Αυτή και αν είναι νοστιμιά!!! Αυτή και αν είναι ξεχωριστή συνταγή!!! Απλή μα ταυτόχρονα πλούσια. Με υλικά φτωχικά αλλά με μία γοητεία “άλλων εποχών”. Χωρίς πολλά χρώματα αλλά ταυτόχρονα με τόσες αποχρώσεις γεύσεων και αρωμάτων… Χωρίς εξεζητημένες γεύσεις, αλλά ακριβώς για αυτό τόσο ειλικρινής, τόσο άμεση.Η συνταγή είναι από την Τοσκάνη. Στην αυθεντική της, λοιπόν, εκδοχή, χρησιμοποιεί ένα από εκείνα τα διάσημα φλασκιά, τα γυάλινα μπουκάλια, τα στρογγυλά και με μακρύ λαιμό, στα οποία φυλάνε το περίφημο κρασί της περιοχής. Πράγματι, η συνταγή έχει το όνομα “Fagioli nel fiasco” (που σημαίνει“φασόλια στο φλασκί”)Και να ήταν μόνον αυτή η πρωτοτυπία… Υπάρχουν και άλλεςΟ τρόπος που βράζουν. Το σκεύος μέσα στο οποίο βράζουν. Η παρουσία ελάχιστων υλικών. Το λιγοστό νερό.Οι παλιοί της περιοχής συνήθιζαν να λένε για να την περιγράψουν"θέλει ξερά φασόλια, ένα φλασκί χωρίς την ψάθινη επένδυσή του, ένα τζάκι, κάρβουνα που να “τρίζουν”, λίγα αρώματα από το χωράφι, σκορδάκι και το εξαιρετικό ελαιόλαδο των δένδρων μας..."Ε, δεν ήθελε περισσότερα για να τραβήξει την προσοχή μου και τελικά χαίρομαι που αποφάσισα να τη δοκιμάσω. Είναι ένα πιάτο νόστιμο, πολύ θρεπτικό, πραγματικά αναζωογονητικό τις κρύες μέρες του χειμώνα.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Το αυτοσχέδιο “πώμα” θα (μπορούμε να) το φτιάξουμε με διάφορους τρόπους. Με ένα κομμάτι χαρτί για τρόφιμα, για παράδειγμα (φυσικά ΟΧΙ εκτυπωμένο και ΧΩΡΙΣ την ειδική μεμβράνη που τα πλαστικοποιεί εσωτερικά). Μπορούμε να κλείσουμε το στόμιο και με ένα κομμάτι στουπί ή με ένα κομμάτι σφικτά συμπιεσμένο βαμβάκι, που θα τα σφηνώσουμε στο λαιμό του φλασκιού. Το νόημα είναι να μπορεί να βγαίνει ο αέρας, ο ατμός, που θα δημιουργείται, μέσα από το μπουκάλι (όπως βγαίνει και από μία σκεπασμένη κατσαρόλα, να μην κάνουμε το φλασκί …χύτρα ταχύτητος!). Στις φωτογραφίες φαίνεται αυτό που έκανα εγώ, με μία σφικτά διπλωμένη λαδόκολλα.Έχω την εντύπωση ότι και ανοικτό να το αφήσουμε το φλασκί, το φαγητό θα γίνει εξ ίσου καλά. Το πολύ πολύ, να πρέπει να έχουμε από δίπλα βραστό νερό (πολύ καυτό, για να μη διακόπτει τον βρασμό), για να το προσθέτουμε από λίγο, με τη βοήθεια ενός χωνιού, κατά τη διάρκεια του βρασμού. Η δυσκολία είναι στο να υπολογίζει κανείς πόσο νερό να προσθέτει κάθε φορά, επειδή το φαγητό πρέπει να μείνει με το λαδάκι του. Σαν αντιστάθμισμα, ένα υπέροχο άρωμα θα γεμίσει την κουζίνα μας. Μετά την πρώτη φορά, όταν και θα ξέρετε πόσο νερό εξατμίζεται και πόσο παραμένει, θα μπορείτε να το δοκιμάσετε.