Τα βολοβάν (vol-au-vent στα γαλλικά) είναι θήκες φτιαγμένες από σφολιάτα. Μπορούν να φτιαχτούν σε διάφορα σχήματα, και είναι κούφιες μέσα ώστε να μπορούμε να τις γεμίσουμε με ό,τι θέλουμε εμείς - αλμυρό ή γλυκό. Η παρασκευή τους είναι πολύ εύκολη.Λίγα μυστικά ακόμαΕίναι πολύ πιο βολικό να φτιάχνουμε τετράγωνα βολοβάν. Εάν τα φτιάξουμε σε άλλα σχήματα, περισσεύει ζύμη. Μπορούμε πάντα να την ξαναζυμώσουμε, αλλά δεν γίνονται τόσο αφράτα μετά. Και όσο ζυμώνουμε, τόσο χειρότερα (μην ζυμώσετε πάνω από μια φορά ξανά τη σφολιάτα, δεν πρόκειται να ανέβει. Και είναι καλύτερο να βάλετε απλώς τη μια στρώση πάνω στην άλλη και να το περάσετε ελαφριά με τον πλάστη, παρά να κάνετε ξανά μπάλα ζύμης).Τα βολοβάν σας μη τα κάνετε πολύ μεγάλα. Μέχρι 5 εκ. είναι καλά. Αν θέλετε να τα κάνετε πιο μεγάλα βολεύει καλύτερα να κάνετε το κάτω μέρος όπως εδώ, αλλά το πάνω να το βάλετε ήδη κομμένο (πχ αν φτιάχνεται στρογγυλά βολοβάν, το κάτω να είναι στρογγυλό και το πάνω μόνο ένα δαχτυλίδι). Το κάτω μέρος και πάλι θα το περάσετε με το μαχαιράκι σας και θα του κάνετε και μερικές τρυπούλες στο κέντρο του, να το βοηθήσετε να ανέβει ομοιόμορφα. Το κέντρο που θα κόψετε μπορείτε να το βάλετε να ψηθεί ξεχωριστά.Το καπάκι βγαίνει αρκετά εύκολα, αλλά φροντίστε να το κόψετε όσο είναι ακόμα ζεστό.Τα βολοβάν πρέπει να τα αφήσετε να κρυώσουν πριν τα γεμίσετε. Αν πρόκειται να τα σερβίρετε ως κρύο ορεκτικό, φροντίστε να τα αφήσετε σε θερμοκρασία δωματίου για κάνα μισάωρο, γιατί είναι πιο νόστιμα έτσι. Αν τα σερβίρετε ως ζεστά ορεκτικά, γεμίστε τα και όταν θέλετε, βάλτε τα στο φούρνο σας για 10 λεπτά.Τα βολοβάν είναι πιο νόστιμα όταν είναι φρέσκα. Μπορείτε να τα κρατήσετε σε αεροστεγή συσκευασία για μια μέρα. Δεν παθαίνουν τίποτα, αλλά χάνουν λίγο τη νοστιμάδα τους κατά τη γνώμη μου (όπως γενικώς η σφολιάτα όταν μείνει). Μπορείτε όμως να τα συσκευάσετε καλά και να τα καταψύξετε, ΠΡΙΝ τα ψήσετε. Διατηρούνται πολύ καλά στην κατάψυξη μέχρι και ένα μήνα. Μετά τα βγάζετε και τα ψήνετε όπως είναι από την κατάψυξη, αφού τα περάσετε με το αυγό.Φυσικά ο ακόμα πιο εύκολος τρόπος είναι να πάρετε τα έτοιμα τετράγωνα ή στρογγυλά κομμάτια σφολιάτας και να φτιάξετε τα βολοβάν σας με αυτά. Ούτε περισσεύει ζύμη, ούτε κόβετε. Απλώς βάζετε το ένα πάνω στο άλλο. Επειδή είναι νομίζω πιο μεγάλα από 5 εκ. καλό είναι να κάνετε όπως είπα, στο πάνω μέρος δηλαδή να κόψετε την τρύπα.

