Ένας διαφορετικός τρόπος να μαγειρέψουμε τα ρεβύθια, τα οποία βολεύει να τα έχουμε προβρασμένα στην κατάψυξη, είναι αντί για κοκκινιστά να τα φτιάξουμε με λεμόνι και αντί για σούπα, να μειώσουμε τα υγρά για να γίνουν πιο στεγνά. Τα βότανα δίνουν αρώματα, τα καρότα και οι πιπεριές είναι σταθερή αξία και το ρύζι είναι άριστος διατροφικός συνδυασμός #εύκολο

Τα ρεβύθια με την φλούδα, αν μάθεις να τα ξεφλουδίζει είναι πιο νόστιμα #teamtrees

Δεν βλέπετε να ανεβάζω πολλά τελευταία γιατί είμαι σε διατροφή ... θα επανέλθω όμως δριμύτερη !! 😂😂 Τα ρεβύθια είναι ένα όσπριο που δεν προτιμώ χυλωμένο, οπότε σήμερα θα δείτε την light εκδοχή τους σε σούπα

Ρεβύθια με ρύζι στην κατσαρόλα.Λίγα μυστικά ακόμαΜπορούμε άν θέλουμε να προσθέσουμε μέσα και ½ κιλό κρέας σε κομματάκια, είτε χοιρινό, είτε μοσχαρίσιο ή στήθος κοτόπουλο. Άν θα βάλουμε μέσα και κρέας θα πρέπει να το τσιγαρίσουμε και αυτό αρχικά με το κρεμμύδι και τα ρεβύθια.

Τα ρεθύθια είναι τα αγαπημένα μου όσπρια. Μία πλήρης τροφή με υδατάνθρακες και πρωτεϊνες... Ο συνδυασμός τους με το πολυβιταμινούχο σπανάκι και τη σάλτσα ντομάτας είναι ό,τι πρέπει για ένα ολοκληρωμένο γεύμα...Λίγα μυστικά ακόμαΤα ρεβύθια όπως όλα τα όσπρια πρέπει να σιγοψήνονται για να μαλακώνουν. Δεν είναι ένα φαγητό που γίνεται σε 20 λεπτά... Χρειάζεται το χρόνο του στην κατσαρόλα να βράσει και να απορροφήσει τα υγρά του...

Αυτοσχεδιασα .. πολυ απλο κ πεντανόστιμο,,εγεινε κ λίγο πικάντικο επειδή το θέλαμε. Το ΜΥΣΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ: να βρασετε το ρύζι κ να σας μείνει στην κατσαρόλα 2 κούπες νερό περίπου ( δλδ όσο θα χρειαστούμε για να βράσουμε το χοιρινό)το νερο που θα μας μείνει ειναι ήδη πηχτό κ ετσι χωρις πολλα υλικα κ κόπο θα εχουμε μια ωραια σάλτσα στο χοιρινό δοκιμαστε το είναι εύκολη συνταγή κ πεντανοστιμη .. Εγώ άνετα θα επεινα κρασάκι χαλαρά κ θα το απολάμβανα #χρυσόπιρούνι

Κάθε πιρουνιά από το τρυφερό αρνάκι με τα μελωμένα ρεβύθια μας μεταφέρει στην Μεντίνα του Μαρακές.... Εύκολη στην παρασκευή της αυτή η συνταγή, θα σας ενθουσιάσει με τα αρώματα της.... Μπορείτε να την συνοδεύσετε με λεμονάτο κους κούς όπως κάνουν στο Μαρόκο ή απλά να το απολαύσετε σκέτο.

Ένας πολύ ωραίος να μαγειρέψετε τα ρεβύθια σας. Με μία εξαιρετική σάλτσα ντομάτας, όπου το σιγομαγειρεμένο κρεμμύδι με το σκόρδο λιώνουν και δίνουν μία υπέροχη γλυκύτητα και η καπνιστή πάπρικα της προσδίδει ένα ανυπέρβλητο άρωμα.Παίξτε λίγο με τους χρόνους δεσίματος της σάλτσας και μαγειρέματος του φαγητού στο φούρνο, έτσι που η τελική σάλτσα να καραμελώνει και να χυλώνει με τα ρεβύθια.Και όχι μόνο με αυτά. Σε μία κίνηση …απελπισίας (θεωρώντας ότι το ½ κιλό ρεβύθια ήταν λίγο) πρόσθεσα και άλλα 250 γραμμάρια λευκά φασόλια και τα μαγείρεψα όλα μαζί στη γάστρα. Χιούστον, το αποτέλεσμα ήταν υπέροχο!

