Το χθεσινό μοσχαράκι. Πως από τα αζήτητα δημιουργούμε ένα ονειρεμένο πιάτο. Vitello tonnato!

 Το “vitello tonnato” είναι ένα κλασσικό πιάτο της ιταλικής κουζίνας, με ειδικότερα εκείνης της βόρειο-δυτικής άκρης της χώρας, δίπλα στη Γαλλία, του Πιεμόντε (Piemonte). Πρόκειται για ένα πιάτο πολύ απλό στη παρασκευή του, φτιάχνεται με ένα κομμάτι μοσχαρίσιο κρέας μαγειρεμένο στη κατσαρόλα σε ένα ζωμό χορταρικών, που στη συνέχεια κόβεται σε λεπτές φέτες και σκεπάζεται από μία σάλτσα με βάση τον τόνο (salsa tonnata). Συνηθίζεται σαν ορεκτικό, μπορεί όμως θαυμάσια να προσφερθεί και σαν πρώτο πιάτο, αλλά και σαν κυρίως εάν συνοδευθεί με ρυζάκι ή λαχανικά (ψητά ή βρασμένα). Είναι ένα πολύ νόστιμο, ξεχωριστό, πιάτο, που σερβίρεται αυστηρά κρύο (δένουν οι γεύσεις και τα αρώματα)Λίγα μυστικά ακόμα [1] Η πρώτη επιλογή για το κρέας που θα χρησιμοποιήσουμε στο vitello tonnato είναι το ν ο υ ά, (το magatello ή girello, που λένε και οι φίλοι μας), το κομμάτι που είναι στο πίσω μέρος του ζώου, στο πίσω μέρος και του μηρού του, ακριβώς κάτω από την ουρά του, πιο πίσω από το στρογγυλό αλλά και το τρανς, και πιο πάνω από την ουρά και το κότσι..... (τι να πω, οι οδηγίες για τα κομμάτια του μοσχαριού   αλλά και του χοιρινού που υπάρχουν στο site, μάλλον θέλουν μία μικρή ενημέρωση / βελτίωση / επέκταση... Το ν ο υ ά, λοιπόν, είναι ιδανικό για μαγείρεμα στην κατσαρόλα επειδή αντέχει με μαγειρέματα μακράς διάρκειας, δεν χάνει εύκολα τα υγρά του και, μετά το μαγείρεμα, μπορεί να κοπεί εύκολα σε λεπτές φέτες. Σαν δεύτερες επιλογές μπορούν να χρησιμοποιηθούν το νουά της σπάλας, η σπάλα (έχουμε πάει τώρα στο μπροστινό πόδι) ή και το κιλότο.  Το πιάτο αυτό έχει το πλεονέκτημα να μπορεί να γίνει εκ των προτέρων και να είναι έτοιμο για ένα πιο επίσημο γεύμα, χωρίς να σας δεσμεύσει χρόνο την τελευταία στιγμή. Το πιάτο, ιταλικής παράδοσης όπως είπαμε, ΔΕΝ πρέπει να συγχέεται με το “Vitel Tonnè”, μία συνταγή με γαλλικές ρίζες (από την Σαβοΐα). Αυτό το τελευταίο, πιάτο με πολλά χρόνια ιστορίας πίσω του (εμφανίζεται ήδη από τον 17ο – 18ο αιώνα) παίρνει το όνομά του από τη γαλλική λέξη “ tannè ”, “μαυρισμένο”, “σκούρο”, ένα “μοσχαράκι σε σκούρα σάλτσα”, δηλαδή... Που είναι, πράγματι, το χρώμα της σάλτσας αυτού του δεύτερου πιάτου (εξαιτίας της έντονης παρουσίας σε αυτό φιλέτων αντσούγιας). Αντίθετα, η σάλτσα tonnata της δικής μας συνταγής είναι ανοικτόχρωμη. Οι δύο συνταγές σε κάθε περίπτωση έχουν κοινά στοιχεία, δεν πρόκειται όμως για την ίδια συνταγή. Είναι όμως μία χαρακτηριστική περίπτωση πως, αυτό που εύκολα μπορεί να θεωρηθεί ως “παραλλαγή” μίας συνταγής (“ε, και, εγώ πρόσθεσα άλλες δέκα αντσούγιες, μου αρέσει πολύ η γεύση τους...” τελικά οδηγεί σε μία άλλη συνταγή. Θυμηθείτε το την επόμενη φορά που θα πάτε να βάλετε κρέμα γάλακτος στην Carbonara σας !!!!! Ιερόσυλες !! Η συνταγή έχει επιτυχία (ίσως μάλιστα να είναι και πιο γευστική) εάν χρησιμοποιήσουμε χοιρινό κρέας και μάλιστα το φιλέτο, το ψαρονέφρι του. Αλλά και με ψαχνό, με στήθος κοτόπουλου ή γαλοπούλας είναι νοστιμότατο... Στα αρωματικά που μπαίνουν στον ζωμό θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και λίγα φύλλα δάφνης, μερικές σκελίδες σκόρδο, καρφάκια γαρύφαλλο ή κόκκους κέδρου (εάν δεν τους ξέρετε, δοκιμάστε τους, είναι εξαιρετικό αρωματικό !!! ), ακόμη και φέτες λεμονιού. Ή, μπορούμε να μη μαγειρέψουμε το κρέας με λαχανικά, αλλά να το κάνουμε ψητό, ψήνοντάς το στους 55 βαθμούς, υπολογίζοντας τον χρόνο στη 1 ώρα για κάθε 600 γραμμάρια (1 ώρα και 40 λεπτά για το 1 κιλό )

