Παιδικές αναμνήσεις.. ❤️ #αποτοξίνωση

Αυτή η συνταγή μας πάει πολλά χρόνια πίσω, στην παιδική μας ηλικία, τότε που ακόμα παίζαμε ανέμελα στο δρόμο μπροστά από το σπίτι μας ή καθόμαστε και "κουβεντιάζαμε" με τις φίλες μας κρατώντας στο ένα χέρι μία ψημένη φέτα ψωμιού αλειμμένη με ελαιόλαδο και ρίγανη. Και όταν γυρίζαμε το βράδυ σπίτι, μας περίμενε σε μία κούπα ένα ολόφρεσκο χτυπημένο αυγό με ζάχαρη. Η μαμά είχε φροντίσει από το πρωί να πάρει φρέσκα αυγά ημέρας από τη γειτόνισσα, τη γιαγιά Νόρα που είχε κότες στην αυλή της. Αυτό συνέχισε να το κάνει και με τα παιδιά μου όταν έβρισκε φρέσκα αυγά. Τώρα θυμήθηκα να το φτιάξω και εγώ με τα ολόφρεσκα, βιολογικά αυγά ημέρας που μου έστειλε η κουνιάδα μου.Και κάτι ακόμη: έχω γράψει σε κάποια άλλη συνταγή ότι δεν μου αρέσουν καθόλου τα βραστά αυγά, και η αιτία ήταν αυτό το χτυπημένο αυγό, που μου το έφτιαχνε η μητέρα μου από πολύ μικρή, από μωρό ακόμα. Έτσι όταν μεγάλωσα δεν ήθελα να φάω το αυγό αλλιώς.#στόχος18 #μαμά #αυγά #ατομικάγλυκά#60Ε

Αυτό ήταν η ένδειξη αγάπης της πεθεράς μου στό πρόσωπό μου.Είχε ημιπληγία συνεπώς είχε ένα χεράκι γιά να το χτυπήσει.Στερέωνε λοιπόν το ποτήρι ανάμεσα στα πόδια της και με το ένα της χεράκι το κτύπαγε μέχρι που το έκανε αφρό με φουσκάλες(όπως μου άρεσε)Το έκανε με την καρδιά της σε βάρος όμως της πολύπαθης καρδιάς της.Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε έναν άνθρωπο που σεβάστηκε τα μεράκια μου🌹#πεθερά

