Μια εκδρομή των γονιών μου στη Καστοριά και στη Φλώρινα μας έκανε να αγαπήσουμε αυτά τα βραστερά φασόλια...

Το “πουλάκι το ‘σκασε”!!! Χα, πως σας φαίνεται για τίτλος συνταγής για φασόλια; Την έχει την “δόση του ”, έτσι; Αναμφισβήτητα... Και το ωραίο είναι ότι δεν είναι δικός μου, αλλά ο αυθεντικός τίτλος μίας γνωστής συνταγής από την Τοσκάνη (Toscana). Και πιο συγκεκριμένα του Αρέτσο (Arezzo). Φασόλια σε κόκκινη σάλτσα, με σκορδάκι και φασκόμηλο.Και γιατί “πουλάκι”; Μήπως ο πλήρης τίτλος ήταν (κάποτε) “Θέλει φασόλια το πουλάκι μου; Φασόλια θα του κάνω...” ; Αλλά εκείνο το “το ‘σκασε”; “δραπέτης” το πουλάκι; Και από πού να δραπέτευσε; Βρε μπας και ήταν κραυγή απόγνωσης κάποιας... μυστακιοφόρας και μαυροφορεμένης κυράς που το “πουλάκι” του σπιτιού αποδείχθηκε... αποδημητικό και έφυγε για άλλα κλίματα, πιο...“θερμά” και με λιγότερες...“τρίχες”;Τίποτα από όλα αυτά. Οι νοικοκυρές της περιοχής, πλούσιας –μεταξύ άλλων– σε κυνήγι, μαγειρεύουν συχνά τα πουλάκια (χωρίς εισαγωγικά αυτά) που φέρνει στο σπίτι ο σύζυγος-κυνηγός, με μία σαλτσούλα ντομάτας, αρωματισμένη με σκόρδο και φασκόμηλο. Πλησιάζουμε... Όταν λοιπόν ο κυνηγός γυρίζει στο σπίτι χωρίς θηράματα, όταν δεν υπάρχουν πουλάκια, δεν απομένει παρά να μαγειρέψουν... φασόλια (που πάντα υπάρχουν στο σπίτι) με τον ίδιο τρόπο.Αυτή η συνταγή, λοιπόν, των φασολιών προβλέπει να πέφτουν στο τέλος του μαγειρέματός τους ακριβώς σε μία τέτοια σαλτσούλα... Επειδή το πουλάκι που, κανονικά, θα έπρεπε να είναι εκεί μέσα, δεν υπάρχει, “την έχει κοπανήσει”, έχει “δραπετεύσει”...Ναι, αλλά ότι οι ρίζες της συνταγής; Λένε ότι πάνε πίσω, στην εποχή που οι λαθροθήρες της περιοχής, όταν επέστρεφαν από το κυνήγι και αυτό δεν είχε πάει καλά, τα λίγα θηράματα (μικρά πουλάκια, συνήθως πιτσουνάκια, στούρνους (τσιρόνια), τσίχλες) τα έψηναν στη σούβλα και στη συνέχεια τα προσέθεταν σε αρωματισμένα βραστά φασόλια, σοτάροντάς τα για λίγο πάνω από τη φωτιά για να νοστιμίσει το φαγητό. Εκδοχή που ταιριάζει πολύ με τον σημερινό τρόπο μαγειρέματός τους.Όπως να’ναι, είναι μία νόστιμη, αρωματική συνταγή για φασόλια, ένας διαφορετικός τρόπος να τα μαγειρέψει κανείς. Στην αυθεντική της εκτέλεση γίνεται με μία ποικιλία φρέσκων λευκών ψιλόφλουδων φασολιών, κανονικού μεγέθους, που επιτρέπουν το μαγείρεμά τους χωρίς να θέλουν μούλιασμα προηγουμένως. Εγώ την έφτιαξα με βραστερούς γίγαντες Καστοριάς (μας αρέσουν ιδιαίτερα), φυσικά βαλμένους σε νερό όλο το βράδυ. Και την περιγράφω με φρέσκα φασόλια χάντρες, που και αυτά δεν χρειάζονται μούσκεμα από την προηγούμενη. Επιλέξτε τι σας ταιριάζει περισσότερο.