«Α, έχουμε και επιδόρπιο;» με ρώτησε η Α. βλέποντας με να καθαρίζω τις φράουλες. «Θα δεις...» της απάντησα καθώς προετοίμαζα ένα πιάτο-έκπληξη που, πιστεύω, θα λατρέψουν όσοι αγαπούν τις γλυκοκαυτερές γεύσεις όπως εμείς! #2020 με#φράουλες

Ως φοιτητής κι εγώ –εδώ και 35 χρόνια...- γνωρίζω από πρώτο χέρι πως κανένα πιάτο δεν είναι πιο «φοιτητικό» από μία καλοφτιαγμένη μακαρονάδα. Γίνεται γρήγορα, σε χορταίνει οικονομικά και αν είσαι τυχερός την μοιράζεσαι με στυλ(όρος απαράβατος: σκόρδο ή κι οι δυο μας ή κανείς!)

Γιατί στη Μάνη.. ξέρουν από μακαρονάδες!#φοιτητής

Για φοιτητές με... απαιτήσεις, μια συνταγή με κοσμοπολίτικο γκουρμέ touch –καθότι μεταμορφώνει σε σως μία κλασική κρύα ισπανική σούπα- για την οποία όμως δε θα χρειαστείτε τίποτε περισσότερο από μια κατσαρόλα και ένα μούλτι. Το’ χουμε; #φοιτητής #ΕπιλέγωΝαΜαγειρεύω

Δεν πρόκειται για τη μακαρονάδα που πριν μερικούς μήνες είχε γίνει viral (και ζητούσε ντοματίνια και φούρνο) αλλά για ένα πολύ #γρήγορο πιάτο της Ελένης Ψυχούλη που μυρίζει καλοκαίρι

Μία νηστίσιμη μακαρονάδα με φρέσκα μανιτάρια και πολύ σκόρδο! Πολύ νόστιμη και πολύ γρήγορη!Λίγα μυστικά ακόμαΤο βίντεο της συνταγής εδώ.

Ένα εύκολο φαγητό που δεν θέλει παραπάνω από 20 λεπτά για να είναι έτοιμο!εύκολο,γρήγορο και πραγματικά γευστικό! Ειδικό για μακαρονάδες!

