"Υπάρχουν ΜΟΝΟ δύο ημέρες τον χρόνο που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Η μία λέγεται χθες και η άλλη αύριο. Γι’ αυτό σήμερα είναι η σωστή ημέρα, η σωστή στιγμή για να κάνεις, να διδαχθείς, να διδάξεις, να αγαπήσεις και, κυρίως, να ζήσεις".Άσχετο με τη συνταγή που ακολουθεί αλλά μου άρεσε. Και είπα “σήμερα είναι η σωστή ημέρα να φτιάξω ένα ωραίο risotto”Λίγα μυστικά ακόμαΣυμβουλές για την ετοιμασία ενός risotto για “10 με τόνο”Αν και υπάρχουν ήδη στο site οδηγίες για το “πώς φτιάχνεται ένα καλό risotto”, κάθε νέα συνταγή είναι μία καλή ευκαιρία να ξαναθυμόμαστε μερικά πράγματα. Βασικά αλλά και απαραίτητα για την επιτυχία ενός risotto.Η κατσαρόλα όπου θα βράσει το ρύζι πρέπει να είναι με χοντρό πάτο με όχι πολύ ψηλά τοιχώματα και ευρύχωρη, για να επιτρέπει στα υγρά να εξατμίζονται εύκολα και καλά.Το κλασσικό τσιγάρισμα (το soffritto) γίνεται με βούτυρο και ψιλοκομμένο κρεμμύδι. Για πιο ελαφρύ αποτέλεσμα, μπορεί να αντικατασταθεί το βούτυρο με παρθένο ελαιόλαδο. Επίσης, μπορεί να αντικατασταθεί το κρεμμύδι με φρέσκο κρεμμυδάκι, για πιο απαλή γεύση.Το τοστάρισμα του ρυζιού (είναι η φάση που ακολουθεί το τσιγάρισμα του κρεμμυδιού) θέλει συνεχές ανακάτεμα των σπυριών του ρυζιού μέσα στη κατσαρόλα για να μη κολλήσουν στον πάτο της. Διαρκεί 3 λεπτά, αρκετά για να “θωρακισθούν” τα σπυριά του ρυζιού για το μαγείρεμα που θα ακολουθήσει και να μη διαλυθούν. Είναι πολύ σημαντικό και απαραίτητο βήμα.Το σβήσιμο με το κρασί είναι, αντίθετα, προαιρετικό. Σκοπό έχει να δώσει στο ρύζι μία πιο πλούσια γεύση. Συνήθως (αν και δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ότι είναι περιοριστικό αυτό) χρησιμοποιείται ξηρό κρασί. Λευκό ή κόκκινο, ανάλογα με τη συνταγήΟ ζωμός που προστίθεται μετά το τοστάρισμα (ή μετά την εξάτμιση του κρασιού, εάν τελικά το προσθέσουμε) δίνει στο risotto την “προσωπικότητά” του, την “αρωματική του ταυτότητα”, και τελικά την γεύση του. Μπορεί να είναι από λαχανικά (είναι το πιο ουδέτερο και συνδυάζεται με όλα τα επιπλέον υλικά που θα προστεθούν στη συνέχεια), ή από κρέας ή από ψάρι. Ενώ το είδος του ζωμού μπορεί να ποικίλει, η προσθήκη του στο risotto επιτρέπεται με ένα και μόνο τρόπο. ΛΙΓΟ – ΛΙΓΟ, και μόλις εξατμισθεί μία ποσότητα τότε προσθέτουμε την επόμενη. ΠΟΤΕ ΟΛΟ ΜΑΖΙ. Επίσης, πρέπει να φροντίζουμε να το διατηρούμε όλη αυτή την ώρα καυτό (κάποιοι, μάλιστα, λένε να ζεματάει), γιατί ένας κρύος ζωμός θα διέκοπτε το μαγείρεμα του risotto μέσα στην κατσαρόλα.