🌺Η καταγωγή της κορομηλιάς είναι από τις Μεσογειακές περιοχές όπου τις καλλιεργούσαν πριν 2000 χρόνια. Σήμερα βρίσκεται και καλλιεργείται σε πολλές περιοχές της Ευρώπης και της Ασίας.🌼Γίνεται και λικέρ στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που είναι γνωστό με την ονομασία σλίβοβιτς (σλιβοβίτσα ή σλεμποβίτσα στα Σέρβικα).🏵️Τα πράσινα κορόμηλα έχουν αρωματική νόστιμη γλυκόξινη γεύση.❇️Τα κίτρινα είναι τα μικρότερα του είδους και τα πιο γλυκά.🌻Είναι πλούσια σε βιταμίνη C και περιέχουν ακόμα βιταμίνη Α και νικοτινικό οξύ.💮Η Σερβία είναι πρώτη παγκοσμίως σε παραγωγή κορόμηλων με 450,000 τόνους ετησίως. Ακολουθούν η Ιαπωνία,η Κίνα,η Πολωνία και η Ιταλία.💠 Ποικιλίες κορομηλου:•κίτρινα κορόμηλα•πορτοκαλί κορόμηλα•κόκκινα κορόμηλα•μαύρα κορόμηλα🌸Στα φαγητά συμμετέχουν ως σάλτσα κορόμηλο για αγριογούρουνο στην Κρήτη ή μαζί με χόρτα και αμύγδαλα τύπου γιαχνί.Δεδομένου ότι παλιά χρησιμοποιούνταν αντί για λεμόνι στο φαγητό,σε ορισμένες συνταγές η χρήση αυτή έχει διατηρηθεί, με τους μοναχούς στο Άγιο Όρος να μαγειρεύουν ντολμαδάκια γιαλατζί με κορόμηλα.✓Πληροφορίες από την Βικιπαίδεια και το mednutrition.gr .-Στέλλα#Σπιτικό#Αλείμματα

Στην αυλή έχω ένα δέντρο που τέτοια εποχή (Μάιος-Ιούνης), παράγει τα φρούτα του. Μοιάζουν σαν μπουρνέλες, επειδή δεν ήμουν σίγουρος τι ακριβώς είναι, κατέβασα ένα app, το έβγαλα φωτογραφία και μου αποκάλυψε ότι είναι ξινόμηλα (Hall’s Crab - Genus: grabapples). Ρωτώντας κσι ψάχνοντας μαθαίνω πως στην Ελλάδα τα λένε κορόμηλα! Όπως και να έχει, εγώ έφτιαξα μαρμελάδα από αυτό το φρούτα και είναι πολύ-πολύ νόστιμη :-). Σας είπα ότι είναι και πολύ εύκολη συνταγή!!!#ΧρυσόΠιρούνι

#2020

Μεθαύριο έχει παιδικό πάρτυ η κόρη μου. Προβλέπεται να μαζευτούν στον κήπο μας από δώδεκα έως δεκαπέντε μικρούλια, η προσωποποίηση του “αεικίνητου”. Αλλά και η σύγχρονη εκδοχή του Μαγγελάνου. Και η ευρωπαϊκή του Αττίλα, της “μάστιγας του Θεού”.Αναρωτιέμαι πως θα είναι “μετά” ο κήπος. Τι θα έχει απομείνει από τα λουλούδια και... αμάν, ποιος ξέρει και τι περιμένει τα κορόμηλά μου... Και εγώ που τα καμάρωνα να μεγαλώνουν, να γεμίζουν χυμούς, σάκχαρα, να κοκκινίζουν. Κάτι πρέπει να κάνω. Και να το κάνω άμεσα. Πριν είναι αργά.Έτσι ξεκίνησε η ιδέα των υπέροχων μαρμελάδων (τι πληθυντικός και αυτός !) που θα σας περιγράψω. Έτσι, εάν έχετε και εσείς παιδάκια, εάν ετοιμάζεστε για κανένα παιδικό πάρτυ, μπορείτε να κάνετε κάποια από αυτές. Α, ναι, θα το ξέχναγα... Πρέπει να έχετε και μία κορομηλιά στον κήπο. Ή να έχετε αγοράσει κορόμηλα.Ψάχνοντας, λοιπόν, στο Internet, βρήκα σε ένα παλιό, σκονισμένο, από καιρό εγκαταλελειμμένο, αραχνιασμένο σχεδόν, site, ένα πραγματικό θησαυρό. Εκτός από την μεθυσμένη εκδοχή της με το λικέρ βύσσινο, μπορείτε να βρείτε και μία αρωματισμένη με κανέλλα, αλλά και μία μεθυσμένη με βύσσινο λικέρ,Λίγα μυστικά ακόμαΜετά το ολονύκτιο “σίτεμα” θα εκπλαγείτε από το πόσο υδαρές είναι το περιεχόμενο του βάζου, πόσα υγρά έβγαλαν τα φρούτα.