Κουνουπίδι “al dente”; Γίνεται; Ασφαλώς!
Η “συνάδελφος Βάσω” (έχει γίνει πια ένα εμβληματικό πρόσωπο, με έχει καταϋποχρεώσει με τα όσα μου δίνει από το “μποστάνι τους” (δική μου η ονομασία, η ίδια είναι πολύ μετριόφρων) αυτή τη φορά μου έδωσε ένα μεγάλο-μεγάλο ...κουνουπίδι. Μαζί με ένα μπρόκολο. Αυτό το δεύτερο ξέρω καλά τι θα το κάνουμε, η κόρη μου το λατρεύει, αλλά με το κουνουπίδι τι γίνεται; Μαζί με τις αγκινάρες είναι τα δύο (μόνα) πράγματα που δεν τρώω. Λοιπόν; Ευτυχώς, συνέπεσε (ίσως και λόγω εποχής) να έχει ένα αφιέρωμα από συνταγές με κουνουπίδι σε μία ωραία απογευματινή εκπομπή του ΣΚΑΙ, το “Chef στον αέρα”, της Ελένης Ψιχούλη, όπου και παρακολούθησα δύο πρωτοποριακούς (για τις δικές μου γνώσεις) τρόπους μαγειρέματος του κουνουπιδιού. Τον ένα από αυτούς, σε εκλαϊκευμένη έκδοση, θα παρακολουθήσετε πιο κάτω
Λίγα μυστικά ακόμα
[1] “...το ωραίο πράσινο χρώμα τους” Μπλιάχχχχ. Ωραίο και πράσινο γίνεται ; Μόνο για τις ανάγκες της συνταγής... Στα γήπεδα, όμως...[2] Η μαρινάδα του κοτόπουλου σε προδιαθέτει ότι θα είναι πολύ νόστιμη. Έλα όμως που “την φοβόμουν”, επειδή έμεινε μέσα της τόσες ώρες το ωμό κοτόπουλο... Ωμή δεν την τρώω. Την έριξα λοιπόν στο ταψί μαζί με τα κομμάτια κοτόπουλο (αφού πρώτα έβαλα τα κομμάτια, στα κενά, εάν χωθεί από κάτω τους θα μαλακώσει τα φυστίκια, και εμείς τα θέλουμε ξεροψημένα..) και την έβαλα στον φούρνο (φωτογραφία 23). Πολύ καλή, θα ήταν κρίμα να πάει χαμένη..Ο εμπνευστής του, ονομάζει το πιάτο “κουνουπιδότο”. Απέφυγα επιμελώς να το αναφέρω με αυτό του το όνομα (πλην μίας φοράς), όχι για άλλο λόγο αλλά επειδή η άποψή μου είναι ότι το ...υποβαθμίζει. Πρόκειται για ένα πρωτοποριακό πιάτο που, πέρα από πολύ νόστιμο, είναι και υγιεινό, είναι και πολύ εύκολο αλλά και οικονομικό.Το κουνουπίδι διατηρεί την κριτσανιστή του υφή, ταυτρόχρονα έχει γίνει “βελούδινο” από την παρουσία της κρέμας, η οποία του δίνει καιμία ξεχωριστή γεύση, δεν μυρίζει καθόλου (ακόμη και την επομένη, αφού είχαν μείνει στο ψυγείο μια-δυό κουταλιές, το ψυγείο δεν μύριζε ούτε ελάχιστα!!! Που, ακόμη και με μία απλή σαλάτα λάχανο, πάντα υπάρχει μία μυρωδιά.Λέχθηκε στην εκπομπή ότι, μετά από τόσους αιώνες μαγειρικής, δύσκολα μπορεί να πει κανείς ότι ένα πιάτο είναι “δικό του”. Απλά, εάν είναι ικανός, παίρνει ένα πιάτο και “το πηγαίνει ένα βήμα μπροστά”. Θα συμφωνήσω μαζί τους και γενικά αλλά και ειδικά, για το συγκεκριμένο πιάτο, αν και εκείνο που έγινε σήμερα είναι ότι “εγώ ο ίδιος (moi meme) πήγα ένα βήμα μπροστά”... Έφαγα, και με ευχαρίστηση μάλιστα, κουνουπίδι!!! Καλά λένε ότι ο κόσμος δεν είναι πια ίδιος.Και μου ήρθαν και μια-δυό ιδέεςΓια “κουνουπίδι με 4 τυριά” ή για “κουνουπίδι με φέτες μοσχαράκι, σε σάλτσα τόνου”!!! Ένα “κουνουπίδι και μοσχαράκι tonnato”, δηλαδή!!!
Κουνουπίδι “al dente”; Γίνεται; Ασφαλώς!
