Ένα υπέροχο γλυκό με άρωμα λεμονιού. Στη συγκεκριμένη συνταγή, αυτό που πραγματικά θέλω, είναι να μοιραστώ μαζί σας τη βελούδινη αφράτη κρέμα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πολλά γλυκά η ακόμη και μόνη της και επίσης, πώς μπορούμε να κάνουμε σχέδια στο παντεσπάνι μας πανεύκολα. Αρκεί να έχουμε χρώμα ζαχαροπλαστικής και τίποτα άλλο. Δεν θέλει κόπο, αλλά τρόπο. Ρίξτε μια ματιά στον χώρο σας και οι ιδέες που θα σας έρθουν άπειρες..Εγώ την συγκεκριμένη μέρα άκουγα μουσική..# χρυσό πιρούνι

Μια σαλάτα που μπορεί να σταθεί και σαν κυρίως γεύμα!Δεν σας γράφω ποσότητες των υλικών γιατί είναι ανάλογα με τα γούστα του καθενός. Αν την φτιάξετε εκτός της νηστείας των Χριστουγέννων, μπορείτε να προσθέσετε και φέτα σε κύβους ή τριμμένο τυρί της επιλογής σας.

Σαν βγεις στον πηγαιμό για Κολοσσαίο, να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος trattorie, γεμάτος από bar….. Και αν στις γραφικές t r a t t o r i e, τα ταβερνάκια-κατάλοιπα μιας άλλης εποχής, της Ρώμης (ή, καλύτερα, στα “κ α λ ο ύ δ ι α” τους) έχουμε εκτενώς αναφερθεί, για τα περίφημα “bar” της δεν έχουμε πει τίποτα. Και όμως, είναι το βασικό σημείο συνάντησης των Ρωμαίων (εάν μιλήσουμε μάλιστα για τους Μιλανέζους, για αυτούς είναι “δεύτερο σπίτι” τους..... Αλλά δεν είναι αυτοί το θέμα μας...), το “στέκι” απ’ όπου θα περάσουν για ένα καφέ και δυό κουβέντες με φίλους ή τον μπάρμαν (il barista), το πρωί και άλλες δυό τρεις (ή και τέσσερις-πέντε, εάν προκύψει και κανένα λικέρ amaro), το απόγευμα επιστρέφοντας. Στη Ρώμη (και στην Ιταλία γενικότερα) το bar είναι το κέντρο της κοινωνικής ζωής τους. Δεν είναι το βρετανικό bar, η pub, όπου πάει κάποιος και πίνει τις ατελείωτες ποσότητες αλκοόλ. Δεν είναι ούτε η δική μας καφετέρια, όπου μπορεί να δει κανείς ατελείωτες “ανθρωποώρες” αραχτές (απαραιτήτως καθιστές, δεν μας αρέσουν οι .....“βιασύνες”, πολύ συχνά και σε δύο ή και τρεις καρέκλες). Πλησιάζει περισσότερο προς το Γαλλικό αντίστοιχό του, με τους ιταλούς να το επισκέπτονται περισσότερες της μίας φορές το πρωί για ένα “café” (έ ν α ς είναι ο καφές, ο espresso) και το απόγευμα για ένα “aperitivo” ή ένα cocktail. Εκεί λοιπόν, στις προθήκες ενός τέτοιου bar (συχνά είναι τόσο καλόγουστα και τόσο ωραία διακοσμημένα, που δεν σου κάνει καρδιά να φύγεις...), ανάμεσα στα τριγωνικά “tramezzini” με το αφράτο, χωρίς κόρα, λευκό ψωμί τους και στα “panini” με τα ατομικά ψωμάκια, τα παραγεμισμένα με χίλιες δυό γεύσεις (και χρώματα), βρίσκει κανείς, συχνά, κάτι δισκάκια με στρογγυλά γλυκά, κομμένα σε ομοιόμορφα ατομικά κομμάτια (μερίδες), που σε σκανδαλίζουν διαολεμένα να συνοδέψεις τον café σου. Είναι οι περίφημες “tarte”, άλλοτε με διάφορα φρούτα στην επιφάνειά τους (μήλο, αχλάδι, φρούτα του δάσους, μούρα, κ.