Τα κουκούτσια, όσο καλά και να τα καθαρίσετε, θα παραμείνει αρκετό φρούτο κολλημένο επάνω τους. Εγώ τα άφησα και αυτά με λίγο νεράκι όλο το βράδυ και το πρωί είχα ένα πολύ πλούσιο σε σάρκα κορόμηλου ζουμάκι, που το προσέθεσα στην κατσαρόλα, στην αρχή της διαδικασίας.Η επιλογή να αφήσω να σιγοβράσουν τα κορόμηλα για 15 λεπτά της ώρας (*) είναι δική μου (η συνταγή έλεγε μισή ώρα). Το ίδιο και η επιλογή να σταματήσω το τελικό βράσιμο στην μία ώρα (**), όταν η συνταγή πρότεινε 2 ώρες. Ταυτόχρονα μείωσα σε ένα ποτηράκι κρασιού το νερό -125 ml (αντί του ενός νεροπότηρου -230 ml που προέβλεπε η συνταγή) και άφησα τα κορόμηλα με τους χυμούς τους που έβγαλαν όλο το βράδυ (στην πραγματικότητα, τους έριξα και λίγο (το 1/3 της ποσότητας) από το λικέρ, να μεθύσουν όλο το βράδυ. Το γράφω, όμως, μόνο εδώ κάτω για να το δουν μόνον όσες έχουν το κουράγιο να φθάσουν μέχρις εδώ...). Το ταχύτερο πήξιμο το ανέλαβαν τα μήλα με την πηκτίνη τους. Αυτό, δε, γιατί θέλω τα φρούτα να κρατούν όσο περισσότερο γίνεται από το άρωμά τους (και όχι απλά να συντηρούνται) και αυτό δεν πετυχαίνεται εάν ο βρασμός κρατάει πολλές ώρες. Εσείς ξέρετε τώρα και τις δύο εκδοχές και κάνετε ότι σας φωτίσει... το φως της κουζίνας σας.Κατά τη διάρκεια του βρασμού, ανακατεύουμε κάθε τόσο με ξύλινο κουτάλι για να μη κολλήσει η μαρμελάδα, αλλά και ξαφρίζουμε όταν υπάρχει ανάγκη.Διάβασα ότι αυτή η μαρμελάδα πρέπει να ανοιχθεί μετά από 6 μήνες. Μετά, δε, από ένα χρόνο “πιάνει κορυφή”, γίνεται εξαίσια. Μη με ρωτήσετε γιατί, θα αφήσω, όμως, τουλάχιστον ένα βαζάκι για να αποκτήσω ίδια άποψη.Η ξινούτσικη γεύση της την κάνει ιδανική “παρέα” σε παγωτά, αλλά και εξαιρετική “συνοδό” πιάτων με κόκκινα κρέατα, ιδιαίτερα από κυνήγι.Και λίγα λόγια για το κορόμηλο (ή τζάνερο), από την ΒικιπαίδειαΚαρπός της κορομηλιάς, το κορόμηλο έχει χρώμα κόκκινο, κιτρινωπό ή πράσινο ανάλογα με την ποικιλία.Η γεύση του είναι γλυκιά και αρωματική, με ελάχιστες διαφορές από ποικιλία σε ποικιλία. Και υπάρχουν αρκετές τέτοιες ποικιλίες.Για παράδειγμα, η μπουρνέλα, με πολύ εύγευστο (και μεγάλο σε μέγεθος καρπό), που γίνεται και λικέρ στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, το Шљивовица šljivovica. Πως; δεν σας λέει τίποτα; Δεν γνωρίζετε Σερβικά, ε; Καλά, επί το ελληνικότερον, είναι γνωστό με την ονομασία σλίβοβιτς.Τα πράσινα κορόμηλα έχουν αρωματική νόστιμη γλυκόξινη γεύση. Τα κίτρινα, πάλι, είναι τα μικρότερα του είδους αλλά και τα πιο γλυκά.Τα κορόμηλα τρώγονται νωπά σαν φρούτο, αλλά γίνονται και μαρμελάδες (το είδαμε, δεν το είδαμε ; και τι μαρμελάδες !!!) και ζελέδες. Είναι πλούσια σε βιταμίνη C και περιέχουν ακόμα βιταμίνη Α και νικοτινικό οξύ.Πρώτη παγκοσμίως σε παραγωγή κορόμηλων χώρα είναι η Σερβία. Ακολουθούν η Ιαπωνία, η Κίνα , η Πολωνία και η Ιταλία. Κάποια παραγωγή βγάζει και ο κήπος μου. Του χρόνου, γεροί να είμαστε, θα επιχειρήσω να φτιάξω γλυκό του κουταλιού.