Για τελευταία συνταγή αυτής της χρονιάς έχω κρατήσει, εδώ και πολλές-πολλές εβδομάδες, αυτήν την υπέροχη συνταγή για λαζάνια με ένα πολύ νόστιμο ραγού, φτιαγμένο με ανάμικτο κιμά (μοσχάρι-χοιρινό).Η ιδιαιτερότητα των λαζανιών αυτών είναι ότι η γέμιση δεν είναι η ίδια στην κάθε στρώση ζυμαρικών, αλλά ραγού, μπεσαμέλ και τυριά εναλλάσσονται, δίνοντας ένα εξαιρετικό τελικό αποτέλεσμα.ένα πιάτο για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς που θα ενθουσιάσει εσάς και τους συνδαιτυμόνες σας.!!!

Το ρόδι είναι ένα φρούτο με χίλια-δυό πλεονεκτήματα. Που να τα απαριθμήσει όλα κάποιος. Περιέχει ένα σωρό βιταμίνες, ένα σωρό ουσίες χρήσιμες για το σώμα μας. Ένα ποτήρι από το χυμό του είναι μία πραγματική “ένεση υγείας”.Είναι όμως, που θέλει μια ώρα για να το καθαρίσεις και να πάρεις να φας καθαρά τα σποράκια του ή να φτιάξεις στο blender χυμό από αυτά… Άσε που τα χέρια και ο πάγκος γύρω γίνονται χάλια από τα ζουμιά που τρέχουν… Και αν πέσουν και σε κανένα ρούχα, άντε να βγάλεις το λεκέ μετά… Άσε καλύτερα…Όχι άσε; Γιατί ; ξέρετε κάποιον τρόπο να το καθαρίζω εύκολα; Ναι; Άντε λοιπόν, για πείτε, για πείτε…Λίγα μυστικά ακόμαΕπιλέγετε πάντα ρόδια γερά, ώριμα, χωρίς κτυπήματα. Θα σας το ..."ανταποδώσουν" σε γεύση

