Εάν έχετε μουριά στο σπίτι σας, είναι ευκαιρία να φτιάξετε ωραία μαρμελάδα για όλη τη χρονιά.Εγώ πρόσθεσα και κάμποσες φράουλες μέσα στα μούρα.Διαβάστε το άρθρο "Νόστιμες μαρμελάδες"https://cookpad-greece.blog/nostimes-marmelades/για περισσότερες συμβουλές και για να δείτε πως να αποστειρώσετε βάζα και πως να καταλάβετε ότι είναι έτοιμη η μαρμελάδα εάν δεν έχετε θερμόμετρο.

Αφού σκαρφαλώσετε στη μουριά, φορώντας σκουπιδοσακούλες και γάντια για προστασία, μαζέψτε όσα περισσότερα μούρα μπορείτε ! Αξίζει τον κόπο και το πασάλειμμα....!

Τώρα, στα τέλη Μαΐου και τον Ιούνιο είναι που ωριμάζουν τα μούρα. Όποιος έχει ζήσει την Ελλάδα πριν την ανεξέλεγκτη ανοικοδόμηση, θα μπορεί να φέρει στη μνήμη του συστάδες ολόκληρες δέντρων μουριάς στους δρόμους, που τέτοια εποχή γέμιζαν από λευκά ή μαύρα φρούτα τους. Και η πιτσιρικαρία, σκαρφαλωμένη στις φυλλωσιές τους να παίζει κρυφτό, ή να χουζουρεύει στον αδιατάρακτο ίσκιο τους, απολαμβάνοντας ατέλειωτες ποσότητες από τα ζουμερά και γλυκά φρουτάκια τους. Τι κι αν οι μανάδες …έφριτταν μπροστά στην εικόνα των “βαμμένων” ρούχων στο τέλος της ημέρας…Λευκά ή μαύρα, προσφέρονται και τα δύο είδη σχεδόν για κάθε ώρα της ημέραςΜέσα στα muesli του πρωινού, σαν συνοδευτική σάλτσα κυρίως πιάτων ή σαν προσθήκη στη φρουτοσαλάτα το μεσημέρι, ή μέσα στο βραδινό γιαουρτάκι.Και, βέβαια, δίνουν μία εξαιρετική μαρμελάδα, από μόνα τους ή και σε συνδυασμούς με άλλα φρούτα.Μια μαρμελάδα σχεδόν ξεχασμένη, επειδή –δυστυχώς– δεν είναι ανάμεσα στις προτιμήσεις των βιομηχανιών που παρασκευάζουν μαρμελάδες. Αλλά πραγματικά Ε-ΞΑΙ-ΡΕ-ΤΙ-ΚΗ!Λόγω του ότι τα μούρα, όταν είναι ώριμα, περιέχουν πολλά σάκχαρα, είναι λοιπόν γλυκά, η αναλογία του φρούτου μέσα στη μαρμελάδα είναι κυρίαρχη σε σχέση με τη ζάχαρη.Αντίθετα, η περιεκτικότητα των μούρων σε πηκτίνη είναι πολύ μέτρια. Έτσι, για να δέσει σωστά, θα χρειασθεί λίγη βοήθεια. Είτε προσθέτοντας λίγη πηκτίνη (του εμπορίου ή σπιτική), είτε προσθέτοντας και κάποιο άλλο φρούτο με μεγάλη περιεκτικότητα σε φυσική πηκτίνη (λίγο τριμμένο ή πολτοποιημένο μήλο ή κυδώνι, μικρά κομματάκια φλούδας ή χυμός εσπεριδοειδών), είτε, τέλος, ξαναβράζοντας και σε μία δεύτερη φάση, την επόμενη ημέρα, την μαρμελάδα μας. Εγώ, έχοντας μία ποσότητα από φρουτάκια κουμ-κουάτ, χρησιμοποίησα αυτά (κομμένα σε μικρά κομματάκια και καθαρισμένα από τα κουκούτσια τους.Λίγα μυστικά ακόμαΣτη σημερινή μας μαρμελάδα, η ποσότητα της ζάχαρης είναι πολύ μικρή σε σχέση με αυτήν των φρούτων και αυτό λόγω της γλυκύτητας των (ώριμων) φρούτων. Ακόμη όμως και εάν δεν χρειάζεται η ζάχαρη σαν γλυκαντικό, ο ρόλος της στις μαρμελάδες είναι σημαντικός και για άλλους δύο λόγους. Αυτόν του συντηρητικού αλλά και του αποστειρωτικού της μαρμελάδας (αλληλένδετα αυτά τα δύο). Εδώ λοιπόν, τον πηκτικό αλλά και τον αποστειρωτικό της ρόλο θα τον αναλάβει η πηκτίνη που προσθέτουμε. (και που δεν είναι άλλο από έναν πολυσακχαρίτη).