Το σημερινό πιάτο είναι μία …“πρόδρομη συνταγή”, μία γρήγορη δηλαδή, και εύκολη συνταγή, φτιαγμένη απλά για να μου δείξει πως θα είναι μία επόμενη, λίγο πιο σύνθετη και απαιτητική, πριν πιάσω να τη φτιάξω. Σαν συνδυασμός υλικών μοιάζει στη συνταγή-στόχος, σαν γεύσεις δεν είναι και πολύ μακριά.Εκείνο που δεν περίμενα είναι ότι θα προέκυπτε ένα πιάτο πολύ πολύ νόστιμο από μόνο του, ένα πιάτο που ευχαρίστως θα το επαναλάβω όπως είναι. Ίσως μόνο με μία αλλαγή στο χρώμα του (δείτε μέσα στη συνταγή).Δυσκολία πιάτου: μάλλον μέτρια. Το κόστος του: μέτριο. Χρόνοι προετοιμασίας: 10 λεπτά και μαγειρέματος: 25 λεπτά.

Μακαρονάδα με τόνο; Όχι πάλι! Να μια συνταγή για ζυμαρικά με τόνο, αλλά με διαφορετικό τρόπο!Λίγα μυστικά ακόμαΑντί για τις ψιλοκομμένες ντομάτες στη σάλτσα, μπορείτε να βάλετε μισή κονσέρβα ντοματάκια. Αν δεν κάνετε δίαιτα, μπορείτε να προσθέσετε λίγη κρέμα γάλακτος ή επιπλέον τριμμένο τυρί πάνω από τη σάλτσα πριν βάλετε το φαγητό στο φούρνο. Προσέξτε το μέγεθος του πυρέξ σας, πρέπει να είναι τέτοιο ώστε τα κανελόνια να είναι τοποθετημένα δίπλα δίπλα κολλητά και η σάλτσα να τα σκεπάζει για να ψηθούν. Η συνταγή γεννήθηκε μια μέρα που δεν ήθελα να φτιάξω πάλι τη γνωστή μακαρονάδα με τόνο. Αν σας περισσέψει γέμιση, μπορείτε να τη ρίξετε πάνω από τα κανελόνια στο πυρέξ ή να φτιάξετε τα καταπληκτικά Καναπεδάκια με τόνο  , που σε ένα βαθμό αποτέλεσαν την έμπνευση για τη συνταγή αυτή!

