Μία χαρούμενη συνταγή: “Ζαμπαγιόν με σοκολάτα”

Είναι ένα πολύ γευστικό λικέρ που πίνεται μόνο του αλλά κάλλιστα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν συστατικό σε άλλες δημιουργίες σας καθώς και σαν γαρνίρισμα παγωτών. Δοκιμάστε το και θα σας φέρει στο μυαλό μνήμες από παιδικά χρόνια με την γεύση κτυπητού αυγού που έχει.Λίγα μυστικά ακόμαΠριν την χρήση ανακινείτε πάντε το μπουκάλι για να μη κατακάθετε η ζάχαρη. Φυλάσσετε σε ψυγείο. Εάν στα αυγά με τη ζάχαρη προσθέσετε και κακάο (πικρό, 100 gr. για τις ποσότητες που αναφέρονται), οι παιδικές μνήμες θα γίνουν πιό έντονες. Εάν αφαιρέσετε το αλκοόλ, θα μπορέσουν να το δοκιμάσουν τα -μεγαλύτερα από τα- παιδιά σας.

Με αυτές τις αναλογίες που σας γράφω βγήκε τ έ λ ε ι α!😋

Αναζητούσα ένα ξεχωριστό κάπως τρόπο να σας ευχηθώ για τις γιορτές, κάτι που να διαφέρει από ένα απλό (όσο ωραίο και να είναι) post στο Φόρουμ.Για να δείτε πόσο σημαντικό είναι να έχεις τη “μούσα σου”, την έμπνευσή σου δίπλα σου, να “ανάβει εκείνο το λαμπάκι της ιδέας πάνω από το κεφάλι σου”.“Τι λες, φτιάχνουμε μία Tiramisù για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι ή θέλεις να πάρουμε κάτι έτοιμο”, με ρώτησε προχθές η Λουίζα. “Η Tiramisù, βέβαια, θα είναι κάτι πιο “ζεστό” πιο σπιτικό”, συμπλήρωσε. Δίνοντάς μου να καταλάβω τι θα προτιμούσε η ίδια.Αλλά δίνοντάς μου και μία ιδέα. Για το πώς θα μπορούσαν να είναι οι φετινές ευχές μου σε σας. Μία “κάρτα” φτιαγμένη στο πνεύμα των ημερών αλλά και του site. Μια κάρτα με τα υλικά από το εξαιρετικό αυτό γλυκό, που τόσο μου αρέσει...Ελπίζοντας να αρέσει και σε εσάς, ιδού η χριστουγεννιάτικη κάρτα μου με τις ευχές μου. ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ !!!Λίγα μυστικά ακόμαΜε τον ίδιο τρόπο, χρησιμοποιώντας υλικά από το δικό σας αγαπημένο γλυκό (ή αλμυρό παρασκεύασμα) μπορείτε να φτιάξετε τη δική σας προσωποποιημένη “ευχετήρια κάρτα”, όχι μόνο για τα Χριστούγεννα αλλά και με άλλες ευκαιρίες....Όταν θα την φτιάξουμε την Tiramisù, θα τη διακοσμήσω επιφανειακά με κάποια τέτοια παράσταση. Και θα σας τη δείξω εν καιρώ!!!Σε αυτή τη περίπτωση, εάν φτιάξετε το σχέδιο πάνω σε ένα γλυκό, η μεμβράνη δεν χρησιμοποιείται, αλλά ούτε και οι κρόκοι-“μπάλες”. Εκεί τα “στολίδια” είναι άλλα. Υπομονή, θα τα δείτε !!!