Βάζοντας τα φρούτα να “σιτέψουν” το προηγούμενο βράδυ, σε ένα μπολ με ένα μεγάλο μέρος από τη ζάχαρη, τα υγρά που θα βγάλουν θα διαλύσουν τη ζάχαρη (είδατε ότι βοηθούμε και εμείς με κάποια ανακατέματα ενδιάμεσα) και θα δημιουργήσουν ένα “σιρόπι”. Το πρώτο μέρος του βρασμού των φρούτων όταν φτιάχνουμε μαρμελάδα “ξοδεύεται” στο να βγάλουν τα φρούτα τα υγρά τους και να δημιουργηθεί το σιρόπι, με τη βοήθεια της ζάχαρης. Ε, εδώ το σιρόπι το έχουμε έτοιμο και ο βρασμός διοχετεύεται όλος στο να μαλακώσει τα φρούτα και να δέσει το σιρόπι. Αυτό σημαίνει μικρότερος χρόνος βρασμού, άρα λιγότερη “ταλαιπωρία” των φρούτων, τα οποία διατηρούν σε μεγαλύτερο βαθμό το άρωμα και τη γεύση τους.Η ποσότητα της ζάχαρης, αναπόφευκτα, εξαρτάται από το πόσο γλυκά είναι “από φυσικού τους” τα μούρα. Εάν λοιπόν αυτά είναι πολύ ώριμα και γλυκά και δεν θα τη χρειασθούμε ούτε για τις γλυκαντικές, αλλά ούτε και για τις πηκτικές ούτε για τις αποστειρωτικές της ιδιότητες, μπορούμε να την περιορίσουμε άνετα στα 300 γραμμάρια. Εγώ εδώ χρησιμοποίησα 360 γραμμάρια). Εάν θέλετε να διαβάσετε παραπάνω πληροφορίες σχετικά, δείτε ένα άρθρο με τίτλο “Σπιτική Πηκτίνη. Από πού; Πόση; Με ποιόν τρόπο;” που υπάρχει στο site.Εάν δεν χρησιμοποιήσετε κάποιο είδος πηκτίνης (σπιτική ή εμπορίου) αλλά ούτε και προστρέξετε στην προσθήκη κάποιου άλλου, πλούσιου σε φυσική πηκτίνη. Φρούτου, η λύση είναι το βράσιμο σε δύο δόσεις.Την πρώτη θα ακολουθήσετε ό,τι αναφέρει η συνταγή, ΠΛΗΝ της προσθήκης του χυμού του λεμονιού και προσθέτοντας μόνον τα 3/4 της ποσότητας της ζάχαρης. Βράζετε για 15 λεπτά.Το υπόλοιπο 1/4 της ζάχαρης θα το κρατήσετε και με αυτό θα ξαναβράσετε την την επόμενη ημέρα την μαρμελάδα (η οποία θα έχει κατεβάσει ήδη ό,τι υγρά είναι να βγάλει), πάντα σε χαμηλή φωτιά, για άλλα 15 λεπτά από την πρώτη βράση. Και τότε, αφού την αποσύρετε από τη φωτιά, θα προσθέσετε το χυμό του λεμονιού.Προσωπικά προτιμώ την ευεργετική παρουσία φυσικής πηκτίνης, με την προσθήκης των λεπτών “μπαστουνιών” λεμονόφλουδας, επειδή μας αρέσει πολύ η ξινούτσικη γεύση που δίνει στη μαρμελάδα.Μπορείτε να αποφύγετε τον χρονοβόρο καθαρισμό τους από τα κοτσανάκια τους εάν, αφού βράσουν για έν 5λεπτο, τα αφαιρέσουμε από την κατσαρόλα, τα περάσουμε από τον μύλο των λαχανικών (στο δίσκο με την ψιλή διάτρηση), ο οποίος θα κατακρατήσει κάθε τι σκληρό, ακόμη και τα σποράκια, θα αφήσει να περάσει μόνον ο πολτός των φρούτων και έτσι θα συνεχίσουμε το βράσιμο μόνο με αυτόν.

