Το μνημόνιο είναι εδώ. Καλό θα ήταν να μάθουμε να ζούμε με ψίχουλα. Άντε, ας είναι, και με λίγα μακαρόνια ..... Και ίσως και λίγα μανιτάρια.Λίγα μυστικά ακόμαΗ πρωτότυπη συνταγή, από ένα αγροτόσπιτο έξω από την Σιένα (Siena) της Τοσκάνης (Toscana), ήταν με pici, ένα ζυμαρικό που μοιάζει με τα spaghetti (ίσως λίγο πιο χοντρά) αλλά είναι φτιαγμένα στο χέρι, με μία ζύμη από αλεύρι και νερό (και σπάνιες φορές λίγο αυγό). Είπαμε, είναι ένα φτωχό πιάτο. Ελλείψει pici (λίγο παρακάτω στο Montalcino με το εξαιρετικό chianti κρασί του θα τα βρείτε σαν “pinci”), γίνονται το ίδιο καλά με spaghetti (στην πραγματικότητα, είναι χωριάτικα spaghetti). Κάνουν όμως το ίδιο καλά και άλλοι τύποι μακρόσχημων ζυμαρικών, όπως fettuccine bavette, tagliatelle, ακόμα και οι χειροποίητες χυλοπίτες που διακρίνονται στις φωτογραφίες.Τα ψιχουλάκια πρέπει να τηγανισθούν, να πάρουν χρώμα, χωρίς όμως να καούν, να ξεροψηθούν και σκληρύνουν. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να μείνουν για πολύ μέσα στο τηγάνι. Πράγμα το οποίο με τη σειρά του σημαίνει ότι το ελαιόλαδο πρέπει να είναι καυτό όταν θα πέσουν μέσα. Για να προλάβουν δε να “ρουφήξουν” γεύση και αρώματα από το σκόρδο και το μπούκοβο, πρέπει αυτά να “τα έχουν ήδη περάσει” στο λάδι, πολύ καλής ποιότητας και αυτό. Συνεπώς (αυτά) να έχουν μείνει αρκετή ώρα εκεί μέσα. Αυτό το τόσο απλό πράγμα έχει την καθοριστική σημασία στην ετοιμασία του πιάτου το οποίο, φτωχικό όπως είναι, δεν έχει να περιμένει από κάπου αλλού “βοήθεια” παρά από το άρωμα του σκόρδου, την ένταση της καυτερής πιπεριάς, την αγνή γεύση του καλού λαδιού, την φρεσκάδα του μαϊντανού, την σαρκώδη υφή των μανιταριών.

Είναι τόσο γρήγορο στην ετοιμασία του πιάτο, που δεν αξίζει να γράφεις μακριές περιγραφές.Είναι τόσο νόστιμο πιάτο, που θα το αδικήσεις αν γράψεις μακριές περιγραφές.Είναι τόσο πλούσιο σε θερμίδες πιάτο, που...”καλύτερα να πάς για τρέξιμο αντί να κάθεσαι και να γράφεις μακριές περιγραφές”.Είναι τόσο οικονομικό πιάτο, που δεν αξίζει να χαλάσεις τόσο μελάνι γράφοντας μακριές περιγραφές.Λίγα μυστικά ακόμαΌπως θα είδατε, οι ποσότητες των υλικών δεν δίνονται με ακρίβεια. Άλλωστε, δεν μπορούν να προσδιορισθούν με ακρίβεια, αφού καθορίζονται κυρίως από το μέγεθος των μανιταριών, από την όρεξή σας αλλά και από τις προτιμήσεις σας (εάν ένα υλικό σας αρέσει περισσότερο ή λιγότερο σε σχέση με κάποιο άλλο).Κάνοντας μία παραδοχή ότι τρία τέτοια γεμιστά μανιτάρια, ενός μέτριου προς μεγάλο μέγεθος (με διάμετρο του καπέλου τους κάπου εκεί, στα 6 εκατοστά), θα χρειασθείτε έξι τέτοια μανιτάρια ανά άτομο. Σύνολο 12 το ζευγάρι ή 24 οι τέσσερις.Δεν είναι και λίγα, δείτε πόσο όγκο πιάνουν 24 μανιτάρια αυτού του μεγέθους μέσα στο ψυγείο και... φτιάξτε τα αμέσως, μην τα αφήσετε να σας δεσμεύουν ένα ολόκληρο ράφι. Κυρίως όμως, φτιάξτε τα όσο είναι φρέσκα. Χάνουν την φρεσκάδα τους και τη νοστιμιά τους πολύ γρήγορα, μέσα σε λίγες ώρες.Το μέγεθος των μανιταριών και ο αριθμός που θα ετοιμάσετε, καθορίζει τις ποσότητες και των άλλων υλικών. Είναι όμως υλικά τόσο απλά, που υπάρχουν ανά πάσα στιγμή σε κάθε σπίτι (λέμε τώρα...) που μπορείτε να τα έχετε δίπλα σας και να χρησιμοποιήσετε τις ποσότητες που θα απαιτηθούν. Οι κανόνες είναι απλοίη μαργαρίνη (και πολύ περισσότερο το φρέσκο βούτυρο) με μέτρο, ίσα ίσα για να νοτίσει και νοστιμέψει τα μανιτάρια, το τυρί όσο σας αρέσει αρκεί να μη ρίξετε ένα “βουνό” από πάνω, θα εμποδίσει τη ντομάτα και αυτή η τελευταία και πάλι όση θέλετε, με τον προηγούμενο περιορισμό. Τελεία!!!