)Τι θα σας έκανε να αποκαλέσετε μία σαλάτα, “π α ρ α μ υ θ έ ν ι α”; Εάν ήταν ωραία στη γεύση; Εάν ήταν ωραία στην εμφάνιση; Εάν ήταν τόσο διαφορετική που να μην έμοιζε “του κόσμου τούτου”;Εμένα μου ήρθε άλλος ένας λόγος στο μυαλό σαν την είδα ανηρτημένη σ’ ένα site, να μου κλείνει το μάτι και να μου λέει “διάβασέ με”.Στη συνέχεια, αποδείχθηκε κ α ι νόστιμη, κ α ι εμφανίσιμη, κ α ι σαν να ερχόταν από ένα άλλο, πιο “ρουστίκ” περιβάλλον. Φτιαγμένη από προιόντα της εποχής, με τη γλυκύτητα της σελινόριζας και του μελιού να έρχονται σε τέλεια αντίθεση με την ξυνή, την “agro”, γεύση που αφήνουν στον ουρανίσκο ρόδι και λεμόνι. Ας όψονται τα καρύδια με τις ελιές, που δημιουργούν μία τέλεια ισορροπία.Α, ναι... Γιατί “παραμυθένια” ε; Φωτογραφίζοντας από κοντά τη σελινόριζα, μπορεί πολύ εύκολα να διαπιστώσει κανείς πόσο πολύ άσχημη είναι. Μα άσχημη – άσχημη... Παρ’ όλα αυτά, κάπου ανάμεσα σε εξωγκώματα, σε ρίζες και σε κολλημένα χώματα, βγαίνει κάτι από μία δική της, πολύ ιδιαίτερη γοητεία. Νομίζω... Πολύ πιο όμορφο, ζωντανό και λαμπερό το ρόδι, με το έντονο, βαθύ κόκκινο χρώμα του, θαρρείς και θέλει να τρυπήσει την οθόνη της φωτογραφικής μηχανής.Ένα ζευγάρι τόσο παράταιρο και ταυτόχρονα τόσο ταιριαστό!!! Το ρόδι και η σεληνόριζα. Η “Ωραία και το Τέρας”. Η, ακόμη καλύτερα (αφού στα αγγλικά δεν υποδηλώνεται το γένος, το φύλλο), “The Beauty and the Beast”, σε ένα κλασσικό π α ρ α μ ύ θ ι με τους ρόλους, όμως, ανεστραμένους. Εδώ, το “Τέρας” είναι εκείνη, η σεληνόριζα, και δεν έχει τίποτα το βασιλικό επάνω του, είναι φτωχική και βρώμικη, δεν ζει σε παλάτι με πορσελάνινα ζωηρά “φλυτζανάκια” και φλίαρες “κυρίες Τσαγιερώ”, αλλά βαθιά μέσα στο χώμα. Και η “Beauty”, η ομορφιά, είναι όλη μαζεμένη σε αυτό, στο ρόδι. Από “βασιλική” γενιά εδώ, έχει και χρυσή “κορώνα” στο κεφάλι του. Ζει και μεγαλώνει σε ένα από τα πιο όμορφα “παλάτια”, με οικόσημο ένα από τα πιο όμορφα και φωτεινά άνθη που έχουν μεγαλώσει κάτω από αυτόν το ήλιο.Η ένωση των δυό τους; Μία υπέροχη σαλάτα. Απολαύστε την!Λίγα μυστικά ακόμαΔεν θα την σερβίρετε εάν δεν περάσει πρώτα ένα δίωρο στο ψυγείο. Θα “ωριμάσει", θα ρουφήξει την βινεγκρέτ, που θα την νοστιμήσει, την ίδια ώρα που θα την μαλακώνει.