Ποια μπορεί να μου απαντήσει, τι είναι πιο εύκολο στο καθάρισμά του, ένα φραγκόσυκο ή ένα αχλάδι; Η απάντηση μπορεί να σας ξενίσει αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινή. Ήδη από το πρώτο φρούτο, το φραγκόσυκο θα προηγηθεί “με βραχεία κεφαλή” (γιατί υπάρχει η καθυστέρηση των γαντιών) αλλά από εκεί και πέρα κανείς καθαρίζει δύο φρούτα στον χρόνο που θα καθάριζε ένα αχλάδι !!! Εάν πείτε δε μήλο..... Δεδομένου ότι φέτος είχα μαζέψει αρκετά από αυτά τα παρεξηγημένα φρούτα, είπα να φτιάξω διάφορα. Από λικέρ φραγκόσυκου μέχρι μαρμελάδα και κρέμα. Όπως και μία γευστικότατη mousse. Μία μία που θα ετοιμάζω, θα ανεβάζω και τη συνταγή της. Και εσείς όμως θα μου υποσχεθείτε ότι δεν θα ξεπαστρέψετε όλες τις φραγκοσυκιές της επικράτειας σε αναζήτηση φραγκόσυκων... Στο site υπάρχει ήδη μία συνταγή μαρμελάδας φραγκόσυκο, ροδάκινο και αχλάδι, ανάμικτα. Αυτά είχα καταφέρει να “κλέψω” στις περσινές διακοπές μου, αυτά χρησιμοποίησα. Και ήταν εξαιρετική. Σήμερα θα σας δείξω μία ακόμη, με μόνο φραγκόσυκα αυτή τη φορά. Η γλυκιά γεύση των φραγκόσυκων, σε συνδυασμό με το κόκκινο, σχεδόν ρουμπινί χρώμα τους, θα σας δώσουν μία απολαυστική μαρμελάδα με την οποία θα μπορείτε να γαρνίρετε τάρτες και γλυκά του χειμώνα, ή και να την απολαύσετε αλειμμένη σε ψωμί, κάποια πρωινά Κυριακής, φυλλομετρώντας τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες του φετινού καλοκαιριού.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Ίσως τα αγορασμένα φρούτα να είναι από φυτά που τους προσφέρουν κάποια στοιχειώδη φροντίδα και οι καρποί τους να είναι πιο σαρκώδεις. Στα δικά μου, η αναλογία ήταν σε 1,7 κιλά φρούτου περίπου 1 κιλό σάρκας, από την οποία αφαιρείς στη συνέχεια και περίπου 200γρ κουκούτσια. Χονδρικά μισά-μισά.[2] Μετά από ένα σημαντικό αριθμό φρούτων που έχω καθαρίσει, έχοντας χρησιμοποιήσει μάλιστα διαφορετικές μεθόδους, μπορώ με ασφάλεια να σας πω ποιος είναι εκείνος ο τρόπος που κατά την άποψή μου προσφέρει τη μεγαλύτερη ασφάλεια απέναντι στα ...διαολοαγκαθάκια τους αλλά και την μεγαλύτερη ευκολία και ταχύτητα στο καθάρισμα των φρούτων. Θα αφήσετε τα φρούτα να μουλιάσουν για 2 με 3 ώρες σε κρύο νερό. Το νερό θα μαλακώσει και θα απομακρύνει ένα πολύ μεγάλο μέρος από τις αγκίθες της φλούδας και έτσι η δουλειά σας θα είναι πολύ πιο ασφαλής στη συνέχεια. Εναλλακτικά, μπορείτε να τα βάλετε κάτω από τρεχούμενο νερό, θα έχει ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα, είναι όμως άχρηστη σπατάλη νερού, αφού η δουλειά γίνεται και με λεκανάκι. Όσο περισσότερο χρόνο μείνουν τα φρούτα στο νερό, τόσο περισσότερο προς τη μεριά της ασφάλειας θα είστε, θα πέσουν και θα απομακρυνθούν εντελώς τα αγκαθάκια. εάν μείνουν όμως πάρα πολύ μέσα στο νερό, αυτό γίνεται κίτρινο, πράγμα που φοβούμαι ότι μπορεί να σημαίνει ότι