Αυτή είναι μια συνταγή για κις (quiche) που αξίζει την προσοχή σας για περισσότερους από έναν λόγουςΗ ζύμη είναι σκόπιμα πλούσια, γενναιόδωρη, ώστε να να μας επιτρέψει να φτιάξουμε την κις με παχιά βάση αλλά και με ψηλά τοιχώματα ολόγυρα, αλλά και η γέμισή της, τίγκα στο υγιεινό λαχανικό, ισορροπεί την “θερμιδική επιβάρυνση” από το βούτυρο και την κρέμα γάλακτος που επίσης χρησιμοποιούμε. Επίσης, τα δύο είδη τυριών δίνουν μία υπέροχη, ελαφρά αλμυρή, γεύση που, σε συνδυασμό με την τραγανή υφή του αρωματισμένου με το σκορδάκι μπρόκολου, δίνουν μία ξεχωριστή γεύση στην τάρτα!Την φτιάξαμε για το χριστουγεννιάτικο οικογενειακό γεύμα και με απασχόλησε πραγματικά εάν ταίριαζε για μία τέτοια περίπτωση. Και καλά η κόρη μου, αυτή και το μπρόκολο είναι “BFFE” (best friends for ever), δεν ήταν εκεί το πρόβλημα. Είχαμε όμως πεθερικά στο τραπέζι, κουνιαδο-μπατζανάκηδες και λοιπές ετερόκλιτες Δυναμείς… (με «Δ» κεφαλαίο, που αν δεν ευχαριστηθούν πάει όλη η χρονιά χαμένη, δεν σε ξεπλένει ούτε το ρέμα της Χελιδονούς)…Ε, λοιπόν, σας πληροφορώ ότι πήρα τα εύσημα από όλους, εννιά νοματαίους κάθε ηλικίας (για τα έΝσημα με παραπέμπουν στον Κατρούγκαλο και την Αχτσιόγλου). Ακόμη και εγώ, με γνωστή την άσχημη σχέση που έχω με τα μέλη της οικογένειας των Μποκολοειδών, την υπερ-ευχαριστήθηκα την κις.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Για “βαράκια” στην τάρτα εμείς χρησιμοποιούμε όσπρια. Έχουμε ένα τάπερ παλιά ξερά φασόλια τα οποία θυσιάστηκαν για πρώτη φορά κάποια στιγμή σε κάποια ανάλογη συνταγή και από τότε τα χρησιμοποιούμε ξανα και ξανά κάθε φορά που χρειαζόμαστε ανάλογα “βάρη ζύμης”. Τα επανειλημμένα ψησίματα δεν φαίνεται να τα ενοχλούν καθόλου!Σας προτείνω μέσα στη συνταγή να καλύψετε τον πάτο με δύο δίσκους από αντικολλητικό χαρτί, επειδή όταν είναι δύο παραλαμβάνουν καλύτερα (πιο ομοιόμορφα) των βάρος των οσπρίων και έτσι δεν θα υπάρχουν βαθουλώματα και ανωμαλίες στην επιφάνεια της ψημένης ζύμης. Όχι ότι έχει καμία ιδιαίτερη σημασία αλλά μια και προσέχουμε όλες τις λεπτομέρειες…Αντίθετα, είναι σημαντικό να μην ξεχάσετε να την καλύψετε και περιμετρικά, τα ζυμαρένια τοιχώματα, με μία λωρίδα χαρτί, αν δεν θέλετε να εγκλωβιστούν στην ψημένη ζύμη κάποια “δύστυχα” φασολάκια (που μπορεί να κάνουν τα δοντάκια σας να …”δυστυχήσουν” ακόμη περισσότερο και τον οδοντογιατρό σας να ευτυχήσει…)[2] Το βούτυρο που θα χρησιμοποιήσουμε για τη ζύμη της quiche, πρέπει να είναι καλά παγωμένο. Ακόμη και αν το βγάλουμε από το ψυγείο τελευταία στιγμή και το κόψουμε για να το χρησιμοποιήσουμε, θα ξαναζεσταθεί και μαλακώσει. Μπορείτε όμως να κάνετε το εξήςΥπολογίστε την ποσότητα (11 κουταλιές βούτυρο είναι κάτι σαν … γραμμάρια), και κόψτε το σε μικρά-μικρά κυβάκια. Βάλτε τα κυβάκια σε ένα πιάτο, αραιωμένα για να μην ξανακολλήσουν σε μία συμπαγή ποσότητα, και ξαναβάλτε το στο ψυγείο (είτε χαμηλά, στον χώρο των λαχανικών είτε ακόμη και στην κατάψυξη για λίγο) να κρυώσει καλά. Έτσι, όταν πια θα έρθει η ώρα να ετοιμάσετε τη ζύμη, θα έχετε βούτυρο και παγωμένο αλλά και κομμένο σε μικρά-μικρά κομμάτια, όπως το χρειάζεστε.Επειδή αφήνουμε αχρησιμοποίητα διάφορα χρήσιμα μέρη των υλικών (τα βλαστάρια των σέσκουλων, το χοντρό κοτσάνι από το μπρόκολο ), με αυτά (άντε και με ένα-δυό καροτάκια και πατάτες που θα καθαρίσουμε επί τούτου) μπορούμε να φτιάξουμε έναν πολύ ωραίο (και πολύ χρήσιμο) ζωμό και να τον φυλάξουμε σε ένα μπουκαλάκι του νερού στο ψυγείο. Το risotto που θα ετοιμάσετε την επόμενη εβδομάδα θα το εκτιμήσει ιδιαίτερα!!!

