Χθες θυμήθηκα πως είχαμε στην κατάψυξη αρκετό ζωμό λαχανικών από μία πρόσφατη σουπίτσα που μας βγήκε σε πολύ μεγάλη ποσότητα. (είχαμε προσκαλέσει το 4ο σύνταγμα πεζικού, ο Διοικητής όμως τους έδωσε άδεια να πάνε στα σπίτια τους και έτσι μας έμεινε ένα καζάνι σούπα. Ας είναι, μία χύτρα... Καλά, γύρω στο μισό λίτρο, ίσως και παραπάνω.Το θέμα είναι, τι τον κάνεις τον ζωμό ; “- Risotto”, φώναξε η φωνή της λογικής. “- Ζυμαρικά φτιάξε”, αντιγύρισε η φωνή της καρδιάς. Άσχετο, αλλά αυτή ξέρει πως να κερδίζει.....Και, αν με την “Κική και την Κοκό” η επιλογή είναι μία φορά δύσκολη, σας πληροφορώ ότι εγώ πάντα πελάγωνα στο δίλημμα “απ’ τη καρδιά και το μυαλό ποιο να διαλέξω”...Αυτή τη φορά όμως τη βρήκα τη λύσηΈφτιαξα ένα πολύ νόστιμο πιάτο ζυμαρικών, βράζοντάς τα όμως με τον τρόπο που φτιάχνεται το risottoΤα έβρασα μέσα στο ζωμό, τον οποίο τον προσέθετα λίγο-λίγο ακριβώς όπως κάνουμε με το risotto και το αποτέλεσμα ήταν ένα πιάτο πάστας ονειρεμένα κρεμώδους, σχεδόν ζουμερής, και πολύ-πολύ γευστικής!!! Για δείτε...Λίγα μυστικά ακόμαΟ ζωμός στην κατσαρόλα είναι πολύ λιγότερος από την ποσότητα του νερού στην οποία συνήθως βράζουμε ζυμαρικά, αλλά με το ανακάτεμα διαρκώς εναλλάσσονται εκείνα που περνούν μέσα από το ζωμό με εκείνα που δεν καλύπτονται. Δεν αφήνουμε όμως ποτέ το φαγητό στεγνό, έτσι; Με τον τρόπο αυτό, τα ζυμαρικά θα χρειασθούν περισσότερο χρόνο από αυτόν που αναγράφεται στη συσκευασία τους (εγώ από τα 12 λεπτά τα άφησα 17 με 18)Η γυναίκα μου δεν πολύ-ενθουσιάσθηκε, όχι από τη γεύση (εκεί δεν θα μπορούσε να να έχει οποιαδήποτε αντίρρηση...) αλλά επειδή η ύπαρξη των λαχανικών ...”μου θυμίζει σούπα, βρε ggr”. Εάν έχετε και εσείς το ίδιο θέμα, μπορείτε τα καρότα και το σέλινο να τα χοντροκόψετε, να μπουν στο μαγείρεμα για να δώσουν τη γεύση τους αλλά να τα αφαιρέσουμε στο τέλος, να μη τα σερβίρουμε. Εμένα μου άρεσε να τα βλέπω και στο πιάτο μου, μικρά-μικρά και πολύ νόστιμα

Κοτόπουλο με curry; Ναι, αλλά ποια συνταγή ακριβώς; Γιατί ετούτη εδώ είναι μία από εκείνες τις συνταγές που μπορεί κανείς να βρει χιλιάδες παραλλαγές τους, κάθε οικογένεια στην Ινδία έχει και τη δική της, καταλαβαίνετε τι γίνεται….Ετούτη εδώ λοιπόν είναι μία από τις πολλές, η οποία πιστεύω ότι παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον. Σαν την πρωτοδοκιμάσαμε μας άρεσε πολύ και από τότε επανέρχεται κατά καιρούς στο τραπέζι μας. Και έχει και ένα άλλο, αδιαφιλονίκητο προσόνΣου επιτρέπει κάτι στιγμές που θέλεις να φέρεις “στα γρήγορα” στο τραπέζι κάτι νόστιμο, κάποιες φορές μάλιστα και εφετζίδικο, να έχεις μία αξιόπιστη λύση. Για δείτε τηνΛίγα μυστικά ακόμαΕάν το φαγητό έχει βγάλει υγρά και δεν έχετε μπροστά αρκετό χρόνο για να προλάβουν να εξατμισθούν (βλέπετε ότι το κοτόπουλο είναι σχεδόν έτοιμο) μπορείτε να επιταγχύνετε το δέσιμο της σάλτσας με ένα κουταλάκι κορνφλάουρ.Η σάλτσα δεν πρέπει να είναι πολύ δεμένη, όσο περνάει η ώρα και κυώνει, θα τη δείτε να σφίγγει και άλλο. Και επειδή, συνήθως συνοδεύουμε το πιάτο με ρύζι, ε, λίγη σαλτσούλα τη θέλουμε, έτσι δεν είναι;

