Πανεύκολο πιάτο για όσους δεν έχουν πολύ χρόνο τις καθημερινές για μαγείρεμα.

Μου την έδωσε φίλη που την πήρε από Ιταλό φίλο. Τελικά όμως η προέλευση δεν έχει και τόση σημασία γιατί το πιάτο μιλάει από μόνο του!Λίγα μυστικά ακόμαΚαμιά φορά μόλις μπει ο τόνος η σάλτσα γίνεται πολύ πηχτή, σα να στεγνώνει, οπότε σβήστε το μάτι πριν η ντομάτα πιει εντελώς τα υγρά της. Επίσης, παραδόξως πως, αλλά αυτή η συνταγή γίνεται ίδια και καλύτερη με έτοιμη σάλτσα (χυμό ή τριμμένη ντομάτα).

Έχω βρεθεί με πολύ φυστίκι Αιγίνης και μου αρέσει κι' όλας, οπότε έψαξα για συνταγή που να συνδυάζει τα μακαρόνια που λατρεύω με το φυστίκι.Αυτή λοιπόν είναι μια μακαρονάδα με ένα "πέστο" φυστικιού Αιγίνης. Το πέστο αυτό (που είναι περισσότερο σαν σάλτσα θα έλεγα) είναι τόσο νόστιμο που τρώγεται με το κουτάλι.Στη συνταγή από την οποία πήρα την έμπνευση δεν είχε ντοματίνια. Αλλά εγώ τα έβαλα για να δροσίσει λίγο η μακαρονάδα. Αν δε τα θέλετε (ή αν δεν έχετε) μπορείτε να τα παραλείψετε, ήταν ωραία και χωρίς αυτά.Η αρχική συνταγή είναι εδώ https://www.delallo.com/recipes/pasta-pistachio-sauce/#

Μιας και έφτασε σήμερα η ανθρωπιστική βοήθεια από το χωριό 😁😁 (σάλτσες, λαχανικά, ζυμαρικά, γλυκά κτλ. που μου κόπηκε η μέση να τα κουβαλήσω) δεν έχασα ευκαιρία!! Βουρ, κι από Δευτέρα δίαιτα εξάλλου 🙈🙈 @paola7

#2020Αγόρασα αυτά τα αστεία ζυμαρικά-χταποδάκια και λυπήθηκα να τα βράσω έτσι απλά.  Έτσι προήλθε αυτός ο συνδυασμός.Η πιπεριά και ο αρακάς δίνουν φρεσκάδα, οι γαριδούλες είναι πάντα νόστιμες και οι σάλτσα που φτιάχνουμε με το λεμονάκι, ολοκληρώνει την γεύση.Τέτοια σαλάτα μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει ένα ελαφρύ γεύμα ή βραδινό

Μιάς και με τα “spaghetti alla vesuviana” είδαμε μία “διαφορετική” εκδοχή της putanesca, μήπως να κάναμε σήμερα και κάτι που να φέρνει μεν σε amatriciana αλλά με ένα “άγγιγμα παραπάνω”, να την πάμε λίγο “πιο πέρα”;Και επειδή θα το γνωρίζετε ήδη ότι εγώ έχω ένα κάποιο “κόλλημα” με τα ονόματα των παραδοσιακών συνταγών, θεωρώ υποχρέωσή μου να της αλλάξω (εκτός από τα …φώτα) και το όνομα.Η κύρια διαφορά, λοιπόν, έγκειται στο ότι τα ντοματάκια της παραδοσιακής συνταγής της amatriciana εδώ περνούν από το φούρνο, πράγμα που τα κάνει να χάσουν τα υγρά τους, να καραμελώσουν και, φυσικά, να γίνουν ξεκάθαρα πιο νόστιμα, η νοστιμιά και η γλυκύτητά τους γίνονται πολύ πιο συμπυκνωμένες, πολύ πιο έντονες, νοστιμεύοντας ακόμη περισσότερο ένα ήδη εξαιρετικά νόστιμο πιάτο. Η προσθήκη της παντσέτας (ή του μπέικον) έρχεται να κάνει τα πράγματα σχεδόν ανυπόφορα νόστιμα.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Η συνταγή που είδα, χρησιμοποιούσε μία ποικιλία ντοματάκια μικρά σε μέγεθος αλλά όχι όσο οι ποικιλίες “βελανίδι” ή “κεράσι” που βρίσκουμε στα μέρη μας, λίγο μεγαλύτερα. Εγώ χρησιμοποίησα μικρούλες μεν ντομάτες (δείτε φωτογραφίες), αλλά όχι τόσο όσο εκείνες της αρχικής συνταγής. Μικρό το κακό, απλά είχα να αντιμετωπίσω το θέμα που περιγράφω αμέσως πιο κάτω.[2] Επίσης, η συνταγή πουθενά δεν μιλούσε για ξεφλούδισμa των ντοματιών. Ίσως επειδή τα μικρότερα ντοματάκια να μην έχουν θέμα, να διαλύεται η φλούδα τους με το μαγείρεμα. Με τα λίγο μεγαλύτερα όμως που χρησιμοποίησα εγώ, μετά από 10 λεπτά μαγειρέματος οι φλούδες άρχισαν να ξεκολλούν και θεώρησα καλό να τις αφαιρέσω, μέσα από το καυτό τηγάνι, προσεκτικά επειδή ζεματούσαν. Διαδικασία όχι και τίποτα το ιδιαίτερο, μου πήρε όμως ένα 5λεπτο για να την κάνω προσεκτικά και ακίνδυναTIP(Φωτογραφία 17) Πιστεύω ότι δεν θα ήταν εύκολο να ξεφλουδίσει κανείς τις ντομάτες μετά το ψήσιμο (για να μη χαλάσει το σχήμα τους), ούτε βέβαια να τις ζεματίσει και ξεφλουδίσει πριν μπουν στο φούρνο (γιατί προφανώς θα διαλύονταν εκεί μέσα). Έτσι, είτε βρίσκει και χρησιμοποιεί κανείς μικρά ντοματάκια (γιατί όχι και τύπου “κεράσι” ή “βελανίδι” ή κάτι άλλο τόσο μικρό), είτε περνάει από τη διαδικασία που περιγράφω, ξεφλουδίζοντας τις ντομάτες όταν είναι στο τηγάνι. Με προσοχή δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, απλά θα σας πάρει (λίγο) χρόνο. Σε αυτή την περίπτωση, αλάτι και πιπέρι θα το προσθέσετε αμέσως μετά, δεν έχει νόημα να τα απομακρύνετε μαζί με τις φλούδες…

