Lumaconi στα ιταλικά σημαίνει μεγάλα σαλιγκάρια. Εδώ βέβαια πρόκειται για ένα είδος ζυμαρικών με σχήμα που θυμίζει, τί άλλο; σαλίγκαρους. Που όταν βράσουν μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο, σαν τους προϊστορικούς προγόνους τους, θαρρείς και είμαστε στο Jurassic Park ένα πράγμα!Που όμως φτιάχνουν πιάτα εξαιρετικής νοστιμιάς! Όπως ετούτο εδώ, παραγεμισμένα με ragù, και ψημένα στο φούρνο με μία ωραία στρώση μπεσαμέλ και τυρί από πάνω τους. Πολύ-πολύ νόστιμο φαγητό, από αυτά που συνηθίζουμε να τα λέμε “κυριακάτικα”, ικανό να ενθουσιάσει και να χορτάσει παράλληλα όλους στο τραπέζι.

Το μπρόκολο είναι ένα σπουδαίο σε αξία λαχανικό, αυτό του το αναγνωρίζουν όλοι. Επίσης είναι πολύ χρήσιμο στην κουζίνα, αφού συνδυάζεται με πάρα-πάρα πολλά άλλα τρόφιμα στην Παρασκευή νόστιμων ορεκτικών, πρώτων αλλά και κυρίως πιάτων.Κάποιοι το βρίσκουν και νόστιμο. Εγώ δεν είμαι ένας από αυτούς… Επειδή όμως, ήδη από την εποχή που γεννήθηκε η κόρη μας, έπρεπε να βρούμε τρόπο να το εντάξουμε στη διατροφή της, συχνά αναζητώ νέους τρόπους μαγειρέματος, νέα πιάτα όπου το μπρόκολο, ώ του θαύματος, αποκτά ΚΑΙ νοστιμιά.Και το σημερινό φαγητό είναι ένα από αυτά. Το γκρατινάρισμά του στο φούρνο, η παρέα που κάνει με τις αρωματισμένες με κουρκουμά πένες και η ευωδιαστή με το carry μπασαμέλ, το αναγορεύουν σαν τον απόλυτο πρωταγωνιστή αυτού του πολύ νόστιμου και χορταστικού φαγητού.

Τα λαχανάκια Βρυξελλών σωταρισμένα σε τηγάνι, είναι ένα πολύ νόστιμο συνοδευτικό. Πολύ εύκολο στην παρασκευή του, εάν του προσθέσεις και εκείνο το “λίγο παραπάνω” στη γεύση του, μπορεί να γίνει ένα θαυμάσιο κύριο πιάτοΔοκίμασα την τύχη μου και προχθές που θέλαμε ένα συνοδευτικό για τους ιτσλί κεφτέδες που έφτιαξε η Λουίζα, ετοίμασα μία ποσότητα από αυτά τα “μικρά πράσινα διαολάκια” αρχικά στον ατμό και στη συνέχεια στο τηγάνι, με κρεμμυδάκι, σκόρδο και ...μορταδέλα.Mamma mia, che armonia di sapori”, που λέει και η γνωστή διαφήμιση της κρέμας Adoro για ζυμαρικά. Τα λαχανάκια μαλάκωσαν εσωτερικά από το άχνισμα στον ατμό, έδεσαν πολύ ωραία με το νόστιμο αυτό αλλαντικό, έγιναν τραγανά από το σοτάρισμά τους και έφτιαξαν ένα πιάτο που δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο δίπλα του. Απολαύστε το!!Λίγα μυστικά ακόμαΣτις φωτογραφίες οι ποσότητες είναι ακριβώς οι μισές, γι’ αυτό κανονίστε το τηγάνι να είναι αρκετά ευρύχωρο, για να χωράει όλα τα υλικά.Τα λαχανάκια Βρυξελλών δεν είναι και το πιο γευστικό πράγμα στον κόσμο. Γι’ αυτό και σε πολλούς δεν αρέσουν. Με τον τρόπο όμως αυτό του μαγειρέματος, παίρνουν τόσο άρωμα και γεύση από τα τα υλικά μέσα στα οποία σοτάρονται, που γίνονται ένα πολύ νόστιμο συνοδευτικό για τα πιάτα σας. Και με το βράσιμο στον ατμό διατηρούν όλες τις διαλυτές στο νερό θρεπτικές ουσίες και βιταμίνες τους (μη ξεχνάτε ότι είναι μία πολύ καλή πηγή βιταμινών και μεταλλικών στοιχείων, έτσι;)Οι Βέλγοι (κάτι θα ξέρουν οι Βέλγοι και ας τους έχουν οι Ευρωπαίοι για κάτι σαν τους πόντιους με τους οποίους ασχολούνται κάποιοι “έξυπνοι” δικοί μας) προσθέτουν στο μαγείρεμα (στο βράσιμο) και λίγο γάλα. Με τον τρόπο αυτό (λένε ότι) παίρνουν την ελαφριά πικρίλα από τα λαχανάκια. Αυτά για το βράσιμό τους σε νερό, όχι στον ατμό.Μπορείτε, εάν θέλετε, να κόψετε τα λαχανάκια στη μέση, μαγειρεύονται πιο ομοιόμορφα και γίνονται πιο τραγανά, αλλά χάνουν (;;;) σε εμφάνιση.