Η “συνάδελφος Βάσω” (έχει γίνει πια ένα εμβληματικό πρόσωπο, με έχει καταϋποχρεώσει με τα όσα μου δίνει από το “μποστάνι τους” (δική μου η ονομασία, η ίδια είναι πολύ μετριόφρων) αυτή τη φορά μου έδωσε ένα μεγάλο-μεγάλο ...κουνουπίδι. Μαζί με ένα μπρόκολο. Αυτό το δεύτερο ξέρω καλά τι θα το κάνουμε, η κόρη μου το λατρεύει, αλλά με το κουνουπίδι τι γίνεται; Μαζί με τις αγκινάρες είναι τα δύο (μόνα) πράγματα που δεν τρώω. Λοιπόν; Ευτυχώς, συνέπεσε (ίσως και λόγω εποχής) να έχει ένα αφιέρωμα από συνταγές με κουνουπίδι σε μία ωραία απογευματινή εκπομπή του ΣΚΑΙ, το “Chef στον αέρα”, της Ελένης Ψιχούλη, όπου και παρακολούθησα δύο πρωτοποριακούς (για τις δικές μου γνώσεις) τρόπους μαγειρέματος του κουνουπιδιού. Τον ένα από αυτούς, σε εκλαϊκευμένη έκδοση, θα παρακολουθήσετε πιο κάτω
Λίγα μυστικά ακόμα
[1] “...το ωραίο πράσινο χρώμα τους” Μπλιάχχχχ. Ωραίο και πράσινο γίνεται ; Μόνο για τις ανάγκες της συνταγής... Στα γήπεδα, όμως...[2] Η μαρινάδα του κοτόπουλου σε προδιαθέτει ότι θα είναι πολύ νόστιμη. Έλα όμως που “την φοβόμουν”, επειδή έμεινε μέσα της τόσες ώρες το ωμό κοτόπουλο... Ωμή δεν την τρώω. Την έριξα λοιπόν στο ταψί μαζί με τα κομμάτια κοτόπουλο (αφού πρώτα έβαλα τα κομμάτια, στα κενά, εάν χωθεί από κάτω τους θα μαλακώσει τα φυστίκια, και εμείς τα θέλουμε ξεροψημένα..) και την έβαλα στον φούρνο (φωτογραφία 23). Πολύ καλή, θα ήταν κρίμα να πάει χαμένη..Ο εμπνευστής του, ονομάζει το πιάτο “κουνουπιδότο”. Απέφυγα επιμελώς να το αναφέρω με αυτό του το όνομα (πλην μίας φοράς), όχι για άλλο λόγο αλλά επειδή η άποψή μου είναι ότι το ...υποβαθμίζει. Πρόκειται για ένα πρωτοποριακό πιάτο που, πέρα από πολύ νόστιμο, είναι και υγιεινό, είναι και πολύ εύκολο αλλά και οικονομικό.Το κουνουπίδι διατηρεί την κριτσανιστή του υφή, ταυτρόχρονα έχει γίνει “βελούδινο” από την παρουσία της κρέμας, η οποία του δίνει καιμία ξεχωριστή γεύση, δεν μυρίζει καθόλου (ακόμη και την επομένη, αφού είχαν μείνει στο ψυγείο μια-δυό κουταλιές, το ψυγείο δεν μύριζε ούτε ελάχιστα!!! Που, ακόμη και με μία απλή σαλάτα λάχανο, πάντα υπάρχει μία μυρωδιά.Λέχθηκε στην εκπομπή ότι, μετά από τόσους αιώνες μαγειρικής, δύσκολα μπορεί να πει κανείς ότι ένα πιάτο είναι “δικό του”. Απλά, εάν είναι ικανός, παίρνει ένα πιάτο και “το πηγαίνει ένα βήμα μπροστά”. Θα συμφωνήσω μαζί τους και γενικά αλλά και ειδικά, για το συγκεκριμένο πιάτο, αν και εκείνο που έγινε σήμερα είναι ότι “εγώ ο ίδιος (moi meme) πήγα ένα βήμα μπροστά”... Έφαγα, και με ευχαρίστηση μάλιστα, κουνουπίδι!!! Καλά λένε ότι ο κόσμος δεν είναι πια ίδιος.Και μου ήρθαν και μια-δυό ιδέεςΓια “κουνουπίδι με 4 τυριά” ή για “κουνουπίδι με φέτες μοσχαράκι, σε σάλτσα τόνου”!!! Ένα “κουνουπίδι και μοσχαράκι tonnato”, δηλαδή!!!
Οδηγίες μαγειρέματος
- 1
ΦΑΣΗ 1Θα ξεκινήσουμε πρώτα να κάνουνε μία διαδικασία με το κοτόπουλο, γιατί το κουνουπίδι είναι πολύ εύκολο, μέσα σε δύο-τρία λεπτά έχουμε τελειώσει. Η διαδικασία όμως του κοτόπουλου αρχίζει κάποιες ώρες (ένα τετράωρο τουλάχιστον) πριν το μαγείρεμα, ή ακόμη καλύτερα την προηγούμενη ημέρα. Εγώ την έκανα το προηγούμενο βράδυ. Σε ένα μπολ ρίχνουμε 2 φουσκωτές κουταλιές γιαούρτι,
- 2
Τις δύο κουταλιές μουστάρδας,
- 3
Τη μισή κουταλιά μέλι, ανακατεύουμε,
- 4
Τρίβουμε λίγο φρέσκο πιπέρι (αλάτι δεν βάζουμε τώρα, θα το βάλουμε αργότερα, όταν τηγανίζουμε το κοτόπουλο, για να μη το στεγνώσει και το σφίξει), προσθέτουμε και λίγη φρέσκια ρίγανη (1 κ.γ.)
- 5
Αλλά και ελαιόλαδο (λίγο, γύρω στα 20 ml) και ανακατεύουμε να ομογενοποιηθούν τα υλικά και να φτιάξουν μία πολύ ωραία μαρινάδα για το κοτόπουλό μας.
- 6
Το κοτόπουλό μας, λοιπόν... Κόβουμε το κάθε φιλέτο σε λεπτές (αλλά όχι πολύ) φέτες. Όσο πιο λεπτό το κόψουμε, τόσο πιο στεγνό θα γίνει. Όσο πιο χοντρές, τόσο πιο ζουμερό. Έχετε ένα με ενάμιση εκατοστό περιθώριο να παίξετε. Αποφασίστε... Τι φέτες τις κόβουμε με λοξές τομές και κάθετα στη μεγάλη διάσταση του στήθους,
- 7
Βουτούμε τα κομμάτια στη μαρινάδα, να καλυφθούν επιφανειακά (καλύτερα να έχουμε αδειάσει την μαρινάδα σε ένα πλατύ σκεύος, με μεγάλη βάση, για να απλώσουμε όλα τα κομμάτια του κοτόπουλου και να τα μαριναρισθούν από όλες τις πλευρές.
- 8
Καλύπτουμε το δοχείο με μεμβράνη και βάζουμε το κοτόπουλο στο ψυγείο, για τουλάχιστον 4 ώρες.