Παραλλαγή μίας προηγούμενης κις (“Γιορτινή κις (quiche), με μπρόκολο και τυριά”) που και αυτή αξίζει την προσοχή σας. για τους ίδιους, περισσότερους του ενός, λόγουςΜε σκόπιμα πλούσια, γενναιόδωρη, ζύμη για να έχει η κις μας μία παχιά βάση αλλά και ψηλά τοιχώματα ολόγυρα. Επίσης, η γέμισή της, βασισμένη σε διάφορα υγιεινά λαχανικά, ισορροπεί την “θερμιδική επιβάρυνση” από το βούτυρο και την κρέμα γάλακτος που επίσης περιέχει. Τέλος, τα δύο είδη τυριών, ένα λευκό και ένα κίτρινο, δίνουν μία υπέροχη, ελαφρά αλμυρή, γεύση που, σε συνδυασμό με την τραγανή υφή του αρωματισμένου με το σκορδάκι μπρόκολου, ισορροπούν την ουδέτερη γεύση των λαχανικών. Εν πάσει περιπτώσει, είναι μία πολύ νόστιμη τάρτα!Λίγα μυστικά ακόμα[1] Για “βαράκια” στην τάρτα εμείς χρησιμοποιούμε όσπρια. Έχουμε ένα τάπερ παλιά ξερά φασόλια τα οποία θυσιάστηκαν για πρώτη φορά κάποια στιγμή σε κάποια ανάλογη συνταγή και από τότε τα χρησιμοποιούμε ξανα και ξανά κάθε φορά που χρειαζόμαστε ανάλογα “βάρη ζύμης”. Τα επανειλημμένα ψησίματα δεν φαίνεται να τα ενοχλούν καθόλου![2]Σας προτείνω μέσα στη συνταγή να καλύψετε τον πάτο με δύο δίσκους από αντικολλητικό χαρτί, επειδή όταν είναι δύο παραλαμβάνουν καλύτερα (πιο ομοιόμορφα) των βάρος των οσπρίων και έτσι δεν θα υπάρχουν βαθουλώματα και ανωμαλίες στην επιφάνεια της ψημένης ζύμης. Όχι ότι έχει καμία ιδιαίτερη σημασία αλλά μια και προσέχουμε όλες τις λεπτομέρειες…Αντίθετα, είναι σημαντικό να μην ξεχάσετε να την καλύψετε και περιμετρικά, τα ζυμαρένια τοιχώματα, με μία λωρίδα χαρτί, αν δεν θέλετε να εγκλωβιστούν στην ψημένη ζύμη κάποια “δύστυχα” φασολάκια (που μπορεί να κάνουν τα δοντάκια σας να …”δυστυχήσουν” ακόμη περισσότερο και τον οδοντογιατρό σας να ευτυχήσει…)[3] Το βούτυρο που θα χρησιμοποιήσουμε για τη ζύμη της quiche, πρέπει να είναι καλά παγωμένο. Ακόμη και αν το βγάλουμε από το ψυγείο τελευταία στιγμή και το κόψουμε για να το χρησιμοποιήσουμε, θα ξαναζεσταθεί και μαλακώσει. Μπορείτε όμως να κάνετε το εξήςΥπολογίστε την ποσότητα (11 κουταλιές βούτυρο είναι κάτι σαν … γραμμάρια), και κόψτε το σε μικρά-μικρά κυβάκια. Βάλτε τα κυβάκια σε ένα πιάτο, αραιωμένα για να μην ξανακολλήσουν σε μία συμπαγή ποσότητα, και ξαναβάλτε το στο ψυγείο (είτε χαμηλά, στον χώρο των λαχανικών είτε ακόμη και στην κατάψυξη για λίγο) να κρυώσει καλά. Έτσι, όταν πια θα έρθει η ώρα να ετοιμάσετε τη ζύμη, θα έχετε βούτυρο και παγωμένο αλλά και κομμένο σε μικρά-μικρά κομμάτια, όπως το χρειάζεστε. (***)Επειδή αφήνουμε αχρησιμοποίητα διάφορα χρήσιμα μέρη των υλικών (τα βλαστάρια των σέσκουλων, το χοντρό κοτσάνι από το μπρόκολο ), με αυτά (άντε και με ένα-δυό καροτάκια και πατάτες που θα καθαρίσουμε επί τούτου) μπορούμε να φτιάξουμε έναν πολύ ωραίο (και πολύ χρήσιμο) ζωμό και να τον φυλάξουμε σε ένα μπουκαλάκι του νερού στο ψυγείο. Το risotto που θα ετοιμάσετε την επόμενη εβδομάδα θα το εκτιμήσει ιδιαίτερα!!!

