Είπαμε μπανάνες έχω πάντα στην κατάψυξη! Κάθε φορά που θέλω παγωτό, απλώς βγάζω μια μπανανα και αυτοσχεδιάζω!Σήμερα ήθελα κάτι χρωματιστό και διαφορετικό. Είχα λίγο τσάι ματσα (ας είναι καλά τα ταξίδια μου στην Ιαπωνία) και είπα να κάνω δοκιμή. Κατέληξα έτσι με ένα παγωτο δίχρωμο... Το σκέτο πράσινο ήταν καλό, αλλά ο συνδυασμός ακόμα καλύτερος..Το matcha έχει μια ιδιαίτερη γεύση. Αν σας αρέσει, θα σας αρέσει σίγουρα και το παγωτο αυτό.#χρυσόπιρούνι #nicecream #εύκολο #γρήγορο #χωρίςζάχαρη #χωρίςλακτόζη #lactosefree #παγωμένημπανάνα #μπανανωτό #νηστίσιμο #vegan #μεμιαμπανάνα

#2020Όταν έφτιαξα τη συνταγή του ggr https://cookpad.wasmer.app/gr/sintages/13015241-mpares-i-mpoukitses-katharis-sokolatas-me-phustiki-aiginis την ευχαριστήθηκα πάρα πολύ γιατί λατρεύω και τη σοκολάτα και τα φιστίκια Αιγίνης! Έκανα όμως μόνο τη μισή δόση γιατί δεν φημίζομαι για την εγκράτειά μου και δεν εμπιστευόμουν τον εαυτό μου με τόσα σοκολατάκια στο ψυγείο!!!Κάποια στιγμή όμως που τα σοκολατάκια τελείωσαν και το άλλο μισό ζαχαρούχο παρέμενε στο ψυγείο, δεν άντεξα, ήθη είπα να κλέψω λίγη από την αίγλη της Ζυλιέτ Μπινός στην ταινία Chocolat και αποφάσισα να ξαναφτιάξω τα σοκολατάκια αυτή τη φορά όχι με φυστίκι Αιγίνης αλλά με ροζ πιπέρι!!!ggr λέγε με Ζυλιέτ από εδώ κι εμπρός!

Φαγητό από εκείνα που εάν σου πετύχει – και γιατί να μη πετύχει, είναι πολύ-πολύ εύκολο – σε κάνει να αισθανθείς ότι βρίσκεσαι στο καλύτερο-τερο εστιατόριο. Δοκιμάστε το και νιώστε ξεχωριστές!!! Όταν μία αναγκαστική αλλαγή και ένας τυχαίος συνδυασμός οδηγεί σε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα!!!  Λίγα μυστικά ακόμαΜΗΝ τα παραψήσετε τα κομμάτια του κρέατος. Εάν θέλετε μία καλή συμβουλή (ας μην την πούμε "μυστικό" σήμερα), στο βήμα 10 μη ξεπεράσετε τα 2,5, το πολύ 3 λεπτά ανά πλευρά. Το κρέας θα παραμείνει ζουμερό, αρπαγμένο από έξω με εκείνη την θεική κρούστα που δίνει το καμμένο βούτυρο (είναι από τις περιπτώσεις που το υγιεινότερο ελαιόλαδο στερεί πολύ μεγάλο μέρος από τη νοστιμιά του φαγητού) και ελαφρά ροδισμένο εσωτερικά, χωρίς όμως αίμα. Ροζέ και ζουμερό. Εάν το θέλετε με το αίμα του, μείνετε σε χρόνους κάτω από το 1 λεπτό την πλευρά.Επειδή το πράσινο πιπέρι είναι αρκετά δυνατό και δεν θα ήταν πιάτο που θα μπορούσε να ευχαριστηθεί ένα μικρό παιδί, δύο από τα κομμάτια του κρέατος τα φτιάξαμε με ροζ πιπέρι, πολύ πιο απαλό στη γεύση και πολύ αρωματικό. Ο (τυχαίος) όμως συνδυασμός των δύο πιπεριών στα υπόλοιπα κομμάτια, αποδείχθηκε τελικά πολύ απολαυστικός, τόσο γευστικά όσο και οπτικά.

Λατρεύω το μοσχάρι και όταν μαγειρεύω για μένα πειραματίζομαι με τον ουρανίσκο μου. Το πιάτο αυτό του προκάλεσε κύματα πάθους, εξ' ου και η ονομασία του...