Το ήξερες πως για κάθε κονσέρβα τόνου, εκτός από τον τόνο καθ' αυτό, δολοφονείται και ένα δελφίνι, αφού τα αλιευτικά τα θεωρούν ανταγωνιστές θηρευτές τόνου, οπότε και τα παγιδεύουν για να τα θανατώσουν ώστε να εξαλείψουν τον ανταγωνισμό? Το ήξερες πως το σηματάκι πίσω από τις κονσέρβες το οποίο δηλώνει πως ο τόνος σου ψαρεύτηκε χωρίς να βλάψει δελφίνια δεν αποδεικνύει τίποτα στην ουσία, αφού οι συγκεκριμένοι φορείς παρέχουν το σηματάκι τους χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο ή αξιολόγηση, αφού χρηματοδοτούνται από τις ίδιες τις αλιευτικές εταιρείες? Το ήξερες πως οι περισσότερες τράτες τόνου χρησιμοποιούν σκλάβους/θύματα human trafficking ως ανθρώπινο δυναμικό τους οποίους βασανίζουν και τρομοκρατούν καθημερινά μέχρι την ημέρα που δεν θα τους χρησιμεύουν πια οπότε και θα καταλήξουν νεκροί στην θάλασσα? Δες το Seaspiracy στο Netflix. Τώρα ξέρεις.Τώρα δες την συνταγή μου. Και "τόνο" θα φας και τον κόσμο να γίνει ένα καλύτερο μέρος για όλους μας θα βοηθήσεις. Η διαδικασία είναι πιο απλή και σύντομη πεθαίνεις, η γεύση -χωρίς υπερβολές- ΟΛΟΪΔΙΑ, η θρεπτική αξία ανώτερη και η τιμή του tempeh (τέμπε) το οποίο θα χρησιμοποιήσεις ως εναλλακτική του τόνου είναι σαφώς πιο χαμηλή και συμφέρουσα. Σκέφτεσαι τίποτα καλύτερο? 🐟🐬💙

Χθες θυμήθηκα πως είχαμε στην κατάψυξη αρκετό ζωμό λαχανικών από μία πρόσφατη σουπίτσα που μας βγήκε σε πολύ μεγάλη ποσότητα. (είχαμε προσκαλέσει το 4ο σύνταγμα πεζικού, ο Διοικητής όμως τους έδωσε άδεια να πάνε στα σπίτια τους και έτσι μας έμεινε ένα καζάνι σούπα. Ας είναι, μία χύτρα... Καλά, γύρω στο μισό λίτρο, ίσως και παραπάνω.Το θέμα είναι, τι τον κάνεις τον ζωμό ; “- Risotto”, φώναξε η φωνή της λογικής. “- Ζυμαρικά φτιάξε”, αντιγύρισε η φωνή της καρδιάς. Άσχετο, αλλά αυτή ξέρει πως να κερδίζει.....Και, αν με την “Κική και την Κοκό” η επιλογή είναι μία φορά δύσκολη, σας πληροφορώ ότι εγώ πάντα πελάγωνα στο δίλημμα “απ’ τη καρδιά και το μυαλό ποιο να διαλέξω”...Αυτή τη φορά όμως τη βρήκα τη λύσηΈφτιαξα ένα πολύ νόστιμο πιάτο ζυμαρικών, βράζοντάς τα όμως με τον τρόπο που φτιάχνεται το risottoΤα έβρασα μέσα στο ζωμό, τον οποίο τον προσέθετα λίγο-λίγο ακριβώς όπως κάνουμε με το risotto και το αποτέλεσμα ήταν ένα πιάτο πάστας ονειρεμένα κρεμώδους, σχεδόν ζουμερής, και πολύ-πολύ γευστικής!!! Για δείτε...Λίγα μυστικά ακόμαΟ ζωμός στην κατσαρόλα είναι πολύ λιγότερος από την ποσότητα του νερού στην οποία συνήθως βράζουμε ζυμαρικά, αλλά με το ανακάτεμα διαρκώς εναλλάσσονται εκείνα που περνούν μέσα από το ζωμό με εκείνα που δεν καλύπτονται. Δεν αφήνουμε όμως ποτέ το φαγητό στεγνό, έτσι; Με τον τρόπο αυτό, τα ζυμαρικά θα χρειασθούν περισσότερο χρόνο από αυτόν που αναγράφεται στη συσκευασία τους (εγώ από τα 12 λεπτά τα άφησα 17 με 18)Η γυναίκα μου δεν πολύ-ενθουσιάσθηκε, όχι από τη γεύση (εκεί δεν θα μπορούσε να να έχει οποιαδήποτε αντίρρηση...) αλλά επειδή η ύπαρξη των λαχανικών ...”μου θυμίζει σούπα, βρε ggr”. Εάν έχετε και εσείς το ίδιο θέμα, μπορείτε τα καρότα και το σέλινο να τα χοντροκόψετε, να μπουν στο μαγείρεμα για να δώσουν τη γεύση τους αλλά να τα αφαιρέσουμε στο τέλος, να μη τα σερβίρουμε. Εμένα μου άρεσε να τα βλέπω και στο πιάτο μου, μικρά-μικρά και πολύ νόστιμα