Εψαχνα να φτιαξω το ψαρι με διαφορετική συνταγή , οχι συνεχεια ψητο, τηγανητό ή βραστό. Ετσι επεσα μια μερα στη συνταγή της Μπαρμπαρίγου και ειπα να τη δοκιμάσω.Ακολουθησα κατα γράμμα τη συνταγή και βγήκαν αρκετά νοστιμοι (ιδανικοι θα ελεγα για παιδιά) αλλα για μας τους ενήλικες τους λειπει κατι .....Αυτες τις αλλαγές θα κανω εγώ (την επομενη φορά)α) Κατ'αρχην θα μειωσω τη ποσότητα της πατάτας κατα το ημιση γιατι το ψαρι "χανεται" και δε μπορείς να πεις οτι το γεύεσαι.β) Αυξηση στα μυρωδικά , ειδικά τον ανηθο.γ) Φτιαξτε τα μικρά περίπου 40 γρ/τεμ . Εγω εφτιαξα "κεφτεδάκια" ,πιο πολύ μπεργκερ θα τα ελεγα χαχα , 85-86 γρ και βγήκαν 19 τεμαχια μεγάλα ( Η συνταγή αναφέρει οτι βγαίνουν 12τεμ). Αρα αν τα κανετε μικρότερα θα εχετε και πιο πολλά , τουλάχιστον τα 2πλάσια. Ετσι το τελικό αποτέλεσμα θα ειναι μικρά κεφτεδάκια και θα γευομαι περισσοτερο το ψάρι .

-Την είχα βρει στο ίντερνετ τη συνταγή εδώ και καιρό, δε θυμάμαι site.-Τα υλικά είναι για μια δόση, εγώ έκανα διπλή δόση!

Όταν δοκιμάσετε τα μακαρόνια σας με αυτό το μοναδικό τρόπο θα τα προτιμήσετε και από τα κλασσικά μακαρόνια με κιμά… Η συνταγή αυτή είναι αφιερωμένη στους «μακαρονάδες» που ταυτόχρονα επιλέγουν να απολαμβάνουν νόστιμα και πάνω από όλα υγιεινά πιάτα. Ένα πιάτο που διατροφικά περιλαμβάνει όλα τα απαραίτητα συστατικά που είναι σημαντικό να λαμβάνουμε στην καθημερινότητά μας! Τέλος, να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι μπορείτε να το ετοιμάσετε σε μόλις 20 λεπτά…Λίγα μυστικά ακόμαΜπορείτε να προσθέσετε ή να αφαιρέσετε λαχανικά ανάλογα με το τι σας αρέσει ή όχι. Το ίδιο μπορείτε να κάνετε και με τα μπαχαρικά που θα προσθέσετε.Η πιο πάνω συνταγή είναι για μία ατομική μερίδα και αποτελείται από 250-300 θερμίδες περίπου. Είναι επίσης πολύ ελαφριά και χαμηλή σε λιπαρά καθώς δεν χρησιμοποιούμε λάδι και η φρέσκια αναρή (το γνωστό σε όλους ανθότυρο) είναι συνήθως χαμηλή σε λιπαρά και θερμίδες (περίπου 50 θερμίδες ανά 30 gr.).