Ετοιμασθείτε για (μία ακόμη) μαρμελάδα “ε ι δ ι κ ώ ν _ α π ο σ τ ο λ ώ ν” . Μία μαρμελάδα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί, το ίδιο καλά, είτε αλειμμένη σε ψωμί, για πρωινό ή και για την παρασκευή γλυκών, είτε και για την συνοδεία αλμυρών πιάτων (ιδιαίτερα ψητών ή βραστού κρέατος).Συνεχίζοντας και φέτος την ...παράδοση (και αφού και η κορομηλιά μας συνεχίζει κι αυτή φέτος να γεμίζει με βαθυκόκκινους –τι χρώμα κι’ αυτό– καρπούς), μετά την «Μαρμελάδα κορόμηλο αρωματισμένη με κανέλλα», την «Μαρμελάδα κορόμηλο “μεθυσμένη” με βύσσινο λικέρ», αλλά και την «Μαρμελάδα κορόμηλο με φρέσκα καρύδια»,  σειρά έχει φέτος μία μαρμελάδα πολλών οκτανίων, μία μαρμελάδα με ......μπαχαρικά !!!Λίγα μυστικά ακόμα[1] Η συνταγή ήθελε τα κορόμηλα να ξεκουκουτσιάζονται, ήδη στο βήμα 1. Είτε με το ειδικό εργαλειάκι που χρησιμοποιούμε για τα βύσσινα/κεράσια, είτε κόβοντας τα φρούτα με μαχαίρι και απομακρύνοντας τα κουκούτσια. Μικρός ή μεγάλος, μπελάς πάντως. Και χάνεται και μία μικρή ποσότητα φρούτου, που είναι κολλημένη στα κουκούτσια Εάν εσείς, όμως, αποφασίσετε να τα αφαιρέσετε από την αρχή, στο βήμα 8 μπορείτε και να ρίξετε τον πολτό σε ένα μπλέντερ (τμηματικά, δεν χωράει να μπει όλος μαζί.) και τα λιώνετε μέχρι να γίνουν κρέμα (έτσι, όμως, θα χάσετε την ευχαρίστηση να νοιώθετε. Εάν έχετε μπλέντερ βυθίσεως –ράβδο– τα πράγματα γίνονται πολύ πιο απλά. Τα λιώνετε κατευθείαν μέσα στη κατσαρόλα. Και περνάτε κατευθείαν στο βήμα 13.[2] Το πέρασμα του πολτού των φρούτων από το τρυπητό είναι, πράγματι, πολύ απλή διαδικασία. Με είχε προϊδεάσει για αυτό η λεμονάδα (υπάρχει και ένα σχετικό σχόλιό της στη μαρμελάδα κορόμηλο της angy85 Και, πράγματι, μετά από 25 λεπτά βράσιμο, τα φρούτα είχαν μαλακώσει τόσο που διαλύονταν εύκολα και ο αραιός πολτός του περνούσε εύκολα από τις τρύπες. Με τον τρόπο αυτό η μαρμελάδα μας θα γίνει απόλυτα καθαρή.[3] Ναι, αλλά όπως λέει η angy85, “έτσι δε μένουν κομματάκια από τη φλούδα μέσα στη μαρμελάδα & τα θέλω οπωσδήποτε” Συμφωνώ, και εμένα μου αρέσουν, και πρέπει να βρεθεί μία λύση. Που, τελικά, είναι πολύ απλή. Έτσι όπως έχουν χλιαρύνει τα λιωμένα φρούτα, εύκολα “ψαχουλεύουμε” στον πολτό τους και αφαιρούμε το μόνο σκληρό πράγμα που υπάρχει. Τα κουκούτσια. Εάν, δε, έχετε εκείνη την λίγη υπομονή που χρειάζεται, μετράτε πριν από το βράσιμο τα φρούτα (δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, είναι περίπου 80 με 100 στο κιλό) και έτσι γνωρίζετε ακριβώς τον αριθμό των κουκουτσιών. Η διαδικασία, angy, είναι πολύ πιο απλή (και πολλαπλά πιο καθαρή) από το ξεκουκούτσιασμα. Και δεν χάνεται ίχνος φρούτου. Δοκίμασέ την στην .....