Το μαγείρεμα, τώρα, του ρυζιού ποικίλει σε διάρκεια, ανάλογα με την ποικιλία του ρυζιού που χρησιμοποιείτε. Ο χρόνος λοιπόν ποικίλει από λιγότερο από 15 λεπτά έως και 20. Για τον λόγο αυτό (εκτός και εάν έχετε αποκτήσει εμπειρία με κάποιο συγκεκριμένο τύπο ρυζιού) μετά το 15λεπτο (ίσως και λίγο νωρίτερα) αφ’ ενός μεν λιγοστεύουμε την ποσότητα του ζωμού που προσθέτουμε, αφ’ ετέρου δοκιμάζουμε συχνά λίγα σπυριά κάθε φορά για να δούμε σε τι κατάσταση βρίσκεται.“Mantecare” το risotto. Το επόμενο βήμα. Από τα σημαντικότερα και πιο απαραίτητα και αυτό. Σημαίνει προσθέτω ένα κομμάτι βούτυρο αλλά και τριμμένο τυρί (συνήθως parmigiano) μέσα στο καυτό ρύζι και ανακατεύω καλά με ένα ξύλινο κουτάλι για να δέσουν καλά μεταξύ τους τα υλικά. Η προσθήκη αυτή γίνεται όταν έχει ολοκληρωθεί το μαγείρεμα, αφού έχουμε απομακρύνει την κατσαρόλα από το μάτι και με το ρύζι να μην έχει απορροφήσει όλα τα υγρά, να είναι ελαφρά ζουμερό.Εάν το risotto προβλέπει την προσθήκη και άλλων υλικών, πρέπει να ακολουθηθεί η συνταγή ως προς τη στιγμή που θα προστεθούν και τους χρόνους μαγειρέματός τους. Εάν η προσθήκη είναι δική σας, “του κεφαλιού σας”, τότε εφ’ όσον θέλετε να διατηρήσουν τη γεύση και το άρωμά τους (π.χ. γαρίδες) προσθέστε τα προς το τέλος, λίγο πριν τα τελευταία 1 – 2 βρεξίματα με τον ζωμό, ενώ εάν θέλετε να δώσουν αυτά πιο έντονη γεύση στο ρύζι (χωριάτικο λουκάνικο, μανιτάρια) προσθέστε τα στο ήδη τσιγαρισμένο κρεμμύδι και πριν το κρασί ή τον ζωμό, να τσιγαρισθούν λίγο και αυτά.Ένα risotto είναι πετυχημένο (το γνωρίζουν όλοι, εγώ απλώς θα το βάλω κάτω με λέξεις), όταν μέσα σε ένα σύνολο κρεμώδες και με καλά δεμένα μεταξύ τους τα υλικά, μπορείς να ξεχωρίσεις κάθε ένα από τους κόκκους του ρυζιού, ο οποίος θα πρέπει να είναι al dente, να κρατάει δηλαδή στο δόντι και ποτέ κολλημένος με κάποιον άλλο.Το ρύζι είναι μία σημαντική πηγή ενέργειας, υδατανθράκων (είναι το δημητριακό με τους περισσότερους υδατάνθρακες), αλλά και πρωτεϊνών. Είναι πολύ ευκολοχώνευτο, και εάν μαγειρεθεί σωστά μπορεί να είναι και πεντανόστιμο. Όλα αυτά το κάνουν μία τροφή που ταιριάζει σε όλους, από τα μικρά παιδιά έως τους ηλικιωμένους και από τις καλύβες τις νοτιοανατολικής Ασίας έως τα πολυτελή εστιατόρια των μεγαλουπόλεων της Δύσης.Ξέρετε πολλές άλλες τέτοιες τροφές;

