Αυτή που ακολουθεί είναι μία συνταγή τυπική της περιοχής της Καλαβρίας (Calabria) στο Νότο της Ιταλίας. Στην εκδοχή που αναφέρεται εδώ, ακριβώς για να μετριασθεί η έντονα πικάντικη γεύση των καυτερών πιπεριών και για να έχει η μαρμελάδα, συνολικά, μία έντονη, δυνατή, αλλά όχι υπερβολικά γεύση, πέρα από τις καυτερές πιπερίτσες χρησιμοποιείται και μία ποσότητα γλυκών κόκκινων πιπεριών.Η παρουσία της μικρής ποσότητας ξυδιού, μαζί με την παρουσία της ζάχαρης, χαρίζει στη μαρμελάδα ιδιαίτερους γλυκόξινους (agrodolce) τόνους.Εάν σας αρέσουν οι ντελικάτες γεύσεις απολαύστε αυτήν την υπέροχη μαρμελάδα απλώνοντάς τη σε μια φέτα χωριάτικου ψωμιού στο οποίο έχετε ελλείψει προηγούμενα μία στρώση φιλαδέλφεια ή ricotta, που θα απαλύνουν την ένταση της γεύσης της.Οι πιο τολμηρές μπορείτε να τη συνδυάσετε με μία στρώση μπλε τυρί πάνω στο ψωμί ή με ένα ωριμασμένο pecorino, ένα δυνατό κεφαλοτύρι ή ένα καπνιστό Μετσοβόνε.Για μία πιο …“ρουστίκ” μαρμελάδα, αρκεί να χρησιμοποιήσετε ένα μπλέντερ βυθίσεως (ραβδομπέντερ) που θα πολτοποιήσει τη σάρκα των μαρμελάδων, μαζί με τα σπόρια τους. Το αποτέλεσμα θα είναι ένα πηκτό ζελέ στο οποίο θα υπάρχουν και κομματάκια των σπόρων των καυτερών πιπεριών. Διαφορετικά, περνάτε τη μαλακωμένη από το βρασμό σάρκα τους από ένα μύλο λαχανικών ή μία χοντρή σήτα, που θα συγκρατήσει τους σπόρους (το πιο καυτερό σημείο των πιπεριών) και θα προκύψει ένα λεπτόρρευστο ζελέ.

Μία συνταγή για να ετοιμάσετε μίνι βαζάκια γεμάτα... προτερήματα. Γιατί, έτσι σοφοί που γίνατε, με τόση πείρα, σίγουρα θα γνωρίζετε οι πιπερίτσες τι προσφέρουν.Βοηθούν στη χώνεψη. Βελτιώνουν την κυκλοφορία του αίματος. Ρίχνουν την χοληστερόλη. Αλλά και ην πίεση, και τα τριγλυκερίδια. Ενδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Είναι ισχυρό αντιοξειδωτικό. Και αφροδισιακό. Τελευταία ακούγεται ότι έρευνες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως βοηθά και στο αδυνάτισμα, βοηθώντας στην καύση του λίπους.“Όπου ακούς πολλά κεράσια, πάρε μικρό καλάθι”. Έτσι, εγώ τις χρησιμοποιώ απλά, επειδή μου αρέσουν. Στη κυριολεξία, “καίγομαι” γι’ αυτές.