επόμενη σοδειά.[4] Είχα την τύχη να μου φέρουν από τον Πόρο ένα –τόσο δα– βαζάκι μ έ λ ι _ π ο ρ τ ο κ α λ ι ά ς. Με την υπόδειξη να μην το ...ξεχάσω στο ντουλάπι και να το φάμε γρήγορα. Γιατί χάνει μεγάλο μέρος από τα θρεπτικά συστατικά του. Έτσι, “χαλάλισα” μία γερή κουταλιά στη μαρμελάδα, προς το τέλος του βρασμού, όταν πια είχε αρχίσει να δένει. Εξαιρετικό άρωμα κάπου ..... στο βάθος. Το μέλι πορτοκαλιάς έχει μία ιδιαίτερη γεύση και υπέροχο άρωμα.[5] Η συνταγή προέβλεπε στο μείγμα των μπαχαρικών και κάρυ (curry), όπως και την προσθήκη θυμαριού στην τελευταία φάση του μαγειρέματος. Φαντασθείτε τι αρώματα !!! Τι γεύση !!! Αν και διόλου παραδοσιακός σε τέτοια θέματα, δίστασα και απέφυγα να τα προσθέσω. Αυτή τη φορά, τουλάχιστον. Και αυτό γιατί σε εμάς θα χρησιμεύσει περισσότερο σαν γλυκό (για τις πρωινές μας “γευστικές εξερευνήσεις”), παρά σαν συνοδεία σε αλμυρά πιάτα. Σκέφτομαι όμως ότι π ρ έ π ε ι να την δοκιμάσω και έτσι..... Επίσης, επειδή δεν είχαμε στο σπίτι, δεν χρησιμοποίησα ούτε σπόρους παπαρούνας. Δεν ξέρω να σας πω εάν ..... έχασα και πόσο.[6] Η συνταγή δεν μιλούσε για πρόσθετο νερό. Και μπορείτε να μη βάλετε καθόλου. Εγώ “ξέπλυνα” τα κουκούτσια που αφαίρεσα στο βήμα 12 σε μισό φλυτζάνι νερό και το πρόσθεσα στη συνέχεια στο δεύτερο μέρος του βρασμού. Για να βοηθήσω το γρήγορο δέσιμο της μαρμελάδας (όσο πιο γρήγορα δέσει, τόσο περισσότερο διατηρεί τη γεύση και τα αρώματα του φρούτου), χρησιμοποίησα τα κουκούτσια. Ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα θα είχα εάν έριχνα ένα ή και δύο μήλα, κομμένα σε κομματάκια μήλου (δείτε σε άλλη, παλαιότερη συνταγή), ήδη από την αρχή του βρασμού και χρησιμοποιούσα και τα κουκούτσια τους, δεμένα στο ίδιο τουλπάνι μαζί με εκείνα των κορόμηλων). Η πηκτίνη τους θα μείωνε ακόμη περισσότερο τον χρόνο βρασμού κι η γεύση τους ταιριάζει πολύ καλά με εκείνη των κορόμηλων.Όταν προσθέτετε τα μπαχαρικά στην μαρμελάδα (είτε σε αυτήν την “light” εκδοχή της, είτε –πολύ περισσότερο– στην “πλήρη” με το curry και το θυμάρι, καλό θα είναι να πηγαίνετε “δοκιμάζοντας”, από λίγο κάθε φορά, έτσι ώστε να την φέρετε “στα μέτρα σας”.Στο βιβλίο που βρήκα τη συνταγή, της Food Editore, την προτείνει με ένα μαύρο, αρωματικό τσάι και με ψωμάκια βουτύρου. Το Lidl έχει μία συσκευασία με κάτι πολύ αφράτα τέτοια ψωμάκια, τα έχει λιανίσει η κόρη μου. Πρέπει να φροντίσω για το μαύρο τσάι, τώρα. Αυό, όμως, μετά τις διακοπές.