Μπακαλιαροκεφτεδάκια

Lumaconi στα ιταλικά σημαίνει μεγάλα σαλιγκάρια. Εδώ βέβαια πρόκειται για ένα είδος ζυμαρικών με σχήμα που θυμίζει, τί άλλο; σαλίγκαρους. Που όταν βράσουν μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο, σαν τους προϊστορικούς προγόνους τους, θαρρείς και είμαστε στο Jurassic Park ένα πράγμα!Που όμως φτιάχνουν πιάτα εξαιρετικής νοστιμιάς! Όπως ετούτο εδώ, παραγεμισμένα με ragù, και ψημένα στο φούρνο με μία ωραία στρώση μπεσαμέλ και τυρί από πάνω τους. Πολύ-πολύ νόστιμο φαγητό, από αυτά που συνηθίζουμε να τα λέμε “κυριακάτικα”, ικανό να ενθουσιάσει και να χορτάσει παράλληλα όλους στο τραπέζι.

Το μπρόκολο είναι ένα σπουδαίο σε αξία λαχανικό, αυτό του το αναγνωρίζουν όλοι. Επίσης είναι πολύ χρήσιμο στην κουζίνα, αφού συνδυάζεται με πάρα-πάρα πολλά άλλα τρόφιμα στην Παρασκευή νόστιμων ορεκτικών, πρώτων αλλά και κυρίως πιάτων.Κάποιοι το βρίσκουν και νόστιμο. Εγώ δεν είμαι ένας από αυτούς… Επειδή όμως, ήδη από την εποχή που γεννήθηκε η κόρη μας, έπρεπε να βρούμε τρόπο να το εντάξουμε στη διατροφή της, συχνά αναζητώ νέους τρόπους μαγειρέματος, νέα πιάτα όπου το μπρόκολο, ώ του θαύματος, αποκτά ΚΑΙ νοστιμιά.Και το σημερινό φαγητό είναι ένα από αυτά. Το γκρατινάρισμά του στο φούρνο, η παρέα που κάνει με τις αρωματισμένες με κουρκουμά πένες και η ευωδιαστή με το carry μπασαμέλ, το αναγορεύουν σαν τον απόλυτο πρωταγωνιστή αυτού του πολύ νόστιμου και χορταστικού φαγητού.

Τα λαχανάκια Βρυξελλών σωταρισμένα σε τηγάνι, είναι ένα πολύ νόστιμο συνοδευτικό. Πολύ εύκολο στην παρασκευή του, εάν του προσθέσεις και εκείνο το “λίγο παραπάνω” στη γεύση του, μπορεί να γίνει ένα θαυμάσιο κύριο πιάτοΔοκίμασα την τύχη μου και προχθές που θέλαμε ένα συνοδευτικό για τους ιτσλί κεφτέδες που έφτιαξε η Λουίζα, ετοίμασα μία ποσότητα από αυτά τα “μικρά πράσινα διαολάκια” αρχικά στον ατμό και στη συνέχεια στο τηγάνι, με κρεμμυδάκι, σκόρδο και ...μορταδέλα.Mamma mia, che armonia di sapori”, που λέει και η γνωστή διαφήμιση της κρέμας Adoro για ζυμαρικά. Τα λαχανάκια μαλάκωσαν εσωτερικά από το άχνισμα στον ατμό, έδεσαν πολύ ωραία με το νόστιμο αυτό αλλαντικό, έγιναν τραγανά από το σοτάρισμά τους και έφτιαξαν ένα πιάτο που δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο δίπλα του. Απολαύστε το!!Λίγα μυστικά ακόμαΣτις φωτογραφίες οι ποσότητες είναι ακριβώς οι μισές, γι’ αυτό κανονίστε το τηγάνι να είναι αρκετά ευρύχωρο, για να χωράει όλα τα υλικά.Τα λαχανάκια Βρυξελλών δεν είναι και το πιο γευστικό πράγμα στον κόσμο. Γι’ αυτό και σε πολλούς δεν αρέσουν. Με τον τρόπο όμως αυτό του μαγειρέματος, παίρνουν τόσο άρωμα και γεύση από τα τα υλικά μέσα στα οποία σοτάρονται, που γίνονται ένα πολύ νόστιμο συνοδευτικό για τα πιάτα σας. Και με το βράσιμο στον ατμό διατηρούν όλες τις διαλυτές στο νερό θρεπτικές ουσίες και βιταμίνες τους (μη ξεχνάτε ότι είναι μία πολύ καλή πηγή βιταμινών και μεταλλικών στοιχείων, έτσι;)Οι Βέλγοι (κάτι θα ξέρουν οι Βέλγοι και ας τους έχουν οι Ευρωπαίοι για κάτι σαν τους πόντιους με τους οποίους ασχολούνται κάποιοι “έξυπνοι” δικοί μας) προσθέτουν στο μαγείρεμα (στο βράσιμο) και λίγο γάλα. Με τον τρόπο αυτό (λένε ότι) παίρνουν την ελαφριά πικρίλα από τα λαχανάκια. Αυτά για το βράσιμό τους σε νερό, όχι στον ατμό.Μπορείτε, εάν θέλετε, να κόψετε τα λαχανάκια στη μέση, μαγειρεύονται πιο ομοιόμορφα και γίνονται πιο τραγανά, αλλά χάνουν (;;;) σε εμφάνιση.

Εψαχνα να φτιαξω το ψαρι με διαφορετική συνταγή , οχι συνεχεια ψητο, τηγανητό ή βραστό. Ετσι επεσα μια μερα στη συνταγή της Μπαρμπαρίγου και ειπα να τη δοκιμάσω.Ακολουθησα κατα γράμμα τη συνταγή και βγήκαν αρκετά νοστιμοι (ιδανικοι θα ελεγα για παιδιά) αλλα για μας τους ενήλικες τους λειπει κατι .....Αυτες τις αλλαγές θα κανω εγώ (την επομενη φορά)α) Κατ'αρχην θα μειωσω τη ποσότητα της πατάτας κατα το ημιση γιατι το ψαρι "χανεται" και δε μπορείς να πεις οτι το γεύεσαι.β) Αυξηση στα μυρωδικά , ειδικά τον ανηθο.γ) Φτιαξτε τα μικρά περίπου 40 γρ/τεμ . Εγω εφτιαξα "κεφτεδάκια" ,πιο πολύ μπεργκερ θα τα ελεγα χαχα , 85-86 γρ και βγήκαν 19 τεμαχια μεγάλα ( Η συνταγή αναφέρει οτι βγαίνουν 12τεμ). Αρα αν τα κανετε μικρότερα θα εχετε και πιο πολλά , τουλάχιστον τα 2πλάσια. Ετσι το τελικό αποτέλεσμα θα ειναι μικρά κεφτεδάκια και θα γευομαι περισσοτερο το ψάρι .