Όλοι αγαπούν την πίτσα. Είναι πεντανόστιμη και φτιάχνεται πολύ εύκολα. Εδώ θα βρείτε οδηγίες που  θα σας βοηθήσουν να σχηματίσετε τη ζύμη.Λίγα μυστικά ακόμαΔείτε στην κατηγορία "Ζύμες - Ψωμιά" για μερικές πεντανόστιμες συνταγές για ζύμη πίτσας.

#βάζοΑύγουστος και Σεπτέμβρης είναι μήνες του τρύγου. Για να φτιάξουμε μούστο και πετιμέζι από τον χυμό των σταφυλιών, χρειάζεται κάποια διαδικασία. Πάμε λοιπόν να φτιάξουμε το δικό μας μούστο και πετιμέζι. Θέλει διάθεση και όχι βιασύνη.Την στάχτη την προσθέτουμε σαν απολυμαντικό, μπορούμε να την προσθέσουμε σε ένα τούλι δεμένο και να το αφαιρέσουμε μετά από 1 ώρα βράσιμο.Στο πάρακάτω λίνκ του προσωπικού μου μπλόγκ, θα βρείτε πολλές ακόμα συνταγές και tips.https://potsandpanos.blogspot.com/

Το να ετοιμάσουμε απόσταγμα βανίλιας στο σπίτι μας, όσο και αν δεν μπορείτε να το πιστέψετε, είναι πολύ απλό. Έχετε στο μπαρ σας ένα οινοπνευματώδες ποτό με ουδέτερη γεύση; (μία βότκα, ένα τσίπουρο, μία ρακί, μία γκράπα, ένα τζιν, μία τεκίλα ή ένα λευκό ρούμι); Έχετε και μερικά “φασόλια” βανίλιας; Ε, τότε δεν θα χρειασθεί να ξανααγοράσετε σωληνάρια βανίλιας… Που δυστυχώς δεν είναι παρά ένα συνθετικό παράγωγο. Αρωματικό με, “χημεία” δε.Θα ετοιμάσουμε λοιπόν απόσταγμα βανίλιας με αλκοολική εκχύλιση. Με απλά λόγια, θα αφήσουμε τους λοβούς, τα “φασόλια” της βανίλιας να “σιτέψουν” μέσα στο οινόπνευμα και με την εκχύλιση να βγάλουν σε αυτό τα αρώματά τους.Η όλη διαδικασία έχει πολύ ενδιαφέρον, πέρα από το ότι είναι και διασκεδαστική. Θα δείτε σε κάποια βήματα να τονίζεται ότι πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί με τις κινήσεις σας, επειδή το αλκοόλ όταν θερμανθεί μπορεί να αναφλεγεί. Εγώ είναι αλήθεια ότι δεν συνάντησα καμία απολύτως δυσκολία, θεώρησα παρ’ όλα αυτά ότι πρέπει να αφήσω τα alarms, για να είμαστε από την πλευρά της ασφάλειας.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Με το μούλιασμα, οι λοβοί της βανίλιας ενυδατώνονται, μαλακώνουν και θα ελευθερώσουν έτσι πιο εύκολα το άρωμά τους.H κυτταρίνη των κυτταρικών τοιχωμάτων είναι υπεύθυνη για τη δέσμευση των αρωματικών μορίων που υπάρχουν μέσα στα κύτταρα. Εάν καταφέρουμε να αυξήσουμε τη διαπερατότητα αυτών των κυτταρικών τοιχωμάτων, θα διευκολυνθεί η απελευθέρωση της βανιλλίνης και των άλλων αρωματικών ουσιών στο επόμενο στάδιο, αυτό της εκχύλισης. Ε, ο σκοπός αυτής της φάσης είναι ακριβώς αυτός, να μαλακώσουν τα κυτταρικά τοιχώματα. Πειράματα έχουν δείξει ότι το μούσκεμα των λοβών οδηγεί σε μία αύξηση 20% της εκχύλισης. Μεγαλύτεροι όμως χρόνοι από τη μία ημέρα δεν φάνηκε να αυξάνουν περισσότερο την εκχύλιση.