«Μα τι κολοκύθας είσαι εσύ…» Δεν ξέρω εσείς, εγώ όμως την έχω ακούσει ουκ ολίγες φορές την φράση αυτή. Τέτοιο ήταν τα πειράγματα της εποχής μου… Το bullying μισού αιώνα πριν…Πάλι καλά, δεν λέτε… Σκέψου να σε λένε «γιδοτάγαρο» (βλάχο) ή «κατσικαννιάρη» (στραβοπόδαρο) ή ακόμη και «καθεπερσία» (μεμψίμοιρο, από το “κάθε πέρσι και καλύτερα”)… Τουλάχιστον η κολοκύθα τρώγεται.Αν τρώγεται μάλιστα… Η συνταγή που ακολουθεί είναι ένα εξαιρετικό risotto που μπορεί να μας κάνει παρέα από τον φθινόπωρο μέχρι και όλο το χειμώνα και που για βασικό συστατικό έχει την κίτρινη κολοκύθα. Ένα από τα κλασσικά risotti της ιταλικής κουζίνας, πολύ συχνά συνοδεύεται με το ονειρικό κρεμώδες και πλούσιο σε γεύση τυρί gorgonzola και που, ειδικά για την περίσταση, του πρόσθεσα άλλο ένα κηπευτικό που θα του δώσει επιπλέον γεύση έτσι σοταρισμένο σε φρέσκο βουτυράκι, το κουνουπίδι.Οι φίλοι αυτού του πιάτου ξέρουν ήδη ότι η κρεμώδης υφή ενός πετυχημένου risotto, με το τοσταρισμένο ρύζι, το σβήσιμο με το κρασί και το ακροτελεύτιο χύλωμά του με φρέσκο βούτυρο έχει μία ανυπέρβλητη νοστιμιά. Ε, σας διαβεβαιώ ότι η προσθήκη της gorgonzola δίνει μία επιπλέον νοστιμιά και μία ακόμη πιο βελούδινη υφή στο τελικό αποτέλεσμα.Δοκιμάστε το!

Ο συνδυασμός του prosciutto με το πεπόνι (ή “prosciutto e melone”), είναι ένα τυπικά ιταλικό πιάτο και μάλιστα από εκείνα που αρέσουν ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Άλλοι το προσφέρουν σαν ορεκτικό, άλλοι σαν κυρίως πιάτο!Προσθέτοντας το ρύζι και δημιουργώντας μαζί με αυτά τα δύο ταιριαστά υλικά ένα νόστιμο risotto, τα πράγματα μοιάζουν να ξεκαθαρίσζουν και το πιάτο φαίνεται να ταξινομείται στα πρώτα πιάτα.Χρησιμοποιούμε όμως στην Ελλάδα, συχνά, ”πρώτα πιάτα”; Χμμμ, όχι και τόσο. Ετούτο εδώ όμως έχει τόσο μεστή και ξεχωριστή γεύση που θα μπορούσε να σταθεί και σαν μοναδικό πιάτο πιάτο σε ένα τραπέζι, είτε με φίλους, είτε και πιο “επίσημο”. Άντε πάλι, καινούργιο μπέρδεμα...Τελικά, εγώ θα σας δώσω τη συνταγή και εσείς αποφασίστε πού θα το κατατάξετε σαν πιάτο. Τι λέτε;Λίγα μυστικά ακόμαΈχοντας δοκιμάσει το πιάτο, μπορώ να σας δώσω τη συμβουλή να μη παραλείψετε να συνοδέψετε το risotto με τα κυβάκια αλλά και τη φέτα του πεπονιού από δίπλα του, στο πιάτο. Τη μεγάλη διαφορά την κάνει ακριβώς η αντίθεση της φρεσκάδας του δροσερού και αρωματικού νωπού πεπονιού με το τραγανό prosciutto που βρίκεται μέσα αλλά και πάνω στο κρεμώδες risotto. Αναπάντεχα απολαυστικό!!!

