Στο τέλος μόνο, όταν πια είχαμε καθαρίσει τα πιάτα μας και δεν είχε μείνει ίχνος φαγητού στο ταψί ή στη κατσαρόλα για να “μας φέρει η μαμά ακόμη λίγο, λιγουλάκι, σε παρακαλώ ...” ακουγόνταν –πάντα από στόμα μικρού, της αδελφής μου ή το δικό μου– “και για γλυκό, τι έχουμε;”Τα μεσημέρια της Κυριακής. Ένας κόσμος διαφορετικός (δεν είχε διάβασμα, αυτό –εξ ορισμού– έπρεπε να έχει τελειώσει το Σάββατο), σε διαφορετικό θαρρείς περιβάλλον (με διαφορετικό σερβίτσιο, σερβιρισμένο στη τραπεζαρία), με διαφορετικές μυρωδιές (τα όσπρια, τα λαδερά και το ψάρι των άλλων ημερών –απαραίτητο στοιχείο μιας ισορροπημένης διατροφής, μιας άλλης ισορροπημένης εποχής– έδιναν τη θέση τους σε πιο “νόστιμα πιάτα”) και με σίγουρα διαφορετικές προσδοκίες από τις άλλες μέρες (ακολουθούσε βλέπετε η ραδιοφωνική μετάδοση του αγώνα της “ομαδάρας”, φθάνει να μη μας έκαιγε πάλι ο διαιτητής...).Ναι, ήταν διαφορετικά εκείνα τα μεσημέρια, αλλά αυτή η διαφορά δεν οφειλόταν σε αυτά τα ίδια. Και ας μη το καταλάβαινα καλά τότε. Και για πολλά χρόνια μετά. Οφειλόταν σε όλες τις άλλες, τις υπόλοιπες ημέρες, της εβδομάδας. Εκείνες ήσαν που έκαναν τη διαφορά. Μου πήρε καιρό να το καταλάβω. Όταν πια το αρνί στο φούρνο το τρως σε κάθε ταβέρνα, όταν έβρισκα κοκκινιστό με μακαρόνια να με περιμένει επιστρέφοντας τις Δευτέρες από το γραφείο, όταν και αυτό το ρολό με πατάτες στο φούρνο ή οι κεφτέδες με χοντρό μακαρόνι έγιναν καθημερινά φαγητά, όταν αλλάζουν εκείνες, οι άλλες ημέρες, τότε διαπιστώνεις (και αναπολείς) την διαφορετικότητα των Κυριακών.Σε ανάμνηση εκείνων των ημερών, σε ανάμνηση εκείνων των κυριακάτικων τραπεζιών που είχαν πιάτα –αλλά κυρίως πρόσωπα– που δεν θα ξαναχαρούμε, σε ανάμνηση μιας νιότης που η εικόνα της επανέρχεται περιοδικά, ανυπόφορα ωραία να με παιδεύει, προχθές, Κυριακή, έφτιαξα ένα ρολό κιμά στο φούρνο με πατάτες. Ζήτησα από τη γυναίκα μου να στρώσει στην τραπεζαρία και να έχει και ένα γλυκό. Η κόρη μας πίστεψε ότι κάποιος μας γιορτάζει, και αναρωτιόταν “γιατί δεν πήρε η γιαγιά να ευχηθεί”... Μπορεί να χρησιμέψει σαν ένα καλό μάθημα για το “τι (άλλο) σημαίνει πρόοδος”....Συνεχίστε, έχοντας ανοίξει αυτό το link. Μητσιάς εκείνης της εποχής, περίπου (1973) και “Τα μεσημέρια της Κυριακής”. Οι πιο παλιοί ίσως κάτι να θυμηθούν .....Λίγα μυστικά ακόμα[1] Διάβασα (στο βιβλίο της Σκούρα) ότι στην αρχή του ψησίματος, η θερμοκρασία πρέπει να μην είναι υψηλή, για να μη σκάσει το ρολό. Αρχίζουμε δηλαδή από μία χαμηλότερη και την αυξάνουμε μετά από λίγα λεπτά. Επίσης, ο χρόνος αυτός αντιστοιχεί σε ρολό φτιαγμένο με τις ποσότητες που αναφέρονται. Αυξάνοντας, βέβαια, την ποσότητα άρα και το μέγεθος του ρολού, θα πρέπει να αυξήσουμε και τον χρόνο ψησίματος.