Τα ρεβύθια, είτε είναι σούπα λιγότερο ή περισσότερο χυλωμένη, είτε είναι φτιαγμένα στο φούρνο, σε ταψάκι ή σε γάστρα, είναι ένα φτωχικό πιάτο. Εάν όμως είναι φτιαγμένα με μία ωραία συνταγή και είναι και σωστά μαγειρεμένα, νοιώθεις πραγματικός βασιλιάς τρώγοντάς τα.Για να μπορούμε, λοιπόν, να έχουμε αυτήν την απόλαυση, είναι πολύ σημαντικό να βρούμε μία καλή συνταγή. Και ευτυχώς, υπάρχουν αρκετές καλές συνταγές, μερικές από αυτές από παραδοσιακά μαγειρέματα.Επίσης σημαντικό, όμως, είναι και το σωστό μαγείρεμα. Τα ρεβύθια (όπως και όλα τα όσπρια) είναι ένα υλικό, ένα τρόφιμο, που για να το μαγειρέψεις σωστά είτε μαθαίνεις μία σωστή συνταγή και την εκτελείς τυφλά (ακόμη και αν δεν καταλαβαίνεις γιατί κάνεις το κάθε τι), είτε γνωρίζεις το υλικό σου, μαθαίνεις τα σημεία που θέλουν προσοχή, τι να αποφεύγεις και τι να επιδιώκεις, και έτσι κάθε φορά, συνειδητά, το φαγητό θα σούπερ!Η συνταγή που ακολουθεί επιχειρεί να συνταιριάξει και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά. Να συνδυάσει μία παραδοσιακή και καλή συνταγή με ρεβύθια (από την Απουλία της Ιταλίας), με πληροφορίες βήμα βήμα για το τι πρέπει να κάνουμε (αλλά και ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ που το κάνουμε) για να έχουμε επιτυχία στο φαγητό.Υπάρχει και ένα τρίτο στοιχείο. Η συνταγή, εκτός από ρεβύθια, έχει και ζυμαρικά. Γίνεται έτσι ακόμη πιο πλήρες πιάτο και αποκτά έναν πιο …“gourmet” χαρακτήρα. Είναι έτσι στημένη, όμως, που μπορείτε να την χρησιμοποιήσετε και χωρίς αυτά, έχοντας στο τέλος ένα πραγματικά πολύ νόστιμο πιάτο με ρεβύθια σε κόκκινη πηκτή σούπα. Απλά θα φθάσετε ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΒΗΜΑ 17 και θα σερβίρετε.Δοκιμάστε τα έτσι (ΜΕ τα ζυμαρικά), ή αλλιώς (ΧΩΡΙΣ αυτά) και θα …νοιώσετε “βασιλιάδες” απολαμβάνοντας ένα “φτωχικό φαγάκι” !!!Λίγα μυστικά ακόμα[1] Στο βήμα 1 αναφέρθηκα σε μία σειρά από “συμβουλές”, τις οποίες για τον ένα ή τον άλλο τρόπο δεν θεωρώ και πολύ σωστές. Σας παραθέτω τους λόγους, ανά περίπτωση, για να μπορέσετε να κρίνετε και εσείς. Όποια από αυτές δεν τη θεωρήσετε άλλον ένα “μύθο” από τους τόσους και τόσους που κυκλοφορούν ανάμεσα στους πάγκους της κουζίνας, δεν έχετε παρά να την συμπεριλάβετε στη ροή της συνταγής. Πάμε λοιπόν,,)[2] Διαβάζω από ’δω κι’ από ’κει ότι το νερό όπου μουλιάζουν τα ρεβύθια, θα πρέπει να είναι χλιαρό. Δεν καταλαβαίνω σε τι θα χρησίμευε κάτι τέτοιο, αφού μετά από μόλις ένα τέταρτο, το νερό θα έχει κρυώσει και τα υπόλοιπα …47 (τουλάχιστον) τέταρτα (τόσα έχουν οι 12 ώρες), θα μουλιάζουν σε κρύο νερό. Εάν αυξήσουμε τη θερμοκρασία του νερού σε …καυτό, το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να αυξήσουμε τον