Αγαπημένο φαγητό μικρών και μεγάλων!! #βόλτα

Η ... “παραγωγή” φέτος σε αχιβαδούλες ήταν αρκετά μεγάλη (καθαρή “γενοκτονία” στη πραγματικότητα). Έπρεπε λοιπόν να βρω και άλλους τρόπους να τις καταναλώσουμε, πέρα από τα εξαιρετικά “spaghetti με αχιβάδες”, σε λευκή ή σε κόκκινη σάλτσα, με …κρυμμένα “Μυστικά”  ή και χωρίς.Τούτη εδώ είναι συνταγή από την Versilia, μία παραλιακή πόλη της επαρχίας Lucca, στη βορειοδυτική Τοσκάνη, με την ατελείωτη πραγματικά χρυσή αμμουδιά της που, εκτός από το να προσελκύει πολλούς τουρίστες, κρύβει μέσα της, σε λίγα μόλις εκατοστά βάθος, μία ποικιλία άγριων αχιβάδων με πολύ νόστιμο κρέας.Φαγητάκι (ορεκτικό / μεζές) εύκολο, γρήγορο και με πολύ ωραία γεύση, μεζές για πολλαααααά ουζο-τσιπουράκια !!!Λίγα μυστικά ακόμα1] Οι αχιβάδες απαιτούν μία μικρή προετοιμασία για να είμαστε από την πλευρά της ασφάλειας όταν θα τις φάμε. Κατ’ αρχήν τις πλένουμε σε αρκετό νερό, να απομακρυνθούν τυχόν ακαθαρσίες που καμιά φορά συνοδεύουν τις αγοραστές αχιβάδες (φύκια, κομματάκια άμμου κλπ). Στη συνέχεια, απομακρύνουμε σαν ΜΗ ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ, όσες παραμένουν ανοικτές. Θα έπρεπε να έχουν κλείσει, σαν αντίδραση στην “ενόχληση” αγγίζοντας τες με τα χέρια όσο τις πλένουμε, και αν δεν το έχουν κάνει σημαίνει ότι είναι ήδη πεθαμένες. Κατόπιν, απομακρύνουμε και πάλι σαν ΜΗ ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ για φάγωμα, όσες παραμείνουν κλειστές και μετά την δοκιμασία που περνούν με το ολιγόλεπτο τσιγάρισμά τους.[2] Ένα δεύτερο σημείο που θα πρέπει να προσέχετε με τις αχιβάδες είναι ότι δεν θέλουν πολύ ώρα στη φωτιά, καταστρέφεται το κρέας τους αν τις μαγειρέψουμε για πολύ ώρα. Για τις γυαλιστερές που βρίσκει κανείς στο εμπόριο, ένα 10λεπτο είναι ένας καλός χρόνος. Για τις πολύ μικρούλες που μαζεύω εγώ στην άμμο της παραλίας, το 5λεπτο-6λεπτο είναι ήδη πολύ-πολύ ικανοποιητικό.3] Το κρασάκι πέφτει στο τηγάνι σαν έχει ανοίξει ένα μέρος από τις αχιβάδες και όχι όλες. Και αυτό για να έχει τον χρόνο ένα μέρος του να εξατμισθεί, χωρίς να επιβαρύνει όμως τις αχιβάδες με επιπλέον χρόνο εκείνου που τους είναι απαραίτητος για να μαγειρευθούν. Αλλά δεν μπαίνει και από την αρχή, διότι τότε θα είχε εξατμισθεί όλο μέχρι να γίνουν οι αχιβάδες. Και τότε η σάλτσα θα είναι πολύ λίγη σε ποσότητα, μόνο από το θαλασσινό νερό που θα αποβάλουν οι αχιβάδες. Είναι κρίμα να χαθεί τέτοια νοστιμιά !!! Θέλει μία “ισορροπία”, που αποκτάτε με την εμπειρία (ή τις κατάλληλες συμβουλές).4] Ακόμη και αν έχουμε “πάρει τα μέτρα μας” και αφήσουμε τις αχιβάδες σε αλμυρό νερό να αποβάλουν την άμμο από το εσωτερικό τους, μπορεί να βγάλουν και άλλη όταν μαγειρευθούν. Για τον λόγο αυτό, το ζουμάκι τους το φιλτράρουμε σε λεπτή σήτα πριν το ρίξουμε ξανά στο τηγάνι για να το χρησιμοποιήσουμε (δείτε και βήμα 18).

Έτσι την φτιάχνουν στα περισσότερα σημεία της χώρας,κυρίως στις πόλεις που είναι πιο γρήγοροι οι ρυθμοί της ζωής!

#οικογένειαΑυτό το φαγητό το έκανε μια γιαγιούλα που γνωρίζω από την παιδική μου ηλικία -στο χωριό που επισκεπτόμασταν τα καλοκαίρια-, στον ξυλόφουρνό της και το κρέας το έβραζε στο τσουκάλι στο τζάκι! Εννοείται ότι είχε δικά της ζώα, όπως και ο πελτές, το στακοβούτυρο και η μυζήθρα η ξερή ήταν κι αυτά δικά της! Αυτήν τη νοστιμιά βέβαια δε θα την αγγίξω´ ποτέ! Αλλά και στον συμβατικό φούρνο, είναι ένα φαγητό απίστευτο! 🥰

Ο μαϊντανός μπαίνει περίπου παντού (κι ας μην ενθουσιάζει την Α.) Στο πιάτο αυτό παρ’ όλ’ αυτά –που μπορεί να σταθεί ως πρώτο σε κάθε είδους και κάθε εποχής τραπέζι- δεν είναι ένα ακόμα από τα #μυρωδικά της συνταγής αλλά το βασικό συστατικό της σάλτσας #ΔιεθνήςΠοδιά24