Είχαμε πάει κάποτε, μια χούφτα κυρίες από εδώ μέσα και εγώ, σε ένα σεμινάριο μαγειρικής που διοργάνωνε -νομίζω- το Fairy. Αν θυμάμαι καλά. Κάπου στη Δάφνη. Και φύγαμε με ...δάφνες και τιμές αλλά και με μία πρόταση για το πώς φτιάχνονται εύκολα και γρήγορα “μπολάκια παρμεζάνας”, μέσα στα οποία μπορεί κανείς να σερβίρει σχεδόν οτιδήποτε, από σαλάτες μέχρι risotti.Η τεχνική εκείνη του καραμελωμένου τυριού μου είχε μείνει και ξαφνικά ...ξεπετάχθηκε από το μυαλό μου όταν η Έρρικα μου ζήτησε μία ομελέτα “διαφορετική από εκείνες που κάνεις συνήθως”. Κάποιες θα πείτε, “Προσβλητικό, κάτι δεν πάει καλά με τις ομελέτες σου”. Για να το ξανασκεφθούμε λίγο… Ίσως βοηθήσει και η συνταγή που ακολουθεί.Λίγα μυστικά ακόμαΤα 30 γραμμάρια (την επόμενη φορά θα πειραματισθώ και 25 ίσως) είναι αρκετά για να φτιαχτεί η τραγανή τυρένια επιφάνεια που θα περιβάλει την αφράτη (λόγω του αργού, σχεδόν στον ατμό, ψησίματος). Αρκεί να το απλώσετε ομοιόμορφα σε όλη την επιφάνεια του τηγανιού. Μεγαλύτερη ποσότητα θα φτιάξει πιο χοντρή την τυρένια επιφάνεια και μπορεί να έχετε προβλήματα πώς θα διπλώσετε τη μισή πάνω στην υπόλοιπη. Και, σίγουρα, θα κάνετε τη γεύση του τυριού να καλύπτει “βάναυσα” τη γεύση της ομελέτας.Επίσης, το λίγο λάδι που θα ρίξετε στο τηγάνι στην αρχή πρέπει να είναι …πραγματικά λίγο. Ίσα να λαδώσει την επιφάνειά του. εάν σας ξεφύγει και πέσει περισσότερο, γύρτε το τηγάνι και απομακρύνετέ το. Το παραπανήσιο λάδι αφ’ ενός μεν θα δυσκολέψει –κινούμενο– να απλωθεί ομοιόμορφα το τυρί, αφ’ ετέρου θα νοτίσει το τυρί και θα το σκληρύνει καθώς θα πήζει.

Ή αλλιώς περίφημο poulet chasseur ή cacciatore! Τα λόγια είναι περιττά λοιπόν! Απλά, δοκιμάστε το!#άσσος#1συνταγή1δέντρο#κόκκινοΓια τα λαχανικά γλασέ: https://cookpad.wasmer.app/gr/sintages/11094719-laxanika-glase

Δε ξερω για εσας,αλλα εγώ φτιάχνω ομελέτες κυρίως όταν έχω έλλειψη χρονου!Και αφού διανύουμε περίοδο εξεταστικης, χρειάζομουν κάτι γρήγορο και νόστιμο.Αν σας αρέσουν οι ομελετες,το κολοκύθι και το κατίκι,δοκιμάστε το!

Νομίζω ότι όλοι λίγο πολύ όταν περισσεύουν τηγανητές πατάτες κάνουμε κάποιου είδους ομελέτα ή απλά πατατούλες με αυγα... 🫶και ειδικά άμα έχουμε περισσευούμενα λουκάνικα! Εδώ μια ομελέτα φούρνου που κάνω, εμπλουτισμένη κάθε φορά με ό,τι έχω.Προσωπικά, προτιμώ πάντα για μεσημεριανό μια ομελέτα φούρνου αντί για κανονική τηγανητή. Μου θυμίζει πίτα χωρίς φύλλο ή τάρτα χωρίς βάση.Tags:#Περισσεύματα#Μηντοπετάς#Εύκολο#Εύκολα#Αυτοσχεδιασμός#Δευτέρα