Θυμάμαι ένα πικ-νικ που είχαμε κάνει με τις (τότε) Συνταγές της Παρέας στο Άλσος Συγγρού, στο Μαρούσι.Και το θυμάμαι γιατί, πέρα από τα πολύ νόστιμα εδέσματα που είχαν απλωθεί πάνω στις κουβέρτες, πέρα από τις ωραίες γυναικείες παρουσίες και τις πολύ ευχάριστες ανδρικές, πέρα από κάτι ...“μυστήριους” από μία σχολή πολεμικών τεχνών που είχαν στήσει μία εικονική μάχη λίγο παραπέρα, πέρα από όλα αυτά είχα ετοιμάσει μία sauce guacamole που ...δεν τρωγόταν.Για φαντασθείτε το λίγο... Να έχεις αποφασίσει να φτιάξεις κάτι που από τα μηνύματα στο site φαινόταν ότι είχε αρέσει σε πολύ κόσμο, να έχεις φέρει μαζί όλα τα απαραίτητα υλικά (avocados, σκορδάκι, κρεμμύδι, μία καυτερή πιπεριά jalapeño, αλατοπίπερο, κόλιανδρο φρέσκο, ντομάτα, ακόμη και limes), να έχεις κουβαλήσει και τα σκεύη για την παρασκευή της (μπολάκια, παρα-μπολάκια, πιρούνι, κουτάλι, μαχαίρι, κλπ) και, όταν κόβεις τα avocados και επιχειρείς να τα λιώσεις, αυτά να αντιστέκονται και να είναι σκληρά λες και είναι τα μπράτσα του Πύρρου Δήμα...Αποτυχία εκείνη η guacamole (καλά που υπήρχαν τόσα κεφτεδάκια και τυροπιτάκια που βρήκα που να “πνίξω τον πόνο μου”, αλλά με έκανε να αναρωτηθώ “τι κάνουμε εάν κόψουμε ένα avocado και διαπιστώσουμε εκ των υστέρων ότι δεν είναι ακόμη ώριμο στο σημείο που το χρειαζόμαστε για η συνταγή που το προορίζουμε;”#MηνΤοΠετάς#συντήρηση

Ακτινίδιο. Ένα υπέροχο φρούτο που, όμως, έχει μία φλούδα που θυμίζει …προβιά, και συχνά αποδεικνύεται δύσκολο, μπελαλίδικο, στο καθάρισμά του. Απλά και μόνο, όμως, επειδή δεν χρησιμοποιείται η σωστή τεχνική!Να λοιπόν, ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος, με οδηγίες βήμα-βήμα, για να το …γδύσετε από την προβ… ε, την φλούδα του.Λίγα μυστικά ακόμαΤο ακτινίδιο (kiwi) είναι ένα από τα πιο ευεργετικά φρούτα που έχουμε στη διάθεσή μας. Ένας πραγματικός “θησαυρός”, ένα πλήρες “οπλοστάσιο” του οργανισμού απέναντι σε πάρα πολλές ασθένειες.Για να μην επιβαρύνω αυτήν εδώ την ανάρτηση, απλά παραθέτω κάποιες αναφορές που μπορείτε να βρείτε (μεταξύ πολλών πολλών άλλων) στο διαδίκτυο, απ’ όπου θα πάρετε μία εικόνα του πόσο σπουδαίος “σύμμαχος” είναι αυτό το καταπράσινο φρουτάκι με την χνουδωτή φλούδα και την υπόξινη γεύση.Clickatlife.grΑκτινίδιο το «θαυματουργό»ιατροnetΑκτινίδιοΠοια είναι τα οφέλη του για την υγείαΒικιπαίδειαΑκτινίδιο

Στην κατσαρόλα τους προτιμούμε τους γίγαντες στο σπίτι μας και έχουμε δοκιμάσει καμιά ντουζίνα παραλλαγές, αναζητώντας κάθε φορά μία διαφορετική νότα στο –ούτως ή άλλως– πολύ-πολύ νόστιμο αυτό πιάτο. Τους έχουμε φτιάξει και στο φούρνο, σε γάστρα, αλλά η “αγάπη” μας είναι όταν χυλώνουν ανεπανάληπτα μέσα στην κόκκινη σάλτσα τους. στην κατσαρόλα. Κατσαρολάτοι λοιπόν, μελωμένοι, πραγματικό “λουκούμι” στο στόμα, πολύ καλύτεροι και από κρέας.Προχθές πήρε την κατάσταση στα χέρια της η Λουΐζα και μας έφτιαξε μία ακόμη ελαφρά διαφορετική εκδοχή τους που, πέρα από κάθε αμφισβήτηση από μέρους μου (που νοιώθω κάπως παραγκωνισμένος όταν ασχολούνται άλλοι με αυτό το αγαπημένο μου υλικό), ήταν πραγματικά πάρα-μα-πάρα πολύ νόστιμη.#ΧρυσήΠοδιά23#Ημερολόγιο2024# φασόλια γίγαντες