[2] Εάν δεν έχετε αρκετά υψηλή κατσαρόλα, διαλέξτε μία φαρδιά και γύρετε το φλασκί, το επίπεδο των φασολιών θα χαμηλώσει αρκετά. Μόνο που θα μεγαλώσει και η ποσότητα του νερό που θα πρέπει να μπει στην κατσαρόλα. Άρα και ο χρόνος να έρθει σε βρασμό. Άρα και η κατανάλωση ενέργειας. Έτσι, για να το γνωρίζετε…[3] Εάν έχετε τζάκι αναμμένο μπορείτε να μαγειρέψετε τα φασόλια με τον παλιό, τον παραδοσιακό τρόποΔημιουργούμε έναν “κρατήρα” ανοίγοντας χώρο ανάμεσα σε στάχτη και κάρβουνα, τοποθετούμε εκεί μέσα το φλασκί και το περιβάλλουμε με κάρβουνα για ύψος μερικών εκατοστών. Φροντίζουμε να υπάρχουν διαρκώς “ζωντανά” κάρβουνα γύρω από το φλασκί, που θα θερμαίνουν το νερό στο εσωτερικό, για να διατηρείται ο βρασμός. Όπως γίνεται αντιληπτό, θα πρέπει να …κάνει πολύ κρύο έξω και το τζάκι να καίει για ώρες, για να παρέχει αρκετό κάρβουνο/στάχτη για να μαγειρευθεί το φαγητό.Είναι μία συνταγή-υπενθύμηση ότι στην κουζίνα, τα πιο ωραία πράγματα, πολύ συχνά προκύπτουν από ….λάθη!!! Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι ετούτη εδώ η νοστιμιά μας προέκυψε “κατά λάθος”. Δεν θα μπορούσε… Ήδη από τα αγνά και προσεγμένα υλικά της, καταλαβαίνεις αμέσως το πνεύμα της συνταγής, ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Λίγα πραγματάκια μεγάλης θρεπτικής αξίας, βαλμένα μαζί, να μαγειρευθούν σιγά-σιγά, σαν να αποστάζουν την ίδια τους την ψυχή στον αποστακτήρα ενός αλχημιστή (του φέρνει λίγο το φλασκί, δεν συμφωνείτε;). Γιατί αυτό ακριβώς συνέβαινε όταν οι νοικοκυρές ξεχνούσαν για ώρες το φλασκί μέσα στις στάχτες του τζακιού, απορροφημένες οι ίδιες από τις χίλιες άλλες έγνοιες και δουλειές του σπιτιού.Απλά, την ώρα που το φλασκί …“κάνει τα δικά” του, πάνω στη σιγανή σιγανή φωτιά, το μυαλό μου πάει στο ίδιο του το όνομα (“fiasco” (διαβάζεται“φιάσκο”) στα ιταλικά) και δεν μπορώ να μην παραδεχθώ ότι μου πέρασε από το μυαλό πως από ένα “φιάσκο”, από ένα μεγάλο λάθος, δηλαδή, μπορεί να βγεί μία τέτοια νοστιμιά.