-Την είχα βρει στο ίντερνετ τη συνταγή εδώ και καιρό, δε θυμάμαι site.-Τα υλικά είναι για μια δόση, εγώ έκανα διπλή δόση!

Όταν δοκιμάσετε τα μακαρόνια σας με αυτό το μοναδικό τρόπο θα τα προτιμήσετε και από τα κλασσικά μακαρόνια με κιμά… Η συνταγή αυτή είναι αφιερωμένη στους «μακαρονάδες» που ταυτόχρονα επιλέγουν να απολαμβάνουν νόστιμα και πάνω από όλα υγιεινά πιάτα. Ένα πιάτο που διατροφικά περιλαμβάνει όλα τα απαραίτητα συστατικά που είναι σημαντικό να λαμβάνουμε στην καθημερινότητά μας! Τέλος, να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι μπορείτε να το ετοιμάσετε σε μόλις 20 λεπτά…Λίγα μυστικά ακόμαΜπορείτε να προσθέσετε ή να αφαιρέσετε λαχανικά ανάλογα με το τι σας αρέσει ή όχι. Το ίδιο μπορείτε να κάνετε και με τα μπαχαρικά που θα προσθέσετε.Η πιο πάνω συνταγή είναι για μία ατομική μερίδα και αποτελείται από 250-300 θερμίδες περίπου. Είναι επίσης πολύ ελαφριά και χαμηλή σε λιπαρά καθώς δεν χρησιμοποιούμε λάδι και η φρέσκια αναρή (το γνωστό σε όλους ανθότυρο) είναι συνήθως χαμηλή σε λιπαρά και θερμίδες (περίπου 50 θερμίδες ανά 30 gr.).

”Σάββατο κι’ απόβραδο … και άσε τι λένε ...” Άσχετο, αλλά μου ήρθε και αφού μου ήρθε να το γράψω.Αύριο όμως είναι πράγματι Κυριακή. Και η Sonia (σας έχω μιλήσει για τη Sonia του GialloZafferano ;), η Sonia, λοιπόν, έχει μία πρόταση για το κυριακάτικο πιάτοτο κλασσικό “pasta al forno”, ζ υ μ α ρ ι κ ά φ ο ύ ρ ν ο υ, δηλαδή, σε μία πιο “περίεργη” όμως εκδοχή. Με πλασμένα κεφτεδάκια αντί του παραδοσιακού κιμά. Αλλά τι κεφτεδάκια, λιλιπούτεια, κάτω και από 10 γραμμάρια το ένα !!!Λίγα μυστικά ακόμαΤα ζυμαρικά σας πρέπει να βράσουν και σουρώσουν λίγο χρόνο, αυστηρά τον μισό από στον συνιστώμενο (εάν όχι και λιγότερο), γιατί αλλιώς κινδυνεύουμε να μας μαλακώσουν πολύ, αφού θα μείνουν και αρκετή ώρα στον φούρνο.Σε κάποιους μπορεί η προσθήκη του αυγού να μην είναι τόσο ευχάριστη. Η γυναίκα μου θα τους κατανοήσει απολύτως. Ε, αφαιρέστε τα αυγά, δεν θα χάσετε και πολλά από γεύση.....Κάποιοι άλλοι, πάλι, μπορεί να σκεφθούν να τηγανίσουν τα κεφτεδάκια, αντί να τα μαγειρέψουν με σάλτσα. Κάντε το άφοβα. Η γεύση είναι και πάλι πολύ καλή, πιστεύω όμως ότι το πιάτο θα είναι λίγο πιο στεγνό. Εκτός και εάν παράλληλα, φτιάξετε και μία ωραία σαλτσούλα ..... Ε, τότε, πλησιάζετε το απόλυτο !!!Ετοιμάστε την και από την προηγούμενη και κρατήστε την στο ψυγείο. Θα την βάλετε στον φούρνο λίγο πριν την ώρα που θα καθίσετε στο τραπέζι. Μέχρι να δοκιμάσουν όλα τα καλούδια που θα τους έχετε ετοιμάσει, θα είναι έτοιμη να τη σερβίρετε .....

Τα ρεθύθια είναι τα αγαπημένα μου όσπρια. Μία πλήρης τροφή με υδατάνθρακες και πρωτεϊνες... Ο συνδυασμός τους με το πολυβιταμινούχο σπανάκι και τη σάλτσα ντομάτας είναι ό,τι πρέπει για ένα ολοκληρωμένο γεύμα...Λίγα μυστικά ακόμαΤα ρεβύθια όπως όλα τα όσπρια πρέπει να σιγοψήνονται για να μαλακώνουν. Δεν είναι ένα φαγητό που γίνεται σε 20 λεπτά... Χρειάζεται το χρόνο του στην κατσαρόλα να βράσει και να απορροφήσει τα υγρά του...