λ.π.) και άλλοτε απλά κέικ, σε διάφορες γεύσεις. “Al café”, “alla ricotta”, “allo yogurt”, “al limone”. “Al limone” ? Και μόνο η αναφορά του ονόματος μου φέρνει μια α ν ε ξ έ λ ε γ κ τ η επιθυμία για αυτό το ιδιαίτερο κέικ, την “torta” με το α ν υ π έ ρ β λ η τ ο άρωμα λεμονιού και την αφράτη υφή. Και έχω μίιιια συνταγή ..... Μα μίιιια συνταγή ..... !!! Υπάρχουν όμως τόσες άλλες στο site..... Κάτι πρέπει να κάνω για να ξεπεράσω τον “σκόπελο” που εμφανίσθηκε και να εξασφαλίσω την πολυπόθητη έγκριση. Το βρήκα !!! Θα την ΠΑΡΑΓΕΜΙΣΩ !!! Με μία κρέμα ζαχαροπλαστικής, “al limone” και αυτή. Προέκυψε έτσι η συνταγή που ακολουθεί. Που στην πραγματικότητα πρόκειται όχι για μία αλλά για δύο συνταγές. Αφού, εάν σταματήσει κανείς μετά το βήμα 12, έχει ένα αφράτο και λαχταριστό κέικ λεμονιού (είπαμε, “torta al limone”), ενώ αν συνεχίσει έως το τέλος, παίρνει ένα πολύ δροσερό και πάντα αφράτο κέικ λεμονιού με κρέμα λεμόνι σαν γέμιση (“torta al limone con crema di limone”). Διαλέξτε και ...απολαύστε !!!Λίγα μυστικά ακόμα[1] Το κορν φλάουρ maizena είναι ιδανικό για να "δένετε" τις σάλτσες ή να “πήζετε” τα γλυκά σας. Εγώ χρησιμοποίησα maizena, απλούστατα γιατί την είχαμε σπίτι (το βρίσκει κανείς εύκολα στα σουπερμάρκετ). Εάν εσείς έχετε (ή βρείτε) ένα οποιοδήποτε άλλο κορν φλάουρ (άμυλο καλαμποκιού, στην πραγματικότητα) μπορείτε, κάλλιστα, να το χρησιμοποιήσετε. Όπως επίσης, μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει και άμυλο πατάτας. (***)[2] Σαν υγρό, θα έπρεπε να δώσω την ποσότητα σε ml, σε όγκο. Η πρωτότυπη συνταγή, όμως, μιλούσε για γραμμάρια, το έδινε σε βάρος. Όταν θέλησα να το υπολογίσω εγώ σε όγκο, μου έδωσε μία τιμή γύρω στα 140 – 145 ml, που δεν μου φάνηκε “λογική”, περίμενα ότι, σαν ελαφρύτερο του νερού, το λάδι θα ήταν αρκετά περισσότερο. Για να μη σας μπερδέψω ή για να μη σας οδηγήσω σε λάθος αποτέλεσμα, αναπαρήγαγα απλά τον τρόπο μέτρησης της πρωτότυπης συνταγής, σε γραμμάρια. Όλοι έχουν μία ζυγαριά κουζίνας στο σπίτι τους. Η πρωτότυπη συνταγή μιλούσε για “κάποιο σπορέλαιο”. Έτσι γενικά. Αφ’ ενός μεν το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιούμε στο σπίτι, ούτε και για το τηγάνι, αφ’ ετέρου το ότι εκείνο το σησαμέλαιο που είχαμε πάρει πρόσφατα από το σούπερ εδώ και μέρες μου κλείνει το μάτι σαν να μου λέει “πότε θα με χρησιμοποιήσεις”, είπα να βάλω από εκείνο. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ βελούδινο (ήδη από την στιγμή του κτυπήματος με το mixer γινόταν αντιληπτό, δείτε την φωτογραφία στο βήμα 6) και έξοχα αρωματικό. Αφήστε το πόσο υγιεινό είναι. [3] Δεν έχει να κάνει μόνο με τη συγκεκριμένη συνταγή αλλά γενικότερα με το κτύπημα των ασπραδιών σε μαρέγκα. Για ένα επιτυχημένο, σφικτό και σταθερό αποτέλεσμα, θα πρέπει τα ασπράδια να είναι “καθαρά” από κάθε λίπος. Αυτός είναι και ο λόγος που δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή, κατά τον διαχωρισμό κρόκου – ασπραδιού να μη πέσει καθόλου κρόκος στο ασπράδι που θα κτυπηθεί (το αντίθετο, δεν πειράζει καθόλου). Ο κρόκος έχει λιπαρές ουσίες που θα μπορούσαν να καθυστερήσουν πολύ ή και να κάνουν αδύνατο το κτύπημα των ασπραδιών σε σταθερή μαρέγκα. Αυτός, επίσης, είναι ο λόγος που επιλέγουμε δοχείο μεταλλικό ή πορσελάνινο. Ένα πλαστικό σκεύος συνήθως αποκτά με την πάροδο του χρόνου πολλές χαρακιές και, όσο καλά και αν το έχουμε πλύνει, θα εξακολουθήσει να έχει λίπος, ικανό να δημιουργήσει πρόβλημα στο κτύπημα των ασπραδιών. Και αν σας περάσει από το μυαλό σας να προσθέσετε “λίιιιγο αλατάκι” στα ασπράδια, μην το κάνετε. Είναι αλήθεια ότι βοηθάει στην αρχή, να αρχίσει να δημιουργείται η μαρέγκα, σε μία δεύτερη φάση όμως, όταν έχει δημιουργηθεί, συμβάλει στο να αποβάλει το νερό που περιέχεται στα ασπράδια, επιστρέφοντας σε ρευστή κατάσταση. Αντίθετα, μπορείτε να βοηθήσετε το κτύπημα με μερικές σταγόνες λεμονιού (ή κάποιου άλλου όξινου πρόσθετου). Λίγες σταγόνες αρκούν. [4] Κανονικά, θα έπρεπε να έχω χρησιμοποιήσει μία φόρμα με επίπεδη βάση και χωρίς το κεντρικό κυκλικό κενό. Είπαμε, όμως, “άνδρας μόνος στο σπίτι.....” Τι να περιμένει κανείς. Κατάφερα να μη την βρω. Αλλά και να προσαρμοσθώ με ό,τι βρήκα. [5] Η συνταγή πρότεινε ψήσιμο σε στατικό φούρνο, στους 160 βαθμούς και για 55 λεπτά. Εμείς το φτιάξαμε σε αέρα, για τον λόγο αυτό και μείωσα ελαφρά τον χρόνο, στα 50 λεπτά. Εσείς που γνωρίζετε τον δικό σας φούρνο, μπορείτε να επιλέξετε μία ανάλογη μείωση του χρόνου ή μείωση της θερμοκρασίας, ή απλά να το ψήσετε με αντιστάσεις, οπότε και ακολουθείτε την αρχική υπόδειξη, των 55 λεπτών. [6] Η διαδικασία (όπως και τα υλικά) θυμίζουν αρκετά την ετοιμασία μπεσαμέλας..... Όπως και εκεί, έτσι και εδώ, μπορούμε να κανονίσουμε να πάρουμε την επιθυμητή πυκνότητα, επεμβαίνοντας είτε στη ποσότητα του γάλακτος είτε σε εκείνη του αλευριού. Εάν μας κρυώσει και κάνει κρούστα, εύκολα διαλύεται με το ανακάτεμα, και εάν δημιουργηθούν σβώλοι, και αυτοί εύκολα διαλύονται με καλό ανακάτεμα και ίσως μία μικρή επιπλέον ποσότητα γάλακτος, την οποία θα “εξουδετερώσετε” με λίγο παραπάνω χρόνο πάνω στο ζεστό μάτι. Απλά πράγματα.