[2] Μου άρεσε μία ιδέα της κυρίας Πατσιλινάκου στο “Ρολό της γιαγιάς Ιωάννας”  που έχει ανεβάσει η Afroditi D, και έτσι τοποθέτησα κατά μήκος του ρολού φέτες ντομάτας, καλύπτοντάς το στο πάνω μέρος και προστατεύοντάς το από το να ψηθεί πολύ και να καεί εξωτερικά. [δείτε φωτογραφία στο βήμα 19]. Δεν έριξα όμως την τριμμένη φρυγανιά από πάνω.[3] Μπορείτε, εάν θέλετε, να “ενισχύσετε” το ρολό σας, μπορείτε να προσθέσετε στα δύο είδη του κιμά και κομματάκια μορταδέλα. Κόψτε την (100-120 γρ είναι ό,τι πρέπει για αυτές τις ποσότητες κιμά) σε πολύ μικρά κομματάκια, σαν να επρόκειτο για κιμά (όσοι διαθέτουν μηχανή του κιμά θα τους είναι πολύ πιο εύκολο) και ανακατέψτε τα με τους άλλους δύο τύπους κιμά. [δείτε φωτογραφία στο βήμα 20]. Το ρολό θα αποκτήσει μία υφή πολύ πιο αφράτη. Προσοχή. Η παρουσία της μορταδέλας μπορεί να σας μπερδέψει. ΔΕΝ θα σκουρύνει εύκολα εξωτερικά, δεν θα “αρπάξει”, και αυτό μπορεί να σας οδηγήσει (λανθασμένα) στο συμπέρασμα ότι δεν έχει ψηθεί. Δεν είναι όμως έτσι. Τα 45-50 λεπτά ψησίματος είναι αρκετά για ένα καλοψημένο, ζουμερό, ορεκτικότατο ρολό.Μπορείτε, ακόμα, να επιλέξετε και την γέμιση της αρεσκείας σας. Θέλετε ένα παράδειγμαΔεν σας αρέσει η ιδέα αλλαντικών μέσα στο φαγητό σας; Αντικαταστήσετε το ζαμπόν με ίση ποσότητα (και βάλ ...) ζεματισμένου σπανακιού. Το γεμιστό ρολό με σπανάκι και καπνιστό τυρί είναι απλά.... σούπερ.Θέλετε και ένα δεύτερο παράδειγμα; Για “εξωτερική επέμβαση” αυτό. Καλύψτε το, σχηματοποιημένο πια, ρολό με φέτες μπέικον (ή άψητο προσούτο (“prosciutto crudo”). Τυλίξτε το σε λαδόκολλα που θα κλείσετε στις δύο άκρες σαν “καραμέλα” και ψήστε το έτσι κλεισμένο, αυξάνοντας κατά τι τον χρόνο ψησίματος. Τα τελευταία 10 λεπτά αφαιρέστε την λαδόκολλα και αφήστε το ρολό στη λειτουργία grill να πάρει χρώμα και να γίνει τραγανό το μπέικον (ή το προσούτο).[4] Θέλετε και ένα τρίτο; Για τα “συνοδευτικά” αυτό. Βάλτε, διάσπαρτες μέσα στο ταψί και ανάμεσα στις πατάτες, πιπεριές κομμένες σε χοντρά κομμάτια [δείτε φωτογραφία στο βήμα 14]. Ψημένες για 25-30 λεπτά (στη συνέχεια θα πρέπει να τις αφαιρέσετε, όσο θα συνεχίζει να ψήνεται το ρολό, για να μη καούν και να τις προσθέσετε μόλις για 2-3 λεπτά στο τέλος του ψησίματος, για να ξαναζεσταθούν) είναι ένα εξαιρετικά νόστιμο συνοδευτικό του φαγητού, ανακατεμένες μαζί με τις πατάτες. Αλλά και δίνουν μία πολύ νόστιμη γευστική νότα στη σαλτσούλα του φαγητού. Εάν επιλέξετε πολύχρωμες πιπεριές (από μία πράσινη, κόκκινη, κίτρινη, πορτοκαλί) και το οπτικό αποτέλεσμα θα είναι εξ’ ίσου καλό με το γευστικό.Ακόμη όμως και εάν ξεχασθείτε ή τις αφήσετε ηθελημένα όλη την ώρα του ψησίματος, και πάλι η συνεισφορά τους στη γεύση της σάλτσας είναι σημαντική. Καραμελώνουν και δίνουν μία εξαιρετική νοστιμιά στο φαγητό. Απλά, δεν θα είναι παρουσιάσιμες οι ίδιες σε τραπέζι (αν και εξακολουθούν να είναι πεντανόστιμες, “περιλάβετέ” τες εσείς, στα “παρασκήνια”, στην κουζίνα σας). Σε αυτή τη περίπτωση, βέβαια, η πολυχρωμία δεν παίζει ρόλο.