Κάτι απλό και γρήγορο σήμερα. Για εκείνους τους συζύγους που έχουν επιστρέψει, μέσα στο κατακαλόκαιρο, ενώ τα “γυναικόπαιδα” είναι ακόμη στις παραλίες και στα ζαχαροπλαστεία. Για εκείνους που νοιώθουν σαν “χαμένα κορμιά” μόνοι μέσα στο σπίτι (ναι, εκεί όπου όλον τον υπόλοιπο χρόνο “και τι δεν θα ‘διναν να μείνουν λίγο μόνοι”. Οι ανόητοι…). Αλλά και δεν θέλουν να ξαναβγούν στους δρόμους, σε μέρη σκοτεινά και περίεργα και να “ξαναπέσουν στα σουβλάκια”. Σπουδαίο πιάτο μέσα στην απλότητά του, και με δυνατές γεύσεις. Ο τόνος έχει τη δική του, ξεχωριστή, σχεδόν πρωτόγονη γεύση, το κρεμμύδι την γλυκύτητά του, οι ντομάτες την ελαφρά οξύτητά τους (είδατε ; απουσιάζει η προσθήκη της λίγης ζάχαρης που θα την εξαφάνιζε...) και η “γεμάτη” γεύση στο μάσημα των χοντρών spaghetti, θα σας ικανοποιήσουν απόλυτα. Τα δε σημάδια από αυτό το μάσημα που θα γεμίζει το στόμα σας, με λίγη ...τύχη (και καθόλου προσοχή), θα μείνουν ανεξίτηλα πάνω στα ρούχα σας. Αυτή θα είναι η δική σας “εκδίκηση” !!! Τα ίχνη από κραγιόν στα πουκάμισα δεν είναι τα μόνα κόκκινα σημάδια που μπορούν να κάνουν έξαλλες τις “άκαρδες συζύγους” που ηλιοθεραπιάζονται στη παραλία !!!Λίγα μυστικά ακόμαΕάν μας αρέσουν οι πιο πικάντικες γεύσεις, μπορούμε να προσθέσουμε λίγο τριμμένη καυτερή πιπερίτσα (ή μπούκοβο), στην αρχή της παρασκευής της σάλτσας, ήδη από το 1ο βήμα. Επίσης, του πηγαίνει και μία ανεπαίσθητη παρουσία σκόρδου (λίγο, όχι πάνω από μία σκελίδα).Τα Spaghettoni (Νο 7) που χρησιμοποίησα απέχουν αρκετά από το είδος της pasta της πρωτότυπης συνταγής, ήταν όμως ότι πιο κοντινό μπόρεσα να βρω εδώ (τα μακαρόνια παστίτσιου πλησιάζουν ίσως ακόμη περισσότερο αν και είναι πολύ πιο χοντρά, αλλά έχουν πολύ μεγάλη τρύπα στο κέντρο και δεν με ...ενέπνευσαν ιδιαίτερα. Η πρωτότυπη συνταγή χρησιμοποιεί ένα είδος μακρόσχημου ζυμαρικού, σε διάμετρο σαν και αυτά που χρησιμοποίησα εδώ, αλλά χωρίς τρύπα στο κέντρο. Είναι όλο ένας συμπαγής κύλινδρος που “κρατάει” πιο πολύ στο μάσημα, αναδεικνύοντας τη σάλτσα του τόνου. Για την ιστορία, πρόκειται για ένα παλιό τύπο ζυμαρικού που πλέον τα βρίσκει κανείς μόνον χειροποίητα (αν και διάβασα ότι θα ξαναέβγαιναν σε παραγωγή, από καμία μικρή εταιρεία), γνωστά παλιότερα με το όνομα “ pasta del carrettiere” η “πάστα του καροτσέρη”, γιατί τα προσέφεραν σαν ανταμοιβή στους καροτσέρηδες που παρέδιδαν το σιμιγδάλι στους παρασκευαστές ζυμαρικών (της pasta) μία συγκεκριμένης περιοχής, του Gragnano, λίγο παραέξω από τη Νάπολη (είναι τυπική φόρμα ζυμαρικού αυτής της περιοχής) Ο δε τόνος που χρησιμοποιείται στη συνταγή είναι εκείνο το μέρος του ψαριού που βρίσκεται πιο κοντά στο κεντρικό κόκκαλο. Το λένε “buzzonaglia”, και είναι το μέρος του ψαριού με τη μικρότερη αξία, λόγω του πολύ σκούρου χρώματός του (επειδή, λόγω της θέσης του κοντά στο κόκκαλο, αιματώνεται πολύ περισσότερο από το υπόλοιπο κρέας). Οι νοικοκυρές, λοιπόν, που συντηρούσαν το κρέας του ψαριού, κρατούσαν αυτό το μέρος (από τα πιο νόστιμα, παρά την αντι-marketing εμφάνισή του) για τέτοιες περιστάσεις. Εδώ έχει γίνει με κομματάκια τόνου, αφού αυτά είναι δυνατόν (έστω, πιο απλό) να βρει κανείς.

Βουτηγμένα, πνιγμένα, σε μία κρεμώδη σάλτσα κρέμας γάλακτος, αναπαύονται σε ένα ζουμερό στρώμα ζυμαρικών, για να μας δώσουν τελικά ένα νοστιμότατο πιάτο που θα ευχαριστήσει και τον πιο δύσκολο ενήλικα και θα το λατρέψουν τα μικρά παιδιά.Μην παραξενευτείτε εάν κάποιος πιτσιρικάς σας πει όλο στόμφο και με το στόμα μπουκωμένο “μαμά, είναι σαν τα κεφτεδάκια του ΙΚΕΑ, μόνο που εσύ τα κάνεις πολύ καλύτερα!” Από μικρό (τον δικό σας) και από τρελλό (εμένα) μαθαίνεις την αλήθεια! Υπέροχα κεφτεδάκια σε μία βουτυράτη κρέμα, που πράγματι φέρνουν στο μυαλό τα σουηδέζικα κεφτεδάκια του γνωστού υπερ-καταστήματος. Μόνο που ετούτα εδώ είναι κατά πολύ καλύτερα, πιο νόστιμα, πιο ευμεγέθη, πιο οικονομικά. Και δεν χρειάζεται να τρέχετε στις παρυφές της Αθήνας και να διακοσμείτε ένα δωμάτιο τη φορά για να τα δοκιμάσετε…Προσοχή στις …απομιμήσεις ! Δεν είναι nuggets, δεν είναι τηγανιτές μπουκίτσες, δεν είναι κομμάτια από ρολό στο φούρνο. Είναι τα μο-να-δι-κά, πράγματι, κεφτεδάκια φούρνου σε σάλτσα (“Köttbullar”, στα σουηδικά) που σήμερα μπορείτε να δείτε τη συνταγή.Σήμερα λοιπόν παίξτε το Σουηδέζα (έστω και στην …κουζίνα σας, από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς…).Η κόρη μου το χαρακτήρισε σαν "το πιάτο του μήνα"! Και ο πήχες ...απογειώθηκε, ποιός ξέρει τί πιάτο πρέπει να βρώ τώρα πια και από που... Καμιά Αργεντινή ίσως, ή μήπως Γουατεμάλα; Χριστέ μου!!!

