Στη συνοικία του Τζιχάνγκιρ (στο Πέρα), για πολλά – πολλά χρόνια, η Ρωμέισα Κυβέλη έφτιαχνε αυτούς τους κιοφτέδες. Φορούσε το τουλπάνι της (μη τυχόν και πέσει καμιά τρίχα στο φαγητό – και πόσο, Χριστέ μου, τις πρόσεχε αυτές τις λεπτομέρειες, μα πόσο τις πρόσεχε !!!) και την παστρικιά μπροστέλα της. Σε πολύ λίγο η κουζίνα είχε αρχίσει ήδη να ευωδιάζει. Οι κιοφτέδες είχαν πέσει στο τηγάνι. Το ευωδιαστό (τότε) ψιλοκομμένο κρέας, τ΄ άρωμα του τηγανισμένου κρεμμυδιού, η μοσχοβολιά απ΄ το τερεότι (άνηθο), διατρυπούσαν τις μύτες όλων. Και πρώτα απ΄ όλα, των δυο παιδιών της. Του Κυριάκου και της μεγαλύτερης αδερφής του…Σήμερα, αρκετές δεκαετίες μετά και εκατοντάδες χιλιόμετρα παραπέρα, η γειτονιά μου ξαναστενάζει, κάθε φορά που προσπαθώ να επαναλάβω το “κατόρθωμά” της.  Για να προσφέρω στον Κυριάκο – κοτζάμ άντρα, τώρα πια – κάτι απ΄ αυτό που η μητέρα του τού πρόσφερε, σ΄ άλλους τόπους και σ΄ άλλα χρόνια…Μέχρι στιγμής, μου λέει ότι τα καταφέρνω μια χαρά. Μα η νοσταλγία στα μάτια του, με κάνει να πιστεύω ότι οι κιοφτέδες στο Τζιχάνγκιρ, είχαν άλλη γλύκα. Άλλη… Και σάμπως αλήθεια δεν είναι αυτό; Σαν τον τόπο μας…τίποτα…

Λίγα μυστικά ακόμα

(1) Στην Πόλη, οι νοικοκυρές έφτιαχναν τους κιοφτέδες μόνο με μοσχάρι. Το χοιρινό είναι μια προσθήκη που η πεθερά μου εδώ στην Ελλάδα επιχείρησε για πρώτη φορά και έκτοτε την υιοθέτησε. Το ίδιο έκανα κι εγώ. Πολλοί υποστηρίζουν μάλιστα, ότι στις μίξεις τον κιμάδων το χοιρινό “μπαίνει” για να προσθέσει λίπος (μιας και το μοσχάρι είναι πιο άπαχο κρέας). Και αυτό το λίπος το χρειαζόμαστε, αν θέλουμε αφράτους και ζουμερούς κιοφτέδες. Πέρα απ΄ αυτό όμως, το χοιρινό δίνει και “γλύκα” (και την “εκμεταλλευόμαστε”, κατά το δοκούν…).(2) Εάν δεν σας φτάνει το μπαγιάτικο ψωμί, μπορείτε κάλλιστα να προσθέσετε μερικές φρυγανιές (4 με 5, ας πούμε), που θα τις “τρίψετε” ολόκληρες, με τα χεράκια σας. Εγώ προσωπικά, προτιμώ να θρυμματίζω τις φρυγανιές παρά να τις προμηθεύομαι σε “σκόνη”.(3) Τ΄ αυγά, προτού τα βάλετε στο μίγμα, “σπάστε τα” σε μια κούπα (ένα – ένα) για να βεβαιωθείτε για τη φρεσκάδα τους. Ακόμα κι αν ξέρετε ότι είναι φρέσκα…μην το “διακινδυνεύσετε”.