Κάτι διαφορετικό που δεν θα σας αφήσει γευστικά αδιάφορους. ..Πολύ ωραίο πασχαλινό χειροποίητο δώρο. Συνοδέψτε τέλεια το κρέας, τις πατάτες και το ψωμί εν όψη εορτών και όχι μόνο

Τα μούσμουλα είναι ένα φρούτο κατ’ εξοχήν ανοιξιάτικο, από τέλη Απριλίου με Μάϊο μέχρι και το Ιούνιο τα συναντά κανείς σε πολλά δένδρα που, ευτυχώς, έχουν απομείνει ακόμη σε όλη τη χώρα. Αυτά δεν είχαν (ακόμη) την τύχη των συκιών και έτσι είναι σχετικά εύκολο πράγμα να βρει κανείς αυτά τα μικρά φρουτάκια με το έντονο πορτοκαλί χρώμα και να ετοιμάσει μία από τις τόσες συνταγές που μπορεί να “ψαρέψει” στο internet. Μία από τις πιο ενδεδειγμένες είναι να ετοιμάσει μία μαρμελάδα μούσμουλου.Πάμε να δούμε πόσο εύκολο είναι να φτιάξετε μία μαρμελάδα που θα σας φέρνει τη γεύση του φρούτου σε εποχές, όπως ο χειμώνας, στις οποίες τα φρούτα είναι πιο λιγοστά. Είτε για να την απολαύσετε στρωμένη πάνω σε φέτες ψωμιού ή φρυγανιάς, είτε για να τη χρησιμοποιήσετε σε τάρτες ή σε άλλα γλυκά.

Αυτή τη συνταγή την έμαθα στην Ιρλανδία που μένω και την βάζω στα μπιφτέκια που κάνω για μπέργκερ ή στο πλάι σε μπριζόλες μοσχαρίσιες κτλ.Είναι μοναδική η γεύση που δίνει και πραγματικά αξίζει να τη φτιάξετε.Συνοδεύει υπέροχα τα κρεατικά, κοτόπουλο, μπιφτέκια αλλά ταιριάζει και με αλμύρα πάνκεϊκς, σάντουιτς κτλ.Πάμε να τη φτιάξουμε!!!ΥΓ 1:Διατηρούμε στο ψυγείο για περίπου 1 - 2 εβδομάδες.Διατηρείται άνετα και σε μικρά δοχεία στη κατάψυξη για μήνες, βγάζετε από ένα δοχείο οπότε χρειάζεται και έχετε έτοιμη υπέροχη Relish τομάτας για να συνοδεύσετε τα πιάτα σας!!ΥΓ 2:Για εσάς που σας αρέσουν τα πικάντικα, μπορείτε να προσθέσετε μπούκοβο ή και πιπέρι καγιέν.#βίγκαν (μη βάλετε μέλι)

Το άγριο τριαντάφυλλο, αυτό που αναπτύσσεται αυθόρμητα σχηματίζοντας φράχτες και θάμνους, οι Ιταλοί το ονομάζουν "rosa canina", επειδή στην αρχαιότητα η ρίζα του χρησιμοποιήθηκε για τη θεραπεία της λύσσας όσων είχαν προσβληθεί από την αρρώστια μετά από δάγκωμα σκύλου.Είναι και σήμερα γνωστό στα παιδιά της επαρχίας για τις ερεθιστικές τρίχες που καλύπτουν τους σπόρους που περιέχουν τα δοχεία των λουλουδιών της αγριοτριανταφυλλιάς. Έτσι και τρουπώσουν ανάμεσα στα ρούχα και το δέρμα, δημιουργούν ακατάσχετη φαγούρα.Η μαρμελάδα των σπόρων της αγριοτριανταφυλλιάς είναι πολύ καλή όχι μόνο για να την απλώσουμε σε φέτες ψωμιού φρυγανισμένες, αλλά και για να γαρνίρουμε τάρτες και πάστα φλώρες. Αλλά, κλεισμένη σε ένα ωραίο βαζάκι, ίσως και με μία δικιά σας χαριτωμένη ετικέτα, μπορεί να είναι μία πολύ καλή ιδέα-δώρο για τις γιορτές που, αν και μακριά ακόμη, όλο και πλησιάζουν.Γεύση αφτιασίδωτη, σχεδόν αλήτικη (σαν τα αλάνια που παίζουν κάνοντας "βιολογικό" πόλεμο με όπλο τη φαγούρα των σπόρων). Γεύση που δεν νοιάζεσαι αν βγει καλή, δεν θα ντρεπόσουν για αυτήν εάν δεν πετύχαινε, που όμως σου δίνει τεράστια ικανοποίηση όταν το αποτέλεσμα ξεπερνά τις αρχικές προσδοκίες σου. #βάζο