Η τηγανιτή mozzarella είναι μία γευστική συνταγή που μπορεί να χρησιμεύσει τόσο για κυρίως πιάτο (για μικρά παιδιά) όσο και για ορεκτικό (σε γεύματα ενηλίκων). Είναι εύκολη, γρήγορη, πολύ γευστική και θα αρέσει τόσο στους πιτσιρικάδες σας όσο και στους μεγαλύτερους.Μπορεί να γίνει με βουβαλίσια mozzarella (με διαφορά καλύτερη), αλλά και με mozzarella από αγελαδινό γάλα. Αφού την κάνετε μία φορά με mozzarella (κάντε μου αυτή τη τιμή), μπορείτε στη συνέχεια να πειραματισθείτε και με άλλα τυριά.Εάν την προορίζετε για ορεκτικό, μειώστε τις ποσότητες που αναφέρονται.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Το λάδι στο τηγάνι θα πρέπει να καλύπτει τις φέτες της mozzarella και να είναι πολύ ζεστό, για να ετοιμασθούν γρήγορα και να μη προλάβει να μαλακώσει πολύ η mozzarella και χάσει το σχήμα της.Μπορούμε, εάν θέλουμε, να τις περάσουμε και από ένα λεπτό στρώμα σουσαμιού. Το τελευταίο δίνει μία ξεχωριστή γευστική νότα, αρκεί να μη σας ενοχλεί το σουσάμι.Συνοδεύεται εξαιρετικά με μία δροσερή σαλάτα, είτε ντοματούλες με φρέσκο κρεμμυδάκι, δυό φύλλα βασιλικού και μια σταλιά καλό ελαιόλαδο, είτε με φύλλα μαρούλι καλά στεγνωμένα, κρεμμυδάκι και λίγο άνηθο. Με τις σαλάτες, βέβαια, παύει να είναι ορεκτικό και γίνεται ένα ωραίο κυρίως πιάτο. Ωραίο και πολύ γρήγορο, δεν θα χρειασθούν πάνω από 15 λεπτά συνολικά.Διαβάζω και για αρκετές παραλλαγές που χρησιμοποιούν αντί ελαιόλαδου άλλα, ελαφρύτερα, λάδια, όπως για παράδειγμα ηλιέλαιο. Δείτε τι σας αρέσει (και τι συνήθως χρησιμοποιείτε στο τηγάνισμα) και αναλόγως πράξετε.Θέλετε να κάνετε και τις πονηράδες σας ? Στη περίπτωση, λοιπόν, που θα χρησιμοποιήσουμε μεγάλη mozzarella, μπορούμε να κόψουμε τις φέτες όχι στο ένα εκατοστό πάχος αλλά στο μισό. Σε ένα τηγανάκι μαλακώνουμε ψιλοκομμένο κρεμμύδι, προσθέτουμε λίγα μπιζέλια από τα προβρασμένα (σε βαζάκι ή σε κονσέρβα), νοστιμίζουμε με λίγο αλάτι και πιπέρι και, αφού δημιουργήσουμε πιέζοντας με τα δάκτυλα –με προσοχή μη τις διαλύσουμε– μία κοιλότητα στο κέντρο κάθε φέτας mozzarella, μοιράζουμε εκεί τα μπιζελάκια και το κρεμμυδάκι μας. Να δημιουργούν ένα χαμηλό βουναλάκι που θα βγαίνει μέσα από την κοιλότητα, δεν πειράζει, θα έρθει από πάνω η κοιλότητα της άλλης φέτας να τα “εγκλωβίσει”. Βάζουμε λοιπόν, και τη δεύτερη φέτα από πάνω, πιέζουμε ελαφρά να “κυλήσουν” μεταξύ τους και ακολουθούμε κανονικά τη διαδικασία του παναρίσματος που περιγράφεται πιο πάνω (με ή χωρίς τριμμένη φρυγανιά). Θα γλύφετε και τα δάκτυλά σας.

Για την Cloudia έχω να προτείνω ένα ξεχωριστό, πολύ νόστινο και με ένα “ρετρό” χαρακτήρα πιάτο. Ένα πιάτο εξαιρετικής νοστιμιάς που βασίζεται σε ένα “γκανιάν” συνδυασμό, γνωστό και κλασσικό ήδη από τη δεκετία του ’70. Πράγματι, εκείνα τα χρόνια οι πένες με σολομό και βότκα ξετρέλλαιναν κόσμο στις κουζίνες της Ευρώπης, όχι μόνο λόγω της εξωτικής τους γεύσης αλλά και των πολύ σύντομων χρόνων προετοιμασίας τους.Σήμερα που “όλος ο κόσμος είναι ένα χωριουδάκι”, το πιάτο έχει χάσει το εκτυφλωτικό λούστρο εκείνων των χρόνων, αλλά όποιος θέλει να κάνει μια βουτά στην ιστορία της μαγειρικής δεν μπορεί να αφήσει η ευκαιρία να δοκιμάσει αυτό το πραγματικά εξαιρετικό πιάτο.Και ταυτόχρονα, υπάρχουν και κάποιοι που επιχειρούν τις δικές τους, “πειραγμένες” (περισσότερο ή λιγότερο), οπτικές του πιάτου, σαν αυτή που βρήκα στο Cucina di Caruso (http://caruso.gr/farfalle-solomos-sambuca/), με Sambuca στη θέση της παραδοσιακής vodka. Ε, έκανα και εγώ τις δικές μου αλλαγές/προσθήκες και τελικά προέκυψε ένα σπέσιαλ πιάτο, με μία υπέροχη γεύση που μπορεί να σε ταξιδέψει.Δυσκολία πιάτου: Μέτρια. Κόστος πιάτου: Ανεβασμένο (ένεκα σολομός, η κρέμα γάλακτος) Χρόνος προετοιμασίας: 10 λεπτά. Χρόνος μαγειρέματος: 40 λεπτά

Αυτή την συνταγή την δοκιμάζω για πρώτη φορά και είναι από την αγαπημένη μου food blogger Gina Homolka. Ομολογουμένως είναι υπέροχο πιάτο που είναι έτοιμο μέσα σε 25 λεπτά και είναι κάπως διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Ιδανικό για ένα οικογενειακό βραδινό! Σερβίρεται με ρύζι και κάποιοι προσθέτουν από πάνω και ένα αυγό τηγανητό. Χρησιμοποιώ εδώ κόντρα μοσχαρίσια μπριζόλα η οποία έχει σχετικά λίγο λίπος το οποίο όμως είναι κατανεμημένο σε όλο τον ιστό κάνοντας την μπριζόλα ιδιαιτέρως ζουμερή. Αν δεν μπορείτε να βρείτε τέτοια μπριζόλα αγοράστε οποιαδήποτε μοσχαρίσια χωρίς κόκκαλο.#στόχος

Αν και είναι γνωστή κυρίως (αλλά και λανθασμένα) για τα πιάτα της με βάση το κρέας (όπως, για παράδειγμα, το πιο γνωστό από όλα, η “bistecca alla fiorentina”), η κουζίνα της Τοσκάνης είναι πολύ πλούσια και χαρακτηρίζεται κυρίως από πιάτα φτωχικά και αγροτικής προέλευσης.Κάθε πόλη της περιοχής ανέπτυξε μέσα στο πέρασμα του χρόνου τις δικές συνταγές, διαφορετικές από εκείνες που δημιούργησαν οι παραδιπλανές της (αποτέλεσμα και της πολιτικής απομόνωσης που τις χώριζε ιστορικά).Πρόκειται για κατ’ εξοχήν πιάτα που στοχεύουν στην ανακύκλωση φαγητού που έχει περισσέψει τις προηγούμενες ημέρες, πραγματικά έργα ιδιοφυΐας, που έδωσαν ζωή σε αριστουργήματα ανεκτίμητης νοστιμιάς.Θέλετε ένα-δυό γρήγορα παραδείγματα; Θυμηθείτε την επαναχρησιμοποίηση του μπαγιάτικου ψωμιού στα crostini και στις bruschetta, τις minestre, αλλά και τις σούπες με βάση το κρέας της προηγούμενης ημέρας και λαχανικά εποχήςΣήμερα θα δούμε μία τέτοια συνταγή σούπας, την “Carabaccia”, γέννημα-θρέμμα της Φλωρεντίας, για την οποία οι κάτοικοι της περιοχής πιστεύουν ακράδαντα ότι είναι ο πρόγονος της γαλλικής “soupe à l'oignon ”. Όταν η Αικατερίνη των Μεδίκων πήγε, γύρω στα μέσα του 16ου αιώνα, να παντρευτεί τον Ερρίκο των Valois και να γίνει αργότερα βασίλισσα της Γαλλίας, κουβάλησε στις βαλίτσες της και τη συνταγή της Carabaccia, την οποία επεξεργάσθηκαν οι σεφ της γαλλικής αυλής, για να οδηγηθούν τελικά στη διάσημη κρεμμυδόσουπα.