Βουτηγμένα, πνιγμένα, σε μία κρεμώδη σάλτσα κρέμας γάλακτος, αναπαύονται σε ένα ζουμερό στρώμα ζυμαρικών, για να μας δώσουν τελικά ένα νοστιμότατο πιάτο που θα ευχαριστήσει και τον πιο δύσκολο ενήλικα και θα το λατρέψουν τα μικρά παιδιά.Μην παραξενευτείτε εάν κάποιος πιτσιρικάς σας πει όλο στόμφο και με το στόμα μπουκωμένο “μαμά, είναι σαν τα κεφτεδάκια του ΙΚΕΑ, μόνο που εσύ τα κάνεις πολύ καλύτερα!” Από μικρό (τον δικό σας) και από τρελλό (εμένα) μαθαίνεις την αλήθεια! Υπέροχα κεφτεδάκια σε μία βουτυράτη κρέμα, που πράγματι φέρνουν στο μυαλό τα σουηδέζικα κεφτεδάκια του γνωστού υπερ-καταστήματος. Μόνο που ετούτα εδώ είναι κατά πολύ καλύτερα, πιο νόστιμα, πιο ευμεγέθη, πιο οικονομικά. Και δεν χρειάζεται να τρέχετε στις παρυφές της Αθήνας και να διακοσμείτε ένα δωμάτιο τη φορά για να τα δοκιμάσετε…Προσοχή στις …απομιμήσεις ! Δεν είναι nuggets, δεν είναι τηγανιτές μπουκίτσες, δεν είναι κομμάτια από ρολό στο φούρνο. Είναι τα μο-να-δι-κά, πράγματι, κεφτεδάκια φούρνου σε σάλτσα (“Köttbullar”, στα σουηδικά) που σήμερα μπορείτε να δείτε τη συνταγή.Σήμερα λοιπόν παίξτε το Σουηδέζα (έστω και στην …κουζίνα σας, από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς…).Η κόρη μου το χαρακτήρισε σαν "το πιάτο του μήνα"! Και ο πήχες ...απογειώθηκε, ποιός ξέρει τί πιάτο πρέπει να βρώ τώρα πια και από που... Καμιά Αργεντινή ίσως, ή μήπως Γουατεμάλα; Χριστέ μου!!!

”Σάββατο κι’ απόβραδο … και άσε τι λένε ...” Άσχετο, αλλά μου ήρθε και αφού μου ήρθε να το γράψω.Αύριο όμως είναι πράγματι Κυριακή. Και η Sonia (σας έχω μιλήσει για τη Sonia του GialloZafferano ;), η Sonia, λοιπόν, έχει μία πρόταση για το κυριακάτικο πιάτοτο κλασσικό “pasta al forno”, ζ υ μ α ρ ι κ ά φ ο ύ ρ ν ο υ, δηλαδή, σε μία πιο “περίεργη” όμως εκδοχή. Με πλασμένα κεφτεδάκια αντί του παραδοσιακού κιμά. Αλλά τι κεφτεδάκια, λιλιπούτεια, κάτω και από 10 γραμμάρια το ένα !!!Λίγα μυστικά ακόμαΤα ζυμαρικά σας πρέπει να βράσουν και σουρώσουν λίγο χρόνο, αυστηρά τον μισό από στον συνιστώμενο (εάν όχι και λιγότερο), γιατί αλλιώς κινδυνεύουμε να μας μαλακώσουν πολύ, αφού θα μείνουν και αρκετή ώρα στον φούρνο.Σε κάποιους μπορεί η προσθήκη του αυγού να μην είναι τόσο ευχάριστη. Η γυναίκα μου θα τους κατανοήσει απολύτως. Ε, αφαιρέστε τα αυγά, δεν θα χάσετε και πολλά από γεύση.....Κάποιοι άλλοι, πάλι, μπορεί να σκεφθούν να τηγανίσουν τα κεφτεδάκια, αντί να τα μαγειρέψουν με σάλτσα. Κάντε το άφοβα. Η γεύση είναι και πάλι πολύ καλή, πιστεύω όμως ότι το πιάτο θα είναι λίγο πιο στεγνό. Εκτός και εάν παράλληλα, φτιάξετε και μία ωραία σαλτσούλα ..... Ε, τότε, πλησιάζετε το απόλυτο !!!Ετοιμάστε την και από την προηγούμενη και κρατήστε την στο ψυγείο. Θα την βάλετε στον φούρνο λίγο πριν την ώρα που θα καθίσετε στο τραπέζι. Μέχρι να δοκιμάσουν όλα τα καλούδια που θα τους έχετε ετοιμάσει, θα είναι έτοιμη να τη σερβίρετε .....