[2] Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα. Μπορεί να έχετε δει σε sites ή σε τηλεοπτικές εκπομπές να μην σχίζουν τη βανίλια και να μην ελευθερώνουν τους σπόρους της, αλλά να την βουτούν ολόκληρη μέσα στο οινόπνευμα. Απλά …αλλάξτε site ή τηλεοπτική εκπομπή. Με τον τρόπο αυτό, το μεγαλύτερο μέρος των αιθέριων ελαίων της βανίλιας δεν θα ελευθερωθεί, δεν θα περάσει ποτέ στο ποτό.[3] ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Αυτό το βήμα πρέπει να γίνει με προσοχή. Το αλκοολούχο ποτό που θα χρησιμοποιήσετε μπορεί πολύ εύκολα να αρπάξει φωτιά. Για το λόγο αυτό και ΔΕΝ θέλουμε να υπερθερμανθεί και, ακόμη χειρότερα, να πλησιάσει σε αυτό φλόγα. Έτσι, στις μεν συμβατικές κουζίνες με ηλεκτρισμό θα χρησιμοποιήσουμε μία μικρή εστία και πιο φαρδύ κατσαρολάκι, στις δε κουζίνες αερίου, και εκεί το κατσαρολάκι πρέπει να είναι πιο φαρδύ ώστε να μη φθάνουν οι φλόγες να “γλύφουν” τα τοιχώματά του.Όσον αφορά στην ποσότητα της βότκα που θα ζεστάνουμε, επειδή ένα μέρος της θα εξατμισθεί, όσο αργά και εάν ανεβάσουμε τη θερμοκρασία, καλόν είναι να ζεστάνουμε μία μεγαλύτερη ποσότητα (γύρω στα 140 ml με 150 ml. Στο βαζάκι θα βάλουμε 125 ml, εάν περισσέψει λίγη στο κατσαρολάκι, την αφήνουμε να κρυώσει και μπορούμε να την πιούμε.[4] ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ ΕΔΩ!!! Και αυτό το βήμα πρέπει να γίνει με πολλή προσοχή. Το αλκοολούχο ποτό είπαμε ότι μπορεί πολύ εύκολα να αρπάξει φωτιά. Το οινόπνευμα (η αιθυλική αλκοόλη) βράζει στους 78 βαθμούς, δεν θα αφήσουμε λοιπόν να φθάσει σε αυτή τη θερμοκρασία. Πλησιάζοντάς την (κάπου εκεί, στους 75 βαθμούς), θα παρατηρήσετε να δημιουργούνται φυσαλίδες που θα ανεβαίνουν προς την επιφάνεια. Είναι η αιθυλική αλκοόλη που εξατμίζεται και ΕΙΝΑΙ ΕΥΦΛΕΚΤΗ! Μην αφήσετε τη βότκα (ή το όποιο ποτό χρησιμοποιήσετε) να βράσει. Απομακρύνετε το κατσαρολάκι από τη φωτιά μόλις δείτε να δημιουργούνται αυτές οι φυσαλίδες. Ξαναλέω, ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΕ ΤΟ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑΚΙ ΑΠΟ ΤΗ ΦΩΤΙΑ.[5] Στη βιομηχανική παραγωγή αποστάγματος βανίλιας, η θερμοκρασία διατηρείται υψηλή για πολύ περισσότερο χρόνο (στους 60 βαθμούς για 24 ώρες ή στους 45 βαθμούς για ολόκληρες 48 ώρες. Εμείς βέβαια δεν θα το αφήσουμε τόσο πολύ, αλλά και πάλι θα πρέπει να κρυώσει σταδιακά, μειώνοντας βαθμιαία τη θερμοκρασία για ένα 4ωρο με 5ωρο.