Ένα γρήγορο φαγητό άκρως καλοκαιρινό χωρίς πολλά πολλά μιας και η ζέστη χτύπησε #κόκκινο..🥵🥵Αυτήν την συνταγή μου την έμαθε η μοναδικη γιαγιάκα που μου απέμεινε και τις την αφιερώνω μιας και είναι στο νοσοκομείο 😓😓εύχομαι να γίνει γρήγορα καλά..Λίγο ζέστη λίγο η στεναχώρια και να θες να φας δν μπορείς όποτε αυτό είναι ότι πρέπει και όλα τα καλούδια απ τον κήπο του μπαμπά μου🥰🥰ελιές λάδι και λαχανικά

#βάλεέναχεράκι #ψάριΑγαπημένο οικογενειακό φαγητό!!

Άλλη μία συνταγή πολύ χαμηλού κόστους, πολύ γευστική όμως και oligo-θερμιδική Ότι πρέπει για τους καιρούς που διάγουμε.Βασικά, είναι πιάτο γαρνιτούρας σε κρέατα (αλλά και ψαρικά, γιατί όχι ;) στο σπίτι μας όμως το χρησιμοποιούμε και σαν κύριο πιάτο, σε περιόδους.... εγκράτειας.Λίγα μυστικά ακόμαΕίναι ένα πιάτο γεμάτο με...ολοφάνερα τα μυστικά τουΤο καλοκαίρι, που είναι και στην εποχή τους οι πιπεριές, μπορούμε αντί για το θυμάρι να βάλουμε φυλλαράκια φρέσκου βασιλικού.Εάν ξεφύγουμε από την “γραμμή” φθηνό-υγιεινό, μπορούμε να αντικαταστήσουμε την τριμμένη πιπεριά (αλλά και να προσθέσουμε παράλληλα με αυτήν) με 2 – 3 κουταλιές τριμμένο τυρί parmigiano. Στην ίδια “τάση εκτροπής” εντάσσεται το μαγείρεμα του πιάτου σε τηγανάκι αντί για τον φούρνο.Όλο και κάποιος (-α) θα σκεφθεί να τους προσθέσει ψιλοκομμένα φιλετάκια αντσούγιας σε λάδι. Να το κάνει, τους πάνε πολύ.Το ίδιο ισχύει και με την κάπαρη. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε (στη θέση τους ή ταυτόχρονα) ψιλοκομμένες ελιές. Στις φωτογραφίες φαίνεται να εκτελείται με ελιές (ελλείψει κάπαρης).Εχθές βρήκα στη λαϊκή (παραδόξως, λόγω της εποχής) φθηνές κόκκινες πιπεριές. Αγόρασα και δυό κίτρινες από το σουπερμάρκετ και όλα έγιναν απλά. Και γρήγορα.

Γυρνώντας μια μέρα από την δουλειά και παίρνοντας τον γιο μου από τον παιδικό (εδώ αυτό γίνεται δυστυχώς περασμένες 5 το απόγευμα) σκεφτόμουν τι μπορώ να μαγειρέψω που να γίνεται μέσα σε 10 λεπτά και ταυτόχρονα να είναι super υγιεινό. Και έτσι προέκυψε το παρακάτω φαγάκι που έγινε από τα αγαπημένα του γιού μου από όταν ήταν μόλις δύο ετών.Λίγα μυστικά ακόμα:Στην συνταγή που περιγράφω εδώ πρόσθεσα φασόλια ενταμάμε ( πράσινα φασολάκια που βρίσκονται μέσα στον λοβό της σόγιας ) για το χρώμα και για να συνηθίζει ο γιος μου την όψη και την όλη ιδέα των ζαρζαβατικών -εδώ τα βρίσκω πολύ εύκολα, είναι όμως προαιρετικό. Μην σας προβληματίζει εάν δεν σας βρίσκονται τα συγκεκριμένα, μπορείτε να προσθέσετε λίγο αρακά ή και τίποτα.Σερβίρετε με σπυρωτό ρυζάκι.Προετοιμασία και ψήσιμο 10 λεπτά εάν έχετε ρυζάκι έτοιμο από την προηγούμενη μέρα αλλιώς προσθέστε ακόμα 5 λεπτά -σύνολο 15 - για να συμπεριλάβετε και το βράσιμο του ρυζιού.Τέλος, θα σας συμβούλευα να μην αντικαταστήσετε την φρέσκια ντομάτα με έτοιμο πολτό το αποτέλεσμα θα είναι βαρύ σαν γεύση και στο στομάχι. Με την φρέσκια ντομάτα η γεύση απογειώνεται και το πιάτο γίνεται πολύ ελαφρύ και αρωματικό!

