Λίγο πικάντικο για όσους τους αρέσει 😋 Αν όχι, παραλείπετε το τσίλι ή το αντικαθιστάτε με άλλο μυρωδικό ή μπαχάρι. Μπορεί να έχετε αμφιβολίες αλλά εμείς νομίζουμε ότι του πηγαίνει πολύ! #Ημερολόγιο2025

Όταν δεν ξέρεις τι να μαγειρεψεις και να ικανοποιησεις ολη την οικογένεια..!!! Φτιάχνεις μια υπέροχη, πεντανοστιμη, μακαρονάδα και δεν θα φέρει αντίρρηση κανείς 😀#2020#

Μετά τις γιορτές το σώμα μας χρειάζεται αποτοξίνωση. Τι καλύτερο από μία σαλάτα με ψητά λαχανικά 🥗 🥗🥗

Γενικά τα αγαπώ τα φασόλια! Ειδικά τα κόκκινα. Εδώ στην Ελλάδα δεν τα τρώμε συχνά, οπότε δεν έχουμε και πολλές συνταγές. Βρήκα λοιπόν μία συνταγή στους New York Times τις έκανα μερικές τροποποιήσεις και έχουμε ένα νέο φαγητό στην κατηγορία όσπρια που θα φτιάχνουμε συχνά, καθώς πολύ μας άρεσε!

Το αποτέλεσμα της συνταγής είναι πολύ νόστιμο. Προσπάθησα να κάνω μία όσο το δυνατόν πιο ελαφριά εκδοχή γλυκόξινου κοτόπουλου, αποφεύγοντας το τηγάνισμα ή το "θωράκισμα" του λευκού κρέατος.Λίγα μυστικά ακόμαΈφτιαξα πρώτα το ρύζι και στη συνέχεια το κοτόπουλο. Αν έχετε μεγάλη κουζίνα μπορείτε να τα κάνετε και παράλληλα για να σερβιριστεί αμέσως το φαγητό.

Είχα στο ψυγείο κόκκινο λάχανο που ήταν έτοιμο για να πάει μια βόλτα μέχρι τον κάδο σκουπιδιών. Τι το κάνω λοιπόν;;;;; Κόκκινο λαχανόρυζο.......

Το τηγανητό ρύζι, είναι ένα πιάτο που γίνεται πολύ εύκολα, με το ρύζι που περισσεύει κάθε φορά από κάποιο άλλο φαγητό και με αυτόν τον τρόπο, καταναλώνεται άμεσα προσφέροντας μια διαφορετική γευστική απόλαυση. Στην συγκεκριμένη περίπτωση είχα κόκκινο ρύζι οπότε, αυτό και χρησιμοποίησα. Οι ποσότητες είναι ενδεικτικές. Μπορείτε να αυξομειώσετε ανάλογα με τα υλικά που διαθέτετε και το προσωπικό σας γευστικό γούστο.Χρησιμοποιώντας κόκκινο ρύζι, το πιάτο έχει μια εορταστική όψη και ταιριάζει πολύ ωραία σε ένα γιορτινό τραπέζι.

Αυτοσχέδια συνταγή με υλικά που είχαν ξεμείνει στο ψυγείο.Θα πήγαινε και άσπρο κρασί, αλλά δεν είχα 😉 #vegan

Στο ψυγείο έχει μείνει μόνο κόκκινο λάχανο, δεν είχα ούτε καρότα, ούτε λευκό λάχανο για σαλάτα. Δεν ήθελα να βγω να ψωνίσω γι'αυτό αποφάσισα να το κάνω μια γλυκόξινη σαλάτα για να συνοδεύσει τις ψητές μπριζόλες.#συνοδευτικό #νηστίσιμα #vegan #σαλάτες#29Ε