Οποιος δε θέλει ή δε του αρεσει μπορει να το φτιάξει σκέτο γιατι είναι ενα πολύ νόστιμο πιατο όπως και να το μαγειρέψεις.Να ξέρετε πως το μπέικον δίνει μια άλλη γεύση και σε κάνει να νιώθεις ότι τρως ενα άλλο φαγητό. Το έχω δοκιμάσει και με λουκάνικο και του πάει πολύ!

Το ότι το Ιμάμ μπαϊλτί είναι ένα εξαιρετικό πιάτο, το γνωρίζετε όλες. Και στο site υπάρχουν ήδη 4-5 συνταγές, για πολύ νόστιμες εκδοχές του. Τί παραπάνω να προσφέρει μία ακόμη συνταγή;Ετούτη εδώ λοιπόν η συνταγή φτιάχνει ένα φαγάκι  πολύ υγιεινό (τα λαχανικά μαλακώνουν αργά και απαλά στο τηγάνι), με μόνο καλό ελαιόλαδο (συνεπώς το λάδι δεν καταστρέφεται σε τόσο ήπιες θερμοκρασίες και διατηρεί τις ευεργετικές του ιδιότητες) και το φαγητό ολοκληρώνεται στο φούρνο, (αποφεύγουμε λοιπόν και πάλι τα τσιγαρίσματα της μελιτζάνας), φτιάχνεται μόνο με λαχανικά αλλά η γεύση του παραπέμπει σε πιάτα υψηλής γαστρονομίαςκαι είναι και πολύ εύκολο και σχετικά γρήγορο φαγητό.Η συνταγή είναι (σε μεγάλο βαθμό, αν και έχω προσθέσει και αρκετές δικές μου “πινελιές” που θέλω να πιστεύω ότι έχουν κάνει τη δουλειά τους…) από την εκπομπή Eat & Fit της τηλεόρασης του ΣΚΑΙΛίγα μυστικά ακόμαΟι “υποδείξεις” της συνταγής που παρακολούθησα ανέφεραν ότι ψήνουμε “στο γκρι”, χωρίς να λένε για πόση ώρα, απλά να μαλακώσουν εξωτερικά. Μπορεί να φταίει ο φούρνος μου, μπορεί και οι οδηγίες, εμένα πάντως σχεδόν στο φουλ της θερμοκρασίας (220 βαθμοί), μετά από 20 λεπτά στο γκριλ, οι μελιτζάνες τις πίεζες και ήσαν τόσο …ντούρες όσο και όταν τις πρωτοέβαλα στο φούρνο. Έτσι, τον γύρισα και εγώ σε “γκριλ και αέρα” και τις άφησα άλλα 20 λεπτά και μόνο έτσι μαλάκωσαν. Πιστεύω ότι θα είχα αποφύγει το αρχικό 20λεπτο (και το κόστος του) εάν τον είχα βάλει στη σωστή λειτουργία ευθύς εξ’ αρχής. Μην την πατήσετε και εσείς…

Οικονομικό και υγιεινό φαγητό, έτοιμο σε πολύ λίγη ώρα .Η γλύκα και η νοστιμιά του πιάτου είναι μοναδική. Προτιμήστε τον φρέσκο αρακά όταν είναι η εποχή του.Με λιγότερο από 5 ευρώ θα χορτάσει μια τετραμελής οικογένεια.#οικονομικό

Μπορεί τα λαδερά φαγητά να είναι τα κλασσικά της μαμάς, αυτό όμως δε σημαίνει οτι είναι εύκολο να πετύχουν. Και το λαδερό θέλει τη τέχνη του!