Σάλτσα που συνοδεύει πολύ ωραία κάθε είδους μακαρόνια

Κάτι απλό και γρήγορο σήμερα. Για εκείνους τους συζύγους που έχουν επιστρέψει, μέσα στο κατακαλόκαιρο, ενώ τα “γυναικόπαιδα” είναι ακόμη στις παραλίες και στα ζαχαροπλαστεία. Για εκείνους που νοιώθουν σαν “χαμένα κορμιά” μόνοι μέσα στο σπίτι (ναι, εκεί όπου όλον τον υπόλοιπο χρόνο “και τι δεν θα ‘διναν να μείνουν λίγο μόνοι”. Οι ανόητοι…). Αλλά και δεν θέλουν να ξαναβγούν στους δρόμους, σε μέρη σκοτεινά και περίεργα και να “ξαναπέσουν στα σουβλάκια”. Σπουδαίο πιάτο μέσα στην απλότητά του, και με δυνατές γεύσεις. Ο τόνος έχει τη δική του, ξεχωριστή, σχεδόν πρωτόγονη γεύση, το κρεμμύδι την γλυκύτητά του, οι ντομάτες την ελαφρά οξύτητά τους (είδατε ; απουσιάζει η προσθήκη της λίγης ζάχαρης που θα την εξαφάνιζε...) και η “γεμάτη” γεύση στο μάσημα των χοντρών spaghetti, θα σας ικανοποιήσουν απόλυτα. Τα δε σημάδια από αυτό το μάσημα που θα γεμίζει το στόμα σας, με λίγη ...τύχη (και καθόλου προσοχή), θα μείνουν ανεξίτηλα πάνω στα ρούχα σας. Αυτή θα είναι η δική σας “εκδίκηση” !!! Τα ίχνη από κραγιόν στα πουκάμισα δεν είναι τα μόνα κόκκινα σημάδια που μπορούν να κάνουν έξαλλες τις “άκαρδες συζύγους” που ηλιοθεραπιάζονται στη παραλία !!!Λίγα μυστικά ακόμαΕάν μας αρέσουν οι πιο πικάντικες γεύσεις, μπορούμε να προσθέσουμε λίγο τριμμένη καυτερή πιπερίτσα (ή μπούκοβο), στην αρχή της παρασκευής της σάλτσας, ήδη από το 1ο βήμα. Επίσης, του πηγαίνει και μία ανεπαίσθητη παρουσία σκόρδου (λίγο, όχι πάνω από μία σκελίδα).Τα Spaghettoni (Νο 7) που χρησιμοποίησα απέχουν αρκετά από το είδος της pasta της πρωτότυπης συνταγής, ήταν όμως ότι πιο κοντινό μπόρεσα να βρω εδώ (τα μακαρόνια παστίτσιου πλησιάζουν ίσως ακόμη περισσότερο αν και είναι πολύ πιο χοντρά, αλλά έχουν πολύ μεγάλη τρύπα στο κέντρο και δεν με ...ενέπνευσαν ιδιαίτερα. Η πρωτότυπη συνταγή χρησιμοποιεί ένα είδος μακρόσχημου ζυμαρικού, σε διάμετρο σαν και αυτά που χρησιμοποίησα εδώ, αλλά χωρίς τρύπα στο κέντρο. Είναι όλο ένας συμπαγής κύλινδρος που “κρατάει” πιο πολύ στο μάσημα, αναδεικνύοντας τη σάλτσα του τόνου. Για την ιστορία, πρόκειται για ένα παλιό τύπο ζυμαρικού που πλέον τα βρίσκει κανείς μόνον χειροποίητα (αν και διάβασα ότι θα ξαναέβγαιναν σε παραγωγή, από καμία μικρή εταιρεία), γνωστά παλιότερα με το όνομα “ pasta del carrettiere” η “πάστα του καροτσέρη”, γιατί τα προσέφεραν σαν ανταμοιβή στους καροτσέρηδες που παρέδιδαν το σιμιγδάλι στους παρασκευαστές ζυμαρικών (της pasta) μία συγκεκριμένης περιοχής, του Gragnano, λίγο παραέξω από τη Νάπολη (είναι τυπική φόρμα ζυμαρικού αυτής της περιοχής) Ο δε τόνος που χρησιμοποιείται στη συνταγή είναι εκείνο το μέρος του ψαριού που βρίσκεται πιο κοντά στο κεντρικό κόκκαλο. Το λένε “buzzonaglia”, και είναι το μέρος του ψαριού με τη μικρότερη αξία, λόγω του πολύ σκούρου χρώματός του (επειδή, λόγω της θέσης του κοντά στο κόκκαλο, αιματώνεται πολύ περισσότερο από το υπόλοιπο κρέας). Οι νοικοκυρές, λοιπόν, που συντηρούσαν το κρέας του ψαριού, κρατούσαν αυτό το μέρος (από τα πιο νόστιμα, παρά την αντι-marketing εμφάνισή του) για τέτοιες περιστάσεις. Εδώ έχει γίνει με κομματάκια τόνου, αφού αυτά είναι δυνατόν (έστω, πιο απλό) να βρει κανείς.