χρόνο στα τρία τέταρτα, θα έχουμε όμως καταστρέψει τα ρεβύθια…Ο απαραίτητος χρόνος για να μαλακώσουν μουλιάζοντας εξαρτάται από την “φρεσκάδα τους”, από την εποχή, άρα από το πόσο καιρός έχει περάσει από τη συλλογή τους, συνεπώς πόσο έχουν ξεραθεί. Τα ρεβύθια μαζεύονται ανάμεσα στον Σεπτέμβριο και τον Ιούνιο. Το φθινόπωρο χρειάζονται ανάμεσα στις 8 και 10 ώρες μούλιασμα, τον χειμώνα 12 με 14, την άνοιξη 18 και το καλοκαίρι 24 ώρες Εάν έχετε εμπιστοσύνη στον προμηθευτή σας και αποδεδειγμένα όταν σας λέει ότι είναι “νέας εσοδείας”, το εννοεί, ακολουθείτε αυτούς τους χρόνους. Εάν όχι, ή εάν ψωνίζετε από το σουπερμάρκετ, αφήστε τα κατευθείαν 24 ώρες και έχετε το κεφάλι σας ήσυχο.[3] Επίσης, διαβάζω ότι η προσθήκη σόδας στο νερό που μουλιάζουν τα ρεβύθια, τα βοηθάει να βράσουν πιο γρήγορα στη συνέχεια. Ενδεχομένως να είναι και έτσι, επειδή η σόδα είναι αλκαλική και, όπως θα δούμε πιο κάτω, το αλκαλικό (βασικό) περιβάλλον βοηθάει στο γρήγορο μαλάκωμα των φυτικών ινών. Παράλληλα, όμως, αλλοιώνει τη γεύση των ρεβυθιών, συμβάλλει στο να αποκολλάται η φλούδα από το σώμα τους και μειώνει την θρεπτική αξία των βιταμινών και των πρωτεϊνών τους. Δεν είναι κρίμα; Γιατί να μην τα μουλιάσουμε σε …coca cola τότε. Μπαααα, προτιμώ να τα αφήσω να μουλιάσουν περισσότερες ώρες και να μαγειρευθούν σε σιγανή φωτιά και περισσότερη ώρα, παρά να βάλω ένα χημικό στο φαγητό που θα μειώσει τις θρεπτικές τους ουσίες.Εάν θέλει κανείς να …ψειρίσει τα πράγματα, θα εύρισκε όξινο (περισσότερο ή λιγότερο) περιβάλλον και στο νερό της βρύσης, λόγω της παρουσίας σε αυτό χλωρίου, που είναι όξινο σαν ιχνοστοιχείο. “Ε, τότε να βάλουμε λίγη σόδα στο νερό όπου μουλιάζουν ή και στο νερό όπου θα τα βράσουμε”, θα μου πείτε. Η χρησιμοποίηση εμφιαλωμένου νερού είναι μία καλή λύση, αλλά θα έρθει να στοιχίσει το νερό περισσότερο από τα ρεβύθια… Εάν πάλι επιμένετε, μία μικρή ποσότητα σόδας, στην άκρη της μύτης του μικρού κουταλιού ή περίπου 3 γραμμάρια για κάθε λίτρο νερό που θα χρησιμοποιήσετε στο μούλιασμα, μπορεί και να μη προξενήσει πολλές απώλειες χρήσιμων ουσιών.[4] Εξ’ ίσου κακή είναι η συμβουλή να ρίχνουμε λεμόνι στα ρεβύθια (αλλά και σε ΟΛΑ τα όσπρια), κατά τη διάρκεια του μαγειρέματός τους, ή να τα μαγειρεύουμε με ντομάτα,. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούμε όξινο περιβάλλον στην κατσαρόλα, την ώρα που οι φυτικές ίνες έχουν την ιδιότητα να μαλακώνουν πιο εύκολα και γρήγορα σε αλκαλικό περιβάλλον, και να παραμένουν σκληρές σε όξινο. Αντίθετα, είναι πολύ χρήσιμη η προσθήκη του λεμονιού, ή της ντομάτας ή ακόμη και γιαουρτιού ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ του μαγειρέματος, επειδή θα σταματήσουν το