Τραγανές μπουκίτσες κοτόπουλο παναρισμενες με αυγό κι αλεύρι ..Πανεύκολη και γρήγορη συνταγή !

Ένα απλό αλλά εξαιρετικά εύγευστο πιάτο που αναδεικνύει την Κινεζική γλυκόξινη σάλτσα σε όλο της το μεγαλείο. Το άρωμα και η γεύση του γλυκόξινου κοτόπουλου έχει καθιερωθεί ως το πιάτο κατατεθέν των Κινέζικων εστιατορίων.

Το Teriyaki είναι στην πραγματικότητα μια τεχνική μαγειρέματος που προέρχεται από την Ιαπωνία, που περιλαμβάνει βράσιμο ή ψήσιμο κρέατος ή θαλασσινών με γλυκό και αλμυρό γλάσο σόγιας. Αυτό το teriyaki κοτόπουλου είναι λίγο αλμυρό, λίγο γλυκό, λίγο ξινό και έχει μόνο τον μικρότερο υπαινιγμό μπαχαρικών από το τζίντζερ. Εμείς επιλέξαμε να το κάνουμε πικάντικο (προαιρετικό).#cg #κοτόπουλο #Ημερολόγιο2025 #φοιτητής #Δευτέρα #Ασιατική_κουζίνα #Πικάντικο

Αυτό το κοτοπουλάκι γίνεται σε λιγότερο από 20 λεπτά και περνάει και για γκουρμεδιά 😜Ιδανικά φτιάχνεται με μπουτάκια κοτόπουλου που είναι πιο νόστιμα και μαλακά αλλά εγώ σήμερα το φτιάχνω με στήθος για να ελαχιστοποιήσω τις θερμίδες. Αν προσέξατε δεν χρησιμοποιώ καθόλου αλάτι εδώ μιας και η οξύτητα από το λεμόνι και η άλμη από την κάπαρη προσθέτουν όλη την γεύση και το αλάτι που χρειαζόμαστε. Σερβίρουμε με λίγο καστανό ρύζι για ένα πολύ θρεπτικό λεμονένιο και υγιεινό γεύμα.#δίαιτα

Από κινεζική κουζίνα .... «bang bang» το πιάτο παίρνει το όνομά του από τον ήχο που κάνει όταν χτυπάμε ένα κομμάτι κοτόπουλο για να μαλακώσει ! #4βήματαΤαιριάζει τέλεια να σερβίρουμε με την απλή αγγουρόσαλατα https://cookpad.wasmer.app/gr/sintages/14826308-apli-aggourosalata

Μεζεδάκι έτοιμο σε 10 λεπτά, ιδανικό για μπυρίτσα... Όμως κάνει πολύ ωραία σαλτσούλα κι έτσι πάει και με ρυζάκι ως κυρίως πιάτο.

Εγώ έχω χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο τηγάνισμα ακόμη και σε χοιρινές πανσέτες. Επομένως ο,τι κρέας θέλετε χρησιμοποιήστε , συνηθίζεται κοτόπουλο κοπανάκια.

Η συνταγή είναι από Ινδονησία, αλλά είναι πολύ διαδεδομένη στην Ολλανδία και σαν Ολλανδέζα που είναι η πεθερά, μου έμαθε την συνταγή