Αυτή η συνταγή είναι η αγαπημένη της οικογένειας!!! Όταν θέλω σνακ για την μικρή ή να πάρω κάτι μαζί μου όταν λείπω ώρες από το σπίτι, κάνω κατευθείαν τυροπιτάκια γιατί είναι εύκολα, γρήγορα και κυρίως πεντανόστιμα!Εγώ βάζω κρέμα τυρί αλλά μπορεί να μπει και φέτα, αλλά και οτιδήποτε άλλο (πχ σπανάκι).*TIP Έχω επίσης δοκιμάσει με κιμά κοτόπουλο, για μακαρόνια που περίσσεψε και βγήκαν θεϊκά, απλως ψήνω 2-3 λεπτά παραπάνω γιατί βγάζει λίγα ζουμιά ( με κιμά μοσχάρι δεν μου άρεσαν τόσο).*TIP Επειδή βγαίνουν αρκετά (τουλάχιστον 20) φτιάχνω τη μισή ζύμη και την υπόλοιπη την βάζω κατάψυξη και ξεπαγώνω όταν θέλω κάτι άμεσα.

Η Κηφισίας το απόγευμα, μετά το γραφείο, είναι από μόνη της μια περιπέτεια Αν έχει πάει στραβά και κανένα ραντεβού, τότε χ@@@ μέσα. O ουρανός να βάλει το χέρι του. The sky....Έστω, ο Skai 100.3 Και η “Ζωή.gr”. Και το βάλανε. Με κάτι διακοπές για τον καιρό και την κίνηση στους δρόμους, μου πήρε... εννιά φανάρια, αλλά τελικά την άκουσα όλη τη συνταγή. Και με τη διάθεση σαφώς αλλαγμένη, έβαλα μπρος να την φτιάξω φθάνοντας σπίτι.Την θέλετε και εσείς; Που ξέρετε, μπορεί να βρεθείτε και εσείς στη λεωφόρο Κηφισίας κανένα μεσημέρι με τα νεύρα κορδόνια...Λίγα μυστικά ακόμαΗ Μυρσίνη Λαμπράκη (δική της ήραν η συνταγή) είχε την ιδέα ότι δεν θα ήταν και του... “πεταματού” εάν η κρέμα γινόταν αντικαθιστώντας τον χυμό λεμονιού με μήλου και ρίχνοντας και λίγη κανέλλα από πάνω. Σαν γνωστός λάτρης των ξινών, θα προτιμήσω αυτήν, την πρώτη εκδοχή.Δικές της και οι δύο παραλλαγές για το μπισκότο. Η πρώτη θέλει την κρύα ζύμη να την ανοίγουμε (με τα χέρια ή με πλάστη) σε λεπτό φύλλο και αυτό να ψένουμε στον φούρνο. Για 20 λεπτά αυτή τη φορά. Η δεύτερη θέλει να χρησιμοποιούμε έτοιμα, ψιλοθρυμματισμένα μπισκότα, από αυτά που μας αρέσουν και που είτε έχουμε στο σπίτι είτε τα αγοράζουμε επί τούτου. Και στις δύο περιπτώσεις, όταν έρθει η ώρα του σερβιρίσματος, σπάμε το (/τα) μπισκότο/-α σε μικρά κομμάτια και τα μοιράζουμε στα ποτήρια.Στα... επόμενα πέντε φανάρια πρόλαβα και αποστήθισα και μία ωραία (έτσι ακουγόταν) συνταγή για....μεταλλαγμένα muffins λεμονιού. Θα τη δοκιμάσω και... “θα πάρει τον δρόμο της”.Εμένα δεν μου βγήκαν 6 ποτήρια, ίσως γιατί θα έβαλα περισσότερη κρέμα στο κάθε ένα. Βγήκαν 4 ικανοποιητικά γεμάτα (με τα δικά μου κριτήρια ... ικανοποίησης). Επίσης, επέλεξα να δοκιμάσω πως θα είναι από εμφάνιση μέσα σε διαφορετικών σχημάτων και χρωμάτων. Η πρωτότυπη συνταγή, πάντως, ανέφερε“6 ποτήρια από εκείνα του ουίσκυ”. 

Πρώτη φορά την έφτιαξα, πολύ καλή συνταγή (από το thermomix)

Τα πήρανε οι γονείς μου από το σούπερ μάρκετ.Γίνεται να μην τα εκμεταλλευτεις;ΟΧΙΙΙΙ!Τη σαλτσούλα τη μάζεψα με το κουτάλι..🤣🤣🤣😂ΥΓ.Αγαπαμε Φιλαδέλφεια 😀🍗Το κοτόπουλο μπορεί να μαγειρευτει με πολλούς τρόπους.Μπορει να γίνει λουκάνικα,να σουβλιστει,να μπει σε σαλάτες κ.α.🍗 Υπάρχει σημαντική διαφοροποίηση στις μεθόδους μαγειρέματος μεταξύ των πολιτισμών.🍗Το μέσο κοτόπουλο μπορεί να ζήσει για 5-10 χρόνια, ανάλογα με τη ράτσα.Το γηραιότερο γνωστό κοτόπουλο στον κόσμο έζησε 16 χρόνια σύμφωνα με τα Ρεκόρ Γκίνες.🍗Όταν ένας κόκορας βρει φαγητό, μπορεί να καλέσει άλλα κοτόπουλα να φάνε πρώτα. Αυτό το κάνει με το χτύπημα σε υψηλό τόνο καθώς και με το να μαζεύει και να ρίχνει το φαγητό. Αυτή η συμπεριφορά μπορεί επίσης να παρατηρηθεί σε μητέρες κότες να καλούν τους νεοσσούς τους και να τις ενθαρρύνουν να φάνε.🍗Οι αγώνες λάλησης κόκορα, γνωστοί και ως διαγωνισμοί λαλήματος, είναι ένα παραδοσιακό άθλημα σε πολλές χώρες, όπως η Γερμανία, η Ολλανδία, το Βέλγιο,οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ινδονησία και η Ιαπωνία.Ανάλογα με τη φυλή μετριέται είτε η διάρκεια του λαλίσματος είτε οι φορές που λαλάει ο κόκορας μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο.✓Πληροφοριες από την Βικιπαίδεια.-Στέλλα

