Ένα από τα κλασσικά πιάτα της γαλλικής κουζίνας, για το οποίο κάθε σπίτι έχει και τη δική του συνταγή.Τελικά, όλα παίζονται στη σωστή (και όχι όπως την εννοεί ο καθένας) υφή της σάλτσας. Δεν πρέπει να είναι νερουλή (και πότε μία σάλτσα πρέπει να είναι νερουλή;), πολύ περισσότερο εδώ που θέλουμε να “κολλάει” πάνω στα κομμάτια του κοτόπουλου, σαν δεύτερη πέτσα…Και να είναι πολύ γευστική και αρωματική, χάρις όχι μόνο στις πιπεριές αλλά και στην εξωτική μυρωδιά και τη δυνατή γεύση των μπαχαρικών.Μία συνταγή με χαρούμενα χρώματα, αφιερωμένη στο καλοκαίρι που έρχεται (έφθασε). Ένα πιάτο που τελειώνει πάντα με ένα καλό “σκούπισμα” με ψωμί, για να μη ξεφύγει ούτε σταλιά από τη σάλτσα, κάτι το οποίο –φευ– δεν συνάδει και τόσο με το καλοκαίρι, τις παραλίες, τα μαγιόΒρε δε βαριέσαι…Recipe by ggr

#χρυσόπιρούνι Κλασικό αγαπημένο παραδοσιακό φαγητό...

Ένα εύκολο και νόστιμο φαγητό που μπορούμε να το συνοδεύουμε με ρύζι, μακαρόνια ή απλά σαν μεζεδάκι για κρασί.

Μια κλασική, αγαπημένη συνταγή, που μπορούμε όμως να παίξουμε με υλικά και μυρωδικά #2020

Η Μαρία είναι η πεθερά μου, η Μαρία δεν αγαπά ιδιαίτερα το μαγείρεμα, όμως έχει κάποια φαγητά που τα κάνει πολύ πετυχημένα, όπως το κουνέλι στη γάστρα.Έτσι λοιπόν σας φέρνω την δική της συνταγή για ένα νόστιμο και πολύ πετυχημένο κουνέλι στιφάδο. Το ίδιο κάνει και με τον λαγό όποτε θα της φέρουν πεσκέσι οι φίλοι του πεθερού μου.Το έχω φέρει και λίγο στο μέτρα μου και φυσικά έχω μειώσει τις ποσότητες για 2 μερίδες.#κόκκινο

Είναι ένα υγιεινό φαγητό με πολλά λαχανικά. Λαχανικά της Άνοιξης όπως αγκινάρες, κρεμμυδάκια άνηθο κλπ. Δεν χρειάζεται πολύ χρόνο προετοιμασίας, το βάζετε στο φούρνο και αφήνετε αυτό να κάνει τη δουλειά του και να σας φτιάξει ένα ωραίο οικογενειακό φαγητό να "γλύφετε τα δάκτυλα σας".Άνετα αν δουλεύετε μπορείτε να το φτιάξετε από το βράδυ και να το φάει η οικογένεια την επόμενη.Θα έλεγα ότι είναι μια άλλη εκδοχή της συνταγής «Αγκινάρες αλά πολίτα» αλλά στο φούρνο με κοτόπουλο.

#οικογένεια #νηστίσιμαΕίναι ένα φαγητό που δεν ησυχάζεις αν δεν τελειώσει η κατσαρόλα! Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη νοστιμιά! Είναι συνταγή της μαμάς μου και θυμάμαι ότι όταν ήταν η εποχή της καραβίδας ήταν από τα λατρεμένα μας πιάτα!Το μόνο «κακό» είναι ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα χέρια μας! Και στο τέλος θα γλύφετε τα δάχτυλά σας. Θα με θυμηθείτε!

Να καταθέσω κι εγώ στην ομάδα τις πατάτες που λατρεύουν τα παιδιά μου που είναι άλλωστε κι οι καλύτεροι κριτές μου !!! Ο τρόπος αυτός τις κάνει ολόιδιες σε υφή και γεύση με τις τηγανητές .Δε χρειάζεται να ξανατηγανίσεις πατάτες ....είπαν! Γιατί εκείνα ....ξέρουν !!!! 🤩🤩

Ένα νόστιμο φαγητό για τις γιορτές αλλά και το Κυριακάτικο τραπέζι !Το συνοδεύουμε με πατάτες φούρνου! Ένα φαγητό με δύο νόστιμες γεμίσεις !Την διαφορά στο δεύτερο ρολό την κάνει η πιπεριά Φλωρίνης!!