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Το πιάτο ΔΕΝ είναι σούπα φασόλια, δεν πρέπει να “κολυμπάει” στα υγρά. Από την άλλη, δεν είναι και στεγνά, κοκκινισμένα φασόλια. Συνεπώς, φροντίστε η σάλτσα να είναι σχετικά δεμένη, αλλά υπολογίστε και ότι θα μαγειρευθεί άλλα 15-20 λεπτά. Κρατήστε και ένα-δυό φλυτζάνια από το νερό όπου έβρασαν τα φασόλια και εάν χρειασθεί («που θα χρειασθεί...), προσθέτετε λίγο-λίγο κατά τη διάρκεια αυτού του δεύτερου μέρους του μαγειρέματός τους.[2] Εάν σας αρέσουν οι καυτερές γεύσεις, προτιμήστε αντί του πιπεριού (ή επιπρόσθετα σε αυτό) θρυμματισμένη καυτερή πιπερίτσα, που θα τσιγαρίσετε μαζί με το σκόρδο και το φασκόμηλο στο βήμα 3.[3] Και πως μπορούμε να “σκεπάσουμε τα φασόλια με 4 εκατοστά νερό”, αφού μόλις ρίξουμε το νερό πάνω τους, πολλά από αυτά ανεβαίνουν στην επιφάνεια; Πολύ απλό, τα στρώνουμε ομοιόμορφα, υπολογίζουμε πόσο πιο ψηλά είναι τα 4 εκατοστά, σημαδεύουμε με το χέρι και προσθέτουμε νερό μέχρι το σημείο αυτό.Και ήρθε η ώρα για μία “αμαρτωλή” προσθήκη. Σε ένα κατσαρολάκι με βραστό νερό ζεματίζουμε στα γρήγορα (1-2 λεπτά) χωριάτικο λουκάνικο, από το οποίο έχουμε αφαιρέσει το εξωτερικό του. Το κόβουμε σε μικρότερα κομμάτια, το προσθέτουμε στη κατσαρόλα με τα φασόλια, 5 λεπτά αφού πέσουν αυτά τα τελευταία (συνεπώς 15-20 λεπτά πριν ολοκληρωθεί το μαγείρεμά τους), ανακατεύουμε καλά και σερβίρουμε.Tο πιάτο μπορεί να γίνει και με ξερά φασόλια (χάνδρες ή και λευκά), απόδειξη οι φωτογραφίες!! Σε αυτή τη περίπτωση, τα φασόλια θέλουν κανονικά μούλιασμα όλο το βράδυ και οι χρόνοι βρασμού δεν θα είναι οι ίδιοι αλλά ασφαλώς μεγαλύτεροι.Για όσους, σαν και μένα, μεγάλωσαν με western spaghetti, Terence Hill και ταινίες του τύπου “Το όνομά μου είναι Κανένας”, αυτή η συνταγή θα έπρεπε να φτιάχνεται σε τηγάνι, να τρώγεται καθισμένοι σε μία κοτρώνα στο ύπαιθρο και να λέγεται...."φασόλια alla Bud Spencer!" !!!Με την ευκαιρία, γνωρίζετε τη συνταγή για «σκορδομακάρονα με αχιβάδες “στη θάλασσα»”. Ενδιαφέρουσα... Σκορδάκι, μαϊντανό και θρυμματισμένη καυτερή πιπερίτσα. Και αλατάκι, φυσικά. Που είναι οι αχιβάδες; Μα, “στη θάλασσα”, φυσικά, το λέει και ο τίτλος.. Ακριβώς όπως εδώ λείπει το πουλάκι...Καλημέρα σας !!

