιμη τάρτα!Λίγα μυστικά ακόμα[1] Για “βαράκια” στην τάρτα εμείς χρησιμοποιούμε όσπρια. Έχουμε ένα τάπερ παλιά ξερά φασόλια τα οποία θυσιάστηκαν για πρώτη φορά κάποια στιγμή σε κάποια ανάλογη συνταγή και από τότε τα χρησιμοποιούμε ξανα και ξανά κάθε φορά που χρειαζόμαστε ανάλογα “βάρη ζύμης”. Τα επανειλημμένα ψησίματα δεν φαίνεται να τα ενοχλούν καθόλου![2]Σας προτείνω μέσα στη συνταγή να καλύψετε τον πάτο με δύο δίσκους από αντικολλητικό χαρτί, επειδή όταν είναι δύο παραλαμβάνουν καλύτερα (πιο ομοιόμορφα) των βάρος των οσπρίων και έτσι δεν θα υπάρχουν βαθουλώματα και ανωμαλίες στην επιφάνεια της ψημένης ζύμης. Όχι ότι έχει καμία ιδιαίτερη σημασία αλλά μια και προσέχουμε όλες τις λεπτομέρειες…Αντίθετα, είναι σημαντικό να μην ξεχάσετε να την καλύψετε και περιμετρικά, τα ζυμαρένια τοιχώματα, με μία λωρίδα χαρτί, αν δεν θέλετε να εγκλωβιστούν στην ψημένη ζύμη κάποια “δύστυχα” φασολάκια (που μπορεί να κάνουν τα δοντάκια σας να …”δυστυχήσουν” ακόμη περισσότερο και τον οδοντογιατρό σας να ευτυχήσει…)[3] Το βούτυρο που θα χρησιμοποιήσουμε για τη ζύμη της quiche, πρέπει να είναι καλά παγωμένο. Ακόμη και αν το βγάλουμε από το ψυγείο τελευταία στιγμή και το κόψουμε για να το χρησιμοποιήσουμε, θα ξαναζεσταθεί και μαλακώσει. Μπορείτε όμως να κάνετε το εξήςΥπολογίστε την ποσότητα (11 κουταλιές βούτυρο είναι κάτι σαν … γραμμάρια), και κόψτε το σε μικρά-μικρά κυβάκια. Βάλτε τα κυβάκια σε ένα πιάτο, αραιωμένα για να μην ξανακολλήσουν σε μία συμπαγή ποσότητα, και ξαναβάλτε το στο ψυγείο (είτε χαμηλά, στον χώρο των λαχανικών είτε ακόμη και στην κατάψυξη για λίγο) να κρυώσει καλά. Έτσι, όταν πια θα έρθει η ώρα να ετοιμάσετε τη ζύμη, θα έχετε βούτυρο και παγωμένο αλλά και κομμένο σε μικρά-μικρά κομμάτια, όπως το χρειάζεστε. (***)Επειδή αφήνουμε αχρησιμοποίητα διάφορα χρήσιμα μέρη των υλικών (τα βλαστάρια των σέσκουλων, το χοντρό κοτσάνι από το μπρόκολο ), με αυτά (άντε και με ένα-δυό καροτάκια και πατάτες που θα καθαρίσουμε επί τούτου) μπορούμε να φτιάξουμε έναν πολύ ωραίο (και πολύ χρήσιμο) ζωμό και να τον φυλάξουμε σε ένα μπουκαλάκι του νερού στο ψυγείο. Το risotto που θα ετοιμάσετε την επόμενη εβδομάδα θα το εκτιμήσει ιδιαίτερα!!!

#ΉρθαΓιαΝαΜείνω