απομακρύνονται και γευστικά στοιχεία του φρούτου. Μετά το μούλιασμα μπορείτε, χρησιμοποιώντας ένα μαχαίρι και ξύνοντας, γδέρνοντας, με τη λάμα του τη φλούδα των φρούτων, να απομακρύνεται ό,τι έχει παραμείνει πάνω τους. Και πάλι άχρηστη σπατάλη,  χρόνου αυτή τη φορά, αφού γαντάκια θα χρησιμοποιήσετε έτσι και αλλιώς. Ε, αυτά σας προστατεύουν απόλυτα απέναντι στα λίγα εκείνα μαλακωμένα αγκαθάκια που θα έχουν απομείνει.  Τα γάντια τώρα. Έχω δοκιμάσει ελαστικά κουζίνας, έχω δοκιμάσει χοντρά κήπου αλλά και πάνινα φούρνου. Τα πρώτα θεωρώ ότι δεν προσφέρουν απόλυτη προστασία, ειδικά εάν επιχειρήσετε να καθαρίσετε τα φρούτα χωρίς τη διαδικασία του μουλιάσματος κινδυνεύετε. Τα γάντια είναι πολύ λεπτά, οι αγκίθες πολύ επίμονες και μυτερές, με αποτέλεσμα πολλές από αυτές να διαπερνούν το ελαστικό και να μπήγονται στα δάκτυλα. Ακόμη και όταν τα αφήσετε για ώρες στο νερό και μαλακώσουν τα αγκάθια, και πάλι κάποια θα περάσουν μέσα και θα σας ενοχλήσου, Τα γάντια του κήπου προσφέρουν απόλυτη ασφάλεια, είναι όμως συνήθως βρώμικα. Αλλοίμονο εάν αγοράζατε καινούργια κάθε φορά που θα καθαρίζουμε φραγκόσυκα !!! (αν και θα μου πείτε, πόσες φορές θα το κάνει κανείς αυτό...). Απομένουν τα γάντια φούρνου. Αυτά και καθαρά είναι και σχεδόν απόλυτη ασφάλεια προσφέρουν. Υπάρχει ενδεχόμενο, εάν δεν προσέξετε και χουφτώνετε δυνατά τα φρούτα σας, κάποια λίγα αγκαθάκια να περάσουν. Ε, προσέξτε λίγο. Τελικά, τείνω να επιλέξω αυτά τα τελευταία για προστασία μου τις επόμενες φορές.  Στη διαδικασία, τώρα. Παίρνουμε ένα-ένα φρούτο, το τοποθετούμε “ξάπλα” πάνω σε μία επιφάνεια κοπής (είναι καλύτερα απ’ ότι κατευθείαν στον πάγκο για να μπορείτε να καθαρίσετε πιο εύκολα το “πεδίο μάχης” στο τέλος) και χρησιμοποιώντας ένα κοφτερό μαχαιράκι, κάνουμε δύο τομές και αφαιρούμε τις δύο άκρες του φρούτου. Με το επάνω άκρο να είστε φειδωλές, είναι όλο καλό, χρησιμο, κομμάτι φρούτου. Στο κάτω, όμως, η τομή πρέπει να αφαιρεί όλο το σκληρό μέρος και να φθάνει έως τη σάρκα του φρούτου. Εάν σας μείνει σκληρό κομμάτι (τμήμα της φλούδας είναι στη πραγματικότητα), η διαδικασία του “γδυσίματος” που ακολουθεί δεν θα είναι ομαλή. Στη συνέχεια κάνουμε με το μαχαιράκι μία τομή κατά μήκος του φρούτου (όχι βαθειά, να μη φθάνει στη καθαρή σάρκα, να κόψει μόνο τη φλούδα του). Με το αριστερό μας χέρι (οι δεξιόχειρες) κρατούμε το φρούτο με τον δείκτη και τον αντίχειρα, από τις δύο κομμένες επιφάνειες στο πάνω και κάτω μέρος του. Με τη βοήθεια της λάμας του μαχαιριού, κατεβάζουμε με το δεξί μας χέρι τη μία πλευρά της κομμένης φλούδας. Κρατώντας αυτή τη πλευρά καθηλωμένη στην επιφάνεια εργασίας αρχίζουμε με το αριστερό χέρι να κυλάμε σαν “βαρελάκι” προς τα πίσω το φρούτο. Η επιφάνειά του, κολλημένη με το μαχαιράκι μας στην επιφάνεια κοπής, όλο και θα αποκολλάται από το φρούτο, το οποίο