Λίγα υλικά για να νιώθεις την γεύση του αβοκάντο. 🥑🍋 #2020

Γενικά αυτή την εποχή που λόγω ζέστης θέλουμε να τρώμε πιο ελαφρά και υγιεινά μου αρεσει να πειραματίζομαι με συνταγές που έχουν σαν βάση τα φρούτα..Ένα από τα αγαπημένα μου φρούτα είναι το αβοκάντο.Μολις δοκίμασα να φτιάξω γουακαμολε ξετρελαθηκα και εγώ και η υπόλοιπη οικογένεια με αποτέλεσμα να το φτιάχνω συνέχεια και να το σερβίρουμε με διάφορους τρόπους..

Το γουακαμόλε έχει γίνει τα τελευταία χρόνια γνωστό και στην Ελλάδα. Ετοιμάζουμε μια πρωτότυπη παραλλαγή γουακαμόλε με κολοκυθόσπορο που θα μας χορτάσει και θα μας εφοδιάσει με αντιοξειδωτικά. Επιλέξαμε αλατισμένο κολοκυθόσπορο Antonio.Το γουακαμόλε είναι μεξικάνικη σάλτσα με βάση το αβοκάντο.

Κλασική μπορεί πια να θεωρηθεί αυτή η σαλάτα με μακρόχρονη ιστορία που ανάγεται στους Αζτέκους. Δροσερή αλλά και πικάντικη συνοδεύει θαυμάσια διάφορα ψητά αλλά και σαν ελαφρύ κυρίως πιάτο. Απολαύστε την!(Και μην σας κάνει εντύπωση η έλλειψη λαδιού, απλούστατα δεν έχει λόγο ύπαρξης σ΄αυτή τη συνταγή μια και το αβοκάντο είναι τόσο βουτυράτο που η προσθήκη λαδιού μάλλον θα το ....χαλάσει!)

”Μία τροφή που δεν έχει αντίπαλο ανάμεσα στα φρούτα, το πραγματικό φρούτο του Παραδείσου”. Δια στόματος Χεμινγουέι…Υπάρχουν και εκείνοι που το ονομάζουν “αχλάδι αλιγάτορα”, λόγο του σχήματός του αλλά και της φλούδας του που παραπέμπει στο δέρμα αυτών των ερπετών.Όπως και να ‘ναι, το αβοκάντο (avocado) με τις αντιοξειδωτικές του ιδιοτητες, τον υψηλό αριθμό φυτικών ινών και την προστασία που προσφέρει απέναντι στην αρτηριακή πίεση, είναι ένας “φίλος” που πρέπει να βρίσκεται συχνά στο τραπέζι μας.Η συνταγή που ακολουθεί είναι μία φρέσκια σαλάτα, με βασικό υλικό τη guacamole (άρα, το αβοκάντο) και βραστά αυγά. Εύκολη, γρήγορη, δροσιστική, νόστικη!Λίγα μυστικά ακόμαΗ guacamole είναι μία σάλτσα κατ’ εξοχήν δροσερή (και λεμόνι, αβοκάντο και ντομάτα συμβάλουν σε αυτό), αλλά ταυτόχρονα ΠΡΕΠΕΙ να είναι και καυτερή (γι’ αυτό και δεν θα τσιγκουνευτείτε την καυτερή πιπερίτσα αλλά και το πιπέρι, φθάστε τα στα όριά σας), όπως και πικάντικη (να γιατί δεν πρέπει να …βγάλετε από τη συζήτηση ούτε τις σκελίδες του σκόρδου, ούτε και το αλάτι, καλύτερα σχετικά χοντρό αυτό, για να το νοιώθετε στα δόντια). Εγώ έβαλα στη δική μας 4 (!!!) σκελίδες σκόρδο, μισή καυτερή αποξηραμένη πιπερίτσα (ΜΕ τους σπόρους της), αλλά και μισό κουταλάκι του γλυκού φρεσκοτριμμένο πιπέρι με καυτερή πάπρικα μαζί.Το κύμινο (σε σκόνη) δεν είναι στην παραδοσιακή συνταγή. Κάπου κάποιος κάποτε θα μου το είπε και το “υιοθέτησα”, επειδή δίνει ένα πολύ ωραίο άρωμα στη σάλτσα.Αντίθετα, στην παραδοσιακή συνταγή, η guacamole σερβίρεται με συνοδεία κύβων ντομάτας. Της προσδίδουν ακόμη περισσότερη δροσιά και πηγαίνουν υπέροχα, σαν συνδυασμός γεύσεων, με το αβοκάντο. Σε αυτήν την εκδοχή της, όμως, με το αυγό, την απέφυγα. Εσείς μπορείτε κάλλιστα να το αποπειραθείτε, θα χρειασθείτε απλά μισή ώριμη ντομάτα, κομμένη σε μικρά κυβάκια. Και, θυμηθείτε, η ντομάτα προστίθεται στη σάλτσα την τελευταία στιγμή, στο σερβίρισμά της (εδώ, αμέσως πριν την αλείψουμε στις φέτες του ψωμιού).