Λίγα μυστικά ακόμαΘα μπορούσε κανείς, ασφαλώς, να αφαιρέσει υπομονετικά τους σπόρους από τις πιπερίτσες στα πρώτα βήματα, αφού τις πλύνει και πριν τις κόψει σε μικρά κομμάτια. Συνιστάται σε όσους θέλουν να βάλουν ένα ….. όριο στην τόλμη τους. Το αποτέλεσμα θα είναι κατά πολύ λιγότερο (αλλά πάντα... “κολασμένα πολύ”) καυτερό. Ασφαλώς, επίσης, και μπορεί να ακολουθηθεί μία μέση οδός, με την αφαίρεση τους από ένα λιγότερο ή περισσότερο σημαντικό πλήθος πιπεριών στην αρχή και τις υπόλοιπες μετά την πολτοποίησή τους.Ανάλογο αποτέλεσμα θα έχουμε εάν αναμείξουμε στην αρχική ποσότητα των καυτερών πιπεριών και γλυκές κόκκινες πιπεριές. Αρχίσατε όμως να βάζετε πολύ “νερό στο κρασί σας”, γι’ αυτό άντε να δείτε και την “Μαρμελάδα από καυτερές πιπεριές”. Ίσως ταιριάζει περισσότερο στα γούστα σας.Όπως είπαμε, πριν κάνουμε οτιδήποτε με τις καυτερές πιπερίτσες, φορούμε γάντια κουζίνας.Ακόμη και έτσι, οι κινήσεις μας πρέπει να είναι προσεκτικές. Σε αυτή τη συνταγή, η χρήση ψαλιδιού, αντί για μαχαίρι, στον τεμαχισμό τους, απλοποιεί πολύ τα πράγματαΕγώ βάζω τις καυτερές πιπερίτσες από βραδύς σε λεκανίτσα, και τις καθαρίζω την άλλη ημέρα, μέσα σε σουρωτήρι και κάτω από τρεχούμενο νερό, πάντα με γάντια και χωρίς να τις τρίβω έντονα με τα δάκτυλα. Εάν υπάρχει μίξερ από αυτά που βυθίζονται σε υγρά, δεν χρειάζεται να περιμένετε να χλιαρύνουν πριν τις ρίξετε στο εξωτερικό μίξερ για να τις αλέσετε, η δουλειά γίνεται πολύ πιο εύκολα, μέσα στην ίδια τη κατσαρόλα όπου έβρασαν οι πιπεριές και όπου στη συνέχεια θα γίνει η μαρμελάδα.Προσοχή (και στις δύο περιπτώσεις) στον καθαρισμό του μίξερ.Επιλέγουμε βάζα μικρού μεγέθους, σαν αυτά των παιδικών τροφών, μικρών συσκευασιών μαγιονέζας, κ.α. Δοκιμάστε την. Αξίζει. Εάν, πάλι, δεν είστε τόσο τολμηροί / -ές, υπάρχει ήδη ανεβασμένη εδώ μία συνταγή μαρμελάδας με μικρό μόνο καυτερές πιπερίτσες και το μεγαλύτερο με γλυκές (σε σχέση 1 προς 4). Είναι σαφώς πιο κοντά στην κλασσική έννοια της μαρμελάδας. Ετούτη είναι πολύ πιο “αιρετική”.

Αυτό το πιάτο είναι για αυτούς πού λατρεύουν τα καλύτερα.

Μου έφεραν ένα βαζάκι σπιτική μαρμελάδα σύκο αλλά μια που δεν τρελαίνομαι ούτε για τα σύκα ούτε για τη μαρμελάδα τους, έφτιαξα γλυκόξινο κοτόπουλο. 🍗#ΧρυσόΠιρούνι#1συνταγή1δέντρο

Αυτή η μαρμελάδα είναι για μερακλήδες και σε όσους αρέσουν τα καυτερά. Όταν κάνουμε σάλτσες φασολάδα τώρα το χειμώνα πίτσα βάζουμε μια κουταλίτσα από αυτή και γίνεται σούπερ. Τη τρώμε σκέτη με μεζεδάκια και τέλος πάντων όπως προτιμάει ο καθένας.