τελικά θα “γδυθεί” και θα παραμείνει καθαρό στο αριστερό μας χέρι. Υπάρχει και άλλος τρόπος. Αφού αφαιρέσουμε τις δύο άκρες του φρούτου, πάντα με ένα αιχμηρό μαχαιράκι, κάνουμε κατά μήκος τομές στο φρούτο, ανά 1,5 με 2 εκατοστά. Στη συνέχεια πιάνουμε το φρούτο με το αριστερό χέρι, και με τα πέντε δάκτυλα και, πιάνοντας με τη λάμα του μαχαιριού μία μία από αυτές τις επιφάνειες που έχουμε αποκόψει στην επιφάνεια του φρούτου, τραβούμε με το δεξί τη φλούδα προς τα κάτω, ελευθερώνοντας το καθαρό φρούτο που περιέχει. Προσωπικά βρίσκω την πρώτη μέθοδο πολύ πιο γρήγορη και αρκετά πιο ασφαλή.  Μην επιχειρήσετε να καθαρίζετε φραγκόσυκα, κόβοντας τη φλούδα κυκλικά, σαν να επρόκειτο για πορτοκάλι. Το πιθανότερο είναι ότι θα γεμίσετε τη σάρκα του φρούτου με αγκαθάκια που θα κουβαλάει το μαχαίρι από τη φλούδα, συνεπώς.. .ΠΡΟΒΛΗΜΑ.  Σε όλες τις περιπτώσεις, μπορούμε να πιάνουμε το φρούτο όχι με το χέρι μας, αλλά με ένα πιρούνι. Δεν το κάνω πια γιατί το φρούτο τρυπιέται (και δυστυχώς από πολλές πλευρές, όσο προχωράει το ξεφλούδισμα και το περιστρέφουμε) και τελικά το φρούτο κακοποιείται. Είναι όμως μία λύση που μπορείτε κάλλιστα να χρησιμοποιήσετε, και σε αυτή τη περίπτωση σας κάνουν και τα ελαστικά ακόμη γάντια κουζίνας… Οι φλούδες των φραγκόσυκων ΜΠΟΡΟΥΝ να ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΟΥΝ!!! Και μάλιστα να μας δώσουν ένα πολύ γευστικό και δροσιστικό λικέρ!!! Σε χώρες όπως η Γερμανία, όπου τα φραγκόσυκα κοστίζουν πραγματικά ακριβά, είναι σπατάλη να πετάξεις την φλούδα τους όταν μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Σε άλλες περιοχές, όπως στη Σικελία (που από νοοτροπία σέβονται αυτά που τους προσφέρει η φύση και δύσκολα πετούν κάτι), καθαρίζουν τα φρούτα, χρησιμοποιούν το εσωτερικό τους νωπό, σαν φρούτο, ή για παρασκευή μαρμελάδας και τις “ένοχες” φλούδες τις βάζουν αυτές να σιτέψουν με καθαρό οινόπνευμα. Όταν το ποτό φιλτραρισθεί, τα αγκαθάκια έχουν εξαφανισθεί.  Υπάρχει τέτοια συνταγήγια λικέρ στο site, μπορείτε να την αναζητήσετε. Σε αυτή τη περίπτωση, τα φρούτα πρέπει να είναι από “σίγουρη” και καθαρή περιοχή. Και πρέπει να καθαρισθούν και εξωτερικά. Μετά από όσα είπαμε για το μούλιασμά τους σε νερό, αυτό φαίνεται να είναι εύκολη υπόθεση. Πράγματι, πιάνοντας τα φρούτα (πάντα με γάντια), τα καθαρίζουμε τρίβοντάς ελαφρά με νοτισμένο, βρεγμένο, πανί. Αυτό θα απομακρύνει τυχόν λερώματα και σκόνη, αλλά και τα υπολείμματα αγκαθιών που θα έχουν παραμείνει, κάνοντας τη δουλειά του ξεφλουδίσματος πιο εύκολη. Ενδεχόμενα κτυπήματα στα φρούτα απομακρύνονται με το μαχαίρι, ΑΦΟΥ τα ξεφλουδίσουμε πρώτα. Φυσικά και δεν πετούμε όλη τη φλούδα !! Εάν, παρ’ ελπίδα, κάποια αγκαθάκια… παρεισφρήσουν και μέσα από τα γάντια (ακόμη και με τα γάντια φούρνου μπορεί να περάσουν μερικά), βρέξτε τα χέρια σας με