Εύκολα σάλτσα με λουκάνικα τύπου Φρανκφούρτης που δένει με οποιαδήποτε ζυμαρικά.Λίγα μυστικά ακόμαΤο κρεμμύδι το βάζω ολόκληρο και το αφαιρώ ώστε να δώσει τη γεύση στη σάλτσα μου αλλά να μην γίνει βαρύ το φαγητό μου.

Κάτι απλό και γρήγορο σήμερα. Για εκείνους τους συζύγους που έχουν επιστρέψει, μέσα στο κατακαλόκαιρο, ενώ τα “γυναικόπαιδα” είναι ακόμη στις παραλίες και στα ζαχαροπλαστεία. Για εκείνους που νοιώθουν σαν “χαμένα κορμιά” μόνοι μέσα στο σπίτι (ναι, εκεί όπου όλον τον υπόλοιπο χρόνο “και τι δεν θα ‘διναν να μείνουν λίγο μόνοι”. Οι ανόητοι…). Αλλά και δεν θέλουν να ξαναβγούν στους δρόμους, σε μέρη σκοτεινά και περίεργα και να “ξαναπέσουν στα σουβλάκια”. Σπουδαίο πιάτο μέσα στην απλότητά του, και με δυνατές γεύσεις. Ο τόνος έχει τη δική του, ξεχωριστή, σχεδόν πρωτόγονη γεύση, το κρεμμύδι την γλυκύτητά του, οι ντομάτες την ελαφρά οξύτητά τους (είδατε ; απουσιάζει η προσθήκη της λίγης ζάχαρης που θα την εξαφάνιζε...) και η “γεμάτη” γεύση στο μάσημα των χοντρών spaghetti, θα σας ικανοποιήσουν απόλυτα. Τα δε σημάδια από αυτό το μάσημα που θα γεμίζει το στόμα σας, με λίγη ...τύχη (και καθόλου προσοχή), θα μείνουν ανεξίτηλα πάνω στα ρούχα σας. Αυτή θα είναι η δική σας “εκδίκηση” !!! Τα ίχνη από κραγιόν στα πουκάμισα δεν είναι τα μόνα κόκκινα σημάδια που μπορούν να κάνουν έξαλλες τις “άκαρδες συζύγους” που ηλιοθεραπιάζονται στη παραλία !!!Λίγα μυστικά ακόμαΕάν μας αρέσουν οι πιο πικάντικες γεύσεις, μπορούμε να προσθέσουμε λίγο τριμμένη καυτερή πιπερίτσα (ή μπούκοβο), στην αρχή της παρασκευής της σάλτσας, ήδη από το 1ο βήμα. Επίσης, του πηγαίνει και μία ανεπαίσθητη παρουσία σκόρδου (λίγο, όχι πάνω από μία σκελίδα).Τα Spaghettoni (Νο 7) που χρησιμοποίησα απέχουν αρκετά από το είδος της pasta της πρωτότυπης συνταγής, ήταν όμως ότι πιο κοντινό μπόρεσα να βρω εδώ (τα μακαρόνια παστίτσιου πλησιάζουν ίσως ακόμη περισσότερο αν και είναι πολύ πιο χοντρά, αλλά έχουν πολύ μεγάλη τρύπα στο κέντρο και δεν με ...ενέπνευσαν ιδιαίτερα. Η πρωτότυπη συνταγή χρησιμοποιεί ένα είδος μακρόσχημου ζυμαρικού, σε διάμετρο σαν και αυτά που χρησιμοποίησα εδώ, αλλά χωρίς τρύπα στο κέντρο. Είναι όλο ένας συμπαγής κύλινδρος που “κρατάει” πιο πολύ στο μάσημα, αναδεικνύοντας τη σάλτσα του τόνου. Για την ιστορία, πρόκειται για ένα παλιό τύπο ζυμαρικού που πλέον τα βρίσκει κανείς μόνον χειροποίητα (αν και διάβασα ότι θα ξαναέβγαιναν σε παραγωγή, από καμία μικρή εταιρεία), γνωστά παλιότερα με το όνομα “ pasta del carrettiere” η “πάστα του καροτσέρη”, γιατί τα προσέφεραν σαν ανταμοιβή στους καροτσέρηδες που παρέδιδαν το σιμιγδάλι στους παρασκευαστές ζυμαρικών (της pasta) μία συγκεκριμένης περιοχής, του Gragnano, λίγο παραέξω από τη Νάπολη (είναι τυπική φόρμα ζυμαρικού αυτής της περιοχής) Ο δε τόνος που χρησιμοποιείται στη συνταγή είναι εκείνο το μέρος του ψαριού που βρίσκεται πιο κοντά στο κεντρικό κόκκαλο. Το λένε “buzzonaglia”, και είναι το μέρος του ψαριού με τη μικρότερη αξία, λόγω του πολύ σκούρου χρώματός του (επειδή, λόγω της θέσης του κοντά στο κόκκαλο, αιματώνεται πολύ περισσότερο από το υπόλοιπο κρέας). Οι νοικοκυρές, λοιπόν, που συντηρούσαν το κρέας του ψαριού, κρατούσαν αυτό το μέρος (από τα πιο νόστιμα, παρά την αντι-marketing εμφάνισή του) για τέτοιες περιστάσεις. Εδώ έχει γίνει με κομματάκια τόνου, αφού αυτά είναι δυνατόν (έστω, πιο απλό) να βρει κανείς.