Πάντα με τραγούδι η ζωή μας ξεκινάδιώξε κάθε λύπη και το κέφι αρχινάόσο έχουμε τα νιάτα, νιάτα, νιάταμ' ένα εύθυμο τραγούδι μένουμε πάντα παιδιά Την αγάπη μου για τον αξέχαστο Δαλιανίδη, τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο και πολλούς από τους πρωταγωνιστές του ΔΕΝ την ξέρετε, είναι όμως δεδομένη. Αυτό όμως δεν θα με εμποδίσει να έχω (και να εκθέσω) τις αντιρρήσεις μου σε ότι αφορά, για παράδειγμα, κάποιους από τους παραπάνω στίχους.Τι θα πει, δηλαδή, ”όσο έχουμε τα νιάτα”, μένουμε πάντα παιδιά ; Και οι υπόλοιποι; Οι λίγο ή περισσότερο “προχωρημένης” ηλικίας; Εμείς.. εεεε, αυτοί, ήθελα να πω, δεν μπορούν να νοιώθουν και αυτοί παιδιά; Τίλιο θα παραγγέλνουν κάθε φορά; Και καλά στα Καλάβρυτα τον χειμώνα, στις ξαπλώστρες στη Μύκονο, τίλιο θα παραγγέλνουν καλοκαιριάτικα; “για μένα ένα tilio freddo παρακαλώ” θα λέμε; Και το κορμί από δίπλα τί θα σκεφθεί; Όχι, όχι, παιδί μπορεί να νοιώσει κανείς ακόμη και με κάτασπρα (ή και καθόλου) μαλλιά, φίλε Γιάννη, ακόμη και με ρυτιδιασμένο πρόσωπο, ακόμη και με το πιεσόμετρο μόνιμο συνοδό του (της).Έπεσε στα χέρια μου το ημερολόγιο που τύπωσε το “Το γαϊτανάκι”, ένα συμπαθέστατο κατάστημα (αλυσίδα καταστημάτων) παιχνιδιών, για το 2014. Δύο παιδιά, με χειμωνιάτικα, ζεστά πανωφόρια, χαζεύουν μία βιτρίνα με παιχνίδια, στολισμένη και φωτισμένη έτσι που να σε προσκαλεί να τα αγοράσεις όλα!Και ξαναγύρισα πολλές δεκαετίες πίσω, χώθηκα μέσα στο μοντγκόμερί μου με τα τρομερά κουμπιά (ακόμη τα θυμούμαι εκείνα τα περίεργα, μακρόστενα, σε φουντουκί χρώμα κουμπιά), με το ένα χέρι να κρατώ το μικρό χεράκι της αδελφής μου (τι μικρούλι που ήταν μέσα στην τεράστια χούφτα των οκτώ μου χρόνων!!) και με το άλλο να δείχνω στη μητέρα μου (ή μήπως στον πατέρα μου;) ένα παιχνίδι που είχε τραβήξει τη προσοχή μου, σε κάποια βιτρίνα της Τσιμισκή. Κάποιο στρατιωτάκι, ίσως κάποια ξυλοκατασκευή, ή ένα κουρδιστό τανκ. Δεν υπήρχαν τηλεκατευθυνόμενα, 3D οθόνες και ipad εκείνα τα χρόνια... Το top of the top ήταν ένα ηλεκτρικό τραινάκι, με ράγες επεκτεινόμενες όσο αντέχει η τσέπη σου, με σταθμούς, σπιτάκια, γέφυρες, άντε και κανένα αλσύλλιο για να ονειρεύεσαι ότι θα μπορέσεις να πας ένα σούρουπο εκεί, με την Αννούλα του Γ3...Δύο παιδιά μπροστά σε μιά μία βιτρίνα με παιχνίδια...Τότε και τώρα. Το αποφάσισα, σήμερα θα φτιάξουμε μία σάλτσα για παιδιά κάθε ηλικίας!!! Προς τιμήν όλων των “παιδιών” του κόσμου. Ένα αγαπημένο παιδικό πιάτο, κόκκινη σάλτσα τόνου, στην οποία με μία δύο παρεμβάσεις θα την κάνουμε για κάθε ηλικία. Ο τόνος που θα χρησιμοποιήσουμε θα είναι καπνιστός και, πέρα από τη ντομάτα, θα βάλουμε και ψητή πιπεριά. Από τις γεύσεις που δεν πρέπει να χάσει κανείς!!!Λίγα μυστικά ακόμαΟ πολτός της ψητής κόκκινης πιπεριάς (φλωρίνης) έδωσε μία υπέροχη γεύση στη σάλτσα, την έπηξε δίνοντάς της μία βελούδινη υφή και τη χρωμάτισε με ένα βαθύ κόκκινο, στις αποχρώσεις της πορφύρας, χρώμαΕίναι πολύ εύκολο να τον ετοιμάσετε. Ακολουθείτε όλη τη διαδικασία για ψητές πιπεριές και πάτε και ένα βήμα παρακάτωΡίχνετε τις ψημένες πιπεριές με λίγο ελαιόλαδο στο blender και πολτοποιείτε. Διατηρείται είτε βάζοντάς τον σε αποστειρωμένα βάζα είτε στη κατάψυξη, όπως και η σάλτσα ντομάτας.

Μπορείτε και να βάλετε κινόα αντί ρύζι... Όπως και να έχει, πρόκειται για μια εύκολη, νόστιμη και οικονομική συνταγή είτε στη λευκή είτε στην κόκκινη εκδοχή της...#πρώτησυνταγή