Κοίτα που, στην πλάκα και χωρίς να το πολυπιστεύω, φτιάξαμε σήμερα ένα από τα νοστιμότερα πιάτα ζυμαρικών που έχουμε δοκιμάσει… Καλά, εντάξει, εξαιρουμένων των “κλασσικών”, εκείνα εκτός συναγωνισμού, κουβαλώντας εμπειρία εκατοντάδων ετών το καθ’ ένα…Είναι ένα πιάτο ζυμαρικών από εκείνα που υπόσχεσαι στον εαυτό σου ότι «θα το ξαναφτιάξεις». Εξαιρετική η σάλτσα του, μία κρεμούλα φτιαγμένη από τα μαραμένα κρεμμυδάκια, το parmigiano και το νερό του βρασμού (το λατρεύω αυτό το υγρό, το λατρεύω), νοστιμευμένη υπέροχα από το αρωματικό καπνιστό μπέικον, καλύπτει σαν “γάντι”, ντύνει μία προσεκτικά βρασμένη pasta και το αποτέλεσμα ήταν μία απρόσμενη έκπληξη!Θα το ξανακάνω, φίλε Bocca!!!Λίγα μυστικά ακόμα[1] Για αυτό το πιάτο διαλέξτε κίτρινα κρεμμύδια, έχουν πιο ήπια γεύση και θα γίνουν ακόμη πιο “ελαφριά” μετά από τη διαδικασία του μουλιάσματός τους σε κρύο νερό. Και, επίσης, πρέπει να είναι φρέσκα, όταν αρχίσουν να παλιώνουν η σπιρτάδα της γεύσης τους γίνονται πιο έντονη, το ίδιο και η μυρωδιά τους.[2] Το νερό όπου θα μουλιάσουν τα κρεμμύδια θα πρέπει να είναι πραγματικά κρύο, όχι απλά δροσερό. Θα μπορούσατε να του προσθέσετε και μερικά παγάκι, για να το διατηρήσουν πολύ κρύο για όση ώρα μουλιάζουν τα κρεμμύδια, διαφορετικά θα χρειασθεί να το αλλάξετε τρεις και τέσσερις φορές, πρέπει να παραμένει κρύο-κρύο, για να πάρει την αψάδα του κρεμμυδιού, διαφορετικά τα κρεμμύδια θα αφήσουν μία πολύ δυνατή γεύση στο πιάτο, που θα καίει το λαιμό.[3] Να κρατάτε πάντα ένα τουλάχιστον φλυτζάνι από το νερό όπου έβρασαν τα ζυμαρικά σας, είναι μία καλή συνήθεαι που μπορεί να σας φανεί πολύ χρήσιμη. Είναι νερό πολύ πλούσιο σε άμυλο (εκεί οφείλεται και το υπόλευκο χρώμα και η θολούρα που έχει), μπορεί λοιπόν να σας βοηθήσει να “δέσετε” εύκολα και γρήγορα μία σάλτσα, τη σάλτσα που ετοιμάζετε να συνοδέψετε τα ζυμαρικά σας ή και κάποιαν άλλη που έχετε σκοπό να ετοιμάσετε εκείνη την ημέρα.[4] Γιατί άραγε προσθέσαμε το parmigiano σε δύο χρόνους; Υπάρχει μία εξήγησηΜε τον τρόπο αυτό η πρώτη ποσότητα θα λιώσει εντελώς και θα ενωθεί με τα υγρά της σάλτσας και το νερό του βρασμού που έχουμε προσθέσει, φτιάχνοντας μία υπέροχη κρεμούλα. Η δεύτερη ποσότητα θα λιώσει μερικώς (θα μπορούσατε κάλλιστα να την προσθέσετε και αφού σερβίρετε τα πιάτα, εγώ προτίμησα εδώ να την ζεστάνω μέσα στα καυτά ζυμαρικά, να ενσωματωθεί και αυτή έστω και μερικώς στη κρεμούλα που έχει δημιουργήσει με τη σάλτσα το άμυλο και η θερμότητα των υλικών στο τηγάνι. (***)Έχω ανεβάσει το βαθμό δυσκολίας στο "μέτριο" (αν και είναι ένα πολύ απλό στην παρασκευή του φαγητό), μόνο και μόνο για να κρατήσω την προσοχή σας στη χρησιμοποίηση του νερού του βρασμού για τη δημιουργία της υπέροχης κρεμούλας που είναι όλα τα λεφτά! Και, που είστε, για να μη μπερδεύεστε, τα ζυμαρικά είναι χωριάτικες χυλοπίτες από τον Παρνασσό. Κρίμα που δεν είχαμε πάρει περισσότερες...