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα μαϊντανό και βασιλικό στο σπίτι, αλλά είχα καυκαλήθρες το αποτέλεσμα θα σας ξετρελάνει.#2020

Τέλειες και με κοτόπουλο ή κρέας,εδώ σκέτες με σαλτσούλα μόνο.😀Η σάλτσα ότι πρέπει και για μακαρόνια, έστω και απλή.😀🍝Οι χυλοπίτες παρασκευάζονται από αλεύρι, αυγά, γάλα και αλάτι.🍝Σε κάποια μέρη της Πελοποννήσου ονομάζονται και «τουτουμάκια»,ενώ στην Κύπρο «τουμάτσια».Επίσης σε περιοχές της Μακεδονίας λέγονται «γουφκάδες» ή εν συντομία «γουφκάδς».🍝Η ζύμη ανοίγεται σε λεπτό φύλλο, και έπειτα κόβεται σε λωρίδες.🍝Σε κάποιες περιοχές τεμαχίζονται σε μικρά τετράγωνα.Η διαδικασία αυτή στο παρελθόν γινόταν στο χέρι, ενώ σήμερα χρησιμοποιούνται ειδικές μηχανές.🍝Οι χυλοπίτες απλώνονται για ορισμένες μέρες σε καθαρά σεντόνια,μακριά από σκόνες και έντομα για να στεγνώσουν και να ξεραθούν τελείως.🍝Τα λαζάνια παρασκευάζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο,μόνο που κόβονται σε στενόμακρες λωρίδες.✓Πληροφοριες από την Βικιπαίδεια.-Στέλλα#Ζυμαρικά

Την συγκεκριμένη συνταγή δεν την είδα από κάπου συγκεκριμένα, με τα λίγα υλικά που έχω στην κουζίνα μου εμπνεύστηκα και έφτιαξα αυτό. Είναι πολύ εύκολη και ο καθένας μπορεί να την φτιάξει και ακόμα και έφηβοι αφού και εγώ είμαι έφηβη κατάφερα και την έφτιαξα