νερό και στη συνέχεια απλώστε πάνω τους, στα σημεία που νοιώθετε ενόχληση, λίγο κρεμοσάπουνο. Απλώστε το για λίγα δευτερόλεπτα σαν να είναι... ενυδατική κρέμα. Σαπουνίστε τα στη συνέχεια για άλλα 10-15 δευτερόλεπτα και ξεπλύνετε. Θα διαπιστώσετε πως τα ενοχλητικά microαγκαθάκια θα έχουν εξαφανισθεί. Κάποια γιαγιά με συμβούλεψε να τα αλείψω με λάδι (οι παλαιότεροι έτσι τα απομάκρυναν), επειδή όμως δεν ήθελα να λαδωθώ, επέλεξα το πιο κοντινό (και οικονομικό) του ανάλογο, το κρεμοσάπουνο, και δεν έπεσα έξω. Για το καθάρισμα νομίζω τα εξαντλήσαμε όλα. Με το μάζεμα, όμως, τι γίνεται ; Βάζουμε γάντια και... allons enfants, να τα κόψουμε ; Όχι, γιατί εκείνο που θα θα κοπεί θα είναι η διάθεσή σας. Με τη μία. Σαν βγείτε στο κυνήγι του φραγκόσυκου, πρέπει να είστε κατάλληλα οργανωμένοι. Ένας εύκολος τρόπος να τα μαζέψουμε αυτά τα “δύσκολα” φρούτα, είναι να είμαστε εφοδιασμένοι με, εκτός από τα γάντια, ένα μαχαίρι και μία... απόχη. Την φέρνουμε κάτω από το φρούτο (διαλέγουμε τα πιο ώριμα, εκείνα που το χρώμα τους έχει περάσει από το κίτρινο-πορτοκαλί στο σκούρο κόκκινο) και με ένα μαχαίρι κόβουμε το φρούτο από το σαρκώδες φύλλο πάνω στο οποίο στηρίζεται. Αυτό πέφτει μέσα στην απόχη και εμείς περνούμε σε άλλο. Όταν μαζευτούν αρκετά, τουμπάρουμε την απόχη και τα αδειάζουμε στη σακούλα μεταφοράς. Φροντίζουμε μαζί με τα φραγκόσυκα να κόψουμε και ένα φιλετάκι από το σαρκώδες φύλλο του κάκτου. Μπορεί να προσθέσει λίγο βάρος στη σακούλα μας, θα βοηθήσει όμως το φρούτο να διατηρηθεί λίγο περισσότερο, αφού θα συνεχίσει για κάποιες ημέρες να τρέφεται από αυτό. Δεν ξεχνάμε να ξεπλύνουμε καλά την απόχη πριν την χρησιμοποιήσουμε για οτιδήποτε άλλο, τα αγκαθάκια “καιροφυλακτούν”.  Εάν θέλετε κάποια ακόμη στοιχεία για αυτό το παρεξηγημένο φρούτο, ιδού ταΚάθε κιλό (1.000 γρ) φρούτου περιέχουν 875,5 γρ νερό, 7 γρ πρωτείνης, 5 γρ λιπαρών και 96 γρ υδατάνθρακες. Είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και σε μεταλλικά στοιχεία, κυρίως σε ασβέστιο και φώσφορο. Αποδίδει μόλις 41 θερμίδες τα 100 γρ. Μας ήρθε από το Μεξικό όπου, για τους Αζτέκους θεωρείτο ιερό φυτό. Το όνομα με το οποίο ήταν γνωστό ήταν nopalli και μάλιστα έδωσε το όνομά του στη πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας τους Tenochtitlán, γνωστή για την αφθονία αυτής της ποικιλίας κάκτου.

Σε παλιές αναρτήσεις μου σας είχα αναφέρει ότι όταν έχετε φρούτα παραγινωμένα τα κόβετε και τα βάζετε στη κατάψυξη.Όταν λοιπόν θελήσουμε φτιάχνουμε φρέσκια μαρμελάδα.Την ιδέα την είχα πάρει από ένα επεισόδιο της εκπομπής Μπουκιά και Συχώριο με τον Μαμαλάκη ο οποίος είχε πάει Γερμανία σε μια βιοτεχνία που έφτιαχνε μαρμελάδες και χρησιμοποιούσε κατεψυγμένα φρούτα.Η συγκεκριμένη συνταγή ανήκει στην ενότητα για την ανακύκλωση των τροφίμων και τη μείωση της σπατάλης τους.