- 9
ΦΑΣΗ 2Μετά το 4-ωρο (ή την επομένη) ξαναπιάνουμε το πιάτο. Και αρχίζουμε από την κρούστα που θα “θωρακίσει” το κοτόπουλο σαν βγει να συναντήσει τον...“κακό δράκο” κουνουπίδι. Ρίχνουμε τα φυστίκια Αιγίνης στο blender
- 10
Και τα αλέθουμε ελαφρά (να χοντροκοπούν, δεν θέλουμε να τα σπάσουμε εντελώς, να γίνουν σκόνη, αλεύρι).
- 11
Τα ρίχνουμε σε μπολ και τους προσθέτουμε μουστάρδα (δύο κουταλιές),
- 12
Λίγα τριμμένα μυρωδικά (ένα κουταλάκι, ρίγανη, θυμάρι, μαντζουράνα, ό,τι υπάρχει, ψιλοκομμένα),
- 13
Ρίχνουμε και λίγο ελαιόλαδο (μία κουταλιά)
- 14
Και τα ανακατεύουμε καλά, να ομογενοποιηθούν και να γίνουν ένας σφικτός πολτός, όπου όμως τα φυστίκια θα είναι ευδιάκριτα.
- 15
Ρίχνουμε λίγο λάδι (1 κουταλιά) σε ένα αντικολλητικό τηγάνι και μόλις ζεσταθεί καλά,
- 16
Προσθέτουμε με ένα πιρούνι (ή με τσιμπίδα), ένα-ένα, τα μαριναρισμένα κομμάτια του κοτόπουλου να πάρουν χρώμα. Αρκεί ένα λεπτό, ίσως λίγο περισσότερο, από κάθε πλευρά.
- 17
Με προσοχή γυρίζουμε το κοτόπουλο να πάρει χρώμα και από την άλλη πλευρά και,
- 18
Τελειώνοντας, αφαιρούμε και πάλι προσεκτικά (για να μη μας σπάσουν, αυτό είναι όλο) τα κομμάτια του κοτόπουλου και τα τοποθετούμε σε ένα πυρίμαχο σκεύος να τα ετοιμάσουμε για την τελική δοκιμασία. Τη “σπηλιά του δράκου”, τον φούρνο.
- 19
Ενώ είναι αραδιασμένα τα κομμάτια μας στο πυρίμαχο, πιάνουμε με τα χέρια μικρές ποσότητες από τον πολτό που έχουμε ετοιμάσει με τα θρυμματισμένα φυστίκια και τη μουστάρδα και, πιέζοντάς τα πάνω στην επιφάνεια του κοτόπουλου, τα κολλούμε πάνω της.
- 20
Δεν θέλαμε να τα ρίξουμε από την αρχή στην μαρινάδα (θα κολλούσαν έτσι πιο εύκολα) διότι τηγανίζοντας τα θα καιγόντουσαν και θα έχαναν το ωραίο πράσινο χρώμα τους (δείτε “Μυστικά” [1]). Εμείς όμως το θέλουμε αυτό το χρώμα.
- 21
Εάν είστε προσεκτικές και έχετε καλό χέρι, μπορείτε να επιχειρήσετε να τα γυρίσετε τούμπα και να κολλήσετε “φυστικομουστάδα” και στην άλλη επιφάνεια. Εάν όχι, δεν πειράζει καθόλου, θα μπει έτσι στον φούρνο. Αξίζει τον κόπο όμως μία προσπάθεια.
- 22
Βάζουμε το ταψάκι μας στον φούρνο, στους 200 βαθμούς, για περίπου ένα 15λεπτο (ίσως και 20λεπτο, θα το δείτε εσείς).
- 23
Εάν έχετε “πανάρει” το κοτόπουλο με φυστίκια και από τις δύο πλευρές, βγάλτε το ταψάκι από τον φούρνο πέντε λεπτά πριν το τέλος του ψησίματος και, με μεγάλη προσοχή για να μη φύγει η επικάλυψη, γυρίστε και από την άλλη πλευρά, να ξεροψηθούν ένα 5λεπτο
- 24
ΦΑΣΗ 3Όσο ψήνεται το κοτόπουλο, ασχολούμαστε με το κουνουπίδι. Το χωρίζουμε σε τούφες και αυτές τις τελευταίες τις ξύνουμε στον τρίφτη, στις μεγάλες τρύπες του (που είναι για το λάχανο, το καρότο, κλπ).
- 25
Στην ουσία “προσομοιώνουμε” το ρύζι, “μιμούμαστε” με το τριμμένο κουνουπίδι τα σπυριά του ρυζιού. Γι’ αυτό δεν πρέπει να αφήσουμε να μας πέσουν μεγάλα κομμάτια, τα ξαναπερνούμε και αυτά από τον τρίφτη μέχρι να πάρουμε πολλά μικρά, σε μέγεθος σπυριού ρυζιού, κομματάκια. Η υφή του ίδιου του κουνουπιδιού βοηθάει σε αυτό, διαλύεται εύκολα σε μικρά κομματάκια. Δυστυχώς, τα κοτσάνια δεν θα τα χρησιμοποιήσετε εδώ. Βρείτε άλλο τρόπο να τα φάτε...
- 26
Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι ζεσταίνουμε καλά λίγο, πολύ λίγο, λαδάκι και,
- 27
Σβήνοντας το μάτι (δεν θέλουμε πολύ ζεστή εστία), ρίχνουμε τα θρύμματα του κουνουπιδιού.
- 28
Ανακατεύουμε με ξύλινο κουτάλι να ζεσταθούν όλα τα θρύμματα και να “νοστιμέψουν” με το λίγο λαδάκι,
- 29
Τους προσθέτουμε το τυρί σε κρέμα (περίπου 2 γεμάτες κουταλιές)
- 30
Και το τριμμένο τυρί parmigiano, φρεσκοτριμμένο πιπέρι και λίγο αλατάκι,
- 31
Και, πάνω στη σβηστή –πλην ζεστή ακόμη– εστία, ανακατεύουμε πάντα με το ξύλινο κουτάλι, όλα τα υλικά μας να ενωθούν. Το τυρί κρέμα αλλά και το parmigiano, ζεσταινόμενα σε πολύ γλυκιά φωτιά, θα λιώσουν, φτιάχνοντας μία ωραία κρεμούλα, και θα “δέσουν” τα “σπυριά του ρυζιού” μας.