περαιτέρω μαλάκωμα των φυτικών ινών της φλούδας των ρεβυθιών (και των οσπρίων, γενικότερα) και έτσι αυτά δεν θα διαλυθούν, δεν θα λιώσουν από το μαγείρεμα και θα παραμείνουν μαλακά μεν αλλά ακέραια![5] Αμ το άλλο… Ότι πρέπει να αφαιρούμε την φλούδα από τα ρεβύθια αφού τα μουλιάσουμε και πριν τα μαγειρέψουμε; Όπως είδαμε, οι βιταμίνες, το άμυλο, το φολικό οξύ, κλπ, βρίσκονται στο εσωτερικό του ρεβυθιού, οι δε φυτικές ίνες (οι περισσότερες) στην φλούδα του. Εάν θέλετε ακόμη να την αφαιρέσετε (κερδίζοντας έτσι χρόνο στο μαγείρεμα, αλλά και στερούμενοι τις ευεργετικές φυτικές ίνες), …be my guest!!! Θα χάσετε ένα πολύ καλό ανάχωμα στη χοληστερόλη, στο ζάχαρο, στη δυσπεψία, στον καρκίνο του εντέρου, αλλά …εσείς αποφασίζετε.Εγώ μόνο να σας πω ότι τα ρεβύθια είναι μία ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΠΗΓΗ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΑΣΒΕΣΤΙΟΥ, εξαιρετική λύση για όλους μας, κυρίως όμως για άτομα που έχουν δυσανεξία στην λακτόζη και το γάλα το βλέπουν μόνο στα ράφια των σουπερμάρκετς. Τρία φλυτζάνια ρεβύθια έχουν τόσο ασβέστιο όσο ένα γεμάτο φλυτζάνι γάλα. Στο μαγνήσιο, η σχέση είναι ακόμη καλύτερη, 11. (***)Έλα όμως που η συντριπτικά μεγαλύτερη ποσότητα ασβεστίου, το 70%, βρίσκεται συγκεντρωμένη στην φλούδα τους….Τι τα θέλετε, λοιπόν, τα ρεβύθια πρέπει να μαγειρεύονται (και να τρώγονται) ΜΕ ΤΗΝ ΦΛΟΥΔΑ ΤΟΥΣ και όχι να αποφλοιώνονται.[6] Μήπως, όμως, και αυτό το ίδιο το μούλιασμα είναι μύθος ότι βοηθάει στο μαγείρεμα των ρεβυθιών; Όχι, αυτή ειδικά η συμβουλή είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΩΣΤΗ. Τα ρεβύθια, όπως και τα υπόλοιπα όσπρια, όπου και να γυρίσεις το βλέμμα το διαβάζεις; είναι πλούσια σε πρωτεΐνες (μεγάλης μάλιστα βιολογικής αξίας), σε φυτικές ίνες, σε υδατάνθρακες, σε βιταμίνες, σε άμυλο, σε άλατα, σε φολικό οξύ και πάει λέγοντας. Πρωτεΐνες, άμυλο, υδατάνθρακες, βιταμίνες & Σία, βρίσκονται στο σώμα του ρεβυθιού, καλυμμένα από μία φλούδα που αποτελείται κυρίως από φυτικές ίνες. Το άμυλο μέσα στο σώμα του ρεβυθιού βρίσκεται με τη μορφή συμπαγών κόκκων. Όταν τα ρεβύθια μείνουν επί μακρόν σε νερό, η φλούδα τους φουσκώνει και ίδιο γίνεται και με τους κόκκους του άμυλουΚατά η διάρκεια του βρασμού, οι κόκκοι του άμυλου εξακολουθούν να φουσκώνουν και να “ζελατινοποιούνται”, μετατρεπόμενοι σε μία μαλακή μάζα, σαν πάσταΕάν οι κόκκοι αυτοί του άμυλου δεν έχουν απορροφήσει αρκετό νερό και ΕΑΝ Η ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΑΝΕΒΕΙ ΑΠΟΤΟΜΑ (μαγείρεμα σε υψηλές θερμοκρασίες), οι κόκκοι θα μαγειρευθούν όσο είναι ακόμη στεγνοί, συμπιεζόμενοι όλο και περισσότερο μεταξύ τους και εμποδίζοντας το νερό να εισχωρήσει μέσα τους