Σήμερα αποφάσισα να "παντρέψω" τα φασόλια και να δημιουργήσω μια φοβερή γνήσια φασολάδα!Πήρα λοιπόν φασόλια μπαρμπούνια που έχουν μια γλυκιά γεύση και τα κάνει ιδιαίτερα και τα ένωσα με τα λευκά φασόλια τα οποία είναι πλούσια σε πρωτεΐνη. Έτσι έφτιαξα έναν διατροφικό "θησαυρό". 💞

Μία συνταγή που οφείλεται στoν κεφάτο σχολιασμό και τις ενδιαφέρουσες προσθήκες του μέλους Thermaikos σε μία άλλη συνταγή, τα “Φασόλια γίγαντες στον φούρνο, alla bostoniana” Σε αυτές τις παρατηρήσεις, λοιπόν. είναι αφιερωμένη η συνταγή.Έλα όμως που σήμερα είναι και η γιορτή του πατέρα!!! Και βρήκα πρωί-πρωί να με περιμένει το δώρο της κόρης μου.... Ένα καραβάκι από πηλό, μια ζωγραφιά και δύο γιασεμάκια.Σε αυτό (και αυτήν) είναι αφιερωμένη η φωτογραφία της συνταγής. Έτσι κι’ αλλιώς, υπάρχουν πολλές άλλες στα βήματά της.Λίγα μυστικά ακόμαΑυτός ο τρόπος μαγειρέματος, γνωστός και σαν“boston baked beans”, μπορεί κάλλιστα να εφαρμοσθεί και για άλλους τύπους φασολιών.Φυσικά και γίνεται και με άλλα φασόλια το φαγητό. Δοκιμάστε το με γίγαντες ή με κόκκινα φασόλια

Το “Not-Hummus” από άσπρα φασόλια, με ψημένο σκόρδο και αρωματικά είναι μία εξαιρετική σάλτσα, μία “αλοιφή”, που μπορεί να είναι έτοιμη σε 35 με 40 λεπτά, του χρόνου ψησίματος του σκόρδου συμπεριλαμβανομένου!Η ιδέα να προσθέσω ένα ολόκληρο κεφάλι σκόρδου δεν είναι δική μου αλλά της Fran (https://beautyfoodblog.com/hummus-di-fagioli-bianchi-e-aglio-arrostito-roasted-garlic-and-white-bean-dip/). Και μπορεί να σας τρομάζει, αλλά θέλω να σας καθησυχάσω πάραυτα. Το ψημένο σκόρδο είναι γλυκό, απαλό και κρεμώδες, με λίγα λόγια ...τρελλά νόστιμο!!!Μία πολύ γευστική και κρεμώδης vegan “αλοιφή”, που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε σαν ορεκτκό όχι μόνο στο καθημερινό τραπέζι σας αλλά και σε πάρτυ και γιορτές. Εάν μάλιστα χρησιμοποιηθούν ήδη προβρασμένα φασόλια, είναι και πολύ-πολύ γρήγορη.Και γιατί αυτό το dip φασολιών είναι ένα …“not-hummus”; Λοιπόν, η λέξη hummus, θα το γνωρίζετε ήδη, σημαίνει “ρεβύθια”. Συνεπώς, ότι δεν γίνεται με ρεβύθια δεν μπορεί να λέγεται “hummus”. Κανείς όμως δεν εμποδίζει να το ονομάσουμε …“όχι-hummus”, ονομασία που και παραπέμπει στο γνωστό dip ρεβυθιών αλλά και ...κρατάει τις αποστάσεις! “Ποιητική τη αδεία” λοιπόν σας το παρουσιάζω με αυτό το όνομα. Άλλωστε, not-hummus υπάρχουν πολλά, για δείτε εδώ (https://food52.com/blog/17234-all-the-non-hummus-dips-we-ve-called-hummus) για ιδέες!Γιατί η κουζίνα, όπως και η ζωή, είναι φτιαγμένη από ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ, και όχι από περιορισμούς!#2020

Αυτή και αν είναι νοστιμιά!!! Αυτή και αν είναι ξεχωριστή συνταγή!!! Απλή μα ταυτόχρονα πλούσια. Με υλικά φτωχικά αλλά με μία γοητεία “άλλων εποχών”. Χωρίς πολλά χρώματα αλλά ταυτόχρονα με τόσες αποχρώσεις γεύσεων και αρωμάτων… Χωρίς εξεζητημένες γεύσεις, αλλά ακριβώς για αυτό τόσο ειλικρινής, τόσο άμεση.Η συνταγή είναι από την Τοσκάνη. Στην αυθεντική της, λοιπόν, εκδοχή, χρησιμοποιεί ένα από εκείνα τα διάσημα φλασκιά, τα γυάλινα μπουκάλια, τα στρογγυλά και με μακρύ λαιμό, στα οποία φυλάνε το περίφημο κρασί της περιοχής. Πράγματι, η συνταγή έχει το όνομα “Fagioli nel fiasco” (που σημαίνει“φασόλια στο φλασκί”)Και να ήταν μόνον αυτή η πρωτοτυπία… Υπάρχουν και άλλεςΟ τρόπος που βράζουν. Το σκεύος μέσα στο οποίο βράζουν. Η παρουσία ελάχιστων υλικών. Το λιγοστό νερό.