[7] Ξεκίνησα από 2 κιλά (170 κομμάτια) κορόμηλα. Μετά την αφαίρεση των κουκουτσιών, μέτρησα 1.450 γραμμάρια πολτό κορόμηλου. Η ζάχαρη που χρησιμοποίησα ήταν 650 γραμμάρια (ακολούθησα τον μέσο όρο της υπόδειξης της λεμοναδα για 400 με 500 γρ ανά κιλό πολτού). Η ζάχαρη δεν κάλυπτε καθόλου τη γεύση της, που ήταν όσο .....απολαυστικά ξινούτσικη την ήθελα. Ευχαριστώ λεμονάδα !!!Με αυτές τις ποσότητες φρούτων και ζάχαρης, πήρα ένα μεγάλο βάζο του ενός λίτρου και ένα μικρό των 250 ml. (Και θα έφαγα ...επιτόπου και άλλες 4-5 κουταλιές !!!)Και αυτή η μαρμελάδα (όπως και η αντίστοιχη η αρωματισμένη με την κανέλλα θέλει να την αφήσετε να ανοιχθεί μόνο μετά από ένα 6μηνο. Και “πιάνει κορυφή” , γίνεται εξαίσια, μετά από ένα χρόνο. Από τις περσινές απόπειρες άφησα πράγματι ένα βαζάκι, έτσι, για να αποκτήσω ίδια άποψη. Νομίζω ότι πράγματι ήταν καλύτερη. Ή, είχα προλάβει να ξεχάσω τη γεύση της μέχρι την άνοιξη ..... Δοκιμάστε το.

Μεθαύριο έχει παιδικό πάρτυ η κόρη μου. Προβλέπεται να μαζευτούν στον κήπο μας από δώδεκα έως δεκαπέντε μικρούλια, η προσωποποίηση του “αεικίνητου”. Αλλά και η σύγχρονη εκδοχή του Μαγγελάνου. Και η ευρωπαϊκή του Αττίλα, της “μάστιγας του Θεού”.Αναρωτιέμαι πως θα είναι “μετά” ο κήπος. Τι θα έχει απομείνει από τα λουλούδια και... αμάν, ποιος ξέρει και τι περιμένει τα κορόμηλά μου... Και εγώ που τα καμάρωνα να μεγαλώνουν, να γεμίζουν χυμούς, ζάκχαρα, να κοκκινίζουν. Κάτι πρέπει να κάνω. Και να το κάνω άμεσα. Πριν είναι αργά.Έτσι ξεκίνησε η ιδέα των υπέροχων μαρμελάδων (τι πληθυντικός και αυτός !) που θα σας περιγράψω. Έτσι, εάν έχετε και εσείς παιδάκια, εάν ετοιμάζεστε για κανένα παιδικό πάρτυ, μπορείτε να κάνετε κάποια από αυτές. Α, ναι, θα το ξέχναγα... Πρέπει να έχετε και μία κορομηλιά στον κήπο. Ή να έχετε αγοράσει κορόμηλα.Ψάχνοντας, λοιπόν, στο Internet, βρήκα σε ένα παλιό, σκονισμένο, από καιρό εγκαταλελειμμένο, αραχνιασμένο σχεδόν, site, ένα πραγματικό θησαυρό. Εκτός από την μεθυσμένη εκδοχή της με το λικέρ βύσσινο, μπορείτε να βρείτε και μία μεθυσμένη με βύσσινο λικέρ, αλλά και μία με καρύδια.Λίγα μυστικά ακόμαΜετά το ολονύκτιο “σίτεμα” θα εκπλαγείτε από το πόσο υδαρές είναι το περιεχόμενο του βάζου, πόσα υγρά έβγαλαν τα φρούτα.Τα κουκούτσια, όσο καλά και να τα καθαρίσετε, θα παραμείνει αρκετό φρούτο κολλημένο επάνω τους. Εγώ τα άφησα και αυτά με λίγο νεράκι όλο το βράδυ και το πρωί είχα ένα πολύ πλούσιο σε σάρκα κορόμηλου ζουμάκι, που το προσέθεσα στην κατσαρόλα, στην αρχή της διαδικασίας.