- 32
Ξανα ανοίγουμε το μάτι και σοτάρουμε για μισό μόλις λεπτό τα “σπυριά του ρυζιού”. Είναι έτοιμο. Δεν θέλει παραπάνω, για να μη λιώσει το κουνουπίδι, να “κρατάει” λίγο στο δόντι, τι λέμε για το αυθεντικό risotto ; να είναι “al dente”. Και θα είναι κρατσανιστό!!! Ο “κακός δράκος” έχει ημερέψει και πλέον το “σιδερόφρακτο” κοτόπουλο θα έχει εύκολη δουλειά.
- 33
Βγάζουμε το κοτόπουλο, με ξεροψημένο φυστικάκι και την κρούστα μουστάρδας, από τον φούρνο,
- 34
Ξαναβάζουμε το τηγάνι με το...“κουνουπιδότο” στο μάτι (μπορείτε και να το ανάψετε στιγμιαία, εκτός και εάν έχετε πετύχει τέλειο συγχρονισμό, να είναι έτοιμο το τηγάνι σαν βγαίνει από την σπηλ… ε, τον φούρνο, το ταψάκι) και του ρίχνουμε μία κοφτή κουταλίτσα μαργαρίνης. Θα δώσει “στιλπνάδα” στο κουνουπίδι αλλά θα βοηθήσει και στο δέσιμο. Ε ρε πόσο μου θυμίζει risotto... Ανακατεύουμε καλά,
- 35
Και σερβίρουμε στα πιάτα μοιράζοντας τη ποσότητα του κουνουπιδιού,
- 36
Και συνοδεύοντας με κομμάτια “θωρακισμένο” κοτόπουλο. Ο chef της εκπομπής πρότεινε να συνοδεύεται από μία vinaigrette φτιαγμένη με ντομάτα, αγγούρι, πράσινη πιπεριά, κρεμμύδι και ελιές, μία λεπτοκομμένη ελληνική σαλάτα χωρίς τη φέτα, στη πραγματικότητα. Μου αρέσει και εμένα πολύ, έτσι ψιλοκομμένη η σαλάτα, γι’ αυτό και τον άκουσα. Δίνει μία πολύ δροσερή και νόστιμη νότα στο πιάτο.
- 37
Ο...“Θώρακας”Λεπτομέρεια από τον πολτό του θρυμματισμένου φυστικιού Αιγίνης με τη μουστάρδα.
- 38
Το...“al dente”Λευκό, σπυρωτό, κρεμώδες...κουνουπίδι!!!
- 39
Το...“θωρακισμένο κοτόπουλο”. Ζουμερό εσωτερικά, τραγανό και πεντανόστιμο εξωτερικά.
Παρόμοιες συνταγές
-
“Κουνουπιδότο” al dente. Mε μανιτάρια και σαφράν “Κουνουπιδότο” al dente. Mε μανιτάρια και σαφράν
Μετά την μεγάλη (ενδο-οικογενειακή) επιτυχία που είχε η πρώτη απόπειρα να μαγειρέψω το κουνουπίδι σαν να ήταν ...risotto, πέρασα στο επόμενο βήμα, να το δοκιμάσω και σε άλλα πιάτα στη θέση του ρυζιού.Σκέφθηκα λοιπόν να κάνω ...γεμιστά. Πριν από αυτά όμως, θα κάνω κάτι πιο “εύκολο”, πιο κοντά στην “πρώτη απόπειρα” που έκανα, αλλά αυτή τη φορά λιγότερο “επεξεργασμένο”. Χωρίς το κοτόπουλο και τις gourmet του κρούστες με φυστίκι. Μόνο με λίγα (αλλά, πάντα, τόσο γευστικά) μανιτάρια, τυρί parmigiano και, για χρώμα, λίγο σαφράν. Και, αν και θεωρώ ότι ο όρος “κουνουπιδότο” αδικεί το πιάτο, θα τον χρησιμοποιήσω ακριβώς για να δώσω έμφαση στην ομοιότητά του με το “αυθεντικό” risotto.Για άλλη μία φορά, το πολύ νόστιμο αποτέλεσμα, μου “επιβάλει” να αναφερθώ στην αρχή της “έμπνευσης”, στην εκπομπή “Chef στον αέρα” του ΣΚΑΙ και την Ελένη Ψιχούλη, απ’ όπου και προέρχεται πρακτικά η ιδιαίτερη αυτή ιδέα για το μαγείρεμα του κουνουπιδιού.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Στις φωτογραφίες δεν φαίνεται το ωραίο κίτρινο χρώμα που δίνει το σαφράν στα “σπυριά” του κουνουπιδιού, διότι ...ξέχασα να το προσθέσω.Το κουνουπίδι διατηρεί την κριτσανιστή του υφή, ταυτόχρονα έχει γίνει “βελούδινο” από την παρουσία της κρέμας, η οποία του δίνει και μία ξεχωριστή γεύση, δεν μυρίζει καθόλου.Έχω πάντα κατά νου την ιδέα για “κουνουπίδι με 4 τυριά”, και για “κουνουπίδι με φέτες μοσχαράκι, σε σάλτσα τόνου”. Ένα “κουνουπίδι και μοσχαράκι tonnato”, δηλαδή!!! Όπως και για γεμιστές ντομάτες!!! Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι...
