#قصه_یلدا
#سرآشپز_طلایی
#آش
#آش_دوغ

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچکس نبود.
پیرزن قصه ما خسته از روزگاری سخت و تلخ مقابل مغازه میوه فروشی ایستاد.مردم را می دید که با پلاستیک هایی پر از میوه مغازه را ترک می گفتند.شاگرد مغازه دار که پسر جوانی بود خرید مشتری ها را تا پای ماشین می رساند و انعام خوبی هم می گرفت.
بیرون مغازه جعبه میوه ای توجه پیرزن را جلب کرد، جعبه پر از میوه های خراب بود.ناگهان فکری به خاطرش رسید و با خود گفت:《میوه های سالم تر را جدا می کنم و به خانه می برم، قسمت های پلاسیده را دور ریخته و بقیه را پوست کنده و حبه حبه می کنم و در سینی بزرگم می گذارم تا امشب که شب یلداست نوه هایم بی نصیب نمانند.》

پیرزن کنار جعبه که انگار جعبه آرزوهایش بود زانو زد، اما همین که دست دراز کرد تا میوه ای بردارد شاگرد مغازه دار گفت:《بلند شو پیرزن خدا جای دیگر روزیت را برساند به این میوه ها دست نزن.》
پیرزن در جمع مشتریان خجالت زده بلند شد و آن جا را ترک گفت.
هنوز چند قدمی دور نشده بود که زنی شتابان با چند پلاستیک پر از میوه جلو راهش را گرفت. پیرزن از گرفتن میوه ها خودداری کرد و گفت:《مادرجان من مستحق نیستم.》 اما زن جوان رو به پیرزن کرد و گفت:《 می دانم مادر اما من مستحقم مستحق دعای خیر شما》 و به زور میوه ها را درون ساک دستی پیرزن گذاشت.
پیرزن خوشحال و راضی راه خانه را در پیش گرفت و آن شب در خانه نقلی پیرزن به نوه های گلش بسیار خوش گذشت.