"Zhù nǐ hǔ nián hǎo yùn" (σου εύχομαι καλή τύχη την χρονιά του τίγρη) είναι η ευχή που αύριο, Τρίτη 1η Φεβρουαρίου θα ανταλλάσσουν ενάμιση δισεκατομμύριο (!!!) Κινέζοι, που θα γιορτάζουν τη δική τους Πρωτοχρονιά, με το πέρασμα από τη χρονιά του βούβαλου (του βοδιού, ντε!) σε εκείνη του τίγρη, το τρίτο ζώο στο ζωδιακό τους κύκλο.Οι αστρολόγοι τους προβλέπουν ότι θα είναι μια περίπλοκη περίοδος, που όμως είναι γεμάτη αλλαγές και φέρνει μεγάλες ευκαιρίες. Όσοι ανήκουν σε αυτό το ζώδιο θα πρέπει να κάνουν υπομονή αλλά στο τέλος θα μπορέσουν να ξεπεράσουν όλες τις δυσκολίες που θα προκύψουν κατά τη διάρκεια αυτής της χρονιάς. Κάπως έτσι δεν τα παρουσιάζουν και οι δικοί μας; Στο τέλος πάντα έρχεται η …κάθαρση, που μας ανταμείβει για όλο δύσκολο διάστημα που περνούμε προηγουμένως…Το βράδυ της παραμονής της κινεζικής Πρωτοχρονιάς, όλη η οικογένεια μαζεύεται για να απολαύσει ένα δείπνο βασισμένο σε φαγητά που προοιωνίζονται καλή τύχη. Είναι κυρίως πιάτα με ψάρι και κοτόπουλο.Ένα από αυτά είναι και το νόστιμο κρύο κοτόπουλο σε πικάντικη σάλτσα που θα δούμε στη συνέχεια, τυπική συνταγή της κουζίνας του Σετσουάν. Ένα πιάτο πάντα παρόν στο δείπνο της κινεζικής Πρωτοχρονιάς, που αντιπροσωπεύει την οικογενειακή ενότητα και την αναγέννηση και υπόσχεται ότι θα φέρει υγεία, χαρά και ευημερία στα μέλη της οικογένειας. Το κρύο αυτό κοτόπουλο είναι στα μέρη τους γνωστό και σαν “το κοτόπουλο που φέρνει σάλιο στο στόμα”