Η τηλεόραση ογκώδης και ασπρόμαυρη, είχε τη δική της, περίοπτη, θέση στο σαλόνι μας. Αγορασμένη μόνον αφ’ ότου ο “υιός ο λατρευτός” της οικογένειας πέρασε στο Πολυτεχνείο, είχε γίνει το σημείο αναφοράς του σπιτιού. Για τη μαμά και για εμάς τα παιδιά τουλάχιστον. Ο πατέρας, βυθισμένος στην “σουηδέζικη” πολυθρόνα του, είχε πάντα ένα βιβλίο στα χέρια και σημασία δεν έδινε στον «Άγνωστο πόλεμο», στο «Λούνα Παρκ» ή στο «Λεμονοδάσος». Ούτε καν στο “If tomorrow comes”…Όχι, δεν τόπιασα καλά το θέμα... Πάμε από την αρχήΑυτή είναι μία συνταγή που ξυπνάει πάντα μία πλημμύρα μελαγχολικών αναμνήσεων, αλλά ταυτόχρονα και τόσο γλυκών!!! Τόσο γλυκών, όσο και αυτό το υπέροχο γλυκό. Αναμνήσεις γεμάτες από σχεδόν αξημέρωτα χειμωνιάτικα πρωινά πριν το σχολείο, από ηλιόλουστες ανοιξιάτικες ημέρες, από παιχνίδια στον διπλανό ακάλυπτο, από στιχάκια φτιαγμένα “στο πόδι” για μία μικρή που έκανε την καρδιά μας να σκιρτά, από γέλια και ανεμελιά.Κι ακόμη πιο πίσω, στη δεκαετία του ’60, με αναμνήσεις από πρωινά ξυπνήματα, με το ραδιόφωνο (τρανζιστοράκι “παγκοσμίου λήψεως” (!!!) αργότερα) να φέρνει στην κάμαρα τη φωνή της Αντιγόνης Μεταξά, της “θείας Λένας” των αγνών παιδικών μας χρόνων, να τραγουδάει το “Πρωινό ξύπνημα” και να μας διηγείται παραμύθια. Παραμύθια με άμυαλα γουρουνάκια, με άτακτα προβατάκια, με ψεύτες βοσκούς, με πονηρές αλεπούδες και ανόητα κοράκια, ποτέ όμως με δράκους. Δεν έχουν δράκους και κακούς λύκους τα ελληνικά παραμύθια, είναι διδακτικές ιστορίες, όχι τιμωρίας και βίαιου παραδειγματισμού… Ο Αίσωπος δεν είναι Γκριμ…Για να επιστρέψουμε στη συνταγή, φέρνει στο νου (σχεδόν τις νοιώθεις στα ρουθούνια) μυρωδιές και από “άλλα φαγητά”, της μαμάς, της γιαγιάς, των μαμάδων της γειτονιάς, που όλες τους, λες και ήσαν συνεννοημένες ένα πράγμα βρε παιδί μου, έφτιαχναν σαν ακούραστες μέλισσες όλα τα αγαπημένα μας πιάτα.Πάντα ανήσυχες για τον τρόπο που μεγαλώναμε, ακούραστες στο να επαναλαμβάνουν ότι πρέπει να τρώμε υγιεινά, απολάμβαναν να μας ετοιμάζουν πράγματα βασισμένα σε απλά και φυσικά υλικά, δεν είχαν και άλλα τότε… Αναμνήσεις ατέλειωτης χαράς, άπειρης ικανοποίησης, ανεπανάληπτης απόλαυσης, μακρινής ανεμελιάς!Η συνταγή που ακολουθεί δεν γνωρίζει ούτε χρόνο, ούτε και περιοχή προέλευσης! Ούτε καν ώρα της ημέρας, τρωγόταν το ίδιο ευχάριστα σαν κολατσιό πριν το σχολείο ή σαν βραδυνή επιβράβευση σαν είχαμε τελειώσει όλα τα μαθήματα! Το ωραίο είναι ότι δεν γνωρίζει ούτε και ηλικία αυτών που την απολαμβάνουν. Και να πως ξαναγυρίζουμε στην πρώτη προσπάθεια, στην πρώτη παράγραφο, πάνω-πάνω… Αυτήν τη συνταγή την αναρτώ όχι για ό,τι αντιπροσωπεύει από τα δικά μου παιδικά χρόνια (και είναι τόσα πολλά!!!), αλλά γιατί την αγαπώ ακόμη και σήμερα. Και την αναρτώ κυρίως για εκείνη την εικόνα που έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στο νου μου, με τον πατέρα μου (τον είχαμε αφήσει βυθισμένο στην πολυθρόνα του, θυμάστε;) να ακουμπά δίπλα του, στο πάτωμα, το βιβλίο και να παίρνει από τα χέρια της μητέρας μου την κούπα με ένα αυγό κτυπημένο με κακάο. Με μάτια που γυάλιζαν από ευχαρίστηση. Ή μήπως ήταν από κάτι άλλο; Ποιος ξέρει πόσες αναμνήσεις του έφερνε και εκείνου, από ακόμη παλιότερα χρόνια… Ποτέ δεν μας το είπε, ποτέ δεν τον ρωτήσαμε!!!Τον θυμάμαι να το χτυπάει ακόμη λίγο και, με αργές, όλο απόλαυση, κινήσεις, να φέρνει μισογεμάτες κουταλιές από εκείνην την υπέροχη, σκουρόχρωμη, παχύρρευστη και τόοοοσο αφράτη, κρέμα στο στόμα του. Και όταν πια τελείωνε, να μαζεύει υπομονετικά, με τελετουργικές –όσο και ενοχλητικές για τα παιδικά αυτιά μας– κινήσεις, εκείνα τα …μικρο-ίχνη που είχαν κολλήσει στα τοιχώματα της κούπας και αρνιόταν πεισματικά να κυλήσουν πιο κάτω.Λίγα μυστικά ακόμαΕπειδή έχω ήδη ανεβάσει μία συνταγή για «κρέμα… κτυπημένου μελιού», για ασπράδια χτυπημένα σε «μαρέγκα γαλλική», σε «μαρέγκα ελβετική», ολόκληρο άρθρο για το πώς να χτυπάτε αυγά με διάφορους τρόπους, έχω εκτεθεί κιόλας δημοσίως ότι είμαι θιασώτης του “το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο”, η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι μήπως με περάσετε για βίαιο άνθρωπο. Δεν είμαι. Το …αυγό είναι που «το τραβάει η ψυχή του», μία τάση μαζοχισμού πρέπει να του την αναγνωρίσετε, τα καλύτερά του τα δίνει μετά από “ένα καλό χέρι ξύλου”…Εάν θέλετε, μπορείτε να φτιάξετε το χτυπητό αυγό σας και με άλλες παραλλαγές- χτυπητό αυγό ΧΩΡΙΣ κακάο. Με τον τρόπο αυτό αναδεικνύεται με τον καλύτερο τρόπο η πολύ αφράτη υφή και το όμορφο ιβουάρ χρώμα ενός καλοχτυπημένου αυγού. Αν και τα παιδιά σας δεν είναι σίγουρο ότι θα συμφωνήσουν με αυτήν την άποψη.- χτυπητό αυγό με λίγο βούτυρο. Το φρέσκο βούτυρο (όχι μαργαρίνες και άλλες τέτοιες ανοησίες) μαλακώνει σε θερμοκρασία περιβάλλοντος και χτυπιέται μαζί με το αυγό και τη ζάχαρη, πριν πέσει το κακάο. ΥΠΕΡΟΧΗ σαν προσθήκη!- χτυπητό αυγό με λίγο κονιάκ. Εδώ σας έδειξα την προσθήκη amaretto, είναι όμως ακόμη πιο αρωματικό και μεθυστικό με ένα καλό κονιάκ. Στην εποχή μας δεν υπήρχε (εύκολη) πρόσβαση παρά σε κανένα METAXA 3 αστέρων. Άλλες παραλλαγές της εποχής εκείνηςμε βερμούτ ή με Kahlua. Σε κάθε περίπτωση, το αναμειγνύουμε αφού χτυπήσουμε καλά όλα τα άλλα υλικά (για να πετύχουμε την αφράτη κρέμα) αλλά ΠΡΙΝ την προσθήκη του χτυπημένου ασπραδιού.Εάν έχετε, συνοδέψτε το με μπισκότα Μιράντα ή μπισκότα κανέλας. Γίνεται πραγματικά σαν ένα υπέροχο – και πολύ γρήγορο - γλυκάκι.Σε όλες τις περιπτώσεις, τα αυγά επαναλαμβάνω ότι πρέπει να είναι ΦΡΕΣΚΟΤΑΤΑ. Και μη σας πανικοβάλλουν οι κραυγές για κινδύνους από σαλμονέλα και άλλα τέτοια. Ασφαλώς και υπάρχουν σαν ενδεχόμενο, γενιές και γενιές όμως που τρέφονταν με ωμά αυγά δεν είχαν κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα. Η γρίπη τον χειμώνα σκοτώνει εκατονταπλάσιους ανθρώπους από τα ωμά αυγά!!! Με τις μεθόδους, μάλιστα, παστερίωσης που είναι διαθέσιμες σήμερα, οι κίνδυνοι να φθάσουν στα χέρια μας μολυσμένα αυγά έχουν μειωθεί σε πραγματικά πολύ πολύ χαμηλά επίπεδα.Το θέμα είναι τι γίνεται με τα αυγά ΑΦ’ ΟΤΟΥ έρθουν στα χέρια μας. Πριν χρησιμοποιήσετε ωμό ένα αυγό, όσο σίγουρες και αν είστε για τις συνθήκες από τις οποίες έχει περάσει, θα το πλύνετε καλά εξωτερικά. Εκείνη την ώρα, όχι νωρίτερα, θα του καταστρέψετε τις άμυνες έτσι.Και μην πάτε στο σύγχρονο “μαντείο των Δελφών” (το Google) για πληροφορίες. Εάν δεν ξέρετε να ψάχνετε, θα τρελλαθείτε από αυτά που θα διαβάσετε…