(4) Εάν πάρετε ένα ματσάκι άνηθο (όχι απ΄ αυτά τα τεράστια, που κυκλοφορούν…), ψιλοκόψτε μόνο το “επάνω μέρος”. Κόψτε, δηλαδή, το ματσάκι “στη μέση” και χρησιμοποιήστε το πάνω μέρος (χωρίς το “κάτω”, που είναι μόνο το κοτσάνια – ψιλοκόψτε το κι αυτό και έχετέ το έτοιμο, στο ψυγείο σας, γι΄ άλλη χρήση), που ΄χει φυλλαράκια και κοτσανάκια μαζί. Να πω σ΄ αυτό το σημείο ότι αν δεν έχετε άνηθο, μην χρησιμοποιήσετε, επ΄ ουδενί, μάραθο. Το αποτέλεσμα δεν θα ΄ναι το ίδιο. Όπως δεν είναι ίδια κι αυτά τα δυο (άσχετα που πολύ υποστηρίζουν το αντίθετο, και επιμένουν…).(5) Το αλάτι καλό θα είναι να ΄ναι “χοντρό”. Ειδικά γι΄ αυτή την ποσότητα του κιμά. Σ΄ αυτή την περίπτωση, θα χρειαστείτε δυο με τρεις “γενναίες” πρέζες (“τσιμπιές”) αλάτι. Μα και το “ψιλό” κάνει μια χαρά. Ειδικά γι΄ αυτούς που δεν έχουν συνηθίσει το προηγούμενο. Απλά, θα πρέπει ν΄ αλατίσετε αρκετά (και με προσοχή, φυσικά…). Όσοι “αντέχετε” (και το εννοώ αυτό που λέω…), βάλτε το χεράκι σας και δοκιμάστε το μίγμα. Είπαμε…όσοι αντέχετε…όσοι δεν αντέχετε (στην ιδέα και μόνο αυτού που σας προτείνω…), μην το λάβετε καν υπόψιν σας.(6) Το πιπέρι, που θα χρησιμοποιήσετε, καλό θα είναι να ΄ναι το “κλασσικό” μαύρο πιπέρι. Μην χρησιμοποιήσετε μίγματα πιπεριών. Μα αν επιμένετε, εντάξει. Μην ξεχνάτε, όμως, ότι οι κιοφτέδες είναι ήδη “πικάντικοι” (και αρκετό κρεμμύδι και μπόλικος άνηθος…).Οι κιοφτέδες που θα “βγουν”, θα ΄ναι αρκετοί. Είναι “ικανοί” να "ευχαριστήσουν" μέχρι και πέντε άτομα. Και μπορούν να συνοδευτούν, κάλλιστα, μ΄ ένα ωραίο πιλάφι…Αν θέλετε να φτιάξετε τους κιοφτέδες της Κυβέλης, μη βάλετε τίποτα άλλο στη συνταγή. Ούτε ξύδι, ούτε μαϊντανό, ούτε λάδι και προπαντός… ούτε σκόρδο. Κυρίως το τελευταίο. Το αποτέλεσμα θα είναι τελείως διαφορετικό. Είπαμε, δεν είναι σαν τους άλλους. Δεν έχουν τα υλικά που άλλοι κιοφτέδες έχουν. Αυτό όμως, σε τίποτα δεν τους στερεί…τη νοστιμιά τους. Δοκιμάστε τους και θα δείτε. Ή θα συμφωνήσετε…ή θα διαφωνήσετε. Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση δική σας είναι…Να σας πω ότι όση ώρα έγραφα την παραπάνω συνταγή, άκουγα αυτό το τραγούδι http//www.youtube.com/watch?v=fV6CQbxSZns&feature=related που, για μένα προσωπικά, “λέει πολλά”. Και “ταξίδευα” μαζί του. Αν θέλετε, λοιπόν, να “ταξιδέψετε” κι εσείς, απλά ακούστε το…και εύχομαι να το ευχαριστηθείτε, όπως κι εγώ...Ευχαριστούμε την ΑNGOLINA για τις φωτογραφίες βήμα βήμα.