Τώρα που τα μακαρόνια με κιμά είναι απαγορευμένα (ένεκα η νηστεία), και τα νερόβραστα χορταράκια τα έχετε μισήσει (ένεκα η ανοστιά τους), αλλά κάτι νόστιμο το ...θέλετε (ένεκα η λιγούρα), μπορείτε και πάλι να απολαύσετε πολύ νόστιμα πιάτα, αρκεί να γίνετε λίγο πιο δημιουργικές.Οι ταλιατέλες με σάλτσα (ραγού) σουπιάς είναι ένα από εκείνα τα πολύ νόστιμα και ταυτόχρονα χορταστικά πιάτα, που κάνουν τη διάρκεια της νηστείας να φαίνεται πιο μικρή απ’ ότι είναι πραγματικά. Δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει μια πιατάρα μακαρόνια με κιμά, αφήστε που θα σας αναδείξει σε σπουδαίες δημιουργούς έξοχων πιάτων!!!Είναι ένα πιάτο πλούσιο και ταυτόχρονο πολύ λεπτό στη γεύση. Εάν η κλασσική του εκδοχή, με κοφτό μακαρονάκι, σας αρέσει, ο συνδυασμός του με ταλιατέλες ή χυλοπίτες (ή, ακόμη καλύτερα, με maltagliati –δείτε στα “Μυστικά” το ...”μυστικό” τους) θα σας ξετρελάνει. Ομνύομαι στους Ολύμπιους Θεούς!!!Θέλετε το σπουδαιότεροΕίναι ένα πιάτο που διακρίνεις όλες τις γεύσεις το, κάθε τι που υπάρχει μέσα. Και δεν έχει και λίγα... Και όμως, αντιλαμβάνεσαι τη γεύση της σουπιάς, καταλαβαίνεις τον μαϊντανό, ξεχωρίζεις τη ευωδιά του κρασιού και των αρωματικών, νοιώθεις το “ τσίμπημα” από την καυτερή πιπερίτσα, ξεχωρίζεις τη σόγια, απολαμβάνεις τη ζουμερή και συνάμα μαστιχωτή (ας όψεται η “θαυματουργή” επίδραση του μελανιού) αίσθηση των al dente ζυμαρικών. Εάν υπήρχε “ορχήστρα γεύσεων”, ήμουν μπροστά σε μία από τις καλύτερες παραστάσεις της !!!Λίγα μυστικά ακόμα1] Καθάρισμα σουπιάςΜε ένα κοφτερό μαχαίρι, κόβουμε τη σάρκα της σουπιάς κατά μήκος της μίας άκρης του κόκκαλου στη ράχη. Όπως είναι πλακέ το σώμα της σουπιάς, είναι αυτό που θα λέγαμε οι “πλευρές” του. Από αυτή τη τομή, σπρώχνοντας απαλά από την άλλη μεριά (την άλλη “πλευρά”), αφαιρούμε το κόκκαλο-“σανίδα του serf”. Περνάμε τη μύτη του μαχαιριού προσεκτικά μέσα στη κοιλιά και κόβουμε κατά μήκος, επιδιώκοντας να κόψουμε μόνο τη σάρκα, χωρίς να ακουμπήσουμε τα εντόσθια. Από την ανοικτή κοιλιά τραβάμε προσεκτικά τα εντόσθια, μαζί με το κεφάλι πάνω στο οποίο είναι κολλημένα. Κάποιοι πετούν όλο το κεφάλι, μαζί με τα εντόσθια κόβοντας και κρατώντας μόνο τα πλοκάμια. Δεν είναι απαραίτητο, ούτε καν λογικό. Πετούμε τα εντόσθια και από το κεφάλι αφαιρούμε και πετούμε το στόμα, όπως κάνουμε και με το χταπόδι. Τα μάτια μπορούμε εύκολα να τα “κόψουμε” (κυριολεκτικά) με ένα ψαλίδι. ΔΕΝ πετάμε ούτε τον μικρό ιριδίζοντα σάκο (κύστη) με το μελάνι, αλλά τον αφαιρούμε –με προσοχή να μη μας ανοίξει, και τον φυλάμε σε ένα μπολάκι. Θα αποδειχθεί πολύ χρήσιμος, είτε σε αυτή τη συνταγή (δείτε βήμα 11), είτε σε άλλες (για παράδειγμα, risotto με μελάνι σουπιάς, spaghetti “μαύρες χήρες”, κ.α.). Πιάνοντας με δύο δάκτυλα το δέρμα στο πίσω μέρος του σώματός της, αφαιρούμε τραβώντας το δέρμα και τα πτερύγια.Το πιάτο, είπαμε, σερβίρεται ζεστό ζεστό. Το ραγού της σουπιάς όμως μπορούμε κάλλιστα να το ετοιμάσουμε από την προηγούμενη και να το κρατήσουμε στο ψυγείο (σκεπασμένο με μεμβράνη) έως την ώρα που θα πλησιάζουν τα ζυμαρικά στο τέλος του βρασμού τους. Το ρίχνουμε τότε στο τηγάνι, να προλάβει να ζεσταθεί ξανά η σάλτσα καλά, πριν της ρίξουμε τα ζυμαρικά και ολοκληρώσουμε το πιάτο.Αλλά και τα ζυμαρικά, σε περίπτωση που τα φτιάξετε εσείς, μπορείτε να τα ετοιμάσετε από την προηγούμενη και να τα αφήσετε, καλυμμένα με μία καθαρή πετσέτα να στεγνώσουν όλο το βράδυ.Θέλετε το πιάτο σας να μείνει αξέχαστο στους συνδαιτυμόνες σας; Χρησιμοποιήστε, είτε σε αντικατάσταση της ντομάτας (διαλυμένο σε αρκετό νερό), είτε παράλληλα με αυτή (όπως στο βήμα 11, διαλυμένο σε ελάχιστο νεράκι) το μελάνι των σουπιών. Καθαρίζοντάς τες, κρατούμε τους σάκους τους με το μελάνι και, αφού τους σπάσουμε, μαζεύουμε το μελάνι σε ένα μπολ. Στη συνέχεια, το αραιώνουμε και το προσθέτουμε στο τηγάνι, μαζί με τις σουπιές, Για πιο πηκτό αποτέλεσμα, αντί για νερό χρησιμοποιούμε κανα δυό κουταλιές πελτέ ντομάτας στο αραίωμά του.Εάν μάλιστα, θέλετε ένα αποτέλεσμα ... κατάμαυρο, προσθέστε στη σάλτσα ατόφιο και χωρίς καμία αραίωση το μελάνι των σουπιών. Έχοντας φάει ένα παρόμοιο πιάτο στη Βαρκελώνη, ήμουν σίγουρος ότι θα έβγαινε απολαυστικό. Ε, λοιπόν, σας διαβεβαιώ ότι ήταν... ε-ξαί-σι-ο !!!Όταν βρήκα τη συνταγή αυτή, προτεινόταν με κάτι μετρίου μεγέθους, πλατιά και στραβοχυμένα, ”κακοκομμένα”, ζυμαρικά που οι Ιταλοί τα λένε “maltagliati” που σημαίνει ακριβώς αυτό το πράγμα, τα “κομμένα άσχημα” ζυμαρικά, με το ακανόνιστο, και διαφορετικό το καθένα τους, σχήμα. Και αυτό διότι φτιάχνονται από τα περισσεύματα της ζύμης που ανοίγουμε για να ετοιμάσουμε ταλιατέλες (tagliatelle).Είναι ένα πιάτο τυπικό της περιοχής της Εμίλια Ρομάνια (Emilia Romagna), πατρίδας μερικών από τα καλύτερα φρέσκα ζυμαρικά των γειτόνων μας. Εκεί, λοιπόν, σαν φτιάχνουν ταλιατέλες, τα ακανόνιστου σχήματος κομμάτια που απομένουν από το ανοιγμένο φύλλο, όταν κοπούν τα παραλληλόγραμμα κομμάτια που θα γίνουν στη συνέχεια ταλιατέλες, τα κόβουν σαν πολύ μεγάλες χυλοπίτες ακανόνιστου σχήματος και τα λένε (ακριβώς για αυτό το λόγο) “maltagliati”, ”κακοκομμένα” όνομα και πράημα.

