Μεθαύριο έχει παιδικό πάρτυ η κόρη μου. Προβλέπεται να μαζευτούν στον κήπο μας από δώδεκα έως δεκαπέντε μικρούλια, η προσωποποίηση του “αεικίνητου”. Αλλά και η σύγχρονη εκδοχή του Μαγγελάνου. Και η ευρωπαϊκή του Αττίλα, της “μάστιγας του Θεού”.Αναρωτιέμαι πως θα είναι “μετά” ο κήπος. Τι θα έχει απομείνει από τα λουλούδια και... αμάν, ποιος ξέρει και τι περιμένει τα κορόμηλά μου... Και εγώ που τα καμάρωνα να μεγαλώνουν, να γεμίζουν χυμούς, ζάκχαρα, να κοκκινίζουν. Κάτι πρέπει να κάνω. Και να το κάνω άμεσα. Πριν είναι αργά.Έτσι ξεκίνησε η ιδέα των υπέροχων μαρμελάδων (τι πληθυντικός και αυτός !) που θα σας περιγράψω. Έτσι, εάν έχετε και εσείς παιδάκια, εάν ετοιμάζεστε για κανένα παιδικό πάρτυ, μπορείτε να κάνετε κάποια από αυτές. Α, ναι, θα το ξέχναγα... Πρέπει να έχετε και μία κορομηλιά στον κήπο. Ή να έχετε αγοράσει κορόμηλα.Ψάχνοντας, λοιπόν, στο Internet, βρήκα σε ένα παλιό, σκονισμένο, από καιρό εγκαταλελειμμένο, αραχνιασμένο σχεδόν, site, ένα πραγματικό θησαυρό. Εκτός από την μεθυσμένη εκδοχή της με το λικέρ βύσσινο, μπορείτε να βρείτε και μία μεθυσμένη με βύσσινο λικέρ, αλλά και μία με καρύδια.Λίγα μυστικά ακόμαΜετά το ολονύκτιο “σίτεμα” θα εκπλαγείτε από το πόσο υδαρές είναι το περιεχόμενο του βάζου, πόσα υγρά έβγαλαν τα φρούτα.Τα κουκούτσια, όσο καλά και να τα καθαρίσετε, θα παραμείνει αρκετό φρούτο κολλημένο επάνω τους. Εγώ τα άφησα και αυτά με λίγο νεράκι όλο το βράδυ και το πρωί είχα ένα πολύ πλούσιο σε σάρκα κορόμηλου ζουμάκι, που το προσέθεσα στην κατσαρόλα, στην αρχή της διαδικασίας.Η επιλογή να αφήσω να σιγοβράσουν τα κορόμηλα για 15 λεπτά της ώρας (*) είναι δική μου (η συνταγή έλεγε μισή ώρα). Το ίδιο και η επιλογή να σταματήσω το τελικό βράσιμο στην μία ώρα (**), όταν η συνταγή πρότεινε 2 ώρες. Ταυτόχρονα μείωσα σε ένα ποτηράκι κρασιού το νερό -125 ml (αντί του ενός νεροπότηρου -230 ml που προέβλεπε η συνταγή) και άφησα τα κορόμηλα με τους χυμούς τους που έβγαλαν όλο το βράδυ (στην πραγματικότητα, τους έριξα και λίγο (το 1/3 της ποσότητας) από το λικέρ, να μεθύσουν όλο το βράδυ. Το γράφω, όμως, μόνο εδώ κάτω για να το δουν μόνον όσες έχουν το κουράγιο να φθάσουν μέχρις εδώ...). Το ταχύτερο πήξιμο το ανέλαβαν τα μήλα με την πηκτίνη τους. Αυτό, δε, γιατί θέλω τα φρούτα να κρατούν όσο περισσότερο γίνεται από το άρωμά τους (και όχι απλά να συντηρούνται) και αυτό δεν πετυχαίνεται εάν ο βρασμός κρατάει πολλές ώρες. Εσείς ξέρετε τώρα και τις δύο εκδοχές και κάνετε ότι σας φωτίσει... το φως της κουζίνας σας.Κατά τη διάρκεια του βρασμού, ανακατεύουμε κάθε τόσο με ξύλινο κουτάλι για να μη κολλήσει η μαρμελάδα, αλλά και ξαφρίζουμε όταν υπάρχει ανάγκη.Διάβασα ότι αυτή η μαρμελάδα πρέπει να ανοιχθεί μετά από 6 μήνες. Μετά, δε, από ένα χρόνο “πιάνει κορυφή”, γίνεται εξαίσια. Μη με ρωτήσετε γιατί, θα αφήσω, όμως, τουλάχιστον ένα βαζάκι για να αποκτήσω ίδια άποψη.Η ξινούτσικη γεύση της την κάνει ιδανική “παρέα” σε παγωτά, αλλά και εξαιρετική “συνοδό” πιάτων με κόκκινα κρέατα, ιδιαίτερα από κυνήγι.Και λίγα λόγια για το κορόμηλο (ή τζάνερο), από την ΒικιπαίδειαΚαρπός της κορομηλιάς, το κορόμηλο έχει χρώμα κόκκινο, κιτρινωπό ή πράσινο ανάλογα με την ποικιλία.Η γεύση του είναι γλυκιά και αρωματική, με ελάχιστες διαφορές από ποικιλία σε ποικιλία. Και υπάρχουν αρκετές τέτοιες ποικιλίες.Για παράδειγμα, η μπουρνέλα, με πολύ εύγευστο (και μεγάλο σε μέγεθος καρπό), που γίνεται και λικέρ στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, το Шљивовица šljivovica. Πως; δεν σας λέει τίποτα; Δεν γνωρίζετε Σερβικά, ε; Καλά, επί το ελληνικότερον, είναι γνωστό με την ονομασία σλίβοβιτς.Τα πράσινα κορόμηλα έχουν αρωματική νόστιμη γλυκόξινη γεύση. Τα κίτρινα, πάλι, είναι τα μικρότερα του είδους αλλά και τα πιο γλυκά.Τα κορόμηλα τρώγονται νωπά σαν φρούτο, αλλά γίνονται και μαρμελάδες (το είδαμε, δεν το είδαμε ; και τι μαρμελάδες !!!) και ζελέδες. Είναι πλούσια σε βιταμίνη C και περιέχουν ακόμα βιταμίνη Α και νικοτινικό οξύ.Πρώτη παγκοσμίως σε παραγωγή κορόμηλων χώρα είναι η Σερβία. Ακολουθούν η Ιαπωνία, η Κίνα , η Πολωνία και η Ιταλία. Κάποια παραγωγή βγάζει και ο κήπος μου. Του χρόνου, γεροί να είμαστε, θα επιχειρήσω να φτιάξω γλυκό του κουταλιού.