-
Risotto al mascarpone, με μπέικον και ροζ πιπέρι Risotto al mascarpone, με μπέικον και ροζ πιπέρι
Το risotto al mascarpone είναι ένα πολύ-πολύ κρεμώδες πρώτο πιάτο, που θα σας ανταμείψει με τη νοστιμιά και τα υπέροχα αρώματά του, πέραν από το ότι θα σας επιτρέψει να υπερηφανεύεστε ότι σε τίποτα δεν υστερείτε από τις πολύ πιο έμπειρες σε τέτοια πιάτα ιταλίδες νοικοκυρές!Δεν είναι ένα απλό risotto, είναι ένα ιδιαίτερα αρωματικό risotto (χάρη στα αρώματα που βγάζει η ζαμπάνια), με μοναδικά κρεμώδη υφή (χάρη στην παρουσία του mascarpone), και πολύ-πολύ γευστικό (χάρη κυρίως στο μπέικον αλλά και το κρεμμυδάκι. Η δε παρουσία του ροζ πιπεριού του προδίδει επιπλέον πόντους τόσο σε γεύση όσο και σε άρωμα!Λίγα μυστικά ακόμα[1] Στα risotti, η σωστή τακτική όταν φτιάχνουμε τη “βάση” του, το soffritto όπως λέγεται, θέλει χαμηλή αρχικά φωτιά, για να γίνει διάφανο και να μαλακώσει, σχεδόν να λιώσει, το κρεμμύδι, αλλά κατόπιν πρέπει να αφαιρείται από το τηγάνι/κατσαρόλα. Και αυτό επειδή οι θερμοκρασίες θα ανέβουν πολύ μέσα στην κατσαρόλα κατά το τοστάρισμα του ρυζιού και το σβήσιμο με το κρασί. (***)Γιατί γίνεται αυτό; Επειδή ΘΕΛΟΥΜΕ μεν να βγάλει στο ελαιόλαδο (και κατόπιν στο φαγητό) το άρωμά του, αλλά ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ να το νοιώθουμε στο δόντι όταν τρώμε το πιάτο. Ιδιαίτερα σε risotti όπως αυτό, που έχουν πολύ λεπτή γεύση. Κάποιοι μάλιστα chef φθάνουν στο σημείο το λιωμένο αυτό κρεμμύδι να το περάσουν από λεπτή σήτα και έτσι να παραμείνει στο φαγητό μόνον ένας πολτός που, αν και αρωματίζει, δεν γίνεται αντιληπτός στο μάσημα!Το αφαιρούμε, δε, από την πηγή θερμότητας διότι, με τη διαδικασία του “τοσταρίσματος” του ρυζιού που ακολουθεί, όπου και πάλι οι θερμοκρασίες είναι πολύ-πολύ υψηλές, θα καταλήγαμε να κάψουμε το soffritto μας, οπότε θα άλλαζε η γεύση του, θα πίκριζε. Το αφαιρούμε λοιπόν και ξενοιάζουμε, και το προσθέτουμε κάπου προς τη μέση του χρόνου μαγειρέματος, όπου οι θερμοκρασία έχει πέσει πάρα πολύ μέσα στην κατσαρόλα (επειδή έχουμε μειώσει την ένταση στο μάτι αλλά ΚΑΙ επειδή τώρα πια υπάρχουν και τα υγρά, ο ζωμός που προσθέτουμε).Και γιατί, τότε, εδώ δεν το αφαίρεσα; Πράγματι, η αλήθεια είναι ότι… βαριόμουν και βιαζόμουν. Για το λόγο αυτό, μείωσα τον χρόνο που τοστάρισα το κρεμμύδι σε μόλις 1 λεπτό, ακολούθησαν ακόμη 2 λεπτά πολύ υψηλής θερμοκρασίας, όταν έριξα το ρύζι για να τοσταρισθεί και κατόπιν …ηρεμία! Έπεσε η σαμπάνια για να το σβήσει και μαζί της έπεσε και η θερμοκρασία στην κατσαρόλα. Χαμήλωσα την ένταση στο μάτι στο χαμηλό (στο 3,5 περίπου) και άρχισα τη διαδικασία του ”καταβρέγματος” του ρυζιού με το ζωμό. Η θερμοκρασία δεν επανήλθε ποτέ σε υψηλά επίπεδα, τέτοια που να κινδυνέψει να αρπάξει το κρεμμύδι και να καεί… Είναι αλήθεια ότι το νοιώθαμε στο στόμα τρώγοντας το risotto μας, και αυτό είναι λάθος, αλλά αυτά έχουν οι …συμβιβασμοί. Κάτι παίρνεις, κάτι δίνεις. Βαριόμουν βλέπετε…[2] Έκανα άλλο ένα λάθος, τοστάρισα τους κόκκους του ροζ πιπεριού (που στην πραγματικότητα δεν είναι καν πιπέρι, θα το γνωρίζετε αυτό, έτσι;) σε δυνατή φωτιά και μου άρπαξαν. Το αποτέλεσμα ήταν να πικρίσουν ελαφρά και να μην είναι ιδιαίτερα πετυχημένη η προσθήκη τους στο σερβιρισμένο πιάτο. Αντίθετα, στα υπόλοιπα πιάτα πρόσθεσα λίγους φρέσκους κόκκους, άψητους, και το άρωμα που έδιναν έστω και έτσι, ήταν υπέροχο!!! Αναρωτιέμαι πως θα ήσαν ελαφρά μόνο τοσταρισμένοι… Την επόμενη φορά…Ανάλογα μεε το πόσο κρεμώδες το προτιμάτε, αφήνετε το risotto λιγότερο ή περισσότερο να μαγειρευθεί μετά την προσθήκη του mascarpone. Λίγα δευτερόλεπτα, πολύ κρεμώδες, ένα ολόκληρο λεπτό, αισθητά πιο σφικτό. -
“Sedano alla molisana”. Σέλερυ οκρατέν, με κρεμμυδάκια και ελιές! “Sedano alla molisana”. Σέλερυ οκρατέν, με κρεμμυδάκια και ελιές!