Αντικατέστησα το νερό με γάλα,το ηλιέλαιο με ελαιόλαδο,καθώς ηλιέλαιο δεν αγοράζουμε και την ζάχαρη με καστανή ζάχαρη.Πρόσθεσα επίσης κομματάκια σοκολάτας.Η συνταγή όπως τη βρήκα, όποιος θέλει κάνει προσθαφαιρέσεις.😀Από το xrysessyntages.gr .🌻Το ηλιέλαιο παράγεται από τους σπόρους του φυτού Ηλίανθος.🌻Το ηλιέλαιο παράχθηκε πρώτη φορά βιομηχανικά στη Ρωσική αυτοκρατορία το 1835.🌻Οι μεγαλύτεροι παραγωγοί ηλιελαιου παγκοσμίως σήμερα είναι:~η Ουκρανία~η Ρωσία και~η Αργεντινή.🌻 Χρησιμοποιείται για την παρασκευή μαγιονέζας και μαργαρίνης.🌻Το ηλιέλαιο περιέχει μεγάλη ποσότητα βιταμίνης Ε.🌻Χρησιμοποιείται επίσης για την παραγωγή βιοντίζελ και για φαρμακευτικούς σκοπούς.🌻Το ηλιέλαιο είναι το τέταρτο πιο παραγόμενο φυτικό έλαιο παγκοσμίως.✓Πληροφορίες από την Βικιπαίδεια.-Στέλλα#Επιδόρπια#Σπιτικό#Πρωινό

Τ Ε Λ Ε Ι Ο.😋😋Δεν θέλεις να το μοιραστείς με κανένα.🤫Ψέματα να πούμε;😁 Πρέπει να είσαι ιδιαίτερα γενναιόδωρος🤣🤣όπως εγώ ένα πράγμα.Κερνάμε .

#Ημερολόγιο2024Η συνταγή είναι της Ελένης Ψυχούλη, λίγο αλλαγμένη. Είναι τ έ λ ε ι α ! ! ! Μπορείτε να το συνοδεύσετε με κριτσίνια, μικρά φρυγανάκια ή πίτες τορτίγιας.

Το γλυκάκι που ακολουθείείναι μίας φίλης, που το έχει από μία γειτόνισσά της, που το είχε ανακαλύψει στα κιτάπια μίας ξαδέλφη της, που με τη σειρά της, της το είχε δώσει η θεία τ….“- ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!!” Δεν άντεξα και φώναξα –απρεπώς θα έλεγα– της φίλης μου. “Της θειάς σου!!! Θα με πρήξεις για πολύ ακόμη; Λες και με νοιάζει τίνος είναι το γλυκό. Τι συνταγή του θέλω, είναι πολύ πολύ καλό”.Και έτσι του έμεινε το όνομα… “Της θειάς σου”. Το γλυκό ψυγείου με τα δύο είδη κρέμας. Μοιάζει πολύ με την “Αγγλική Σούπα” (“Zuppa Ιnglese”, “Τζούπα Ινγκλέζε” http://www.glykesistories.gr/sintages/1941/Zuppa-Inglese-Tsoupa-Ingkleze) χωρίς όμως το λικέρ και με στεγνά μπισκότα στη θέση των σαβουαγιάρ.Τώρα που το καλοσκέπτομαι, γιατί δεν θα μπορούσε να έχει και λίγο λικέρ; Ίσως στη μία από τις δύο κρέμες (ή και στις δύο!) ή ακόμη στο γάλα που μουσκεύεις τα μπισκότα… Την επόμενη φορά ίσως… Ή μήπως από αυτήν;Δυσκολία πιάτου: Χαμηλή. Κόστος πιάτου: Χαμηλό. Χρόνος προετοιμασίας: 15 λεπτά (και 2-3 ώρες αναμονής όσο είναι στο ψυγείο). Χρόνος μαγειρέματος: 15 λεπτά.