Από τα φαγητά που είχα ακούσει ή διαβάσει κάπου τον συνδυασμό και είχα φρικαρει(με την κακή έννοια).Τώρα είναι από τους αγαπημένους μου συνδυασμούς για μακαρονάδες.😀🧆Τα δανικά κεφτεδάκια ονομάζονται φρικαντέλερ και συνήθως είναι τηγανητά. Συνήθως παράγονται με κιμά χοιρινού, μοσχαριού, κρεμμύδια, αυγά, αλάτι και πιπέρι. Ύστερα μετατρέπονται σε μπάλες και επιπεδοποιούνται εν μέρει, για να μπορούν να τηγανιστούν. Η δανική κουζίνα έχει και άλλες εκδόσεις, όπως τα μπόλερ ι κάρι (κεφτέδες με κάρι, συνήθως σερβίρονται με ρύζι) και μικρότερους κεφτέδες που χρησιμοποιούνται σε σούπα με μελμπόλερ.🧆Στην Εσθονία, οι κεφτέδες ονομάζονται λιχαπαλλίντ (lihapallid, δηλαδή "κεφτέδες ή κεφτεδάκια") και είναι παρόμοια με τα κεφτεδάκια που παρασκευάζονται στην Σουηδία και την Φινλανδία, λόγω πολιτισμικής, ιστορικής (η βόρεια, κυρίως, Εσθονία αποτέλεσε κτήση της Σουηδίας για αρκετά χρόνια) και γεωγραφικής εγγύτητας.🧆Στα νησιά του Ιονίου οι κεφτέδες αποκαλούνται πολπέτες (ιταλ. polpette).✓Πληροφοριες από την Βικιπαίδεια.#Ζυμαρικά