[6] Ακόμη και κατά τη διάρκεια που το απόσταγμα θα «ξεκουράζεται», οι χημικές αντιδράσεις στα μόρια της βανίλιας που έχουν διαχυθεί στο οινόπνευμα συνεχίζουν, και επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα. Εάν κάνετε μία δοκιμή, στάζοντας μία σταγόνα σε ένα κουταλάκι και δοκιμάζοντας, πάνω στην εβδομάδα και μετά από ένα σημαντικά μεγαλύτερο διάστημα (2-3 μήνες), θα μπορέσετε να διαπιστώσετε και μόνες σας αυτό που σας λέω.Προτείνω να μη φιλτράρετε το απόσταγμα, ούτε στη βδομάδα, ούτε σε μήνα, ούτε όταν θα θεωρήσετε ότι σας ικανοποιεί απολύτως το απόσταγμα. Αφήστε τις βανίλιες μέσα στην εσάνς για όσο διάστημα αυτή κρατάει. Και κρατάει πολύυυυυυ. Μερικές σταγόνες αρκούν κάθε φορά για να αρωματίσουν τα παρασκευάσματά σας.Την ίδια μέθοδο, την έγχυση «έν θερμώ», μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε και σε άλλες περιπτώσεις. Σκέπτεται μήπως καμιά σας να την εφαρμόσει για ένα … “γρήγορο Limoncello” ;

Προσθέστε λίγη λάμψη και χρώμα σε γλυκά παρασκευάσματα, πασπαλίζοντάς τα με ζάχαρη που την έχετε χρωματίσει στο σπίτι.Το να βάψουμε τη ν απλή, κρυσταλλική ζάχαρη (αλλά και την άχνη, εάν το επιθυμείτε) είναι κάτι πολύ εύκολο. Χωρίς τον παραμικρό κόπο ή το ενδεχόμενο αποτυχίας.Και να είστε σίγουρες, τα μπισκότα σας και τα σπιτικά σας κέικ ποτέ δεν έδειχναν πιο γλυκά και πιο επιθυμητά!

Θυμάμαι ένα πικ-νικ που είχαμε κάνει με τις (τότε) Συνταγές της Παρέας στο Άλσος Συγγρού, στο Μαρούσι.Και το θυμάμαι γιατί, πέρα από τα πολύ νόστιμα εδέσματα που είχαν απλωθεί πάνω στις κουβέρτες, πέρα από τις ωραίες γυναικείες παρουσίες και τις πολύ ευχάριστες ανδρικές, πέρα από κάτι ...“μυστήριους” από μία σχολή πολεμικών τεχνών που είχαν στήσει μία εικονική μάχη λίγο παραπέρα, πέρα από όλα αυτά είχα ετοιμάσει μία sauce guacamole που ...δεν τρωγόταν.Για φαντασθείτε το λίγο... Να έχεις αποφασίσει να φτιάξεις κάτι που από τα μηνύματα στο site φαινόταν ότι είχε αρέσει σε πολύ κόσμο, να έχεις φέρει μαζί όλα τα απαραίτητα υλικά (avocados, σκορδάκι, κρεμμύδι, μία καυτερή πιπεριά jalapeño, αλατοπίπερο, κόλιανδρο φρέσκο, ντομάτα, ακόμη και limes), να έχεις κουβαλήσει και τα σκεύη για την παρασκευή της (μπολάκια, παρα-μπολάκια, πιρούνι, κουτάλι, μαχαίρι, κλπ) και, όταν κόβεις τα avocados και επιχειρείς να τα λιώσεις, αυτά να αντιστέκονται και να είναι σκληρά λες και είναι τα μπράτσα του Πύρρου Δήμα...Αποτυχία εκείνη η guacamole (καλά που υπήρχαν τόσα κεφτεδάκια και τυροπιτάκια που βρήκα που να “πνίξω τον πόνο μου”, αλλά με έκανε να αναρωτηθώ “τι κάνουμε εάν κόψουμε ένα avocado και διαπιστώσουμε εκ των υστέρων ότι δεν είναι ακόμη ώριμο στο σημείο που το χρειαζόμαστε για η συνταγή που το προορίζουμε;”#MηνΤοΠετάς#συντήρηση