Τα γεμιστά μανταρίνια είναι ένα εξαιρετικό γλυκό που μπορείτε να φτιάχνετε και να προσφέρετε όλη αυτή τη περίοδο που υπάρχουν αυτά τα νόστιμα φρούτα στην αγορά.Θα σκάψετε τη φλούδα τους και θα τα αδειάσετε, για να τα ξαναγεμίσετε στη συνέχεια, παγωμένα από τη παραμονή τους στη κατάψυξη, με μία κρέμα φτιαγμένη από τον ίδιο το χυμό τους και κρέμα γάλακτος.Έχετε έτσι ένα desert δροσερό και αρωματικό, που θα εκπλήξει πολύ ευχάριστα τους καλεσμένους σας. Γιατί, δεν σας το είπα; αυτό είναι ένα γλυκό για σπουδαίες περιστάσεις, για γιορτινά τραπέζια και μετά από... λουκούλια γεύματα, αφού είναι και ένα πολύ καλό χωνευτικό!!!Λίγα μυστικά ακόμαΕίναι προφανές ότι, αν και ο τίτλος αναφέρεται σε “μανταρίνια”, είναι προτιμότερο (αν και όχι απαραίτητο) να χρησιμοποιηθούν κλημεντίνες, που είναι άσπορες. Διαφορετικά, θα επιβαρυνθείτε με την απομάκρυνση των κουκουτσιών. Θα έχετε όμως κερδίσει σε άρωμα... Αξιολογήστε το!!!Και, εάν σκεφθήκατε “μα θα πρέπει τελευταία στιγμή να κάνω όλη αυτή τη διαδικασία; ” η απάντηση είναιΟΧΙ. Μπορείτε κάλλιστα να τα ετοιμάσετε μέχρι και 3-4 ημέρες νωρίτερα, να τα βάλετε στη κατάψυξη και να τα τραβήξετε ένα 20λεπτο πριν τα σερβίρετε.Μπορείτε φυσικά να “προσωποποιήσετε” τα γεμιστά σας μανταρίνια, δίνοντάς τους κάτι από το προσωπικό σας ύφος... Για παράδειγμα, εάν θέλετε ένα άρωμα πιο “ζεστό”, πιο... σπιτικό (;) αρωματίστε την κρέμα τους με κανέλλα. Ταιριάζει πολύ με τα εσπεριδοειδή, γενικά, άρα και με τα μανταρίνια. Μπορείτε όμως να προσθέσετε και κομμάτια από καραμελωμένη φλούδα μανταρινιού ή πορτοκαλιού, σκέτα ή και καλυμμένα με σοκολάτα!!! Ή θρυμματισμένα ψημένα αμύγδαλα. Ή.....Για να εξηγήσω λίγο καλύτερα αυτό που γράφω στο βήμα 3 για τον χρόνο που μένουν οι αδειασμένες φλούδες των μανταρινιών στη κατάψυξηΗ διαδικασία προετοιμασία του γλυκού, μετά το άδειασμα των μανταρινιών προβλέπει (εκτός από τους “καθαρούς” χρόνους προετοιμασίας του (που, είναι-δεν είναι 45 λεπτά) και ένα πρώτο κρύωμα της ημιτελούς κρέμας μανταρινιού στο ψυγείο, για ένα εικοσάλεπτο με μισάωρο, στο βήμα 17 και άλλο ένα τρίωρο όταν είναι πλέον έτοιμη, στο βήμα 26. Και μόνο οι δύο αυτοί χρόνοι αθροίζουν 3 1/2 ώρες (που μαζί με την ετοιμασία του γλυκου ξεπερνούν το 4ωρο), χρόνο δηλαδή που δεν έχει καμία σχέση με τη 1 ώρα που ανέφερε η συνταγή. Αυτό σημαίνει ή ότι τα έχουμε βγάλει τα κενά μανταρίνια πολύ νωρίτερα και μένουν έξω (που δεν έχει νόημα γιατί θα ξεπαγώσουν αλλά και θα παραμορφωθούν) ή ότι απλά… υπάρχει λάθος. Εγώ τα άφησα όλο αυτό το διάστημα των 4 ωρών στη κατάψυξη, στο τέλος ήσαν παγωμένα σαν πέτρες (ότι έπρεπε για το γέμισμα με τη κρέμα)