Οι παλιοί της περιοχής συνήθιζαν να λένε για να την περιγράψουν"θέλει ξερά φασόλια, ένα φλασκί χωρίς την ψάθινη επένδυσή του, ένα τζάκι, κάρβουνα που να “τρίζουν”, λίγα αρώματα από το χωράφι, σκορδάκι και το εξαιρετικό ελαιόλαδο των δένδρων μας..."Ε, δεν ήθελε περισσότερα για να τραβήξει την προσοχή μου και τελικά χαίρομαι που αποφάσισα να τη δοκιμάσω. Είναι ένα πιάτο νόστιμο, πολύ θρεπτικό, πραγματικά αναζωογονητικό τις κρύες μέρες του χειμώνα.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Το αυτοσχέδιο “πώμα” θα (μπορούμε να) το φτιάξουμε με διάφορους τρόπους. Με ένα κομμάτι χαρτί για τρόφιμα, για παράδειγμα (φυσικά ΟΧΙ εκτυπωμένο και ΧΩΡΙΣ την ειδική μεμβράνη που τα πλαστικοποιεί εσωτερικά). Μπορούμε να κλείσουμε το στόμιο και με ένα κομμάτι στουπί ή με ένα κομμάτι σφικτά συμπιεσμένο βαμβάκι, που θα τα σφηνώσουμε στο λαιμό του φλασκιού. Το νόημα είναι να μπορεί να βγαίνει ο αέρας, ο ατμός, που θα δημιουργείται, μέσα από το μπουκάλι (όπως βγαίνει και από μία σκεπασμένη κατσαρόλα, να μην κάνουμε το φλασκί …χύτρα ταχύτητος!). Στις φωτογραφίες φαίνεται αυτό που έκανα εγώ, με μία σφικτά διπλωμένη λαδόκολλα.Έχω την εντύπωση ότι και ανοικτό να το αφήσουμε το φλασκί, το φαγητό θα γίνει εξ ίσου καλά. Το πολύ πολύ, να πρέπει να έχουμε από δίπλα βραστό νερό (πολύ καυτό, για να μη διακόπτει τον βρασμό), για να το προσθέτουμε από λίγο, με τη βοήθεια ενός χωνιού, κατά τη διάρκεια του βρασμού. Η δυσκολία είναι στο να υπολογίζει κανείς πόσο νερό να προσθέτει κάθε φορά, επειδή το φαγητό πρέπει να μείνει με το λαδάκι του. Σαν αντιστάθμισμα, ένα υπέροχο άρωμα θα γεμίσει την κουζίνα μας. Μετά την πρώτη φορά, όταν και θα ξέρετε πόσο νερό εξατμίζεται και πόσο παραμένει, θα μπορείτε να το δοκιμάσετε.[2] Εάν δεν έχετε αρκετά υψηλή κατσαρόλα, διαλέξτε μία φαρδιά και γύρετε το φλασκί, το επίπεδο των φασολιών θα χαμηλώσει αρκετά. Μόνο που θα μεγαλώσει και η ποσότητα του νερό που θα πρέπει να μπει στην κατσαρόλα. Άρα και ο χρόνος να έρθει σε βρασμό. Άρα και η κατανάλωση ενέργειας. Έτσι, για να το γνωρίζετε…[3] Εάν έχετε τζάκι αναμμένο μπορείτε να μαγειρέψετε τα φασόλια με τον παλιό, τον παραδοσιακό τρόποΔημιουργούμε έναν “κρατήρα” ανοίγοντας χώρο ανάμεσα σε στάχτη και κάρβουνα, τοποθετούμε εκεί μέσα το φλασκί και το περιβάλλουμε με κάρβουνα για ύψος μερικών εκατοστών. Φροντίζουμε να υπάρχουν διαρκώς “ζωντανά” κάρβουνα γύρω από το φλασκί, που θα θερμαίνουν το νερό στο εσωτερικό, για να διατηρείται ο βρασμός. Όπως γίνεται αντιληπτό, θα πρέπει να …κάνει πολύ κρύο έξω και το τζάκι να καίει για ώρες, για να παρέχει αρκετό κάρβουνο/στάχτη για να μαγειρευθεί το φαγητό.Είναι μία συνταγή-υπενθύμηση ότι στην κουζίνα, τα πιο ωραία πράγματα, πολύ συχνά προκύπτουν από ….λάθη!!! Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι ετούτη εδώ η νοστιμιά μας προέκυψε “κατά λάθος”. Δεν θα μπορούσε… Ήδη από τα αγνά και προσεγμένα υλικά της, καταλαβαίνεις αμέσως το πνεύμα της συνταγής, ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Λίγα πραγματάκια μεγάλης θρεπτικής αξίας, βαλμένα μαζί, να μαγειρευθούν σιγά-σιγά, σαν να αποστάζουν την ίδια τους την ψυχή στον αποστακτήρα ενός αλχημιστή (του φέρνει λίγο το φλασκί, δεν συμφωνείτε;). Γιατί αυτό ακριβώς συνέβαινε όταν οι νοικοκυρές ξεχνούσαν για ώρες το φλασκί μέσα στις στάχτες του τζακιού, απορροφημένες οι ίδιες από τις χίλιες άλλες έγνοιες και δουλειές του σπιτιού.Απλά, την ώρα που το φλασκί …“κάνει τα δικά” του, πάνω στη σιγανή σιγανή φωτιά, το μυαλό μου πάει στο ίδιο του το όνομα (“fiasco” (διαβάζεται“φιάσκο”) στα ιταλικά) και δεν μπορώ να μην παραδεχθώ ότι μου πέρασε από το μυαλό πως από ένα “φιάσκο”, από ένα μεγάλο λάθος, δηλαδή, μπορεί να βγεί μία τέτοια νοστιμιά.Και μου ήρθαν και άλλες τέτοιες περιπτώσειςτα chips, για παράδειγμα. Ε, φαίνεται ότι δημιουργήθηκαν το 1853, από ένα λάθος ή, καλύτερα, από ένα πικάρισμα που δεν πέτυχε. Απελπισμένος από τις διαμαρτυρίες και την γκρίνια ενός πελάτη του που του γύριζε πάντα το πιάτο με τις τηγανιτές πατάτες που του σερβίριζε, επειδή τις θεωρούσε πολύ χοντρά κομμένες, ο George Crum του ξενοδοχείου Moon Lake Lodge Resort της Νέας Υόρκης, αποφάσισε μία ημέρα να τις κόψει τόσο λεπτές, σχεδόν διαφανείς, που να είναι αδύνατον να τις τρυπήσει με πιρούνι. “Θα του δείξω τώρα εγώ”, θα σκέφθηκε, τις έριξε σε καυτό λάδι και του τις πήγε για να “του την σπάσει”. Που να φαντασθεί εκείνη την ώρα ότι δημιουργούσε κάτι που θα ήταν η μεγαλύτερη χαρά των παιδιών (αλλά και των διαιτολόγων…), ένα “έργο τέχνης” νοστιμιάς, θερμίδων και χοληστερίνης…Στο γλυκό, τον baba, και στο λάθος του Στανισλάβ Λεστζίνσκι,  έχουμε ήδη αναφερθεί. Το άλλο, όμως, το ξέρετε; Το 1892, ένα νεαρός βοηθός του chef του περίφημου Cafè de Paris στο Μοντεκάρλο, έβαλε υπερβολικά πολύ λικέρ στην κρέπα που του είχε ζητήσει ο chef να ετοιμάσει για τον πρίγκιπα και μελλοντικό βασιλιά της Αγγλίας, το Εδουάρδο (τον 7ο, παρακαλώ!). Του νεαρού πρίγκιπα του άρεσε τόοοοσο πολύ, που ζήτησε από το βοηθό να μάθει πως λέγεται αυτή η τόσο νόστιμη κρέπα. Και εκείνος, θέλοντας να κάνει τον σπουδαίο, και βλέποντας την παρέα του πρίγκιπα, βάπτισε την κρέπα “crêpe princesse”. Ο πρίγκιπας, όμως, που δεν ήταν χαζός και, δεδομένου ότι δεν συνοδευόταν από καμία …μέλλουσα princesse (είπαμε, δεν ήταν χαζός), αποφάσισε, εντελώς δημοκρατικά, να την λέει “crêpe Suzette”, από το όνομα της κοπέλας που τον συνόδευε, προφανώς…..Πόσο δίκιο είχε ο John Lennon, όταν έλεγε πως “η ζωή είναι εκείνο που σου συμβαίνει ακριβώς όταν εσύ ασχολείσαι με το να κάνεις άλλα σχέδια”… (Beautiful boy) Τα φλασκί το αγόρασα από την οδό Αθηνάς, στη γωνία με την οδό Καλαμίδα, νομίζω (ή μήπως ήταν στη γωνία με την οδό Πρωτογενούς;). Σε ένα μαγαζί με μεγάλη ποικιλία από φιάλες διαφόρων τύπων. Μπορείτε όμως να χρησιμοποιήσετε και οποιαδήποτε άλλη φιάλη παρόμοιου τύπου, για παράδειγμα σαν αυτή που φαίνεται στη φωτογραφία 20. Εάν μάλιστα έχει πιο φαρδύ λαιμό, τόσο η εισαγωγή των ωμών φασολιών, όσο και (κυρίως) η εξαγωγή των μαγειρεμένων, θα είναι πολύ πιο εύκολη. Εάν θέλετε, μπορείτε να δείτε πολλές φωτογραφίες από διαφόρους τύπους φιαλών και να πάρετε ιδέες, στο internet.