Μεθαύριο έχει παιδικό πάρτυ η κόρη μου. Προβλέπεται να μαζευτούν στον κήπο μας από δώδεκα έως δεκαπέντε μικρούλια, η προσωποποίηση του “αεικίνητου”. Αλλά και η σύγχρονη εκδοχή του Μαγγελάνου. Και η ευρωπαϊκή του Αττίλα, της “μάστιγας του Θεού”.Αναρωτιέμαι πως θα είναι “μετά” ο κήπος. Τι θα έχει απομείνει από τα λουλούδια και... αμάν, ποιος ξέρει και τι περιμένει τα κορόμηλά μου... Και εγώ που τα καμάρωνα να μεγαλώνουν, να γεμίζουν χυμούς, σάκχαρα, να κοκκινίζουν. Κάτι πρέπει να κάνω. Και να το κάνω άμεσα. Πριν είναι αργά.Έτσι ξεκίνησε η ιδέα των υπέροχων μαρμελάδων (τι πληθυντικός και αυτός !) που θα σας περιγράψω. Έτσι, εάν έχετε και εσείς παιδάκια, εάν ετοιμάζεστε για κανένα παιδικό πάρτυ, μπορείτε να κάνετε κάποια από αυτές. Α, ναι, θα το ξέχναγα... Πρέπει να έχετε και μία κορομηλιά στον κήπο. Ή να έχετε αγοράσει κορόμηλα.Ψάχνοντας, λοιπόν, στο Internet, βρήκα σε ένα παλιό, σκονισμένο, από καιρό εγκαταλελειμμένο, αραχνιασμένο σχεδόν, site, ένα πραγματικό θησαυρό. Εκτός από την μεθυσμένη εκδοχή της με το λικέρ βύσσινο, μπορείτε να βρείτε και μία αρωματισμένη με κανέλλα, αλλά και μία μεθυσμένη με βύσσινο λικέρ,Λίγα μυστικά ακόμαΜετά το ολονύκτιο “σίτεμα” θα εκπλαγείτε από το πόσο υδαρές είναι το περιεχόμενο του βάζου, πόσα υγρά έβγαλαν τα φρούτα.Τα κουκούτσια, όσο καλά και να τα καθαρίσετε, θα παραμείνει αρκετό φρούτο κολλημένο επάνω τους. Εγώ τα άφησα και αυτά με λίγο νεράκι όλο το βράδυ και το πρωί είχα ένα πολύ πλούσιο σε σάρκα κορόμηλου ζουμάκι, που το προσέθεσα στην κατσαρόλα, στην αρχή της διαδικασίας.Η επιλογή να αφήσω να σιγοβράσουν τα κορόμηλα για 15 λεπτά της ώρας (*) είναι δική μου (η συνταγή έλεγε μισή ώρα). Το ίδιο και η επιλογή να σταματήσω το τελικό βράσιμο στην μία ώρα (**), όταν η συνταγή πρότεινε 2 ώρες. Ταυτόχρονα μείωσα σε ένα ποτηράκι κρασιού το νερό -125 ml (αντί του ενός νεροπότηρου -230 ml που προέβλεπε η συνταγή) και άφησα τα κορόμηλα με τους χυμούς τους που έβγαλαν όλο το βράδυ (στην πραγματικότητα, τους έριξα και λίγο (το 1/3 της ποσότητας) από το λικέρ, να μεθύσουν όλο το βράδυ. Το γράφω, όμως, μόνο εδώ κάτω για να το δουν μόνον όσες έχουν το κουράγιο να φθάσουν μέχρις εδώ...). Το ταχύτερο πήξιμο το ανέλαβαν τα μήλα με την πηκτίνη τους. Αυτό, δε, γιατί θέλω τα φρούτα να κρατούν όσο περισσότερο γίνεται από το άρωμά τους (και όχι απλά να συντηρούνται) και αυτό δεν πετυχαίνεται εάν ο βρασμός κρατάει πολλές ώρες. Εσείς ξέρετε τώρα και τις δύο εκδοχές και κάνετε ότι σας φωτίσει... το φως της κουζίνας σας.Κατά τη διάρκεια του βρασμού, ανακατεύουμε κάθε τόσο με ξύλινο κουτάλι για να μη κολλήσει η μαρμελάδα, αλλά και ξαφρίζουμε όταν υπάρχει ανάγκη.Διάβασα ότι αυτή η μαρμελάδα πρέπει να ανοιχθεί μετά από 6 μήνες. Μετά, δε, από ένα χρόνο “πιάνει κορυφή”, γίνεται εξαίσια. Μη με ρωτήσετε γιατί, θα αφήσω, όμως, τουλάχιστον ένα βαζάκι για να αποκτήσω ίδια άποψη.Η ξινούτσικη γεύση της την κάνει ιδανική “παρέα” σε παγωτά, αλλά και εξαιρετική “συνοδό” πιάτων με κόκκινα κρέατα, ιδιαίτερα από κυνήγι.Και λίγα λόγια για το κορόμηλο (ή τζάνερο), από την ΒικιπαίδειαΚαρπός της κορομηλιάς, το κορόμηλο έχει χρώμα κόκκινο, κιτρινωπό ή πράσινο ανάλογα με την ποικιλία.Η γεύση του είναι γλυκιά και αρωματική, με ελάχιστες διαφορές από ποικιλία σε ποικιλία. Και υπάρχουν αρκετές τέτοιες ποικιλίες.Για παράδειγμα, η μπουρνέλα, με πολύ εύγευστο (και μεγάλο σε μέγεθος καρπό), που γίνεται και λικέρ στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, το Шљивовица šljivovica. Πως; δεν σας λέει τίποτα; Δεν γνωρίζετε Σερβικά, ε; Καλά, επί το ελληνικότερον, είναι γνωστό με την ονομασία σλίβοβιτς.Τα πράσινα κορόμηλα έχουν αρωματική νόστιμη γλυκόξινη γεύση. Τα κίτρινα, πάλι, είναι τα μικρότερα του είδους αλλά και τα πιο γλυκά.Τα κορόμηλα τρώγονται νωπά σαν φρούτο, αλλά γίνονται και μαρμελάδες (το είδαμε, δεν το είδαμε ; και τι μαρμελάδες !!!) και ζελέδες. Είναι πλούσια σε βιταμίνη C και περιέχουν ακόμα βιταμίνη Α και νικοτινικό οξύ.Πρώτη παγκοσμίως σε παραγωγή κορόμηλων χώρα είναι η Σερβία. Ακολουθούν η Ιαπωνία, η Κίνα , η Πολωνία και η Ιταλία. Κάποια παραγωγή βγάζει και ο κήπος μου. Του χρόνου, γεροί να είμαστε, θα επιχειρήσω να φτιάξω γλυκό του κουταλιού.