Ένα γευστικό σνακ, αλλα κι ένα ελαφρύ δείπνο με μια σαλάτα ,μπροστα στην τηλεοραση, για ένα ομορφο ρηλαξ! #Τετάρτη

Φτιάχνω πολύ συχνά τις αλμυρές τάρτες. Το μυστικό είναι : φτιάχνουμε τη γέμιση με αυτά που έχουν περισσέψει ή με ότι έχουμε στο ψυγείο μας εκείνη τη στιγμή.#μηντοπετάς #τάρτα #πίτες #σπανάκι #μανιτάρια #πλιγούρι #εύκολο #γρήγορο #νόστιμο

Όταν περιμένω κάποιους αγαπημένους φίλους φτιάχνω συνήθως κάτι τέτοιο. Μια αλμυρή τάρτα με ότι έχω εκείνη στιγμή στο ψυγείο μου.#τάρτα #μανιτάρια #πίτα #κεχρί #απλό

#2020

#2020

Η συνταγή είναι από την Δρ. Έφη Κολοβέρου-Κλινική Διαιτολόγος.#2020

Αυτή η συνταγή σαν έμπνευση είχε μία ανάλογη της Αργυρούς (καλά, μη μπερδεύεστε με τη γενική, της Μπαρμπαρήγου εννοώ), αλλά σαν εκτέλεση ξεφεύγει, αλλάζει κατεύθυνση και σκοπούς και πάει προς τη σειρά: “όλα μαζί μπορούμε”. Μπορούμε να ετοιμάσουμε κάτι πολύ-πολύ νόστιμο με τα περισσεύματα από κάποιο προηγούμενο γεύμα. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα υλικά που υπάρχουν σε μικροποσότητες στο ψυγείο αλλά που δεν θέλουμε (και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ) να πετάξουμε. Μπορούμε να αφήσουμε το μυαλό μας να αυτοσχεδιάσει και να φτιάξουμε μία συνταγή “από το μηδέν”, εκμεταλλευόμενοι ότι έχουμε διαθέσιμο στο σπίτι.Δεν έιναι και δύσκολο, μη φαντασθείτε ότι θα ανακαλύψουμε την Αμερική... Λίγη φαντασία θέλει και όταν θα απολαμβάνουμε το τι δημιουργήσαμε με τα χέρια μας και με λίγο από το μυαλό μας, θα νοιώσουμε πραγματικά υπερήφανοι.Τα περισσότερα από τα υλικά της συνταγής επελέγησαν με κριτήριο το “τί υπάρχει στα συρτάρια και τα ράφια του ψυγείου και πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε, διαφορετικά χαλάει”. Μπορεί και να σας φανούν παράταιρα, το τελικό αποτέλεσμα όμως είναι πολύ πετυχημένο. Μια δοκιμή θα σας πείσει...

Τα κολοκυθάκια τα αγαπώ και έτσι τα χρησιμοποιώ αρκετά!! Η ζύμη για την τάρτα μπορεί να είναι και άνετα πίτσας γιατί φούσκωσε ίσα ίσα και δεν είναι τελείως επίπεδη!!

Μια καταπληκτική, νόστιμη αφρούγια ζύμη!! Κατάλληλη και για μικρές αλμυρές τάρτες!!!

Συνταγή "εστιατορίου". Εύκολη σχετικά και γρήγορη.