Αυτό είναι ένα risotto κάπως ιδιαίτερο. Κατ΄ αρχήν γιατί “οικιοποιείται” ένα όνομα που δεν είναι δικό του (ούτε καν της “Οικογένειας Των Risotti”, φυσικά).Κατά δεύτερο λόγο, επειδή είναι πολύ νόστιμο. Ιδιαίτερα νόστιμο! Τόσο νόστιμο που να του συγχωρείται ακόμη και αυτό το “μέγα ατόπημα” της παραποίησης ταυτότητας.Και κατά τρίτον, επειδή το “risotto alla carbonara” συνδυάζει με μεγάλη επιτυχία δύο από τις πιο νόστιμες γεύσεις στην κουζίνα. Την απαράμιλλη νοστιμιά ενός πετυχημένου risotto, με την ξεχωριστή γεύση μιας σάλτσας carbonara. Το αποτέλεσμα είναι ένα απολαυστικό και χορταστικό πλήρες πιάτο.Λίγα μυστικά ακόμα[1]Φροντίστε, είτε να πάρετε ένα ενιαίο κομμάτι (και όχι τις γνωστές φέτες), που στη συνέχεια θα κόψετε εσείς σε φέτες και μετά σε μπαστουνάκια, είτε να ζητήσετε από το κρεοπωλείο σας φέτες μπέικον χοντρές 1 εκατοστό (το Lidl έχει κάτι ωραίες συσκευασίες των 200 γρ με ένα ενιαίο κομμάτι μπέικον. Αυτό, αφού του αφαιρέσω το επιφανειακό πολύ σκληρό τμήμα, το κόβω σε φέτες του 1 εκατοστού και κατόπιν κάθετα, ανά ένα εκατοστό. Έχω έτσι μπαστουνάκια 4-5x1x1 εκατοστά που είναι πολύ ικανοποιητικά για τη δουλειά που τα θέλω).Όλο και κάποια θα βρεθεί να μου πει “μα εσύ κόπτεσαι ότι στην carbonara δεν χρησιμοποιούμε κρέμα γάλακτος, παρά μόνο αυγά...” Και θα έχει δίκιο!!! Απόλυτο δίκιο!!! Αλλά σε αυτήν εδώ τη συνταγή, την παρατυπία την ξεκινήσαμε με το που έπεσε η ιδέα, με το που σκεφθήκαμε να κάνουμε όχι κάποια pasta αλλά risotto “alla carbonara”, η κρέμα γάλακτος θα μας μάρανε; Πάντως, είναι δυνατόν να γίνει και χωρίς αυτήν, αυξάνοντας ίσως το ζωμό που προσθέτουμε λίγο πριν ρίξουμε στο έτοιμο risotto, ίσως μία επόμενη φορά να το δοκιμάσω... Να συγχωρεθούν και κάποιες από τις παρατυπίες μου...Δοκιμάζουμε πάντα, και στην κανονική carbonara αλλά και σε αυτήν εδώ, το μπέικον, πόσο αλμυρό και πικάντικο είναι. Έτσι θα γνωρίζουμε εάν πρέπει ή δεν πρέπει (και πόσο) αλάτι να προσθέσουμε στη συνέχεια στο φαγητό. 

Μία τελευταία ανάρτηση της Sitronella για ένα “Ριζότο με ροδάκινα” κτύπησε το καμπανάκι του κινδύνου. Όταν το δοκίμασα, η ανησυχία μου έγινε ακόμη πιο έντονη… “Ετούτη εδώ, έτσι όπως πάει, θα μας αφήσει πίσω στο μόνο πράγμα που δεν μένουμε μετεξεταστέοι…”. Πολύ νόστιμο risotto, πιάτο προορισμένο για new entry καλοκαιρινή ατραξιόν στο μενού προσεγμένου εστιατόριου!!! Και δεν υπάρχει ούτε υποψία υπερβολής σε αυτά που λέω, πραγματικά το απολαύσαμε οικογενειακώς.