Μία Πέμπτη στις Βρυξέλλες. Όταν όλοι οι “ντόπιοι” φεύγουν από την πόλη, επιστρέφοντας στις ιδιαίτερες πατρίδες τους. Οι καλύτερες ώρες για να κάνει κανείς μία ήσυχη βόλτα στην πόλη (όχι ότι τις υπόλοιπες ημέρες θα συναντήσει και καμμία έντονη ζωή …) και ευκαιρία για κάποιο καλό πιάτο, σε ένα από τα εστιατόρια της πόλης.Όπως αυτό, το κλασσικό μοσχαρίσιο φιλέτο με πράσινο πιπέρι, που απολαύσαμε σε ένα εξαιρετικό εστιατόριο, στην ομορφότερη ίσως πλατεία της πόληςΛίγα μυστικά ακόμαΟ χρόνος μαγειρέματος αναφέρεται σε 2 φιλέτα που μπαίνουν ένα-ένα στο τηγάνι (για να μην πέσει πολύ η θερμοκρασία του).Εάν αποφασίσετε να κάνετε διπλάσια ποσότητα, υπολογίστε και διπλάσιο χρόνο. Ο χρόνος προετοιμασία δεν επηρεάζεται από την ποσότητα.Μπείτε εδώ και περάσετε μαζί μας λίγες ώρες μιάς τέτοιας ημέρας στην καρδιά της Ε.Ε. Τη Δευτέρα θα επιστρέψουν οι “άποικοι” της πόλης και οι ρυθμοί θα είναι πολύ διαφορετικοί.Εάν σας αρέσει μεν το άρωμα του πράσινου πιπεριού, δεν αντέχετε όμως την καυτερή γεύση του, αποφύγετε να θρυμματίσετε τους κόκκους στο γουδί (ή μειώστε την ποσότητά τους) και περιορισθείτε να τους μπήξετε ολόκληρους στο κρέας.Για το ψήσιμο του φιλέτου συνιστάται η χρήση “καθαρισμένου” βούτυρου, που συμπεριφέρεται καλύτερα στις υψηλές θερμοκρασίες και δεν καίγεται εύκολα.Όσο για τι είναι, αλλά και που το βρίσκουμε, το καθαρισμένο βούτυρο, δείτε εδώ.

Μία πολύ δροσιστική και νόστιμη συνταγή από τον chef Γιάννη Λουκάκο για το κυριακάτικο μπάρμπεκιου, τελευταίο αυτής της χρονιάς υποθέτω (είμαστε στα μισά του Σεπτεμβρίου και οι αέρηδες όλο και δυναμώνουν). Ένας φίλος του μπαμπά ήρθε να ...ταΐσουν μαζί τα σκυλιά τους και είχαν την ευγενή καλοσύνη να το ανοίξουν και για εμάς τις υπόλοιπες... Για να τους το ανταποδώσουμε λοιπόν είπαμε με τη μαμά να φτιάξουμε εμείς τις σαλάτες.Έτσι προέκυψε αυτή η πεντανόστιμη παντζαροσαλάτα, σε οδηγίες της μαμάς (με ελαφρές προσθήκες στην αρχική συνταγή του chef) και εκτέλεση μπαμπά και δική μου.

Η αλήθεια είναι πως δεν πρέπει να είσαι fun του γλυκού για να το δοκιμάσεις, αφού περιέχει grapefruit.. ανάλογα με το πόσο ξινό το θες μπορείς να κανονίσεις την ποσότητα αυτού του φρούτου

Ζεστή, πικάντικη σοκολατίτσα με ιδιαίτερη γεύση και όσο καυτερή θέλετε!Λίγα μυστικά ακόμαΜη βάλετε και πάρα πολύ σκόνη τσίλι γιατί είναι αρκετά καυτερή! Καλύτερα να βάζετε λίγο-λίγο και να δοκιμάζετε ταυτόχρονα.Το κακάο που χρησιμοποιώ γενικά είναι το Van Houten Cacao.Το ροζ πιπέρι και τη σκόνη τσίλι τα βρήκα στην αγορά της οδού Ευρυπίδου στο κέντρο πολύ οικονομικά! (2€ πλήρωσα για μισή και παραπάνω φτυαριά ροζ πιπέρι και μισή τσίλι, ποσότητα αρκετή που θα σας κρατήσει καιρό). Εκεί θα βρείτε πολλά μπαχαρικά και βότανα σε πολύ καλές τιμές που δεν υπάρχουν αλλού ή όπου υπάρχουν είναι γενικά πανάκριβα!

Ένα αρωματισμένο ξύδι, λιγουλάκι ασυνήθιστο, αλλά με πολύ δροσερή γεύση. Εξαιρετικό για να δώσει ένα άγγιγμα ιδιόρρυθμης φρεσκάδας σε καλοκαιρινές σαλάτες.Λίγα μυστικά ακόμαΓια ναναι ασφαλής ως προς τη γλουτένη η συνταγή, ελέγξτε το ξύδι.