Yπέροχα και τραγανά μπουρεκάκια με γέμιση της αρεσκείας μας, γίνονται πολύ γρήγορα ακόμα και την τελευταία στιγμή που θα σας έρθουν απρόσκλητοι επισκέπτες. είναι τέλεια ιδέα για παιδικά πάρτυ και μπουφέ αλλά και για μπυρομεζέδες.Λίγα μυστικά ακόμαΔεν θέλουν πολύ τηγάνισμα, να μην καούν.Όσο γιά την γέμιση μπορείτε να βάλετε ο,τι σας αρέσει μέσα, π.χ.κιμά, κοτόπουλο τριμένο, αλλαντικά, διάφορα τυριά, μυζήθρα ανάλατη για αυτούς που δεν τρών αλμυρά, αρκεί η γέμιση να μην έχει πολλά υγρά.Αυτό που μου αρέσει είναι ότι το συγκεκριμένο φύλλο δεν τραβάει πολύ λάδι και μένει τραγανό και συνάμα τρυφερό.Μπορείτε να τα τηγανίσετε και με άλλο λάδι, εγώ τηγανίζω πάντα με ελαιόλαδο.

Το Halloween δε το γιορτάζουμε και πολύ στην Ελλάδα, αλλά τα παιδιά μου ήθελαν πάρτυ! Γενικά οι έφηβοι τρελλαίνονται με πάρτυ που έχουν θέμα κάτι τρομακτικό, τερατώδες, είναι η χαρά τους να βλέπουν κάτι αηδιαστικό και να πρέπει να το φάνε με τους φίλους τους. Αηδιαστικό δηλαδή που να μοιάζει με μάτια, χέρια, ποντίκια κλπ, γιατί πχ οι μπάμιες είναι άλλου είδους αηδιαστικό πράγμα που δε το αγγίζουν 😂Για να στολίσουμε λοιπόν για το πάρτυ, σκαλίσαμε και κολοκύθα. Θα σας πω πως το σκάλισμα είναι το λιγότερο στην όλη διαδικασία. Το δύσκολο είναι το άδειασμα... Θέλει μπράτσα! Εμένα με βοήθησε το εργαλείο που αδειάζουμε τα λαχανικά (αυτό που κάνει στρογγυλές μπαλίτσες), αλλά κάνει και ένα κουτάλι παγωτού ή ένα κουτάλι απλό (καλό κουράγιο...).Ορίστε πώς γίνεται!

Όπως θα έχετε –ίσως– δει, στο site μας υπάρχουν οδηγίες για το “Πώς καθαρίζουμε (ψημένα) κάστανα” (https://cookpad.wasmer.app/gr/sintages/3087364-pos-katharizoume-psimena-kastana?ref=you_tab_my_recipes), καθώς και για το “Πώς καθαρίζουμε (βρασμένα) κάστανα” (https://cookpad.wasmer.app/gr/sintages/3087343-pos-katharizoume-brasmena-kastana?ref=you_tab_my_recipes), που διευκολύνουν πολύ τη δουλειά μας όταν πρόκειται να καθαρίσουμε έτοιμα, μαγειρεμένα κάστανα.Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που θα θέλαμε να καθαρίσουμε εύκολα και απλά τα κάστανα, όταν ακόμη είναι ωμά. Ας πούμε, για παράδειγμα, όταν θέλουμε στη συνέχεια να ετοιμάσουμε μία μαρμελάδα κάστανου, γλυκό κάστανο ή και μαρόν γλασέ αλλά και άλλες παρασκευές.Σήμερα λοιπόν θα δούμε πως μπορούμε να προετοιμάσουμε ωμά κάστανα για αυτή τη δουλειά, έτσι που να πάρουμε τελικά κάστανα, που θα είναι καθαρισμένα, θα είναι ακέραια και θα είναι και ωμά (όχι ψημένα ή βρασμένα). Και μάλιστα με τρόπο εύκολο που …δεν θα μας κάνει να παρατήσουμε, εκνευρισμένοι, την προσπάθεια ήδη από την αρχή της… Πάμε να δούμε πως.