Μια φορά κι' ένα καιρό, η γυναίκα μου με αποκαλούσε όλο τρυφερότητα και αγάπη, "το κουνελάκι της". Αυτό, τώρα πιά, είναι ιστορία και πλέον, σαν θέλει να με ευχαριστήσει, μου ...το μαγειρεύει αυτό το κουνελάκι. Ε, για μια φορά είπα να τους το μαγειρέψω εγώ. Με τον δικό μου, διαφορετικό, τρόπο.Βγήκε, λοιπόν, ένα πολύ νόστιμο πιάτο, που στην πραγματικότητα είναι ...δύο πιάτα. Συνδυάζει τη νοστιμιά ενός καλομαγειρεμένου πρώτου πιάτου, ενός ζυμαρικού σε μία υπέροχη σάλτσα ντομάτας (που δεν είναι μόνο ντομάτα αλλά έχει και γεύση κρέατος και μαζί τους και λαχανικών και υπέροχων αρωματικών όπως και την ευωδιά από τα τσιγαρισμένα συκωτάκια), με την χορταστικότητα ενός ονειρικού δεύτερου πιάτου κρεατικών, στην ίδια πεντανόστιμη και αρωματισμένη σάλτσα, που γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρον εάν χρησιμοποιήσετε κυνήγι.Εδώ θα το βρείτε μαγειρεμένο με ένα ταπεινό κουνελάκι, μη διστάσετε όμως να το φτιάξετε και με κανένα λαγό, αν σας βρεθεί από πεσκέσι, ή και με ένα καλό κομμάτι μοσχαριού για κατσαρόλα, εάν θέλετε να βγει πιο χορταστικό.Η ιδιαιτερότητα του πιάτου είναι ότι τα ζυμαρικά μαγειρεύονται ΜΕΣΑ στη σάλτσα του φαγητού, σε πολύ χαμηλή φωτιά και γίνονται ΟΝΕΙΡΟ!!!. Η δε σάλτσα, σκουρόχρωμη και πηκτή από το αργό και μακρύ μαγείρεμά της, δένει με το κρέας που πάει να λιώσει κάτω από την ελάχιστη επαφή του πιρουνιού, μαγειρεμένο και αυτό σε χαμηλή θερμοκρασία και για πολύ ώρα.Ένα φαγητό να γλύφεις και τα μουστάκια σου!!!Λίγα μυστικά ακόμαΌσες μπορείτε να βγάλετε άκρη, δείτε τη συνταγή εδώ και απολαύστε, εκτός από αυτήν, και την διάλεκτο της Τοσκάνης.