Αλλά έπεσε και μία ανησυχία, όπως σας είπα (ευτυχώς όχι “οικογενειακώς” αυτή), σχετικά με τη φήμη μου “περί τα risotti”. Η αντίδραση έπρεπε να είναι άμεση. Και να μη δέχεται αμφισβήτησης… Να ξεκαθαρίζει τα πράγματα, να τα βάζει στη θέση τους…Στα χρώματα του δύοντος ηλίου το πιάτο της Στέλλας; Βαθύ κόκκινο και συνάμα σμαραγδένια το δικό μου. “Vegetarian” και “καλοκαιρινό” γράφει το καρτελάκι με τα χαρακτηριστικά της συνταγής της; “Vegetarian” και “παντός καιρού” θα γράφει στης δικής μου!!! Εκτός και αν αποφασίσετε, παρασυρμένοι από τα εκπληκτικά του χρώματα και εγκαταλελειμμένοι στην απίστευτη κρεμώδη υφή του, να του προσθέσετε, πασπαλιστά από πάνω, και μπόλικο τριμμένο parmigiano –ω, ναι, εγώ το έκανα!!!)Η μέθοδος παρασκευής του risotto, η ίδια. Τί κι αν μοιάζει μπελαλίδικη, τί κι αν φαντάζει ότι πρέπει να έχεις master μαγειρικής και Ιώβεια υπομονή, είναι τόσο απλή και αποτελεσματική που δεν έχετε καμία δικαιολογία για οτιδήποτε λιγότερο. Αυτό το “βαρετό” συνεχές ανακάτεμα, σταδιακά “διαβρώνει” τα άμυλα των κόκκων του ρυζιού, απελευθερώνοντάς τα σταδιακά, ώστε να πυκνώσουν το υγρό που προσθέτουμε (ζωμό, νερό, χυμό παντζαριού εδώ) και να δημιουργήσουν σιγά-σιγά την παχιά, πλούσια υφή περιμένουμε από ένα πετυχημένο, σπουδαίο, risotto.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Εάν δεν έχετε αποχυμωτή, μπορείτε να βράσετε τα παντζάρια και κατόπιν να τα πολτοποιήσετε πολύ πιο εύκολα, ακόμη και σε ένα blender. Ή, μπορείτε να αντικαταστήσετε αυτόν τον βαθυκόκκινο χυμό από νερό ή κάποιο ζωμό, με αντάλλαγμα, βέβαια, το ότι το χρώμα του risotto δεν θα είναι πια εκείνο το ζωντανό, υπέροχα ρουμπινί που παίρνει με το χυμό των παντζαριών. Συνεπώς, το βήμα αυτό είναι κάτι σαν …προαιρετικό.Αν και δεν είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσετε ντε και καλά χυμό παντζαριών σαν το υγρό στο οποίο θα βράσει το ρύζι (μπορείτε κάλλιστα να αντικαταστήσετε οποιοδήποτε ποσότητα ή και όλο με ζωμό λαχανικών ή και νερό), θα ενθουσιασθείτε με το πώς τα σπυριά του ρυζιού απορροφούν τη “γήινη” γεύση των παντζαριών και πως, τελικά, το risotto παίρνει αυτό το εντυπωσιακό πορφυρό χρώμα.[2] Το συνολικό βάρος των παντζαριών πρέπει να είναι γύρω στα 1.300 γραμμάρια. Υπολογίστε ότι με το καθάρισμα της φλούδας τους θα χάσουμε μία ποσότητα γύρω στα 180-200 γραμμαρίων. Τα κοτσάνια με τα φύλλα θα βγουν γύρω στα 300 γραμμάρια, οπότε των καθαρών βολβών των παντζαριών θα είναι γύρω στα 800 γραμμάρια. Από αυτά τα 200-250 γρ θα τα κόψουμε στα μικρά μικρά κυβάκια και τα υπόλοιπα 600-550 θα τα κάνουμε χυμό/πολτοποιήσουμε. Στην πρώτη περίπτωση θα πάρουμε (μετά και τη φύρα που απομένει στον αποχυμωτή) 400 γρ καθαρό χυμό παντζαριού, στη δε δεύτερη, πολτοποιημένα στο blender, θα μας δώσουν 600 γρ πολτού. Ο οποίος θα φροντίσουμε, προσθέτοντας και νερό από το βράσιμό τους, να είναι όσο περισσότερο υδαρής, ρευστός γίνεται.