EAT-PRAY-LOVE Pizza Margherita

Η pizza με pesto βασιλικού, πατάτες και λουκάνικα είναι ασφαλώς μία pizza με “γεμάτη” γεύση, κατάλληλη κυρίως για κρύες φθινοπωρινές και χειμωνιάτικες νύκτες. “- Και γιατί μας την προτείνεις τώρα, ρε φίλε, δεν βλέπεις ότι έξω σκάει ο τζίτζικας; Δεν την αφήνεις για τον Δεκέμβριο, να μας πεις καμιά συνταγή για γρανίτα τώρα; ”, θα μου πει κάποιος. Εύλογη η αντίδραση αλλά και η απάντηση εύκολη. Για να προλάβετε να κάνετε εξάσκηση μέχρι τα πρώτα χιόνια, αλλά και για να προλάβετε να την απολαύστε μιά-δυό φορές, τις βραδιές που παίζει ο Ολυμπιακός Champions League. Δεν βλέπω να κρατάει και πολύ το ”ταξίδι” του…Είναι pizza εύκολη, με βασικά υλικά που εύκολα βρίσκει κανείς σπίτι του, μπορείτε συνεπώς να τη φτιάξετε εύκολα και σε λίγο χρόνο.Α, και όσο για τη συνταγή της γρανίτας, κάτι θα γίνει και με αυτή...Λίγα μυστικά ακόμαΌπως θα δείτε, πολλά βασικά στοιχεία της διαδικασίας για μία επιτυχημένη pizza τα έχω συμπεριλάβει στα “Μυστικά” και σαν προαιρετικές ενέργειες μόνο. Με τον τρόπο αυτό θέλησα να αποφύγω να σας δημιουργηθεί η αίσθηση ότι πρόκειται για μία δύσκολη ή χρονοβόρα συνταγή, αλλά νοιώθω ότι πρέπει να κάνω σαφές ότι, εάν θέλετε μία “διαφορετική”, μία “ξεχωριστή”, μία “ανυπέρβλητη στη γεύση” pizza, η μέθοδος ετοιμασίας της είναι εξ’ ίσου απλή αλλά πιο απαιτητική, προ χρονοβόρα. Αυτό χρειάζεται μόνοΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ. Αυτό δεν διαφέρει και πολύ από την προετοιμασία ενός σωστού ριζότο που σε θέλει από πάνω του να ανακατεύεις και να προσθέτεις ζωμό, όσο τελειώνει ο διαθέσιμος. Αλλά ούτε και από τη δική μας φασολάδα, που θέλει να χάνουμε ένα ολόκληρο βράδυ για να δώσουμε στα φασόλια τον χρόνο να μαλακώσουν μουλιάζοντάς τα. Ή στα βερύκοκα που, προορίζοντάς τα για γλυκό, τα αφήνουμε ένα βράδυ σε ασβέστη για να σφίξουν. Πρέπει, λοιπόν, και την pizza, την ΣΩΣΤΗ pizza, να μη τη βλέπουμε σαν ένα φαγητό που θα το ξεπετάξουμε στα γρήγορα, αλλά θέλει και αυτή τον ...Ιταλό της, για να γίνει ξεχωριστή. Οι αμετανόητοι...ελληναράδες, μπορούν να αποφύγουν αυτές τις συμβουλές.[1] Όπως περιγράφεται στα βήματα 1 έως 7, για να ετοιμάσουμε τη ζύμη μας, χωρίζουμε σε δύο περίπου ίσες ποσότητες το αλεύρι και τις δουλεύουμε ξεχωριστά και διαδοχικά στον χρόνο.Στην πρώτη ποσότητα είναι που προσθέτουμε τη μαγιά, και στη δεύτερη το αλάτι. Με τον τρόπο αυτό ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΣΕ ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΦΗ ΑΛΑΤΙ ΚΑΙ ΜΑΓΙΑ, τουλάχιστον μέχρι να αρχίσει αυτή η δεύτερη να ενεργεί. Και αυτό γιατί η παρουσία του αλατιού εμποδίζει τη μαγιά να δράσει.Για τον λόγο αυτό, τα φέρνουμε τα δυό τους σε επαφή μόνο αφού η μαγιά έχει ενεργήσει (φουσκώνοντας τη μισή ζύμη).[2] Την ποσότητα του νερού (των περίπου 60ml) που προσθέτουμε όταν ενώνουμε τη δεύτερη ποσότητα του αλευριού στο φουσκωμένο ζυμάρι, την προσθέτουμε σιγά σιγά και όσο πάρει, ανάλογα με την υφή της ζύμης (πρακτικά, ανάλογα με το είδος του αλευριού που θα χρησιμοποιήσουμε. Για αυτόν τον λόγο, καλό θα είναι να έχουμε δίπλα μας λίγο ακόμη χλιαρό νερό, μήπως και η ζύμη “ζητάει” και άλλο.[3] Για το φούσκωμα τώρα, τόσον της προζύμης (τουλάχιστον 20 λεπτά) όσον και της τελικής ζύμης (τουλάχιστον 1 ώρα), αυτό γίνεται σε ένα βαθύ σκεύος (μη ξεχνάτε ότι, φουσκώνοντας, θα αυξηθεί το μέγεθός της στο διπλάσιο ή και περισσότερο), σκεπασμένο με μία πετσέτα ή άλλο καθαρό πανί. Και στις δύο περιπτώσεις, αφήνουμε τη ζύμη να ξεκουρασθεί σε θερμοκρασία περιβάλλοντος (20° - 23°) και μακριά από ρεύματα. Ο (σβηστός, προσοχή!!!) φούρνος είναι ένα καλό τέτοιο μέρος.