Συμβαίνει κάποιες φορές. Σε όλους μας, φαντάζομαι.Συμβαίνει όταν είναι να φύγουμε για διακοπές και οι επισκέψεις στο σουπερμάρκετ αραιώνουν (όσο πληθαίνουν εκείνες σε καταστήματα “ειδών θαλάσσης”, σε καταστήματα “φροντίδας από τον ήλιο” –το έχετε σκεφθεί ποτέ ; Αγοράζουμε προϊόντα για την φροντίδα μας ε ν ά ν τ ι α στο στοιχείο που κατ’ εξοχήν φροντίζει τον άνθρωπο–, σε “αλυσίδες αδυνατίσματος” –επιβεβαιώνοντας όσους ισχυρίζονται ότι “είμαστε για τις αλυσίδες”.Συμβαίνει στις περιόδους μετά τις γιορτές. Όταν και διαπιστώνεις ότι γίνεται (πιο) δύσκολο το να ..... δέσεις τα κορδόνια σου, όταν το καλσόν μοιάζει τόσο “χαμηλοκάβαλο” και δεν λέει να ανέβει ως την μέση, τότε που ανεβαίνοντας στη ζυγαριά κρατιέσαι και από καμιά καρέκλα, για να “αφήσεις” μερικά κιλά εκεί πάνω .....Συμβαίνει όταν η εργασία που έχουν βάλει στο παιδί μας στο σχολείο είναι απαιτητική, θέλει έ ρ ε υ ν α (καλό το internet αλλά χρειάζεσαι και ικανοποιητικές ταχύτητες) και δ ι ά σ ω σ η (“ –κάνε save, μπαμπά, τώρα που το βρήκαμε, κάνε save ...”). Είναι γνωστό άλλωστε ότι το “γονικό σπονσοράρισμα” κυριαρχεί σήμερα πλέον στον χώρο των “παιδικών δραστηριοτήτων”Συμβαίνει όταν είναι μία από εκείνες τις δύσκολες ημέρες του μήνα. Που νοιώθεις να είναι κομμένα τα πόδια σου, το κεφάλι βαρύ, τα δάκτυλα να μυρμηγκιάζουν ..... Που θέλεις να σου μιλούν χαμηλόφωνα, να μη σου φέρνουν αντιρρήσεις σε τίποτα. Που δεν θέλεις να δεις κανένα. Μα κανένα. Στο κάτω-κάτω, έχει χάσει η ομάδα σου από τον Αστέρα Τρίπολης, δεν είναι καθόλου λίγο αυτό ..... Πως ; άλλο είχατε καταλάβει ; τι άλλο ; Τώρα δεν σας καταλαβαίνω εγώ ..... Υπάρχει πιο δ ύ σ κ ο λ η ημέρα στον μήνα από μια τέτοια ;Συμβαίνει και όταν “η μαμά θα πάει δυό μέρες Θεσσαλονίκη, αγάπη μου, θα είμαστε οι δυό μας μόνο μέχρι και αύριο το βράδυ ..... ”. Βρε που να τους κολλήσει το μ π ο υ γ ι ο υ ρ ν τ ί στο πήλινο ..... Όπου και να πάνε, από κάστρα μέχρι Καραμπουρνάκι. Και να ‘ναι και οι τ σ ο ύ σ κ ε ς πραγματικές “τσούχτρες” ...Λίγα μυστικά ακόμαΑυτή είναι μία συνταγή για “άδειασμα ψυγείου”. Με υλικά απλά (ή που μπορεί να αντικατασταθούν με άλλα, ακόμη απλά), λίγα, που συνδυάζονται και δίνουν ένα πολύ ενδιαφέρον και νόστιμο αποτέλεσμα. Δεν είναι όλα τα υλικά απλά ; Μα, εάν στα δικά σας συρτάρια δεν υπάρχει ραντίκιο (και επί τη ευκαιρία, προφέρεται ρα-ντί-κι-ο (rah-DEE-kee-oh, κατά την Wikipedia ) και όχι ρα-ντί-τσι-ο, όπως λανθασμένα συνηθίζεται να λέγεται), θα υπάρχει ... κόκκινο λάχανο, μαρούλι, απλό, άσπρο λάχανο. Δεν έχετε αχλάδια ; Μα κόψτε ελεύθερα μήλα ... Δεν υπάρχει σάλτσα σόγιας ; Λογικό. Ε, αυξήστε την ποσότητα από το βαλσαμικό, “ισορροπήστε” την με λίγο περισσότερη ζάχαρη, και μπορεί να είναι και καλύτερο ακόμη το πιάτο. Όσο για τις πέννες, τις ανταγωνίζονται επάξια όλα τα κοντά ζυμαρικά. Και εάν δεν υπάρχει κανένα είδος ζυμαρικού, μην το βάλετε κάτω, ακολουθήστε τις οδηγίες  και φτιάξτε ένα πεντανόστιμο ρ ι ζ ό τ ο.Μα και εάν έχετε και άλλα, μπορείτε να σκεφθείτε ένα σωρό παραλλαγές. Θα μου άρεσε να είχα λίγα καρύδια. Να τα χοντροκόψω πάνω από το τελειωμένο –πριν το σοτάρισμα– φαγητό. Εάν υπήρχαν μερικά κομμάτια από κοτόπουλο ή, ακόμη καλύτερα από χοιρινό ή και μοσχάρι, θα έκαναν πιο πλήρες το πιάτο.