Μία συνταγή πραγματικά πανεύκολη, μία διαφορετική πρόταση για το μαγείρεμα του αρακά, μία εναλλακτική επιλογή από τον συνήθη (και εξαιρετικά γευστικό) λαδερό αρακά. Είναι μία επίσης πολύ νόστιμη επιλογή, η οποία υπερέχει έναντι της προηγούμενης σε ένα σημείοείναι καλύτερος σαν γαρνιτούρα άλλων πιάτων, κυρίως κρέατος. Και σαν κυρίως πιάτο, όμως, είναι εξαιρετικό, πολύ νόστιμο και ιδιαίτερα ευωδιαστό. Ας όψεται το φρέσκο βούτυρο...Λίγα μυστικά ακόμα[1] Η εκτέλεση περιγράφει τη διαδικασία με φ ρ έ σ κ ο αρακά. Εάν ο αρακάς είναι κ α τ ε ψ υ γ μ έ ν ο ς, υπάρχουν σημαντικές διαφορές στην εκτέλεση. Εάν λοιπόν χρησιμοποιήσουμε συσκευασμένο, κ α τ ε ψ υ γ μ έ ν ο αρακά, τον ρίχνουμε στην κατσαρόλα, στο βήμα 6, κατευθείαν από την κατάψυξη, παγωμένο. Σε αυτή τη περίπτωση, δεν προσθέτουμε καθόλου νερό, θα αποβάλει ο αρακάς το νερό της κατάψυξής του. Μόνο στη περίπτωση που το φαγητό “πιεί” το λάδι και το βούτυρό του και στεγνώσει, προσθέτουμε τότε μισό ποτήρι ζεστό νερό. (καυτό, για να μη διακόψουμε άγαρμπα το μαγείρεμά του). Με τον αρακά κατεψυγμένο μέχρι που πέφτει στην κατσαρόλα και την φωτιά χαμηλή, το πιθανότερο είναι ότι δεν πρόκειται να χρειασθεί επιπλέον νερό, βγάζει ο αρακάς το δικό του. Αλλά δείτε εσείς τι θα χρειασθεί. [2] Μαγειρεύουμε τον αρακά σε πολύ χ α μ η λ ή φ ω τ ι ά (στο 3,5 με 4), για να μην απορροφήσει τα υγρά (το λάδι με το βούτυρο), διαφορετικά θα σκληρύνει και θα είναι και βαρύς στο στομάχι. Με σκεπασμένη την κατσαρόλα και σε χ α μ η λ ή φωτιά, οι υδρατμοί θα τον μαλακώσουν και χωρίς να λιώσει, να διαλυθεί, διατηρώντας τα σπυριά του ακέραια. Εκτός από ένα πολύ νόστιμο κυρίως πιάτο, είναι ένα από τα καλύτερα συνοδευτικά άλλων πιάτων, κυρίως με κρεατικά. Είναι πολύ εύκολο, μπορεί κανείς να το βάλει να μαγειρεύεται και να ασχοληθεί με το υπόλοιπο μενού (μόνο ανακάτεμα θέλει πότε-πότε), έχει λίγα υλικά, μπορεί να φαγωθεί και την επομένη, ξαναζεσταμένο. [3] Εάν θέλουμε το φαγητό για κυρίως πιάτο, μπορούμε να κάνουμε πιο πλούσια τη γεύση του, προσθέτοντας στη φάση που τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι και ζαμπόν, καπνιστό ή απλό, κομμένο σε κυβάκια.

Δεν ξέρω αν συμφωνείτε, αλλά αυτό το υγιεινό και θρεπτικό φαγάκι, το λατρεύω!! Έγινε τόσο νόστιμο που ακόμα και οι ιδιότροποι της οικογένειας «έγλειψαν» το πιάτο!#νηστίσιμο

Αυτό είναι ένα πιάτο ελαφρύ (μη σας ξεγελάει η παρουσία βούτυρου, είναι πράγματι ελαφρύ πιάτο), γρήγορο στη παρασκευή του, θρεπτικό (μία καλή ευκαιρία να φάει κανείς –και ευχάριστα μάλιστα– σπανάκι) αλλά και αρκετά υγιεινό (και πάλι, μη τρομάζετε, είναι λίγο το βούτυρο). Και ιδιαίτερα αρωματικό (ας είναι καλά το βούτυρο), σε σημείο που μπορεί να “επισκιάσει” ένα καλό κυρίως κομμάτι του πιάτου. Πιάτο –κυρίως– για συνοδευτικό, για γαρνιτούρα, άλλων πιάτων, μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει και το κυρίως γεύμα σας εάν θέλετε κάτι που να μη σας φουσκώσει αλλά από την άλλη να σας ευχαριστήσει περισσότερο από μία πράσινη σαλάτα. Και ένας τρόπος για να δοκιμάσει, και ο πιο “άπιστος Θωμάς”, τη νοστιμιά του καταπράσινου αυτού χορταρικού. Μ α ί ρ η, για σένα το “υπονοούμενο”.....Λίγα μυστικά ακόμαΦτιάξτε τα μία φορά με αυτόν τον πιο απλό τρόπο (το πολύ-πολύ, προσθέστε θρυμματισμένη καυτερή πιπερίτσα, στο βήμα 9 (στη φωτογραφία υπάρχει κ α ι θρυμματισμένη κ α ι ολόκληρη, και σε μισή ποσότητα σπανάκι, ας μην το επιχειρήσετε καλύτερα !!!), θα του δώσει πιο “σ π ι ρ τ ό ζ ι κ η” γεύση). Εάν σας αρέσουν, δοκιμάστε την επόμενη φορά να προσθέσετε και αρκετή, μουλιασμένη προηγούμενα σε χλιαρό νερό, σταφίδα, ή/και κουκουνάρι. Στο βήμα 8 πάντα. Εάν θα φάνε και μικρά παιδιά, αντικαταστήστε το μισό ή και ολόκληρο το βούτυρο με ένα καλό ελαιόλαδο. Φυσικά, προσοχή και στο σκόρδο (αν και το μαγείρεμά του με την εξωτερική φλούδα του σε αυτό αποσκοπεί, να αποδώσει τα αρώματά του χωρίς να είναι βαρύ). Κάποιοι θα το προχωρήσουν παραπέρα και θα προσθέσουν και κυβάκια ζαμπόν, ή και prosciutto. Τους συγχαίρω για την επιλογή τους, επικροτώντας την μεθ’ επαίνων !!