Η επιλογή να αφήσω να σιγοβράσουν τα κορόμηλα για 15 λεπτά της ώρας (*) είναι δική μου (η συνταγή έλεγε μισή ώρα). Το ίδιο και η επιλογή να σταματήσω το τελικό βράσιμο στην μία ώρα (**), όταν η συνταγή πρότεινε 2 ώρες. Ταυτόχρονα μείωσα σε ένα ποτηράκι κρασιού το νερό -125 ml (αντί του ενός νεροπότηρου -230 ml που προέβλεπε η συνταγή) και άφησα τα κορόμηλα με τους χυμούς τους που έβγαλαν όλο το βράδυ (στην πραγματικότητα, τους έριξα και λίγο (το 1/3 της ποσότητας) από το λικέρ, να μεθύσουν όλο το βράδυ. Το γράφω, όμως, μόνο εδώ κάτω για να το δουν μόνον όσες έχουν το κουράγιο να φθάσουν μέχρις εδώ...). Το ταχύτερο πήξιμο το ανέλαβαν τα μήλα με την πηκτίνη τους. Αυτό, δε, γιατί θέλω τα φρούτα να κρατούν όσο περισσότερο γίνεται από το άρωμά τους (και όχι απλά να συντηρούνται) και αυτό δεν πετυχαίνεται εάν ο βρασμός κρατάει πολλές ώρες. Εσείς ξέρετε τώρα και τις δύο εκδοχές και κάνετε ότι σας φωτίσει... το φως της κουζίνας σας.Κατά τη διάρκεια του βρασμού, ανακατεύουμε κάθε τόσο με ξύλινο κουτάλι για να μη κολλήσει η μαρμελάδα, αλλά και ξαφρίζουμε όταν υπάρχει ανάγκη.Διάβασα ότι αυτή η μαρμελάδα πρέπει να ανοιχθεί μετά από 6 μήνες. Μετά, δε, από ένα χρόνο “πιάνει κορυφή”, γίνεται εξαίσια. Μη με ρωτήσετε γιατί, θα αφήσω, όμως, τουλάχιστον ένα βαζάκι για να αποκτήσω ίδια άποψη.Η ξινούτσικη γεύση της την κάνει ιδανική “παρέα” σε παγωτά, αλλά και εξαιρετική “συνοδό” πιάτων με κόκκινα κρέατα, ιδιαίτερα από κυνήγι.Και λίγα λόγια για το κορόμηλο (ή τζάνερο), από την ΒικιπαίδειαΚαρπός της κορομηλιάς, το κορόμηλο έχει χρώμα κόκκινο, κιτρινωπό ή πράσινο ανάλογα με την ποικιλία.Η γεύση του είναι γλυκιά και αρωματική, με ελάχιστες διαφορές από ποικιλία σε ποικιλία. Και υπάρχουν αρκετές τέτοιες ποικιλίες.Για παράδειγμα, η μπουρνέλα, με πολύ εύγευστο (και μεγάλο σε μέγεθος καρπό), που γίνεται και λικέρ στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, το Шљивовица šljivovica. Πως; δεν σας λέει τίποτα; Δεν γνωρίζετε Σερβικά, ε; Καλά, επί το ελληνικότερον, είναι γνωστό με την ονομασία σλίβοβιτς.Τα πράσινα κορόμηλα έχουν αρωματική νόστιμη γλυκόξινη γεύση. Τα κίτρινα, πάλι, είναι τα μικρότερα του είδους αλλά και τα πιο γλυκά.Τα κορόμηλα τρώγονται νωπά σαν φρούτο, αλλά γίνονται και μαρμελάδες (το είδαμε, δεν το είδαμε ; και τι μαρμελάδες !!!) και ζελέδες. Είναι πλούσια σε βιταμίνη C και περιέχουν ακόμα βιταμίνη Α και νικοτινικό οξύ.Πρώτη παγκοσμίως σε παραγωγή κορόμηλων χώρα είναι η Σερβία. Ακολουθούν η Ιαπωνία, η Κίνα , η Πολωνία και η Ιταλία. Κάποια παραγωγή βγάζει και ο κήπος μου. Του χρόνου, γεροί να είμαστε, θα επιχειρήσω να φτιάξω γλυκό του κουταλιού.