Τα ρεθύθια είναι τα αγαπημένα μου όσπρια. Μία πλήρης τροφή με υδατάνθρακες και πρωτεϊνες... Ο συνδυασμός τους με το πολυβιταμινούχο σπανάκι και τη σάλτσα ντομάτας είναι ό,τι πρέπει για ένα ολοκληρωμένο γεύμα...Λίγα μυστικά ακόμαΤα ρεβύθια όπως όλα τα όσπρια πρέπει να σιγοψήνονται για να μαλακώνουν. Δεν είναι ένα φαγητό που γίνεται σε 20 λεπτά... Χρειάζεται το χρόνο του στην κατσαρόλα να βράσει και να απορροφήσει τα υγρά του...

Κάτι απλό και γρήγορο σήμερα. Για εκείνους τους συζύγους που έχουν επιστρέψει, μέσα στο κατακαλόκαιρο, ενώ τα “γυναικόπαιδα” είναι ακόμη στις παραλίες και στα ζαχαροπλαστεία. Για εκείνους που νοιώθουν σαν “χαμένα κορμιά” μόνοι μέσα στο σπίτι (ναι, εκεί όπου όλον τον υπόλοιπο χρόνο “και τι δεν θα ‘διναν να μείνουν λίγο μόνοι”. Οι ανόητοι…). Αλλά και δεν θέλουν να ξαναβγούν στους δρόμους, σε μέρη σκοτεινά και περίεργα και να “ξαναπέσουν στα σουβλάκια”. Σπουδαίο πιάτο μέσα στην απλότητά του, και με δυνατές γεύσεις. Ο τόνος έχει τη δική του, ξεχωριστή, σχεδόν πρωτόγονη γεύση, το κρεμμύδι την γλυκύτητά του, οι ντομάτες την ελαφρά οξύτητά τους (είδατε ; απουσιάζει η προσθήκη της λίγης ζάχαρης που θα την εξαφάνιζε...) και η “γεμάτη” γεύση στο μάσημα των χοντρών spaghetti, θα σας ικανοποιήσουν απόλυτα. Τα δε σημάδια από αυτό το μάσημα που θα γεμίζει το στόμα σας, με λίγη ...τύχη (και καθόλου προσοχή), θα μείνουν ανεξίτηλα πάνω στα ρούχα σας. Αυτή θα είναι η δική σας “εκδίκηση” !!! Τα ίχνη από κραγιόν στα πουκάμισα δεν είναι τα μόνα κόκκινα σημάδια που μπορούν να κάνουν έξαλλες τις “άκαρδες συζύγους” που ηλιοθεραπιάζονται στη παραλία !!!Λίγα μυστικά ακόμαΕάν μας αρέσουν οι πιο πικάντικες γεύσεις, μπορούμε να προσθέσουμε λίγο τριμμένη καυτερή πιπερίτσα (ή μπούκοβο), στην αρχή της παρασκευής της σάλτσας, ήδη από το 1ο βήμα. Επίσης, του πηγαίνει και μία ανεπαίσθητη παρουσία σκόρδου (λίγο, όχι πάνω από μία σκελίδα).Τα Spaghettoni (Νο 7) που χρησιμοποίησα απέχουν αρκετά από το είδος της pasta της πρωτότυπης συνταγής, ήταν όμως ότι πιο κοντινό μπόρεσα να βρω εδώ (τα μακαρόνια παστίτσιου πλησιάζουν ίσως ακόμη περισσότερο αν και είναι πολύ πιο χοντρά, αλλά έχουν πολύ μεγάλη τρύπα στο κέντρο και δεν με ...ενέπνευσαν ιδιαίτερα. Η πρωτότυπη συνταγή χρησιμοποιεί ένα είδος μακρόσχημου ζυμαρικού, σε διάμετρο σαν και αυτά που χρησιμοποίησα εδώ, αλλά χωρίς τρύπα στο κέντρο. Είναι όλο ένας συμπαγής κύλινδρος που “κρατάει” πιο πολύ στο μάσημα, αναδεικνύοντας τη σάλτσα του τόνου. Για την ιστορία, πρόκειται για ένα παλιό τύπο ζυμαρικού που πλέον τα βρίσκει κανείς μόνον χειροποίητα (αν και διάβασα ότι θα ξαναέβγαιναν σε παραγωγή, από καμία μικρή εταιρεία), γνωστά παλιότερα με το όνομα “ pasta del carrettiere” η “πάστα του καροτσέρη”, γιατί τα προσέφεραν σαν ανταμοιβή στους καροτσέρηδες που παρέδιδαν το σιμιγδάλι στους παρασκευαστές ζυμαρικών (της pasta) μία συγκεκριμένης περιοχής, του Gragnano, λίγο παραέξω από τη Νάπολη (είναι τυπική φόρμα ζυμαρικού αυτής της περιοχής) Ο δε τόνος που χρησιμοποιείται στη συνταγή είναι εκείνο το μέρος του ψαριού που βρίσκεται πιο κοντά στο κεντρικό κόκκαλο. Το λένε “buzzonaglia”, και είναι το μέρος του ψαριού με τη μικρότερη αξία, λόγω του πολύ σκούρου χρώματός του (επειδή, λόγω της θέσης του κοντά στο κόκκαλο, αιματώνεται πολύ περισσότερο από το υπόλοιπο κρέας). Οι νοικοκυρές, λοιπόν, που συντηρούσαν το κρέας του ψαριού, κρατούσαν αυτό το μέρος (από τα πιο νόστιμα, παρά την αντι-marketing εμφάνισή του) για τέτοιες περιστάσεις. Εδώ έχει γίνει με κομματάκια τόνου, αφού αυτά είναι δυνατόν (έστω, πιο απλό) να βρει κανείς.