Έχουμε μπει εδώ και καιρό στον αστερισμό των “ισχνών αγελάδων” Αυτοί που δεν έχουν αισθανθεί την κρίση, σε μία ή περισσότερες από τις μορφές της, είναι ελάχιστοι. Ακόμη και αυτοί όμως θα έπρεπε να αρχίσουν να προετοιμάζονται. “Τώρα, λοιπόν, που πρέπει να προσέχουμε τα πάντα, δεν θα ‘ταν άσχημα ιδέα να το ρίξουμε σε "οικονομικά" πιάτα”, έλεγα προχθές σε μία φίλη εδώ μέσα. Δεν με πολυπίστεψεΝα όμως που ήρθε η ώρα για απλές, φθηνές, “τραγανές φτερούγες κοτόπουλου”. Ή μήπως είναι η απίστευτη μανία μου να.... αντιγράφω; Ζήλεψα τάχα τις “τηγανιτές πατάτες χωρίς τύψεις!!!” της CHRISTEN35 και αναζήτησα το ανάλογό τους σε πουλερικό; Ή μήπως έχω παραμαζέψει διάφορες μεξικανο-κινεζο-γιαπωνέζικες περίεργες σάλτσες στο ψυγείο που ψάχνουν να βρουν “λόγο ύπαρξης” πριν λήξουν;Όποιος και αν είναι ο λόγος, η συνταγή που ακολουθεί είναι οικονομική, νόστιμη και –σχετικά– πιο υγιεινή από τις τραγανές τηγανιτές φτερούγες κοτόπουλου.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Η πρωτότυπη συνταγή χρησιμοποιούσε 1/2 φλυτζάνι rice vinegar, ένα κινέζικο παρασκεύασμα, ένα ξύδι από ρύζι το οποίο έχει υποστεί ζύμωση (κάποιες φορές γίνεται και από sake και τότε είναι πιο κοντά στο δικό μας ξύδι από λευκό κρασί). Εάν σας αρέσει το sushi, ίσως έχετε αντιληφθεί την ύπαρξή του, είναι πολύ συνηθισμένο στα πιάτα του. Διαβάζω πως είναι πιο ήπιο στη γεύση και πιο γλυκό από το ξύδι που συνήθως χρησιμοποιούμε, γι’ αυτό και δεν συνιστάται μια τέτοια αντικατάσταση. Είπαμε, όμως, είναι μία οικονομική συνταγή, γι’ αυτό και εγώ το αντικατέστησα με μικρότερη ποσότητα από –επίσης γλυκό και ήπιο– βαλσαμικό ξύδι που υπήρχε στο σπίτι.[2] Για να μην υπάρξουν θρύμματα από κοκαλάκια, καλό είναι να τα κόψετε εσείς, με μαχαίρι και όχι ο χασάπης σας με τον μπαλτά. Με τα χέρια ανοίγουμε την κάθε φτερούγα έτσι ώστε να “τεντώσει” το δέρμα που υπάρχει μπόλικο στη περιοχή της κάθε άρθρωσης και με ένα κοφτερό μαχαίρι, λοιπόν, σχίζουμε αρχικά το δέρμα, στη συνέχεια κόβουμε το κρέας για να φανεί η άρθρωση και, τέλος, κόβουμε την ίδια την άρθρωση (την οποία μπορούμε για ευκολία, να έχουμε “ξεχαρβαλώσει” με μερικά δυνατά μπρος-πίσω με τα χέρια μας). Το ζητούμενο είναι η τομή να γίνει στον χόνδρο και όχι να σπάσει κόκαλο, αλλιώς μας έκανε και ο χασάπης με τον μπαλτά του. Προχωρούμε με τον ίδιο τρόπο στην... τριχοτόμηση και των υπόλοιπων φτερούγων.[3] Για την ποσότητα των φτερούγων που έχουμε (1.800 γρ), καλό θα ήταν η διαδικασία αυτή να μη γίνει για όλες μαζί αλλά για ένα μέρος τους τη φορά. Ας πούμε σε τρεις δόσεις (οι ποσότητες προσφέρονται για το εύκολο μοίρασμά τους), για να πάνε παντού τα καρυκεύματα, το λάδι και η sauce.[4] Πώς να τις αλευρώσω όλες αυτές τις φτερούγες; Θα μου πάρει ώρα και όταν θα τελειώνω με τις τελευταίες, στις πρώτες θα έχει νοτίσει το αλεύρι... Παραδόξως, ένα γλυκό μου έδειξε τον δρόμο. Ξέρετε πως πασπαλίζουμε το χριστουγεννιάτικο pandoro με την άχνη ζάχαρη που συνοδεύει την συσκευασία; Ανοίγουμε την εσωτερική, πλαστική, συσκευασία του γλυκού, ρίχνουμε μέσα την άχνη, χωρίς καμία ιδιαίτερη φροντίδα που θα πάει, ξανακλείνουμε την συσκευασία και.... φύγαμε!!! Κρατώντας καλά κλεισμένο με το χέρι το άνοιγμα της συσκευασίας, την αναταράσσουμε έντονα, προς όλες τις κατευθύνσεις, σαν ένα υπερμεγέθες shaker όπου κτυπάμε κάποιο κοκτέιλ. Με τον τρόπο αυτό, η άχνη πηγαίνει παντού μέσα στη σακούλα και κατακάθεται πάνω σε όλες τις επιφάνειες του pandoro.Tipτόσο πριν καν ρίξουμε την άχνη, όσο και μετά το ταρακούνημα, βάζουμε την σακούλα με το γλυκό μέσα πάνω σε μία ζεστή επιφάνεια (για παράδειγμα ένα καλοριφέρ). Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να ζεσταθεί ελαφριά το γλυκό (και το βούτυρο που περιέχει) και να κολλάει πιο εύκολα η άχνη επάνω του. Ε, το ίδιο ακριβώς (χωρίς να χρειασθεί να τις ζεστάνουμε, αυτές είναι υγρές και θα “αρπάξουν” αμέσως το αλεύρι) κάνουμε και με τις φτερούγες του κοτόπουλου. Σε μία πλαστική σακούλα ρίχνουμε όσο αλεύρι υπολογίζουμε ότι θα χρειασθεί για να αλευρωθούνε (σίγουρα πολύ λιγότερο από την παραδοσιακή μέθοδο “πιατέλα-αλεύρι-κολοτούμπες”), ρίχνουμε και τις φτερούγες μας (φροντίζουμε να τις έχουμε στεγνώσει με λίγο χαρτί κουζίνας, μη φτιάξουμε ..... κονίαμα για σοβάτισμα), κλείνουμε το σακούλα με το χέρι μας και αρχίζουμε ένα έντονο ταρακούνημα, για ένα λεπτό, δεν χρειάζεται παραπάνω. Το αλεύρι θα έχει απλωθεί ομοιόμορφα σε όλες τις επιφάνειες των φτερούγων, που θα είναι έτοιμες για το... πυρ το εξώτερον. Για ένα ταξείδι στη κόλαση.[5] Το ηλιέλαιο κέρδισε στο νήμα το –σαφώς πιο υγιεινό– ελαιόλαδο γιατί θεώρησα ότι, σαν πιο ελαφρύ και χωρίς γεύση, δεν θα επηρέαζε την γεύση των φτερούγων.[6] Στα μισά του χρόνου ψησίματος των 25 λεπτών, καλό είναι να εναλλάσσουμε πάνω-κάτω τα ταψιά, για να ψηθούν με τον ίδιο τρόπο. Δύο τα 25λεπτα, δύο και οι αλλαγές θέσης στα ταψιά.[7] Θα έλεγε κανείς ότι σχεδόν μία ώρα στους 200 βαθμούς είναι πολύ για τις δύσμοιρες φτερούγες και ότι θα στεγνώσουν εντελώς. Και όμως, η επικάλυψη με την αρχική σάλτσα τις μονώνει κάπως, και το δέρμα τους τις προστατεύει ικανοποιητικά από τις μεγάλες θερμοκρασίες. Η δε διακοπή του ψησίματος για να τις γυρίσουμε και από την άλλη πλευρά είναι ευεργετική. Τα αποτέλεσμα λοιπόν, είναι τραγανές εξωτερικά και ζουμερές εσωτερικά.[8] Η ιστορία, τελικά, είναι πάντα η ίδια. έλεγα; Και όμως, κάτι έχει αλλάξει.. Πού 'ναι εκείνα τα ωραία χρόνια που τρώγαμε και κανένα στηθάκι... Τουλάχιστο λύθηκε εκ των πραγμάτων το δίλλημα"Μπούτι ή στήθος" Κάτι είναι και αυτό....[9] Με τον όρο “φλυτζάνι” αναφέρομαι σε φλυτζάνι τσαγιού, όχι στην –αρκετά μεγαλύτερη– κούπα καφέ.[10] Αν και πολύ κοντά στις φημισμένες “Buffalo Wings”, αυτές εδώ οι φτερούγες ευελπιστούν να προκαλέσουν πολύ λιγότερες τύψεις αφού ψήνονται στον φούρνο αντί του τηγανίσματος σε καυτό λάδι. Εάν, πάντως, κάποιος θέλει να “κινηθεί παραδοσιακά” μπορεί να βρεί παραλλαγές της παραδοσιακής συνταγής τους εδώ και εδώ.[11] Είναι τόσο νόστιμες που δεν χρειάζεται να τις συνοδέψετε με κάποιο dip. Έχουν άλλωστε “κολλημένο” πάνω τους ένα από τα καλύτερα. Εάν επιμείνετε, σώνει και καλά, συνοδέψτε τες με μπλέ τυρί. Εάν, όμως, θέλετε να δοκιμάσετε κάτι εντελώς διαφορετικό, ρίξτε μια ματιά εδώ.[12] Η ποσότητα που φαίνεται στις φωτογραφίες είναι 1,2 κιλά. Αντιστοιχεί σε 12 φτερούγες (δηλαδή 36 κομμάτια φτερούγας). Εάν δεν είστε πάνω από 4 άτομα στο τραπέζι ΔΕΝ υπάρχει λόγος να κάνετε περισσότερες. Πρέπει να φαγωθούν αμέσως μετά το ξεφούρνισμα.[13] Με ένα κόστος κάπου στα 3,5 ευρώ για τις φτερούγες (τα υπόλοιπα υλικά ή τα έχεις στο σπίτι ή δεν τα έχεις) θα συμφωνήσετε ότι είναι ένα εξαιρετικά οικονομικό πιάτο. Αφού τις δοκιμάσετε, θα συμφωνήσετε ότι είναι και ένα εξαιρετικά γευστικό πιάτο. Ακόμη και πριν το τελευταίο “πέρασμα” με την sauce του ginger και του σκόρδου. Με εκείνη.... απογειώνεται.[14] Παρ’ ότι την φοβήθηκα την καυτερή chili sauce (υπάρχει και μικρό παιδί στο σπίτι ...), παρ’ ότι έβαλα και στην σάλτσα του ginger, το αποτέλεσμα δεν ήταν παρά ελάχιστα καυτερό. Την επόμενη φορά θα βάλω από εκείνη την... καυτερή “ανάσα του διαβόλου” που σερβίρουν στα κινέζικα εστιατόρια. Θα έχουμε στείλει, βέβαια, την μικρή στη γιαγιά της από την προηγούμενη...[15] Τελευταίο αλλά σημαντικό. Για το αλεύρωμα χρησιμοποιήστε διπλή, ανθεκτική, σακούλα. Για να μη κινδυνέψετε να σας σχισθεί την ώρα του “ταρακουνήματος” και βρεθείτε με... χιονισμένη την κουζίνα. Σε ποιόν συνέβη; “Shake it but don’t break it, baby”.

