Το ζυμαράκι είναι πολύ εύκολο και δεν χρειάζεται ψήσιμο πριν βάλουμε τα υπόλοιπα υλικά!Δεν τηγανίζουμε το μπέικον για να γίνει ελαφριά η κις Λόρεν μας!Παρουσιάστε την σε μπουφέ,σε τραπέζι...θα σας ζητήσουν σίγουρα την συνταγή!!!

Από τη Γαλλία έρχονται οι quiche που λατρεύουμε. Υπάρχουν άπειρες παραλλαγές στη γέμιση της, με λαχανικά, με τυριά και πολλά άλλα.Όταν σας έχει μείνει κοτόπουλο από κάποιο τραπέζι και κανένας δεν το τρώει σας προτείνω μία πολύ απλή και εύκολη συνταγή 👍Αυτή που φτιάχνω σήμερα είναι πολύ γρήγορη στην παρασκευή της 🔝.Η γεύση της είναι πλούσια με τα τυριά, κρεμώδης και η ντομάτα προσθέτει τη νοστιμιά .#πίτες #κοτόπουλο #πίτα #κιςλορέν #τάρτα #άντεγειά #ψίχουλα #καλάθι#ήρθαγιαναμείνω

#ΜηνΤοΠετάς#βραδινόΌλα λύνονται άμα έχεις ένα φύλλο κουρού ή σφολιάτας. Απλώς βάζεις από πάνω ό,τι σου βρίσκεται!

Υπάρχει κάποιος που δεν έχει ακούσει την κις Λορέν; Ετοιμάσαμε μια νόστιμη και υγιεινή εκδοχή μιας τάρτας που είναι σήμα κατατεθέν της Γαλλικής κουζίνας. Μια αλμυρή κις με μήλα! Αντικαταστήσαμε την κρέμα γάλακτος με γιαούρτι, ελληνική γραβιέρα με χαμηλά λιπαρά και τραγανά μήλα Ζαγοράς.Δυο λόγια για την κις Λορέν:Η πιο γνωστή κις στον κόσμο, είναι η κις Λορέν, που επί της ουσίας είναι μια τάρτα με κλασική γέμιση από αβγά και κρέμα γάλακτος, μπέικον και μαλακό κίτρινο τυρί.Πρόκειται για ένα πιάτο που έφτιαχναν στην περιοχή του Lothringen, της Γερμανίας. Το 17 ο αιώνα, οι Γάλλοι πήραν τον έλεγχο της περιοχής και το όνομά της πια, άλλαξε σε Lorraine. Έτσι και η παγκοσμίως γνωστή τάρτα πήρε το όνομα της πόλης. Η λέξη Quiche, που προέρχεται από το Γερμανικό küchen (που στα Αλσατικά λέγεται kuche) και σημαίνει cake. Γνωρίζουμε επίσης, πως η κις με μπέικον ή κις Λορέν, ήταν δημοφιλής από τον 16ο αιώνα στη πόλη του Nancy, όπου μάλιστα είχε το τοπικό όνομα féouse.Οι Αλσατοί θεωρούν πως για να είναι πετυχημένη η γέμιση πρέπει να βγει ανάλαφρη και αφράτη. Γι’ αυτό διαλέγουν καλό μπέικον που έχει καραμελώσει, ώστε το πολύ λίπος που βαραίνει τη γεύση να έχει φύγει. Επίσης χρησιμοποιούν πιο πολύ κρέμα παρά αβγά. Πρόκειται από ό,τι καταλαβαίνουμε για ένα πιάτο όχι και ιδιαίτερα υγιεινό.Για την συνταγή χρειάζονται δύο παρασκευές: τη βάση της, που είναι μια ζύμη, (πατ μπριζέ) και τη γέμιση, που δεν παρουσιάζουν κάποια τεχνική δυσκολία.

Η quiche lorraine είναι μια παραδοσιακή γαλλική τάρτα με τραγανή βάση και γέμιση, που η κάθε χώρα την διαμόρφωσε σύμφωνα με τα δικά της υλικα.Εγώ σήμερα ήθελα να ελαφρωσω το ψυγείο από λιπαρά, τυριά και βούτυρα κλπ. Και έχοντας και ζύμη κουρού, (κατεψυγμένη) την ετοίμασα και είναι εξαιρετική!!!#2020

Γρήγορη και νόστιμη με υλικά που έχουμε όλοι στο σπίτι μας!Αντί για σφολιάτα μπορείτε να βάλετε φύλλο κουρού.

