Δεν περίμενα ν' ανεβάσω συνταγή για φακές.Όχι βέβαια γιατί υποτιμώ αυτό το όσπριο το μοναδικό που συμπαθώ άλλωστε,αλλά γιατί υπάρχει τέτοια πληθώρα συνταγών που θεώρησα πως η δικιά μου περισσεύει.Έλα όμως που βλέπω τις Κυριακές το πρωί οι κουτάλες της ΕΤ 2 να παίρνουν φωτιά...Βλέποντας λοιπόν μια εκπομπή-αφιέρωμα στις φακές,αποφάσισα να αποτίσω ένα φόρο τιμής στον ταπεινό(;)αυτόν σπόρο.
Τον λέω ταπεινό γιατί από την αρχαιότητα είχε ταυτιστεί με την ανέχεια και την ακραία φτώχια. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Διογένη όπου κάποιος αξιωματούχος του είπε πως αν κολάκευε λίγο τους ευγενείς, δε θα χρειαζόταν να ζει με φακές,αυτός ατάραχος,με το απαράμιλλο κυνικό του στυλ, απάντησε πως αν εκείνος μάθαινε να ζει με φακές,δε θα χρειαζόταν να κολακεύει τους ευγενείς. ΄Ετσι για κάποιον που ζει πολύ φτωχικά λέμε"ζει με το φακόσπυρο"και "τρώει φακή με το πιρούνι"για κάποιον ξεπεσμένο αριστοκράτη.Παρόμοια"βρήκε η φακή το αγγείο της"κατά το "κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι".
Είναι άδικο όμως όλο αυτό για τις φακές που είναι πολλή βασική πηγή πρωτεΐνης και σιδήρου,ο οποίος για να είναι καλύτερα απορροφήσιμος είναι καλύτερα να συνδυάζεται με βιταμίνη C-λίγες σταγόνες λεμονιού ή πορτοκαλιού ή με συνοδεία φρέσκου χυμού.
Ας μην κατηγορούμε λοιπόν τον Ησαύ που πούλησε τα πρωτοτόκιά του"επί πινάκιου φακής"
Τι συνταγή ν ανέβαζα όμως?Κάτι συνταγές για φακές με μύδια και κάτι σαλάτες με καλαμαράκια και φακές μου φάνηκαν πολύ extreme.
Κλασικές φακές λοιπόν!