Πρόκειται για μία μαρμελάδα που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα γιατί δεν έχει απλά ζάχαρη και φρούτο αλλά και καλής ποιότητος κρασί που της προσδίδει εξαιρετική δροσιά και γεύση!Λίγα μυστικά ακόμαΤολμήστε να τη φτιάξετε! Ακόμα και οι πιο έμπειροι θα χτυπιούνται για να βρουν πως αυτή η μαρμελαδίτσα έχει τόσο δροσερή γεύση!!! Πιστέψτε με, το κρασί εδώ κάνει όλη τη διαφορά και δεν θα μπορούν να το μαντέψουν!!!!!

Σε συζήτηση με φίλους από την περιοχή των Φερών (Έβρος) έμαθα για τα τσάπουρνα, ένα είδος άγριου δαμάσκηνου που μοιάζει με μύρτιλλο. Ψάχνοντας βρήκα διάφορες συνταγές και είπα να πειραματιστώ…οπότε ξεκίνησα με μαρμελάδα!!!Οι ποσότητες είναι σχετικές και σχετίζονται με την ποσότητα του «χυμού» που θα προκύψει από τα τσάπουρνα.

Εφερε ο καλός πεθερουλης μια σακούλα ακτινίδια αλλα...δεν τα φάγαμε όλα για να μην χαλάσουν λοιπόν.....ηρθε η ιδέα....Μαρμελάδα Ακτινίδιο...Το αποτέλεσμα...ήταν και οπτικά πολύ όμορφο αλλα και γευστικά πάνω από όλα.. φοβερό. Τα υλικά είναι περίπου για ένα μικρό βαζάκι μαρμελάδα ή αν θέλετε περισσότερο αυξήστε τη δοσολογία στο διπλασιο... #χρώμα

Αυτή που ακολουθεί είναι μία συνταγή τυπική της περιοχής της Καλαβρίας (Calabria) στο Νότο της Ιταλίας. Στην εκδοχή που αναφέρεται εδώ, ακριβώς για να μετριασθεί η έντονα πικάντικη γεύση των καυτερών πιπεριών και για να έχει η μαρμελάδα, συνολικά, μία έντονη, δυνατή, αλλά όχι υπερβολικά γεύση, πέρα από τις καυτερές πιπερίτσες χρησιμοποιείται και μία ποσότητα γλυκών κόκκινων πιπεριών.Η παρουσία της μικρής ποσότητας ξυδιού, μαζί με την παρουσία της ζάχαρης, χαρίζει στη μαρμελάδα ιδιαίτερους γλυκόξινους (agrodolce) τόνους.Εάν σας αρέσουν οι ντελικάτες γεύσεις απολαύστε αυτήν την υπέροχη μαρμελάδα απλώνοντάς τη σε μια φέτα χωριάτικου ψωμιού στο οποίο έχετε ελλείψει προηγούμενα μία στρώση φιλαδέλφεια ή ricotta, που θα απαλύνουν την ένταση της γεύσης της.Οι πιο τολμηρές μπορείτε να τη συνδυάσετε με μία στρώση μπλε τυρί πάνω στο ψωμί ή με ένα ωριμασμένο pecorino, ένα δυνατό κεφαλοτύρι ή ένα καπνιστό Μετσοβόνε.Για μία πιο …“ρουστίκ” μαρμελάδα, αρκεί να χρησιμοποιήσετε ένα μπλέντερ βυθίσεως (ραβδομπέντερ) που θα πολτοποιήσει τη σάρκα των μαρμελάδων, μαζί με τα σπόρια τους. Το αποτέλεσμα θα είναι ένα πηκτό ζελέ στο οποίο θα υπάρχουν και κομματάκια των σπόρων των καυτερών πιπεριών. Διαφορετικά, περνάτε τη μαλακωμένη από το βρασμό σάρκα τους από ένα μύλο λαχανικών ή μία χοντρή σήτα, που θα συγκρατήσει τους σπόρους (το πιο καυτερό σημείο των πιπεριών) και θα προκύψει ένα λεπτόρρευστο ζελέ.

