Τη συνταγή αυτή τη βρήκα σε ένα βιβλίο με νηστίσιμα γλυκά και τα έφτιαξα με επιφύλαξη γιατί νόμιζα ότι δε θα είναι αφράτο όπως αυτά που παίρνουμε στο φούρνο. Τελικά είναι πολύ καλύτερα δοκιμάστε τα η ζύμη γίνεται γρήγορα και σε λίγη ώρα έχετε τα δικά σας ζεστά σπιτικά ζαχαρωτά που θα ξετρελανουν μικρούς και μεγαλους

#Μαγειρίτσα με #μανιτάρια για αυτούς πού δε συμπαθούν τα συκωτάκια και τα εντεράκια!

Μία συνταγή “κομμένη και ραμμένη” στις συνθήκες στις οποίες ζούμε αυτήν τη δύσκολη και –κυρίως– άχαρη περίοδο... Φτιαγμένη με πράγματα που έχουμε στα ντουλάπια μας (ζυμαρικά, σκόρδο, ελαιόλαδο, κάποιο τυρί) δεν θα μας στείλει σε ανεπιθύμητες –αλλά όχι αναπάντεχες, έτσι όπως είναι η κατάσταση– συναντήσεις στους διαδρόμους ενός σουπερμάρκετ. Και αν δεν έχετε φιλετάκι ρέγγας, ε, δεν έγινε και τίποτα,,, Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε στη θέση του τρία-τέσσερα φιλετάκια αντζούγιας. Ή μισή κονσέρβα τόνου... Και το φρέσκο κρεμμυδάκι να το αντικαταστήσετε με ψιλοκομμένο ξερό κρεμμύδι. Ή και να το παραλείψετε εντελώς. Εδώ έχουν μπει για να σας δείξουν πόσο δημιουργικοί μπορείτε να γίνετε αξιοποιώντας πράγματα που έχουν ξεμείνει στο ψυγείο μετά από μία γερή προμήθεια υλικών όπως αυτή για την Καθαρά Δευτέρα.Τα βασικά υλικά αυτής της αξεπέραστης μακαρονάδα είναι και παραμένουν τα ίδια: σκόρδο, ελαιόλαδο, και καυτερή πιπερίτσα. Πέρα από τα ζυμαρικά, φυσικά. Εύχομαι σε όλες και όλους μας να περνάμε δημιουργικά αυτό το διάστημα και να εκτιμήσουμε πόσο σπουδαία ήταν, τελικά, αυτή η ...“βαρετή” καθημερινότητά μας.Καλή συνέχεια σε όλες/όλους!

Το ΜΠΟΥΡΑΝΙ το φαγητό των φτωχών ,έτσι το λένε στον τόπο μου! Είναι μια χυλωμένη σούπα που την τρώνε όλο το χρόνο στον Τύρναβο. Ειδικά την Καθαρά Δευτέρα, στο έθιμο του Μπουρανίου το μαγειρεύουν άνδρες και το καταναλώνουν με ευχαρίστηση οι καρναβαλιστές στην γιορτή του Φαλλού.Το γνωρίζω μιας και μεγάλωσα σε χωριό κοντά στον Τυρναβο . Αλλά και στο χωριό μου γιορτάζουμε κάθε χρόνο τα Κούλουμα έθιμο της καθαρής Δευτέρας πάντα με το Μπουρανί και την πατροπαράδοτη Φασολάδα στο καζάνι!Λίγα μυστικά ακόμαΜια άλλη παραλλαγή είναι αφού ζεματίσουμε τα σπανάκια και τα χόρτα μέσα σε μια άλλη κατσαρόλα με λαδάκι τα τσιγαρίζουμε με ένα ψιλοκομμένο κρεμύδι και μετά συνεχίζουμε με το νερό και τα υπόλιπα.Επίσης τρώγεται με λαγάνα και ελιές και την πατροπαράδοτη φασολάδα στο τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας.