Τα μούσμουλα είναι ένα φρούτο κατ’ εξοχήν ανοιξιάτικο, από τέλη Απριλίου με Μάϊο μέχρι και το Ιούνιο τα συναντά κανείς σε πολλά δένδρα που, ευτυχώς, έχουν απομείνει ακόμη σε όλη τη χώρα. Αυτά δεν είχαν (ακόμη) την τύχη των συκιών και έτσι είναι σχετικά εύκολο πράγμα να βρει κανείς αυτά τα μικρά φρουτάκια με το έντονο πορτοκαλί χρώμα και να ετοιμάσει μία από τις τόσες συνταγές που μπορεί να “ψαρέψει” στο internet. Μία από τις πιο ενδεδειγμένες είναι να ετοιμάσει μία μαρμελάδα μούσμουλου.Πάμε να δούμε πόσο εύκολο είναι να φτιάξετε μία μαρμελάδα που θα σας φέρνει τη γεύση του φρούτου σε εποχές, όπως ο χειμώνας, στις οποίες τα φρούτα είναι πιο λιγοστά. Είτε για να την απολαύσετε στρωμένη πάνω σε φέτες ψωμιού ή φρυγανιάς, είτε για να τη χρησιμοποιήσετε σε τάρτες ή σε άλλα γλυκά.

Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ, Ο ΜΑΝΑΒΗΣ ΚΑΙ Η ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ - Παραμύθι για μεγάλους.“Πριγκηπέσα, έχω λεμόνια που και φυλακισμένοι θα το ‘σκαγαν για να ‘ρθουν να τα φάνε ...”Ναι, καλά, το φαντάζομαι … Μεταξύ μας, αυτοί θα το ΄σκαγαν από τη φυλακή και για πολύ λιγότερα πράγματα.Η πριγκηπέσα που φώναζε ο μανάβης έγειρε ντροπαλή πάνω μου. Ντροπαλή αλλά συνάμα και όλο καμάρι. Τι κι αν ο “πρίγκιπας” ήταν δυό μέτρα άνθρωπος και ‘κείνη μόλις ένα και εικοσιπέντε. Τι κι αν ήταν σκαμμένο το πρόσωπό του από τον ήλιο και εκείνη τώρα πρωτοβγαίνει από το “παλάτι” της. Τι κι αν εκείνος ήταν ένας οπωροπώλης στη λαϊκή αγορά του Αμαρουσίου και εκείνη η “πριγκηπέσα” (μου). Στοιχηματίζω ότι εσείς ένα μανάβη που να σας φωνάζει “πριγκηπέσα” δεν τον έχετε. Σωστά;Πέρα από την πλάκα, τώρα, και εγώ τα ίδια θα έκανα, όλο και σε κάποια ανάλογη εκδήλωση θαυμασμού θα προχωρούσα, μπροστά στη μόνη πελάτισσά μου κάτω από τα.... εξήντα. Και για να του ανταποδώσω την χειρονομία, σταματήσαμε στον πάγκο του, με την μικρή πριγκίπισσα “αρπαγμένη” στο αριστερό μου πόδι και με το κεφάλι χωμένο σχεδόν στη τσέπη μου, και ψώνισα μία δεκάδα ωραία, ζουμερά, ψ ι λ ό φ λ ο υ δ α λεμόνια. Τα έλεγε (και τα πλήρωσα για) β ι ο λ ο γ ι κ ά, αλλά άξιζαν την τιμή τουςΤη συνταγή την είχα ήδη εντοπίσει, οπότε ...“πριγκίπισσα, φύγαμε για το σπίτι. Πάμε να... μ α ρ μ ε λ α δ ώ σ ο υ μ ε”Λίγα μυστικά ακόμαΈνα “παραμύθι” που διαθέτει πριγκίπισσα δεν θα μπορούσε παρά να έχει και ένα.... π ρ ι γ κ ι π ι κ ό σ υ σ τ α τ ι κ ό. Και με πριγκιπικό κόστος. Και πράγματι το έχει. Την β α ν ί λ ι α. Ένα από την “ιερή τετράδα” των τροπικών καρπών (μαζί με τη ζάχαρη, τον καφέ και τη σοκολάτα) και ένα από τα ακριβότερα μπαχαρικά του κόσμου (μαζί με το σαφράν και το κάρδαμο) Γιατί πριγκιπικό ? Λέγεται ότι, ο αυτοκράτορας των Αζτέκων, Μ ο ν τ ε ζ ο ύ μ α, είχε κρατήσει για τον εαυτό του το αποκλειστικό προνόμιο να πίνει ένα κρύο διάλυμα σοκολάτας, αρωματισμένο με βανίλια και μπαχαρικά, που έλιωνε στο στόμα, το «τ σ ο κ ο λ ά τ λ». Συνήθεια και προνόμιο που υιοθέτησαν στη συνέχεια οι ισπανοί ευγενείς. Αν προσθέσετε το γεγονός ότι το φυτό βανίλια είναι μία ποικιλία της οικογένειας των ο ρ χ ι δ έ ω ν, θα μου δικαιολογήσετε τον χαρακτηρισμό πριγκιπικό.Διαλέγουμε λεμόνια χωρίς επικέρωση, στιλβώματα και άλλες τέτοιες αηδίες. Δεν είναι απαραίτητο να είναι βιολογικής καλλιέργειας (παρ’ ότι κάτι τέτοιο κακό δεν κάνει), εμένα μου προέκυψαν τέτοια.