Ετοιμασθείτε για (μία ακόμη) μαρμελάδα “ε ι δ ι κ ώ ν _ α π ο σ τ ο λ ώ ν” . Μία μαρμελάδα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί, το ίδιο καλά, είτε αλειμμένη σε ψωμί, για πρωινό ή και για την παρασκευή γλυκών, είτε και για την συνοδεία αλμυρών πιάτων (ιδιαίτερα ψητών ή βραστού κρέατος).Συνεχίζοντας και φέτος την ...παράδοση (και αφού και η κορομηλιά μας συνεχίζει κι αυτή φέτος να γεμίζει με βαθυκόκκινους –τι χρώμα κι’ αυτό– καρπούς), μετά την «Μαρμελάδα κορόμηλο αρωματισμένη με κανέλλα», την «Μαρμελάδα κορόμηλο “μεθυσμένη” με βύσσινο λικέρ», αλλά και την «Μαρμελάδα κορόμηλο με φρέσκα καρύδια»,  σειρά έχει φέτος μία μαρμελάδα πολλών οκτανίων, μία μαρμελάδα με ......μπαχαρικά !!!Λίγα μυστικά ακόμα[1] Η συνταγή ήθελε τα κορόμηλα να ξεκουκουτσιάζονται, ήδη στο βήμα 1. Είτε με το ειδικό εργαλειάκι που χρησιμοποιούμε για τα βύσσινα/κεράσια, είτε κόβοντας τα φρούτα με μαχαίρι και απομακρύνοντας τα κουκούτσια. Μικρός ή μεγάλος, μπελάς πάντως. Και χάνεται και μία μικρή ποσότητα φρούτου, που είναι κολλημένη στα κουκούτσια Εάν εσείς, όμως, αποφασίσετε να τα αφαιρέσετε από την αρχή, στο βήμα 8 μπορείτε και να ρίξετε τον πολτό σε ένα μπλέντερ (τμηματικά, δεν χωράει να μπει όλος μαζί.) και τα λιώνετε μέχρι να γίνουν κρέμα (έτσι, όμως, θα χάσετε την ευχαρίστηση να νοιώθετε. Εάν έχετε μπλέντερ βυθίσεως –ράβδο– τα πράγματα γίνονται πολύ πιο απλά. Τα λιώνετε κατευθείαν μέσα στη κατσαρόλα. Και περνάτε κατευθείαν στο βήμα 13.[2] Το πέρασμα του πολτού των φρούτων από το τρυπητό είναι, πράγματι, πολύ απλή διαδικασία. Με είχε προϊδεάσει για αυτό η λεμονάδα (υπάρχει και ένα σχετικό σχόλιό της στη μαρμελάδα κορόμηλο της angy85 Και, πράγματι, μετά από 25 λεπτά βράσιμο, τα φρούτα είχαν μαλακώσει τόσο που διαλύονταν εύκολα και ο αραιός πολτός του περνούσε εύκολα από τις τρύπες. Με τον τρόπο αυτό η μαρμελάδα μας θα γίνει απόλυτα καθαρή.[3] Ναι, αλλά όπως λέει η angy85, “έτσι δε μένουν κομματάκια από τη φλούδα μέσα στη μαρμελάδα & τα θέλω οπωσδήποτε” Συμφωνώ, και εμένα μου αρέσουν, και πρέπει να βρεθεί μία λύση. Που, τελικά, είναι πολύ απλή. Έτσι όπως έχουν χλιαρύνει τα λιωμένα φρούτα, εύκολα “ψαχουλεύουμε” στον πολτό τους και αφαιρούμε το μόνο σκληρό πράγμα που υπάρχει. Τα κουκούτσια. Εάν, δε, έχετε εκείνη την λίγη υπομονή που χρειάζεται, μετράτε πριν από το βράσιμο τα φρούτα (δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, είναι περίπου 80 με 100 στο κιλό) και έτσι γνωρίζετε ακριβώς τον αριθμό των κουκουτσιών. Η διαδικασία, angy, είναι πολύ πιο απλή (και πολλαπλά πιο καθαρή) από το ξεκουκούτσιασμα. Και δεν χάνεται ίχνος φρούτου. Δοκίμασέ την στην .....