Τώρα που τα μακαρόνια με κιμά είναι απαγορευμένα (ένεκα η νηστεία), και τα νερόβραστα χορταράκια τα έχετε μισήσει (ένεκα η ανοστιά τους), αλλά κάτι νόστιμο το ...θέλετε (ένεκα η λιγούρα), μπορείτε και πάλι να απολαύσετε πολύ νόστιμα πιάτα, αρκεί να γίνετε λίγο πιο δημιουργικές.Οι ταλιατέλες με σάλτσα (ραγού) σουπιάς είναι ένα από εκείνα τα πολύ νόστιμα και ταυτόχρονα χορταστικά πιάτα, που κάνουν τη διάρκεια της νηστείας να φαίνεται πιο μικρή απ’ ότι είναι πραγματικά. Δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει μια πιατάρα μακαρόνια με κιμά, αφήστε που θα σας αναδείξει σε σπουδαίες δημιουργούς έξοχων πιάτων!!!Είναι ένα πιάτο πλούσιο και ταυτόχρονο πολύ λεπτό στη γεύση. Εάν η κλασσική του εκδοχή, με κοφτό μακαρονάκι, σας αρέσει, ο συνδυασμός του με ταλιατέλες ή χυλοπίτες (ή, ακόμη καλύτερα, με maltagliati –δείτε στα “Μυστικά” το ...”μυστικό” τους) θα σας ξετρελάνει. Ομνύομαι στους Ολύμπιους Θεούς!!!Θέλετε το σπουδαιότεροΕίναι ένα πιάτο που διακρίνεις όλες τις γεύσεις το, κάθε τι που υπάρχει μέσα. Και δεν έχει και λίγα... Και όμως, αντιλαμβάνεσαι τη γεύση της σουπιάς, καταλαβαίνεις τον μαϊντανό, ξεχωρίζεις τη ευωδιά του κρασιού και των αρωματικών, νοιώθεις το “ τσίμπημα” από την καυτερή πιπερίτσα, ξεχωρίζεις τη σόγια, απολαμβάνεις τη ζουμερή και συνάμα μαστιχωτή (ας όψεται η “θαυματουργή” επίδραση του μελανιού) αίσθηση των al dente ζυμαρικών. Εάν υπήρχε “ορχήστρα γεύσεων”, ήμουν μπροστά σε μία από τις καλύτερες παραστάσεις της !!!Λίγα μυστικά ακόμα1] Καθάρισμα σουπιάςΜε ένα κοφτερό μαχαίρι, κόβουμε τη σάρκα της σουπιάς κατά μήκος της μίας άκρης του κόκκαλου στη ράχη. Όπως είναι πλακέ το σώμα της σουπιάς, είναι αυτό που θα λέγαμε οι “πλευρές” του. Από αυτή τη τομή, σπρώχνοντας απαλά από την άλλη μεριά (την άλλη “πλευρά”), αφαιρούμε το κόκκαλο-“σανίδα του serf”. Περνάμε τη μύτη του μαχαιριού προσεκτικά μέσα στη κοιλιά και κόβουμε κατά μήκος, επιδιώκοντας να κόψουμε μόνο τη σάρκα, χωρίς να ακουμπήσουμε τα εντόσθια. Από την ανοικτή κοιλιά τραβάμε προσεκτικά τα εντόσθια, μαζί με το κεφάλι πάνω στο οποίο είναι κολλημένα. Κάποιοι πετούν όλο το κεφάλι, μαζί με τα εντόσθια κόβοντας και κρατώντας μόνο τα πλοκάμια. Δεν είναι απαραίτητο, ούτε καν λογικό. Πετούμε τα εντόσθια και από το κεφάλι αφαιρούμε και πετούμε το στόμα, όπως κάνουμε και με το χταπόδι. Τα μάτια μπορούμε εύκολα να τα “κόψουμε” (κυριολεκτικά) με ένα ψαλίδι. ΔΕΝ πετάμε ούτε τον μικρό ιριδίζοντα σάκο (κύστη) με το μελάνι, αλλά τον αφαιρούμε –με προσοχή να μη μας ανοίξει, και τον φυλάμε σε ένα μπολάκι. Θα αποδειχθεί πολύ χρήσιμος, είτε σε αυτή τη συνταγή (δείτε βήμα 11), είτε σε άλλες (για παράδειγμα, risotto με μελάνι σουπιάς, spaghetti “μαύρες χήρες”, κ.α.). Πιάνοντας με δύο δάκτυλα το δέρμα στο πίσω μέρος του σώματός της, αφαιρούμε τραβώντας το δέρμα και τα πτερύγια.Το πιάτο, είπαμε, σερβίρεται ζεστό ζεστό. Το ραγού της σουπιάς όμως μπορούμε κάλλιστα να το ετοιμάσουμε από την προηγούμενη και να το κρατήσουμε στο ψυγείο (σκεπασμένο με μεμβράνη) έως την ώρα που θα πλησιάζουν τα ζυμαρικά στο τέλος του βρασμού τους. Το ρίχνουμε τότε στο τηγάνι, να προλάβει να ζεσταθεί ξανά η σάλτσα καλά, πριν της ρίξουμε τα ζυμαρικά και ολοκληρώσουμε το πιάτο.Αλλά και τα ζυμαρικά, σε περίπτωση που τα φτιάξετε εσείς, μπορείτε να τα ετοιμάσετε από την προηγούμενη και να τα αφήσετε, καλυμμένα με μία καθαρή πετσέτα να στεγνώσουν όλο το βράδυ.Θέλετε το πιάτο σας να μείνει αξέχαστο στους συνδαιτυμόνες σας; Χρησιμοποιήστε, είτε σε αντικατάσταση της ντομάτας (διαλυμένο σε αρκετό νερό), είτε παράλληλα με αυτή (όπως στο βήμα 11, διαλυμένο σε ελάχιστο νεράκι) το μελάνι των σουπιών. Καθαρίζοντάς τες, κρατούμε τους σάκους τους με το μελάνι και, αφού τους σπάσουμε, μαζεύουμε το μελάνι σε ένα μπολ. Στη συνέχεια, το αραιώνουμε και το προσθέτουμε στο τηγάνι, μαζί με τις σουπιές, Για πιο πηκτό αποτέλεσμα, αντί για νερό χρησιμοποιούμε κανα δυό κουταλιές πελτέ ντομάτας στο αραίωμά του.Εάν μάλιστα, θέλετε ένα αποτέλεσμα ... κατάμαυρο, προσθέστε στη σάλτσα ατόφιο και χωρίς καμία αραίωση το μελάνι των σουπιών. Έχοντας φάει ένα παρόμοιο πιάτο στη Βαρκελώνη, ήμουν σίγουρος ότι θα έβγαινε απολαυστικό. Ε, λοιπόν, σας διαβεβαιώ ότι ήταν... ε-ξαί-σι-ο !!!Όταν βρήκα τη συνταγή αυτή, προτεινόταν με κάτι μετρίου μεγέθους, πλατιά και στραβοχυμένα, ”κακοκομμένα”, ζυμαρικά που οι Ιταλοί τα λένε “maltagliati” που σημαίνει ακριβώς αυτό το πράγμα, τα “κομμένα άσχημα” ζυμαρικά, με το ακανόνιστο, και διαφορετικό το καθένα τους, σχήμα. Και αυτό διότι φτιάχνονται από τα περισσεύματα της ζύμης που ανοίγουμε για να ετοιμάσουμε ταλιατέλες (tagliatelle).Είναι ένα πιάτο τυπικό της περιοχής της Εμίλια Ρομάνια (Emilia Romagna), πατρίδας μερικών από τα καλύτερα φρέσκα ζυμαρικά των γειτόνων μας. Εκεί, λοιπόν, σαν φτιάχνουν ταλιατέλες, τα ακανόνιστου σχήματος κομμάτια που απομένουν από το ανοιγμένο φύλλο, όταν κοπούν τα παραλληλόγραμμα κομμάτια που θα γίνουν στη συνέχεια ταλιατέλες, τα κόβουν σαν πολύ μεγάλες χυλοπίτες ακανόνιστου σχήματος και τα λένε (ακριβώς για αυτό το λόγο) “maltagliati”, ”κακοκομμένα” όνομα και πράημα.