Διαλέγουμε λεπτόφλουδα λεμόνια γιατί έτσι το λευκό στρώμα κάτω από την φλούδα είναι πολύ πιο λεπτό και δεν πικρίζουν.[1] Τοποθετούμε το φρούτο με την εξωτερική, καμπύλη, επιφάνειά του προς τα κάτω, πάνω σε μία επιφάνεια εργασίας (προτιμήστε πλαστική και όχι ξύλινη, το ξύλο θα απορροφήσει μέρος του χυμού τους). Με τον τρόπο αυτό περιορίζουμε την ποσότητα του χυμού που θα χυθεί –και τελικά θα χαθεί– κατά το κόψιμο σε φέτες. (***)[2] Με την αφαίρεση του κεντρικού, λευκού, τμήματος του φρούτου, έχουμε αφαιρέσει το μεγαλύτερο μέρος των κουκουτσιών. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν και άλλα, ιδιαίτερα τα πιο μικρά και επιμήκη (το λεμόνι έχει κουκούτσια ακόμη και στην περιφέρεια, αμέσως κάτω από την φλούδα του) που πρέπει να αφαιρεθούν και αυτά.Εγώ την έφτιαξα με 900 γρ ζάχαρη. Και ήταν ξινούτσικη. Όπως την θέλω. Η αρχική, όμως, συνταγή την ήθελε με 1.200 γρ που εμένα μου φάνηκαν υπερβολικά. Έτσι, βέβαια, θα γίνεται γλυκιά, ακόμη και για δύσκολα παιδιά. Εσείς αποφασίζετε.Ι δ έ α _ 1Μία ιδέα είναι να χρησιμοποιήσετε και ένα ακόμη λεμόνι από το οποίο θα πάρετε μόνο την φλούδα του. Αφού αφαιρέσετε το λευκό στρώμα από το εσωτερικό της, την κόβετε σε πολλές λεπτές φέτες (πάχους σπιρτόξυλου ή και λίιιιιιγο πιο χοντρά.), αυτές στα δύο (έτσι που το κάθε κομμάτι να μην είναι πάνω από 4-5 εκατοστά), και να κρατήσετε τα κομμάτια αυτά της φλούδας για να τα προσθέσετε μόνο στο δεύτερο 45λεπτο βράσιμο (χρόνο αρκετό για να τα μαλακώσει πολύ αλλά και να τους επιτρέψει να διατηρηθούν ακέραια, να τα νοιώθετε στο στόμα.Ι δ έ α _ 2Στη θέση αυτού του τελευταίου λεμονιού, μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάλλιστα ένα πορτοκάλι (όπως θα δείτε στις φωτογραφίες). Πέρα από την γεύση του, θα δώσει στη μαρμελάδα και μία διαφορετική χρωματική πινελιά.Αναφέρεται μέσα στη συνταγή ότι η κατσαρόλα στην οποία θα βράσει η μαρμελάδα, καλό θα ήταν να είναι κάποια με χοντρό πάτο, και αυτό γιατί έτσι κατανέμεται ομοιόμορφα η θερμοκρασία του ματιού της κουζίνας. Αν και το αναπαρήγαγα, οφείλω (και θέλω) να πω πως πιστεύω ότι αυτή η υπόδειξη είναι ένα .....κατάλοιπο του παρελθόντος (από τότε που μαγειρεύαμε σε πετρογκάζ) και ταυτόχρονα μία ..... ματιά στο μέλλον (όταν θα μπει στη ζωή μας το φωταέριο. Πράγματι, αυτή η συζήτηση έχει νόημα όταν η φωτιά κάτω από την κατσαρόλα είναι σημειακή, συγκεντρωμένη στο κέντρο της κατσαρόλας. Στη πλειονότητα των σημερινών συσκευών κουζίνας, η ένταση της θερμότητας είναι ήδη κατανεμημένη σε όλη την επιφάνεια του ματιού. Εδώ έχει σημασία η χρήση κατσαρόλας μεγέθους ίδιου με το μέγεθος του χρησιμοποιούμενου ματιού. Επειδή, όμως, πολλά πράγματα της κουζίνας μου διαφεύγουν, πολύ θα ήθελα να ξέρω αν είναι σωστή σαν σκέψη. Θα μου πει κανείς ?Η συνταγή είναι από το βιβλίο“Falling CloudberriesA World of Family Recipe ” της Tessa Kiros (Ελληνοκύπρια (από μπαμπά) και με... Φιλανδή μαμά, γεννημένη στο Λονδίνο και μεγαλωμένη στη νότια Αφρική)Ένα ενδιαφέρον άρθρο για την βανίλια, το πανάκριβο αυτό τροπικό αρωματικό (η συσκευασία (σε γυάλινο βαζάκι) με ένα “φασόλι” μέσα στοιχίζει 6,8 € σχεδόν 7 φορές το κόστος όλων των υπόλοιπων υλικών της μαρμελάδας), μπορείτε να βρείτε στο vita.gr