Αγαπημένο, οικογενειακό φαγητό, το μοσχαράκι στην κατσαρόλα μπορεί να γίνει με ένα σωρό τρόπους.Η σημερινή συνταγή είναι από τον “γαστρονόμο” και τη Νένα Ισμυρνόγλου, με μία μικρή δική μου προσθήκη (τις λιαστές ντομάτες και το σπιτικό ζωμό) στην προσπάθεια να νοστιμίσει περισσότερο η σάλτσα (αφού τα μανιτάρια περισσότερο παίρνουν παρά δίνουν γεύση στο φαγητό).Η μόνη "δυσκολία" του φαγητού ήταν το καθάρισμα ενός κιλού μανιταριών από την εξωτερική τους μεμβράνη. Καλά, δεν το λες και δυσκολία, αλλά ένα τεταρτάκι το ήθελε...Α, και η δεύτερη δυσκολία (χωρίς εισαγωγικά αυτή) ήταν να πείσω το ταίρι μου να προσθέσω τρεις ολόκληρες σκελίδες σκόρδου στο φαγητό. "Μέρα που είναι", μάλιστα...Αυτά παθαίνεις εάν μπαίνεις #μετοταίρι στην κουζίνα!!!

Η συνταγή είναι από μία καντίνα με street food στο Milano. Εάν αυτό δεν σας λέει και πολλά πράγματα, να συμπληρώσω ότι η ουρά των πελατών της κάποιες φορές ξεπερνάει εκείνη των τουριστών που επισκέπτονται το Duomo, τον Καθεδρικό Ναό της πόλης.Το “γιατί” είναι απλό. Με τον τρόπο της, σου δείχνει και αυτή το δρόμο προς τα “ουράνια”! Της γευστικής απόλαυσης, βεβαίως βεβαίως.Αυτή λοιπόν τη guacamole αναφέρουν στο μενού τους ότι τη φτιάχνουν με βάση μία “ricetta definitiva”. Μία “οριστική”, τελειωτική συνταγή, με την έννοια της συνταγής που, από εδώ και μπρος, δεν πρόκειται να παρεκκλίνουν, δεν θα την αλλάξουν, μία ”τελική” συνταγή, δηλαδή.Πιστεύετε ότι θα άφηνα την ευκαιρία να την κοπιάρω;Εξαιρετικά σάλτσα, δροσερή, γευστική, με το σκορδάκι της, την καυτερή πιπερίτσα της, πραγματικά απολαυστική! Να κάτι που ευχαρίστως θα έχωνα μέσα στο πανέρι με τα τρόφιμα του πικ-νικ.Δυσκολία πιάτου: Πανεύκολο. Κόστος πιάτου: Μέτριο. Χρόνος ετοιμασίας: 10 λεπτά (επιπλέον 1 ώρα στο ψυγείο). Χρόνος μαγειρέματος: μηδενικός