Κρέπες στον φούρνο ρολάκια με γέμιση κις λορέν.Λίγα μυστικά ακόμαΈνα μυστικό,να είναι προθερμασμένος ο φούρνος και οταν τις βάλω να τις έχω σκεπάσει με αλουμινόχαρτο και 10 λεπτα πριν,να το βγάλω ωστε να πάρουν χρώμα απο πάνω!Εείναι πάρα πολύ γευστικές,τις έκανα στα γενέθλια του γιού μου και ξετρελάθηκαν όλοι οι καλεσμένοι. Καλή επιτυχία!

Οι τάρτες με την ξεροψημένη, τραγανή βάση, είναι η αδυναμία μου !!!Η βάση για μια τάρτα αλμυρή ή γλυκιά είναι εύκολη και γρήγορη υπόθεση, αλλά τουλάχιστον, προτιμώ, για τις αλμυρές, τη βάση από κουρού και φροντίζω να έχω πάντα στην κατάψυξη !!! #τάρτες 🍕🍕🧀🧀

Η κις Λορέν (quiche Lorraine Vosgienne) προέρχεται από την παραδοσιακή γαλλική κουζίνα, από την περιοχή της Λορένης. Η λέξη quiche προέρχεται από το γερμανικό Kuchen, που σημαίνει κέικ στην τοπική διάλεκτο francique μετατράπηκε σε Küeche, το οποίο όμως προφέρεται kishe, απ'όπου και η σημερινή ονομασία quiche, από την καταγραφή της λέξης στην γαλλική γλώσσα.Πρώτη φορά βρίσκουμε την λέξη quiche σε συνταγή του 1605 και προέρχεται από την κουζίνα του Δούκα της Λωρραίνης, πρώην βασιλιά της Πολωνίας Stanislas.Η κλασσική συνταγή για quiche Lorraine που συνήθως συναντάμε στα βιβλία μαγειρικής, περιέχει τυρί (γραβιέρα ή έμενταλ) όσο και λαρδί. Παρ'όλα αυτά η πραγματική quiche Lorraine δεν περιέχει τυρί!Όταν προστίθεται τυρί, παίρνει την ονομασία quiche Vosgienne, ενώ όταν προστίθενται σωταρισμένα κρεμμύδια, έχουμε την quiche Alsacienne. Αυτές είναι και οι δυο αποδεκτές παραλλαγές της quiche Lorraine από το "Εθνικό συνδικάτο για την υπεράσπιση και την προώθηση της αυθεντικής quiche Lorraine" που σκοπό του έχει ακριβώς την διατήρηση της παράδοσης και της αυθεντικότητας της συνταγής. Κατά τον 21ο αιώνα, η quiche έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής και σήμερα αυτός ο χαρακτηρισμός, λανθασμένα, περιλαμβάνει όλες τις αλμυρές τάρτες που παρασκευάζονται με κρέμα που περιέχει αυγά σε συνδυασμό με μια πλειάδα υλικών, όπως τυριά, λαχανικά ενώ η βάση τους μπορεί να αποτελείται εκτός από την τριφτή ζύμη και από σφολιάτα.