Βλέπω τόσα περίεργα ονόματα να δίνονται σε συνταγές, ιδίως όταν συνδυάζουν δυο διαφορετικά πράγματα, που είπα "γιατί να μη δώσω κι εγώ ένα;" 😂Αγόρασα πρόσφατα μια μικρή τοστιέρα που μπορεί να κάνει και βάφλες από αυτές τις τετράγωνες, και έχω ξεκινήσει διάφορα πειράματα. Ένα από αυτά ήταν να δω αν μπορώ να φτιάξω εκεί μέσα ομελέτα. Το συμπέρασμα; Όχι μόνο μπορώ, αλλά έχει και πολλά πλεονεκτήματα:1. Δε χρειάζεται να γυρίσεις την ομελέτα στο τηγάνι και (ίσως) να γίνεις χάλια2. Δε χρειάζεται να της δώσεις πολλή σημασία. Όταν σβήσει το φωτάκι είναι έτοιμη3. Βγαίνει πανέμορφη!Με τις δοκιμές μου είδα πως για να γίνουν 2 βαφλέτες θέλεις 3 αυγά. Ίσως όμως να έχει να κάνει και με το πόσα υλικά βάζεις μέσα και τον όγκο τους.Αν βάλεις λιγότερο υλικό απλώς η βαφλέτα σου θα έχει τρυπούλες, που δεν πειράζει και τόσο.Αν βάλεις παραπάνω υλικό, στο τέλος ξεχειλίζει η βαφλιέρα. Δεν τρέχει και τίποτα, είναι ψημένο αυτό που ξεχειλίζει, αλλά θα έχεις λίγο καθάρισμα μετά.Οπότε θέλει απλώς λίγο δοκιμή με την ποσότητα.#εύκολο #γρήγορο #εναλλακτικό

Σαββατοκύριακο και ακόμα άνοιξη!!!Θέλουμε να κάνουμε το πρωινό της οικογένειας όμορφο και γευστικό!Σαν επιβράβευση που καταφέραμε να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας άλλη μια κοπιαστική εβδομάδα... 🍳🌺🌼💐