Σηκωνόμουν από το κρεβάτι με τις τσίμπλες στα μάτια, ένα φανελάκι και ένα βρακί και ξυπόλυτη έτρεχα καταπάνω της να δω τι είχε φέρει σήμερα. Μέσα στην πετσέτα, ήταν 4-5 αυγά που έκαιγαν, γεμάτα πούπουλα.Τα πιο άξια χέρια που έφτιαχναν ζυμωτά ψωμιά, πίτες, γεμιστά, μπριάμ και που όταν πλέκονταν γύρω μου έδιναν τις πιο μυρωδάτες αγκαλιές

Έχει ασιατική προέλευση.. Η τρέλλα ξεκίνησε από το Βιετναμ κι επεκτάθηκε στις γύρω χώρες.. Στο Βιετνάμ τον φτιάχνουνε με έναν ντόπιο δυνατό καφέ φίλτρου, εδω μπορούμε να τον κάνουμε με τον δικό μας καφέ φίλτρου ή espresso lungo ή ακόμα και με στιγμιαίο καφέ. Γίνεται ένας καφές πολύ νόστιμος και κρεμώδης που θυμίζει στην γεύση το τιραμισού.. #κάπα #καφές

Αγαπώ κάθε τι με τυρί. Όταν όμως θες να χάσεις κανά κιλό δυστυχώς πρέπει να τα στερηθείς και λίγο. Εναλλακτικά έφτιαξα ετούτη δω την ψευτο-τυροσαλάτα που μια χαρά την έκανε τη δουλειά της και μου πέρασε η λιγούρα!