Αυτή είναι μια συνταγή για κις (quiche) που αξίζει την προσοχή σας για περισσότερους από έναν λόγουςΗ ζύμη είναι σκόπιμα πλούσια, γενναιόδωρη, ώστε να να μας επιτρέψει να φτιάξουμε την κις με παχιά βάση αλλά και με ψηλά τοιχώματα ολόγυρα, αλλά και η γέμισή της, τίγκα στο υγιεινό λαχανικό, ισορροπεί την “θερμιδική επιβάρυνση” από το βούτυρο και την κρέμα γάλακτος που επίσης χρησιμοποιούμε. Επίσης, τα δύο είδη τυριών δίνουν μία υπέροχη, ελαφρά αλμυρή, γεύση που, σε συνδυασμό με την τραγανή υφή του αρωματισμένου με το σκορδάκι μπρόκολου, δίνουν μία ξεχωριστή γεύση στην τάρτα!Την φτιάξαμε για το χριστουγεννιάτικο οικογενειακό γεύμα και με απασχόλησε πραγματικά εάν ταίριαζε για μία τέτοια περίπτωση. Και καλά η κόρη μου, αυτή και το μπρόκολο είναι “BFFE” (best friends for ever), δεν ήταν εκεί το πρόβλημα. Είχαμε όμως πεθερικά στο τραπέζι, κουνιαδο-μπατζανάκηδες και λοιπές ετερόκλιτες Δυναμείς… (με «Δ» κεφαλαίο, που αν δεν ευχαριστηθούν πάει όλη η χρονιά χαμένη, δεν σε ξεπλένει ούτε το ρέμα της Χελιδονούς)…Ε, λοιπόν, σας πληροφορώ ότι πήρα τα εύσημα από όλους, εννιά νοματαίους κάθε ηλικίας (για τα έΝσημα με παραπέμπουν στον Κατρούγκαλο και την Αχτσιόγλου). Ακόμη και εγώ, με γνωστή την άσχημη σχέση που έχω με τα μέλη της οικογένειας των Μποκολοειδών, την υπερ-ευχαριστήθηκα την κις.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Για “βαράκια” στην τάρτα εμείς χρησιμοποιούμε όσπρια. Έχουμε ένα τάπερ παλιά ξερά φασόλια τα οποία θυσιάστηκαν για πρώτη φορά κάποια στιγμή σε κάποια ανάλογη συνταγή και από τότε τα χρησιμοποιούμε ξανα και ξανά κάθε φορά που χρειαζόμαστε ανάλογα “βάρη ζύμης”. Τα επανειλημμένα ψησίματα δεν φαίνεται να τα ενοχλούν καθόλου!Σας προτείνω μέσα στη συνταγή να καλύψετε τον πάτο με δύο δίσκους από αντικολλητικό χαρτί, επειδή όταν είναι δύο παραλαμβάνουν καλύτερα (πιο ομοιόμορφα) των βάρος των οσπρίων και έτσι δεν θα υπάρχουν βαθουλώματα και ανωμαλίες στην επιφάνεια της ψημένης ζύμης. Όχι ότι έχει καμία ιδιαίτερη σημασία αλλά μια και προσέχουμε όλες τις λεπτομέρειες…Αντίθετα, είναι σημαντικό να μην ξεχάσετε να την καλύψετε και περιμετρικά, τα ζυμαρένια τοιχώματα, με μία λωρίδα χαρτί, αν δεν θέλετε να εγκλωβιστούν στην ψημένη ζύμη κάποια “δύστυχα” φασολάκια (που μπορεί να κάνουν τα δοντάκια σας να …”δυστυχήσουν” ακόμη περισσότερο και τον οδοντογιατρό σας να ευτυχήσει…)[2] Το βούτυρο που θα χρησιμοποιήσουμε για τη ζύμη της quiche, πρέπει να είναι καλά παγωμένο. Ακόμη και αν το βγάλουμε από το ψυγείο τελευταία στιγμή και το κόψουμε για να το χρησιμοποιήσουμε, θα ξαναζεσταθεί και μαλακώσει. Μπορείτε όμως να κάνετε το εξήςΥπολογίστε την ποσότητα (11 κουταλιές βούτυρο είναι κάτι σαν … γραμμάρια), και κόψτε το σε μικρά-μικρά κυβάκια. Βάλτε τα κυβάκια σε ένα πιάτο, αραιωμένα για να μην ξανακολλήσουν σε μία συμπαγή ποσότητα, και ξαναβάλτε το στο ψυγείο (είτε χαμηλά, στον χώρο των λαχανικών είτε ακόμη και στην κατάψυξη για λίγο) να κρυώσει καλά. Έτσι, όταν πια θα έρθει η ώρα να ετοιμάσετε τη ζύμη, θα έχετε βούτυρο και παγωμένο αλλά και κομμένο σε μικρά-μικρά κομμάτια, όπως το χρειάζεστε.Επειδή αφήνουμε αχρησιμοποίητα διάφορα χρήσιμα μέρη των υλικών (τα βλαστάρια των σέσκουλων, το χοντρό κοτσάνι από το μπρόκολο ), με αυτά (άντε και με ένα-δυό καροτάκια και πατάτες που θα καθαρίσουμε επί τούτου) μπορούμε να φτιάξουμε έναν πολύ ωραίο (και πολύ χρήσιμο) ζωμό και να τον φυλάξουμε σε ένα μπουκαλάκι του νερού στο ψυγείο. Το risotto που θα ετοιμάσετε την επόμενη εβδομάδα θα το εκτιμήσει ιδιαίτερα!!!