Μεθαύριο έχει παιδικό πάρτυ η κόρη μου. Προβλέπεται να μαζευτούν στον κήπο μας από δώδεκα έως δεκαπέντε μικρούλια, η προσωποποίηση του “αεικίνητου”. Αλλά και η σύγχρονη εκδοχή του Μαγγελάνου. Και η ευρωπαϊκή του Αττίλα, της “μάστιγας του Θεού”.Αναρωτιέμαι πως θα είναι “μετά” ο κήπος. Τι θα έχει απομείνει από τα λουλούδια και... αμάν, ποιος ξέρει και τι περιμένει τα κορόμηλά μου... Και εγώ που τα καμάρωνα να μεγαλώνουν, να γεμίζουν χυμούς, σάκχαρα, να κοκκινίζουν. Κάτι πρέπει να κάνω. Και να το κάνω άμεσα. Πριν είναι αργά.Έτσι ξεκίνησε η ιδέα των υπέροχων μαρμελάδων (τι πληθυντικός και αυτός !) που θα σας περιγράψω. Έτσι, εάν έχετε και εσείς παιδάκια, εάν ετοιμάζεστε για κανένα παιδικό πάρτυ, μπορείτε να κάνετε κάποια από αυτές. Α, ναι, θα το ξέχναγα... Πρέπει να έχετε και μία κορομηλιά στον κήπο. Ή να έχετε αγοράσει κορόμηλα.Ψάχνοντας, λοιπόν, στο Internet, βρήκα σε ένα παλιό, σκονισμένο, από καιρό εγκαταλελειμμένο, αραχνιασμένο σχεδόν, site, ένα πραγματικό θησαυρό. Εκτός από την μεθυσμένη εκδοχή της με το λικέρ βύσσινο, μπορείτε να βρείτε και μία αρωματισμένη με κανέλλα (!!!) εδώ, αλλά και μία με καρύδια εδώ.Λίγα μυστικά ακόμαΜετά το ολονύκτιο “σίτεμα” θα εκπλαγείτε από το πόσο υδαρές είναι το περιεχόμενο του βάζου, πόσα υγρά έβγαλαν τα φρούτα.Τα κουκούτσια, όσο καλά και να τα καθαρίσετε, θα παραμείνει αρκετό φρούτο κολλημένο επάνω τους. Εγώ τα άφησα και αυτά με λίγο νεράκι όλο το βράδυ και το πρωί είχα ένα πολύ πλούσιο σε σάρκα κορόμηλου ζουμάκι, που το προσέθεσα στην κατσαρόλα, στην αρχή της διαδικασίας.Η επιλογή να αφήσω να σιγοβράσουν τα κορόμηλα για 15 λεπτά της ώρας (*) είναι δική μου (η συνταγή έλεγε μισή ώρα). Το ίδιο και η επιλογή να σταματήσω το τελικό βράσιμο στην μία ώρα (**), όταν η συνταγή πρότεινε 2 ώρες. Ταυτόχρονα μείωσα σε ένα ποτηράκι κρασιού το νερό -125 ml (αντί του ενός νεροπότηρου -230 ml που προέβλεπε η συνταγή) και άφησα τα κορόμηλα με τους χυμούς τους που έβγαλαν όλο το βράδυ (στην πραγματικότητα, τους έριξα και λίγο (το 1/3 της ποσότητας) από το λικέρ, να μεθύσουν όλο το βράδυ. Το γράφω, όμως, μόνο εδώ κάτω για να το δουν μόνον όσες έχουν το κουράγιο να φθάσουν μέχρις εδώ...). Το ταχύτερο πήξιμο το ανέλαβαν τα μήλα με την πηκτίνη τους. Αυτό, δε, γιατί θέλω τα φρούτα να κρατούν όσο περισσότερο γίνεται από το άρωμά τους (και όχι απλά να συντηρούνται) και αυτό δεν πετυχαίνεται εάν ο βρασμός κρατάει πολλές ώρες. Εσείς ξέρετε τώρα και τις δύο εκδοχές και κάνετε ότι σας φωτίσει... το φως της κουζίνας σας.Κατά τη διάρκεια του βρασμού, ανακατεύουμε κάθε τόσο με ξύλινο κουτάλι για να μη κολλήσει η μαρμελάδα, αλλά και ξαφρίζουμε όταν υπάρχει ανάγκη.Διάβασα ότι αυτή η μαρμελάδα πρέπει να ανοιχθεί μετά από 6 μήνες. Μετά, δε, από ένα χρόνο “πιάνει κορυφή”, γίνεται εξαίσια. Μη με ρωτήσετε γιατί, θα αφήσω, όμως, τουλάχιστον ένα βαζάκι για να αποκτήσω ίδια άποψη.