Είναι από της διασημότερες και καλύτερες συνταγές για Ισπανικά Churros. Την ανακάλυψα σε ένα περιοδικό που εν όψη Χριστουγέννων είχε ειδικό αφιέρωμα στις τοπικές συνταγές της Ισπανίας. Επειδή στο διαδίκτυο θα βρείτε πολλές και διάφορες συταγές για το εν λόγω έδεσμα, η συγκεκριμένη είναι μια αυθεντική μιας και δεν περιέχει γάλα και δεν μυρίζει αυγά, κάτι πολύ σημαντικό για τα Τσούρος (Churros). Για την Ελληνική κουζίνα θα έλεγα ότι είναι κάτι ανάμεσα σε τουλούμπα και λουκουμά. Είναι πάρα πολύ αφράτα και μοσχοβολάνε φρέσκα υλικά. Τρώγονται σκέτα, με ζάχαρη άχνη, γλάσο καραμέλας, με ζάχαρη και κανέλα ή με γλάσο σοκολάτας σε ποικιλία γεύσεων όπως πχ λευκή, γάλακτος, πραλίνα φουντουκιού, kinder Bueno κτλ ακόμα και σοκολάτα με καφέ espresso . Τώρα τα Χριστούγεννα πωλούνται σε όλα τα Χριστουγεννιάτικα events και στοιχίζουν τα 5 τεμάχια 5 ευρώ παρακαλώ. Με αυτήν την συνταγή, στο ίδιο κόστος (ίσως και λιγότερο) βγαίνουν γύρω στα 20-25 τεμάχια. Αξίζει να τα δοκιμάσετε είναι πεντανόστιμα και χάρη στο σχήμα που παίρνουν όταν τηγανίζονται πολύ χαριτωμένα και παιχνιδιάρικα!!!!

H paella είναι ένα παραδοσιακό φαγητό που πρωτοεμφανίστηκε στην Albufera (περιοχή της Valencia) και το όνομα της το οφείλει στο σκεύος που γίνεται. Στα πρώτα χρόνια της ανακάλυψης της οι ντόπιοι έβαζαν το σκεύος paella πάνω στη φωτιά της σκάρας και κυριολεκτικά χρησιμοποιούσαν ότι υλικό είχαν στη διάθεση τους προσθέτοντας ντόπιο ρύζι bomba. Υπάρχουν πάνω από 1000 καταγεγραμμένες διαφορετικές εκδοχές της που είναι αλμυρές ή και γλυκές σε πολλές περιπτώσεις. Η συγκεκριμένη εκδοχή είναι μια δική μου ελαφρώς παραλλαγμένη έκδοση από τη περιοχή του Σαν Σεμπαστιάν.Το σημαντικό είναι να την ψήσουμε σε μέτρια φωτιά σε ένα όσο το δυνατόν λεπτό σκεύος για να πετύχουμε το τραγανό καραμέλωνα (προσοχή όχι κάψιμο) στον πάτο του σκεύους που το ονομάζουν socarrat.

Μια πολλή απλή συνταγή για ισπανική ομελέτα όπως την είδα από ένα βίντεο από την σελίδα του Ιταλού σεφ Vincenzos plate. Το μυστικό για εγγυημένη επιτυχία είναι στο γύρισμα που γίνεται με το καπάκι του τηγανιού σας. Αν δοκιμάσεται με κάτι άλλο θα είναι μια απλή ομελέτα που έχω δοκιμάσει πολλές φορές να γυρίσω με πιάτο και ποτέ δεν το καταφέρνω. Η γνήσια εκδοχή αυτής της τορτίγιας είναι με πατάτες και κρεμμύδια...εγώ την έκανα με κολοκύθακια και πατάτες μιας που έχουμε άπλετα αυτή την εποχή από το μπαχτσέ μας ..

Άλλη μια συνταγή εμπνευσμένη από το πρόσφατο ταξίδι μου στην Ισπανία.Η ομελέτα με τις πατάτες είναι πολύ κλασικό πιάτο. Μπορεί μάλιστα να τη βρει κανείς ακόμα και έτοιμη συσκευασμένη στα σούπερ μάρκετ. Φάγαμε αρκετές φορές και αποφάσισα να τη φτιάξω και εδώ.Για έμπνευση μπήκα στις συνταγές της φίλης @tesa_cuina (που μας έφτιαξε και προσωπικά μια τέτοια πεντανόστιμη ομελέτα). Δοκίμασα λοιπόν μια από τις συνταγές της που παίρνει την κλασική συνταγή και τη μεταμορφώνει σε ένα πιο ελαφρύ πιάτο. Αντί να τηγανίσει κανείς τις πατάτες και τα κρεμμύδια (που θέλει μια μεγάλη ποσότητα λαδιού είναι η αλήθεια, καθώς και ώρα πάνω από το τηγάνι), τα κάνει στο φούρνο μικροκυμάτων. Έκανα κάτι μικρές αλλαγές και το αποτέλεσμα είναι μια ομελέτα με όλη τη γεύση, αλλά πολύ ελαφριά!Μπορεί κανείς να τη φτιάξει για ένα ωραίο βραδινό ή ακόμα και το μεσημέρι, με τη συνοδεία μιας σαλάτας. Στη φωτογραφία την έχω συνοδεύσει με γουακαμόλε (greekamole για την ακρίβεια, από τις συνταγές μου 😉) και ντοματίνια

