Μακαρόνια με κιμά πασπαλισμένη με μπόλικο τυράκι λατρεμένο φαγητό από ολη την οικογέννεια!!Τη συνταγή την εμπνεύστηκα από τη Μκρασιάτισσα γιαγιά μου η οποία ήταν εξαιρετική μαγείρισα που σκορπούσε μυρωδιές στη γειτονιά από τα καλομαγειρεμένα της φαγάκια!!Η συνταγή είναι μοναδική για μένα γιατί όχι μόνο τη διακρίνουν τα ποιοτικά υλικά της αλλά και η αξεπέραστη γεύση του φρέσκου βούτυρου που περιχύνω τα μακαρόνια αλλά και το ψιλοτσιγαριστό κεφαλοτυράκι που ανακατεύω μέσα στη μακαρονάδα!!Τη μαγειρεύω τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα η Όταν έχουμε καλεσμένους φίλους!!Τί να κάνουμε είμαστε μακαρονάδες!!! #κόκκινο

Μπορεί το θέμα του challenge να είναι #αποτοξίνωση με όσπρια, αλλά εμένα η μεγάλη μου αδυναμία είναι πάντοτε στα γλυκά. Πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο; Άνετα...(Η αρχική ιδέα προέρχεται από το food blog eatori)

#2020Θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια τη μαμά μου να φτιάχνει αυτή τη συνταγή. Σειρά μου να τη φτιάξω, για τα δικά μου παιδιά και με αυτή την ευκαιρία τη μοιράζομαι μαζί σας!