Βαζάκια με όλων των ειδών τις μαρμελάδες από τα καλοκαιρινά φρούτα, θα φιλοξενηθούν και πάλι, σε τουλάχιστον δυο ράφια στα ντουλάπια της κουζίνας για τα Χειμωνιάτικα πρωινά μας. Δαμάσκηνα σκούρα κόκκινα, από τις δαμασκηνιές του κουνιάδου μου, έφθασαν για να γίνουν μαρμελάδα! #βάζοΕνώ τα σύκα από το κτήμα του κουμπάρου μου, περιμένουν τη σειρά τους.

Κάθε Πάσχα, λίγο πριν αρχίσουν να ανθίζουν οι πορτοκαλιές κ πέφτουν κ τα τελευταία πορτοκάλια, μαζεύω όσα πιο πολλά από το περιβόλι κ φτιάχνω μαρμελάδα που την κάνω δώρο σε βαζάκια ..παιδική λίγο η εμφάνιση αλλά άνοιξη είναι αυτή!!! 🌺🌸🌼🏵️ #EatSmartChallenge

Ποια μπορεί να μου απαντήσει, τι είναι πιο εύκολο στο καθάρισμά του, ένα φραγκόσυκο ή ένα αχλάδι; Η απάντηση μπορεί να σας ξενίσει αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινή. Ήδη από το πρώτο φρούτο, το φραγκόσυκο θα προηγηθεί “με βραχεία κεφαλή” (γιατί υπάρχει η καθυστέρηση των γαντιών) αλλά από εκεί και πέρα κανείς καθαρίζει δύο φρούτα στον χρόνο που θα καθάριζε ένα αχλάδι !!! Εάν πείτε δε μήλο..... Δεδομένου ότι φέτος είχα μαζέψει αρκετά από αυτά τα παρεξηγημένα φρούτα, είπα να φτιάξω διάφορα. Από λικέρ φραγκόσυκου μέχρι μαρμελάδα και κρέμα. Όπως και μία γευστικότατη mousse. Μία μία που θα ετοιμάζω, θα ανεβάζω και τη συνταγή της. Και εσείς όμως θα μου υποσχεθείτε ότι δεν θα ξεπαστρέψετε όλες τις φραγκοσυκιές της επικράτειας σε αναζήτηση φραγκόσυκων... Στο site υπάρχει ήδη μία συνταγή μαρμελάδας φραγκόσυκο, ροδάκινο και αχλάδι, ανάμικτα. Αυτά είχα καταφέρει να “κλέψω” στις περσινές διακοπές μου, αυτά χρησιμοποίησα. Και ήταν εξαιρετική. Σήμερα θα σας δείξω μία ακόμη, με μόνο φραγκόσυκα αυτή τη φορά. Η γλυκιά γεύση των φραγκόσυκων, σε συνδυασμό με το κόκκινο, σχεδόν ρουμπινί χρώμα τους, θα σας δώσουν μία απολαυστική μαρμελάδα με την οποία θα μπορείτε να γαρνίρετε τάρτες και γλυκά του χειμώνα, ή και να την απολαύσετε αλειμμένη σε ψωμί, κάποια πρωινά Κυριακής, φυλλομετρώντας τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες του φετινού καλοκαιριού.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Ίσως τα αγορασμένα φρούτα να είναι από φυτά που τους προσφέρουν κάποια στοιχειώδη φροντίδα και οι καρποί τους να είναι πιο σαρκώδεις. Στα δικά μου, η αναλογία ήταν σε 1,7 κιλά φρούτου περίπου 1 κιλό σάρκας, από την οποία αφαιρείς στη συνέχεια και περίπου 200γρ κουκούτσια. Χονδρικά μισά-μισά.