Εάν σας ζητούσα να μου πείτε μια σκηνή από κάποια ταινία που έχετε δει διαχρονικά που να είναι η …“γαστρονομική” σκηνή που σας έχει εντυπωσιάσει περισσότερο, που εξακολουθεί να σας προκαλεί … σιελόρροια, ποια θα ήταν;Η δική μου απάντηση θα παρέπεμπε σε μία σκηνή από ταινία για το μακρινό Γουέστ, μία ταινία που στην εποχή της (με το ξεκίνημα της δεκαετίας του ’70) ήταν πολύ μεγάλη επιτυχία, η ταινία που καθιέρωσε ένα πρωτοεμφανιζόμενο είδος, των γουέστερν-κωμωδία.Είναι η εναρκτήρια σκηνή από την ταινία “They call me Trinity” (“Με φωνάζουν Τρινιτά”), με τους Τέρενς Χιλλ και Μπαντ Σπένσερ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Σας θυμίζει κάτι; Όχι; Κάτι λίγο;Εμένα πάντως μου έχει εντυπωθεί πολύ καλά στο μυαλό, τι κι αν έχουν περάσει δεκαετίες και δεκαετίες από τότε… Σας θυμίζω ότι έχω ήδη αναφερθεί σε μία τέτοια σκηνή (σε ΑΥΤΗ τη σκηνή) εδώ και χρόνια, στη συνταγή “Για μια χούφτα φασόλια”… Αυτή ήταν που μου έδωσε την ιδέα όχι μόνο για τον τίτλο εκείνης της συνταγής αλλά και για τις εικόνες με τις οποίες “έντυσα” το βίντεο που τη συνοδεύει.Η συνταγή που ακολουθεί είναι μία προσπάθεια αντιγραφής εκείνου του υπέροχου πιάτου που καταβροχθίζει ο Τέρενς Χιλλ, όσο πιο πιστά γίνεται. Έχω ανεβάσει και ένα άρθρο στο site, “Συνταγές από ταινίεςΦασόλια “alla Trinità”, στο οποίο αποτυπώνεται όλο το σκεπτικό που υπάρχει πίσω από την ανασύσταση του πιάτου.Λίγα μυστικά ακόμαΕίναι ένα πολύ απλό πιάτο, με λίγα υλικά. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την απουσία μυρωδικών και αρωματικών ή λαχανικών (ούτε δάφνες έχει, ούτε καρότα, ούτε μπαχάρια ή άλλα τέτοια), η γεύση εξαρτάται κυρίως από την ποιότητα των συστατικών που χρησιμοποιούνται.Έτσι, αν και δεν είναι αφοριστικό το να χρησιμοποιήσετε ακόμη και έτοιμα, βρασμένα, κόκκινα φασόλια σε κονσέρβα, θα σας λείψει το νερό του βρασμού για να αραιώσετε τη σάλτσα και να κάνετε το φαγητό κρεμώδες, οπότε πρέπει να καταφύγετε για αυτή τη δουλειά σε κάποιο άλλο κατάλληλο υγρό (ζωμό, αλατισμένο νερό, αραιωμένη σάλτσα ντομάτας, κλπ). Σε καμία, όμως, από τις προηγούμενες περιπτώσεις δεν θα έχετε την ευεργετική, όσο και νόστιμη, ύπαρξη του άμυλου που υπάρχει στο νερό του βρασμού τους.