[4] Πριν από τη διαδικασία του φουσκώματος, θα μπορούσε να προηγηθεί (δεν είναι απαραίτητο, είναι όμως ΠΟΛΥ ΧΡΗΣΙΜΟ) το στάδιο της “ΩΡΙΜΑΝΣΗΣ” της ζύμης. Η “ωρίμανση” θέλει κρύο περιβάλλον και εμείς έχουμε .....το ψυγείο μας. Βάζουμε, λοιπόν, την ζύμη μας στο ψυγείο για ένα καθόλου ευκαταφρόνητο διάστημα (από 6 με 8 έως και 24 ώρες) για να “ωριμάσει” Η διαδικασία της “ωρίμανσης” είναι σαφώς πιο υποτιμημένη από εκείνη του "φουσκώματος" και όμως δεν είναι μικρότερης σημασίας. Μία καλά “ωριμασμένη” ζύμη είναι πολύ πιο ε λ α φ ρ ι ά, πολύ πιο ε ύ π ε π τ η, πολύ πιο “ε κ λ ε π τ υ σ μ έ ν η” στη γεύση της.Κατά την “ωρίμανση”, τα σύνθετα οργανικά μόρια που υπάρχουν στη ζύμη μετατρέπονται σε πιο απλά. Οι πρωτεΐνες μετατρέπονται σε γλουτένη. Αυτή η μετατροπή γίνεται σε χαμηλές θερμοκρασίες (από +1°C έως το πολύ +4°C, να γιατί χρειάζεται το ψυγείο...).Είναι αργή (η διάρκειά της είναι συνάρτηση του πόσο δυνατό είναι το αλεύρι, για ένα “ελαφρύ” αλεύρι θα αφήσετε το ζυμάρι 3 με 8 ώρες στο ψυγείο, για τα “φορτσαρισμένα” αλεύρια που πουλάνε για πίτσα θα χρειασθούν 24!) και σε αυτές τις χαμηλές θερμοκρασίες η δράση της μαγιάς, και το προκαλούμενο “φούσκωμα”, σχεδόν σταματούν. Εγγυάται, όμως, ΑΜΕΣΗ και ΕΥΚΟΛΗ χώνεψη της πίτσας και ειλικρινή συγχαρητήρια από πλευράς συνδαιτυμόνων σας. Όσο πιο καλά “ωριμάσει” η ζύμη μας, τόσοι περισσότερα γευστικά στοιχεία θα περιέχει από την μετατροπή των πρωτεϊνών. Μία πίτσα καλά “ωριμασμένη”, στην κυριολεξία “λιώνει στο στόμα”. Αξίζει να το δοκιμάσετε.[5] Οι ποσότητες των υλικών δίνονται για ένα ταψάκι 30 x 35 εκατοστά. Εάν θέλετε να φτιάξετε για το –μεγαλύτερο– στάνταρντ ταψάκι του φούρνου, θα αυξήσετε όλες τις ποσότητες κατά, περίπου, 35 με 40%.[6] Αφού απλώσουμε τα κομματάκια της ντομάτας πάνω στη ζύμη και τα αλατίσουμε, θα ήταν σκόπιμο (αν και χρονοβόρο) να αφήσουμε την pizza να ξεκουρασθεί για μία (1) ώρα τουλάχιστον πριν την ψήσουμε. Με τον τρόπο αυτό, πριν μπει στον φούρνο, που θα ψήσει τη ζύμη και θα “κλείσει τα περάσματα”, εμείς έχουμε επιτρέψει στους χυμούς της ντομάτας να “τρυπώσουν” και να τη νοστιμέψουν μέχρι τα “μύχια της ύπαρξής της”.[7] Με τον τρόπο αυτό του ψησίματος, η ζύμη ήταν αφράτη, μαλακιά, σαν λεπτό ψωμάκι. Γιατί έτσι την τρώει πιο εύκολα η κόρη μας. Εάν όμως θέλουμε τραγανή ζύμη στη pizza σας, πρέπει να αλλάξουμε λίγο τον τρόπο ψησίματος. Κατ’ αρχήν, την ανοίγουμε λίγο πιο λεπτή από το 1/2 εκατοστό που αναφέρεται πιο πάνω (αλλά πολύ λίγο λεπτότερη, στα 4 mm είναι καλά, μην την ανοίξετε άλλο και σας τρυπήσει –εκτός και εάν είσαστε πολύ έμπειρες στο άνοιγμα φύλλου !! ). Το παιχνίδι γίνεται αλλού, στον τ ρ ό π ο ψ η σ ί μ α τ ο ςΨήνουμε αρχικά την pizza ΜΟΝΟ με τη ντομάτα και το τυρί της, για περίπου ένα 15λεπτο. Την αποσύρουμε και προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά, την ξαναβάζουμε στον φούρνο και ψήνουμε για άλλα 5 λεπτά. Ειδικά για αυτή τη pizza, το γεγονός ότι έχει και ωμές πατάτες (για τις οποίες δεν είναι αρκετό το 5λεπτο του δεύτερου ψησίματος, θα τις βάλετε και αυτές από την αρχή, μαζί με τη ντομάτα και το τυρί, δίνοντάς της τον χρόνο να προλάβει να ψηθεί.