[2] Μετά από ένα σημαντικό αριθμό φρούτων που έχω καθαρίσει, έχοντας χρησιμοποιήσει μάλιστα διαφορετικές μεθόδους, μπορώ με ασφάλεια να σας πω ποιος είναι εκείνος ο τρόπος που κατά την άποψή μου προσφέρει τη μεγαλύτερη ασφάλεια απέναντι στα ...διαολοαγκαθάκια τους αλλά και την μεγαλύτερη ευκολία και ταχύτητα στο καθάρισμα των φρούτων. Θα αφήσετε τα φρούτα να μουλιάσουν για 2 με 3 ώρες σε κρύο νερό. Το νερό θα μαλακώσει και θα απομακρύνει ένα πολύ μεγάλο μέρος από τις αγκίθες της φλούδας και έτσι η δουλειά σας θα είναι πολύ πιο ασφαλής στη συνέχεια. Εναλλακτικά, μπορείτε να τα βάλετε κάτω από τρεχούμενο νερό, θα έχει ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα, είναι όμως άχρηστη σπατάλη νερού, αφού η δουλειά γίνεται και με λεκανάκι. Όσο περισσότερο χρόνο μείνουν τα φρούτα στο νερό, τόσο περισσότερο προς τη μεριά της ασφάλειας θα είστε, θα πέσουν και θα απομακρυνθούν εντελώς τα αγκαθάκια. εάν μείνουν όμως πάρα πολύ μέσα στο νερό, αυτό γίνεται κίτρινο, πράγμα που φοβούμαι ότι μπορεί να σημαίνει ότι απομακρύνονται και γευστικά στοιχεία του φρούτου. Μετά το μούλιασμα μπορείτε, χρησιμοποιώντας ένα μαχαίρι και ξύνοντας, γδέρνοντας, με τη λάμα του τη φλούδα των φρούτων, να απομακρύνεται ό,τι έχει παραμείνει πάνω τους. Και πάλι άχρηστη σπατάλη,  χρόνου αυτή τη φορά, αφού γαντάκια θα χρησιμοποιήσετε έτσι και αλλιώς. Ε, αυτά σας προστατεύουν απόλυτα απέναντι στα λίγα εκείνα μαλακωμένα αγκαθάκια που θα έχουν απομείνει.  Τα γάντια τώρα. Έχω δοκιμάσει ελαστικά κουζίνας, έχω δοκιμάσει χοντρά κήπου αλλά και πάνινα φούρνου. Τα πρώτα θεωρώ ότι δεν προσφέρουν απόλυτη προστασία, ειδικά εάν επιχειρήσετε να καθαρίσετε τα φρούτα χωρίς τη διαδικασία του μουλιάσματος κινδυνεύετε. Τα γάντια είναι πολύ λεπτά, οι αγκίθες πολύ επίμονες και μυτερές, με αποτέλεσμα πολλές από αυτές να διαπερνούν το ελαστικό και να μπήγονται στα δάκτυλα. Ακόμη και όταν τα αφήσετε για ώρες στο νερό και μαλακώσουν τα αγκάθια, και πάλι κάποια θα περάσουν μέσα και θα σας ενοχλήσου, Τα γάντια του κήπου προσφέρουν απόλυτη ασφάλεια, είναι όμως συνήθως βρώμικα. Αλλοίμονο εάν αγοράζατε καινούργια κάθε φορά που θα καθαρίζουμε φραγκόσυκα !!! (αν και θα μου πείτε, πόσες φορές θα το κάνει κανείς αυτό...). Απομένουν τα γάντια φούρνου. Αυτά και καθαρά είναι και σχεδόν απόλυτη ασφάλεια προσφέρουν. Υπάρχει ενδεχόμενο, εάν δεν προσέξετε και χουφτώνετε δυνατά τα φρούτα σας, κάποια λίγα αγκαθάκια να περάσουν. Ε, προσέξτε λίγο. Τελικά, τείνω να επιλέξω αυτά τα τελευταία για προστασία μου τις επόμενες φορές.  