Φωτογραφία της συνταγής Για όλους εκείνους τους μπαμπάδες “θύματα” των "Συνταγών της Παρέας"

Για όλους εκείνους τους μπαμπάδες “θύματα” των "Συνταγών της Παρέας"

ggr
ggr @george
Athens

Κάποιοι θα τα θυμούνται σίγουρα, εκείνα τα κυριακάτικα μεσημέρια, που το τραπέζι στο σπίτι ήταν “ξεχωριστό”, γιορτινό, αποτύπωνε την διαφορετικότητα της ημέρας και μάζευε όλη την οικογένεια γύρω τουΤραπέζια με κρέας, λιγότερο σύνηθες τότε (αλλά περισσότερο γευστικό από σήμερα). Κρέας από λιγότερο ευγενή κομμάτια (αλλά μαγειρεμένο με πολύ περισσότερη “ευγένεια”, χρόνο και ηρεμία). Κρέας που δεν χρειαζόταν περίτεχνες σάλτσες για να καταφέρει να μείνει η γεύση του στις μνήμες μας για ολόκληρη την εβδομάδα, “υπόσχεση” για μία ίδια repetition, την άλλη Κυριακή. Και την άλλη. Και όλες τις επόμενες... Και από δίπλα, συνήθως, μία γαβάθα μακαρόνια. Θεέ μου!! Από τότε μου άρεσαν οι “στρουμπουλές”; Ούτε που το ‘χα σκεφθεί… Και όσο πιο “στρουμπουλή” και μεγάλη η γαβάθα, τόσο καλύτερες οι προοπτικές που ανοίγονταν για ένα αξέχαστο γεύμα.Και, αν εκείνο το κρέας το θυμούνται και το αναπολούν όλοι, τα μακαρόνια των παιδικών μας Κυριακών, ποιος τα θυμάται; Ποιος αναπολεί εκείνα τα λευκά, χοντρά πολλές φορές, μακαρόνια που μόλις έπεφταν στο σουρωτήρι, τρέχαμε να πλύνουμε στα γρήγορα τα χέρια μας (“...μέχρι ψηλά, με πολύ σαπούνι, μη κλέβεις”....) γιατί “είχε έρθει η ώρα”;Τι το ιδιαίτερο είχαν εκείνα τα μακαρόνια ; Το ότι δεν είχαν τίποτα. Ή, “σχεδόν τίποτα”. Μακαρόνια τσιγαρισμένα με φρέσκο βούτυρο. Αλλά τι βούτυρο !!! Και ίσως και λίγο τυρί από πάνω. Όχι parmigiano, ούτε pecorino και κεφαλογραβιέρες “μικρών κτηνοτρόφων” από τις πεδιάδες της Μακεδονίας. Απλή μυζήθρα, σκληρή και πικάντικη, να μυρίζει βούτυρο και η ίδια.Η συνταγή που ακολουθεί είναι αφιερωμένη στους μπαμπάδες-συζύγους, “θύματα” των νοστιμότατων, τέλειων, πρωτότυπων, γευστικών, γουάου, άπαικτων, καταπληκτικών, γκουρμέ, εμπνευσμένων συνταγών των Συνταγών της Παρέας (ΣτΠ), που όμως θα ήθελαν πολύ, μία φορά, να βρουν στο τραπέζι τους απλά μ α κ α ρ ό ν ι α με φ ρ έ σ κ ο β ο ύ τ υ ρ ο .....Ευλογημένοι όσοι συνεχίζουν σήμερα να κάθονται γύρω από ένα “κυριακάτικο τραπέζι” !!!