Όσον αφορά ακριβώς σε αυτό το νερό του βρασμού, με δεδομένο ότι έχουμε πλύνει τα παντζάρια ακόμη και μετά το καθάρισμά τους, μπορούμε κάλλιστα να το χρησιμοποιήσουμε τόσο για να αραιώσουμε τον πολτό στο blender, όσο και για να ετοιμάσουμε το risotto. Για σκεφθείτε το…[3] Εάν θέλετε πιο …“ζωντανή” τη γεύση των παντζαριών στο πιάτο σας, μπορείτε να κανονίσετε να ρίξετε το χυμό τους προς το τέλος, τα 200 ml είναι περίπου 3 κουτάλες και κάτι, προσθέστε τον από την τέταρτη δόση υγρών και μετά. Θα διατηρήσουν και περισσότερες βιταμίνες έτσι (υποθέτω…).[4] Το risotto χρειάζεται συνήθως έναν χρόνο γύρω στα 18 λεπτά συνήθως (υπάρχει και ο περίφημος “κανόνας των 18 λεπτών”). Αυτός ο χρόνος ισχύει για όλες τις ποιότητες ρυζιού που προορίζονται για risotto, με κάποιες μικρές αυξομειώσεις φυσικά. Βέβαια, εάν δεν χρησιμοποιήσετε χύμα ρύζι για risotto (και που να το βρείτε, θα μου πείτε…), αλλά συσκευασμένο, θα πρέπει να σεβασθείτε τους χρόνους που αναφέρονται στη συσκευασία του. Σε κάθε περίπτωση, όμως, λίγα λεπτά πριν εξαντληθεί αυτός ο όποιος χρόνος, εσείς θα πρέπει να μειώσετε τις ποσότητες του υγρού που προσθέτετε και να δοκιμάζετε συχνά. Αυτό δεν είναι κανόνας, προνοητικότητα είναι…Ένα risotto που είναι νόστιμο, δεν είναι κατ’ ανάγκην και πετυχημένο. Τα καλά επιλεγμένα και συνδυασμένα υλικά, η νόστιμη γεύση, είναι ασφαλώς πολύ σημαντικά, αλλά η επιτυχία είναι στην υφή του. Εάν μαγειρευτεί σωστά το risotto, η εξωτερική επιφάνεια των κόκκων θα είναι μαλακή και εύπλαστο, ενώ το εσωτερικό τους, ο πυρήνας τους, θα παραμένει σταθερός και λαστιχωτός. ΑΥΤΗ είναι η επιτυχία του risotto!

Για σήμερα, risotto με μπρόκολο και τυρί gorgonzola. Αφιερωμένο στη μικρή μας κόρη, που τα λατρεύει και τα δύο αυτά υλικά.Από τα πιο νόστιμα risotti που έχω δοκιμάσει τελευταία. Η υπέροχη γεύση της gorgonzola διαποτίζει κάθε κουταλιά αυτού του υπέροχου πιάτου, το λίγο parmigiano δίνει τη δική του, ιδιαίτερη μαστιχωτή γεύση και το αλατάκι με το φρεσκοτριμμένο πιπέρι στο τέλος, απογειώνει το πιάτο!!!Λίγα μυστικά ακόμα [1] Δυό λόγια για το κόψιμο του μπρόκολου. (Πρέπει να) γνωρίζετε ότι το σωστό κόψιμο του μπρόκολου γίνεται “από κάτω”, δεν σχίζουμε δηλαδή τις τουφίτσες, τους ανθούς του αλλά, αφού πρώτα κόψουμε το χοντρό του κοτσάνι, χωρίζουμε το επάνω, φουντωτό μέρος του σε τουφίτσες τουφίτσες και μόνο εάν πέσουμε σε κάποια μεγάλη, την χωρίζουμε στη μέση, σχίζοντάς της αρχικά από κάτω, από το κοτσανάκι της.Το κοτσάνι, τώρα, το “γδύνουμε” από τον εξωτερικό, πιο ξυλώδη, ιστό του και κρατούμε το εσωτερικό του, που είναι πιο ανοικτόχρωμο και πολύ πολύ γευστικό (για όσους, βέβαια, τρώνε μπρόκολο… για εμάς τους υπόλοιπους, είναι “μία από τα ίδια”…)