επόμενη σοδειά.[4] Είχα την τύχη να μου φέρουν από τον Πόρο ένα –τόσο δα– βαζάκι μ έ λ ι _ π ο ρ τ ο κ α λ ι ά ς. Με την υπόδειξη να μην το ...ξεχάσω στο ντουλάπι και να το φάμε γρήγορα. Γιατί χάνει μεγάλο μέρος από τα θρεπτικά συστατικά του. Έτσι, “χαλάλισα” μία γερή κουταλιά στη μαρμελάδα, προς το τέλος του βρασμού, όταν πια είχε αρχίσει να δένει. Εξαιρετικό άρωμα κάπου ..... στο βάθος. Το μέλι πορτοκαλιάς έχει μία ιδιαίτερη γεύση και υπέροχο άρωμα.[5] Η συνταγή προέβλεπε στο μείγμα των μπαχαρικών και κάρυ (curry), όπως και την προσθήκη θυμαριού στην τελευταία φάση του μαγειρέματος. Φαντασθείτε τι αρώματα !!! Τι γεύση !!! Αν και διόλου παραδοσιακός σε τέτοια θέματα, δίστασα και απέφυγα να τα προσθέσω. Αυτή τη φορά, τουλάχιστον. Και αυτό γιατί σε εμάς θα χρησιμεύσει περισσότερο σαν γλυκό (για τις πρωινές μας “γευστικές εξερευνήσεις”), παρά σαν συνοδεία σε αλμυρά πιάτα. Σκέφτομαι όμως ότι π ρ έ π ε ι να την δοκιμάσω και έτσι..... Επίσης, επειδή δεν είχαμε στο σπίτι, δεν χρησιμοποίησα ούτε σπόρους παπαρούνας. Δεν ξέρω να σας πω εάν ..... έχασα και πόσο.[6] Η συνταγή δεν μιλούσε για πρόσθετο νερό. Και μπορείτε να μη βάλετε καθόλου. Εγώ “ξέπλυνα” τα κουκούτσια που αφαίρεσα στο βήμα 12 σε μισό φλυτζάνι νερό και το πρόσθεσα στη συνέχεια στο δεύτερο μέρος του βρασμού. Για να βοηθήσω το γρήγορο δέσιμο της μαρμελάδας (όσο πιο γρήγορα δέσει, τόσο περισσότερο διατηρεί τη γεύση και τα αρώματα του φρούτου), χρησιμοποίησα τα κουκούτσια. Ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα θα είχα εάν έριχνα ένα ή και δύο μήλα, κομμένα σε κομματάκια μήλου (δείτε σε άλλη, παλαιότερη συνταγή), ήδη από την αρχή του βρασμού και χρησιμοποιούσα και τα κουκούτσια τους, δεμένα στο ίδιο τουλπάνι μαζί με εκείνα των κορόμηλων). Η πηκτίνη τους θα μείωνε ακόμη περισσότερο τον χρόνο βρασμού κι η γεύση τους ταιριάζει πολύ καλά με εκείνη των κορόμηλων.Όταν προσθέτετε τα μπαχαρικά στην μαρμελάδα (είτε σε αυτήν την “light” εκδοχή της, είτε –πολύ περισσότερο– στην “πλήρη” με το curry και το θυμάρι, καλό θα είναι να πηγαίνετε “δοκιμάζοντας”, από λίγο κάθε φορά, έτσι ώστε να την φέρετε “στα μέτρα σας”.