Το παραγεμισμένο στήθος “alla ..ουκρανικά”. Όχι βρε σεις, μα που πάει το μυαλό σας ... α πα πα. Αυτά τα ...“παραγεμισμένα” είναι Αμερικάνικης ή, έστω, δυτικής νοοτροπίας. Όχι ρώσικα … Εκεί να υλικά είναι πιο φυσικά, πιο “απείραχτα”, πιο “παραδοσιακά”.Ε, σε ένα τέτοιο, παραδοσιακό πιάτο της ουκρανικής κουζίνας αναφερόμουν. Στα παραγεμισμένα στήθη κ ο τ ό π ο υ λ ο υ “alla Kiev”, ένα πιάτο που προσφέρεται για (και προσαρμόζεται σε) όλες τις περιστάσεις. Το “κ ο τ ό π ο υ λ ο a l l a K i e v” είναι κάτι σαν την ...“επαγγελματική κάρτα”, την “business card” της ουκρανικής πρωτεύσας. Δεν το σερβίρουν μόνο σε κάθε εστιατόριό τους (κάτι σαν τη χωριάτικη και το τζατζίκι, στα δικά μας), αλλά το εμφανίζουν και στα επίσημα γεύματά τους, σε κάθε επίσκεψη επισήμου ξένου στα μέρη τους. (Άντε τώρα εσύ, να βγάλεις ...μουσακά στον Bush ή στην Clinton όταν (“όταν”, λέω) έρχονται …)Λίγα μυστικά ακόμαΕίναι ένα νοστιμότατο πιάτο (αυτή η σάλτσα του αρωματισμένου βούτυρου που ρέει έξω από το κομμάτι του στήθους, όταν το κόβετε, θα σας μείνει αξέχαστη) που είναι εύκολο στην προετοιμασία του, γρήγορο (εάν εξαιρέσετε το 2ωρο της παραμονής στο ψυγείο) και με εξασφαλισμένες τις άριστες εντυπώσεις που θα αφήσει στους συνδαιτυμόνες σας. Μόνο ..... προλάβετε να τους ενημερώσετε. Ίσως, λέγοντάς τους μία ιστορία. Καθ’ όλα αληθινή. Λέει, λοιπόν, αυτή, ότι στα τουριστικά γκρουπ που πήγαιναν στη πρώην Σοβιετική Ένωση, οι αρχηγοί τους συνήθιζαν να κλείνουν για το τελευταίο βράδυ της εκδρομής ένα αποχαιρετιστήριο δείπνο, στο οποίο, σε συνεννόηση μαζί τους, ο σεφ του ξενοδοχείου σερβίριζε σε όλο το γκρουπ “κοτόπουλο alla Kiev”. Ε, παρά τις προειδοποιήσεις τους, υπήρχε πάντα εκείνος ο κάποιος μέσα στο γκρουπ (κάτι σαν τον Joe Dalton ένα πράγμα), που έκοβε το στήθος του κοτόπουλου με περίσσια πίεση και δύναμη. Αποτέλεσμα ; Λέρωνε το τελευταίο καθαρό του πουκάμισο με μία βροχή από καυτό, υγρό βούτυρο που πεταγόταν από μέσα από το γεμιστό στήθος κοτόπουλου. Εάν θέλετε να αποφύγετε το τηγάνισμα και τα πολλά λιπαρά, μπορείτε να κάνετε το φαγητό και στον φούρνο. Ακολουθούμε κανονικά τα βήματα έως και το 18ο. Θερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς. Τοποθετούμε τα στήθη κοτόπουλου σε ένα ταψί και ψήνουμε για 40-45 λεπτά. Διάβασα σε ορισμένες συνταγές ότι το ανοιγμένο στήθος θέλει και κτύπημα με τον πλάστη κρέατος, για να λεπτύνει σε πάχος (στα 5-6 χιλιοστά). Πιστεύω ότι αυτό θα “σφίξει” το κρέας, γι’ αυτό και δεν το συμπεριέλαβα στη συνταγή. Ίσως όμως, πλαταίνοντάς τα να είναι πιο εύκολη η γέμισή τους και ακόμη, να μειώσει τους χρόνους στο τηγάνισμα. Από την άλλη, πιστεύω ότι θα ήταν μία ωραία ιδέα (αλλά και πιο δύσκολο) να κόψει κανείς με ένα κοφτερό μαχαίρι το στήθος χωρίς η τομή να επεκταθεί σε όλο το κομμάτι, αλλά να δημιουργήσει μία τομή, και από περνώντας το μαχαίρι να σχίσει το εσωτερικό, δημιουργώντας κάτι σαν “τσέπη”, ένα μικρό άνοιγμα προς το εντελώς κομμένο εσωτερικό. Και από το άνοιγμα αυτό να παραγεμίσει το στήθος με το βούτυρο. Κάπως έτσι πρέπει να εγχειρίζουν και οι γιατροί και να “παραγεμίζουν” –με σιλικόνης, αυτοί– τα “αντικείμενα” της δικής τους δουλειάς. Με μία μικρή-μικρή τομή. Κανένας “χειρουργός”, να το επιχειρήσει ? Σας άφησα το πιο ωραίο για το τέλος. Εάν θέλετε να “πάρετε εκδίκηση” –για οποιοδήποτε λόγο– από καμία ουκρανή, πείτε της ότι το παραδοσιακό φαγητό της κουζίνας τους Δ Ε Ν είναι δικό τους, αλλά ...γαλλικό. Πράγματι, το “κοτόπουλο alla Kiev” (όπως άλλωστε και το “μοσχαράκι alla Stroganoff”, δεν έχουν τίποτα το ρώσικο. Το πιάτο, δημιούργημα του γάλλου σεφ Nicola (Francois) Appert, έφθασε στη Ρωσία τον 18ο αιώνα, σαν “Supreme de poulet”, ένα πιάτο ακριβώς με στήθος κοτόπουλου (le blanc de poulet) παραγεμισμένο με μία κρέμα αρωματισμένου βούτυρου και τυλιγμένο σε μία τραγανή κρούστα. ΜΗ ΜΠΕΡΔΕΥΘΕΙΤΕ από τις φωτογραφίες, δείχνουν μόνο ένα (1) στήθος κοτόπουλου (δύο κομμάτια), και οι ποσότητες των υπόλοιπων είναι, επίσης, οι μισές.

Και σε ποιόν δεν αρέσει να τραγανίζει μασουλώντας απολαυστικά τα pop corn του στο σινεμά ή μπροστά στην τηλεόραση;Εχθές το βραδάκι η κόρη μας έδινε ένα δύσκολο παιχνίδι βόλευ, εκτός έδρας, ο νικητής του οποίου θα περνούσε στο final four της κατηγορίας τους! Και οι δύο ομάδες είχαν κίνητρο, και οι δύο είχαν πάθος, και οι δύο ήσαν δυνατές, μόνο η μία όμως ...είχε Έρρικα!Πριν ξεκινήσουμε για το γήπεδο, εκείνο που μου είχε ζητήσει ήταν “θέλεις μετά το παιχνίδι μπαμπά να χαλαρώσουμε μπροστά στην τηλεόραση και να δούμε μία ταινία;” Δεν μου είπε “εάν νικήσουμε” ή “εάν χάσουμε”, δεν μου είπε ούτε τι είδους ταινία ήθελε να δούμε, είμαι όμως σίγουρος ότι θα είχε κατά νου το “τσιμπολογώντας κάτι”.Το παιχνίδι στράβωσε από την αρχή και τα δύο πρώτα σετ χάθηκαν από παιδαριώδη λάθη της ομάδας της. Η συνέχεια, όμως, ήταν εντελώς διαφορετική. Οι κοπέλες άρχισαν να παίζουν όπως ήξεραν και έτσι κέρδισαν τα επόμενα δύο σετ και στο τελευταίο, με τον αέρα των νικητών, δεν άφησαν τις αντιπάλους τους να πάρουν ανάσα. 2-3 το τελικό σκορ και τα χαμόγελα, οι φωνές και οι πανηγυρισμοί τους μου θύμισαν πόσο ευτυχισμένος πρέπει να νοιώθω κάθε στιγμή, και μόνο που είμαι πατέρας!!!Και τι σας νοιάζουν εσάς όλα αυτά, θα μου πείτε... Μπα, ήταν μία εισαγωγή για να σας πω ότι το βράδυ ...“χαλαρώσαμε μπροστά στην τηλεόραση βλέποντας μία ταινία (κινουμένων σχεδίων)” και μασουλώντας pop corn. Φτιαγμένα στο σπίτι. Να πως:

Τα σχολεία και πάλι άρχισαν και μαζί τους η έγνοια του “τι να δώσουμε αύριο στο παιδί, για το σχολείο”... Μία ανάρτηση της Φωτεινής Κουρινάκη για αφράτα πιροσκί, φαίνεται ότι έλυσε τον προβληματισμό (ή, τουλάχιστον, ένα μεγάλο μέρος του).Ποιος μπορεί να αντισταθεί σε αυτά τα υπέροχα πιτάκια με τη εξαιρετικά αφράτη ζύμη και το περιεχόμενο-έκπληξη; Αφράτα, πεντανόστιμα, συνήθως με γέμιση πατάτας που όμως μπορείς να την αντικαταστήσεις σχεδόν με οτιδήποτε σου κάνει όρεξη! Όταν τα πετύχαινα σε κάποια εκδήλωση, γιορτή, κλπ, τα “τσάκιζα”. Και επειδή πραγματικά τα απολάμβανα, είχα ζητήσει και είχα πάρει τη συνταγή τους από μία ντουζίνα ρωσίδες, ουκρανές, λευκορώσες, τις πάσες όλες από τις γνωστές και τις γνωστές γνωστών μου. Πάντα τις αντιμετώπιζα με κάποια επιφύλαξη (τις συνταγές, όχι τις κυρίες...), με αποτέλεσμα να μην τα φτιάξω ποτέ. Πάντα υπήρχε κάτι που ανησυχούσα ότι δεν έχω καταλάβει πως γίνεται.Μέχρι που είδα τη συνταγή της Φωτεινής, έκανα και μία βόλτα από το blog της και είδα και το σχετικό video και, ξαφνικά ...ανέβλεψα!!! Το αποτέλεσμα ήταν, χωρίς να δυσκολευτώ καθόλου, να φτιάξω μερικά εξαιρετικά πιροσκί, ακολουθώντας βήμα-βήμα τη συνταγή της και αλλάζοντας μόνο λίγο το περιεχόμενό τους. Πιστέψτε με. κανείς δεν ,πορεί να τους αντισταθεί!!!Ευχαριστώ πολύ Φωτεινή!!!#2020#Σάββατο

Δεν έχει σημασία το σχήμα της αλλά η γεύση της!Όταν θες να σερβίρεις ένα απλό πιάτο, σε διαφορετικό σχήμα από το κλασικό... απλά τετραγωνίζεις τον κύκλο😉#αποτοξίνωση

Η συνταγή για τταβά μας έρχεται από το χωριό Λεύκαρα, της επαρχίας Λάρνακας στην Κύπρο. Ο τταβάς είναι ένα από τα παραδοσιακά φαγητά της Κύπρου με αρνι, ρύζι, και άλλα καλούδια που γίνεται σε πήλινο δοχείο και ψήνεται σε ξυλόφουρνο, όμως εδώ θα αρκεστούμε στον ηλεκτρικό φούρνο... #2021 #keepcooking

Το περασμένο καλοκαίρι πήγαμε οικογενειακές διακοπές στην Ιταλία, στη Ρώμη συγκεκριμένα. Εκεί φυσικά δοκιμάσαμε διάφορες γαστρονομικές επιλογές! Μια από αυτές που ξεχώρισα, και που είχα βάλει στόχο να φτιάξω στο σπίτι, ήταν τα cannoli...!! Έψαξα λοιπόν διάφορες σχετικές συνταγές, προμηθεύτηκα τα απαιτούμενα, και άρχισα να δοκιμάζω. Κατέληξα σε αυτή τη συνταγή που σας προτείνω σήμερα εδώ. Cannoli με γέμιση ricotta, marsalla, αποξηραμένα φρούτα, κομματάκια σοκολάτας και γαρνίρισμα από pistachios. Yummy :-) Η συνταγή είναι για 5 (σχετικά μεγάλα) cannoli. Γράφω "σχετικά μεγάλα" εννοώντας, ότι εμείς 1 κανόλι το μοιραζόμασταν δύο άτομα.