Η ξινούτσικη γεύση της την κάνει ιδανική “παρέα” σε παγωτά, αλλά και εξαιρετική “συνοδό” πιάτων με κόκκινα κρέατα, ιδιαίτερα από κυνήγι.Και λίγα λόγια για το κορόμηλο (ή τζάνερο), από την ΒικιπαίδειαΚαρπός της κορομηλιάς, το κορόμηλο έχει χρώμα κόκκινο, κιτρινωπό ή πράσινο ανάλογα με την ποικιλία.Η γεύση του είναι γλυκιά και αρωματική, με ελάχιστες διαφορές από ποικιλία σε ποικιλία. Και υπάρχουν αρκετές τέτοιες ποικιλίες.Για παράδειγμα, η μπουρνέλα, με πολύ εύγευστο (και μεγάλο σε μέγεθος καρπό), που γίνεται και λικέρ στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, το Шљивовица šljivovica. Πως; δεν σας λέει τίποτα; Δεν γνωρίζετε Σερβικά, ε; Καλά, επί το ελληνικότερον, είναι γνωστό με την ονομασία σλίβοβιτς.Τα πράσινα κορόμηλα έχουν αρωματική νόστιμη γλυκόξινη γεύση. Τα κίτρινα, πάλι, είναι τα μικρότερα του είδους αλλά και τα πιο γλυκά.Τα κορόμηλα τρώγονται νωπά σαν φρούτο, αλλά γίνονται και μαρμελάδες (το είδαμε, δεν το είδαμε ; και τι μαρμελάδες !!!) και ζελέδες. Είναι πλούσια σε βιταμίνη C και περιέχουν ακόμα βιταμίνη Α και νικοτινικό οξύ.Πρώτη παγκοσμίως σε παραγωγή κορόμηλων χώρα είναι η Σερβία. Ακολουθούν η Ιαπωνία, η Κίνα , η Πολωνία και η Ιταλία. Κάποια παραγωγή βγάζει και ο κήπος μου. Του χρόνου, γεροί να είμαστε, θα επιχειρήσω να φτιάξω γλυκό του κουταλιού.

🥳🥳🥳

Την συνταγή την έφτιαξα βάση της mariouli7.. Που είχε φτιάξει την υπέροχη μαρμελάδα.. Μόνο που έκανα λίγες αλλαγές.. Σερβίροντας την στο τραπέζι όλοι με ρώτησαν που έμαθα την συνταγή.. Είπα τυχαία γιατί μου άρεσε απλά την άλλαξα λίγο.. Οι γιαγιάδες εδώ έφτιαχναν παλιά αυτό το γλυκό μαρμελάδα για τα σπίτια τους με φρούτα του κήπου.. Ήταν το αγαπημένο γλυκό των παιδιών... Σε ευχαριστώ Μαίρη μου που με την υπέροχη συνταγή σου για την μαρμελάδα κατάφερα να φτιάξω κάτι που δεν ήξερα...🙏😘🙏😘🙏😘🙏😘🙏 https://cookpad.wasmer.app/gr/sintages/5188139-anameikti-marmelada-ekpliktiki...

Νόστιμες γευστικές μαρμελάδες με φρούτα εποχής. Φράουλες, κεράσια, κορόμηλα, βερίκοκα, νεκταρίνια βιολογικά από το μποστανάκι μου. Οι καλύτερες και ευκολότερες μαρμελάδες που μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας. Χειροποίητες σπιτικές μαρμελάδες.Απλή συνταγή από τη γιαγιά μου.#οικονομικό #πρωινό #breakfast #brunch #Ιουνίου

Δωράκι φρέσκα σύκα από τη φίλη μου Ρενα που έγιναν μια υπέροχη μαρμελάδα μοσχοβόλησε και ένα υπέροχο συνοδευτικό για τα ψητά γλυκά και αλμυρά !!! #2020

Με πιο λίγη ζάχαρη από τις κλασσικές μαρμελάδες, σε συνδυασμό με μέλι. Βρίσκω ότι δε χρειάζεται περισσότερη γλύκα, τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα. Οι βανίλιες ,οι ώριμες εννοείται, είναι από μόνες τους αρκετά γλυκιές και με αυτό το θεϊκό άρωμά τους γίνονται μια υπέροχη μαρμελάδα που ξεσηκώνει όλες τις αισθήσεις.