Ή αλλιώς, πως μπορεί κανείς να κάνει όσα περισσότερα μπορεί με ένα κοτόπουλο...Για τους ζωμούς είναι ιδανικό το slow cooker. Είναι ασφαλές, βράζει χωρίς επιτήρηση και είναι πιο οικονομικό από κατσαρόλα πάνω σε μάτι της κουζίνας. Η συνταγή όμως μπορεί να γίνει και χωρίς slow cooker σε χαμηλή φωτιά.Δεν προσθέτουμε αλάτι ή μπαχαρικά. Θέλουμε να είναι ουδέτερο για όταν χρησιμοποιήσουμε το ζωμό ή το κρέας σε οποιοδήποτε φαγητό.Σημείωση για το κοτόπουλο:Αν μπορεί κανεις να χρησιμοποιήσει κότα αντί για κοτόπουλο ακόμα καλύτερα. Αν όχι, το καλύτερο είναι βιολογικό κοτόπουλο ελευθέρας βοσκής. Η ποιότητα του ζωμού από ένα βιολογικό κοτόπουλο σε σχέση με το απλό είναι ανάλογη της διαφοράς στην τιμή τους. Ο ζωμός από απλό κοτόπουλο παράγει ζωμό με λιγότερο έντονο χρώμα και όταν κρυώσει δεν έχει τόσο έντονη την υφή του ζελέ.