Και μου ήρθαν και άλλες τέτοιες περιπτώσειςτα chips, για παράδειγμα. Ε, φαίνεται ότι δημιουργήθηκαν το 1853, από ένα λάθος ή, καλύτερα, από ένα πικάρισμα που δεν πέτυχε. Απελπισμένος από τις διαμαρτυρίες και την γκρίνια ενός πελάτη του που του γύριζε πάντα το πιάτο με τις τηγανιτές πατάτες που του σερβίριζε, επειδή τις θεωρούσε πολύ χοντρά κομμένες, ο George Crum του ξενοδοχείου Moon Lake Lodge Resort της Νέας Υόρκης, αποφάσισε μία ημέρα να τις κόψει τόσο λεπτές, σχεδόν διαφανείς, που να είναι αδύνατον να τις τρυπήσει με πιρούνι. “Θα του δείξω τώρα εγώ”, θα σκέφθηκε, τις έριξε σε καυτό λάδι και του τις πήγε για να “του την σπάσει”. Που να φαντασθεί εκείνη την ώρα ότι δημιουργούσε κάτι που θα ήταν η μεγαλύτερη χαρά των παιδιών (αλλά και των διαιτολόγων…), ένα “έργο τέχνης” νοστιμιάς, θερμίδων και χοληστερίνης…Στο γλυκό, τον baba, και στο λάθος του Στανισλάβ Λεστζίνσκι,  έχουμε ήδη αναφερθεί. Το άλλο, όμως, το ξέρετε; Το 1892, ένα νεαρός βοηθός του chef του περίφημου Cafè de Paris στο Μοντεκάρλο, έβαλε υπερβολικά πολύ λικέρ στην κρέπα που του είχε ζητήσει ο chef να ετοιμάσει για τον πρίγκιπα και μελλοντικό βασιλιά της Αγγλίας, το Εδουάρδο (τον 7ο, παρακαλώ!). Του νεαρού πρίγκιπα του άρεσε τόοοοσο πολύ, που ζήτησε από το βοηθό να μάθει πως λέγεται αυτή η τόσο νόστιμη κρέπα. Και εκείνος, θέλοντας να κάνει τον σπουδαίο, και βλέποντας την παρέα του πρίγκιπα, βάπτισε την κρέπα “crêpe princesse”. Ο πρίγκιπας, όμως, που δεν ήταν χαζός και, δεδομένου ότι δεν συνοδευόταν από καμία …μέλλουσα princesse (είπαμε, δεν ήταν χαζός), αποφάσισε, εντελώς δημοκρατικά, να την λέει “crêpe Suzette”, από το όνομα της κοπέλας που τον συνόδευε, προφανώς…..Πόσο δίκιο είχε ο John Lennon, όταν έλεγε πως “η ζωή είναι εκείνο που σου συμβαίνει ακριβώς όταν εσύ ασχολείσαι με το να κάνεις άλλα σχέδια”… (Beautiful boy) Τα φλασκί το αγόρασα από την οδό Αθηνάς, στη γωνία με την οδό Καλαμίδα, νομίζω (ή μήπως ήταν στη γωνία με την οδό Πρωτογενούς;). Σε ένα μαγαζί με μεγάλη ποικιλία από φιάλες διαφόρων τύπων. Μπορείτε όμως να χρησιμοποιήσετε και οποιαδήποτε άλλη φιάλη παρόμοιου τύπου, για παράδειγμα σαν αυτή που φαίνεται στη φωτογραφία 20. Εάν μάλιστα έχει πιο φαρδύ λαιμό, τόσο η εισαγωγή των ωμών φασολιών, όσο και (κυρίως) η εξαγωγή των μαγειρεμένων, θα είναι πολύ πιο εύκολη. Εάν θέλετε, μπορείτε να δείτε πολλές φωτογραφίες από διαφόρους τύπους φιαλών και να πάρετε ιδέες, στο internet.