Το risotto al mascarpone είναι ένα πολύ-πολύ κρεμώδες πρώτο πιάτο, που θα σας ανταμείψει με τη νοστιμιά και τα υπέροχα αρώματά του, πέραν από το ότι θα σας επιτρέψει να υπερηφανεύεστε ότι σε τίποτα δεν υστερείτε από τις πολύ πιο έμπειρες σε τέτοια πιάτα ιταλίδες νοικοκυρές!Δεν είναι ένα απλό risotto, είναι ένα ιδιαίτερα αρωματικό risotto (χάρη στα αρώματα που βγάζει η ζαμπάνια), με μοναδικά κρεμώδη υφή (χάρη στην παρουσία του mascarpone), και πολύ-πολύ γευστικό (χάρη κυρίως στο μπέικον αλλά και το κρεμμυδάκι. Η δε παρουσία του ροζ πιπεριού του προδίδει επιπλέον πόντους τόσο σε γεύση όσο και σε άρωμα!Λίγα μυστικά ακόμα[1] Στα risotti, η σωστή τακτική όταν φτιάχνουμε τη “βάση” του, το soffritto όπως λέγεται, θέλει χαμηλή αρχικά φωτιά, για να γίνει διάφανο και να μαλακώσει, σχεδόν να λιώσει, το κρεμμύδι, αλλά κατόπιν πρέπει να αφαιρείται από το τηγάνι/κατσαρόλα. Και αυτό επειδή οι θερμοκρασίες θα ανέβουν πολύ μέσα στην κατσαρόλα κατά το τοστάρισμα του ρυζιού και το σβήσιμο με το κρασί. (***)Γιατί γίνεται αυτό; Επειδή ΘΕΛΟΥΜΕ μεν να βγάλει στο ελαιόλαδο (και κατόπιν στο φαγητό) το άρωμά του, αλλά ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ να το νοιώθουμε στο δόντι όταν τρώμε το πιάτο. Ιδιαίτερα σε risotti όπως αυτό, που έχουν πολύ λεπτή γεύση. Κάποιοι μάλιστα chef φθάνουν στο σημείο το λιωμένο αυτό κρεμμύδι να το περάσουν από λεπτή σήτα και έτσι να παραμείνει στο φαγητό μόνον ένας πολτός που, αν και αρωματίζει, δεν γίνεται αντιληπτός στο μάσημα!Το αφαιρούμε, δε, από την πηγή θερμότητας διότι, με τη διαδικασία του “τοσταρίσματος” του ρυζιού που ακολουθεί, όπου και πάλι οι θερμοκρασίες είναι πολύ-πολύ υψηλές, θα καταλήγαμε να κάψουμε το soffritto μας, οπότε θα άλλαζε η γεύση του, θα πίκριζε. Το αφαιρούμε λοιπόν και ξενοιάζουμε, και το προσθέτουμε κάπου προς τη μέση του χρόνου μαγειρέματος, όπου οι θερμοκρασία έχει πέσει πάρα πολύ μέσα στην κατσαρόλα (επειδή έχουμε μειώσει την ένταση στο μάτι αλλά ΚΑΙ επειδή τώρα πια υπάρχουν και τα υγρά, ο ζωμός που προσθέτουμε).Και γιατί, τότε, εδώ δεν το αφαίρεσα; Πράγματι, η αλήθεια είναι ότι… βαριόμουν και βιαζόμουν. Για το λόγο αυτό, μείωσα τον χρόνο που τοστάρισα το κρεμμύδι σε μόλις 1 λεπτό, ακολούθησαν ακόμη 2 λεπτά πολύ υψηλής θερμοκρασίας, όταν έριξα το ρύζι για να τοσταρισθεί και κατόπιν …ηρεμία! Έπεσε η σαμπάνια για να το σβήσει και μαζί της έπεσε και η θερμοκρασία στην κατσαρόλα. Χαμήλωσα την ένταση στο μάτι στο χαμηλό (στο 3,5 περίπου) και άρχισα τη διαδικασία του ”καταβρέγματος” του ρυζιού με το ζωμό. Η θερμοκρασία δεν επανήλθε ποτέ σε υψηλά επίπεδα, τέτοια που να κινδυνέψει να αρπάξει το κρεμμύδι και να καεί… Είναι αλήθεια ότι το νοιώθαμε στο στόμα τρώγοντας το risotto μας, και αυτό είναι λάθος, αλλά αυτά έχουν οι …συμβιβασμοί. Κάτι παίρνεις, κάτι δίνεις. Βαριόμουν βλέπετε…[2] Έκανα άλλο ένα λάθος, τοστάρισα τους κόκκους του ροζ πιπεριού (που στην πραγματικότητα δεν είναι καν πιπέρι, θα το γνωρίζετε αυτό, έτσι;) σε δυνατή φωτιά και μου άρπαξαν. Το αποτέλεσμα ήταν να πικρίσουν ελαφρά και να μην είναι ιδιαίτερα πετυχημένη η προσθήκη τους στο σερβιρισμένο πιάτο. Αντίθετα, στα υπόλοιπα πιάτα πρόσθεσα λίγους φρέσκους κόκκους, άψητους, και το άρωμα που έδιναν έστω και έτσι, ήταν υπέροχο!!! Αναρωτιέμαι πως θα ήσαν ελαφρά μόνο τοσταρισμένοι… Την επόμενη φορά…Ανάλογα μεε το πόσο κρεμώδες το προτιμάτε, αφήνετε το risotto λιγότερο ή περισσότερο να μαγειρευθεί μετά την προσθήκη του mascarpone. Λίγα δευτερόλεπτα, πολύ κρεμώδες, ένα ολόκληρο λεπτό, αισθητά πιο σφικτό.