Μια εύκολη συνταγή τάρτας με κρέμα πατισερί και κομματάκια φράουλας... Η γεύση της είναι σαν ένα πιο γλυκό cheesecake..Λίγα μυστικά ακόμαΗ τάρτα φυσικά μπόρει να γίνει αντί με βάση για cheesecake με την κλασσική ζύμη τάρτας.

Το παιδί σου ζητάει να φάει καρμπονάρα όμως εσύ δεν έχεις κρέμα γάλακτος έχεις μόνο γάλα εβαπορέ κάτι πρέπει να κάνεις Για αυτό για να μείνει και το παιδί σου ευχαριστημένο, θέλω με αυτή την ταπεινή και απλή συνταγή η ιδέα Πάρτε Την όπως θέλετε θέλω να την αφιερωσω με πάρα πολύ αγάπη στις φίλες μου @foylaki45 και @donnacsg γιατί με αγάπουν πάρα πολύ και τις αγαπώ και εγώ και γιατί πάντα είναι με ένα καλό λόγο για εμένα και πάντα όταν δεν δίνω σημάδια Με ψάχνουν και με αναζητούν που σημαίνει ότι με νοιάζονται σας αγαπώ πολύ κορίτσια!!!!!!ΑΝΩΝΥΜΕΣ F.E😉

Απλή κρεμούλα του 5λεπτου με πολύ απλά υλικά για να βάλουμε πάνω από το ραβανί μας ή για να γεμίζουμε τα κέικ, τις τούρτες ή ακόμα και να φτιάξουμε γεμιστά μπισκότα. Την έδειξε Αργυρώ Μπαρμπαρήγου στο πρωινό.Λίγα μυστικά ακόμαΤην κρέμα λεμονιού την βρίσκουμε σε μπουκαλάκι στο σούπερ μάρκετ. Εγώ δεν είχα κρέμα λεμονιού και έβαλα μόνο ξύσμα και λίγες σταγόνες από το λεμόνι.

Επειδή μ' αρέσει η τυρόπιτα με μαλακά τυριά, πάντα δυσκολευόμουν να φάω την κλασική. Γι' αυτό μια μέρα αποφάσισα να φτιάξω τη δική μου τυρόπιτα όπως θέλω εγώ. Πειραματίστηκα και βγήκε ένα ωραίο αποτέλεσμα. Ελπίζω να αρέσει και σ' εσάς!Λίγα μυστικά ακόμαΕάν την πίτα την κάνετε με δικό σας φύλλο, μπορείτε να βάλετε φιλαδέλφεια, εκτός από το πρωτελευταίο φύλλο, σε όλες τις άκρες των φύλλων και να τις γυρίσετε φτιάχνοντας έναν πεντανόστιμο κόθρο γεμάτο με φιλαδέλφεια. Να μην ξεχνάτε τα έτοιμα φύλλα κρούστας να τα λαδώνετε περισσότερο από ότι αυτά που φτιάχνετε με τα χεράκια σας. Επίσης στο τελευταίο φύλλο που βάζουμε και κλείνουμε την πίτα μαζί με λαδάκι και τριμμένη φέτα να ρίξετε και λίγο νεράκι γιατί γίνεται με το ψήσιμο πιό τραγανό το εξωτερικό φύλλο (μυστικό της Βέφας). Καλή όρεξη!!!!!

Εϊναι μια παραλλαγή της συνταγής του ggr "Spaghetti με κρέμα τόνου. Τονου σας, είναι εθιστικά!". Εγώ αντικατέστησα το κρεμώδες τυρί με κρέμα γάλακτος και χρησιμοποίησα αντί για κλασσική κονσέρβα τόνου την κονσέρβα καπνιστού τόνου που τη θεωρώ μεγάλη λιχουδιά! Έκανα για πρώτη φορά τον γιο μου να συμπαθήσει τον τόνο! Ευχαριστώ πολύ ggr, μου έλυσες τα χέρια!