Η τηγανιτή mozzarella είναι μία γευστική συνταγή που μπορεί να χρησιμεύσει τόσο για κυρίως πιάτο (για μικρά παιδιά) όσο και για ορεκτικό (σε γεύματα ενηλίκων). Είναι εύκολη, γρήγορη, πολύ γευστική και θα αρέσει τόσο στους πιτσιρικάδες σας όσο και στους μεγαλύτερους.Μπορεί να γίνει με βουβαλίσια mozzarella (με διαφορά καλύτερη), αλλά και με mozzarella από αγελαδινό γάλα. Αφού την κάνετε μία φορά με mozzarella (κάντε μου αυτή τη τιμή), μπορείτε στη συνέχεια να πειραματισθείτε και με άλλα τυριά.Εάν την προορίζετε για ορεκτικό, μειώστε τις ποσότητες που αναφέρονται.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Το λάδι στο τηγάνι θα πρέπει να καλύπτει τις φέτες της mozzarella και να είναι πολύ ζεστό, για να ετοιμασθούν γρήγορα και να μη προλάβει να μαλακώσει πολύ η mozzarella και χάσει το σχήμα της.Μπορούμε, εάν θέλουμε, να τις περάσουμε και από ένα λεπτό στρώμα σουσαμιού. Το τελευταίο δίνει μία ξεχωριστή γευστική νότα, αρκεί να μη σας ενοχλεί το σουσάμι.Συνοδεύεται εξαιρετικά με μία δροσερή σαλάτα, είτε ντοματούλες με φρέσκο κρεμμυδάκι, δυό φύλλα βασιλικού και μια σταλιά καλό ελαιόλαδο, είτε με φύλλα μαρούλι καλά στεγνωμένα, κρεμμυδάκι και λίγο άνηθο. Με τις σαλάτες, βέβαια, παύει να είναι ορεκτικό και γίνεται ένα ωραίο κυρίως πιάτο. Ωραίο και πολύ γρήγορο, δεν θα χρειασθούν πάνω από 15 λεπτά συνολικά.Διαβάζω και για αρκετές παραλλαγές που χρησιμοποιούν αντί ελαιόλαδου άλλα, ελαφρύτερα, λάδια, όπως για παράδειγμα ηλιέλαιο. Δείτε τι σας αρέσει (και τι συνήθως χρησιμοποιείτε στο τηγάνισμα) και αναλόγως πράξετε.Θέλετε να κάνετε και τις πονηράδες σας ? Στη περίπτωση, λοιπόν, που θα χρησιμοποιήσουμε μεγάλη mozzarella, μπορούμε να κόψουμε τις φέτες όχι στο ένα εκατοστό πάχος αλλά στο μισό. Σε ένα τηγανάκι μαλακώνουμε ψιλοκομμένο κρεμμύδι, προσθέτουμε λίγα μπιζέλια από τα προβρασμένα (σε βαζάκι ή σε κονσέρβα), νοστιμίζουμε με λίγο αλάτι και πιπέρι και, αφού δημιουργήσουμε πιέζοντας με τα δάκτυλα –με προσοχή μη τις διαλύσουμε– μία κοιλότητα στο κέντρο κάθε φέτας mozzarella, μοιράζουμε εκεί τα μπιζελάκια και το κρεμμυδάκι μας. Να δημιουργούν ένα χαμηλό βουναλάκι που θα βγαίνει μέσα από την κοιλότητα, δεν πειράζει, θα έρθει από πάνω η κοιλότητα της άλλης φέτας να τα “εγκλωβίσει”. Βάζουμε λοιπόν, και τη δεύτερη φέτα από πάνω, πιέζουμε ελαφρά να “κυλήσουν” μεταξύ τους και ακολουθούμε κανονικά τη διαδικασία του παναρίσματος που περιγράφεται πιο πάνω (με ή χωρίς τριμμένη φρυγανιά). Θα γλύφετε και τα δάκτυλά σας.