Τα μούσμουλα είναι ένα φρούτο κατ’ εξοχήν ανοιξιάτικο, από τέλη Απριλίου με Μάϊο μέχρι και το Ιούνιο τα συναντά κανείς σε πολλά δένδρα που, ευτυχώς, έχουν απομείνει ακόμη σε όλη τη χώρα. Αυτά δεν είχαν (ακόμη) την τύχη των συκιών και έτσι είναι σχετικά εύκολο πράγμα να βρει κανείς αυτά τα μικρά φρουτάκια με το έντονο πορτοκαλί χρώμα και να ετοιμάσει μία από τις τόσες συνταγές που μπορεί να “ψαρέψει” στο internet. Μία από τις πιο ενδεδειγμένες είναι να ετοιμάσει μία μαρμελάδα μούσμουλου.Πάμε να δούμε πόσο εύκολο είναι να φτιάξετε μία μαρμελάδα που θα σας φέρνει τη γεύση του φρούτου σε εποχές, όπως ο χειμώνας, στις οποίες τα φρούτα είναι πιο λιγοστά. Είτε για να την απολαύσετε στρωμένη πάνω σε φέτες ψωμιού ή φρυγανιάς, είτε για να τη χρησιμοποιήσετε σε τάρτες ή σε άλλα γλυκά.

Ένα από τα αγαπημένα μας φαγητά στην οικογένεια και ήταν το πρώτο που έφτιαξα στο νέο έτος

Η μαρμελάδα λεμόνι είναι ένας πολύ γευστικός τρόπος για να κάνετε ξεχωριστό το πρωινό σας. Το ξέρουν και τα μικρά παιδιά. Το μυστικό της επιτυχίας της, φυσικά, είναι στην επιλογή των φρούτων. Αλλά όχι μόνο...Εάν θέλετε μία διαφορετική μαρμελάδα λεμόνι, δείτε πως μπορείτε να φτιάξετε μερικά βαζάκια “αξέχαστης” μαρμελάδας που μία μικρή της ποσότητα, “στην άκρη του μαχαιριού”, πάνω σε ένα κομμάτι ωριμασμένο τυρί, μπορεί να κάνει τους γευστικούς σας θύλακες να αρχίσουν να …χορεύουν.Πριν από ‘μέρες γύρισα από την Ιθάκη φορτωμένος με ένα κοντέινερ λεμονιών. Αρωματικών και γευστικότατων. Όταν, λοιπόν, τα αράδιασα πάνω στον πάγκο της κουζίνας, τέθηκε το μέγα ερώτημα; Τι τα κάνουμε τώρα όλα αυτά; Έψαξα να βρω κάτι που θα κέντριζε το ενδιαφέρον μου (η δημιουργικότητα είναι πάντα συνδεδεμένη είτε με το ενδιαφέρον είτε με την ανάγκη. Ανάγκη δεν υπάρχει, το ενδιαφέρον, λοιπόν, είναι το ζητούμενο…). Να τα βάλουμε στο ψυγείο, περιμένοντας να καταναλωθούν σε κοτόπουλα λεμονάτα ή δροσερές λεμονάδες, θα πιάναμε χριστούγεννα και δεν θα είχαν τελειώσει. Να έφτιαχνα limoncello, ήταν μία σκέψη, πρόσφατα όμως είχα φτιάξει λικεράκι από βερύκοκκα και δεν λέει να το παρακάνουμε με τα αλκοολούχα. Άσε που και σαν δώρο δεν είναι πλέον και τόσο …original.