Στη διαδικασία, τώρα. Παίρνουμε ένα-ένα φρούτο, το τοποθετούμε “ξάπλα” πάνω σε μία επιφάνεια κοπής (είναι καλύτερα απ’ ότι κατευθείαν στον πάγκο για να μπορείτε να καθαρίσετε πιο εύκολα το “πεδίο μάχης” στο τέλος) και χρησιμοποιώντας ένα κοφτερό μαχαιράκι, κάνουμε δύο τομές και αφαιρούμε τις δύο άκρες του φρούτου. Με το επάνω άκρο να είστε φειδωλές, είναι όλο καλό, χρησιμο, κομμάτι φρούτου. Στο κάτω, όμως, η τομή πρέπει να αφαιρεί όλο το σκληρό μέρος και να φθάνει έως τη σάρκα του φρούτου. Εάν σας μείνει σκληρό κομμάτι (τμήμα της φλούδας είναι στη πραγματικότητα), η διαδικασία του “γδυσίματος” που ακολουθεί δεν θα είναι ομαλή. Στη συνέχεια κάνουμε με το μαχαιράκι μία τομή κατά μήκος του φρούτου (όχι βαθειά, να μη φθάνει στη καθαρή σάρκα, να κόψει μόνο τη φλούδα του). Με το αριστερό μας χέρι (οι δεξιόχειρες) κρατούμε το φρούτο με τον δείκτη και τον αντίχειρα, από τις δύο κομμένες επιφάνειες στο πάνω και κάτω μέρος του. Με τη βοήθεια της λάμας του μαχαιριού, κατεβάζουμε με το δεξί μας χέρι τη μία πλευρά της κομμένης φλούδας. Κρατώντας αυτή τη πλευρά καθηλωμένη στην επιφάνεια εργασίας αρχίζουμε με το αριστερό χέρι να κυλάμε σαν “βαρελάκι” προς τα πίσω το φρούτο. Η επιφάνειά του, κολλημένη με το μαχαιράκι μας στην επιφάνεια κοπής, όλο και θα αποκολλάται από το φρούτο, το οποίο τελικά θα “γδυθεί” και θα παραμείνει καθαρό στο αριστερό μας χέρι. Υπάρχει και άλλος τρόπος. Αφού αφαιρέσουμε τις δύο άκρες του φρούτου, πάντα με ένα αιχμηρό μαχαιράκι, κάνουμε κατά μήκος τομές στο φρούτο, ανά 1,5 με 2 εκατοστά. Στη συνέχεια πιάνουμε το φρούτο με το αριστερό χέρι, και με τα πέντε δάκτυλα και, πιάνοντας με τη λάμα του μαχαιριού μία μία από αυτές τις επιφάνειες που έχουμε αποκόψει στην επιφάνεια του φρούτου, τραβούμε με το δεξί τη φλούδα προς τα κάτω, ελευθερώνοντας το καθαρό φρούτο που περιέχει. Προσωπικά βρίσκω την πρώτη μέθοδο πολύ πιο γρήγορη και αρκετά πιο ασφαλή.  Μην επιχειρήσετε να καθαρίζετε φραγκόσυκα, κόβοντας τη φλούδα κυκλικά, σαν να επρόκειτο για πορτοκάλι. Το πιθανότερο είναι ότι θα γεμίσετε τη σάρκα του φρούτου με αγκαθάκια που θα κουβαλάει το μαχαίρι από τη φλούδα, συνεπώς.. .