Ο μπαμπάς μου μπορεί να μην ξέρει να μαγειρεύει (κάνει ωραία μακαρόνια όμως και ωραία τηγανητά αυγά, αλλά το χάνει στις πατάτες τις τηγανητές 🤣😂), αλλά ξέρει να τρώει. Και μάλιστα πολύ. Η συνταγή είναι αφιερωμένη στον μπαμπά μου, που όταν τον ρώτησα ποια είναι τα αγαπημένα του φαγητά (στην αρχή ρώτησα ποιο είναι το αγαπημένο του, μετά επεκταθήκαμε όμως) μου είπε 2-3 (Μπουρέκι με φύλλο, παστίτσιο, μουσακάς, γεμιστά και κάνα 2 άλλα) ωστόσο αν αναλογιστείς πόσο τρώει αυτά ήταν ψίχουλα. Και εδώ έχουμε ένα συνδυασμό με 2 αγαπημένα του που δεν είναι άλλα από το κοτόπουλο και τα μακαρόνια (και εγώ λατρεύω και τα 2,οπότε του χω μοιάσει). 🤣🍝Η καταγωγή των μακαρονιών είναι όλο μύθους και αντιφάσεις.Απο τον μύθο ότι τα έφερε ο Μάρκο Πόλο στην Ιταλία τον 13ο αιώνα,από την άπω Ανατολή,έως την αναφορά για ύπαρξη ζυμαρικών στα 1000 π.Χ.στην αρχαία Ελλάδα.🍝Η ανάμιξη της ζυμης τότε γινόταν με τα πόδια(όπως το πάτημα των σταφυλιών).🍝Τα μακαρόνια τότε συνδυάζονταν κυρίως με πιπέρι και τυρί και τρώγονταν με τα δάχτυλα.🍝Σπαγγέτι είναι ο πληθυντικός αριθμός της ιταλικής λέξης spaghetto , που είναι υποκοριστικό του spago , που σημαίνει "λεπτή χορδή" ή "σπάγγος".✓Πληροφοριες από την Βικιπαίδεια.-Στέλλα#μπαμπά#Ζυμαρικά