O σταρ των παριζιάνικων cafés επιστρέφει!!!!! Στα… πιρούνια, στα… πιρούνια!!! (πως λέμε …“στα όπλα, στα όπλα”;) Το “croque-monsieur” επιστρέφει στη μόδα, συνοδευόμενο, μάλιστα, από το “croque madame”, αλλά και από το “croque-mademoiselle” !Ολόκληρη η οικογένεια αυτών των υπέροχων sandwichs από ψωμί του τοστ, στη διάθεσή σας για ένα gourmet διάλειμμα από τις πάντα εξουθενωτικές βόλτες στους παριζιάνικους δρόμους…Αυτές οι βόλτες, αυτό το “ταξείδι”, θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει, κάλλιστα, από τη μακρινή Αυστραλία. Τους Αβορίγινες ("Aborigines"), τον αυτόχθονα πληθυσμό της μακρινής αυτής χώρας-ηπείρου, θα τους γνωρίζετε οι περισσότερες. Εκείνο που δεν θα γνωρίζετε είναι ότι στην κουζίνα τους βρίσκουμε ένα φαγητό που, αιώνες μετά και χιλιάδες χιλιόμετρα πιο δυτικά (ή πιο ανατολικά, εξαρτάται προς ποια κατεύθυνση κινείται κανείς…) θα γνωρίσει μεγάλες δόξες, αποτελώντας μία πρώτη επιλογή στο γρήγορο φαγητό των “πολιτισμένων” δυτικοευρωπαίων.Πράγματι, ο νομαδικός αυτός λαός της Αυστραλίας, συνήθιζε να μαγειρεύει το καθημερινό κυνήγι του, τεμαχισμένο σε σχετικά λεπτές λωρίδες (φέτες), πιεσμένο ανάμεσα σε δύο φέτες ζύμης, και ψήνοντάς το πάνω από φωτιά από ξύλα, με τη βοήθεια μίας μεγάλης λαβίδας.Αυτή η “τοσταρισμένη” εκδοχή φαγητού εμφανίσθηκε στη συνέχεια στην “κοντινή” Ινδονησία και από εκεί στα νησιωτικά συμπλέγματα του Ειρηνικού Ωκεανού, μερικούς αιώνες μετά.Πάρτε τώρα το πλοίο (ο κόσμος δεν ταξείδευε με αεροπλάνα τότε, τα πλοία ήσαν για τέτοιες μεγάλες μετακινήσεις μέσω θαλάσσης) και ελάτε στο Παρίσι του 1910. Εκεί, στα τραπεζάκια ενός café στη λεωφόρο των Καπουτσίνων (boulevard des Capucines), εμφανίζεται για πρώτη φορά ένα σάντουιτς από λεπτές τετράγωνες φέτες ψωμιού χωρίς κόρα, με ζαμπόν ανάμεσά τους και καλυμμένες με τριμμένο τυρί.Το πρώτο "croque-monsieur" είχε κάνει την εμφάνισή του!!!Λίγα μυστικά ακόμαΑκόμη κι’ αν το σάντουιτς φέρει αυτό το όνομα από την αρχή της ιστορίας του (πράγματι, ήδη από το 1919, ο γνωστός Marcel Proust αναφέρει στο μυθιστόρημά του “Στη σκιά των κοριτσιών με τα λουλούδια” (À l'ombre des jeunes filles en fleurs), “… … με την Mme de Villeparisis, η οποία μας ανακοίνωσε ότι είχε παραγγείλει για μας στο ξενοδοχείο "Croque Monsieur" και "αυγά με κρέμα", ωστόσο, η προέλευση του ονόματος είναι αβέβαιη.Στη γαλλική επαρχία, η λέξη "croque" μόνη της χρησιμοποιείται για τη φέτα του ψωμιού που είναι βουτηγμένο σε χτυπημένο αυγό πριν πέσει στο τηγάνι και ψηθεί. Μπορεί να φαντασθεί κανείς, κάποιους επαρχιώτες κυρίους να φθάνουν στο Παρίσι και να παραγγέλλουν ένα “croque”, επειδή ήταν γρήγορο και ζεστό. Έτσι, ακριβώς επειδή τα γκαρσόνια όταν τους το σερβίριζαν προσέθεταν και το απαραίτητο “κύριε”, στο τέλος, (κάτι σαν “Το Croque σας, monsieur”), δεν ήθελε και πολύ να “του βγει το όνομα του σάντουιτς”….Εμένα μου αρέσει πολύ περισσότερο, όμως, η εκδοχή που δίνει ο ιστορικός René Girard, σύμφωνα με τον οποίο, στις αρχές του 20ου αιώνα, στο παριζιάνικο μπιστρό "Le Bel Age", ο ιδιοκτήτης του κουβαλούσε πίσω του μία περίεργη φήμη ότι ήταν... κανίβαλος!! Προφανώς βγαλμένη από τον ανταγωνισμό στο IIο διαμέρισμα του Παρισιού, που δεν έβλεπαν με καλό μάτι τον καινούργιο που είχε έρθει και είχε ανοίξει το μαγαζί του εκεί που σύχναζε η καλή κοινωνία της πόλης.Αυτός λοιπόν ο περιβόητος Michel Lunarca με τ’ όνομα, προτείνει κάποια στιγμή σε κάποιον πελάτη του να του σερβίρει το σάντουιτς που είχε παραγγείλει, όχι στη συνηθισμένη μπαγκέτα αλλά “με ένα δικό του τρόπο”. Σε τετράγωνο ψωμί χωρίς κόρα, μόνο ψίχα. Όταν αυτός ο τελευταίος τον ρώτησε τι κρέας είχε βάλει μέσα, ο …μπιστροτιέ του απήντησε, προφανώς αστειευόμενος"Μα, το κρέας του monsieur (του κυρίου), ασφαλώς". Αστείο που έκανε την παρέα να …“πεθάνει στα γέλια” και να παραγγείλουν όλοι “το σάντουιτς με τον κύριο”. Την επομένη, στην ταμπέλα με το μενού έξω από το μπιστρό, πρώτο-πρώτο εμφανιζόταν το “σάντουιτς με τον κύριο”, το “croque monsieur”…Και αν σας άρεσε η παραπάνω ιστορία, δείτε και αυτό; Στην Καταλονία, το ίδιο σάντουιτς με ψωμί όλο ψίχα (του τοστ) και με ζαμπόν και τυρί στο εσωτερικό του, το λένε …“bikini” !!! Και γιατί “bikini”; (όταν μάλιστα, σε όλη την υπόλοιπη Ισπανία το λένε “mixto” ή και “combinado”; Το όνομα, στην πραγματικότητα, προέρχεται από τη Sala Bikini, η οποία άνοιξε το 1953 στη Διαγώνιο, στην “Avenue Diagonal”, στη Βαρκελώνη, το πρώτο μέρος που έφερε εκείνο το γαλλικής προέλευσης σάντουιτς. Σε μία περίοδο, μάλιστα, που οι ξένες λέξεις ήταν αυστηρά απαγορευμένες… Το είχαν ονομάσει, λοιπόν, “el bocadillo de la casa”, το “σάντουιτς του μαγαζιού” δηλαδή, που, σαν και το μαγιό bikini αποτελείται από “δύο κομμάτια”, το ζαμπόν και το τυρί. Εμπνευσμένο, μη μου πείτε… Η επιτυχία ήταν τέτοια, που το sandwich bikini βγήκε και έξω από τις πόρτες του μαγαζιού, ξεπέρασε τα όρια της πόλης και διαδόθηκε πολύ γρήγορα σε όλη την Καταλονία.Εμπνευσμένος, όμως, και ο τίτλος αυτού του άρθρου"TU ME CROQUES… MONSIEUR ?”, όπου μπορείτε να βρείτε ένα μεγάλο [πλήθος παραλλαγών του γνωστού αυτού γαλλικού (ή, μήπως, τελικά, αυστραλιανού;) σάντουιτς, αρκετές να ικανοποιήσουν κάθε προτίμησή σας, όπου και αν κλίνει αυτή…

Το παραδοσιακό φαγήτο του Βόλου χωρίς λουκάνικο.Λίγα μυστικά ακόμαΤην είχα κατεβάσει από το διαδίκτυο πριν από καιρό από το www.lovecooking.gr   την μαγείρεψα για σήμερα. Δεν την δοκίμασα, αλλά μοσχοβολούσε. Θα επανέλθω για να σας πω τις εντυπώσεις μου περί γεύσης!