Το μοσχαράκι μπουργκινιόν (boeuf bourguignon) είναι ένα από τα κλασσικά πιάτα της γαλλικής κουζίνας. Με προέλευση από τη γαλλική εξοχή, κατέκτησε τα σαλόνια της υψηλής κοινωνίας χάρις στο διάσημο chef Auguste Escoffier που περιέλαβε τη συνταγή στα βιβλία του. Εκείνη όμως που την “άνοιξε” στον κόσμο και την έκανε διάσημε, ήταν η συγγραφέας και μαγείρισσα Julia Child, που έμαθε, μέσα από τα βιβλία της, αρχικά στους αμερικανούς και κατόπιν σε όλον τον κόσμο, τις τεχνικές της γαλλικής κουζίνας.Η συνταγή γεννήθηκε στα ανατολικά της Γαλλίας, στη Βουργουνδία, πατρίδα του ομώνυμου περίφημου κόκκινου κρασιού. Μέσα σε αυτό το κρασί σιγομαγειρεύεται το κρέας και αυτό το πολύ αργό μαγείρεμα είναι που επέτρεπε να μαλακώσουν ακόμη και τα όχι “ευγενή” κομμάτια κρέατος που, συνήθως, είχαν στη διάθεσή τους οι φτωχότερες οικογένειες.Σήμερα η συνταγή είναι γνωστή με το όνομα μοσχαράκι μπουργκινιόν, το αρχικό της όνομα όμως ήταν “κομμάτι βοδινού μπουργκινιόν”. Το έφτιαχναν πράγματι με ένα ενιαίο κομμάτι από το μπούτι ή την σπάλα του βοδιού, το οποίο το μαγείρευαν ολόκληρο. Η συνήθεια να κόβουμε το κρέας σε μικρά κομμάτια γεννήθηκε πολύ αργότερα, από την ανάγκη να μειωθούν οι χρόνοι μαγειρέματος.(δείτε τη συνέχεια της περιγραφής στα 4 πρώτα βήματα της συνταγής)

Η θάλασσα, αστείρευτη πηγή τροφής για τον άνθρωπο,κρύβει μέσα της έναν ανεκτίμητο θησαυρό από ψάρια, μαλάκια και οστρακόδερμα. Εμείς οι Έλληνες,περήφανοι για την θάλασσα μας,τρεφόμαστε με τα καλούδια της!Τα φρέσκα ψάρια δε λείπουν από το ελληνικό τραπέζι, είτε είναι μεγάλα, είτε μικρά!Πάμε να δούμε πως τα διαλέγουμε και πως τα καθαρίζουμε για ένα φαγάκι απόλαυση!!!