Το “πουλάκι το ‘σκασε”!!! Χα, πως σας φαίνεται για τίτλος συνταγής για φασόλια; Την έχει την “δόση του ”, έτσι; Αναμφισβήτητα... Και το ωραίο είναι ότι δεν είναι δικός μου, αλλά ο αυθεντικός τίτλος μίας γνωστής συνταγής από την Τοσκάνη (Toscana). Και πιο συγκεκριμένα του Αρέτσο (Arezzo). Φασόλια σε κόκκινη σάλτσα, με σκορδάκι και φασκόμηλο.Και γιατί “πουλάκι”; Μήπως ο πλήρης τίτλος ήταν (κάποτε) “Θέλει φασόλια το πουλάκι μου; Φασόλια θα του κάνω...” ; Αλλά εκείνο το “το ‘σκασε”; “δραπέτης” το πουλάκι; Και από πού να δραπέτευσε; Βρε μπας και ήταν κραυγή απόγνωσης κάποιας... μυστακιοφόρας και μαυροφορεμένης κυράς που το “πουλάκι” του σπιτιού αποδείχθηκε... αποδημητικό και έφυγε για άλλα κλίματα, πιο...“θερμά” και με λιγότερες...“τρίχες”;Τίποτα από όλα αυτά. Οι νοικοκυρές της περιοχής, πλούσιας –μεταξύ άλλων– σε κυνήγι, μαγειρεύουν συχνά τα πουλάκια (χωρίς εισαγωγικά αυτά) που φέρνει στο σπίτι ο σύζυγος-κυνηγός, με μία σαλτσούλα ντομάτας, αρωματισμένη με σκόρδο και φασκόμηλο. Πλησιάζουμε... Όταν λοιπόν ο κυνηγός γυρίζει στο σπίτι χωρίς θηράματα, όταν δεν υπάρχουν πουλάκια, δεν απομένει παρά να μαγειρέψουν... φασόλια (που πάντα υπάρχουν στο σπίτι) με τον ίδιο τρόπο.Αυτή η συνταγή, λοιπόν, των φασολιών προβλέπει να πέφτουν στο τέλος του μαγειρέματός τους ακριβώς σε μία τέτοια σαλτσούλα... Επειδή το πουλάκι που, κανονικά, θα έπρεπε να είναι εκεί μέσα, δεν υπάρχει, “την έχει κοπανήσει”, έχει “δραπετεύσει”...Ναι, αλλά ότι οι ρίζες της συνταγής; Λένε ότι πάνε πίσω, στην εποχή που οι λαθροθήρες της περιοχής, όταν επέστρεφαν από το κυνήγι και αυτό δεν είχε πάει καλά, τα λίγα θηράματα (μικρά πουλάκια, συνήθως πιτσουνάκια, στούρνους (τσιρόνια), τσίχλες) τα έψηναν στη σούβλα και στη συνέχεια τα προσέθεταν σε αρωματισμένα βραστά φασόλια, σοτάροντάς τα για λίγο πάνω από τη φωτιά για να νοστιμίσει το φαγητό. Εκδοχή που ταιριάζει πολύ με τον σημερινό τρόπο μαγειρέματός τους.Όπως να’ναι, είναι μία νόστιμη, αρωματική συνταγή για φασόλια, ένας διαφορετικός τρόπος να τα μαγειρέψει κανείς. Στην αυθεντική της εκτέλεση γίνεται με μία ποικιλία φρέσκων λευκών ψιλόφλουδων φασολιών, κανονικού μεγέθους, που επιτρέπουν το μαγείρεμά τους χωρίς να θέλουν μούλιασμα προηγουμένως. Εγώ την έφτιαξα με βραστερούς γίγαντες Καστοριάς (μας αρέσουν ιδιαίτερα), φυσικά βαλμένους σε νερό όλο το βράδυ. Και την περιγράφω με φρέσκα φασόλια χάντρες, που και αυτά δεν χρειάζονται μούσκεμα από την προηγούμενη. Επιλέξτε τι σας ταιριάζει περισσότερο.