Ιδανική για κολατσιό ή βραδινό

Εξαιρετικά γεμιστά πιτάκια Panzerotti), με μία ζύμη που το τριμμένο κολοκυθάκι που περιέχει της προσδίδει μία υπέροχη γλυκύτητα. #κολατσιό

Αν ήταν ταινία θα ήταν –φυσικά αμερικάνικο- κλασικό μιούζικαλ. Βάλτε το Sway του Dean Martin να παίζει και απολαύστε τα! #Βιβλίο #TeamTreesTakis

Ένα πρώτο πιάτο πολύ εύκολο και γρήγορο, που μπορείτε να το κάνετε και με δική σας ζύμη τάρτας.. Επίσης και για μπουφέ είναι εντυπωσιακότατο.Λίγα μυστικά ακόμαΦτιάχνετε σε θήκες για μάφιν, αλλά μπορεί και να γίνει και τάρτα για τραπέζι. Η συνταγή είναι από το site Μαγειρικές Διαδρομές έχω κάνει κάποιες αλλαγές. Η συνταγή δίνει μπέικον, έβαλα ζάμπον για αποφυγεί του λίπους που έχει το μπέικον και έβαλα καπνιστό για να δώσει περισσότερο νοστιμιά. Επίσης τα μανιτάρια πλευρώτους νομίζω ότι είναι πιο νόστιμα.

Υπάρχουν αμέτρητες συνταγές με μαυρομάτικα φασόλια, εμείς τα λέμε γυφτοφάσουλα. Εδώ έχουμε ακόμη μία παραλλαγή κάπως πιο ελαφριά , πού μπορούμε να τη φάμε σαν σαλάτα και σαν γεύμα #στοχος 1 🎯

 Σήμερα λέω να δούμε μαζί μία συνταγή πολύ-πολύ γρήγορη και ταυτόχρονα πολύ οικονομική. Με υλικά που εύκολα βρίσκεις στα ντουλάπια και στο ψυγείο ενός σπιτιού. Μία συσκευασία spaghetti, έναν τόνο σε κονσέρβα, λίγο μαϊντανό, ένα λεμόνι, λίγο ελαιόλαδο, άντε και μία καυτερή πιπερίτσα. That’s all folks !!!Λίγα μυστικά ακόμα Καπνιστό τόνο σε κονσέρβα βρίσκουμε εύκολα στο Lidl και είναι ιδιαίτερα νόστιμος (πολύ καλύτερος για κάποιες παρασκευές από τον απλό τόνο σε λάδι που μπορεί κανείς να βρει παντού).Ο συνδυασμός της καπνιστής γεύσης αυτού του τόνου, με την δροσερή και διαπεραστική γεύση του χυμού του λεμονιού, είναι πραγματικά πολύ ευχάριστος. Εάν θέλετε μία πιο έντονη, πιο “δυνατή” γεύση μπορείτε, αντί να ζεστάνετε τον τόνο και να φτιάξετε τη σαλτσούλα με ελαιόλαδο, να το κάνετε με το λάδι της κονσέρβας του τόνου. Ή και να συνδυάσετε και τα δύο. Το πιάτο θα έχει πιο έντονη τη γεύση του καπνιστού.

Πραγματικά κάποιο λάθος πρέπει να έγινε με την ονοματοδοσία μου στη #λίστα. Δεν ξέρω τι είχε στο μυαλό του ο φύλαρχος. Θα περίμενα κάτι σε λευκή σοκολάτα, παγωμένο γιαούρτι, εξωτική καρύδα 🥥 ή έστω στην παρούσα φάση τόνο καπνιστό. Γιατί πραγματικά βγήκε πεντανόστιμο 😋😋😋

Το καπνιστό μπριζολάκι το βρίσκω συσκευασμένο στο σούπερ μάρκετ. Συνήθως, υπάρχει με διάφορα βότανα. Μια συσκευασία περιέχει 2-3 τμχ.

Πραγματικά η γεύση μου θυμίζει τα γαριδάκια (πιτσίνια) που έτρωγα μικρή!!!!

Μια σαλάτα με ιδιαίτερα έντονη γεύση, που μπορεί άριστα να αποτελέσει και το βασικό σου γεύμα!Λίγα μυστικά ακόμαΜπορείς αν θέλεις να βάλεις δυο τόνους καπνιστούς αλλά δεν το προτείνω γιατί λόγω του ότι είναι πολύ έντονη η γεύση και το άρωμά του, καλύπτει όλα τα υπόλοιπα. Επίσης, μπορείς να "δέσεις" τη σαλατούλα σου με 1-2 πατατούλες, κομμένες σε μικρούς κύβους, τις οποίες τις έχεις αφήσει να βράσουν τόσο, όσο να βγάζουν το άμυλό τους.