ΠΡΟΒΛΗΜΑ.  Σε όλες τις περιπτώσεις, μπορούμε να πιάνουμε το φρούτο όχι με το χέρι μας, αλλά με ένα πιρούνι. Δεν το κάνω πια γιατί το φρούτο τρυπιέται (και δυστυχώς από πολλές πλευρές, όσο προχωράει το ξεφλούδισμα και το περιστρέφουμε) και τελικά το φρούτο κακοποιείται. Είναι όμως μία λύση που μπορείτε κάλλιστα να χρησιμοποιήσετε, και σε αυτή τη περίπτωση σας κάνουν και τα ελαστικά ακόμη γάντια κουζίνας… Οι φλούδες των φραγκόσυκων ΜΠΟΡΟΥΝ να ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΟΥΝ!!! Και μάλιστα να μας δώσουν ένα πολύ γευστικό και δροσιστικό λικέρ!!! Σε χώρες όπως η Γερμανία, όπου τα φραγκόσυκα κοστίζουν πραγματικά ακριβά, είναι σπατάλη να πετάξεις την φλούδα τους όταν μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Σε άλλες περιοχές, όπως στη Σικελία (που από νοοτροπία σέβονται αυτά που τους προσφέρει η φύση και δύσκολα πετούν κάτι), καθαρίζουν τα φρούτα, χρησιμοποιούν το εσωτερικό τους νωπό, σαν φρούτο, ή για παρασκευή μαρμελάδας και τις “ένοχες” φλούδες τις βάζουν αυτές να σιτέψουν με καθαρό οινόπνευμα. Όταν το ποτό φιλτραρισθεί, τα αγκαθάκια έχουν εξαφανισθεί.  Υπάρχει τέτοια συνταγήγια λικέρ στο site, μπορείτε να την αναζητήσετε. Σε αυτή τη περίπτωση, τα φρούτα πρέπει να είναι από “σίγουρη” και καθαρή περιοχή. Και πρέπει να καθαρισθούν και εξωτερικά. Μετά από όσα είπαμε για το μούλιασμά τους σε νερό, αυτό φαίνεται να είναι εύκολη υπόθεση. Πράγματι, πιάνοντας τα φρούτα (πάντα με γάντια), τα καθαρίζουμε τρίβοντάς ελαφρά με νοτισμένο, βρεγμένο, πανί. Αυτό θα απομακρύνει τυχόν λερώματα και σκόνη, αλλά και τα υπολείμματα αγκαθιών που θα έχουν παραμείνει, κάνοντας τη δουλειά του ξεφλουδίσματος πιο εύκολη. Ενδεχόμενα κτυπήματα στα φρούτα απομακρύνονται με το μαχαίρι, ΑΦΟΥ τα ξεφλουδίσουμε πρώτα. Φυσικά και δεν πετούμε όλη τη φλούδα !! Εάν, παρ’ ελπίδα, κάποια αγκαθάκια… παρεισφρήσουν και μέσα από τα γάντια (ακόμη και με τα γάντια φούρνου μπορεί να περάσουν μερικά), βρέξτε τα χέρια σας με νερό και στη συνέχεια απλώστε πάνω τους, στα σημεία που νοιώθετε ενόχληση, λίγο κρεμοσάπουνο. Απλώστε το για λίγα δευτερόλεπτα σαν να είναι... ενυδατική κρέμα. Σαπουνίστε τα στη συνέχεια για άλλα 10-15 δευτερόλεπτα και ξεπλύνετε. Θα διαπιστώσετε πως τα ενοχλητικά microαγκαθάκια θα έχουν εξαφανισθεί. Κάποια γιαγιά με συμβούλεψε να τα αλείψω με λάδι (οι παλαιότεροι έτσι τα