Πιστέψτε με, δεν είχα σκοπό να δώσω ένα πομπώδες ή επιτηδευμένο τίτλο σε αυτό το “ταπεινό” risotto. Άλλωστε, ξέρετε ήδη πόσο ...απλά και απέριττα είναι τα ονόματα που συνηθίζω να δίνω στις συνταγές που ανεβάζω. Έλα όμως που έτσι το “ανακάλυψα” στο διαδίκτυο και, με μία μικρή δόση αυταρέσκειας σκέφθηκα να το …“υιοθετήσω” με αυτό το όνομα.Πρόκειται για ένα απλό όσο και αξεπέραστο συνδυασμόΡύζι καλής ποιότητας, που να αντέχει στις υψηλές θερμοκρασίες τοσταρίσματος. Vodka δυνατή, υψηλής αλκοoλικής περιεκτικότητας, που θα δώσει το ακατανίκητο άρωμά της στο πιάτο. Και, τέλος, καπνιστός σολομός που θα προσθέσει τη δική του ανυπέρβλητη γεύση. Ένα “τρίο” που εγγυάται ένα πολύ …αριστοκρατικό πιάτο. Ο άνηθος και το ξύσμα του λεμονιού έρχονται να δώσουν την τελευταία ώθηση για να είναι αυτό, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, άξιο να φέρει ένα τόσο “βαρύ” όνομα.Λίγα μυστικά ακόμαΕίπα να σας βάλω λίγο σε πιο ...οικογενειακό κλίμα και να δείτε πως υπολογίζουν οι ...γειτόνισσες τις ποσότητες στα σπιτικά risotto που φτιάχνουν. Σιγά μην χρησιμοποιούν ζυγαριές… Αλλά, μήπως, και εδώ δεν το κάνουν οι παλιές νοικοκυρές; Ίσως μάλιστα και κάποιες από εσάς… Μπορείτε εύκολα, αφού ζυγίσετε μία φορά μία ποσότητα γύρω στα 80 γραμμάρια (αυτή είναι η ποσότητα για μία κανονική μερίδα risotto), να την χύσετε μέσα στο χέρι σας και να …εντυπώσετε στον “σκληρό δίσκο” πόσο γεμίζει την χούφτα σας. Από εκεί και πέρα θα κανονίζετε την ποσότητα που θα χρησιμοποιείτε κάθε φορά, ανάλογα με τον αριθμό των συνδαιτυμόνων σας. 

Risotto με πράσινα φασολάκια. Φρέσκα ή κατεψυγμένα (η διαφορά τους είναι στο καθάρισμα και στο χρόνο βρασμού τους). Μπορεί να φαίνεται ίσως λιγότερο …φανταζί από άλλα risotti που μπορεί να έχετε ετοιμάσει ή/και δοκιμάσει, είναι όμως πραγματικά πολύ-πολύ νόστιμο!Υπάρχουν βλέπετε και ένα-δύο μικρά “μυστικά” που το κάνουν αφ’ ενός μεν απολαυστικά κρεμώδες, αφ’ ετέρου υπέροχα αρωματικό, και με ένα χρώμα που θα εντυπωσιάσει όποιον του το παρουσιάσετε, πριν ακόμη η γευστική απόλαυση τον κάνει φαν της μαγειρικής σας.Κυρίες και κύριοι άλλο ένα risotto που αξίζει την προσοχή σας! Risotto με πράσινα φασολάκια, mantecato με mascarpone και αρωματισμένο με κουρκουμά!

Το αγαπημένο χειμωνιάτικο εσπεριδοειδές προσφέρει το εκλεπτυσμένο του άρωμα σε ένα πρώτο πιάτο πραγματικά πολύ κομψό και ταυτόχρονα ιδιαίτερα απολαυστικό.Ιδανικό για ένα ρομαντικό δείπνο για δύο. Το risotto πορτοκαλιών (“Risotto alle arance”) είναι ένα υπέροχο πρώτο πιάτο, εύκολο να ετοιμαστεί και με σίγουρη επιτυχία.Αν και στο μυαλό όλων μας τα πορτοκάλια ταιριάζουν πολύ πιο εύκολα με κάποιο desert, παρ’ όλα αυτά δεν παύουν να είναι εξαιρετικά συστατικά και για αλμυρές παρασκευές και “παντρεύονται” τέλεια με μία σειρά από πρώτα πιάτα, με ψάρια αλλά και με κρέατα.Εδώ, το άρωμα των εσπεριδοειδών συνδυαζόμενο με την απαλή υφή του ρυζιού συνταιριάζουν σε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Δοκιμάστε το, είναι απλό και γρήγορο.#2020