Λίγα μυστικά ακόμα

[1] Πιο σωστά, θα έπρεπε να πω ένα κουταλάκι του γλυκού για κάθε 80 γραμμάρια μακαρονιών. Αυτή (λένε σήμερα ότι) είναι η ενδεδειγμένη ποσότητα μακαρονιών ανά μερίδα. Ξέχασα ότι “τότε” θέλαμε δυό συσκευασίες... “Ακάκιε, τα μακαρόνια να ‘ναι…” για μία οικογένεια 4 ατόμων. Ένα κουταλάκι του γλυκού για κάθε 80 γραμμάρια, λοιπόν.[2] Τα βούτυρα σήμερα δεν έχουν καμία σχέση με το βούτυρο που ακόμη νοιώθετε την ευωδιά του να τρυπάει τα ρουθούνια σας. Ακριβώς για να “δυναμώσετε” την υφή του, να το κάνετε πιο “γεμάτο”, για αυτόν τον λόγο προσθέστε λίγο κρέμα γάλακτος. Όσο για το άρωμα, την γεύση, ξεχάστε το... Εκτός και εάν μένετε πάνω στα Άγραφα. Ή στην πίσω μεριά τσι Ίτης[3] Εκείνα τα “αθώα” (εμένα μου λες...) χρόνια δεν υπήρχε άλλος περιορισμός στο τυρί από.... την αντοχή της τσέπης του πάτερ-φαμίλια. Σήμερα, οι μεν τσέπες αντέχουν περισσότερο (και πάλιεμένα μου λες...), οι “δείκτες” όμως επιβάλλουν τους δικούς τους περιορισμούς (ποιος ξεχνάει εκείνο το λυτρωτικό“Να βάλει; Βάλε Frina, βάλε Frina”!!! ). Άσε που ο πάτερ-φαμίλια είναι πλέον...“είδος υπό εξαφάνιση”.[4] Παραφράζοντας μία παροιμία, σας θέτω το θεμελιώδες ερώτημα“Τα ζυμαρικά είναι μία απόλαυση. Εάν δεν είναι τα “αγαπημένα” σας, τι σόι απόλαυση είναι;”Μία παραλλαγή, για πιο κρεμώδες αποτέλεσμα, θα ήταν να ανακατέψετε μαζί με το βούτυρο και την κρέμα γάλακτος ΚΑΙ το τριμμένο τυρί. Δημιουργείτε μία ωραία κρεμούλα που ρέει ανάμεσα στα μακαρόνια, τα τυλίγει, και… Ξέρετε τι λέω; Πάω γραμμή στην κουζίνα!!!

Για όλους εκείνους τους μπαμπάδες “θύματα” των "Συνταγών της Παρέας"

Κάποιοι θα τα θυμούνται σίγουρα, εκείνα τα κυριακάτικα μεσημέρια, που το τραπέζι στο σπίτι ήταν “ξεχωριστό”, γιορτινό, αποτύπωνε την διαφορετικότητα της ημέρας και μάζευε όλη την οικογένεια γύρω τουΤραπέζια με κρέας, λιγότερο σύνηθες τότε (αλλά περισσότερο γευστικό από σήμερα). Κρέας από λιγότερο ευγενή κομμάτια (αλλά μαγειρεμένο με πολύ περισσότερη “ευγένεια”, χρόνο και ηρεμία). Κρέας που δεν χρειαζόταν περίτεχνες σάλτσες για να καταφέρει να μείνει η γεύση του στις μνήμες μας για ολόκληρη την εβδομάδα, “υπόσχεση” για μία ίδια repetition, την άλλη Κυριακή. Και την άλλη. Και όλες τις επόμενες... Και από δίπλα, συνήθως, μία γαβάθα μακαρόνια. Θεέ μου!! Από τότε μου άρεσαν οι “στρουμπουλές”; Ούτε που το ‘χα σκεφθεί… Και όσο πιο “στρουμπουλή” και μεγάλη η γαβάθα, τόσο καλύτερες οι προοπτικές που ανοίγονταν για ένα αξέχαστο γεύμα.Και, αν εκείνο το κρέας το θυμούνται και το αναπολούν όλοι, τα μακαρόνια των παιδικών μας Κυριακών, ποιος τα θυμάται; Ποιος αναπολεί εκείνα τα λευκά, χοντρά πολλές φορές, μακαρόνια που μόλις έπεφταν στο σουρωτήρι, τρέχαμε να πλύνουμε στα γρήγορα τα χέρια μας (“...μέχρι ψηλά, με πολύ σαπούνι, μη κλέβεις”....) γιατί “είχε έρθει η ώρα”;Τι το ιδιαίτερο είχαν εκείνα τα μακαρόνια ; Το ότι δεν είχαν τίποτα. Ή, “σχεδόν τίποτα”. Μακαρόνια τσιγαρισμένα με φρέσκο βούτυρο. Αλλά τι βούτυρο !!! Και ίσως και λίγο τυρί από πάνω. Όχι parmigiano, ούτε pecorino και κεφαλογραβιέρες “μικρών κτηνοτρόφων” από τις πεδιάδες της Μακεδονίας. Απλή μυζήθρα, σκληρή και πικάντικη, να μυρίζει βούτυρο και η ίδια.Η συνταγή που ακολουθεί είναι αφιερωμένη στους μπαμπάδες-συζύγους, “θύματα” των νοστιμότατων, τέλειων, πρωτότυπων, γευστικών, γουάου, άπαικτων, καταπληκτικών, γκουρμέ, εμπνευσμένων συνταγών των Συνταγών της Παρέας (ΣτΠ), που όμως θα ήθελαν πολύ, μία φορά, να βρουν στο τραπέζι τους απλά μ α κ α ρ ό ν ι α με φ ρ έ σ κ ο β ο ύ τ υ ρ ο .....Ευλογημένοι όσοι συνεχίζουν σήμερα να κάθονται γύρω από ένα “κυριακάτικο τραπέζι” !!!