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Το πιάτο ΔΕΝ είναι σούπα φασόλια, δεν πρέπει να “κολυμπάει” στα υγρά. Από την άλλη, δεν είναι και στεγνά, κοκκινισμένα φασόλια. Συνεπώς, φροντίστε η σάλτσα να είναι σχετικά δεμένη, αλλά υπολογίστε και ότι θα μαγειρευθεί άλλα 15-20 λεπτά. Κρατήστε και ένα-δυό φλυτζάνια από το νερό όπου έβρασαν τα φασόλια και εάν χρειασθεί («που θα χρειασθεί...), προσθέτετε λίγο-λίγο κατά τη διάρκεια αυτού του δεύτερου μέρους του μαγειρέματός τους.[2] Εάν σας αρέσουν οι καυτερές γεύσεις, προτιμήστε αντί του πιπεριού (ή επιπρόσθετα σε αυτό) θρυμματισμένη καυτερή πιπερίτσα, που θα τσιγαρίσετε μαζί με το σκόρδο και το φασκόμηλο στο βήμα 3.[3] Και πως μπορούμε να “σκεπάσουμε τα φασόλια με 4 εκατοστά νερό”, αφού μόλις ρίξουμε το νερό πάνω τους, πολλά από αυτά ανεβαίνουν στην επιφάνεια; Πολύ απλό, τα στρώνουμε ομοιόμορφα, υπολογίζουμε πόσο πιο ψηλά είναι τα 4 εκατοστά, σημαδεύουμε με το χέρι και προσθέτουμε νερό μέχρι το σημείο αυτό.Και ήρθε η ώρα για μία “αμαρτωλή” προσθήκη. Σε ένα κατσαρολάκι με βραστό νερό ζεματίζουμε στα γρήγορα (1-2 λεπτά) χωριάτικο λουκάνικο, από το οποίο έχουμε αφαιρέσει το εξωτερικό του. Το κόβουμε σε μικρότερα κομμάτια, το προσθέτουμε στη κατσαρόλα με τα φασόλια, 5 λεπτά αφού πέσουν αυτά τα τελευταία (συνεπώς 15-20 λεπτά πριν ολοκληρωθεί το μαγείρεμά τους), ανακατεύουμε καλά και σερβίρουμε.Tο πιάτο μπορεί να γίνει και με ξερά φασόλια (χάνδρες ή και λευκά), απόδειξη οι φωτογραφίες!! Σε αυτή τη περίπτωση, τα φασόλια θέλουν κανονικά μούλιασμα όλο το βράδυ και οι χρόνοι βρασμού δεν θα είναι οι ίδιοι αλλά ασφαλώς μεγαλύτεροι.Για όσους, σαν και μένα, μεγάλωσαν με western spaghetti, Terence Hill και ταινίες του τύπου “Το όνομά μου είναι Κανένας”, αυτή η συνταγή θα έπρεπε να φτιάχνεται σε τηγάνι, να τρώγεται καθισμένοι σε μία κοτρώνα στο ύπαιθρο και να λέγεται...."φασόλια alla Bud Spencer!" !!!Με την ευκαιρία, γνωρίζετε τη συνταγή για «σκορδομακάρονα με αχιβάδες “στη θάλασσα»”. Ενδιαφέρουσα... Σκορδάκι, μαϊντανό και θρυμματισμένη καυτερή πιπερίτσα. Και αλατάκι, φυσικά. Που είναι οι αχιβάδες; Μα, “στη θάλασσα”, φυσικά, το λέει και ο τίτλος.. Ακριβώς όπως εδώ λείπει το πουλάκι...Καλημέρα σας !!