Μεθαύριο έχει παιδικό πάρτυ η κόρη μου. Προβλέπεται να μαζευτούν στον κήπο μας από δώδεκα έως δεκαπέντε μικρούλια, η προσωποποίηση του “αεικίνητου”. Αλλά και η σύγχρονη εκδοχή του Μαγγελάνου. Και η ευρωπαϊκή του Αττίλα, της “μάστιγας του Θεού”.Αναρωτιέμαι πως θα είναι “μετά” ο κήπος. Τι θα έχει απομείνει από τα λουλούδια και... αμάν, ποιος ξέρει και τι περιμένει τα κορόμηλά μου... Και εγώ που τα καμάρωνα να μεγαλώνουν, να γεμίζουν χυμούς, σάκχαρα, να κοκκινίζουν. Κάτι πρέπει να κάνω. Και να το κάνω άμεσα. Πριν είναι αργά.Έτσι ξεκίνησε η ιδέα των υπέροχων μαρμελάδων (τι πληθυντικός και αυτός !) που θα σας περιγράψω. Έτσι, εάν έχετε και εσείς παιδάκια, εάν ετοιμάζεστε για κανένα παιδικό πάρτυ, μπορείτε να κάνετε κάποια από αυτές. Α, ναι, θα το ξέχναγα... Πρέπει να έχετε και μία κορομηλιά στον κήπο. Ή να έχετε αγοράσει κορόμηλα.Ψάχνοντας, λοιπόν, στο Internet, βρήκα σε ένα παλιό, σκονισμένο, από καιρό εγκαταλελειμμένο, αραχνιασμένο σχεδόν, site, ένα πραγματικό θησαυρό. Εκτός από την μεθυσμένη εκδοχή της με το λικέρ βύσσινο, μπορείτε να βρείτε και μία αρωματισμένη με κανέλλα (!!!) εδώ, αλλά και μία με καρύδια εδώ.Λίγα μυστικά ακόμαΜετά το ολονύκτιο “σίτεμα” θα εκπλαγείτε από το πόσο υδαρές είναι το περιεχόμενο του βάζου, πόσα υγρά έβγαλαν τα φρούτα.Τα κουκούτσια, όσο καλά και να τα καθαρίσετε, θα παραμείνει αρκετό φρούτο κολλημένο επάνω τους. Εγώ τα άφησα και αυτά με λίγο νεράκι όλο το βράδυ και το πρωί είχα ένα πολύ πλούσιο σε σάρκα κορόμηλου ζουμάκι, που το προσέθεσα στην κατσαρόλα, στην αρχή της διαδικασίας.Η επιλογή να αφήσω να σιγοβράσουν τα κορόμηλα για 15 λεπτά της ώρας (*) είναι δική μου (η συνταγή έλεγε μισή ώρα). Το ίδιο και η επιλογή να σταματήσω το τελικό βράσιμο στην μία ώρα (**), όταν η συνταγή πρότεινε 2 ώρες. Ταυτόχρονα μείωσα σε ένα ποτηράκι κρασιού το νερό -125 ml (αντί του ενός νεροπότηρου -230 ml που προέβλεπε η συνταγή) και άφησα τα κορόμηλα με τους χυμούς τους που έβγαλαν όλο το βράδυ (στην πραγματικότητα, τους έριξα και λίγο (το 1/3 της ποσότητας) από το λικέρ, να μεθύσουν όλο το βράδυ. Το γράφω, όμως, μόνο εδώ κάτω για να το δουν μόνον όσες έχουν το κουράγιο να φθάσουν μέχρις εδώ...). Το ταχύτερο πήξιμο το ανέλαβαν τα μήλα με την πηκτίνη τους. Αυτό, δε, γιατί θέλω τα φρούτα να κρατούν όσο περισσότερο γίνεται από το άρωμά τους (και όχι απλά να συντηρούνται) και αυτό δεν πετυχαίνεται εάν ο βρασμός κρατάει πολλές ώρες. Εσείς ξέρετε τώρα και τις δύο εκδοχές και κάνετε ότι σας φωτίσει... το φως της κουζίνας σας.Κατά τη διάρκεια του βρασμού, ανακατεύουμε κάθε τόσο με ξύλινο κουτάλι για να μη κολλήσει η μαρμελάδα, αλλά και ξαφρίζουμε όταν υπάρχει ανάγκη.Διάβασα ότι αυτή η μαρμελάδα πρέπει να ανοιχθεί μετά από 6 μήνες. Μετά, δε, από ένα χρόνο “πιάνει κορυφή”, γίνεται εξαίσια. Μη με ρωτήσετε γιατί, θα αφήσω, όμως, τουλάχιστον ένα βαζάκι για να αποκτήσω ίδια άποψη.Η ξινούτσικη γεύση της την κάνει ιδανική “παρέα” σε παγωτά, αλλά και εξαιρετική “συνοδό” πιάτων με κόκκινα κρέατα, ιδιαίτερα από κυνήγι.Και λίγα λόγια για το κορόμηλο (ή τζάνερο), από την ΒικιπαίδειαΚαρπός της κορομηλιάς, το κορόμηλο έχει χρώμα κόκκινο, κιτρινωπό ή πράσινο ανάλογα με την ποικιλία.Η γεύση του είναι γλυκιά και αρωματική, με ελάχιστες διαφορές από ποικιλία σε ποικιλία. Και υπάρχουν αρκετές τέτοιες ποικιλίες.Για παράδειγμα, η μπουρνέλα, με πολύ εύγευστο (και μεγάλο σε μέγεθος καρπό), που γίνεται και λικέρ στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, το Шљивовица šljivovica. Πως; δεν σας λέει τίποτα; Δεν γνωρίζετε Σερβικά, ε; Καλά, επί το ελληνικότερον, είναι γνωστό με την ονομασία σλίβοβιτς.Τα πράσινα κορόμηλα έχουν αρωματική νόστιμη γλυκόξινη γεύση. Τα κίτρινα, πάλι, είναι τα μικρότερα του είδους αλλά και τα πιο γλυκά.Τα κορόμηλα τρώγονται νωπά σαν φρούτο, αλλά γίνονται και μαρμελάδες (το είδαμε, δεν το είδαμε ; και τι μαρμελάδες !!!) και ζελέδες. Είναι πλούσια σε βιταμίνη C και περιέχουν ακόμα βιταμίνη Α και νικοτινικό οξύ.Πρώτη παγκοσμίως σε παραγωγή κορόμηλων χώρα είναι η Σερβία. Ακολουθούν η Ιαπωνία, η Κίνα , η Πολωνία και η Ιταλία. Κάποια παραγωγή βγάζει και ο κήπος μου. Του χρόνου, γεροί να είμαστε, θα επιχειρήσω να φτιάξω γλυκό του κουταλιού.