Στο βιβλίο που βρήκα τη συνταγή, της Food Editore, την προτείνει με ένα μαύρο, αρωματικό τσάι και με ψωμάκια βουτύρου. Το Lidl έχει μία συσκευασία με κάτι πολύ αφράτα τέτοια ψωμάκια, τα έχει λιανίσει η κόρη μου. Πρέπει να φροντίσω για το μαύρο τσάι, τώρα. Αυό, όμως, μετά τις διακοπές.[7] Ξεκίνησα από 2 κιλά (170 κομμάτια) κορόμηλα. Μετά την αφαίρεση των κουκουτσιών, μέτρησα 1.450 γραμμάρια πολτό κορόμηλου. Η ζάχαρη που χρησιμοποίησα ήταν 650 γραμμάρια (ακολούθησα τον μέσο όρο της υπόδειξης της λεμοναδα για 400 με 500 γρ ανά κιλό πολτού). Η ζάχαρη δεν κάλυπτε καθόλου τη γεύση της, που ήταν όσο .....απολαυστικά ξινούτσικη την ήθελα. Ευχαριστώ λεμονάδα !!!Με αυτές τις ποσότητες φρούτων και ζάχαρης, πήρα ένα μεγάλο βάζο του ενός λίτρου και ένα μικρό των 250 ml. (Και θα έφαγα ...επιτόπου και άλλες 4-5 κουταλιές !!!)Και αυτή η μαρμελάδα (όπως και η αντίστοιχη η αρωματισμένη με την κανέλλα θέλει να την αφήσετε να ανοιχθεί μόνο μετά από ένα 6μηνο. Και “πιάνει κορυφή” , γίνεται εξαίσια, μετά από ένα χρόνο. Από τις περσινές απόπειρες άφησα πράγματι ένα βαζάκι, έτσι, για να αποκτήσω ίδια άποψη. Νομίζω ότι πράγματι ήταν καλύτερη. Ή, είχα προλάβει να ξεχάσω τη γεύση της μέχρι την άνοιξη ..... Δοκιμάστε το.

Μετά και από 3 ημέρες οι σφολιάτες είναι τραγανές και η γεύση του πραγματικά δεν είναι "βαρετή" αλλά δημιουργεί ωραίες εκπλήξεις. Το έφαγαν ακόμα και αυτοί που δεν προτιμούν το γλυκό αυτό. Η συνταγή είναι του  Άκη Πετρετζίκη!Λίγα μυστικά ακόμαΑν επιθυμείτε δεν βάζεται σε όλη την κρέμα μπανάνες. Αν θέλετε μόνο στην μισή ποσότητα θα βάλετε 2-3 μπανάνες.Ο Άκης στην συνταγή προτείνει 500 ml κρέμα γάλακτος και 100 γρ. άχνη ζάχαρη. Αλλά στα 330 ml που χρησιμοποίησα μια χαρά μου βγήκε η κρέμα. Δεν έβαλα χρώμα ζαχαροπλαστικής και το χρώμα ήταν κίτρινο λόγο των κρόκων που ήταν ήδη έντονοι.Τις σφολιάτες δεν τις τρυπάμε με το πηρούνι γιατί θα γίνουν τελείως επίπεδες και χρησιμοποίησα εκείνες που είναι στην συντήρηση. Η άχνη βοηθά με αυτή τη κρούστα που δημιουγεί να απολαμβάνουμε τραγανό το φύλλο ακόμα και αν το τοποθετήσουμε το μιλφείγ στο ψυγείο. Η καλύτερη επιλογή για να είναι τραγανό, έιναι να διατηρούμε σε μπόλ την σφολιάτα με το ρύζι σκεπασμένο με μεμβράνη σε θερμοκρασία δωματίου και να βγάζουμε την κρέμα απο το ψυγείο και να το συνθέτουμε την στιγμή που είναι να σερβίρουμε.