Με πολύ απλά βήματα, χρησιμοποιώντας ένα κομμάτι λαδόκολλας, μπορείτε να φτιάξετε μία απόλυτα στεγανή φόρμα για τον φούρνο.Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι και τίποτα το ιδιαίτερο να πλύνει κανείς μία φόρμα μετά από την παρασκευή ενός φαγητού (γλυκού ή αλμυρού). Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι ούτε καμία εξοικονόμηση κόστους, ό,τι γλυτώσετε σε σαπούνι θα το δώσετε για τη λαδόκολλα. Ούτε και κανένα τεράστιο ταψί μπορεί να φτιάξεις κανείς, υπάρχει ο περιορισμός του πλάτους της λαδόκολλας…Τότε; Γιατί να τις φτιάξει κανείς; Δεν θα σας δώσω απάντηση (εάν υπάρχει), ίσως κάποιες δουν κάποιο λόγο να τις φτιάξουν. Εάν όχι…

Ο πιο γρήγορος τρόπος να μαγειρέψουμε τα κάστανα είναι βράζοντάς τα. Και εδώ, όμως, πρέπει κανείς να ακολουθήσει κάποια τρικς, για να διευκολυνθεί στο τέλος στο καθάρισμά τους, που είναι η πιο άχαρη στιγμή, ικανή να σε σιχτιρίσει και να σου χαλάσει όλη τη διάθεση για κάστανα.Λίγα μυστικά ακόμαΣυνοψίζονταςΓια να είναι πιο εύκολα στο καθάρισμά τους τα κάστανα (διαβάζω ότι) αρκεί να ρίξουμε μία κουταλιά ελαιόλαδο στο νερό που βράζουν.Βοηθάει, πριν ρίξουμε τα κάστανα στο νερό, να τα χαράξουμε. Με τον τρόπο αυτό σκάει η φλούδα τους, το νερό περνάει εύκολα στο εσωτερικό τους και βράζουν γρηγορότερα.Μπορούμε να χρησιμοποιούμε αρωματικά κατά τον βρασμό τους, έχει αποτέλεσμα. Δαφνόφυλλα ή φασκόμηλο ή σέλινο, όταν θα τα χρησιμοποιήσουμε σε αλμυρές συνταγές ή για απ’ ευθείας κατανάλωση, ένα φασόλι βανίλιας ή και ζάχαρη εάν προορίζονται για γλυκά.ταν είναι έτοιμα, βρασμένα, είναι σημαντικό να τα καθαρίσουμε όσο ακόμη είναι ζεστά, είναι πιο εύκολο και γρήγορο το καθάρισμά τους τόσο από την εξωτερική φλούδα τους, όσο και από την εσωτερική τους μεμβράνη.Υπάρχει τρόπος να επιμηκύνουμε τον χρόνο που μπορούν να διατηρηθούν τα νωπά κάστανα και να τον φθάσουμε ακόμη και στους 2 ή και 3 μήνες (!!!). Να τι μπορούμε να κάνουμεΡίχνουμε τα κάστανα σε ένα ευρύχωρο μπολ (ή και λεκάνη, για μεγαλύτερες ποσότητες), και τα καλύπτουμε εντελώς με νερό (η επιφάνεια του νερού πρέπει να ξεπερνά κατά τουλάχιστον 10 εκατοστά την επιφάνεια των κάστανων). Όσα ανέβουν στην επιφάνεια και επιπλέουν, τα αφαιρούμε. Είναι …“άρρωστα”. Όχι ότι έχουν κάτι (όχι απαραίτητα ), είναι όμως όχι ώριμα, δεν έχουν αναπτυχθεί εντελώς στο εσωτερικό τους και –σε κάθε περίπτωση– δεν μπορούν να διατηρηθούν για μεγάλο διάστημα. Μπορούμε όμως να τα μαγειρέψουμε και να τα καταναλώσουμε μέσα στις επόμενες ημέρες.