Για όσους αρέσουν τα γλυκοπικρα. Η μαρμελάδα αυτή είναι με κομματάκια απο τη φλούδα του πορτοκαλιού.

Πολλοί είναι αυτοί που δεν γνωρίζουν τις ιδιότητες της φλούδας του καρπουζιού. Η φλούδα του καρπουζιού είναι πλούσια σε βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, ένζυμα και χλωροφύλλη. Εκμεταλλεύτηκα λοιπόν την φλούδα και έφτιαξα μια υπέροχη μαρμελάδα! Ελπίζω να αρέσει και σε εσάς! #ΜηνΤοΠετάς #Καρπούζι #μαρμελάδαΛίγα μυστικά ακόμαΕκτός από ένα γεμάτο βιταμίνες αλλά και θερμίδες πρωινό με φρυγανιές και βούτυρο μπορείτε να το συνοδέψετε και σαν επιδόρπιο με γιαούρτι. Εξίσου ΥΠΕΡΟΧΟ!!!Καρπούζι μαρμελάδα η γλυκό του κουταλιού;;; Με τα ίδια υλικά μπορείτε να κόψετε σε λωρίδες λεπτές την φλούδα και να σας γίνει ένα υπέροχο γλυκό κουταλιού.

Όταν η γλυκιά και αθώα γεύση του ροδάκινου συναντά την πιπεράτη και “διόλου αθώα” γεύση του πικραμύγδαλου.Μία γνωστή μαρμελάδα, που η προσθήκη ενός ακόμη συστατικού μπορεί να της προσδώσει ένα άλλο ενδιαφέρον. Τα ψημένα αμυγδαλάκια δίνουν ακόμη μία ενδιαφέρουσα γευστική νότα.Το να φτιάχνεις μαρμελάδες, είναι ένα είδος μαγείας. Κλείνεις ένα κομμάτι της φύσης μέσα σε ένα βάζο και μετά από μήνες, ανοίγοντάς το, σε πλημυρίζουν αρώματα που δεν συναντάς εκείνες τις στιγμές !!! Μία “μαγεία”, λοιπόν, αλλά εγώ την μαγεία την θέλω και λίγο …“πιπεράτη”. Θα το έχετε ανιληφθεί αυτό….. Γι’ αυτό είπα και αυτή τη φορά να τη βοηθήσω με λίγο πικραμύγδαλο…Λίγα μυστικά ακόμα[1] Ο χοντρός πάτος στη κατσαρόλα που βράζουμε τις μαρμελάδες επιτρέπει στη θερμότητα να μοιράζεται με ομοιόμορφο τρόπο σε όλη τη μαρμελάδα. Αυτή η πρόβλεψη είναι απαραίτητη για κουζίνες με αέριο, όπου η πηγή θερμότητας είναι πολύ πιο μικρή, αλλά είναι χρήσιμη και σε συμβατικές εστίες.Όσο για το “φαρδειά” (και δευτερευόντως για το “χαμηλή”), είναι συνδεδεμένο με τον ρυθμό που εξατμίζεται το νερό, και έχει μεγαλύτερη σημασία όταν ΔΕΝ ΕΧΕΙ προηγηθεί η διαδικασία του “σιτέματος”. Τότε είναι που θέλουμε να αποβάλουν τα φρούτα γρήγορα το περιεχόμενο νερό τους, και αυτό να εξατμισθεί γρήγορα, για να περάσουμε στη φάση του “δεσίματος” της μαρμελάδας. Συνεπώς, όσο φαρδύτερη είναι η κατσαρόλα, τόσο μεγαλύτερη είναι η επιφάνεια που είναι εκτεθειμένη (επιφάνεια εξάτμησης), άρα τόσο ταχύτερα θα εξατμισθεί το νερό και θα περάσουμε στην επόμενη φάση. Με το “σίτεμα” το νερό έχει ήδη αποβληθεί από τα φρούτα, έχει μάλιστα δέσει σε σιρόπι με τη ζάχαρη, συνεπώς δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία η διάσταση της κατσαρόλας.[2] Ο χρόνος βρασμού εξαρτάται ευθέως από τα υγρά που εξακολουθούν να έχουν και θα χύσουν κατά τον βρασμό τους τα ροδάκινα. Συνεπώς είναι σε άμεση συνάρτηση με τον χρόνο που τους δώσαμε να το κάνουν αυτό το ίδιο πράγμα, σιτεύοντας με τη ζάχαρη, στο ψυγείο. Όσο περισσότερο χρόνο τους δώσουμε να μείνουν με τη ζάχαρη, τόσο περισσότερα υγρά θα αποβάλουν εκ των προτέρων, συνεπώς τόσο λιγότερο θα διαρκέσει το στάδιο της αφυδάτωσής τους κατά τον βρασμό, που μεταφράζεται σε λίγότερο συνολικό χρόνο που θα χρειασθεί να μείνουν πάνω στη φωτιά. Καλόν είναι, λοιπόν, τα κομμάτια των φρούτων να μείνουν τουλάχιστον 24 ώρες με τη ζάχαρη, να αποβάλουνόσο το δυνατόν περισσότερα υγρά.