Λαχταριστά, κεφτεδάκια μελιτζάνας, όχι μόνο για χορτοφάγους, αλλά και για αυτούς που τους αρέσει το καλό φαγητό. Μια εύκολη συνταγή, ένα τόσο νόστιμο πιάτο, που θα γλείφετε τα δάχτυλά σας! Μια παλιά συνταγή που την έφτιαχνε η γιαγιάκα μου τα καλοκαίρια στο χωριό με μελιτζάνες και ντομάτες απο τον κήπο. Τα υλικά εύκολα με ότι είχε στο σπίτι. Απίστευτα νόστιμο πιάτο και τόσο απλό. Μια συνταγή βγαλμένη από το "σεντούκι", αφού εκείνα τα όμορφα χρόνια δεν έτρωγαν πολύ κρέας, γιατί ήταν είδος πολυτελείας... Η ζουμερή κόκκινη σάλτσα που σμίγει με τα κεφτεδάκια ταιριάζει απόλυτα με το σπαγγέτι, με το ανθότυρο ή την φέτα (διότι η γιαγιά δεν ειχε στη διαθεσή της στο χωριό παρμεζάνα και γραβιέρα). Μπορεί η γιαγιά να έφυγε.. αλλά γευσοαναμνήσεις που άφησε μένουν πίσω...#Χρυσόπιρούνι

Πόσες φορές δεν μας έχει μείνει σάλτσα κόκκινη από μακαρόνια με σάλτσα???Εεε... αυτή τη φορά αντί να ξαναζεσταθεί απλά... οδήγησε σε μια πεντανόστιμη ψαροσουπίτσα πλήρες πιάτο τέλειο για #διατροφή !!!Είχα βγάλει από το προηγούμενο βράδυ ένα φιλέτο παγκάσιους να ξεπαγώνει στο ψυγείο τα υπόλοιπα υλικά υπήρχαν και ... μια πεντανόστιμη ζεστή σούπα σε χρόνο ρεκόρ ολοκληρώθηκε 🙌🙌🙌🙌Φυσικά και μπορεί να γίνει εξ αρχής με νέα σάλτσα βάζοντας τα κλασσικά μας υλικά κρεμμύδι, σάλτσα ντομάτας και οποίο μυρωδικό χρησιμοποιούμε να βράσει μαζί με το φιλέτο μας. Κατά τη γνώμη μου θα απέφευγα το σκόρδο (που εγώ έτσι και αλλιώς δεν το πολύ χρησιμοποιώ) γιατί θα ήταν έντονη η μυρωδιά του σε σούπα...#σούπα #ψαρόσουπα #παγκάσιουςμεκοραλλάκι #γρήγορο #πλήρεςπιάτο #μηντοπετάς

#ΧρυσόΠιρούνι

Ένας #μεζές καταπληκτικός, για κρασάκι και καλή παρέα. Τη συνταγή βρήκα στο διαδίκτυο εντελώς τυχαία. Μου άρεσε ότι είναι πολύ απλή και δε χρειάζονται πολλά υλικά. Λοιπόν βλέπω ότι την #Πέμπτη θα περάσουμε τέλεια στην #κουζίνα μου!Το καλό με τα #μύδια σαγανάκι, είναι ότι μπορούμε να τα φτιάξουμε όπως μας αρέσουν, #κοκκινιστά ή άσπρα, με #σκόρδο ή χωρίς. #Νηστίσιμα ή με #φέτα, δοκιμάστε και απολαύστε τα, οπωσδήποτε!#απλό #εύκολο #νόστιμο #γρήγορο