Όταν είδα για πρώτη φορά τη συνταγή της Kimwlos για την «οσπριάδα», για τα «Κρητικά Παλληκάρια», μου φάνηκε πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα. Σκέφθηκα πως κάποια στιγμή θα έπρεπε να τη δοκιμάσω!Η συνταγή που ακολουθεί δεν είναι απλά μία γευστική παραλλαγή της κρητικής «πανσπερμίας». Η προσθήκη του ρυζιού θα αυξήσει την βιολογική αξία της πρωτείνης των οσπρίων σε επίπεδα εκείνης του κρέατος, όταν μάλιστα αυτό το ρύζι είναι ακατέργαστο, καστανό, αυξάνει κατακόρυφα μάλιστα, την ποσότητα των φυτικών ινών, κάνοντας το φαγητό μας πολύ πιο χορταστικό και υγιεινό.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Το καστανό ρύζι είναι ΠΟΛΥ πιο περιεκτικό σε θρεπτικές ουσίες και βιταμίνες από το επεξεργασμένο αποφλοιωμένο λευκό ρύζι. Για παράδειγμα, αυτό το δεύτερο, μετά την επεξεργασία του και την απομάκρυνση του φλοιού του, χάνει, ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ, περίπου το 70% της βιταμίνης Β3, το 80% της βιταμίνης Β1, το 90% της βιταμίνης Β6, τη μισή ποσότητα μαγνήσιου, το μισό του φώσφορο, το 60% του σίδηρου και ΟΛΕΣ τις φυτικές του ίνες.Οι πολύ σημαντικές αυτές ουσίες είναι υδατοδιαλυτές, το βράσιμο συνεπώς του ρυζιού σε νερό τις απομακρύνει ούτως ή άλλως. Το παραδοσιακά βρασμένο λοιπόν καστανό ρύζι έχει χάσει, μέσα στο νερό που θα πετάξουμε, σουρώνοντάς το, τις περισσότερες από αυτές τις χρήσιμες ουσίες. Και αν αυτό δεν μας νοιάζει όταν μαγειρεύουμε επεξεργασμένο ρύζι (δεν περιέχει και πολλά πράγματα για να τα χάσει…), μας νοιάζει και μας κόφτει με το καστανό ρύζι!Έτσι, ο βρασμός του πρέπει να είναι διαφορετικός. Πρέπει να βράσει αργά, σε πολύ-πολύ χαμηλή φωτιά, και σε μία ποσότητα νερού υπολογισμένη έτσι που να την απορροφήσει όλη με τον βρασμό και να μη μείνει καθόλου που θα χρειασθεί να την απομακρύνουμε σουρώνοντάς το. Και αυτή είναι η διπλάσια ποσότητα σε όγκο από την ποσότητα του ρυζιού.. Ακολουθήστε αυτόν τον τρόπο και θα έχετε ένα ρύζι, όχι μόνο καλοβρασμένο, αλλά και με όλες τις θρεπτικές του ουσίες![2] Και εδώ κρύβεται το πολύ ευεργετικό “μυστικό” αυτής της συνταγής. Πολύς κόσμος δεν πολυσυμπαθεί τα όσπρια και αυτό επειδή παραπονιούνται για τα γαστρεντερικά προβλήματα που τους δημιουργούν. Κάποιοι λοιπόν αλλάζουν το νερό κατά τον βρασμό, κάποιοι απλά τα ξαφρίζουν και κάποιοι προσθέτουν σόδα στο νερό που μουσκεύουν. Αντίο βιταμίνες.Εάν αλλάζουμε συχνά το νερό στα όσπρια, σίγουρα χάνουμε πολλές από τις υδατοδιαλυτές ουσίες τους. Εάν ξαφρίζουμε η απώλεια είναι ίσως μικρότερη αλλά και πάλι υπάρχει. Όσο για τη σόδα… αυτή καταστρέφει τη βιταμίνη Β1.Γι’ αυτό και όχι μόνο ΔΕΝ θα αλλάξουμε το νερό κατά τον βρασμό τους, αλλά και θα το κρατήσουμε, έτσι πλούσιο όπως είναι σε θρεπτικές ουσίες, για να το χρησιμοποιήσουμε στη συνέχεια για το βράσιμο του ρυζιού. Και το “φούσκωμα”; Θα ρωτήσετε Ο καλύτερος τρόπος να το αποφύγετε είναι να τα καταναλώνετε μαζί με σαλάτα, επειδή οι φυτικές της ίνες βοηθούν στη λειτουργία του εντέρου. Ε, εδώ, σε αυτή τη συνταγή, οι φυτικές ίνες δεν λείπουν. Υπάρχουν μάλιστα σε μεγάλη ποσότητα, τόσο στο καστανό ρύζι όσο και στα λαχανικά. Πράγμα που θα βοηθήσει και όσους συνήθως έχουν μία απαρέσκεια προς τα όσπρια.[3] Το βράσιμο γίνεται σε ΠΟΛΥ χαμηλή θερμοκρασία. Και στο 2 ακόμη, σε κλίμακα που φθάνει στο 9. Έτσι, ανάλογα και με την ένταση στο μάτι, θα πάρει περίπου 40 με 45 λεπτά, μπορεί και λίγο παραπάνω. Αυτός ο μεγαλύτερος χρόνος ετοιμασίας του καστανού ρυζιού είναι και ο λόγος που δεν το προτιμούν οι νοικοκυρές. Λες και πρέπει να κάθονται από πάνω και να το βλέπουν!!! Σιγοβράζει σε τόσο χαμηλή θερμοκρασία που μπορείτε να το αφήσετε, ήσυχες ότι δεν θα σας κολλήσει, και να κάνετε άλλες δουλειές, ελέγχοντας απλώς να μην σωθεί το νερό πολύ νωρίς (κάπου θα έχει γίνει λάθος (ή στην ποσότητα του νερού ή στην ένταση στο μάτι) και θα πρέπει να το διορθώσετε προσθέτοντας λίγο ακόμη νερό).Το μαγείρεμα σε χαμηλή θερμοκρασία είναι και λόγος που περιμένουμε ένα λεπτό (ίσως και λίγο περισσότερο) από τη στιγμή που θα χαμηλώσουμε τη θερμοκρασία μέχρι να ρίξουμε το ρύζι, η εστία της κουζανας θα εξακολουθήσει για λίγο ακόμη να είναι πολύ καυτή (εάν βέβαια έχετε κουζίνα αερίου, αυτή η αναμονή δεν χρειάζεται, μειώνετε στο ελάχιστο και ρίχνετε το ρύζι από την πρώτη στιγμή).Στο τέλος του βρασμού θα αφήσουμε το ρύζι να “ξεκουρασθεί”, με την κατσαρόλα σκεπασμένη για περίπου 10 λεπτά.Μπορούμε να δώσουμε περισσότερη γεύση στο ρύζι μας εάν το τοστάρουμε για λίγο πριν ρίξουμε το νερό, ή εάν αντί για νερό το βράσουμε μέσα σε ζωμό.