Όλα Χειροποίητα.. Τα φτιάχνω όταν έχω τραπέζι ή πάρτι. Είναι σκέτη απόλαυση.. Η παρέα μου τα απολαμβάνει μέχρι.. την τελευταία γουλιά...!!! Τη συνταγή για τη Sangria μου την έδωσε η καθηγήτρια των Ισπανικών. #πάρτι

Σερβίρεται πολύ κρύα και όταν πιάσουν οι ζέστες θα διαπιστώσετε ότι είναι πολύ δροσιστική. Φτιάξτε τη και θα έχετε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσετε τα πασχαλινά αυγά που σας περίσσεψαν. Η συνταγή είναι της Caroline και μπορείτε να τη βρείτε εδώ https://cookpad.wasmer.app/fr/recettes/5302986-salmorejo-soupe-froide-de-tomates-andalouse

Έτσι για να αλλάξουμε από την καθιερωμένη γεύση του κοτόπουλου με πατάτες στον φούρνου και για να χρησιμοποιήσω υλικά που είχα μέρες στο ψυγείο προέκυψε αυτή η συνταγή η οποία μας άρεσε πάαααρα πολύ! #μπορούμε

Μια απίθανη συνταγή για "βασιλόπιτα" που μας έρχεται από την Ιβηρική Χερσόνησο.Ένα αφράτο ψωμάκι, σαν μπριός, σαν τσουρέκι, σαν διασταύρωση των δύο, μια ανάλαφρη και αεράτη κρέμα για γέμιση, κροκαν αμυγδάλου, φρουί γλασσέ και μπόλικη κρυσταλλική ζάχαρη για από πάνω.Μας το έφερε στο χορευτικό ένας συγχορευτής άρτι αφηχθείς από Μαδρίτη και μας εντυπωσίασε όλους ομολογώ.Roscon de Reyes σημαίνει το δαχτυλίδι του Βασιλιά και είναι πράγματι πολύ βασιλικό γλυκό, πλούσιο και εντυπωσιακό.Ουσιαστικά το γλυκό αυτό σερβίρεται τα Θεοφάνια, που είναι και η μέρα που τα παιδιά παίρνουν τα Χριστουγεννιάτικα δώρα τους. Το "φλουρί" είναι συνήθως μια φιγούρα που αντιπροσωπεύει το μικρό Ιησού και που το κρύβουν μέσα στην κρέμα της γέμισης.

Μία πρώτη, γρήγορη ανάγνωση της συνταγής θα σας θυμίσει …“ύποπτα” συνταγή για καρότα τουρσί. Καμία σχέση!!!Μερικές γενικές κατευθύνσεις που θα σας φανούν χρήσιμες: Τα καρότα πρέπει να μείνουν για κάποιες ώρες στη μαρινάδα, ώστε να απορροφήσουν σε βάθος τη γεύση.Το βράσιμο των λαχανικών γίνεται εδώ στον ατμό και όχι σε νερό, σε μία προσπάθεια να διατηρήσουν τα καρότα όσο περισσότερες από τις βιταμίνες τους, οι οποίες σαν υδατοδιαλυτές, χάνουν μέρος από την ποσότητά τους με το βράσιμο στο νερό.Στο μείγμα των μπαχαρικών η επιλογή της πάπρικας (γλυκιά, καυτερή καπνιστή ή μείγμα αυτών) καθορίζει σε σημαντικό βαθμό και την κατεύθυνση που θα πάρει η γεύση στα καρότα. Εγώ προτιμώ ένα συνδυασμό καπνιστή και καυτερής (τα καρότα είναι ούτως ή άλλως γλυκά) που πιστεύω ότι δίνει πολύ καλό άρωμα αλλά και ένταση στη γεύση.Η συνταγή προέρχεται από την Ουέλβα (Huelva), πόλη της Ανδαλουσίας, από ένα βιβλίο συνταγών συγκεντρωμένων από …πραγματικούς ανθρώπους. Από κατοίκους και συλλόγους γειτονιών που συμμετείχαν σε ένα διαγωνισμό το μακρινό 1989 και μάλιστα έχει και …ονοματεπώνυμο, είναι του Don Francisco Vaz Gallego. 31 χρόνια μετά, προσθέτω και τις δικές μου ευχαριστίες (ελπίζω και τις δικές σας εάν το δοκιμάσετε) για το εξαιρετικό μεζεδάκι που έφτιαχνε.#2020 #καρότα #ορεκτικό #μεζεδάκι