"Υπάρχουν ΜΟΝΟ δύο ημέρες τον χρόνο που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Η μία λέγεται χθες και η άλλη αύριο. Γι’ αυτό σήμερα είναι η σωστή ημέρα, η σωστή στιγμή για να κάνεις, να διδαχθείς, να διδάξεις, να αγαπήσεις και, κυρίως, να ζήσεις".Άσχετο με τη συνταγή που ακολουθεί αλλά μου άρεσε. Και είπα “σήμερα είναι η σωστή ημέρα να φτιάξω ένα ωραίο risotto”Λίγα μυστικά ακόμαΣυμβουλές για την ετοιμασία ενός risotto για “10 με τόνο”Αν και υπάρχουν ήδη στο site οδηγίες για το “πώς φτιάχνεται ένα καλό risotto”, κάθε νέα συνταγή είναι μία καλή ευκαιρία να ξαναθυμόμαστε μερικά πράγματα. Βασικά αλλά και απαραίτητα για την επιτυχία ενός risotto.Η κατσαρόλα όπου θα βράσει το ρύζι πρέπει να είναι με χοντρό πάτο με όχι πολύ ψηλά τοιχώματα και ευρύχωρη, για να επιτρέπει στα υγρά να εξατμίζονται εύκολα και καλά.Το κλασσικό τσιγάρισμα (το soffritto) γίνεται με βούτυρο και ψιλοκομμένο κρεμμύδι. Για πιο ελαφρύ αποτέλεσμα, μπορεί να αντικατασταθεί το βούτυρο με παρθένο ελαιόλαδο. Επίσης, μπορεί να αντικατασταθεί το κρεμμύδι με φρέσκο κρεμμυδάκι, για πιο απαλή γεύση.Το τοστάρισμα του ρυζιού (είναι η φάση που ακολουθεί το τσιγάρισμα του κρεμμυδιού) θέλει συνεχές ανακάτεμα των σπυριών του ρυζιού μέσα στη κατσαρόλα για να μη κολλήσουν στον πάτο της. Διαρκεί 3 λεπτά, αρκετά για να “θωρακισθούν” τα σπυριά του ρυζιού για το μαγείρεμα που θα ακολουθήσει και να μη διαλυθούν. Είναι πολύ σημαντικό και απαραίτητο βήμα.Το σβήσιμο με το κρασί είναι, αντίθετα, προαιρετικό. Σκοπό έχει να δώσει στο ρύζι μία πιο πλούσια γεύση. Συνήθως (αν και δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ότι είναι περιοριστικό αυτό) χρησιμοποιείται ξηρό κρασί. Λευκό ή κόκκινο, ανάλογα με τη συνταγήΟ ζωμός που προστίθεται μετά το τοστάρισμα (ή μετά την εξάτμιση του κρασιού, εάν τελικά το προσθέσουμε) δίνει στο risotto την “προσωπικότητά” του, την “αρωματική του ταυτότητα”, και τελικά την γεύση του. Μπορεί να είναι από λαχανικά (είναι το πιο ουδέτερο και συνδυάζεται με όλα τα επιπλέον υλικά που θα προστεθούν στη συνέχεια), ή από κρέας ή από ψάρι. Ενώ το είδος του ζωμού μπορεί να ποικίλει, η προσθήκη του στο risotto επιτρέπεται με ένα και μόνο τρόπο. ΛΙΓΟ – ΛΙΓΟ, και μόλις εξατμισθεί μία ποσότητα τότε προσθέτουμε την επόμενη. ΠΟΤΕ ΟΛΟ ΜΑΖΙ. Επίσης, πρέπει να φροντίζουμε να το διατηρούμε όλη αυτή την ώρα καυτό (κάποιοι, μάλιστα, λένε να ζεματάει), γιατί ένας κρύος ζωμός θα διέκοπτε το μαγείρεμα του risotto μέσα στην κατσαρόλα.Το μαγείρεμα, τώρα, του ρυζιού ποικίλει σε διάρκεια, ανάλογα με την ποικιλία του ρυζιού που χρησιμοποιείτε. Ο χρόνος λοιπόν ποικίλει από λιγότερο από 15 λεπτά έως και 20. Για τον λόγο αυτό (εκτός και εάν έχετε αποκτήσει εμπειρία με κάποιο συγκεκριμένο τύπο ρυζιού) μετά το 15λεπτο (ίσως και λίγο νωρίτερα) αφ’ ενός μεν λιγοστεύουμε την ποσότητα του ζωμού που προσθέτουμε, αφ’ ετέρου δοκιμάζουμε συχνά λίγα σπυριά κάθε φορά για να δούμε σε τι κατάσταση βρίσκεται.“Mantecare” το risotto. Το επόμενο βήμα. Από τα σημαντικότερα και πιο απαραίτητα και αυτό. Σημαίνει προσθέτω ένα κομμάτι βούτυρο αλλά και τριμμένο τυρί (συνήθως parmigiano) μέσα στο καυτό ρύζι και ανακατεύω καλά με ένα ξύλινο κουτάλι για να δέσουν καλά μεταξύ τους τα υλικά. Η προσθήκη αυτή γίνεται όταν έχει ολοκληρωθεί το μαγείρεμα, αφού έχουμε απομακρύνει την κατσαρόλα από το μάτι και με το ρύζι να μην έχει απορροφήσει όλα τα υγρά, να είναι ελαφρά ζουμερό.Εάν το risotto προβλέπει την προσθήκη και άλλων υλικών, πρέπει να ακολουθηθεί η συνταγή ως προς τη στιγμή που θα προστεθούν και τους χρόνους μαγειρέματός τους. Εάν η προσθήκη είναι δική σας, “του κεφαλιού σας”, τότε εφ’ όσον θέλετε να διατηρήσουν τη γεύση και το άρωμά τους (π.χ. γαρίδες) προσθέστε τα προς το τέλος, λίγο πριν τα τελευταία 1 – 2 βρεξίματα με τον ζωμό, ενώ εάν θέλετε να δώσουν αυτά πιο έντονη γεύση στο ρύζι (χωριάτικο λουκάνικο, μανιτάρια) προσθέστε τα στο ήδη τσιγαρισμένο κρεμμύδι και πριν το κρασί ή τον ζωμό, να τσιγαρισθούν λίγο και αυτά.Ένα risotto είναι πετυχημένο (το γνωρίζουν όλοι, εγώ απλώς θα το βάλω κάτω με λέξεις), όταν μέσα σε ένα σύνολο κρεμώδες και με καλά δεμένα μεταξύ τους τα υλικά, μπορείς να ξεχωρίσεις κάθε ένα από τους κόκκους του ρυζιού, ο οποίος θα πρέπει να είναι al dente, να κρατάει δηλαδή στο δόντι και ποτέ κολλημένος με κάποιον άλλο.Το ρύζι είναι μία σημαντική πηγή ενέργειας, υδατανθράκων (είναι το δημητριακό με τους περισσότερους υδατάνθρακες), αλλά και πρωτεϊνών. Είναι πολύ ευκολοχώνευτο, και εάν μαγειρεθεί σωστά μπορεί να είναι και πεντανόστιμο. Όλα αυτά το κάνουν μία τροφή που ταιριάζει σε όλους, από τα μικρά παιδιά έως τους ηλικιωμένους και από τις καλύβες τις νοτιοανατολικής Ασίας έως τα πολυτελή εστιατόρια των μεγαλουπόλεων της Δύσης.Ξέρετε πολλές άλλες τέτοιες τροφές;