Και αν του προσθέσεις, μάλιστα, και μπέικον και τυρί…Τις προάλλες βρέθηκα μπροστά σε μία συνταγή που αρχικά με παραξένεψε (μα, γίνεται τέτοιο πιάτο με ένα τόσο απλό υλικό; Μα μόνο με σέλερυ;), μετά μου κίνησε το ενδιαφέρον (αν καταφέρω να το φτιάξω, η γυναίκα μου θα ενθουσιασθεί, οπότε …ποιος ξέρει, μπορεί και να γλυτώσουμε την κρεβατομουρμούρα για απόψε…) και, τέλος, με ενθουσίασε, (όταν βρέθηκα να απολαμβάνω το πιάτο μου και να θέλω και περίσσευμα!!!).Το σέλερυ, ζεματισμένο και στη συνέχεια ψημένο στο φούρνο με μπέικον είναι μια δική μου (μα τον Δία, κατά-δική μου σας λέω…) παραλλαγή ενός γνωστού πιάτου στη γειτονική Ιταλία, του “sedano alla molisana”.Παίρνω όμως όρκο ότι εάν το φτιάξετε θα …το ξαναφτιάξετε και θα το ξαναφτιάξετε, ακόμη και χωρίς το μπέικον, ή χωρίς το τυρί. Είναι μία γρήγορη συνταγή, πολύ εύκολη, που προσφέρεται να συνοδέψει κυρίως πιάτο οποιουδήποτε τύπου (αν και οι ντόπιοι, αναφερόμενοι στη καθαρά …πράσινη εκδοχή του, με σέλερυ και κρεμμυδάκια) ισχυρίζονται ότι είναι ιδανικό για πιάτα με ψάρι).Σέλινο (σέλερυ, καλύτερα), ελιές μαύρες, κρεμμυδάκια φρέσκα και ψωμί τριμμένο, φτιάχνουν ένα απρόσμενα νόστιμο πιάτο, πλούσιο, γευστικό, πολύ εμφανίσιμο. Η …αποκοτιά μου να του προσθέσω και λίγο μπέικον, το έκανε ένα πιάτο για γιορτινό τραπέζι. Διαφορετικά, και στη χορτοφαγική του εκδοχή (το φαντάζομαι ήδη και με σοταρισμένα μανιτάρια μέσα), είναι ένα θαυμάσιο συνοδευτικό για κυρίως πιάτα. -
Φάε παιδί μου κουνουπίδι! Σε ένα σπέσιαλ ωγκρατέν Φάε παιδί μου κουνουπίδι! Σε ένα σπέσιαλ ωγκρατέν
Θέλετε να συνηθίσετε το παιδί σας να τρώει υγιεινά, ακόμη και γεύσεις που δεν είναι και πολύ «εύκολες»;Έχετε όρεξη για πάστα στο φούρνο αλλά διαφορετική από τα συνηθισμένα;Σας έχει πάρει τα μυαλά ο πάγκος του αγαπημένου σας παραγωγού στη λαϊκή;Όποιος και αν είναι ο λόγος, έχετε την ευκαιρία να φέρετε στο οικογενειακό τραπέζι ένα πρώτο πιάτο διαφορετικό, ένα πιάτο νόστιμο, γεμάτο ζεστασιά και θαλπωρή, ένα πιάτο που “θα πείσει” ακόμη και αυτούς που δεν αγαπούν αυτό το στρουμπουλό κηπευτικό.Διακοσμημένο με το σαφράν (αλλά και το κουκουνάρι, εάν το προσθέσετε), νοστιμευμένο από την παρουσία της αντσούγιας και, τελικά, ολοκληρωμένο με την τραγανή κρούστα δύο τυριών!Ασφαλώς και μπορεί κανείς να ετοιμάσει το ίδιο πιάτο με μπρόκολο στη θέση του κουνουπιδιού. Ή, ακόμη, και με τα δύο αυτά μαζί.Δυσκολία πιάτου: Καμία. Κόστος πιάτου: Μέτριο. Χρόνος προετοιμασίας: 15 λεπτά. Χρόνος μαγειρέματος: 30 λεπτά (10’ τηγάνι + 20’ φούρνος). -
Αλμυρή τάρτα με κόκκινο λάχανο και χωριάτικο λουκάνικο Αλμυρή τάρτα με κόκκινο λάχανο και χωριάτικο λουκάνικο
Αλμυρές τάρτες θα έχετε φτιάξει σίγουρα ένα σωρό. Για πολλές περιπτώσεις. Σε γιορτές γενεθλίων, σε γεύματα επίσημα, ημιεπίσημα ή μπουφέδες, για να τις πάρετε σε πικ νικ, για “να τσιμπήσουμε κάτι μπροστά στην τηλεόραση”.Αλμυρή τάρτα με λάχανο, δεν πιστεύω ότι έχετε φτιάξει μέχρι τώρα. Και όμως, είναι ένα πολύ νόστιμο πιάτο, σε “χωριάτικο στυλ”, που θα σας ενθουσιάσει. Απλό, λιτό, απίστευτα γευστικό, με τη γεύση του λουκάνικου να δένει υπέροχα με την ελαφρά στυφή γεύση του λάχανου σε μία υπέροχη γέμιση!Δεν έχω άλλα λόγια να περιγράψω αυτήν την υπέροχη γεύση. Εάν θέλετε, δοκιμάστε να την φτιάξετε.Δυσκολία πιάτου: Εύκολο. Κόστος πιάτου: Οικονομικό. Χρόνος ετοιμασίας: 10 λεπτά. Χρόνος μαγειρέματος: 60 λεπτά (25 τηγάνι, 35 φούρνος). -
Το πιο νόστιμο κουνουπίδι του κόσμου (μου)!!! Το πιο νόστιμο κουνουπίδι του κόσμου (μου)!!!