Μην κάνετε το λάθος και πείτε “άλλο ένα πατέ ελιάς” και, κυρίως, να τη μπερδέψετε με ένα “ο,τι ναναι” προϊόν του εμπορίου... Η συνταγή που θα δούμε παρακάτω είναι παραδοσιακή, πολύ εύκολη και με πολλές χρήσεις, αλλά κυρίως με πολύ υψηλά επίπεδα ικανοποίησης.Η προέλευσή της είναι από τον Γαλλικό νότο, την Προβηγκία (Provence), όπως άλλωστε και το όνομά της, που στην τοπική διάλεκτο (τα Προβηγκιανά ή “occitane”) είναι η ονομασία ενός από τα υλικά της (που παραδόξως μάλιστα δεν είναι το κυριότερο).Πράγματι, “tapena” στα Προβηγκιανά είναι η κάπαρη που, μαζί με τις αντζούγιες και το σκόρδο κάνουν συντροφιά στις πραγματικές και μεγάλες πρωταγωνίστριες αυτής της υπέροχης σάλτσας, στις ελιές, που λες και είναι προορισμένη για ένα “γάμο από έρωτα”, με το ψωμί. Λίγα “ζευγάρια” ταιριάζουν μεταξύ τους τόσο πολύ (ένα άλλο θα μπορούσε να είναι τα σοταρισμένα μανιτάρια με τον μαϊντανό), όσο η αυτή η σάλτσα ελιάς (και όχι μόνο) με το ψωμί, είτε φρέσκο είτε φρυγανισμένο.Σαν βέρο θηλυκό όμως, στρέφει το βλέμμα της και δεξιά, αριστερά. Θα διαπιστώσετε ότι τα πάει πολύ καλά με πιάτα λαχανικών, σαν γαρνιτούρα σε κρέατα ή και σε πλατώ με τυριά και ότι τίποτα, μα πραγματικά τίποτα, δεν σας εμποδίζει να την ταιριάξετε με λίγα spaghetti κάποιο βράδυ δεν υπάρχει τίποτα άλλο στο σπίτι, “ξεπετάγοντας” ένα ανέλπιστα ωραίο πιάτο εκεί που δεν το περιμένατε.....Δυσκολία πιάτου: Εύκολη. Κόστος πιάτου: Πολύ χαμηλό. Χρόνος προετοιμασίας : 5 λεπτά: Χρόνος μαγειρέματος: 15 λεπτά.

Spaghetti alla vesuviana, η πρωτοξάδελφη των spaghetti alla puttanesca, είναι ένα πρώτο πιάτο γρήγορο, απλό και μπορεί να σας βγάλει ασπροπρόσωπες σε κάθε περίπτωση που θα βρεθείτε με “ξαφνικούς επισκέπτες της τελευταίας στιγμής”.Τα υλικά της συνταγής είναι από εκείνα που συνήθως δεν λείπουν από ένα σπίτι και …ιδού! Μέχρι να πείτε κύμινο τους έχετε όλους μαζεμένους στο τραπέζι να περιμένουν να ευχαριστηθούν αυτό το πιάτο που …“η μυρωδιά του τους σπάει τα ρουθούνια”.ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ για παιδιά και νέους/νέες που δεν έχουν συνηθίσει τα καυτερά.

Ένα φαγητό νόστιμο, λαχταριστό, που θυμίζει σπίτι και οικογένεια, γεμάτο ζεστασιά, γεμάτο αναμνήσεις, γεμάτο συναίσθημα. Από αυτά που ζεσταίνουν το μέσα σου, που σε κάνουν να “γλείφεις τα δάκτυλά σου”, που η νοστιμιά του παραμένει ζωντανή για ώρα στον ουρανίσκο σου.Παραδοσιακό φαγητό, τόσο πληθωρικό που η απόλαυση να σε πλημμυρίζει σε κάθε κουταλιά και ταυτόχρονα τόσο κομψό και ελαφρύ, ικανό να σταθεί το ίδιο καλά σε ένα τραπέζι όπου ορμούν πινασμένοι έφηβοι μετά από προπόνηση όσο και σε ένα εορταστικό τραπέζι με ...“το καλό μας σερβίτσιο”!

Ενα πεντανόστιμο και εύκολο brownies, με απλά υλικά, λίγες ποσότητες και ένα άριστο αποτέλεσμα! Κεράστε το, απολαύστε το παρέα με τον καφέ σας, με το παγωτό, με ο,τι τραβάει η όρεξη σας!Ήταν ένα από εκείνα τα απογεύματα που ήθελα κάτι γλυκό στο σπίτι... Τι και αν θα το απολαύσω 3 ώρες μετά; Η χαρά της δημιουργίας! Μπήκα λοιπόν στην κουζίνα και ξεκίνησα να φτιάχνω με απλά υλικά, ένα πεντανόστιμο μπραουνάκι! #χρυσόπιρούνι