Οι φρυγανισμένες φέτες με πατέ από μανιτάρια είναι ένα ορεκτικό αρκετά γρήγορο (σε ένα μισάωρο περνούν από το ψυγείο στο τραπέζι σας), χαμηλού κόστους και με εξασφαλισμένη την επιτυχία.Το πατέ μανιταριών, φτιαγμένο με βούτυρο, μανιτάρια, κρεμμύδι και αυγό, μας επιτρέπει να ετοιμάσουμε δεκάδες μπρουσκέτες με κόστος λίγα μόνο ευρώ και, ταυτόχρονα, να προσφέρουμε ένα πατέ “γαργαλιστικό” και με πολύ λεπτή γεύση.Λίγα μυστικά ακόμαΜπορούμε να επιλέξουμε να φτιάξουμε είτε μικρές (και περισσότερες ανά άτομο) φετούλες, χρησιμοποιώντας ψωμί μπαγκέτας, είτε “φετάρες”, κομμένες από καρβέλι και τεμαχισμένες στα 2 ή στα 3.Εάν φέρνουν στη λαϊκή σας σχινόπρασο (το να το ψάξετε σε σουπερμάρκετ είναι –μάλλον– χαμένη υπόθεση), μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε μαζί με τον μαϊντανό στο σερβίρισμα. Η ξεχωριστή του γεύση (κάτι ανάμεσα σε φρέσκο κρεμμυδάκι και σκόρδο) ταιριάζει θαυμάσια με την γεύση του πατέ των μανιταριών.Μπορούμε να αλείψουμε το πατέ και χλιαρό, όπως θα βγεί από το μίξερ, στις φέτες και να το σερβιρίσουμε έτσι. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να μειώσουμε την ποσότητα του βούτυρο, ίσως και στα 2/3 (στα 100 γρ. περίπου), για να μη νοιώθουμε έντονη την γεύση του. Τώρα ο μαϊντανός του πάει και σε μεγαλύτερη ποσότητα.Στις φωτογραφίες εμφανίζονται λιγότερα καρύδια από αυτά που θέλει η συνταγή, διότι, απλούστατα, την “ημέρα της φωτογράφισης”, δεν είχα παρά κάποια που περίσσεψαν από παλαιότερη “συνεργασία”. Ζητούσε πολλά ο ατζέντης τους για καινούργια και δεν πήρα.Αντίθετα, προσέθεσα στο τηγάνι, από την αρχή του σοταρίσματος, και μία κατά-κόκκινη και κατά-καυτερή πιπεριά. Αγκάλιασε “θερμά” την λεπτή γεύση των μανιταριών και την “δυνάμωσε”. Ίσως, απλά, να ήταν αρκετή η μισή μόνο.Επίσης, προσέθεσα και 3 φιλετάκια αντσούγιας μέσα στο μίξερ. Δεν πολύ-φάνηκε η γεύση τους. Ξέροντας πόσο “δένει” η έντασή της με την ήπια γεύση των μανιταριών, την επόμενη φορά λέω να προσθέσω καμιά δεκαριά.