Λαχταριστά, κεφτεδάκια μελιτζάνας, όχι μόνο για χορτοφάγους, αλλά και για αυτούς που τους αρέσει το καλό φαγητό. Μια εύκολη συνταγή, ένα τόσο νόστιμο πιάτο, που θα γλείφετε τα δάχτυλά σας! Μια παλιά συνταγή που την έφτιαχνε η γιαγιάκα μου τα καλοκαίρια στο χωριό με μελιτζάνες και ντομάτες απο τον κήπο. Τα υλικά εύκολα με ότι είχε στο σπίτι. Απίστευτα νόστιμο πιάτο και τόσο απλό. Μια συνταγή βγαλμένη από το "σεντούκι", αφού εκείνα τα όμορφα χρόνια δεν έτρωγαν πολύ κρέας, γιατί ήταν είδος πολυτελείας... Η ζουμερή κόκκινη σάλτσα που σμίγει με τα κεφτεδάκια ταιριάζει απόλυτα με το σπαγγέτι, με το ανθότυρο ή την φέτα (διότι η γιαγιά δεν ειχε στη διαθεσή της στο χωριό παρμεζάνα και γραβιέρα). Μπορεί η γιαγιά να έφυγε.. αλλά γευσοαναμνήσεις που άφησε μένουν πίσω...#Χρυσόπιρούνι