Τί κάνεις όταν, πηγαίνοντας στο ιχθυοπωλείο της γειτονιάς για μπακαλιάρο, δεις εκεί παραδίπλα, πάνω στο πάγκο με τον πάγο, ένα μικρό (λέμε τώρα…, του κιλού περίπου) χταπόδι, αλλά άλλο τόσο ωραίο, με υγρό και σφριγηλό δέρμα, με το άρωμα της θάλασσας ακόμη επάνω του, εν πάση περιπτώσει, α-κα-τα-μά-χη-το. Η απάντηση είναι, φυσικά, το αγοράζεις επί τόπου.Και το μαγειρεύεις αμέσως. Σωστά; Λ Α Θ Ο Σ!!! Το ξεπλένεις καλά να φύγουν πετρούλες, άμμος, κλπ, το καθαρίζεις (μάτια, ράμφος, εσωτερικό κουκούλας, το βάζεις στην κατάψυξή σου και …για δυό ‘βδομάδες ζεις με το όνειρο του πότε θα περάσει αυτός ο χρόνος για να το βγάλεις, να το ξεπαγώσεις και Τ Ο Τ Ε να το μαγειρέψεις. (δείτε “Μυστικά” [1])Το χταπόδι, για τον περισσότερο κόσμο τουλάχιστον, είναι μία αγαπημένη γεύση, συνδεδεμένη άρρηκτα με το καλοκαίρι, τη ζέστη, την αλμύρα, τις διακοπές. Προσωπικά μου αρέσει όσο λίγα πράγματα σε ένα τραπέζι. Βραστό, ψημένο στα κάρβουμα, με κόκκινη σάλτσα, ξυδάτο, μαγειρεμένο με πατάτες ή με κοφτό μακαρόνι, με κάθε τρόπο. Η συνταγή που ακολουθεί είναι κάπως πιο απαιτητικό στην ετοιμασία του, αλλά τόσο νόστιμο, μα τόσο νόστιμο, που θα γλύφετε τα μουστ…. τις μύτες από τις αφέλιές σας.Μαγειρεμένο σε κόκκινο κρασί, σε πολύ κόκκινο κρασί, είναι πράγματι αυτό που λέει το όνομά τουΈνα χταπόδι “μεθυσμένο” ή, πιο σωστά, ένα χταπόδι “briao”, όπως είναι το όνομα του στην τοπική διάλεκτο της Τοσκάνης (χταπόδι “ubriaco” για την υπόλοιπη Ιταλία). Ένα χταπόδι πολύ μαλακό, που συνοδευμένο από τοσταρισμένες και μουσκεμένες από τη σάλτσα του φέτες ζυμωτού ψωμιού γίνεται μία λιχουδιά που θα σας μείνει αξέχαστη!Λίγα μυστικά ακόμα[1] Για να μαγειρευτούν εύκολα τα φρέσκα χταπόδια, δεν τα μαγειρεύουμε αμέσως μόλις τα αγοράσουμε. Τα αφήνουμε ένα ικανό χρονικό διάστημα στην κατάψυξη και το βγάζουμε μετά από αυτόν τον χρόνο και το μαγειρεύουμε. Έτσι, φέρνοντάς το στο σπίτι το ξεπλένουμε καλά να φύγουν πετρούλες, άμμος, κλπ, το καθαρίζουμε (μάτια, ράμφος, εσωτερικό κουκούλας, το βάζουμε στην κατάψυξή μας και …για δυό ‘βδομάδες ζούμε με το όνειρο του πότε θα περάσει αυτός ο χρόνος για να το βγάλουμε, να το ξεπαγώσουμε και Τ Ο Τ Ε μόνο να το μαγειρέψουμε.Με τον τρόπο αυτό το κρέας του σιτεύει, μαλακώνει, με αποτέλεσμα να μαγειρεύεται πολύ πιο εύκολα. Πράγματι, το κρύο έχει την ίδια επίδραση στο κρέας του με αυτήν του παραδοσιακού κτυπήματος στα βράχια. Δηλαδή σπάει τις ίνες του κάνοντας τη σάρκα του χταποδιού πιο τρυφερή (όπως άλλωστε συμβαίνει και με τα άλλα μαλάκια). Τώρα, εάν εμπιστεύεστε με κλειστά μάτια τον ιχθυοπώλη σας και σας διαβεβαιώνει ότι το χταπόδι που σας δίνει είναι καλά κτυπημένο και σβουρνισμένο, ε, μην την κάνετε αυτήν την προετοιμασία.Εάν κόψετε το χταπόδι σε μεγάλα κομμάτια, αλλά όχι μεγαλύτερα από ένα μεγάλο καρύδι, το μεν σερβίρισμα θα είναι λιγότερο εφετζίδικο, οι χρόνοι όμως μαγειρέματος θα μειωθούν στα 40 με 50 λεπτά, συνολικά, πάντα ανάλογα με το πόσο σκληρό ή πόσο σιτεμένο είναι το χταπόδι. Βέβαια, σε αυτήν την περίπτωση, θα μειώσετε και την ποσότητα του κρασιού που θα χρησιμοποιήσετε, αλλιώς δεν θα δέσει η σάλτσα ποτέ.Σε κάθε περίπτωση, εάν σας αρέσει η σάλτσα αυτή να είναι περισσότερο σφικτή, αφήστε το χταπόδι να χλιαρύνει μέσα στο τηγάνι, μετά το μαγείρεμα, για ένα πεντάλεπτο. Κρυώνοντας, η σάλτσα έχει την τάση να σφίγγει, χάρις στη ζελατίνα που ελευθερώνει το χταπόδι.Υπάρχουν κάποιες συνταγές στο site, από τα “χρόνια τα παλιά” μάλιστα, (όπως το «Μεθυσμένο Χταπόδι» της flora, το «Χταπόδι κρασάτο» της Sitronella, το «Χταπόδι κρασάτο 2» της xristina33, ή το «Χταπόδι κρασάτο της Σουλτάνας» της kourkoumpinaki, έτσι για να σταχυολογήσω μερικές). Η συνταγή αυτή, όμως, έχει σημαντικές διαφορές (δεν μπαίνει στο φούρνο αλλά στην κατσαρόλα, από κρασί έχει μπόλικο από ντομάτα όμως καθόλου, δεν έχει ξύδι ούτε και λαχανικά, ακολουθεί μία ιδιαίτερη τακτική στο σιγανομαγείρεμά του, εν πάση περιπτώσει, είναι μία άλλη συνταγή.Το να χαρακτηρίσουμε το “μεθυσμένο” χταπόδι σαν κυρίως πιάτο, είναι μάλλον περιοριστικό, τόσο πολλές και διαφορετικές είναι οι δυνατότητες να το χρησιμοποιήσουμε σε ένα γεύμα ή ένα δείπνο. Μπορούμε λοιπόν να το βγάλουμε σαν κυρίως πιάτο, αλλά, κόβοντάς το σε πιο μικρά κομμάτια, μπορούμε να το απολαύσουμε και σαν μεζεδάκι (για φαντασθείτε το πάνω σε μπρουσκέτες) ή και κρύο, την επομένη. Αλλά και σαν σαλάτα, ή σαν γαρνιτούρα (είναι και αυτή η υπέροχη σαλτσούλα του) σε ένα πιάτο spaghetti ή και σε ρύζι.Και μια και μιλάμε για μεθύσια χταποδιών να δούμε και τις αρνητικές συνέπειες που έχουν. Δείτε το πώς κατάντησε ένα τέτοιο …φέτες, σε μία άλλη, πολύ ωραία και εφετζίδικη συνταγή που υπάρχει στο site«Χταπόδι σε μέθη. Λεπτοκομμένο σε φέτες (carpaccio)».