Για τα βρασμένα πασχαλινά αυγά αλλά και για όλες τις εποχές του χρόνου...Λίγα μυστικά ακόμαΑν θέλετε μπορείτε να βάλετε και μια φέτα τυρί του τοστ εκτός από το ζαμπόν. Μπορείτε να αλείψετε επίσης και με λίγη μουστάρδα το εσωτερικό του φύλλου αν σας αρέσει αυτός ο συνδυασμός...

Μια αυθόρμητη συνταγή αφού πριν από κάτι μέρες είχαμε φτιάξει πίτσα και μας περίσσεψαν κάποια υλικά. Φυσικά ο καθένας θα βάλει ότι υλικά του αρέσουν. Σας εγγυώμαι ότι είναι πανεύκολο και πεντανόστιμο, ειδικά αν σκεφτείτε ότι δεν πρόλαβε να βγει από τον φούρνο και όρμηξαν αμέσως.😂❤️😊

Ένα πλήρες πιάτο. Ένα πιάτο με κοτόπουλο (ψαχνά, ζουμερά κομμάτια στήθους), με υπέροχα χρώματα (χάρις στις διαφορετικού χρώματος πιπεριές), με δυνατές γεύσεις (ας όψεται η …πληθωρική παρουσία του carry, αλλά και η έντονη της καυτερής πιπερίτσας), και με μία “συνοδεία-έκπληξη”. Μία …Μαύρη Αφροδίτη, όνομα και πράγμα!Ένα ρύζι διαφορετικό που, εάν αποφασίσετε να το δοκιμάσετε, θα κλέψει τις καρδιές σας.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Το ρύζι venere είναι ένα ρύζι αναποφλοίωτο (αφαιρείται μόνο η φλούδα του που δεν είναι βρώσιμη), με μία πολύ ιδιαίτερη γεύση και με ένα άρωμα που θυμίζει φρεσκο-ξεφουρνισμένο ψωμί!Το ρύζι venere (προφέρεταιΒένερε) είναι ένας τύπος ρυζιού σκούρου χρώματος (σκούρο μωβ) και πολύ πλούσιο σε θρεπτικές ουσίες. Το σκούρο χρώμα του οφείλεται στο χρώμα της εξωτερικής του στιβάδας, του περικάρπιου, ενώ εσωτερικά είναι άσπρο.Με προέλευση την Κίνα (όπου μέχρι το ‘800 καλλιεργείτο, σαν “μαύρο ρύζι”, αποκλειστικά για τον Αυτοκράτορα και την Αυλή του), το ρύζι venere έχει πάρει το όνομά του από την Θεά του έρωτα, την Αφροδίτη (Venere για τους Ρωμαίους), ακριβώς επειδή στην αρχαία Κίνα του αποδίδοντο ιδιαίτερα υψηλές αφροδισιακές ιδιότητες.Το ρύζι, λοιπόν, αυτό μπορεί να μαγειρευθεί (να βράσει) με περισσότερους από ένα τρόπουςΟ πρώτος είναι αυτός που είδαμε μόλιςΓεμίζουμε την κατσαρόλα με νερό, όταν αυτό βράσει αλατίζουμε, ρίχνουμε το ρύζι (που το έχουμε ξεπλύνει κάτω από κρύο νερό, προηγουμένως, μέσα σε ένα σουρωτήρι με λεπτή διάτρηση) και το βράζουμε για 30 λεπτά (μπορεί και 35 ή και 40, ανάλογα με την ποιότητα του ρυζιού, πρέπει ΠΑΝΤΑ να το δοκιμάζουμε).