Οι μπουκίτσες κοτόπουλου σε μία κρούστα φτιαγμένη από τυρί parmigiano, είναι μαλακά και τραγανά κομματάκια κοτόπουλου, παναρισμένα διαδοχικά σε αυγό, σε τυρί parmigiano και σε ψιχουλάκια μπαγιάτικου ψωμιού, που σερβίρονται μέσα σε μία τραγανή θήκη από τυρί parmigiano και αυτή. Είναι ένα κυρίως πιάτο που κάνει πραγματικά εντύπωση. Μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε και σαν ορεκτικό ή ακόμη και μεζεδάκια σε κάποιο μπουφέ σας ή –γιατί όχι– και σαν ένα νόστιμο πιάτο που θα ξετρελάνει τα παιδιά σας και τους φίλους τους σε ένα παιδικό πάρτυ ((όχι όμως για πολύ μικρά παιδιά, το τυρί είναι σε αρκετά μεγάλη ποσότητα). Για να φτιάξετε την κρούστα του τυριού αρκούν λίγα και απλά βήματα που αν τα ακολουθήσετε η επιτυχία είναι εγγυημένη !!Λίγα μυστικά ακόμα[1] Το τυρί με το οποίο θα φτιάξουμε τα “μαντηλάκια” πρέπει να είναι, εάν όχι parmigiano, από κάποιο τύπο που να λιώνει. Στη φωτογραφία στο βήμα 19, φαίνεται μία αποτυχημένη προσπάθεια να πετύχω να φτιάξω τον δίσκο του τυριού με κεφαλοτύρι. Αντίθετα, το ένα από τα μαντηλάκια που φαίνονται στις φωτογραφίες, το έφτιαξα με regato και δεν είχα κανένα πρόβλημα. [2] Όσες έχετε (και επιμένετε να χρησιμοποιείτε) φούρνο μικροκυμάτων, μπορείτε να ετοιμάσετε το τυρένιο “μαντιλάκι” πολύ πιο εύκολα. Σε αυτή τη περίπτωση, τοποθετείτε το κυκλικό κομμάτι της λαδόκολλας σε ένα κεραμικό πιάτο και το θερμαίνετε στα μικροκύματα, στη μέγιστη ένταση, για καμιά δεκαριά δευτερόλεπτα. Αυτό είναι!! Ο δίσκος του τυριού μπορεί, επίσης, να γίνει και σε θερμασμένο ήδη φούρνο, αφήνοντας το τυρί να λιώσει για ένα λεπτό. Νομίζω όμως ότι είναι η πιο δαπανηρή (από πλευράς κόστους αλλά και σπατάλης ενέργειας) επιλογή. [3] Αντί να “σπρώξουμε” τον κύκλο που έχουμε φτιάξει με το parmigiano μέσα σε φόρμα, μπορούμε, έτσι όμως είναι ακόμη μαλακός και εύπλαστος, να το “τουμπάρουμε” πάνω σε ένα αναποδογυρισμένο ποτήρι, φροντίζοντας το κέντρο του να συμπέσει με την στρογγυλή βάση του ποτηριού. Αφήνουμε τον “τυρένιο κύκλο” να γύρει προς τα κάτω, να “κρεμάσει” (θα το αναλάβει αυτό η βαρύτητα) ή τον οδηγούμε με τα χέρια μας, δημιουργώντας μάλιστα τις πτυχές και δίνοντάς του το σχήμα που θέλουμε. Μπορούμε, αφού τηγανισθούν οι μπουκίτσες, να τις καταψύξουμε για κάποια επόμενη φορά. Όταν τις βγάλουμε από τη κατάψυξη, τις τηγανίζουμε για κάποια λεπτά σε λίγο λάδι και είναι ένα νόστιμο και γρήγορο πιάτο που μπορεί να λειτουργήσει “πυροσβεστικά” σε κάποια στιγμή ανάγκης. Εμείς στο τηγάνισμα χρησιμοποιούμε (σχεδόν) πάντα ελαιόλαδο. Η συνταγή ήθελε ηλιέλαιο, ίσως για πιο ελαφρύ αποτέλεσμα. Μπορείτε να επιλέξετε τον τρόπο εκείνο που είναι πιο κοντά στις συνήθειές σας.

Πεντανόστιμα κεφτεδάκια που όποτε τα μαγειρεύω δεν περισσεύει κανένα.Το μυστικό ειναι στο καλαμποκάλευρο που τα κάνει τραγάνα απο έξω και τα αφήνει αφράτα απο μέσα.!

Τελικά, μπήκε για τα καλά (και πολύ απότομα) το Φθινόπωρο…Και όταν οι πρώτες δροσιές σε αναγκάζουν να κλείνεις πια τα παράθυρα το βράδυ και να κατεβάζεις τις πικέ κουβέρτες, ξέρεις ότι είναι ΩΡΑ για ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ!Δυσκολία πιάτου: χαμηλή. Κόστος: χαμηλό. Χρόνος προετοιμασίας 15-20 λεπτά. Χρόνος μαγειρέματος: 25 λεπτά (12-15 λεπτά η σάλτσα, 25 λεπτά στο φούρνο, ταυτόχρονα)

Είχα 2 φιλέτα κατεψυγμένου μπακαλιάρου και είπα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό... τα παιδιά τρελάθηκαν!!!

Πρόκειται για μια παραλλαγή του κλασσικού ψωμιού που κάνω χρησιμοποιώντας τον αρτοπαρασκευαστή μου στο ζύμωμα. Ακολουθώ την βασική συνταγή ψωμιού με αλεύρι ολικής που έχει το βιβλιαράκι του αλλάζοντας λίγο τα υλικά όχι όμως τις αναλογίες των υγρών και των στερεών. Χρησιμοποιώ το πρόγραμμα για το ζύμωμα που έχει ο αρτοπαρασκευαστής και μετά, το αφήνω να φουσκώσει στον φούρνο όπου και το ψήνω, δίνοντας κάθε φορά το σχήμα που θέλω (φόρμα, καρβελάκι, μπαγκέτες ή ψωμάκια). Μπορείτε να βάλετε την ποσότητα μυρωδικών και την αναλογία τυριού που είναι ιδανική για εσάς.