Οι Βραζιλιάνες ήσαν πάντα (άντε, από την εποχή του Κολόμβου και ύστερα), από τις μεγαλύτερες φαντασιώσεις του ανδρικού πληθυσμού στον υπόλοιπο κόσμο (καλά, δεν έχω ιδέα για τις προτιμήσεις των Κινέζων ή των Βιετναμεζο-Καμποτζιανο-Ινδο-θιβετιανών, για όλους τους υπόλοιπους, όμως, θα στοιχημάτιζα τα μεροκάματα μιας εβδομάδας (εκεί που έχουν φθάσει, δεν είναι δα και μεγάλο το ρίσκο...), ότι τρελαίνονται για μια “Lola από την Copacabana. Παναγία μου!!!).”Επειδή λοιπόν ο ...ανταγωνισμός είναι τεράστιος (κάποια δισεκατομμύρια ανδρικού πληθυσμού για μερικά ψωροεκατομμύρια βραζιλιάνων), εγώ έστρεψα τις προτιμήσεις μου λίγο βορειότερα, στο γειτονικό Μεξικό. Εκεί τα ...στάνταρντς είναι διαφορετικά, η υπεροχή των πρώτων έναντι των δεύτερων μπορεί να είναι συντριπτική, εάν όμως σου τύχει μία από τις καλές εκπροσώπους του Μεξικού, δεν υπολείπεται σε τίποτα των Βραζιλιάνων.Και μπορεί να μην είχα την ευκαιρία να δω την φαντασίωσή μου να πραγματοποιείται, μία ...εκπρόσωπο, όμως, του Μεξικού τη δοκίμασα και εγώ! Και σήμερα παίρνω το θάρρος να την παρουσιάσω και σε εσάς, φανερώνοντάς σας μάλιστα και μερικά από τα μυστικά της, από εκείνα που θα αυξήσουν την απόλαυσή σας όταν θα γευθείτε τα κάλλη της...Λίγα μυστικά ακόμαΣτο τέλος της συνταγής θα βρείτε μερικά πολύ χρήσιμα "Μυστικά" για την επιτυχία της συνταγής. Και μερικά λιγότερο χρήσιμα, αλλά ενδιαφέροντα γενικά στοιχεία για τις πιπεριές jalapeño.

Μία συνταγή που θα ικανοποιήσει απόλυτα όλους αυτούς που λατρεύουν τα αβοκάντο, όμως παρά τα πλούσια συστατικά που περιέχει και τα «καλά» λιπαρά, θα πρέπει να καταναλώνεται με μέτρο καθώς περιλαμβάνουν και αρκετές θερμίδες. Με αυτή τη συνταγή μπορείτε να απολαύσετε περισσότερη ποσότητα με λιγότερες θερμίδες και εξίσου νοστιμιά!!! Είναι λοιπόν το νοστιμότερο ορεκτικό για «μεξικάνικες» βραδιές, movie nights & βραδιές ποδοσφαίρου!!! Εύκολο, ελαφρύ και υγιεινό σνακ για τους φίλους σας…Λίγα μυστικά ακόμαΑπό το ντιπ γκουακαμόλε μπορείτε να αφαιρέσετε κάποιο από τα υλικά σε περίπτωση που δεν σας αρέσει (π.χ. αν δεν θέλετε να γίνει καυτερό μην βάλετε καυτερή πιπεριά, αν δεν θέλετε σκόρδο μην τον προσθέσετε).Τα nachos μπορούν να γίνουν ακόμη και με πιτούλες ολικής άλεσης, wraps ή κυπριακές πίτες!!!H πιο πάνω αποτελεί παραλλαγή της συνταγής που βρίσκεται εδώ! 