Μία συνταγή που οφείλεται στoν κεφάτο σχολιασμό και τις ενδιαφέρουσες προσθήκες του μέλους Thermaikos σε μία άλλη συνταγή, τα “Φασόλια γίγαντες στον φούρνο, alla bostoniana” Σε αυτές τις παρατηρήσεις, λοιπόν. είναι αφιερωμένη η συνταγή.Έλα όμως που σήμερα είναι και η γιορτή του πατέρα!!! Και βρήκα πρωί-πρωί να με περιμένει το δώρο της κόρης μου.... Ένα καραβάκι από πηλό, μια ζωγραφιά και δύο γιασεμάκια.Σε αυτό (και αυτήν) είναι αφιερωμένη η φωτογραφία της συνταγής. Έτσι κι’ αλλιώς, υπάρχουν πολλές άλλες στα βήματά της.Λίγα μυστικά ακόμαΑυτός ο τρόπος μαγειρέματος, γνωστός και σαν“boston baked beans”, μπορεί κάλλιστα να εφαρμοσθεί και για άλλους τύπους φασολιών.Φυσικά και γίνεται και με άλλα φασόλια το φαγητό. Δοκιμάστε το με γίγαντες ή με κόκκινα φασόλια

Τα κόκκινα φασόλια μπήκαν πρόσφατα στην διατροφή μας και μας αρέσει πολύ η πλούσια γεμάτη γεύση τους που θυμίζει κάστανο. Έτσι αντί για σκέτα λευκά φασόλια στον φούρνο ή στην κατσαρόλα, μπορούμε να βάζουμε σε ίση ποσότητα κόκκινα και έτσι να αναβαθμίσουμε το παραδοσιακό κλασικό μας πιάτο. #Αύγουστος

Για όσους αρέσουν τα φασόλια και θέλουν να τα τρώνε με πολλούς τρόπους, εδώ έχουμε μικρά φασόλια στο φούρνο με μια καπνιστή και γλυκιά γεύση.Λίγα μυστικά ακόμαΜπορούμε να αυξομειώσουμε τα υλικά μας ανάλογα με τα γούστα. Αν θέλουμε να γίνει λίγο πιο γλυκό το φαγητό μας μπορούμε να βάλουμε παραπάνω κέτσαπ ή ακόμα και λίγη μαύρη ζάχαρη. Αυτό που κάνει την διαφορά στο πιάτο είναι η καπνιστή πάπρικα.

Τα κόκκινα φασόλια είναι ένας τύπος φασολιών που μπορούν να παρέχουν ιδιαίτερα οφέλη για την γενική υγεία, καθώς αποτελούν πολύ καλή πηγή πρωτεΐνης και φυτικών ινών. Οι διαιτητικές ίνες βοηθούν στη μείωση της χοληστερόλης και κρατάνε την καρδιά υγιή. Περιέχουν πολλές βιταμίνες και μέταλλα ζωτικής σημασίας για το σώμα.Μπορούν άνετα να αντικαταστήσουν το κρέας.Είναι μια νηστίσιμη συνταγή που μπορείτε να την συνοδεύσετε με ρύζι.

Μια δροσερή πατατοσαλάτα με κόκκινα φασόλια και φρέσκα κρεμμυδάκια, είναι μια εύκολη συνταγή για όλους!Λίγα μυστικά ακόμαΑν δεν θέλετε το ξύδι μπορείτε να βάλετε  μισό λεμόνι ή και ολόκληρο ανάλογα με τα γούστα σας...

Εξαιρετικά νόστιμα, χυλωμένα φασόλια, λευκά ή κόκκινα ανάλογα με το γούστο σας.Λίγα μυστικά ακόμαΗ συνταγή, παλιά και δοκιμασμένη. Τι να έχει να προσθέσει παραπάνω ένας ερασιτέχνης σαν κι' εμένα. Θυμάμαι, λοιπόν, εκείνες τις ταινίες γουέστερν, όπου ο (πρωταγωνιστής) σκληρός έτρωγε πάντοτε φασόλια, στη μέση του πουθενά, τυλιγμένος με μία κουρελιασμένη καπαρντίνα, με ξύλινο κουτάλι και μαγειρεμένα πάντα σε τηγάνι..... Μου είχε εντυπωθεί τo πόσο χυλωμένα ήσαν. Αντέγραψα τη μέθοδο που χρησιμοποιούν στη Λευκάδα (Εγκλουβή) για να ετοιμάζουν τις περίφημες φακές τους και την εφάρμοσα στα φασόλια. Το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό.   Το “μυστικό” είναι το κρύο νερό. Και το συνεχές, κυκλικό, ανακάτεμα, σε χαμηλή φωτιά. Α, και να ‘ναι καλά, βραστερά τα φασόλια. Αλλιώς, η αρχική μία ώρα θα διαρκέσει ….. περισσότεροhttps://www.youtube.com/watch?v=RWqnImxiVCI