#στόχος Σήμερα γιορτάζω, είναι και Κυριακή και ο άντρας μου είναι σπίτι, και έτσι μου μαγειρεύει εκείνος μιας κι εμένα δεν μου αρέσει να τηγανίζω και γενικά αποφεύγω τα τηγανιτά που προτιμώ να τ απολαμβάνω μια δυο φορές το χρόνο στις διακοπές στην Ελλάδα σε ταβερνάκι πλάι στο κιμά. Πράγμα που έχει ενάμισι χρόνο να συμβεί λόγο της πανδημίας, κι έτσι τα απόλαυσα σήμερα στο σπίτι με την οικογένεια μου γιορτάζοντας την ονομαστική μου εορτή.

Πόσο μου αρέσουν τα μπαχαρικά! Πάντα μου λένε στη γειτονιά ότι όταν μαγειρεύω μοσχοβολάει ολόκληρη και το μυστικό μου είναι τα μπαχαρικά. Εκτός από τη νοστιμιά που δίνουν ειναι γεμάτα αντιοξειδωτικά και μας επιτρέπουν να μειώνουμε στο ελάχιστο (εγώ δε βάζω καθόλου) το αλάτι γιατί το φαγητό γίνεται εύγευστο και χωρίς αυτό. Στη συγκεκριμένη συνταγή το αποτέλεσμα είναι υπέροχη ανατολίτικη μυρωδιά και γεύση, εξ ου και ο τίτλος oriental! Δοκιμάστε και περιμένω εντυπώσεις!

Πρώτη φορά έφτιαξα σπιτική τυροκαυτερή το καλοκαίρι και συγκεκριμένα τη " Χτυπητή" της @Marys_Kitchen. Έλα όμως που ξαφνικά μας έπιασε λιγούρα για πατάτες με καυτερή κι είχαμε μόνο jelapeños τουρσί σε βαζάκι! Έτσι, προέκυψε αυτή η συνταγή/παραλλαγή, που έκτοτε, επίσης καθιερώθηκε! 😋Είναι παρόμοιας γεύσης με της γνωστής μας Χτυπητής/Καυτερής/Τυροκαυτερής, μόνο που είναι πολύ πιο... Καυτερή! 🔥

Τώρα το καλοκαίρι, που το ψήσιμο στα κάρβουνα πάει... σύννεφο 😂, θέλουμε και τα κατάλληλα συνοδευτικά: για σήμερα, βρήκα στο σούπερ μάρκετ γαλοτύρι και είπα να δοκιμάσω μια, λίγο διαφορετική, τυροκαυτερή.#αλφάβητο#ΔιεθνήςΠοδιά24

#ΜηνΤοΠετάςΈχουν και οι Άγγλοι την... τυροκαυτερή τους μια που αυτή η συνταγή προέρχεται από την αγγλική Cookpad. Είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος να μεταμορφώσεις τα απομεινάρια διαφόρων τυριών σε ένα σούπερ ορεκτικό!Την εποχή πριν την ανακάλυψη του ψυγείου συνηθιζόταν πολύ η συντήρηση μαγειρεμένου ψαριού, κρέατος ή τυριού μαζί με βούτυρο κλαριφιέ μέσα σε βάζο. Έτσι διατηρούσαν τα τρόφιμα για πολλές μέρες.Αυτό το ορεκτικό δεν χρειάζεται να το καλύψετε με βούτυρο κλαριφιέ, απλώς διατηρήστε το στο ψυγείο. Κατά τ' άλλα έχετε μια κλασσική αγγλική συνταγή για τυρί σε βάζο του18ου αιώνα!Tip: Δεν χρησιμοποιούμε καθόλου μαλακά τυριά!Η συνταγή είναι της Joanne και θα τη βρεις εδώ https://cookpad.wasmer.app/uk/recipes/495769-leftover-cheeseboard-potted-cheese