και να τους μαλακώσει. ΤΟ ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ, ΠΑΤΡΙΩΤΗ… Πέρα από αυτά, το μούλιασμα σε ΚΡΥΟ νερό, "ξυπνάει" τα ρεβύθια για να προετοιμασθούν για να φυτρώσουν, αυξάνει τη θρεπτική τους αξία και μειώνει τους αντι-θρεπτικούς παράγοντες.. ΠΟΛΥΩΡΟ ΜΟΥΛΙΑΣΜΑ, λοιπόν, σε μεγάλη ποσότητα ΚΡΥΟΥ νερού (απορροφώντας το νερό διπλασιάζουν τον όγκο τους. Όταν τα ζύγισα, μετά από 12 ώρες, τα 500 γραμμάρια ρεβύθια είχαν βάρος …1.275 ολόκληρα γραμμάρια!!!) και μαγείρεμα σε χαμηλές θερμοκρασίες. Ίσα να αναδεύεται η επιφάνεια του νερού στην κατσαρόλα.[7] Είδαμε ήδη πόσο σημαντικό είναι να διατηρείται η θερμοκρασία στο μάτι σε χαμηλό επίπεδο. Εξ’ ίσου σημαντικό είναι να διατηρείται σταθερή.. Ιδανική, συνεπώς, για το μαγείρεμα των ρεβυθιών (των οσπρίων, γενικότερα) είναι μία πήλινη κατσαρόλα, ή έστω μία ανοξείδωτη με χοντρό πάτο. Και οι δύο μπορούν να διατηρήσουν τη θερμοκρασία στο εσωτερικό τους σταθερή κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος. Αντίθετα, μία κατσαρόλα από αλουμίνιο, όταν το μάτι καίει, “φουντώνει” και ζεσταίνει το εσωτερικό της και όταν ο θερμοστάτης σβήσει, η θερμοκρασία στο εσωτερικό της πέφτει κι αυτή. Να την αποφεύγετε.[8] Γενικά, ήδη από την αρχή του μαγειρέματος μπορούμε να προσθέσουμε στο φαγητό τα λαχανικά καθώς και τα καρυκεύματα (πιπέρι, δάφνη) και τα αρωματικά (ελαιόλαδο) που δεν είναι όξινα. Αντίθετα, την ντομάτα, τυχόν λεμόνι ή ξύδι που θέλουμε να προσθέσουμε και, βέβαια, αλάτι, τα προσθέτουμε προς το τέλος, όταν τα ρεβύθια (και τα όσπρια γενικότερα) είναι σχεδόν έτοιμα. Ο όξινος παράγοντας είδαμε ότι σκληραίνει την φλούδα τους. Τα ρεβύθια, όμως, συνεχίζουν να απορροφούν νερό και να φουσκώνουν και όσο σιγο-μαγειρεύονται. Η φλούδα τους όμως που έχει σκληρύνει, δεν ακολουθεί αυτό το φούσκωμα και έτσι σπάνε. Το ίδιο αποτέλεσμα έχει και η προσθήκη αλατιού στην αρχή.[9] Καλό το μούλιασμα των οσπρίων από βραδίς, καλή η σωστή κατσαρόλα, απαραίτητο και το σιγο-βράσιμο, χρήσιμο να ξέρετε και για τα όξινα και αλκαλικά υλικά και πότε μπαίνουν, αλλά ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΙΠΟΤΑ εάν τα ρεβύθια που θα χρησιμοποιήσετε δεν λένε να βράσουν με τίποτα. Προσοχή, λοιπόν, στην επιλογή τους. Γενικά δεν πρέπει να είναι πάνω από ενός έτους. (δείτε και πιο πάνω, στα “Μυστικά” [1] για τη σημασία του να είναι “φρέσκα” τα ρεβύθια (τα όσπρια, γενικότερα), που χρησιμοποιούμε). (***)ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΡΙΕΣΘα μπορούσε οι πρώτη πρόταση στα βήματα 1, 4, 9, 10, 13, και 24, οι οποίες ακριβώς περιγράφουν το διακριτό μέρος εκείνο της συνταγής στο οποίο αναφέρονται, να εμφανίζεται με έντονη γραφή; Ευχαριστώ πολύ!