Το κουνουπίδι θεωρείται ένα χορταρικό σχετικά υποτιμημένο.Εάν θέλετε και τη δική μου, ταπεινή, άποψη, το “σχετικά” είναι …σχήμα λόγου. Αυτή η ανυπόφορη μυρωδιά του και η χωρίς κανένα ιδιαίτερο τόνο γεύση του, το κάνουν –πάντα κατά την άποψή μου– ένα από τα λιγότερο επιθυμητά πιάτα της ελληνικής κουζίνας.Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν ψάχνω κατά καιρούς να βρω τρόπους να το φέρω στο τραπέζι μας, είναι τόσες και τόσες οι ευεργετικές του ιδιότητες που ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ να τις αγνοήσουμε. Δείτε μερικές από αυτές στη συνέχεια της συνταγής.Για να γίνει όμως αυτό χωρίς να …φύγω εγώ από το σπίτι, πρέπει να βρεθούν τρόποι που να μειώσουν τις επιπτώσεις από τα …αρνητικά του χαρακτηριστικά. Πως πάτε εσείς οι γυναίκες σε ινστιτούτα αισθητικής για να “αναδείξετε τις φυσικές χάρες”; Ε, κάτι τέτοιο. Να αναδείξουμε τα ευεργετικά του χαρακτηριστικά (βιταμίνες, φυτικές ίνες, μεταλλικά στοιχεία), απομονώνοντας τα αρνητικά (έντονη μυρωδιά, άχρωμη γεύση).Δείτε τη συνταγή που ακολουθεί για “κουνουπίδι κρασάτο”, αλλά και μία δεύτερη για “κουνουπίδι με curry και άλλα καρυκεύματα” και πείτε μου, αν όχι ότι τα κατάφερα, τουλάχιστον αν είμαι σε καλό δρόμο.Λίγα μυστικά ακόμαΓια ένα πετυχημένο κρασάτο κουνουπίδι, το νερό πρέπει να είναι ελαχιστότατο έως και καθόλου και να μην υπερβάλουμε στο κρασί (το μισό ποτήρι είναι υπερ-αρκετό). Με τον τρόπο αυτό το κουνουπίδι ΔΕΝ βράζει αλλά σιγο-μαγειρεύεται.Καταλαβαίνετε, όμως, ότι η θερμοκρασία σε αυτή την περίπτωση πρέπει να είναι πραγματικά πολύ χαμηλή. Το πολύ-πολύ στο 3, σε μία κλίμακα που φθάσει μέχρι το 9 στο μέγιστο. ΔΕΝ πρέπει να σας “ξεφύγει”, θα το κάψετε το φαγητό.Εάν σας περισσέψει ποσότητα από το φαγητό, μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε την επομένη με κάποιο ζυμαρικό (μικρόσχημα, κατά προτίμηση). Όνειρο!!! Έχω την εντύπωση ότι την επομένη είναι ακόμη πιο νόστιμο!!Εάν το προτιμάτε πιο τραγανό, μπορείτε να μαγειρέψετε το κουνουπίδι αρκετά λιγότερο χρόνο, ένα 40λεπτο ας πούμε. Εγώ το λάτρεψα έτσι μαλακό και δεν θέλω ούτε να το δοκιμάσω διαφορετικά.Το κουνουπίδι, όπως και το λάχανο, και –ακόμη περισσότερο– το μπρόκολο, είναι πολύτιμα τρόφιμα, με ιδιαίτερα ευεργετικά χαρακτηριστικάκάλιο, ασβέστιο, φώσφορο, σίδηρο, φολικό οξύ, βιταμίνη C και η λίστα φαίνεται να μην έχει τέλος ! Δραστικές ουσίες που χαρακτηρίζουν μία αντι-καρκινική, αντι-βακτηριακή, αντι-φλεγμονώδη, αντι-οξειδωτική, αντι-σκορβουτική δράση από όλα τα λαχανικά της οικογένειας. Βοηθούν στην αναγέννηση των ιστών, στην παραγωγή ασβεστίου, στον καθαρισμό του πεπτικού συστήματος. Ειδικά το κουνουπίδι είναι ιδιαίτερα ενδεδειγμένο σε ανθρώπους με ιστορικό διαβήτη, επειδή βοηθά στον έλεγχο των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα. Αμερικανικές μελέτες έχουν καταδείξει ότι το κουνουπίδι βοηθά στην πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου αλλά και ότι είναι ένα όπλο κατά της αναιμίας.Αλλά, για να περάσουμε και σε πιο απλές παθήσεις, 2-3 κουταλιές χυμού κουνουπιδιού (όσες έχετε αποχυμωτή θα διαπιστώσετε ότι είναι πολύ εύκολο πράγμα να τις ετοιμάσετε) αραιωμένες με νερό και μέλι (να μπορούμε και να το πιούμε, έτσι;) βοηθάει στην πρόληψη αλλά και στην γρήγορη ίαση από το κρυολόγημα. -
Pasta με βελούδικη σάλτσα μελιτζάνας και ricotta Pasta με βελούδικη σάλτσα μελιτζάνας και ricotta
Λοιπόν, σήμερα θα φτιάξουμε ένα πιάτο ζυμαρικών από εκείνα τα πολύ εύκολα, που παράλληλα είναι και πολύ-πολύ νόστιμα. Με μία σάλτσα κρεμώδη και γευστική που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από άλλες, πολύ πιο πολύπλοκες και δύσκολες/απαιτητικές.Θα το δούμε με ένα μικρόσχημο ζυμαρικό, αλλά κάλλιστα θα μπορούσε να φτιαχθεί και με spaghetti ή κάποιο άλλο μακρόσχημο ζυμαρικό. Η σάλτσα είναι τόσο βελούδινη, τόσο υπέροχα κρεμώδης, που πάει με τα πάντα. Μπορείτε να βρείτε τη συνταγή της εδώ: “Βελούδινη κρέμα μελιτζάνας με ricotta” (https://cookpad.wasmer.app/gr/sintages/5521989-beloudini-krema-melitzanas-me-ricotta?via=sidebar-recipes).Δυσκολία πιάτου: Εύκολο. Κόστος πιάτου: Χαμηλό. Χρόνος ετοιμασίας: 5 λεπτά. Χρόνος μαγειρέματος: 12-14 λεπτά (και οι δύο χρόνοι δίνονται με την προυπόθεση ότι έχετε έτοιμη την κρέμα μελιτζάνας). -
Gratin μπρόκολου, πατάτας και κουνουπιδιού Gratin μπρόκολου, πατάτας και κουνουπιδιού
Μία ξεχωριστή ημέρα σαν κι’ αυτήν, πάει κανείς σε “εγγυημένες” συνταγές, με πλούσια, εντυπωσιακά, αφροδισιακά ενίοτε, υλικά. Στόχος; Να εντυπωσιάσουμε τον/την Βαλεντίνο/-α μας.Ή, σφίγγουμε τα δόντια μας και, για χάρη τους, επειδή αρέσει σε εκείνους ή επειδή τους κάνει καλό, μετατρέπουμε απλά υλικά, υλικά που δεν μας λένε τίποτα, σε ένα πολύ νόστιμο πιάτο.Πως το κουνουπίδι και το μπρόκολο μπορούν, με τη βοήθεια μόνον λίγου γάλακτος και δυό καρυκευμάτων (άντε και με δυό πατάτες, λίγο βούτυρο και τυρί) από “ασχημόπαπα” να μετατραπούν σε “κύκνους”. Πιάτο εξαιρετικής νοστιμιάς, και πολύ εύκολο στην ετοιμασία του.Λίγα μυστικά ακόμαΝομίζω ότι, μετά από μία τόσο αναλυτική περιγραφή, δεν πρέπει να έχουν απομείνει άλλα κρυφά μυστικά!!! Ε, λοιπόν, ας το ...δημιουργήσουμε!! Και ας το κρύψουμε!! “ -
Σούπα βελουτέ κουνουπίδι!!! Σούπα βελουτέ κουνουπίδι!!!