Άλλο ένα επεισόδιο της σειράς“στην κουζίνα δεν πετάω τίποτα”…Risotto"Οι καραβίδες το ’σκασαν". Ή, διαφορετικά, “risotto με καραβίδες αλλά χωρίς τις καραβίδες”…΄“-Πάει, το ’χασε αυτός”… Σχεδόν σας ακούω που το λέτε…"-Οι ζέστες θα φταίνε, Και είναι ακόμη αρχές Ιουλίου”…Και όμως… Από το τίποτα, θα φτιάξουμε ένα υ-πέ-ρο-χο πιάτο, ένα risotto που εάν τολμούσατε να το ετοιμάσετε για επίσημο τραπέζι, θα το βλέπατε μετά από λίγες εβδομάδες να φιγουράρει πρωτοσέλιδο σε περιοδικά μαγειρικής (“υψηλής” τάχα μου), “υπεξαιρεμένο”από κάποια διάσημη τηλεοπτική chef…Τι τα θέλετε, άστε τους άλλους, φτιάξτε το καλύτερα για εσάς τις ίδιες, αποκλειστικά για εσάς, ένα βράδυ που οι άλλοι στο σπίτι θα κοιμούνται, και απολαύστε το… Από τις χαρές που ούτε που τις μαρτυράς την επομένη…Ας είναι το “μυστικό” μας… Και στο επανειδείν (την επόμενη φορά που θα έχετε μερικά κεφάλια από γαρίδες, καραβίδες “για πέταμα”…)

Πιάτο αποκάλυψη!!! Risotto αρωματισμένο με μία καπνιστή κρέμα μελιτζάνας και διακοσμημένο με λεπτές λωρίδες καραμελωμένης φλούδας λεμονιού και ξύσμα κουβερτούρας…Εάν συντονίσετε τις κινήσεις σας έτσι ώστε να ετοιμάζετε το risotto όσο οι μελιτζάνες ψήνονται στο φούρνο και μάλιστα το risotto να κοντεύει να τελειώσει λίγο μετά που θα έχετε πολτοποιήσει την ψημένη σάρκα των μελιτζάνων, ο χρόνος ετοιμασίας του πιάτου περιορίζεται στα 50 λεπτά συνολικά. Εάν, μάλιστα, βρείτε και χρησιμοποιήσετε μία έτοιμη καλή καπνιστή μελιτζανοσαλάτα, δεν έχετε να υπολογίσετε παρά μόνο τον χρόνο παρασκευής του risotto (στα 20 λεπτά περίπου όλος μαζί).

Πιάτο απλό, υγιεινό, πολύ-πολύ γευστικό και ακόμη περισσότερο…νεφετζίδικο!Η γλυκιά γεύση που προσδίδει το παντζάρι, μαζί με την επίσης γλυκιά γεύση της gorgonzola αλλά και την πικάντικη του parmigiano, φτιάχνουν ένα risotto που θα φτιάξει την ημέρα σας!!!Λίγα μυστικά ακόμαΟι χρόνοι που δίνω αφορούν σε ρύζια για risotto αγορασμένα χύμα. Και, βέβαια, προς το τέλος του χρόνου (από το 15λεπτο και πέρα), χρειάζονται συνεχείς δοκιμές, ώστε να πετύχετε το risotto όσο είναι ακόμη πολύ “al dente” και εκεί να αρχίσετε την “mantecatura”. Επειδή, όμως, είναι πολύ πιο εύκολο να βρείτε στην Ελλάδα συσκευασμένα ρύζια για risotto, σε αυτήν την περίπτωση θα ξεχάσετε τους χρόνους που αναφέρονται πιο πάνω και θα προσαρμοσθείτε σε εκείνους που αναγράφονται στη συσκευασία τους.Εάν θέλετε να παρουσιάσετε το πιάτο με έναν πιο εντυπωσιακό τρόπο, σερβίρετέ το σε τυρένια καλαθάκια… Αρκεί ένα αντικολλητικό τηγάνι διαμέτρου 18-20 εκατοστών και περίπου τριμμένο parmigiano (4 κουταλιές για κάθε καλαθάκι). Υπάρχουν οδηγίες στο site για το πώς θα φτιάξετε αυτά τα καλαθάκια(“Φωλιά παρμεζάνας”), με τη διαφορά ότι, επειδή θα είναι ατομικά, αντί για το μπολ που φαίνεται στις φωτογραφίες, εσείς θα χρησιμοποιήσετε ένα μεγάλο νεροπότηρο.