Όταν περιμένω κάποιους αγαπημένους φίλους φτιάχνω συνήθως κάτι τέτοιο. Μια αλμυρή τάρτα με ότι έχω εκείνη στιγμή στο ψυγείο μου.#τάρτα #μανιτάρια #πίτα #κεχρί #απλό

Παραλλαγή μίας προηγούμενης κις (“Γιορτινή κις (quiche), με μπρόκολο και τυριά”) που και αυτή αξίζει την προσοχή σας. για τους ίδιους, περισσότερους του ενός, λόγουςΜε σκόπιμα πλούσια, γενναιόδωρη, ζύμη για να έχει η κις μας μία παχιά βάση αλλά και ψηλά τοιχώματα ολόγυρα. Επίσης, η γέμισή της, βασισμένη σε διάφορα υγιεινά λαχανικά, ισορροπεί την “θερμιδική επιβάρυνση” από το βούτυρο και την κρέμα γάλακτος που επίσης περιέχει. Τέλος, τα δύο είδη τυριών, ένα λευκό και ένα κίτρινο, δίνουν μία υπέροχη, ελαφρά αλμυρή, γεύση που, σε συνδυασμό με την τραγανή υφή του αρωματισμένου με το σκορδάκι μπρόκολου, ισορροπούν την ουδέτερη γεύση των λαχανικών. Εν πάσει περιπτώσει, είναι μία πολύ νόστιμη τάρτα!Λίγα μυστικά ακόμα[1] Για “βαράκια” στην τάρτα εμείς χρησιμοποιούμε όσπρια. Έχουμε ένα τάπερ παλιά ξερά φασόλια τα οποία θυσιάστηκαν για πρώτη φορά κάποια στιγμή σε κάποια ανάλογη συνταγή και από τότε τα χρησιμοποιούμε ξανα και ξανά κάθε φορά που χρειαζόμαστε ανάλογα “βάρη ζύμης”. Τα επανειλημμένα ψησίματα δεν φαίνεται να τα ενοχλούν καθόλου![2]Σας προτείνω μέσα στη συνταγή να καλύψετε τον πάτο με δύο δίσκους από αντικολλητικό χαρτί, επειδή όταν είναι δύο παραλαμβάνουν καλύτερα (πιο ομοιόμορφα) των βάρος των οσπρίων και έτσι δεν θα υπάρχουν βαθουλώματα και ανωμαλίες στην επιφάνεια της ψημένης ζύμης. Όχι ότι έχει καμία ιδιαίτερη σημασία αλλά μια και προσέχουμε όλες τις λεπτομέρειες…Αντίθετα, είναι σημαντικό να μην ξεχάσετε να την καλύψετε και περιμετρικά, τα ζυμαρένια τοιχώματα, με μία λωρίδα χαρτί, αν δεν θέλετε να εγκλωβιστούν στην ψημένη ζύμη κάποια “δύστυχα” φασολάκια (που μπορεί να κάνουν τα δοντάκια σας να …”δυστυχήσουν” ακόμη περισσότερο και τον οδοντογιατρό σας να ευτυχήσει…)[3] Το βούτυρο που θα χρησιμοποιήσουμε για τη ζύμη της quiche, πρέπει να είναι καλά παγωμένο. Ακόμη και αν το βγάλουμε από το ψυγείο τελευταία στιγμή και το κόψουμε για να το χρησιμοποιήσουμε, θα ξαναζεσταθεί και μαλακώσει. Μπορείτε όμως να κάνετε το εξήςΥπολογίστε την ποσότητα (11 κουταλιές βούτυρο είναι κάτι σαν … γραμμάρια), και κόψτε το σε μικρά-μικρά κυβάκια. Βάλτε τα κυβάκια σε ένα πιάτο, αραιωμένα για να μην ξανακολλήσουν σε μία συμπαγή ποσότητα, και ξαναβάλτε το στο ψυγείο (είτε χαμηλά, στον χώρο των λαχανικών είτε ακόμη και στην κατάψυξη για λίγο) να κρυώσει καλά. Έτσι, όταν πια θα έρθει η ώρα να ετοιμάσετε τη ζύμη, θα έχετε βούτυρο και παγωμένο αλλά και κομμένο σε μικρά-μικρά κομμάτια, όπως το χρειάζεστε. (***)Επειδή αφήνουμε αχρησιμοποίητα διάφορα χρήσιμα μέρη των υλικών (τα βλαστάρια των σέσκουλων, το χοντρό κοτσάνι από το μπρόκολο ), με αυτά (άντε και με ένα-δυό καροτάκια και πατάτες που θα καθαρίσουμε επί τούτου) μπορούμε να φτιάξουμε έναν πολύ ωραίο (και πολύ χρήσιμο) ζωμό και να τον φυλάξουμε σε ένα μπουκαλάκι του νερού στο ψυγείο. Το risotto που θα ετοιμάσετε την επόμενη εβδομάδα θα το εκτιμήσει ιδιαίτερα!!!