Και φέτος, όπως και πέρυσι, είχα αποφασίσει να πειραματισθώ στην παρασκευή της ταραμοσαλάτας. Επειδή όμως “Άλλαι μεν βουλαί (απλών) ἀνθρώπων άλλα δε αἱ γυναῖκες κελεύουν” (δεν μπορεί, θα το γνωρίζετε το αρχαίο ρητό, εάν όχι ρωτήστε τους άνδρες σας, σίγουρα θα το …έχουν υπ’ όψιν τους!), μάνα και κόρη ζήτησαν, σχεδόν απαίτησαν και πέτυχαν να τους ξαναφτιάξω “εκείνη την απίθανη ταραμοσαλάτα που είχες φτιάξει και πέρυσι”.Επειδή όμως ήθελα να δοκιμάσω και κάτι άλλο, μία μικρή έστω “επεμβασούλα”, ξεστράτισα λίγο από την περυσινή συνταγή και, παίζοντας ελαφρά με την οξύτητα και το άρωμα του καπνιστού, έφτιαξα μία πολύ κοντινή μεν, πιο αρωματική δε και με πιο έντονη την παρουσία του λεμονιού ταραμοσαλάτα που μας ικανοποίησε απόλυτα.Πάντα υπέροχα αφράτη και απαλή, αυτή εδώ είναι ίσως έναν τόνο καλύτερη για μεζές ρακής, τσίπουρου ή ούζου. Στην Δήμητρα και την Ελένη λοιπόν, που με τρατάρουν συχνά-πυκνά από την εξαιρετική ρακή τους, είναι αφιερωμένη αυτή η συνταγή, με την δέσμευση ότι κάποια στιγμή θα τους την τρατάρω και εγώ. Από τα χέρια της Έρρικας, όπως πάντα!!!Ναι, είναι συνταγή για "μικρά παιδιά", για ...12χρονα! 6-7, άντε 10 λεπτά κτύπημα με το mixer και είναι έτοιμη! Με ένα κόστος γύρω στα 15€, σερβίρει τουλάχιστον 15 μερίδες!!!Και για την ιστορία του πράγματος, είναι και αυτή η συνταγή βασισμένη στην “Η αφράτη ταραμοσαλάτα της Ευγενίας” (από τις Σπέτσες), όπως την είχα διαβάσει ανηρτημένη στο site CUCINA di CARUSO καιρό πίσω...#νηστεία

🍞 άλλη μία φορά έφτιαξα ψωμάκι Όπως σας έχω πει κάνω πολλά και διάφορα . Τη συνταγή αν θέλετε Θα μου πείτε και θα σας τη δώσω είναι περίπου ίδια με την άλλη ή το μόνο που αλλάζει είναι ότι έβαλα γύρω στα 150 γραμμάρια καλαμπόκι αλεύρι συν Δηλαδή από την προηγούμενη αυτή Φιλάκια πολλά, πολλά ,πολλά👍

Φέτος, αύξησα τα υλικά που θα χρειασθούν κατά ένα ακόμη (πρόσθεσα 4-5 ήπιας έντασης καυτερές πιπερίτσες, pepperoncini). Και πάλι όμως είναι πολύ λίγα και η παρασκευή της ταραμοσαλάτας παραμένει πάρα πολύ απλή, το δε αποτέλεσμα εξαιρετικά νόστιμο. Ο ταραμάς, λευκός και πρώτης ποιότητας (εάν θέλετε να σας το “ανταποδώσει” στο πιάτο σας) παραμένει, βέβαια, το βασικό υλικό.Εξ’ ίσου μεγάλης σημασίας για το τελικό αποτέλεσμα, το “μυστικό υλικό” και της φετινής συνταγής, είναι η προσθήκη φιλέτου καπνιστής ρέγγας (σε λάδι). Και ενίσχυσα την ένταση του καπνιστού στην τελική αλοιφή με δύο μικρές κουταλιές του καφέ καπνιστή πάπρικα.Η ιδιαιτερότητα αυτής της συνταγής (“καλά, και άλλη ιδιαιτερότητα;” θα μου πείτε...) είναι ότι δεν χρησιμοποιεί ψωμί ή βρασμένη πατάτα. Αυτό την κάνει εξαιρετικά αφράτη, αφού “δένει” μόνο με τη το κτύπημα του λαδιού