Πλησιάζει Σαββατοκύριακο και ήδη (Τετάρτη σήμερα, θα με πείτε βιαστικό;) σκέφτομαι τι να φτιάξω στις γυναίκες μου. Κάτι νόστιμο αλλά ταυτόχρονα και διαφορετικό, κάτι απλό αλλά να είναι και λαχταριστό, κάτι απλό μα συνάμα και …κινηματογραφικό.Μετά την “κραιπάλη” της Τσικνοπέμπτης, μάλιστα, (δεν έχει ακόμη ξημερώσει, αλλά μπορώ να φαντασθώ τι πρόκειται να επακολουθήσει, ιδιαίτερα μετά από ένα ολόκληρο τριήμερο με όσπρια…) προβλέπω να είναι ένα Σαββατοκύριακο χωρίς βαριά φαγητά, χωρίς κόκκινα κρέατα, χωρίς κρέμες με …45% λιπαρά!Ξέρω ότι στη μικρή θα άρεσε μία λαχταριστή pizza. Έχουμε πρόβλημα όμως, η μαμά της και εγώ επειδή, πριν ακόμη καθήσει καλά-καλά η πιατέλα στο τραπέζι, έχει εξαφανίσει κάθε σαλαμάκι, λουκανικάκι, ζαμπονάκι από την επιφάνειά της. Και εμείς τρώμε …pizza margherita στη συνέχεια, ενώ έχουμε παραγγείλει …vesuvio!!!Εάν όμως… τα υλικά δεν ήταν στην επιφάνεια; Εάν ήταν κρυμμένα; Νάτην η λύση!!! Μία pizza που θα έχει τα υλικά της κρυμμένα και μάλιστα βαλμένα έτσι που κάθε κομμάτι που θα κόβεις θα έχει σίγουρα από όλα!!! Μα γίνεται; Πώς θα βλέπεις αφού θα είναι κρυμμένα;Γίνεται!!!. Μία pizza “σπιράλ”, φτιαγμένη από ρολάκια φτιαγμένα από ζύμη για pizze, γεμισμένα με διάφορα υλικά και ενωμένα σε ένα σπιράλ. Έτσι φτιαγμένη επιτρέπει, με το κάθε κομμάτι που θα κόβεις, να δοκιμάζεις όλα τα υλικά που περιέχει. Τέλεια ιδέα, ευχαριστώ Marisa, μου έλυσες το πρόβλημα!Λίγα μυστικά ακόμαΤο ταψί πρέπει να είναι μεγέθους “περί τα” 24 εκατοστά. Και αυτό επειδή (νομίζω ότι) οι ζύμες για pizza είναι “πάνω-κάτω” του ίδιου μεγέθους. Και με αυτό το μέγεθος (και τις ποσότητες των υλικών της γέμισης που δίνονται) το σωστό μέγεθος ταψιού είναι 24 εκατοστά.Εάν τώρα το ταψί σας είναι ΛΙΓΟ μεγαλύτερο και σας μένει ελεύθερος ΛΙΓΟΣ χώρος περιφερειακά, δεν τρέχει τίποτα, μπορείτε να αναδιπλώσετε την λαδόκολλα να καλύψει αυτό το κενό και να εμποδίσει την έξω “σπείρα” να απλωθεί με το ψήσιμο. Εάν είναι ΛΙΓΟ μικρότερο, θα σας μείνει κάποιο μικρό κομμάτι που δεν θα χωράει, κόψτε το και ψήστε το μόνο του, μην στριμώξετε όμως τα “κορδόνια” τυλίγοντάς τα πολύ σφικτά, πρέπει να ακουμπούν απλώς το ένα στο άλλο. Ούτε με μεγάλα κενά, ούτε πολύ σφικτά.Εάν όμως έχετε ταψί με μεγάλη διαφορά στο μέγεθος (περισσότερο από 4-5 εκατοστά πάνω ή κάτω σε διάμετρο, προσαρμόστε ανάλογα τις ποσότητες. 