Και τότε, σαν από μηχανής Θεά, η έμπνευση μου ήρθε από μία κυρία-μέλος του site και από τη συζήτηση μαζί της για μία μαρμελάδα λεμόνι με κάπως διαφορετική “ταυτότητα”, με γεύση λίγο …“τσιμπημένη”Έτσι, αποκλείοντας τα λεμονάτα φαγητά, το limoncello και τις λεμονάδες, σκέφθηκα να ετοιμάσω μία μαρμελάδα λεμόνι “έτσι και αλλιώς”, που να μπορείς να την απολαύσεις αλειμμένη, σαν κάθε άλλη μαρμελάδα, πάνω σε μία φέτα ψωμί ή σε μία φρυγανιά, αλλά και, με δύο μικρές προσθήκες, να μπορεί να συνοδέψει ορεκτικά, όπως το τυρί ή και αλλαντικά. Μία μαρμελάδα με “δύο πρόσωπα”. Για δείτε…Λίγα μυστικά ακόμαΜε το καθάρισμα των λεμονιών με τον τρόπο που περιγράφεται στη συνταγή, απομένει περίπου το 55% της συνολικής ποσότητας. Στην οποία προστίθεται το 50% του βάρους της σε ζάχαρη.Χωρίς τα βήματα 15 και 16 είναι μία νοστιμότατη και πολύ αρωματική “φυσιολογική” μαρμελάδα. Με τις προσθήκες που περιγράφονται στα βήματα αυτά, γίνεται ένα “υπερόπλο” εάν θέλετε να εντυπωσιάσετε φίλους και συγγενείς. Μία μαρμελάδα “με δύο πρόσωπα”, σε εσάς εναπόκειται ποιό θα επιλέξετε…Την επόμενη φορά θα δοκιμάσω να προσθέσω και σαφράν (κρόκο) ή και κουρκουμά(!!!)Θέλετε και άλλη ιδέα; Προσθέστε καρότα, ψιλοκομμένα σε julienne και σε ποσότητα περίπου στο 1/4 της αρχικής των λεμονιών (πριν το ξεφλούδισμα). Τότε και η ζάχαρη θα πρέπει να αυξηθεί στο μισό της συνολικής ποσότητας λεμονιών και καρότων.

Ετοιμασθείτε για (μία ακόμη) μαρμελάδα “ε ι δ ι κ ώ ν _ α π ο σ τ ο λ ώ ν” . Μία μαρμελάδα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί, το ίδιο καλά, είτε αλειμμένη σε ψωμί, για πρωινό ή και για την παρασκευή γλυκών, είτε και για την συνοδεία αλμυρών πιάτων (ιδιαίτερα ψητών ή βραστού κρέατος).Συνεχίζοντας και φέτος την ...παράδοση (και αφού και η κορομηλιά μας συνεχίζει κι αυτή φέτος να γεμίζει με βαθυκόκκινους –τι χρώμα κι’ αυτό– καρπούς), μετά την «Μαρμελάδα κορόμηλο αρωματισμένη με κανέλλα», την «Μαρμελάδα κορόμηλο “μεθυσμένη” με βύσσινο λικέρ», αλλά και την «Μαρμελάδα κορόμηλο με φρέσκα καρύδια»,  σειρά έχει φέτος μία μαρμελάδα πολλών οκτανίων, μία μαρμελάδα με ......μπαχαρικά !!!Λίγα μυστικά ακόμα[1] Η συνταγή ήθελε τα κορόμηλα να ξεκουκουτσιάζονται, ήδη στο βήμα 1. Είτε με το ειδικό εργαλειάκι που χρησιμοποιούμε για τα βύσσινα/κεράσια, είτε κόβοντας τα φρούτα με μαχαίρι και απομακρύνοντας τα κουκούτσια. Μικρός ή μεγάλος, μπελάς πάντως. Και χάνεται και μία μικρή ποσότητα φρούτου, που είναι κολλημένη στα κουκούτσια Εάν εσείς, όμως, αποφασίσετε να τα αφαιρέσετε από την αρχή, στο βήμα 8 μπορείτε και να ρίξετε τον πολτό σε ένα μπλέντερ (τμηματικά, δεν χωράει να μπει όλος μαζί.) και τα λιώνετε μέχρι να γίνουν κρέμα (έτσι, όμως, θα χάσετε την ευχαρίστηση να νοιώθετε. Εάν έχετε μπλέντερ βυθίσεως –ράβδο– τα πράγματα γίνονται πολύ πιο απλά. Τα λιώνετε κατευθείαν μέσα στη κατσαρόλα. Και περνάτε κατευθείαν στο βήμα 13.