Μια μικρή παραλλαγή του κλασσικού μεξικάνικου γουακαμόλε. Τέλειο σαν ντιπάκι με νάτσος κι ακόμα πιο τέλειο σαν συμπληρωματικό σε πράσινες σαλάτες.

Για οποίον λατρεύει τα καυτερά. Άλλωστε μεξικάνικη συνταγή είναι . Δεν γίνεται χωρίς να είναι καυτερό.Η συνταγή απόhttps://stinkouzinamou.blogspot.com/2018/06/blog-post_32.html

Μία συνταγή tex-mexican για σήμερα! Γνωστή σε όλο τον κόσμοTortillas με κοτόπουλο! Δηλαδή ….fajitas. Ναι, αλλά ετούτες εδώ οι fajitas είναι κατευθείαν από την κουζίνα της nona Carmencita, συνεπώς Μεξικάνικη DOC!Για να γίνουν ακόμη πιο γευστικές, οι fajitas έχουν μία γερή δόση από τη πιο διάσημη και γνωστή μεξικάνικη sauce, τη guacamole. Εν πάση περιπτώσει, ένα πιάτο απολαυστικά νόστιμο!!!Λίγα μυστικά ακόμαΑκολουθούν κάποια στοιχεία για τα υλικά που παραδοσιακά εμπεριέχει η guacamole sauce[1] Παραδοσιακά λοιπόν, η σάλτσα guacamole φτιάχνεται με πιπεριές jalapeño. Απόλυτα λογικό, αφού αυτή η καλλιέργεια αυτής της ποικιλίας καυτερής πιπεριάς είναι πολύ μεγάλη στο Μεξικό (σαν να λέμε ότι η τυρόπιτα στην Ελλάδα φτιάχνεται με τυρί φέτα...).Οι jalapeño είναι μία ποικιλία πιπεριών μέτριου μεγέθους (5 με 9 εκατοστά), επιμήκεις αλλά και στρουμπουλές σε όλο το μήκος τους (μοιάζουν στη φόρμα περισσότερο με Φλωρίνης, όχι με κέρατο) και χρησιμοποιούνται κυρίως όταν είναι ακόμη πράσινες (αν και κάποιες φορές τις χρησιμοποιούν και σε πλήρη ωριμότητα, όταν πια έχουν κοκκινίσει εντελώς).Αντίθετα με ό,τι ενδεχομένως φαντάζεστε, είναι πολύ χαμηλά στην κατάταξη, όσον αφορά στο πόσο καυτερές είναι. Πράγματι, στην κλίμακα Scoville (κατατάσσει τις πιπεριές ανάλογα με το πόσο καυτερές είναι) βρίσκεται πολύ-πολύ χαμηλά, με την “επίδοσή” της να κυμαίνεται μεταξύ του 5.000 και 15.000, όταν οι γλυκές πιπεριές φθάνουν μέχρι το 100 και το Νο1, η “Trinidad Moruga Scorpion”, η πιπεριά που θεωρείται ως η πιο καυτερή στον κόσμο, φθάνει τα 2.000.000!!! (και μη βιάζεστε να τρομάξετε, το σπρέυ πιπεριού της αστυνομίας πιάνει τις 5.300.000 μονάδες της κλίμακας Scoville!!! Το απλό, αυτό που κάποιες από εσάς έχετε στις τσάντες σας, μόλις που φθάνει τις 2.000.000 μονάδες)Αφού λοιπόν είναι μία ήπια καυτερή πιπεριά, θεωρώ ότι δεν έχει καμία σημασία το είδος της καυτερής πιπεριάς που θα χρησιμοποιήσει κανείς στην γουακαμόλε. Η πιπεριά μπαίνει για να δώσει ένταση στη σάλτσα, να την κάνει καυτερή (όσο αντέχει κανείς, όσο του είναι ευχάριστο) και όχι για το άρωμα ή τη γεύση της (σιγά μη ξεχωρίζεις και γεύση όταν το στόμα σου έχει γίνει …καζάνι της κόλασης...).