“Ουκ εά με καθεύδειν το του Κωνσταντίνου τρόπαιον”. “Δε με αφήνει να κοιμηθώ (να ησυχάσω) η δόξα του Κωνσταντίνου”.Παραμονή Καθαρής Δευτέρας και είμαι σε αναζήτηση συνταγής για ταραμοσαλάτα. Ανάμεσα σε αυτές που είδα στο site υπάρχει και μία ιδιαίτερα ψηφισμένη (Ταραμοσαλάτα ), και μάλιστα με πολύ μεγάλο μέσο όρο. Ανεβασμένη από την... από τον... από τον koyan; Ανεβάζει και ο koyan συνταγές;Λοιπόν, όχι μόνο ανεβάζει αλλά στο διάστημα που “πετάχτηκα” να δω και καμία άλλη συνταγή, οι ψήφοι είχαν αυξηθεί κατά τέσσερις... Τι γίνεται εδώ, ρε παιδιά;Το πήρα απόφαση. Θα έφτιαχνα μία “δική” μου. Που θα είχε στοιχεία από αυτήν, αλλά και από μία ακόμη που μου “έκανε κλικ”, τον “Ταραμά της μαμάς” της ΤSOFAGR). Που θα είχε ψίχα ψωμιού αλλά και πατάτα. Που, εκτός από γεύση θα είχε και αρώματα, με την προσθήκη αρωματικών. Που θα διεκδικούσε τον τίτλο της πιο “βελούδινης”, αλλά δεν θα έλεγε όχι και σε εκείνον της πιο “αφράτης” ταραμοσαλάτας.Ποιος ξέρει, μπορεί να την πέτυχα....Λίγα μυστικά ακόμα[1] Σε κάποιες από τις συνταγές είδα να έχουν ψίχα ψωμιού. Σε άλλες πατάτα. Πουθενά δεν είδα και τα δύο μαζί. Έτσι, είπα να το δοκιμάσω και να “πατεντάρω” την ιδέα ...[2] Διάβασα σε μία συνταγή στο site (στον “Ταραμά της μαμάς” της ΤSOFAGR), ότι η προσθήκη ανθρακούχου νερού (ή σόδας) “Ζωντανεύει τον ταραμά, τα αυγουλάκια γίνονται καλύτερα και βγάζουν νοστιμιά”. Είπα να το προχωρήσω λίγο παραπάνω και να δοκιμάσω να “γλυκάνω” λίγο περισσότερο τη γεύση του. Έτσι, αντί για ανθρακούχο νερό έβαλα ένα φλυτζάνι.... αναψυκτικό. Έκανε, στ’ αλήθεια, τη διαφορά. Βελούδινη υφή και μία ελαφριά γλυκιά απόχρωση που “έσπαγε” ιδανικά την ένταση της γεύσης του ταραμά.[3] Σε αυτό το τελευταίο σίγουρα συνεισέφερε και η μαγιονέζα. Αυτήν πάλι, την “ψάρεψα” από ένα σχόλιο στη συνταγή του koyan. Υποτίθεται ότι, μπαίνοντας στη θέση του ψωμιού, κάνει την ταραμοσαλάτα πιο βελούδινη. Ναι, αλλά εγώ ήθελα και τον όγκο που δίνει η ψίχα (και η πατάτα). Και δεν ήθελα να έχω στο τέλος μια “αλοιφή”, που λένε οι συμπατριώτες μου στη Θεσσαλονίκη. Την ήθελα πιο “μεστή”. Βελούδινη αλλά και μεστή. Και έτσι προέκυψε η “συμβίωση”Μαγιονέζα, πατάτα και ψωμί, σε ένα “τρίο” που τελικά με ενθουσίασε.[4] Οι συνταγές που είδα είχαν (κάποιες) ξερό κρεμμύδι. Άλλες από την αρχή, άλλες στο τέλος, στην ώρα του σερβιρίσματος, “για να μη μυρίζει άσχημα στο ψυγείο”. Εγώ επέλεξα το πιο “ελαφρύ” και πιο αρωματικό φρέσκο κρεμμυδάκι, κομμένο σε λεπτές ροδέλες. Έτσι, μετά από το πέρασμα από το multi, στο τέλος μάλιστα της διαδικασίας, ένα μεγάλο μέρος διαλύθηκε, ελευθερώνοντας αρώματα, ένα άλλο όμως, μεγάλο και αυτό, έμεινε σχεδόν ακέραιο, δίνοντας μία ευχάριστη χρωματική νότα στον ταραμά.Ο ταραμάς σε κάθε βήμα θέλει πολύ καλό χτύπημα, όλοι συμφωνούν σε αυτό, για να ενσωματώνεται το κάθε πρόσθετο υλικό πολύ καλά στο ήδη κτυπημένο μείγμα.Επίσης, θέλει δοκιμές. Δοκιμάζοντας ελέγχουμε την γεύση και, εάν χρειασθεί, προσθέτουμε λίγο ακόμη ψωμί ή πατάτα για να σφίξει, μαγιονέζα για να γίνει πιο αφράτος, λεμόνι για να γίνει πιο.... προκλητικός, λίγο ψιλοκομμένο μάραθο για το άρωμα.Επειδή η γεύση είναι διαφορετική απ’ ό,τι γνωρίζατε (δεν θα περιμένατε, βέβαια, να καταλήξετε με την, νοστιμότατη μεν αλλά συνηθισμένη, καθημερινή, ταραμοσαλάτα....) οι δοκιμές αυτές έχουν μεγαλύτερη σημασία. Με αυτές μπορείτε “να τον πάτε” προς όποια κατεύθυνση θέλετε. Πιο αλμυρό, πιο ξινό, πιο αφράτο. Πιο μυρωδάτο, με περισσότερο μάραθο (ή με τζίντζερ, αυτή θα είναι η επόμενη δοκιμή μου).Έχοντας περάσει όλα τα τεστ του τραπεζιού της Καθαρής Δευτέρας, αποφάσισα ότι μπορώ να την βγάλω και παραέξω. Τώρα είναι στη διάθεσή σας να την αξιολογήσετε και εσείς. Αυτή τη σαλάτα που μοιάζει τόσο πολύ με ταραμοσαλάτα, αλλά επιδιώκει να ξεφύγει από την “παραδοσιακή”. Εάν, μάλιστα, κάποιος θελήσει να προτείνει ένα όνομα, θα είμαι πολύ χαρούμενος να το ακούσω.