Ώρα για pizza. Μία pizza με ζύμη αφράτη εσωτερικά και με τραγανή επιφανειακή κρούστα, και με μία νόστιμη, πολύ νόστιμη γεύση που θα σας κερδίσει από την πρώτη μπουκιά.Θα τη φτιάξουμε με μία ζύμη …“χωρίς ζυμάρι” (!!!) που ετοιμάζεται στα γρήγορα, ρίχνοντας ένα γρήγορο ανακάτεμα στα υλικά της όσο ετοιμάζεστε να πέσετε για ύπνο και θα είναι έτοιμη την επομένη, όταν θα επιστρέψετε από τη Σχολή σας, να τη βγάλετε από το ψυγείο, να της προσθέσετε τα επιφανειακά υλικά και να την ψήσετε. Απολαμβάνοντάς την είτε μόνοι σας είτε με την παρέα σας, που θα έχετε φέρει “επί τούτου”.Ποιός είπε ότι σε ένα φοιτητικό σπίτι δεν τρώνε καλά;Η μακρά παραμονή του μείγματος των υλικών στο ψυγείο (για 8 με 12 ώρες) κάνει το ζυμάρι της pizza πολύ ελαφρύ και ευκολοχώνευτο. Είναι αφράτο, είναι σπογγώδες, με μικρές μικρές κυψέλες, και το άρωμά του κεντρίζει την όρεξη. Όσο για τη γέμιση, μη διστάσετε να χρησιμοποιήσετε όποια υλικά σας αρέσουν περισσότερο σε μία pizza. Πρακτικά; είναι αδύνατον να της αντισταθείτε!!!Η γέμιση εδώ περιλαμβάνει την –απαραίτητη– σάλτσα ντομάτας, τριμμένο τυρί mozzarella και φέτες πικάντικου σαλαμιού, εσείς όμως μπορείτε να προσθέσετε ο-τι-δή-πο-τε σας αρέσει.Δυσκολία πιάτου: πολύ χαμηλή. Κόστος: πολύ χαμηλό Χρόνος προετοιμασίας 10 λεπτά (και επιπλέον 8 με 12 ώρες για το φούσκωμα). Χρόνος ψησίματος: 30 λεπτά.