Η απόλαυση του ποπ κορν, διαβάζω, έχει ηλικία 6.700 ετών!! Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζονται ερευνητές αρχαιολόγοι που το τοποθετούν κάπου στα βόρεια παράλια αυτού που σήμερα είναι το Περού, ανάμεσα στις διατροφικές συνήθειες ενός προ-Inkas πολιτισμού, οι άνθρωποι του οποίου είχαν από τότε μάθει να επεξεργάζονται, με ένα τρόπο παρόμοιο με τον σημερινό, τους σπόρους του καλαμποκιού (που είχε “εξημερωθεί” ήδη πριν από 9.000 χρόνια, στο Μεξικό από ένα άγριο φυτό που το αποκαλούσαν “teosinte”.  Και η απόλαυση αυτή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το σινεμά, την μεγάλη του οθόνη, το σκοτάδι της αίθουσας, την απόλαυση ενός φιλμ, άλλοτε χαρούμενου, άλλοτε τρυφερού, κάποτε τρομακτικού, μερικές φορές βίαιου, πότε-πότε αινιγματικού.Εγώ όμως βρήκα και άλλη μία απόλαυσηΑυτή της προετοιμασίας τους, στο σπίτι, μαζί με την κόρη μου. Όχι από την αρχή, όχι τον “μαγικό ήχο” των καλαμποκιών που “εκρήγνυνται” σαν ψήνονται, αυτό το κομμάτι το αφήσαμε για αργότερα, σαν μεγαλώσει λίγο. Τώρα τρομάζει και με τους κεραυνούς ή και με τα λυσσάρικα γατο-νιαουρίσματα του Φεβρουαρίου… Ενταγμένοι όμως στο κλίμα του καρναβαλιού που όπου να ‘ναι αρχίζει, “μασκαρέψαμε” το ποπ κορν και το νοστιμίσαμε, του δώσαμε μία άλλη άλλη, πιο πικάντικη διάσταση. Για δείτε...Λίγα μυστικά ακόμαΗ σχάρα είναι απαραίτητη μόνο εάν χρησιμοποιήσουμε μικρότερο σε διαστάσεις ταψάκι. Εάν χρησιμοποιήσουμε ταψί του φούρνου μας, δεν χρειάζεται (πέραν του ότι θα απλωθούν καλύτερα και θα στεγνώσουν πιο εύκολα. Μη σας “τρομάζει” η ποσότητα του ποπ κορν. 1,5 λίτρο, τόσο είναι τα 6 φλυτζάνια, δεν είναι παρά μία μεγάλη συσκευασία των σουπερμάρκετς. Και από βάρος ; μόλις 83 γραμμάρια (αν δεν λένε ψέματα...) Γράφω ότι σερβίρει 2 άτομα (μόνο) γιατί, έτσι όπως έχει μειωθεί ο όγκος τους, δεν "γεμίζει το μάτι" να τα μοιράσετε σε περισσότερους. Παρ' ότι, μη το ξεχνάτε, προέρχονται από 5 γεμάτες κούπες λευκού ποπ κορν...

Οι πίτες της Σάτζιης, είναι βασικά πίτα ψημένη σε παραδοσιακό μεταλλικό κοίλο σκεύος, που ονομάζεται «Σάτζιη». Εάν δεν έχετε αυτό το σκεύος (ούτε εγώ έχω...) τότε απλώς χρησιμοποιήστε αντικολλητικό τηγάνι. Την συνταγή αυτή την είδα στο Facebook group cook&bake@Cyprus.

Ένα γλυκό που λιώνει κυριολεκτικά στο στόμα, σε συνδυασμό με την καραμέλα.Λίγα μυστικά ακόμαΑν θέλω βάζω και καραμέλαΣε ένα τηγάνι tefal βάζω 3 κουταλιές της σούπας ζάχαρη και την καίω μέχρι να λιώσει. Τη ρίχνω σε ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο, σε 2 λεπτά παγώνει και την σπάω. Στην συνέχεια γαρνίρω.