Αυτή η συνταγή για τη σπιτική ρώσικη σαλάτα είναι κάπως διαφορετική από τις συνηθισμένες. Θα μπορούσα να πω “με το δικό μου τρόπο”, αλλά δεν θα ’ταν αλήθεια, όπως γίνεται αντιληπτό και από τον τίτλο, είναι ισπανικής “σύλληψης και εκτέλεσης”, ένα από τα τόσα εξαιρετικά tapas που δοκιμάζει κανείς σε bar και εστιατόρια στην Ιβηρική χερσόνησο.Αυτή λοιπόν η “ensaladilla rusa” είναι απλή, χωρίς πολλά υλικά και –κάποια– από αυτά που περιέχει δεν θα τα περίμενε κανείς. Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύεται για τις σαλάτες γενικότερα, αυτή δεν είναι πανάκεια, δεν είναι θεραπεία για τα υπολείμματα που έχουν ξεμείνει στο ψυγείο.Αυτή …έχει στυλ, αυτή ξεχωρίζει με την παρουσία των γαρίδων, αυτή αποκτά ένταση χάρη στον τόνο… Δεν έχει καρότα (δεν έχει καρότα;;;;;;;), η πατάτα είναι αρκετή σαν γλυκό λαχανικό. Δεν έχει ούτε πιπεριά. Ούτε και άλλα προ-κομμένα και κατεψυγμένα λαχανικά, αυτά μόνο να κλάψεις μπορούν να σε κάνουνΈχει όμως σπιτική μαγιονέζα, αδιαπραγμάτευτη συνοδεία μίας τέτοιας σαλάτας. Αυτό σημαίνει ότι είναι (ελαφρά) πιο επίπονη στην παρασκευή της, αλλά κάθε ένα από τα βήματά της αξίζει τον κόπο τουΌσο για την προέλευσή της… Λέγεται ότι είναι πραγματικά ρωσική, ότι εφευρέθηκε από τον Lucien Olivier, σεφ ενός εστιατορίου της Μόσχας τον 19ο αιώνα, (γι’ αυτό και αρχικά λεγόταν Olivier salad) και ...bla, bla, blaΈλα όμως που μία κάποια Marie-Antoine Carême (1783-1833) έφτιαχνε ήδη σαλάτες με μαγειρεμένα λαχανικά και μαγιονέζα πολύ πριν γεννηθεί ο κύριος Olivier (1838-1883).Άρα;

Oι πολλές αμυγδαλιές της περιοχής, η ρόκα που αφθονεί στους αγρούς, αλλά και το εξαιρετικό ελαιόλαδο της παραγωγής μας, μου έδωσαν την ιδέα αυτής της συνταγής.Λίγα μυστικά ακόμαΑν παραλείψουμε το τυρί η συνταγή είναι νηστίσιμη. Πάνω σε φέτες ντομάτας είναι καταπληκτικός μεζές. Και με ζυμαρικά όμως είναι άπαικτο. Ευχαριστώ και τον ggr για την βοήθεια που μου έδωσε σχετικά με το όνομα της συνταγής. Κατά κάποιον τρόπο είναι ο νονός.Για νάναι ασφαλής ως προς ίχνη γλουτένης η συνταγή, ελέγξτε το κεφαλοτύρι. Νάναι αυθεντικό κι όχι υποκατάστατο τυριού που μπορεί να περιέχει άμυλο με γλουτένη.

Παλιομοδίτικο αλλά με γεύση διαχρονική! Αυτή η υπέροχη κρεμώδης γεύση, δεν είναι για κάθε μέρα, λόγω των θερμίδων, αλλά πού και πού, το αξίζουμε! Γίνεται και με εσπρέσσο, για όσους δεν συμπαθούν τον στιγμιαίο καφέ, αν και από την πολύχρονη πείρα μου στην κατανάλωση καφέ, κατέληξα στο ότι έχει μεγάλη σημασία η ποιότητα του στιγμιαίου καφέ. #χρυσοπιρουνι