[2] Το πέρασμα του πολτού των φρούτων από το τρυπητό είναι, πράγματι, πολύ απλή διαδικασία. Με είχε προϊδεάσει για αυτό η λεμονάδα (υπάρχει και ένα σχετικό σχόλιό της στη μαρμελάδα κορόμηλο της angy85 Και, πράγματι, μετά από 25 λεπτά βράσιμο, τα φρούτα είχαν μαλακώσει τόσο που διαλύονταν εύκολα και ο αραιός πολτός του περνούσε εύκολα από τις τρύπες. Με τον τρόπο αυτό η μαρμελάδα μας θα γίνει απόλυτα καθαρή.[3] Ναι, αλλά όπως λέει η angy85, “έτσι δε μένουν κομματάκια από τη φλούδα μέσα στη μαρμελάδα & τα θέλω οπωσδήποτε” Συμφωνώ, και εμένα μου αρέσουν, και πρέπει να βρεθεί μία λύση. Που, τελικά, είναι πολύ απλή. Έτσι όπως έχουν χλιαρύνει τα λιωμένα φρούτα, εύκολα “ψαχουλεύουμε” στον πολτό τους και αφαιρούμε το μόνο σκληρό πράγμα που υπάρχει. Τα κουκούτσια. Εάν, δε, έχετε εκείνη την λίγη υπομονή που χρειάζεται, μετράτε πριν από το βράσιμο τα φρούτα (δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, είναι περίπου 80 με 100 στο κιλό) και έτσι γνωρίζετε ακριβώς τον αριθμό των κουκουτσιών. Η διαδικασία, angy, είναι πολύ πιο απλή (και πολλαπλά πιο καθαρή) από το ξεκουκούτσιασμα. Και δεν χάνεται ίχνος φρούτου. Δοκίμασέ την στην .....επόμενη σοδειά.[4] Είχα την τύχη να μου φέρουν από τον Πόρο ένα –τόσο δα– βαζάκι μ έ λ ι _ π ο ρ τ ο κ α λ ι ά ς. Με την υπόδειξη να μην το ...ξεχάσω στο ντουλάπι και να το φάμε γρήγορα. Γιατί χάνει μεγάλο μέρος από τα θρεπτικά συστατικά του. Έτσι, “χαλάλισα” μία γερή κουταλιά στη μαρμελάδα, προς το τέλος του βρασμού, όταν πια είχε αρχίσει να δένει. Εξαιρετικό άρωμα κάπου ..... στο βάθος. Το μέλι πορτοκαλιάς έχει μία ιδιαίτερη γεύση και υπέροχο άρωμα.[5] Η συνταγή προέβλεπε στο μείγμα των μπαχαρικών και κάρυ (curry), όπως και την προσθήκη θυμαριού στην τελευταία φάση του μαγειρέματος. Φαντασθείτε τι αρώματα !!! Τι γεύση !!! Αν και διόλου παραδοσιακός σε τέτοια θέματα, δίστασα και απέφυγα να τα προσθέσω. Αυτή τη φορά, τουλάχιστον. Και αυτό γιατί σε εμάς θα χρησιμεύσει περισσότερο σαν γλυκό (για τις πρωινές μας “γευστικές εξερευνήσεις”), παρά σαν συνοδεία σε αλμυρά πιάτα. Σκέφτομαι όμως ότι π ρ έ π ε ι να την δοκιμάσω και έτσι..... Επίσης, επειδή δεν είχαμε στο σπίτι, δεν χρησιμοποίησα ούτε σπόρους παπαρούνας. Δεν ξέρω να σας πω εάν ..... έχασα και πόσο.