Η δική μου εκδοχή για “κοτόπουλο του κυνηγού” (“pollo alla cacciatora”). Είναι μία συνταγή πολύ εύκολη στην ετοιμασία της αλλά ταυτόχρονα και πολύ γευστική, χάρις στην παρουσία των αρωματικών, των ελιών, αλλά και του κρασιού φυσικά!Λίγα μυστικά ακόμαΌπου και αν κοίταξα, η συνταγή γίνεται με λευκό κρασί. Εγώ, όπως θα δείτε, το έκανα με κόκκινο. Όχι από διάθεση να “της αλλάξω τα φώτα” της συνταγής, αλλά επειδή αυτό είχα διαθέσιμο. Έγινε ε ξαι ρε τι κό!!! Μπορεί να είναι υπέροχο με το λευκό κρασί, αλλά και με το κόκκινο δεν πάει πίσω! Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όποιον τύπο θέλετε, χωρίς φόβο.Η συνταγή προσβλέπει στο να σας δείξει πως να μαγειρέψετε το κοτόπουλό σας με έναν –ακόμη– διαφορετικό τρόπο. Όπως το φτιάχνουν μέχρι σήμερα στα χωριά της Τοσκάνης. Όπως λέει και η Pireotissa στη δική της συνταγή για αυτό το πολύ νόστιμο πιάτο, το όνομά του σημαίνει “κοτόπουλο του κυνηγού”. Και έχει απόλυτα δίκιο να μας παροτρύνει “να μη χρησιμοποιήσουμε στο φαγητό ένα κρασί που δεν θα το πίναμε ευχάριστα μόνο του!”. Το άρωμα του κρασιού, κόκκινο εκεί λευκό εδώ, παίζει καθοριστικό ρόλο στην τελική γεύση του πιάτου. Υπάρχουν ειδικοί που ισχυρίζονται ότι το κόκκινο κρασί τονίζει καλύτερα τη γεύση των κρεάτων, συνεπώς προσφέρεται και σε αυτήν την περίπτωση και έτσι άλλαξε η παλαιότερη χρήση λευκού κρασιού. Εγώ θα επιμείνω στην παλαιότερη εκδοχή του φαγητού.Έκανα το φαγητό με μπουτάκια (κοπανάκια) κοτόπουλου, επειδή αυτά είχαμε στο σπίτι. Εσείς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα ολόκληρο κοτόπουλο (μέτριο, γύρω στα 1 με 1,2 κιλά), που θα ζητήσετε από το χασάπη σας να σας το κόψει σε μικρές μερίδες (το μπούτι 2 μερίδες, η φτερούγα μόνη της 1). Αν πάρετε μάλιστα ένα “ελευθέρας βοσκής”, τόσο το καλύτερο!Αν ψάξουμε τις ρίζες αυτής της συνταγής, θα τη βρούμε σε περιβάλλον φτωχών ανθρώπων της υπαίθρου, χωρικών, που στις γιορτινές ημέρες θυσίαζαν καμία από τις κοτούλες που τους προμήθευε με τα αυγά τους (ή κανένα κοτοπουλάκι) για να φτιάξουν ένα νόστιμο φαγητό, συχνά αξιοποιώντας και τα λαχανικά του περιβολιού τους.Εγώ εδώ έχω αποφύγει να βάλω άλλα λαχανικά, όπως κρεμμύδι, καρότο, σέλερυ, θέλοντας η τελική σάλτσα να είναι σάλτσα καθαρής ντομάτας, αρωματισμένη με τα αρώματα του βουνού (φασκόμηλο, δενδρολίβανο αλλά και σκόρδο), να μην αισθάνεσαι όμως μέσα τα κομμάτια των λαχανικών. Θα μπορούσα, βέβαια, να βάλω μόνο το κρεμμύδι, θα του έδινε μία επιπλέον γλύκα. Μία επιλογή πάντως είναι αυτή, εσείς μπορείτε να κάνετε τη δική σας.Έτσι, όμως, έχω μηδενίσει και τον χρόνο προετοιμασίας του φαγητού. Είναι ένα φαγητό “βγάζω (από το ψυγείο ή το ντουλάπι), ρίχνω (στην κατσαρόλα), μαγειρεύω”. Δεν είναι πανεύκολο;Θέλετε να σας προτείνω κάτι ακόμη, που θα δώσει επιπλέον γεύση και έναν άλλο χαρακτήρα στο πιάτο σας; (σκέπτομαι την παραλλαγή αυτή να την κάνω την επόμενη φορά). Θα χρησιμοποιήσετε και 80-100 γραμμάρια μπέικον (σε μονή φέτα, κομμένη σε κυβάκια), καθώς και 30 γραμμάρια φιλετάκια αντσούγιας. Θα τα σοτάρετε και αυτά, μαζί με τα αρωματικά (βήμα 1), αμέσως πριν προσθέσετε το κοτόπουλο (βήμα 2). Μπορεί να μην είναι στην παραδοσιακή συνταγή, θα δώσουν όμως και τα δύο επιπλέον γεύση στο φαγητό σας. 

Αυθεντική παραδοσιακή Γερμανική συνταγή, για μια σάλτσα αντάξιανα στήσει ανάστημα στα καλύτερα εστιατόρια.Σερβίρετε κυρίως με χοιρινό σνίτσελ, αλλά μπορεί άνετα να συνοδέψει οποιοδήποτε τηγανιτό ή ψητό κρέας, ακόμη και μπιφτέκια ή λουκάνικα.Η αυθεντική συνταγή δεν περιέχει κρέμα γάλακτος. Ας μην ξεχνάμε ότι η "σάλτσα του κυνηγού" είχε ξεκινήσει από τη γερμανική ύπαιθρο, άρα λίγο δύσκολο έως αδύνατο να χρησιμοποιούσαν κρέμα γάλακτος.#ΜηντοΠετάς#WorldFoodDay#JägerSoße#Jaegersosse#Γερμανία#Γερμανικήσυνταγή

Με τον όρο κατσιατόρε αναφερόμαστε σε μια ιταλική comfort συνταγή που συνήθως μαγειρεύεται με κυνήγι. Από εκεί παίρνει και το όνομα του το φαγητό. Cacciatore σημαίνει κυνηγός. Το ψαρονέφρι κατσιατόρε (του κυνηγού) είναι μια εκδοχή του αγαπημένου πιάτου με εύκολες πρώτες ύλες με εξαιρετικό γευστικό αποτέλεσμα.

Είδα μια συνταγή του Άκη , είχα και κάτι λαχανικά που μου περίσσευαν..πολύ νόστιμο βγήκε. #2020