Άλλο ένα πολύ αγαπημένο μου φαγητό και παράλληλα πολύ οικονομικό. Συνήθως χρησιμοποιώ κατεψυγμένο αρακά μιας και ο φρέσκος υπάρχει για μια μικρή περίοδο του χρόνου. Μπορούμε βέβαια να καταψύξουμε εμείς αρακά την περίοδο που υπάρχει ο φρέσκος. Με φρέσκο ψωμάκι και λίγη φετούλα από δίπλα κάνει ένα τέλειο γεύμα! #οικονομική

Φτιάχνω συχνά αρακά, μια λεμονάτο (https://cookpad.wasmer.app/gr/sintages/3066777-arakas-lemonatos) και μια κοκκινιστό. Μου αρέσουν εξίσου πολύ.Ο αρακάς είναι ένα παραδοσιακό φαγητό, εύκολο, χωρίς κάτι ιδιαίτερο. Κάποια από τα πράγματα στη συνταγή τα κάνω γιατί τα παιδιά μου δε θέλουν να βλέπουν τα λαχανικά ολόκληρα. Ή δεν ήθελαν, ευτυχώς σιγά σιγά αλλάζει το πράγμα και ίσως κάποια στιγμή τον φτιάξω χωρίς να λιώνω το κρεμμύδι και το καρότο 😂Γίνεται πολύ ωραίος και με λίγο λουκανικάκι μέσα αν το τρώτε.Μαϊντανό βάζω συνήθως αποξηραμένο (γιατί φαίνεται λιγότερο στο τελικό φαγητό -βλέπε παιδιά από πάνω) αλλά φυσικά καλύτερα να βάλετε φρέσκο. Σε αυτή την περίπτωση ή τον βάζετε με τα λαχανικά στο μούλτι ή τον ψιλοκόβετε και τον προσθέτετε στο 3ο βήμα.