[6] Η συνταγή δεν μιλούσε για πρόσθετο νερό. Και μπορείτε να μη βάλετε καθόλου. Εγώ “ξέπλυνα” τα κουκούτσια που αφαίρεσα στο βήμα 12 σε μισό φλυτζάνι νερό και το πρόσθεσα στη συνέχεια στο δεύτερο μέρος του βρασμού. Για να βοηθήσω το γρήγορο δέσιμο της μαρμελάδας (όσο πιο γρήγορα δέσει, τόσο περισσότερο διατηρεί τη γεύση και τα αρώματα του φρούτου), χρησιμοποίησα τα κουκούτσια. Ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα θα είχα εάν έριχνα ένα ή και δύο μήλα, κομμένα σε κομματάκια μήλου (δείτε σε άλλη, παλαιότερη συνταγή), ήδη από την αρχή του βρασμού και χρησιμοποιούσα και τα κουκούτσια τους, δεμένα στο ίδιο τουλπάνι μαζί με εκείνα των κορόμηλων). Η πηκτίνη τους θα μείωνε ακόμη περισσότερο τον χρόνο βρασμού κι η γεύση τους ταιριάζει πολύ καλά με εκείνη των κορόμηλων.Όταν προσθέτετε τα μπαχαρικά στην μαρμελάδα (είτε σε αυτήν την “light” εκδοχή της, είτε –πολύ περισσότερο– στην “πλήρη” με το curry και το θυμάρι, καλό θα είναι να πηγαίνετε “δοκιμάζοντας”, από λίγο κάθε φορά, έτσι ώστε να την φέρετε “στα μέτρα σας”.Στο βιβλίο που βρήκα τη συνταγή, της Food Editore, την προτείνει με ένα μαύρο, αρωματικό τσάι και με ψωμάκια βουτύρου. Το Lidl έχει μία συσκευασία με κάτι πολύ αφράτα τέτοια ψωμάκια, τα έχει λιανίσει η κόρη μου. Πρέπει να φροντίσω για το μαύρο τσάι, τώρα. Αυό, όμως, μετά τις διακοπές.[7] Ξεκίνησα από 2 κιλά (170 κομμάτια) κορόμηλα. Μετά την αφαίρεση των κουκουτσιών, μέτρησα 1.450 γραμμάρια πολτό κορόμηλου. Η ζάχαρη που χρησιμοποίησα ήταν 650 γραμμάρια (ακολούθησα τον μέσο όρο της υπόδειξης της λεμοναδα για 400 με 500 γρ ανά κιλό πολτού). Η ζάχαρη δεν κάλυπτε καθόλου τη γεύση της, που ήταν όσο .....απολαυστικά ξινούτσικη την ήθελα. Ευχαριστώ λεμονάδα !!!Με αυτές τις ποσότητες φρούτων και ζάχαρης, πήρα ένα μεγάλο βάζο του ενός λίτρου και ένα μικρό των 250 ml. (Και θα έφαγα ...επιτόπου και άλλες 4-5 κουταλιές !!!)Και αυτή η μαρμελάδα (όπως και η αντίστοιχη η αρωματισμένη με την κανέλλα θέλει να την αφήσετε να ανοιχθεί μόνο μετά από ένα 6μηνο. Και “πιάνει κορυφή” , γίνεται εξαίσια, μετά από ένα χρόνο. Από τις περσινές απόπειρες άφησα πράγματι ένα βαζάκι, έτσι, για να αποκτήσω ίδια άποψη. Νομίζω ότι πράγματι ήταν καλύτερη. Ή, είχα προλάβει να ξεχάσω τη γεύση της μέχρι την άνοιξη ..... Δοκιμάστε το.

Για ψωμί (ιδανικά φρυγανισμένο), πατάτες και άλλα λαχανικά, κριτσίνια κλπ.----------------------------------------------------------------▪️Challenge: #ΧρυσήΠοδιά23▪️Βδομάδα: 2η ☑️▪️Υλικό -ά: μέλι 🍯----------------------------------------------------------------💬 Tags:#μεζές #ορεκτικό#dip#πανεύκολο #γρήγορο