Για την Cloudia έχω να προτείνω ένα ξεχωριστό, πολύ νόστινο και με ένα “ρετρό” χαρακτήρα πιάτο. Ένα πιάτο εξαιρετικής νοστιμιάς που βασίζεται σε ένα “γκανιάν” συνδυασμό, γνωστό και κλασσικό ήδη από τη δεκετία του ’70. Πράγματι, εκείνα τα χρόνια οι πένες με σολομό και βότκα ξετρέλλαιναν κόσμο στις κουζίνες της Ευρώπης, όχι μόνο λόγω της εξωτικής τους γεύσης αλλά και των πολύ σύντομων χρόνων προετοιμασίας τους.Σήμερα που “όλος ο κόσμος είναι ένα χωριουδάκι”, το πιάτο έχει χάσει το εκτυφλωτικό λούστρο εκείνων των χρόνων, αλλά όποιος θέλει να κάνει μια βουτά στην ιστορία της μαγειρικής δεν μπορεί να αφήσει η ευκαιρία να δοκιμάσει αυτό το πραγματικά εξαιρετικό πιάτο.Και ταυτόχρονα, υπάρχουν και κάποιοι που επιχειρούν τις δικές τους, “πειραγμένες” (περισσότερο ή λιγότερο), οπτικές του πιάτου, σαν αυτή που βρήκα στο Cucina di Caruso (http://caruso.gr/farfalle-solomos-sambuca/), με Sambuca στη θέση της παραδοσιακής vodka. Ε, έκανα και εγώ τις δικές μου αλλαγές/προσθήκες και τελικά προέκυψε ένα σπέσιαλ πιάτο, με μία υπέροχη γεύση που μπορεί να σε ταξιδέψει.Δυσκολία πιάτου: Μέτρια. Κόστος πιάτου: Ανεβασμένο (ένεκα σολομός, η κρέμα γάλακτος) Χρόνος προετοιμασίας: 10 λεπτά. Χρόνος μαγειρέματος: 40 λεπτά