Ο χρόνος βρασμού, λοιπόν, εξαρτάται από τον χρόνο που είχαν να αποβάλουν τα υγρά τους. Εξαρτάται, όμως, και από το πόσο ώριμα ήσαν τα φρούτα, πόση ποσότητα έχετε αποφασίσει να φτιάξετε, το είδος της κατσαρόλας, την θερμοκρασία της εστίας. Γι’ αυτό και δεν μένουμε στον χρόνο που αναφέρει μία συνταγή, αλλά κάνουμε τις δοκιμές μας. Ούτως ή άλλως θα πρέπει να είμαστε από πάνω της για να ανακατεύουμε (μη το ξεχνάτε, έτσι ; ). Έτσι, ή παίρνετε ένα θερμόμετρο και ησυχάζετε (την φθάνετε μέχρι τους 102 βαθμούς και την αποσύρετε) ή αποκτάτε σιγά-σιγά πείρα, ανάλογα με την θερμοκρασία που θα επιλέξετε (σε δυνατή ή σε σιγανή φωτιά0 και πορεύεστε με αυτήν.Εάν δεν ανησυχούσα για το πώς θα είχαν γίνει μετά από μερικές ώρες μέσα στη μαρμελάδα, εκτός από amaretto, θα προσέθετα και μπισκότα amaretti. Δυστυχώς δεν το τόλμησα και τώρα το μετανοιώνω… Δεν πειράζει όμως, το καλοκαίρι ακόμη κρατάει και σκέπτομαι να κάνω τελικά μία μικρή ποσότητα. Το πολύ-πολύ, εάν δω ότι μαλακώνουν πολύ (αυτός είναι ο φόβος μου), θα είναι μικρή η ποσότητα και θα την τελειώσουμε γρήγορα, πριν γίνουν (εάν γίνουν ποτέ) ενοχλητικά τα μπισκότα. À bientôt !!!

Αυτή η μαρμελάδα είναι το τέλειο συνοδευτικό για την απόλυτη ποικιλία τυριών ή το ονειρικό πρωινό όσων προτιμούν να συνδυάζουν τα αλμυρά με τα γλυκά. Ισορροπεί τη γλυκύτητα που έχουν τα ντοματίνια με τη γήινη γεύση του δεντρολίβανου, αλλά και αναδύει υπέροχα τα αρώματα από θυμάρι ή ρίγανη για ένα γευστικό ταξίδι στη Μεσόγειο.

Υπέροχα δίχρωμα κρουασάν με γέμιση μαρμελάδα και με ότι γεύση αγαπάει ο καθένας μας.Λίγα μυστικά ακόμαΕγω δεν προλαβα να τα σιροπιάσω, τα φαγαμε πριν καν προλάβει να βράσει και μου έμεινε το σιρόπι.Το τριαντάφυλλο στη μέση είναι από την συνταγη Κοτοπιτάκια λιχουδιά.Η μαρμελάδα που χρησιμοποιήσα ειναι αυτή.

Μεθαύριο φεύγουμε. Για καλοκαιρινές διακοπές!! Το αυτοκίνητο πλυμένο και περασμένο από service. Οι βαλίτσες έχουν βγει από την ντουλάπα-αποθήκη και είναι ήδη σχεδόν έτοιμες. Καλοκαιρινά διπλωμένα στην τρίχα, να γεμίζουν κάθε ίχνος ελεύθερου χώρου (με συνεπαίρνει κάθε φορά αυτή η ικανότητα της γυναίκας μου !!). Άλλα καλοκαιρινά, σε πλήρη ανάπτυξη, φρεσκαρισμένα στο πλυντήριο και έτοιμα να περάσουν από την “δοκιμασία της Stirella”, ώστε να πάρουν το “καλώς έχειν” για να μπουν και ετούτα στις βαλίτσες. Μάσκα και βατραχοπέδιλα ελέγχονται σε δεκαπεντάλεπτη βάση από την κόρη μου που, ενθουσιασμένη, ετοιμάζεται για τα πρώτα μακροβούτια με τον μπαμπά της. Το κουτί του στιγμιαίου καφέ είναι ήδη στην άκρη, μαζί με μερικά φύλλα με παγοκυψέλες. Η παρέα μου στη βεράντα, αντίκρυ στα κότερα..... Βιβλία μας περιμένουν ήδη εκεί, θα πάρω όμως και έναν ολοκαίνουργιο Dan Brown, καθώς και μερικές σελίδες ασκήσεις για την μικρή (για όταν βαρεθεί να πιάνει .....ψαρούκλες με την απόχη της).Σε γενικές γραμμές είμαστε σε καλό δρόμο. Τι μένει; Ένας έλεγχος στο ψυγείο. Γιατί εκεί μέσα “ξεχνιούνται” ένα σωρό χρήσιμα (και ακριβά) φαγώσιμα, που στο τέλος πετιούνται “προληπτικά”, για να μη χαλάσουν πάνω στα ράφια ή μέσα στα συρτάρια του…Και να που και αυτή τη φορά υπήρχε ένας “μικρός θησαυρός” από φρούτα στα συρτάρια του. Πολλές βανίλιες (δαμάσκηνα), ένα-δύο ροδάκινα, λίγα κεράσια και μία καλή ποσότητα σταφύλι. Ροζέ και χωρίς κουκούτσια.Είναι κρίμα να πάνε χαμένα όλα αυτά Και το φορητό ψυγειάκι θα χωράει ίσα-ίσα τα σάντουιτς για το δρόμο (οκτώ ώρες δεν είναι και λίγες και δεν έχετε δει τον ggr όταν τρώει…).