Μαρμελαδα μουρα της κ Οικονομου Κατερινας με την οποια εκτος του οτι τη τρωμε στο ψωμι, αν βγαλουμε αφθα στο στομα τη θεραπευει.Λίγα μυστικά ακόμαΜπορει τα μουρα να μην ειναι προιον της εποχης, αλλα επειδη στις εικοσιπεντε γιορταζει η Κατερινα μου βγηκε στη επιφανεια. Ωστοσο μπορει να γινει και μες στο χειμωνα αυτη η θεραπευτικη μαρμελαδα σε περιπτωση που βρειτε κατεψυγμενα φρουτα του δασους

Η “μαρμελάδα των παρεξηγημένων φρούτων”! Έχουμε την τύχη να έχουμε στον κήπο μας, αντίκρυ το ένα στο άλλο, μία μουσμουλιά και έναν προύνο (καλλωπιστική δαμασκηνιά). Και στην περίφραξή μας μία μουριά. Δέντρα που κάθε Άνοιξη γεμίζουν καρπούς και με προκαλούν κάθε που περνάω από δίπλα ή από κάτω τους να απλώνω το χέρι για να κόψω ένα-δύο, να τους ψευτο-καθαρίζω και να απολαμβάνω τις εντελώς διαφορετικές γεύσεις τους!!!Κατά καιρούς έχω φτιάξει μαρμελάδες και γλυκά και με τα τρία. Το κακό είναι ότι η μουριά και μουσμουλιά τους κρατούν πολύ λίγο και πρέπει να έχεις προγραμματίσει από πριν τι θα τους κάνεις. Αντίθετα, τα φρούτα του προύνου κρατούν αρκετά περισσότερο και έτσι μπορεί κανείς να φτιάξει 2-3 παρασκευές χωρίς ιδιαίτερη βιασύνη. Το κακό (ή μήπως το καλό;) είναι ότι φθάνουν σε πλήρη ωρίμανση με δύο τρεις εβδομάδες διαφορά το ένα φρούτο από το άλλο.Φέτος κατάφερα να μαζέψω μερικά από τα τελευταία μούσμουλα, άλλα τόσα ώριμα μαύρα μούρα και τους πρώτους γινομένους προυνούς και να τα βάλω όλα μαζί να γίνουν μαρμελάδα. Ούτε πως θα είναι η γεύση της μπορούσα να σκεφθώ, ούτε ποιο θα ήταν το χρώμα της, μόνο την υφή της αποφάσισα ο ίδιος, πολτοποιώντας τα όλα με το ραβδομίξερ έκανα τη μαρμελάδα εντελώς λεία, χωρίς κομματάκια φρούτου.Το αποτέλεσμα; Μία μαρμελάδα Όνειρο!!! Αναγνωρίζεις μέσα της στοιχεία και από τα τρία αυτά φρούτα, σε ένα συνδυασμό που σε ξαφνιάζει πολύ-πολύ ευχάριστα. #βάζο

#βάζοΘα μου πείτε τέτοια εποχή μαρμελάδα πορτοκάλι? Και όμως έχω μια πορτοκαλιά που είναι δύφορη, δηλαδή ανθίζει δύο φορές τον χρόνο και τώρα έχει τα καλοκαιρινά της πορτοκάλια, τα οποία είναι γλυκά. Διάλεξα τα πιο μεγάλα πορτοκάλια, για να φτιάξω αυτή την μαρμελάδα και με χαρά σας την παρουσιάζω!Στο πάρακάτω λίνκ του προσωπικού μου μπλόγκ, θα βρείτε πολλές ακόμα συνταγές και tipshttps://potsandpanos.blogspot.com/

Πήγα σε μια φίλη για καφέ και λέγοντας ότι πρέπει να αρχίσω να κάνω χειμωνιάτικες μαρμελάδες μου έδωσε κυδώνια και λίγα ρόδια. Ψάχνοντας λοιπόν βρήκα αυτή τη συνταγή, στην οποία άλλαξα δυο πραγματάκια.Λίγα μυστικά ακόμαΤην συνταγή τη είχα δει στις Συνταγές της Ασπρούλας απλά έβαλα μισή-μισή τη ζάχαρη (αν τη δοκιμάσει κανείς μόνο με καστανή ζάχαρη παρακαλώ να μου πει πως γίνεται) και πρόσθεσα και το νερό γιατί το κυδώνι πήζει πάρα πολύ και ήθελα να γίνει κάπως αραιή.Προσοχήτη μαρμελάδα θα την τελειώσετε λίγο πιο νερουλή από τις άλλες που κάνετε γιατί θα πήξει αρκετά όταν κρυώσει.Θα μπορούσα ίσως να προσθέσω το υγρό σε χυμό ροδιού απλά δεν είχα παραπάνω ρόδια.Δεν χρειάζεται να βάλετε τα κουκούτσια μέσα για να βοηθήσετε τη μαρμελάδα να πήξει γιατί μετά θα σας βγει πολύ σφιχτή.Σε όλη τη διάρκεια του βρασμού και ειδικά αφού την πολτοποιήσουμε ανακατεύουμε και προσέχουμε μη μας κολλήσει.