απομάκρυναν), επειδή όμως δεν ήθελα να λαδωθώ, επέλεξα το πιο κοντινό (και οικονομικό) του ανάλογο, το κρεμοσάπουνο, και δεν έπεσα έξω. Για το καθάρισμα νομίζω τα εξαντλήσαμε όλα. Με το μάζεμα, όμως, τι γίνεται ; Βάζουμε γάντια και... allons enfants, να τα κόψουμε ; Όχι, γιατί εκείνο που θα θα κοπεί θα είναι η διάθεσή σας. Με τη μία. Σαν βγείτε στο κυνήγι του φραγκόσυκου, πρέπει να είστε κατάλληλα οργανωμένοι. Ένας εύκολος τρόπος να τα μαζέψουμε αυτά τα “δύσκολα” φρούτα, είναι να είμαστε εφοδιασμένοι με, εκτός από τα γάντια, ένα μαχαίρι και μία... απόχη. Την φέρνουμε κάτω από το φρούτο (διαλέγουμε τα πιο ώριμα, εκείνα που το χρώμα τους έχει περάσει από το κίτρινο-πορτοκαλί στο σκούρο κόκκινο) και με ένα μαχαίρι κόβουμε το φρούτο από το σαρκώδες φύλλο πάνω στο οποίο στηρίζεται. Αυτό πέφτει μέσα στην απόχη και εμείς περνούμε σε άλλο. Όταν μαζευτούν αρκετά, τουμπάρουμε την απόχη και τα αδειάζουμε στη σακούλα μεταφοράς. Φροντίζουμε μαζί με τα φραγκόσυκα να κόψουμε και ένα φιλετάκι από το σαρκώδες φύλλο του κάκτου. Μπορεί να προσθέσει λίγο βάρος στη σακούλα μας, θα βοηθήσει όμως το φρούτο να διατηρηθεί λίγο περισσότερο, αφού θα συνεχίσει για κάποιες ημέρες να τρέφεται από αυτό. Δεν ξεχνάμε να ξεπλύνουμε καλά την απόχη πριν την χρησιμοποιήσουμε για οτιδήποτε άλλο, τα αγκαθάκια “καιροφυλακτούν”.  Εάν θέλετε κάποια ακόμη στοιχεία για αυτό το παρεξηγημένο φρούτο, ιδού ταΚάθε κιλό (1.000 γρ) φρούτου περιέχουν 875,5 γρ νερό, 7 γρ πρωτείνης, 5 γρ λιπαρών και 96 γρ υδατάνθρακες. Είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και σε μεταλλικά στοιχεία, κυρίως σε ασβέστιο και φώσφορο. Αποδίδει μόλις 41 θερμίδες τα 100 γρ. Μας ήρθε από το Μεξικό όπου, για τους Αζτέκους θεωρείτο ιερό φυτό. Το όνομα με το οποίο ήταν γνωστό ήταν nopalli και μάλιστα έδωσε το όνομά του στη πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας τους Tenochtitlán, γνωστή για την αφθονία αυτής της ποικιλίας κάκτου.

Συνταγη της γιαγιας !!! Δεν έλειπε ποτε απο το σπίτι κατα τη διάρκεια του χειμώνα ...μας έβαζε να μαζεύουμε τα φλουδια απο τα μανταρίνια πολυ προσεκτικά σε μια μεγάλη κατσαρόλα που φύλαγε στο ψυγείο « προσέχετε Α μη πέσει μεσα καένα κουκούτσι , θα πυκρισει», σαν να την ακούω ...πολλές φορές την τρώγαμε μαζι με λευκό κρέας ή την θυμάμαι να μπαίνει πάνω απο μυρωδάτα κέικ βανίλιας ... ενα όνειρο !!!