Ένα πλήρες πιάτο. Ένα πιάτο με κοτόπουλο (ψαχνά, ζουμερά κομμάτια στήθους), με υπέροχα χρώματα (χάρις στις διαφορετικού χρώματος πιπεριές), με δυνατές γεύσεις (ας όψεται η …πληθωρική παρουσία του carry, αλλά και η έντονη της καυτερής πιπερίτσας), και με μία “συνοδεία-έκπληξη”. Μία …Μαύρη Αφροδίτη, όνομα και πράγμα!Ένα ρύζι διαφορετικό που, εάν αποφασίσετε να το δοκιμάσετε, θα κλέψει τις καρδιές σας.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Το ρύζι venere είναι ένα ρύζι αναποφλοίωτο (αφαιρείται μόνο η φλούδα του που δεν είναι βρώσιμη), με μία πολύ ιδιαίτερη γεύση και με ένα άρωμα που θυμίζει φρεσκο-ξεφουρνισμένο ψωμί!Το ρύζι venere (προφέρεταιΒένερε) είναι ένας τύπος ρυζιού σκούρου χρώματος (σκούρο μωβ) και πολύ πλούσιο σε θρεπτικές ουσίες. Το σκούρο χρώμα του οφείλεται στο χρώμα της εξωτερικής του στιβάδας, του περικάρπιου, ενώ εσωτερικά είναι άσπρο.Με προέλευση την Κίνα (όπου μέχρι το ‘800 καλλιεργείτο, σαν “μαύρο ρύζι”, αποκλειστικά για τον Αυτοκράτορα και την Αυλή του), το ρύζι venere έχει πάρει το όνομά του από την Θεά του έρωτα, την Αφροδίτη (Venere για τους Ρωμαίους), ακριβώς επειδή στην αρχαία Κίνα του αποδίδοντο ιδιαίτερα υψηλές αφροδισιακές ιδιότητες.Το ρύζι, λοιπόν, αυτό μπορεί να μαγειρευθεί (να βράσει) με περισσότερους από ένα τρόπουςΟ πρώτος είναι αυτός που είδαμε μόλιςΓεμίζουμε την κατσαρόλα με νερό, όταν αυτό βράσει αλατίζουμε, ρίχνουμε το ρύζι (που το έχουμε ξεπλύνει κάτω από κρύο νερό, προηγουμένως, μέσα σε ένα σουρωτήρι με λεπτή διάτρηση) και το βράζουμε για 30 λεπτά (μπορεί και 35 ή και 40, ανάλογα με την ποιότητα του ρυζιού, πρέπει ΠΑΝΤΑ να το δοκιμάζουμε).Πολύ ώρα, ε; Εάν θέλετε ΝΑ ΜΕΙΩΣΕΤΕ αυτόν τον χρόνο (συνεπώς και την κατανάλωση ενέργειας), δεν έχετε παρά να αφήσετε το ρύζι να μουλιάσει, για κανένα 3ωρο, πριν αρχίσετε να το μαγειρεύετε. Ή, να αγοράσετε κάποια ποικιλία parboiled, υπάρχουν και τέτοιες. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, ο χρόνος βρασμού θα μειωθεί στα 18-20 λεπτά. Μετά το βράσιμο το σουρώνουμε στο ίδιο πάντα σουρωτήρι με τη λεπτή διάτρηση (για να μη μαζεύουμε τα σπυριά του ρυζιού σε όλο το νεροχύτη μας…), περνώντας το από κρύο τρεχούμενο νερό, ενέργεια που θα διακόψει ακαριαία τον βρασμό του.