Οι πατάτες γίνονται πεντανόστιμες με αυτόν το τρόπο.. Είναι καλύτερες και από τηγανιτές!! 🥰 #5υλικά

Σήμερα θα κάνουμε μία συνταγή με ...ένα “λάθος" μέσα της! Ζυμαρικά φούρνου με μελιτζάνα και τυριά. Θα το συναντήσουμε και θα δούμε στη συνέχεια ποιο ήταν το λάθος, εδώ να σας πω ότι είναι μία από εκείνες τις συνταγές που “ευφραίνει καρδίας”. Ένα μεστό φαγητό, με πληθωρική υφή, κορυφαία γεύση και υπέροχο άρωμα, ένα πιάτο όλο ζεστασιά, με εντυπωσιακή αποδοχή από όποιον και αν το δοκιμάσει.Τα τυριά μέσα στο σώμα του φαγητού είναι κάτι που όλοι τα περιμένουμε. Δεν υπάρχει συνταγή ζυμαρικών φούρνου χωρίς την ύπαρξη τυριών μέσα της. Η παρουσία όμως της ψημένης μελιτζάνας στο φαγητό, του προσδίδει μία ξεχωριστή, μελωμένη υφή, βασικό στοιχείο μία ιδιαίτερης απόλαυσης που παίρνουμε από αυτό το ταψί τραγανών και ταυτόχρονα ζουμερών ζυμαρικών.Δυσκολία φαγητού: Εύκολο. Κόστος φαγητού: Μέτριο(-). Χρόνο ετοιμασίας: 10 λεπτά. Χρόνος μαγειρέματος: 30 λεπτά (7-8 βράσιμο, 20-22 λεπτά στο φούρνο)

Από τα πιο νόστιμα και ζουμερά πιάτα με κοτόπουλο που έχω δοκιμάσει!

Απολαυστική η ελληνική ταινία, απολαυστικά και τα κεφτεδάκια. Εντελώς καλοκαιρινός μεζές, κατά τη γνώμη μου, αφού μου θυμίζει ταβερνάκι πάνω στην θάλασσα με καλαμένια πέργκολα γεμάτη μοβ βουκαμβίλιες. Ελαφρύ αεράκι να μας δροσίζει και τα τζιτζίκια να μας ξεκουφαίνουν ευχάριστα. Πάνω στο χάρτινο τραπεζομάντηλο, μια χωριάτικη σαλάτα με τα όλα της, και άφθονα κεφτεδάκια για να χορτάσουμε την πείνα μας! Μετά από το κολύμπι και τις βουτιές από τον βράχο, ξεχνάμε και τις δίαιτες και τα παχάκια μας και ορμάμε ακόμα και στις φρεσκοκομμένες τηγανητές πατάτες που δεν γίνεται να λείπουν. Και όλα αυτά όταν υπάρχουν σε συνδυασμό με καλή παρέα και διάθεση δεν παχαίνουν, ομορφαίνουν! Καλές διακοπές σε όλους! #χέρι #2020 Υ.Γ. Βάλτε να δείτε την σκηνή "εν τω τηγανίω" από την ταινία "Γοργόνες και μάγκες".

Ογκρατέν είναι τεχνική μαγειρικής με την οποία μπορούμε να μαγειρέψουμε πάρα πολλά φαγητά. Πατάτες, ζυμαρικά, λαχανικά, κρέατα ή και συνδυασμός αυτών των υλικών, μπορούν να μεταμορφωθούν σε ένα διαφορετικό και υπέροχο πιάτο.Ογκρατέν (au gratin) είναι γαλλικός όρος και σημαίνει μαγείρεμα στο φούρνο, σε υψηλή θερμοκρασία, μέχρι η επιφάνειά του να ροδίσει και να δημιουργηθεί μια ωραία κρούστα. Για να πετύχουμε αυτή την κρούστα, βάζουμε στο πάνω μέρος του φαγητού, κάποια υλικά όπως βούτυρο, ψίχα ψωμιού, κρόκο αυγού, τυρί ή σάλτσες που περιέχουν κάποια από αυτά, όπως π.χ. μπεσαμέλ.Στην τεχνική ογκρατέν, τα κύρια υλικά του φαγητού είναι ήδη παρασκευασμένα και απλώς το τελείωμα γίνεται στο φούρνο (ή μόνο στο γκριλ του φούρνου) για να πάρει το φαγητό αυτό το καταπληκτικό χρυσοκίτρινο, ροδισμένο χρώμα, αλλά και την έξτρα γεύση από τα υλικά που προσθέσαμε στο πάνω μέρος, που καθώς ψήνονται κι'αυτά και λιώνουν, μεταφέρουν τα αρώματά τους και τη γεύση τους σε όλο το σώμα του φαγητού. Το πιο δημοφιλές φαγητό που μαγειρεύεται με αυτή τη μέθοδο στη χώρα μας δεν είναι οι "πατάτες ογκρατέν" όπως θα απαντούσαν οι περισσότεροι!! Είναι το παστίτσιο!! Ναι!! Το παστίτσιο είναι φαγητό "ογκρατέν"!! Μετά την "φιλολογογαστρονομική" ανάλυση, πάμε τώρα να φτιάξουμε ένα φαγητό ογκρατέν, το οποίο είναι αρκετά εύκολο αλλά και πεντανόστιμο. "Πέννες με μπρόκολο, ογκρατέν"

Αυτά τα τηγανόψωμα είναι αφράτα και πεντανόστιμα!…. Συνήθως , τα φτιάχνω κάποιο βραδάκι Σαββατοκύριακου…τα παιδιά μου τρελαίνονται γι’αυτά και χαίρομαι όταν μου ζητάνε και άλλο!!Η διαδικασία είναι πολύ απλή και εύκολη!… Θέλουμε μόνο 10 λεπτά για να φτιάξουμε το ζυμάρι μας, το αφήνουμε περίπου 2 ώρες να φουσκώσει, ύστερα το χωρίζουμε σε μικρές μπαλίτσες , το ανοίγουμε με τα δάχτυλά μας, γεμίζουμε με τυρί (φέτα) και τηγανίζουμε!! www.kallitexnikesdimiourgies.gr#kolatsiosetaperaki

Είναι μία πραγματικά πολύ γρήγορη και χορταστική συνταγή που θα ευχαριστήσει όλη την οικογένεια. Τι θα την ευχαριστήσει, θα τη λατρέψει κυριολεκτικά! Να ο τρόπος σας για να εντάξουν στο διαιτολόγιό τους τα παιδιά σας το μπρόκολο (αλλά και το κουνουπίδι, είναι ακριβώς η ίδια συνταγή και ακριβώς η ίδια απολαυστική γεύση.Εξαιρετικά κρεμώδης, με κομμάτια μπρόκολου επικαλυμμένα με τυρί και ανακατεμένα με κάποιο ζυμαρικό της επιλογής σας. Το σερβίρετε σαν κυρίως πιάτο, ή και σαν συνοδευτικό δίπλα σε μία πλούσια σαλάτα, ίσως και με λίγο σκορδόψωμο, τι λέτε;Άστε που μπορείτε να την κάνετε ακόμη πιο πλούσια, προσθέτοντάς της τίποτα κομμάτια κοτόπουλου της περασμένης ημέρας, ή λουκάνικο, ή τραγανά κομμάτια μπέικον, ή και γαρίδες… Επιχειρήστε τη, δε θα το μετανιώσετε!!!