#उन्हाळा_वाळवण
उन्हाळा आणि वर्षभरासाठी साठवणीची वाळवणं हे ठरलेलंच.या वाळवणांना खूप जुनी परंपरा आहे.आजच्याइतके सहज अशा कोणत्याही भाज्या सदैव मिळत नसत,त्याला पर्याय म्हणून,तसंच तोंडीलावणी म्हणून ही वाळवणं केलेली असली की स्वयंपाकही सोपा होऊन जाई.या वाळवणात येतात प्रामुख्याने कुरडया,उडदाचे,,मुगाचे,नाचणीचे,ज्वारीचे पापड,सांडगे,खारवडे,भुसवड्या,साबूदाणा पापड्या,बटाट्याचा कीस,तांदळाच्या सालपापड्या,तसंच हातशेवया,सांडगी मिरच्या तसंच हळद,तिखट,शिकेकाई हे सुद्धा व्हायचे!उन्हाळ्यात तीव्र सूर्यप्रकाश असतो.ह्या उर्जेचा पूर्वापार वापर आपल्या सुगरणींनी खुबीने केला आहे.
कुरडई बद्दल तर मला लहानपणापासून खूप आकर्षण आहे.आमच्याकडे पापड,कुरडया,सांडगे सगळे व्हायचेच!आईला भरपूर मदत करावी लागायची.अर्थात तिचा उरक तर दांडगा होता.तेच सगळं अंगवळणी पडल्यामुळे अजूनतरी निदान कुरडया तरी करतेच...तसंच गव्हाचा शिजवलेला गरम चीक खाण्याची लज्जत औरच...तोही फक्त खाण्यासाठीही वेगळा करायचा!गव्हात ग्लुटेन असतं हे आता आता मला समजले...पण गव्हाचा चीक करतात एवढेच माहिती होते आणि हा चीक म्हणजे एकदम शक्तीवर्धक असतो असं आई म्हणायची....तर,कुरडई खायला जेवढी सोपी तितकी करायला मात्र किचकट,अवघड!स्त्रियांच्या पेशन्सचा कडेलोटच म्हणा ना!केवढी प्रोसेस या कुरडयांना...पण सणावाराला नैवेद्यासाठी ही कुरडई हवीच!सगळं कौशल्य पणाला लागतं ते चीक हाटताना...त्याला अनुभवी हातच हवेत!आणि नजरही....हल्ली बहुतेक वाळवणाचे सगळे विकतच आणणे बरे पडते,कारण इतका वेळ नसतो,वाळवणांना जागा नसते,श्रम सोसत नाहीत,खूप प्रमाणात घरी लागेल असंही नाही,हे सुद्धा खरेच...तर अशी ही कुरडई ...घरीच कशी करायची ते पाहू!