Μπορεί να σας περάσει από το μυαλό, προκειμένου να έχετε μία … «θερμιδικά ελαφρύτερη» (και νηστίσιμη) εκδοχή του πιάτου, να αφαιρέσετε από τα υλικά το μπέικον ή/και το βούτυρο. Κακό του κεφαλιού σας, μπορεί να είναι ελαφρύτερα, μπορεί να είναι νηστήσιμα, μπορεί να πλησιάσετε σε κάποιο πιάτο που σέρβιραν στα …σαλούν της Δύσης, αλλά φασόλια “alla Trinità”, δεν ‘έχετε φτιάξει…Αυτή είναι μία εκδοχή των φασολιών “alla Trinità” (που λέει ο λόγος, σιγά μην υπάρχει τέτοιο πιάτο…). Αν και είναι βασισμένη σε μερικές πολύ λογικοφανείς υποθέσεις και συμπεράσματα (μπορείτε να δείτε και ένα σχετικό κείμενο που έχω αναρτήσει, με τίτλοΣυνταγές από ταινίεςΦασόλια “alla Trinità”), κανείς δεν μπορεί να ξέρει σήμερα πως έτρωγαν τα φασόλια τους τότε, δεν υπάρχουν ακριβείς περιγραφές. Εσείς θα τη δοκιμάσετε και, αφού κάνετε και το τελικό πέρασμα με το ψωμί, γυαλίζοντας στο πέρασμά του το τηγάνι, μην παραλείψετε την αξέχαστη ατάκα που πέταξε φεύγοντας από το μεξικάνικο πανδοχείο ο Τέρενς Χιλ“τελικά, τα φασόλια δεν τρώγονταν”!!!Χωρίς την ατάκα αυτή, τι σόι «Φασόλια “alla Trinità» θα ήσαν;(από την άλλη, τους “ήχους” που έβγαζε ο Τέρενς Χιλ όσο έτρωγε, μπορείτε και να τους παραλείψετε…)

Αυτή είναι μια αγιορείτικη συνταγή . Οι γέροντες την κάνουν με χάντρες εγώ την δοκίμασα με λευκά μικρά ξερά φασόλια και το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό.. 🥄🔪🥄🥄🥄🍅🧅🧄

Είναι μια απλή συνταγή για φασόλια μεγάλα μαύρα τα οποία δεν ήξερα πως να τα κανω και τελικά αποδείχθηκαν super!!Λίγα μυστικά ακόμαΠριν ρίξω τα λουκάνικα μέσα στα φασόλια λιώνω 1 κύβο κοτόπουλου σε ένα ποτηράκι νερό και τα αφήνω 1 λεπτό να βράσουν στο νεράκι αυτό μετά τα προσθέτω στα φασόλια.

Ο καιρός έχει κάπως κρυώσει ακόμα και στο ΛΑ και φυσικά τέτοιος «σουπάκιας» που είμαι βρήκα ευκαιρία να δοκιμάσω μια σούπα που συνδυάζει όλα μου τα αγαπημένα φαγητά, ζυμαρικά, φασόλια και λουκάνικα! Αυτή η σούπα είναι έτοιμη μέσα σε μισή ώρα και έχει καταπληκτική γεύση. Για γρήγορα και εύκολα χρησιμοποιούμε φασόλια από κονσέρβα (εγώ δεν είχα δύο με άσπρα φασόλια οπότε έβαλα μια κονσέρβα άσπρα και μια μαύρα). Ο πρωταγωνιστής όμως εδώ είναι το φασκόμηλο το οποίο χρησιμοποιούμε φρέσκο. Είναι απίστευτο τι μυρωδιά βγάζουν έστω και 3-4 φυλλαράκια!#δίαιτα

Μια συνταγή της θείας μου Σοφίας με φασόλια στον φούρνου,πολύχρωμες πιπεριές και φέτες ντομάτας! Εξαιρετική!

Μια θρεπτική δροσερή αλλά και χορταστική σαλάτα με φασόλια για να ξεφεύγουμε κι λίγο από τις συνηθισμένες σαλάτες! Στα λαχανικά που έβαλα δεν γράφω ποσότητες, μπορείτε να βάλετε όσο σας αρέσει. #φασόλια #σαλάτες 🥙