Λίγα μυστικά ακόμα

[1] Πιο σωστά, θα έπρεπε να πω ένα κουταλάκι του γλυκού για κάθε 80 γραμμάρια μακαρονιών. Αυτή (λένε σήμερα ότι) είναι η ενδεδειγμένη ποσότητα μακαρονιών ανά μερίδα. Ξέχασα ότι “τότε” θέλαμε δυό συσκευασίες... “Ακάκιε, τα μακαρόνια να ‘ναι…” για μία οικογένεια 4 ατόμων. Ένα κουταλάκι του γλυκού για κάθε 80 γραμμάρια, λοιπόν.[2] Τα βούτυρα σήμερα δεν έχουν καμία σχέση με το βούτυρο που ακόμη νοιώθετε την ευωδιά του να τρυπάει τα ρουθούνια σας. Ακριβώς για να “δυναμώσετε” την υφή του, να το κάνετε πιο “γεμάτο”, για αυτόν τον λόγο προσθέστε λίγο κρέμα γάλακτος. Όσο για το άρωμα, την γεύση, ξεχάστε το... Εκτός και εάν μένετε πάνω στα Άγραφα. Ή στην πίσω μεριά τσι Ίτης[3] Εκείνα τα “αθώα” (εμένα μου λες...) χρόνια δεν υπήρχε άλλος περιορισμός στο τυρί από.... την αντοχή της τσέπης του πάτερ-φαμίλια. Σήμερα, οι μεν τσέπες αντέχουν περισσότερο (και πάλιεμένα μου λες...), οι “δείκτες” όμως επιβάλλουν τους δικούς τους περιορισμούς (ποιος ξεχνάει εκείνο το λυτρωτικό“Να βάλει; Βάλε Frina, βάλε Frina”!!! ). Άσε που ο πάτερ-φαμίλια είναι πλέον...“είδος υπό εξαφάνιση”.[4] Παραφράζοντας μία παροιμία, σας θέτω το θεμελιώδες ερώτημα“Τα ζυμαρικά είναι μία απόλαυση. Εάν δεν είναι τα “αγαπημένα” σας, τι σόι απόλαυση είναι;”Μία παραλλαγή, για πιο κρεμώδες αποτέλεσμα, θα ήταν να ανακατέψετε μαζί με το βούτυρο και την κρέμα γάλακτος ΚΑΙ το τριμμένο τυρί. Δημιουργείτε μία ωραία κρεμούλα που ρέει ανάμεσα στα μακαρόνια, τα τυλίγει, και… Ξέρετε τι λέω; Πάω γραμμή στην κουζίνα!!!