Μια Κυριακή από αυτές που λέτε παιδιά πήγα στα πεθερικά μου για να φάμε όλοι μαζί και η πεθερά μού ξέροντας τον άντρα της δεν του είπε ότι η σαλάτα κουνουπίδι που έβραζε το προηγούμενο βράδυ κατά λάθος έγινε λιώμα...Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν λοιπόν τι άλλο από σούπα βελουτέ! Είναι πεντανόστιμη, πολύ γευστική, χωρίς πολλά πολλά!!! Θα την λατρέψετε!!!! #χρυσοπιρουνι
-
Κουνουπίδι «ογκρατέν» με γιαούρτι και τσένταρ!! Κουνουπίδι «ογκρατέν» με γιαούρτι και τσένταρ!!
Ένας διαφορετικός τρόπος να μαγειρέψουμε το κουνουπίδι, εκτός από βραστό σαλάτα, είναι να γίνει, ένα ωραίο, ορεκτικό!Ελαφρύ και πεντανόστιμο αυτό το πιάτο, θα σας εκπλήξει ευχάριστα! #Τετάρτη
-
Κουνουπίδι ψητό με λεμόνι και θυμάρι Κουνουπίδι ψητό με λεμόνι και θυμάρι
Ένα νηστίσιμο, χορτοφαγικό και νόστιμο πιάτο με το παρεξηγημένο αυτό λαχανικό. Κάνουμε ψητό κουνουπίδι με λεμόνι και θυμάρι. Το κουνουπίδι έχει την τάση να αναδύει μια ιδιάζουσα οσμή θείου όταν θερμαίνεται και μάλιστα, όσο πιο πολύ μαγειρεύεται, τόσο πιο έντονη είναι η οσμή αυτή. Κι όμως το παρεξηγημένο κουνουπίδι είναι πολύ υγιεινό, χαμηλό σε θερμίδες. Εδώ το ψητό κουνουπίδι με λεμόνι ψήνεται στον φούρνο, γίνεται τραγανό και χάνει την έντονη μυρωδιά του.
-
Τηγανητό κουνουπίδι Τηγανητό κουνουπίδι
Από τα αγαπημένα μου τηγανητά είναι το κουνουπίδι (το χω αναφέρει ξανά νομίζω). Γενικά, το κουνουπίδι μου αρέσει πάρα πολύ, αλλά το θέλω μόνο γιαχνί και στο τηγάνι. Το δοκίμασα και σε ογκρατέν (μαζί με μπρόκολο που ποτέ δεν το ήθελα) και ξετρελαθηκα, αλλά σκέτο και σε σαλάτα δε μου αρέσει.🏵️Το κουνουπίδι κατάγεται από τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου ενώ αναφορές υπάρχουν και στην Αρχαία Ελλάδα και Αίγυπτο.🌻Το κουνουπίδι καλλιεργείται κυρίως στις περιοχές της Μεσογείου, και στις παραθαλάσσιες περιοχές του Ατλαντικού ωκεανού.🌼Ανάλογα με την ποικιλία και την καλλιέργεια η συγκομιδή γίνεται 5 περίπου μήνες μετά τη σπορά.🌸Στη βόρεια Ευρώπη καλλιεργείται μια μονοετής ποικιλία τους καλοκαιρινούς μήνες. Στην Ελλάδα το κουνουπίδι καλλιεργείται τη χειμερινή περίοδο κυρίως στις Εύβοια, Αττική, Μεσσηνία, Κέρκυρα και Αρκαδία και είναι διετές. Η καλλιέργεια του καλύπτει περίπου 30,000 στρέμματα με παραγωγή πάνω από 36,000 τόνους ετησίως.💮Το κουνουπίδι τρώγεται μαγειρεμένο ή διατηρημένο σε ξύδι(τουρσί)και θεωρητικά αποδίδει λίγες θερμίδες. Έρευνες υποστηρίζουν ότι η μέτρηση θερμίδων δεν είναι δυνατόν να γίνει με ακρίβεια.🏵️Μπορεί να μαγειρευτεί είτε νερόβραστο, οπότε τρώγεται με την προσθήκη λεμονιού, αλατιού ή και λαδιού, είτε με την προσθήκη ντομάτας, κρεμμυδιού και μπαχαρικών, κυρίως γαρύφαλλου και μπαχαριού.✓Πληροφοριες από την Βικιπαίδεια.
Περισσότερες συνταγές
Σχόλια (4)