«Έχει καπέλο μιάν ελιά, για μύτη ένα ...καρότο,κι επάνω στη ...βουβαλίσια του πανωφοριά, λίγο prosciutto, μα όχι cotto...»Τί είναι;Μία συμπαθητική ιδέα για να στολίσετε το γιορτινό σας τραπέζι (όταν με το καλό θα ξανάρθουν τα Χριστούγεννα, τα τωρινά μόλις μας έφυγαν…) με μικρά χιονανθρωπάκια, φαγώσιμα “μέχρι και το τελευταίο κουμπί του παλτού τους”, φέρνοντας ευθυμία και χαρά στο τραπέζι.Αλλά και εκτός εορτών, όσο κρατάει αυτός ο βαρύς χειμώνας του 2014-2015, με το πολύ κρύο και τα διαδοχικά χιόνι, που δεν λένε να λιώσουν, μπορούμε πάντα να φτιάξουμε αυτό το συμπαθητικό ορεκτικό, πολύ εύκολο στη δημιουργία του, που θα κάνει ευτυχισμένα τα παιδάκια, ειδικά εάν τα αφήσουμε εκείνα να το ετοιμάσουν...Πως; Δεν είχε και πολύ χιόνι φέτος; Ούτε και το κρύο είναι ιδιαίτερα βαρύ; Και γι’ αυτό θα παραπονεθείτε μωρέ; Ε, δεν σας πιάνει κάνει κανείς και με κανένα τρόπο... Φτιάξτε, λοιπόν, το δικό σας νόστιμο χιονάνθρωπο, με κάθε ευκαιρία, για ένα από τα ηλιόλουστα Κυριακάτικα γεύματά σας, ή κάνετε υπομονή μέχρι τα επόμενα εορταστικά τραπέζια ή τους μπουφέδες των γιορτινών ημερών. Δεν είναι δα και τόσο μακριά...Λίγα μυστικά ακόμαΤα μπαστουνάκια του καρότου, ιδιαίτερα εάν είναι πολύ λεπτά ή το καρότο όχι και τόσο σφικτό, ενδεχομένως να μη σας διευκολύνουν να τρυπήσετε με αυτά τη mozzarella. Μπορείτε να βοηθηθείτε με μία απλή οδοντογλυφίδα, να τρυπήσετε με αυτήν την mozzarella και στη συνέχεια να βυθίσετε μέσα στην έτοιμη τρύπα το καρότο. Προσέξτε μόνο να είναι πιο στενή η τρύπα από το μπαστουνάκι, για να το κρατάει σταθερά στη θέση του, να μην είναι χαλαρό.

Αγαπημένη σαλάτα, την φτιάχνω αρκετά συχνά στα απλά, αλλά και στα γιορτινά τραπέζια 😃. Τα υλικά της απλά και προσαρμόσιμα. Τώρα που πλησιάζει και η Σαρακοστή γίνεται καθημερνό πιάτο.

Ήθελα να κάνω μια διαφορετική παραλλαγή των περίφημων γεμιστών μας. Βρήκα την συνταγή από το internet.

Αγαπημένη σαλάτα της μαμάς μου που τη φτιάχνει σχεδόν πάντα στα χειμερινά γιορτινά τραπέζια!