Μακαρονάδα με τη νοστιμιά της απλότητας σε ελάχιστο χρόνο χωρίς κόπο και λίγα υλικά. Εύκολα γρήγορα και οικονομικά. Με σάλτσα από ντομάτες που δεν άντεχαν για πολύ. #μηντοπετάς #WorldFoodDay

Ένα “κλασσικό” καλοκαιρινό πιάτο, αυτή τη φορά στην “κόκκινη” εκδοχή του, με σάλτσα ντομάτας.Η παρουσία της ντομάτας δεν κλέβει τίποτα από την γεύση των αχιβάδων, αντίθετα, φαίνεται να την αναδεικνύει ακόμη περισσότερο, κάνοντας το πιάτο πιο πλούσιο και πιο γευστικό.Είναι, βλέπετε, και εκείνο το ελαφρύ και εξαιρετικό άρωμα από το ροδισμένο σκορδάκι, η ευωδιά του ψιλοκομμένου μαϊντανού στα τελειώματα του πιάτου, και η ...δηκτική παρουσία της καυτερής πιπερίτσς που, όλα μαζί, συνθέτουν ένα πιάτο αντάξιο μιάς καλοκαιρινής βραδιάς !!!Εδώ το πιάτο παρουσιάζεται με πένες, αλλά το πιθανότερο είναι να το συναντήσετε με spaghetti. Προσωπικά πιστεύω (και είναι μία από τις ελάχιστες φορές που προδίδω τα λατρεμένα μου spaghetti) ότι η πιο σφικτή ζύμη αλλά και το σχήμα τους, με την τρύπα στο κέντρο που προσφέρουν οι πένες δεσμεύει καλύτερα την κόκκινη αυτή σάλτσα ντομάτας, αναδεικνύοντας περισσότερο τη γεύση της.Λίγα μυστικά ακόμαΌχι “Μυστικά” σήμερα. Πρέπει μόνο να κρατήσω μυστική την παραλία, γιατί ήδη πρόσεξα μερικές “κινήσεις μιμιτισμού” και αν πάμε έτσι, το επόμενο καλοκαίρι δεν θα υπάρχει ούτε ίχνος από αχιβαδούλες στα πέριξ…

Αυτό εδώ είναι ένα φαγητό από τα παλιά. Από τότε που είχα τα παιδιά μου μικρά και ήταν από τα πιο αγαπημένα τους φαγητά. Και πλέον γίνεται αγαπημένο και της νεότερης γενιάς της οικογένειας. Είναι ένα φαγητό τόσο νόστιμο που δεν μπορεί παρά να το λατρέψεις. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε γαρίδες σε οτιδήποτε μέγεθος. Αφιερωμένο σε όλες τις γυναίκες που δοκιμάζονται, ροζ να είναι η ζωή τους μετά το τέλος της περιπέτειας τους.#ροζμετηνcookpad #ΔιεθνήςΠοδιά24 #Ημερολόγιο2025

Ένα άλλο είδος κοκκινιστού με υπέροχη σάλτσα λαχανικών! Το σπίτι μυρίζει υπέροχα, τα περισσότερα λαχανικά είναι λιωμένα/κρυμμένα στη σάλτσα οπότε τα δύσκολα παιδάκια δεν παίρνουν είδηση και μπορούμε όλοι να ευχαριστηθούμε μια πολύ υγιεινή συνταγή. Σερβίρουμε με ρύζι, μακαρόνια ή και σκέτο μιας και έχει πατατούλες μέσα στη σάλτσα.#δίαιτα

Μια εύκολη μεσογειακή μακαρονάδα με λίγες θερμίδες!#ΧρυσόΠιρούνι