Υπάρχει και άλλος τρόπος. Αφήνοντάς το να μαγειρευθεί κατά ένα μεγάλο μέρος εκτός φωτιάς, μέσα στα υγρά του. Σε αυτήν την περίπτωση, έχει ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ η αναλογία ρυζιού-νερούΓια κάθε μέρος ρυζιού υπολογίζουμε ακριβώς το διπλάσιο (σε όγκο, όχι σε βάρος) νερό. Στην κατσαρόλα ρίχνουμε το ρύζι μαζί με ΚΡΥΟ νερό (τόσο όσο του αναλογεί), σκεπάζουμε την κατσαρόλα, φέρνουμε το νερό σε βρασμό, χαμηλώνουμε την ένταση στο μάτι, αλατίζουμε και σιγοβράζουμε σκεπασμένο για 10 λεπτά. ΜΟΝΟ!!! Κατεβάζουμε από το μάτι και αφήνουμε το ρύζι να συνεχίσει να μαγειρεύεται μέσα στο νερό όπου έβρασε, για τουλάχιστο 2 ώρες, διατηρώντας την κατσαρόλα σκεπασμένη. Το ρύζι θα συνεχίσει να βράζει με τη θερμότητα που έχει αναπτυχθεί μέσα στην κατσαρόλα από το ίδιο το νερό και τους ατμούς του, και θα απορροφήσει σιγά-σιγά όλο το νερό. Όταν πια θα το θελήσουμε να το χρησιμοποιήσουμε, ελέγχουμε εάν είναι έτοιμο και, είτε το ξαναβάζουμε για λίγα λεπτά στο μάτι για να ολοκληρωθεί ο βρασμός του, είτε απομακρύνουμε το νερό που ενδεχομένως δεν έχει απορροφηθεί, σουρώνοντάς το.Αυτό το υπέροχο ρυζάκι, όμως, μαγειρεύεται και στον φούρνο, αφού το απλώσουμε ομοιόμορφα σε ένα πυρίμαχο σκεύος, του προσθέσουμε νερό που έχουμε βράσει ξεχωριστά (όχι απλά ζεστάνει αλλά ΒΡΑΣΕΙ, και σε αναλογία και εδώ προσεκτικά υπολογισμένη, 1 μέρος ρύζι2 μέρη νερό), καλύψουμε το σκεύος με αλουμινόχαρτο (έτσι κι’ αλλιώς ΔΕΝ έρχεται σε επαφή με το φαγητό) και το ψήσουμε στους 190 βαθμούς για περίπου 50 λεπτά. Στο τέλος αυτού του χρόνου αφαιρούμε το αλουμινόχαρτο, ανακατεύουμε το ρύζι μέσα στο σκεύος, δοκιμάζουμε εάν είναι έτοιμο και, σε αντίθετη περίπτωση, ξανασκεπάζουμε και συνεχίζουμε το ψήσιμο για λίγα ακόμη λεπτά.

Ρεβύθια ντερμπιγιέ. Σούπα που τρώμε στην ανατολική Κρήτη. Μια από τις δύο συνταγές που είχε η μάνα μου στο οπλοστάσιό της για να με ταΐσει όσπρια... Απλή σούπα, όμως η υφή χυλού που έχει είναι άλλο πράγμα και είναι και χορταστική! Σήμερα μπορώ να πω ότι την πέτυχα όπως η μαμά μου 😋 #όσπρια

Η αλήθεια μου είναι ότι κάπου έχω δει την ιδέα από βιντεάκι γρήγορο που δε θυμάμαι ειλικρινά από πού... παρόλα αυτά έκανα τη δικιά μου εκδοχή στα κουτουρού που λέμε εδώ στην Κρήτη.. είναι ένας καλός τρόπος να δώσουμε ρεβύθια σε παιδιά που δεν τα τρώνε ή να έχουμε πιο θρεπτικές πιτούλες στο τραπέζι... #παιδί #δεπετάμε #θρεπτικό #ΜηνΤοΠετάς