Πολύ ώρα, ε; Εάν θέλετε ΝΑ ΜΕΙΩΣΕΤΕ αυτόν τον χρόνο (συνεπώς και την κατανάλωση ενέργειας), δεν έχετε παρά να αφήσετε το ρύζι να μουλιάσει, για κανένα 3ωρο, πριν αρχίσετε να το μαγειρεύετε. Ή, να αγοράσετε κάποια ποικιλία parboiled, υπάρχουν και τέτοιες. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, ο χρόνος βρασμού θα μειωθεί στα 18-20 λεπτά. Μετά το βράσιμο το σουρώνουμε στο ίδιο πάντα σουρωτήρι με τη λεπτή διάτρηση (για να μη μαζεύουμε τα σπυριά του ρυζιού σε όλο το νεροχύτη μας…), περνώντας το από κρύο τρεχούμενο νερό, ενέργεια που θα διακόψει ακαριαία τον βρασμό του.Υπάρχει και άλλος τρόπος. Αφήνοντάς το να μαγειρευθεί κατά ένα μεγάλο μέρος εκτός φωτιάς, μέσα στα υγρά του. Σε αυτήν την περίπτωση, έχει ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ η αναλογία ρυζιού-νερούΓια κάθε μέρος ρυζιού υπολογίζουμε ακριβώς το διπλάσιο (σε όγκο, όχι σε βάρος) νερό. Στην κατσαρόλα ρίχνουμε το ρύζι μαζί με ΚΡΥΟ νερό (τόσο όσο του αναλογεί), σκεπάζουμε την κατσαρόλα, φέρνουμε το νερό σε βρασμό, χαμηλώνουμε την ένταση στο μάτι, αλατίζουμε και σιγοβράζουμε σκεπασμένο για 10 λεπτά. ΜΟΝΟ!!! Κατεβάζουμε από το μάτι και αφήνουμε το ρύζι να συνεχίσει να μαγειρεύεται μέσα στο νερό όπου έβρασε, για τουλάχιστο 2 ώρες, διατηρώντας την κατσαρόλα σκεπασμένη. Το ρύζι θα συνεχίσει να βράζει με τη θερμότητα που έχει αναπτυχθεί μέσα στην κατσαρόλα από το ίδιο το νερό και τους ατμούς του, και θα απορροφήσει σιγά-σιγά όλο το νερό. Όταν πια θα το θελήσουμε να το χρησιμοποιήσουμε, ελέγχουμε εάν είναι έτοιμο και, είτε το ξαναβάζουμε για λίγα λεπτά στο μάτι για να ολοκληρωθεί ο βρασμός του, είτε απομακρύνουμε το νερό που ενδεχομένως δεν έχει απορροφηθεί, σουρώνοντάς το.Αυτό το υπέροχο ρυζάκι, όμως, μαγειρεύεται και στον φούρνο, αφού το απλώσουμε ομοιόμορφα σε ένα πυρίμαχο σκεύος, του προσθέσουμε νερό που έχουμε βράσει ξεχωριστά (όχι απλά ζεστάνει αλλά ΒΡΑΣΕΙ, και σε αναλογία και εδώ προσεκτικά υπολογισμένη, 1 μέρος ρύζι2 μέρη νερό), καλύψουμε το σκεύος με αλουμινόχαρτο (έτσι κι’ αλλιώς ΔΕΝ έρχεται σε επαφή με το φαγητό) και το ψήσουμε στους 190 βαθμούς για περίπου 50 λεπτά. Στο τέλος αυτού του χρόνου αφαιρούμε το αλουμινόχαρτο, ανακατεύουμε το ρύζι μέσα στο σκεύος, δοκιμάζουμε εάν είναι έτοιμο και, σε αντίθετη περίπτωση, ξανασκεπάζουμε και συνεχίζουμε το ψήσιμο για λίγα ακόμη λεπτά.