Η αγαπημένη μου μαρμελάδα φράουλα εμπλουτίστηκε από tips που βρήκα στην σελίδα της Ιωάννας Σταμούλου και με την δική μου βασική συνταγή, απογειώθηκε πραγματικά !!!(Αν σας αρέσει η μαρμελάδα να έχει παχύρευστη υφή χωρίς κομμάτια, λίγο πριν σβήσετε το μάτι την πολτοποιείτε με το ραβδομπλέντερ. Να είστε όμως πολύ προσεχτικοί να μην καείτε)Προσοχή :Η κατσαρόλα πρέπει να είναι μεγάλη γιατί η μαρμελάδα φουσκώνει και υπάρχει κίνδυνος να ξεχυλίσει. Για τον λόγο αυτό το αρχικό μείγμα δεν θα πρέπει να καλύπτει περισσότερο από τα 2/3 της κατσαρόλας. Στεκόμαστε πάνω από την μαρμελάδα αφενός να μην ξεχυλίσει και αφετέρου να μην κολλήσει. Στους πρώτους βρασμούς "ξαφρίζουμε".Το μείγμα θα είναι έτοιμο όταν η μαρμελάδα πέφτει σε παχύρευστη μάζα από το κουτάλι. Σβήνουμε το μάτι και αφήνουμε την κατσαρόλα για περίπου 10 λεπτά να σταματήσει ο βρασμός.Το ζεστό μείγμα το βάζουμε σε αποστειρωμένα βάζα τα οποία τα κρατάμε γεμάτα περίπου 12 ώρες αναποδογυρισμένα και έπειτα τα αποθηκεύουμε σε ντουλάπι μέχρι και για ένα χρόνο.

Γρήγορη μαρμελάδα μανταρίνι, με έντονη γεύση και χωρίς πολύ κόπο.Λίγα μυστικά ακόμαΟι δοσολογίες που αναγράφονται στην συνταγή είναι ενδεικτικές. Μπορείτε να βάλετε όσα μανταρίνια εσείς θέλετε αλλά ακολουθείστε τις εξής οδηγίεςΓια την ποσότητα της ζάχαρης που θα χρησιμοποιήσετεΖυγίστε το καθαρό βάρος που έχουν τα κομμένα μανταρίνια μαζί με το λεμόνι και τις ψιλοκομμένες φλούδες που θα βάλετε στην κατσαρόλα Αν τα μανταρίνια είναι γλυκά τότε η ζάχαρη πρέπει να είναι λιγότερη σε βάρος κατά 10%. Για παράδειγμα στο 1 κιλό καθαρού φρούτου να προσθέσετε 900 gr ζάχαρης. Αν τα μανταρίνια είναι ξινά τότε πρέπει η ζάχαρη να είναι περισσότερη κατά 10% από το βάρος του καθαρού φρούτου. Και όλ'αυτά βέβαια εξαρτώνται και από τις προσωπικές σας προτιμήσεις.Όσον αφορά το δέσιμο της μαρμελάδας, μπορείτε μετά τα 25 λεπτά βρασμού, να το ελέγξετε με τη μέθοδο της σταγόνας και του πιάτου.Και μια μικρή αλλά πολύ νόστιμη παραλλαγήΜόλις τελειώσει η παρασκευή της μαρμελάδας, πάρτε μια ποσότητα(όση εσείς θέλετε) και μεταφέρετέ την σε μια πιο μικρή κατσαρόλα. Προσθέστε κονιάκ και χοντροκομμένα καρύδια και βράστε ξανά για 2-3 λεπτά ανακατεύοντας τακτικά. Η παραλλαγή αυτή είναι πολύ καλή για να συνοδέψει παγωτό, γιαούρτι ή οποιαδήποτε ζύμη που χρειάζεται κάτι σιροπιαστό από πάνω...

Σε συζήτηση με φίλους από την περιοχή των Φερών (Έβρος) έμαθα για τα τσάπουρνα, ένα είδος άγριου δαμάσκηνου που μοιάζει με μύρτιλλο. Ψάχνοντας βρήκα διάφορες συνταγές και είπα να πειραματιστώ…οπότε ξεκίνησα με μαρμελάδα!!!Οι ποσότητες είναι σχετικές και σχετίζονται με την ποσότητα του «χυμού» που θα προκύψει από τα τσάπουρνα.