Αν και έχουμε ποικιλία και ποσότητα, στην Ελλάδα δεν περιλαμβάνουμε τα φύκια στη διατροφή μας. Η αλήθεια είναι ότι σαν υλικό είναι εύκολο στη χρήση, στην αποθήκευση (αποξήρανση ή κατάψυξη), θρεπτικότατο και σε αφθονία. Σαν παιδί, έμαθα να τα τρώω στη θάλασσα (όπως τις πεταλίδες). Έτσι μας μάθαιναν τότε που ο ήλιος ήταν φίλος και καθόμασταν με τις ώρες, ώστε να ρυθμίζουμε την πίεση αλλά να υποχρεωνόμαστε να πίνουμε και το απαραίτητο νεράκι. Μεγαλώνοντας επανασυστήθηκα μαζί τους στην επαφή μου με την Ασιατική κουζίνα. Ευτυχώς, κάθε φορά που πηγαίνω σε ασιατικά s/m ή εστιατόρια, κάνοντας την μικρή και άσχετη (εύκολο, άλλωστε είμαι και τα 2!), μαθαίνω κάθε φορά και κάτι διαφορετικό. Αυτή η σαλάτα είναι από τις πρόσφατες ανακαλύψεις μου.Λίγα μυστικά ακόμαΑφήστε στο ψυγείο 30 λεπτά πριν σερβίρετε. Εμπλουτίστε με νωπά λαχανικά της επιλογής σας. Θα τα βρείτε σε ασιατικά s/m με εττικέττα που αναγράφει dried seaweed sliced. Δείχνει εύκολο αλλά είναι πραγματικά εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί σωστή ενυδάτωση και δυστυχώς αν αποτύχει καταστρέφεται.

Κοτόπουλο γλυκόξινο με έτοιμη σάλτσα στο τσακ μπαμ!!!! 💜 #γιορτή