Μου είχε περισσέψει κοτόπουλο από την κοτόσουπα που είχα φτιάξει και είχα στο μυαλό μου να φτιάξω μια μακαρονάδα με αυτό.Φτιάχνω μια ωραία μακαρονάδα με κοτόπουλο και λιαστές ντομάτες, αλλά εκεί που ετοιμαζόμουν να τη φτιάξω, είδα στο ψυγείο ένα μεγάλο πακέτο ντοματίνια, είχαμε και μπόλικη φέτα και είπα, οκ, ιδανικά για αυτή τη φοβερή μακαρονάδα που είχε γίνει viral πριν καιρό.Έτσι και έφτιαξα αυτή τη συνταγή, με βάση τη γνωστή μακαρονάδα, αλλά προσθέτοντας ελιές και κοτοπουλάκι (και άλλα μπαχαρικά).Έγινε υπέροχη και με ελάχιστο κόπο, οπότε προσθέτω και αυτή την παραλλαγή για να υπάρχει 😊

Τη θεωρώ εξαιρετική για βασική συνταγή, πάνω στην οποία μπορούμε να χτίσουμε πολλές παραλλαγές. Πληροφοριακά, τη βρήκα με τη βοήθεια της εφαρμογής SuperCook.Καλές γιορτές ✨

Εγώ ήθελα μελιτζάνες κι ο άνδρας μου μακαρόνια....τα πάντρεψα λοιπόν και φάγαμε καλά κι οι δυο...😊🤗#Τετάρτη

Τα γεμιστά ζυμαρικά είναι πάντα ένα πιάτο γευστικό, πολύ πλούσιο και χορταστικό, ανεξάρτητα από το είδος των ζυμαρικών αλλά και της γέμισης που χρησιμοποιούμε.Σε αυτή τη συνταγή το σχήμα των ζυμαρικών, που θυμίζει μεγάλα κοχύλια των τροπικών θαλασσών, δένει υπέροχα με μία κόκκινη σάλτσα κιμά, ένα νόστιμο ragù που, εμπλουτισμένο με δύο τύπους τυριών, mozzarella και ricotta, γίνεται μία ζουμερή και μαστιχωτή γέμιση που έτσι κι’ αλλιώς θα μας ενθουσίαζε, όταν όμως περάσει από τον φούρνο πραγματικά θα …συναρπάσει τον ουρανίσκο μας!Πέραν του ότι η συνταγή είναι εύκολη, μπορεί να προ-ετοιμασθεί και από προηγούμενη/-ες ημέρα/-ες και να τη “συναρμολογήσουμε” ή και μόνο να την ψήσουμε την τελευταία στιγμή.Έχει ένα και μόνο μυστικό, τα ζυμαρικά θα πρέπει να βράσουν “τόσο όσο”. Πρέπει να έχουν μαλακώσει διότι διαφορετικά δεν πρόκειται να ψηθούν μέσα στο φούρνο, αλλά και να διατηρούνται αρκετά σφικτά, έτσι που να μη χάσουν το σχήμα τους πριν τα γεμίσουμε και τα βάλουμε στο φούρνο. Για να γίνει αυτό αρκεί να βράσουν τον μισό από τον απαιτούμενο χρόνο βρασμού τους.Δοκιμάστε τα και, να το θυμηθείτε, θα τα ξαναφτιάξετε και με άλλους τύπους γέμισης: σπανάκι και τυριά, με κολοκύθα και λουκάνικο, με αρακά και γαριδούλες ή ροδελίτσες καλαμαριού και ό,τι άλλο σας υποδείξει η φαντασία σας.