Εντάξει, στο internet βρίσκει κανείς συνταγές να κάνει διάφορα “μικρά θαύματα” με μία τέτοια ποικιλία, εγώ ήθελα όμως κάτι “διαφορετικό”, κάτι που τα χειμωνιάτικα πρωινά να μας θυμίζει αυτές τις ημέρες, πριν την καλοκαιρινή “φυγή”. Και νομίζω ότι το βρήκα... Εάν την δοκιμάσετε αυτή τη μαρμελάδα, θα μου πείτε και εσείς εάν τα κατάφερα...Λίγα μυστικά ακόμαΦυλάσσουμε τα βαζάκια μας σε θερμοκρασία περιβάλλοντος, κατά προτίμησησε σκοτεινό και δροσερό σημείο. Όταν τα ανοίξουμε, τα διατηρούμε εντός του ψυγείου.Δυστυχώς δεν είχαμε στο σπίτι αποφλειωμένα αμύγδαλα... Πιστεύω ότι, ελαφρά καβουρδισμένα στον φούρνο, σε ένα ταψάκι, για 10 λεπτά στους 200 βαθμούς, ίσα να ροδίσουν, θα πήγαιναν εξαιρετικά με την μαρμελάδα. Είναι, βλέπετε, και το γλυκό σταφύλι μέσα, που του ταιριάζουν “γάντι”... Ας είναι, μία επόμενη φορά!Ένας εύκολος τρόπος να πάρουμε καθαρή την φλούδα του λεμονιού, χωρίς το λευκό και πορώδες εσωτερικό στρώμα, είναι χρησιμοποιώντας τον αποφλοιωτή λαχανικών. Ξύνει επιφανειακά το λεμόνι, κόβοντας ελάχιστο ή και καθόλου από το εσωτερικό λευκό στρώμα. Δείτε τη φωτογραφία στο βήμα 23Αυτά τα κομμάτια φλούδας τα κόβουμε στη συνέχεια, σε πολύ λεπτέςλωριδίτσες, σαν λεπτά μπαστουνάκια, πάχους περίπου στο 1/3 του πάχους ενός σπίρτου. Δείτε τα στη φωτογραφία στο βήμα 24. Αυτό για όσους τους αρέσει να συναντούν μαλακωμένα κομματάκια λεμόνι τρώγοντας τη μαρμελάδα τους.Οι υπόλοιποι μπορούν να αρκεσθούν στην περισσότερο ή λιγότερο ξινούτσικη γεύση που θα προσδώσει στη μαρμελάδα ο χυμός του λεμονιού (ανάλογα με την ποσότητα που θα χρησιμοποιήσουν). Για να μπορέσετε να στύψετε εύκολα τα λεμόνια που πρώτα έχετε αφαιρέσει τη φλούδα τους (το αντίθετο είναι μάλλον πιο δύσκολο), φροντίστε να αφήσετε στις δύο άκρες του λεμονιού ένα μικρό κομμάτι φλούδας, θα βοηθήσει να τα κρατάτε σταθερά όσο τα στύβετε. Δείτε τα στη φωτογραφία στο βήμα 25.

Ήθελα καιρό να τη φτιάξω.Είχαμε μήλα που αργοσαπιζαν(υπερβολές,απείχαν απειρα από το στάδιο της σήψης😂😂😂)οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να μπούνε στο καλάθι των αχρήστων.Οπότε έγιναν μια ωραία μαρμελάδα μήλου.🍏Το μήλο έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε θερμίδες και είναι κατάλληλο για όσους κάνουν δίαιτα. Επίσης είναι καλή πηγή ινών, ειδικά αν καταναλωθεί με τη φλούδα. Περιέχει μόνο ίχνη από νάτριο και λίπη.Πέρα από τις βιταμίνες C και A περιέχει επίσης φυλλικό οξύ, βιοτίνη, μηλικό οξύ.🍎Τα μήλα έχουν θρησκευτικη και μυθολογικη σημασία σε πολλούς πολιτισμούς,συμπεριλαμβανομένης της σκανδιναβικής,ελληνικής και ευρωπαϊκής χριστιανικής παράδοσης.🍎Στην ελληνική μυθολογία,ο Έλληνας ήρωας Ηρακλής,ως μέρος των Δώδεκα Έργων του,έπρεπε να ταξιδέψει στον Κήπο των Εσπερίδων και να μαζέψει τα χρυσά μήλα από το Δέντρο της Ζωής που φύτρωνε στο κέντρο του.🍏Η Ελληνίδα θεά της διχόνοιας, Έρις , δυσαρεστήθηκε αφού αποκλείστηκε από τον γάμο του Πηλέα και της Θέτιδας.Σε αντίποινα, πέταξε στο γαμήλιο πάρτι ένα χρυσό μήλο με την επιγραφή Καλλίστη.Τρεις θεές διεκδίκησαν το μήλο: Η Ήρα , η Αθηνά και η Αφροδίτη.Ο Παρις της Τροίας ορίστηκε να επιλέξει τον παραλήπτη.Αφού δωροδοκήθηκε τόσο από την Ήρα όσο και από την Αθηνά, η Αφροδίτη τον έβαλε σε πειρασμό με την πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο, την Ελένη της Σπάρτης.Χάρισε το μήλο στην Αφροδίτη, προκαλώντας έτσι έμμεσα τον Τρωικό Πόλεμο.✓Πληροφοριες από την Βικιπαίδεια. #Σπιτικό#Αλείμματα