Στα υπόλοιπα τώρα, αυτά που “πιάνουν πάτο”Κάθε 24 ώρες αντικαθιστούμε τη μισή ποσότητα του νερού με φρέσκια, εκτός από την 5η και την 8η ημέρα, που θα αντικαταστήσουμε όλο το νερό τους. Από την πέμπτη, έκτη ημέρα, θα παρατηρήσουμε να εμφανίζονται στην επιφάνεια του νερού φυσαλίδες αέρα, οι οποίες οφείλονται σε μία ελαφριά ζύμωση η οποία γίνεται στα κάστανα και η οποία είναι εκείνη που παρατείνει τη διάρκεια ζωής τους.Την 9η ημέρα τα βγάζουμε από το νερό, τα στεγνώνουμε καλά ταμπονάροντάς τα με μία πετσέτα και τα φυλάμε σε δοχεία όχι πολύ ψηλά (όχι πάνω από 15-20 εκατοστά) ή σε σακι, σε μέρος που αερίζεται και φροντίζοντας να τα αναμοχλεύουμε συχνά. Τόσο το συχνό ανακάτεμά τους, όσο και το χαμηλό δοχείο, είναι για να αερίζονται καλά όλα τα κάστανα και να μη μουχλιάσουν από την υγρασία που έχουν απορροφήσει (και που είναι εκείνη που παρατείνει τη διάρκεια ζωής τους.Η μέθοδος αυτή λέγεται “επεξεργασία σε νερό”. Υπάρχουν και ακόμη δύο μέθοδοι. Η πρώτη δεν αφορά τους απλούς καταναλωτές αλλά τους παραγωγούς και επιτυγχάνεται με τη δημιουργία “σωρών” από ακαθάριστα ακόμη κάστανα στον αγρό, στο εσωτερικό των οποίων και πάλι προκαλείται μία ζύμωση που είναι υπεύθυνη για την παράταση της διάρκειας ζωής τους στις 40-45 ημέρες.Η δεύτερη όμως μπορεί να ακολουθηθεί και στο σπίτι και δεν είναι άλλη από την κατάψυξη των νωπών κάστανων. Πλένουμε καλά τα κάστα, τα στεγνώνουμε επίσης πολύ καλά και τα βάζουμε σε πλαστικές σακούλες κατάλληλες για καταψύκτες και τα βάζουμε στον καταψύκτη. Θέλουν χαμηλή θερμοκρασία, τουλάχιστον στους -20 βαθμούς, αλλά η μέθοδος επιτρέπει τη διατήρησή τους για ακόμη μεγαλύτερο διάστημα. Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να διατηρήσουμε και καθαρισμένα νωπά κάστανα. Για όποιον έχει τη διάθεση (και την υπομονή) να τα καθαρίσει πριν το μαγείρεμά τους.Και ένα περίεργοΤο δένδρο με τη μεγαλύτερη ηλικία στην Ευρώπη, θεωρείται ότι είναι μία καστανιά, στην ανατολική πλαγιά του ηφαίστειου της Έτνα. Υπολογίζεται ότι έχει μία ηλικία ανάμεσα στα 3.000 και 4.000 χρόνια, ο κορμός της έχει μία περίμετρο 22, όσο είναι και το ύψος της (22 μέτρα). Το όνομά της; “Η καστανιά των εκατό αλόγων”. Σε μόλις 300 μέτρα απόσταση, βρίσκει κανείς άλλο ένα τεράστιο δένδρο, άνω των 1.000 ετών και αυτό, με το ακόμη πιο περίεργο όνομα “η καστανιά του πλοίου”