Η συνταγή είναι με την αυθεντική ιταλική ζύμη. Η ζύμη είναι και λεπτή και τραγανή στο γύρω γύρω δε ανεπανάληπτη. Η γοητεία της ιταλικής κουζίνας είναι ότι χρησιμοποιεί απλά υλικά και βασίζεται πιο πολύ στην τεχνική. Η θερμοκρασία που χρειάζεται η πίτσα για να ψηθεί είναι πολύ υψηλή. Ένας επαγγελματικός φούρνος για πίτσα φτάνει τους 500 βαθμούς και ψήνει μια πίτσα σε 90 δευτερόλεπτα. Επειδή εμείς δεν είμαστε επαγγελματίες θα χρειαστούμε μια πλάκα ψησίματος φούρνου που μπορούμε να προμηθευτούμε από το ίντερνετ η από καταστήματα που πουλάνε είδη κουζίνας. Το κεραμικό ή το μαντέμι είναι η καλύτερη επιλογή. Επίσης ένα φτυάρι πίτσας.

Κυριακάτικο βραδινό. Το καλύτερο σνακ για ταινία, αγώνα οικογενειακές βραδιές.Βάζω μόνο την ζύμη γιατί τα υλικά είναι για τα γούστα του καθένα. Μπορείτε να την κάνετε μισή μισή κιόλας.

Είναι μια κατηγορία πίτσας που περιλαμβάνει τις πίτσες ταψιού, άλλοι την ονομάζουν πίτσα Σικελίας, άλλοι πίτσα της γιαγιάς, άλλοι Detroit. Καθιερώθηκε σαν Detroit από τους Ιταλούς μετανάστες που δεν είχαν πρόσβαση σε ξυλόφουρνους πια αλλά έψηναν στους ηλεκτρικούς φούρνους.Είναι μια πίτσα βασισμένη στη φοκάτσια, γίνεται σε ταψί στο φούρνο μέσα χωρίς να απαιτείται ειδικός εξοπλισμός, κάτι που την κάνει πιο απλή. Θα την αγαπήσουν όσοι λατρεύουν τη μαμαδιστικη πίτσα με τα χοντρά ζυμάρια.