Το “Not-Hummus” από άσπρα φασόλια, με ψημένο σκόρδο και αρωματικά είναι μία εξαιρετική σάλτσα, μία “αλοιφή”, που μπορεί να είναι έτοιμη σε 35 με 40 λεπτά, του χρόνου ψησίματος του σκόρδου συμπεριλαμβανομένου!Η ιδέα να προσθέσω ένα ολόκληρο κεφάλι σκόρδου δεν είναι δική μου αλλά της Fran (https://beautyfoodblog.com/hummus-di-fagioli-bianchi-e-aglio-arrostito-roasted-garlic-and-white-bean-dip/). Και μπορεί να σας τρομάζει, αλλά θέλω να σας καθησυχάσω πάραυτα. Το ψημένο σκόρδο είναι γλυκό, απαλό και κρεμώδες, με λίγα λόγια ...τρελλά νόστιμο!!!Μία πολύ γευστική και κρεμώδης vegan “αλοιφή”, που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε σαν ορεκτκό όχι μόνο στο καθημερινό τραπέζι σας αλλά και σε πάρτυ και γιορτές. Εάν μάλιστα χρησιμοποιηθούν ήδη προβρασμένα φασόλια, είναι και πολύ-πολύ γρήγορη.Και γιατί αυτό το dip φασολιών είναι ένα …“not-hummus”; Λοιπόν, η λέξη hummus, θα το γνωρίζετε ήδη, σημαίνει “ρεβύθια”. Συνεπώς, ότι δεν γίνεται με ρεβύθια δεν μπορεί να λέγεται “hummus”. Κανείς όμως δεν εμποδίζει να το ονομάσουμε …“όχι-hummus”, ονομασία που και παραπέμπει στο γνωστό dip ρεβυθιών αλλά και ...κρατάει τις αποστάσεις! “Ποιητική τη αδεία” λοιπόν σας το παρουσιάζω με αυτό το όνομα. Άλλωστε, not-hummus υπάρχουν πολλά, για δείτε εδώ (https://food52.com/blog/17234-all-the-non-hummus-dips-we-ve-called-hummus) για ιδέες!Γιατί η κουζίνα, όπως και η ζωή, είναι φτιαγμένη από ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ, και όχι από περιορισμούς!#2020

Μια διαφορετικη συνταγη απο τις άλλες απο ανάγκη να βαλει στη διατροφη του ο μικρός τα οσπρια εψαξα και βρήκα μια ιδιαίτερη συνταγή!! Νόστιμο δεν το καταλαβαίνεις το κερασα και δεν τους ειπα οτι εχει φασολια και το έφαγαν και τρελάθηκαν!!!

Μια συνταγή που όπως λέει η μαμά μου την έκανε η μαμά της, η γιαγιά μου, πολύ συχνά. Είχε και εκείνη χρόνια να τα φτιάξει και την περασμένη εβδομάδα την θυμήθηκε. Έτσι σε μια από τις καθημερινές μας βιντεοκλήσεις που την ρώτησα τι μαγείρεψε μου είπε πως έφτιαξε τα μαυρομάτικα όπως συνήθιζε να τα φτιάχνει η μαμά της. Σήμερα λοιπόν την έφτιαξα και εγώ και πραγματικά την απολαύσαμε και για αυτό και την μοιράζομαι μαζί σας.Ένας πολύ διαφορετικός τρόπος να φάμε τα μαυρομάτικα φασόλια. Την αφιερώνω στη Ναυσικούλα, που αν και όπως μας είπε δεν της αρέσουν καθόλου τα μαυρομάτικα, πιστεύω πως αν τα δοκιμάσει έτσι θα αλλάξει γνώμη.#μένουμεσπίτι#2020

Τα φασόλια αυτά είναι η αδυναμία μου, τα φτιάχνω από σαλάτα με χταπόδι σαν ξερά μέχρι με κρέας φρέσκα, είναι υπέροχα όπως και να τα μαγειρέψεις