[2] Έχει σημασία όμως να είναι φρέσκια καυτερή πιπεριά και όχι αποξηραμένη. Ψιλοκομμένη, ελευθερώνει τα αιθέρια έλαια και τα υγρά της σε όλη τη σάλτσα, ενώ στη θρυμματισμένη ξερή, η δράση της περιορίζεται κυρίως τοπικά, σε εκείνη/-ες τις μπουκιές που θα τη συναντήσουμε. Για το λόγο αυτό επιδιώξτε να βρείτε και να χρησιμοποιήσετε φρέσκια καυτερή πιπεριά, πολύ πολύ ψιλοκομμένη.Προσοχή με τα χέρια σας, τα αιθέρια έλαια της πιπεριάς εισχωρούν μέσα από τους πόρους και η καψαϊκίνη της μπορεί να αποδειχθεί πολύ ενοχλητική (ακόμη και επικίνδυνη) για πολύ ώρα μετά το κόψιμο της πιπεριάς. Καλόν είναι να χρησιμοποιείτε λεπτά γάντια κουζίνας. Ακόμη και έτσι, σαπουνίστε πολύ καλά τα χέρια σας και αποφύγετε να αγγίξετε τα μάτια σας ή και την περιοχή γύρω τους, για αρκετές ώρες.[3] Και πάλι παραδοσιακά, η συνταγή φτιάχνεται με φρέσκο ψιλοκομμένο κόλιανδρο. Αυτή τη φορά, είχαμε φρέσκο κόλιανδρο και τον χρησιμοποιήσαμε, μπορεί όμως να γίνει κάλλιστα και με ψιλοκομμένο μαϊντανό. Μπορεί να έχει διαφορά στο άρωμα (ο κόλιανδρος έχει δυνατό και ιδιαίτερο άρωμα, γι’ αυτό εάν τον χρησιμοποιήσετε πηγαίνετε σιγά-σιγά και δοκιμάζοντας), αλλά και ο φρέσκος μαϊντανός ούτως ή άλλως έχει υπέροχο άρωμα και πηγαίνει πολύ ωραία στη σάλτσα.[4] Οι ντομάτες που θα χρησιμοποιήσουμε θα πρέπει να είναι σαρκώδεις, χωρίς πολλά σπόρια και υγρά. Ακόμη και αυτά τα λίγα, θα τα αφαιρέσουμε και θα τις κόψουμε σε μικρά μικρά κυβάκια. Γι’ αυτό τα μικρά ντοματάκια, που είναι όλο σάρκα, είναι μία πολύ καλή επιλογή. Ό,τι και να χρησιμοποιήσουμε, πάντως, προστίθεται στη σάλτσα την ώρα που είναι να τη σερβίρουμε και όχι όταν την ετοιμάζουμε (εάν αυτές οι δύο φάσεις απέχουν αρκετή ώρα μεταξύ τους). Και αυτό τόσο για να μη χάσει από το άρωμα και τη γεύση της όσο και για να μην νερώσει τη sauce με τα υγρά της.[5] Εάν βρείτε, χρησιμοποιήστε τις ανοικτού πράσινου χρώματος Μακεδονίας, είναι πιο γλυκές στη γεύση. Επίσης γλυκιές είναι και οι πιπεριές κέρατο. Εάν θέλετε και χρώμα, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε χρωματιστές πιπεριές εισαγωγής (Ολλανδίας νομίζωθα κάνετε ευτυχισμένο και τον Ντάισενμπλούμ…).Το κοτόπουλο, μαζί με κάποιο τρυφερό μέρος μοσχαρίσου κρέατος, είναι το ιδανικό κρέας για αυτή τη συνταγή.

#Ημερολόγιο2024Η συνταγή είναι της Ελένης Ψυχούλη, λίγο αλλαγμένη. Είναι τ έ λ ε ι α ! ! ! Μπορείτε να το συνοδεύσετε με κριτσίνια, μικρά φρυγανάκια ή πίτες τορτίγιας.