Τουτέστιν.. λεπτό και μαστιχωτό! 😃 Με μεγάλες φουσκάλες στο εσωτερικό και με λίγα υλικά για toppings όπως άλλωστε συνηθίζεται να την προσφέρουν και στην Ιταλία.Να τονίσω παρόλαυτα πως αν κάποιος ενδιαφέρεται να την δοκιμάσει, θα πρέπει να προνοήσει να φτιάξει το ζυμάρι τουλάχιστον 24 ώρες πριν για καλύτερο γευστικό αποτέλεσμα. Αυτό άλλωστε κάνουν και όλοι οι επαγγελματίες μάστερ στην πίτσα 🍕Για να σας αποζημιώσει όμως για την αναμονή, το ψήσιμο της δεν χρειάζεται παραπάνω από 5-10 λεπτά μάξιμουμ! Τα δίνω χονδρικά, γιατί χέρι είναι αυτό.. Σε άλλους μπορεί να βγεί πιο λεπτή, σε άλλους πιο χονδρή , η θερμοκρασία του φούρνου αλλάζει και πάει λέγοντας..Εμείς την ψησαμε σε ξυλόφουρνο, περίπου στους 210 με 220 βαθμούς. Τέτοια θερμοκρασία θα συνιστούσα και για οικιακό φούρνο.Αν ενδιαφέρεστε λοιπόν, πάμε να το φτιάξουμε μαζί! 😉🧑‍🍳

Θέλει προετοιμασία από την προηγούμενη μέρα και ένα ώριμο προζύμι που παίρνει 5 μέρες. Η ζύμη αυτή είναι πολύ πιο υγιεινή από μια κλασσική πίτσα.Θα βρείτε τη συνταγή για σάλτσα στο προφίλ μου. Στη συνταγή πίτσα 100% biga περιγράφω πως να ψήσετε μια πίτσα στο σπίτι με απόλυτη επιτυχία.

Σαν πίτσα, ή σαν πίτα ξεσκέπαστη. Όπως και να την πεις είναι το ίδιο. Από γεύση ήταν σούπερ. Δεν έμεινε ούτε για δείγμα!!! Η ιδέα γεννήθηκε όταν βρήκα στην κατάψυξη την ζύμη για πίτσα και είχε έρθει η ώρα να την χρησιμοποιήσω μαζί με λίγη πανσέτα χοιρινή που είχε απομείνει από την προηγούμενη μέρα. Γιατί το γνωστό #ΜηνΤοΠετάς μας έχει γίνει τρόπος ζωής!!!! Να ευχαριστησω την @Chara που με βοήθησε με τον τίτλο της συνταγής γιατί δεν ήξερα τι ακριβώς έφτιαξα, πίτσα ή πίτα!!!!!!

Η συνταγή είναι για τη γνήσια ιταλική πίτσα και θέλει πολύ μεράκι για να αντέξει κάποιος την ταλαιπωρία. Είναι απλά η πίτσα που σπάνια θα βρείτε σε πιτσαρία και θα αναγκαστείτε να την κάνετε μόνοι ή να πάτε στη Νάπολη ταξιδάκι.... Biga είναι μια αρκετά κοινή τεχνική στις ζύμες, τη χαρακτηρίζουν σαν indirect (έμμεση) λόγω του τύπου της τεχνικής αυτής. Η συνταγή είναι του pizzaiolo Roberto Susta τροποποιημένη ελάχιστα. Υπάρχει σε βίντεο στο YouTube από τον master ζύμης Vito Iacopelli. Αν υπάρχει ξυλόφουρνος τότε θα το απογειώσετε, εναλλακτικά στο σπίτι με μια μεταλλική πλάκα ψησίματος ή πέτρα θα έχετε αξιοπρεπές αποτέλεσμα.

Για να μην πανιάσει η ζύμη πρέπει πριν κοπεί η μοτσαρέλα να την στραγγίζετε καλά. Η πίτσα βγαίνει σχετικά ανάλατη για τα δικά μας γούστα και πριν την ψήσω συνήθως προσθέτω επιπλέον αλάτι. Την βάση της πίτσας και την σάλτσα μπορείτε να τα διατηρήσει και στην κατάψυξη.

Έχουμε και λέμε: νουτέλα, τυρί μασκαρπόνε, φράουλες, raspberries, και από πάνω τριμμένη λευκή σοκολάτα! Όλα αυτά σε ζυμη πίτσας (με γέμιση μασκαρπόνε, παρακαλω!), σε σχήμα καρδίας! Από γεύση τι να πω; yummy...❤️Δεν περιγράφω άλλο :-) ακολουθεί η συνταγή!