Πολυβιταμινούχο σπανακόρυζο με μανιτάρια-πράσα και αν θέλουμε προσθέτουμε και ελάχιστες ελιές!!Λίγα μυστικά ακόμαΕγώ το λεμόνι το έριξα πριν σβήσω τη φωτιά και άφησα όλα μαζί για 10' να σιγοβράσουν!! Το αποτέλεσμα πολύ γευστικό!!!!

Ένα διαφορετικό ρολό από το κλασικό !Γεμισμενο με μπέικον, γραβιέρα, ......Απογειωνει απλα τον ουρανισκο !#φέτες🥓

Όσοι δεν έχουν δοκιμάσει μανιτάρια porcini, δεν μπορούν να έχουν ιδέα πόσο νοστιμιά μπορεί να βρεθεί σε ένα... μύκητα. Σε ένα είδος “ανάδελφο”, που δεν ανήκει ούτε στο ζωϊκό ούτε στο φυτικό κόσμο.Τα porcini, δυστυχώς, δεν είναι μόνο πεντανόστιμα. Είναι και πανάκριβα. Και όχι τόσο απλό να βρεθούν. Στη χώρα μας είναι γνωστά σαν “βωλίτες” ή “βασιλομανίταρο” (στην πραγματικότητα porcini είναι οι νεαρής ηλικίας βωλίτες ή “καλογεράκια”).Ακόμη περισσότερο δύσκολο είναι να βρείτε guanciale. Αυτό το εξαιρετικό μπέικον, φτιαγμένο από τα μάγουλα του ζώου (χοίρου) θεωρείται ο βασιλιάς των μπέικον και, δυστυχώς, δεν είναι και πολύ γνωστό στα μέρη μας.Ακόμη και χωρίς αυτά τα δύο υλικά, πάντως, χρησιμοποιώντας απλά μανιτάρια (portobello) και μπέικον από την κοιλιά του ζώου (παντσέτα), μπορούμε και πάλι να φτιάξουμε ένα πολύ γευστικό πιάτο, κάτι όχι τόσο κοινό σε πιάτα με κοτόπουλο.Λίγα μυστικά ακόμα“...μεθ΄ υσσώπω (με μαντζουράνα, δηλαδή) και οριγάνου μετρίως εψηθέντων” αναφέρει για τους βωλίτες, τα porcini, ο Γαληνός, ο δεύτερος σπουδαιότερος ιατρός της Αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη. Το “μετρίως εψηθέντων” του Γαληνού είναι το Α και Ω στο καλό μαγείρεμα των μανιταριών. Ας προσέξουμε λοιπόν το μαγείρεμα, δεν πρέπει να είναι υπερβολικό.Ο μαϊντανός και το σκόρδο (απουσιάζει από αυτή τη συνταγή) είναι απαραίτητα κατά το τηγάνισμά τους. Ουέ σε αυτούς που δεν τα έχουν εύκαιρα στη κουζίνα τους .....

Χυλοπίτες με φρέσκα μανιτάρια, πολύχρωμες πιπεριές και ντομάτα! Ένα πολύ νόστιμο φαγητό που αξίζει να δοκιμάσετε, πάρα πολύ απλό και γρήγορο!Λίγα μυστικά ακόμαΑν το θέλουμε νηστίσιμο δεν θα βάλουμε τη φέτα και είναι ένα πεντανόστιμο φαγητό με ή χωρίς τη φέτα. Μπορούμε να βάλουμε και παρμεζάνα από πάνω ή ότι τυρί θέλουμε.Επίσης μπορούμε να το συνοδεύσουμε με ότι μακαρόνια θέλουμε, ταλιατέλες, πένες ακόμη και με ρύζι.

#1συνταγή1δέντρο#OnerecipeOnetree#TeamTreesSynAthina