Μετά από ένα σημαντικό αριθμό φρούτων που έχω καθαρίσει, έχοντας χρησιμοποιήσει μάλιστα διαφορετικές μεθόδους, μπορώ με ασφάλεια να σας πω ποιος είναι εκείνος ο τρόπος που κατά την άποψή μου προσφέρει τη μεγαλύτερη ασφάλεια απέναντι στα ...διαολοαγκαθάκια τους αλλά και την μεγαλύτερη ευκολία και ταχύτητα στο καθάρισμα των φρούτων.Λίγα μυστικά ακόμαΓια το καθάρισμα νομίζω τα εξαντλήσαμε όλα. Με το μ ά ζ ε μ α, όμως, τι γίνεται ; Βάζουμε γάντια και... allons enfants, να τα κόψουμε ; Όχι, γιατί εκείνο που θα θα κοπεί θα είναι η διάθεσή σας. Με τη μία. Σαν βγείτε στο κυνήγι του φραγκόσυκου, πρέπει να είστε κατάλληλα οργανωμένοι. Ένας εύκολος τρόπος να τα μαζέψουμε αυτά τα “δύσκολα” φρούτα, είναι να είμαστε εφοδιασμένοι με, εκτός από τα γάντια, ένα μαχαίρι και μία ...απόχη. Την φέρνουμε κάτω από το φρούτο (διαλέγουμε τα πιο ώριμα, εκείνα που το χρώμα τους έχει περάσει από το κίτρινο-πορτοκαλί στο σκούρο κόκκινο) και με ένα μαχαίρι κόβουμε το φρούτο από το σαρκώδες φύλλο πάνω στο οποίο στηρίζεται. Αυτό πέφτει μέσα στην απόχη και εμείς περνούμε σε άλλο. Όταν μαζευτούν αρκετά, τουμπάρουμε την απόχη και τα αδειάζουμε στη σακούλα μεταφοράς. Φροντίζουμε μαζί με τα φραγκόσυκα να κόψουμε και ένα φιλετάκι από το σαρκώδες φύλλο του κάκτου. Μπορεί να προσθέσει λίγο βάρος στη σακούλα μας, θα βοηθήσει όμως το φρούτο να διατηρηθεί λίγο περισσότερο, αφού θα συνεχίσει για κάποιες ημέρες να τρέφεται από αυτό. Δεν ξεχνάμε να ξεπλύνουμε καλά την απόχη πριν την χρησιμοποιήσουμε για οτιδήποτε άλλο, τα αγκαθάκια “καιροφυλακτούν”. Εάν θέλετε κάποια ακόμη στοιχεία για αυτό το παρεξηγημένο φρούτο, ιδούΚάθε κιλό (1.000 γρ) φρούτου περιέχουν 875,5 γρ νερό, 7 γρ πρωτείνης, 5 γρ λιπαρών και 96 γρ υδατάνθρακες. Είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και σε μεταλλικά στοιχεία, κυρίως σε ασβέστιο και φώσφορο. Αποδίδει μόλις 41 θερμίδες τα 100 γρ. Μας ήρθε από το Μεξικό όπου, για τους Αζτέκους θεωρείτο ιερό φυτό. Το όνομα με το οποίο ήταν γνωστό ήταν nopalli και μάλιστα έδωσε το όνομά του στη πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας τους Tenochtitlán, γνωστή για την αφθονία αυτής της ποικιλίας κάκτου.