Διόρθωση συνταγής
Δες στατιστικά
Μοιράσου
Μοιράσου

Υλικά

Ένα... χαρούμενο τραπέζι
  1. 1 κουταλάκι του γλυκούφρέσκο βούτυρο για κάθε άτομο (δείτε “Μυστικά” [1]).
  2. 1 κουταλάκι του γλυκούκρέμα γάλακτος για κάθε άτομο (δείτε “Μυστικά” [2]).
  3. σκληρή, πικάντικη μυζήθρα, όσο κάνετε κέφι (δείτε “Μυστικά” [3]).
  4. μακαρόνια ή όποιο άλλο ζυμαρικό είναι το “αγαπημένο” σας, στην ποσότητα που έχετε όρεξη (δείτε “Μυστικά” [4]).

Οδηγίες μαγειρέματος

  1. 1

    Φωνάξτε τα παιδιά σας και βάλτε τα να ανακατέψουν εκείνα τα υλικά, με σύρμα ή ξύλινο κουτάλι, μέσα σε κατσαρολάκι, και πάνω από χλιαρό μάτι. Ίσα να λιώνει αργά το βούτυρο. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφήσετε να καεί το βούτυρο, ούτε και τα παιδιά από την εστία. Χαμηλό λοιπόν το μάτι.

  2. 2

    Το βούτυρο θα αρχίσει να λιώνει αργά και θα αναμειγνύεται με την κρέμα γάλακτος, ενώ την ίδια ώρα θα αποτυπώνονται στη μνήμη των παιδιών σας η εικόνα των μακαρονιών με φρέσκο βούτυρο

  3. 3

    Σε άφθονο και αλατισμένο νερό, βράστε τα μακαρόνια για όσο χρόνο αναφέρεται στη συσκευασία τους. Ξεχάστε εδώ τα “al dente”, μήπως τα ξέραμε και τότε ?

  4. 4

    Μόλις τα σουρώσετε (εσείς), ζητήστε τους να τα περάσουν κάτω από την μπαταρία του νεροχύτη για να τα βρέξουν και να απομακρύνουν το πολύ άμυλο.

  5. 5

    Στείλτε τα να καθίσουν στο τραπέζι και εσείς τσιγαρίστε τα μακαρόνια, ρίχνοντάς τα μέσα στην κατσαρόλα όπου έχουν ανακατευθεί βούτυρο και κρέμα γάλακτος.

  6. 6

    Εμφανίστε τα στο τραπέζι σε μία γαβάθα (τα διατηρεί πιο ζεστά από την φαρδιά πιατέλα) και όταν τα σερβίρετε δώστε το σύνθημα να βάλουν όλοι από το τυρί που θα έχετε φροντίσει να τρίψετε, και το ελεύθερο να το κάνουν χωρίς.... φειδώ. Όσο θέλει ο καθένας.

Διόρθωση συνταγής
Δες στατιστικά
Μοιράσου
Cook Today
ggr
ggr @george
στις
Athens

Σχόλια (16)

Ναυσικά
Ναυσικά @nafsika
Ένα έχω να πω, μέχρι να ανεβάσω την συνταγή, με ξελίγωσες! Μακράν ένα από τα πιο αγαπημένα μου φαγητά (ειδικά αν το βούτυρο είναι σπιτικό...). Για να πω την αμαρτία μου, ΠΑΝΤΑ όταν φτιάχνω μακαρόνια και πριν ακόμα βάλω τραπέζι, η πρώτη πηρουνιά είναι από την κατσαρόλα, αφού τα έχω κάψει, καυτά ακόμα μακαρονάκια με μια κουταλίτσα τυρί (και ας είναι λάθος οι αναλογίες, χαχααχαχαχα!). Η ύψιστη απόλαυση!

Παρόμοιες συνταγές