Αυγά μάτια ψημένα στο φούρνο, πεντανόστιμα, με φέτα και ντομάτα και πάνω απ'όλα υγιεινά.Λίγα μυστικά ακόμαΣτά 5 λεπτά ψήσιμο των αυγών ο κρόκος είναι μελάτος. Σε περισσοτερο χρόνο αρχίζει και σφίγγει. Εξαρτάται απο το προσωπικό σας γούστο.

Είναι ένα ελαφρύ και συνάμα νόστιμο φαγητό. Εγώ έβαλα φιλέτο κατεψυγμένου μπακαλιάρου, αλλά μπορείτε να το μαγειρέψετε με φρέσκο ή παστό μπακαλιάρο, με πέρκα ή με ό,τι σας αρέσει. Είναι μία πολύ εύκολη συνταγή.

Και κάτι απλό, εύκολο, νόστιμο και ελαφρύ για όσους προσέχουν τη διατροφή τους κάθε μέρα. Χρόνια πολλά και ειρηνικά σε όσους, όσες γιορτάζουν και σε όλους τους Έλληνες ιδιαίτερα στα στρατευμένα νιάτα μας που φυλάνε Θερμοπύλες. #25η .

Εύκολες, γρήγορες και θρεπτικές χυλοπιτούλες με φρέσκια ντομάτα για να συνοδέψουν ή να "φρεσκάρουν" το κρεατάκι που μας περίσσεψε από χθες.Στην δική μου περίπτωση από το μεσημεριανό φαγητό μας μείνανε κάποια κομμάτια από μπριζόλες χοιρινές-πλάτη που ήταν αρκετά μαλακά και ζουμερά και για να μην πάνε χαμένα βρέθηκαν να κάνουν παρέα στις χυλοπιτούλες δίνοντας τους υπέροχη γεύση.Δεν πετάμε τίποτα!Λίγα μυστικά ακόμα:Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ό,τι κρέας θέλετε, κοτόπουλο, μοσχάρι, λουκάνικα, κομμάτια από μπριζόλα χοιρινή όπως εγώ εδώ ή και καθόλου κρέας. Το φαγάκι αυτό είναι από μόνο του πεντανόστιμο ούτως ή άλλως!!!Το συγκεκριμένο πιάτο εμένα μου αρέσει αρκετά κόκκινο και ντοματένιο αλλά η ποσότητα της ντομάτας μπορεί να προσαρμοστεί ανάλογα τα γούστα.

#δυογενιές #μικροκύματα Μια εύκολη και γρήγορη συνταγή που την μαγείρεψα με την Nickola, κόρη της γειτόνισσας. Ήμασταν σχετικά καινούριοι στην γειτονιά και μόλις είχαμε πάρει το μικρό τερατάκι που έχω σαν φωτό (ναι την γατούλα μας την Jess εννοώ) στην προσπάθεια μας να την βάλουμε στο κλουβί μεταφοράς της για να την πάμε στον κτηνίατρο, φρίκαρε και το έσκασε. Βγήκαμε έξω και ψάχναμε να την βρούμε αλλά πάντα ξεγλιστρούσε και το έσκαγε η άτιμη. Και μας το είχαν πει ότι δεν της αρέσει το κλουβί αλλά εμείς το ξεχάσαμε. Τέλος πάντων κατά το απόγευμα που είχε γυρίσει η Nickola από το σχολείο μας ρώτησε αν θέλουμε να μας βοηθήσει. Είπαμε ναι, πιο πολύ από ευγένεια, όχι ότι πιστεύαμε ότι η μικρή θα έπιανε την γατούλα. Η Nickola πήρε στα χέρια της και άρχισε να παίζει ένα παιχνίδι με φτερά και κουδουνάκια, σκαρφάλωσε και κάθισε σε ένα βραχάκι κοντά εκεί που κρυβόταν η γατούλα μας, Με τα πολλά η γατούλα την πλησίασε, και σε 2 λεπτά η Nickola την άρπαξε και κατάφερε και μας την έδωσε. Για να πούμε την αλήθεια ο συνειρμός γάτας-ψάρι δεν ισχύει στην περίπτωσή μας γιατί είτε το πιστεύετε ή όχι, η γατούλα μας τα σιχαίνεται τα ψάρια!😹 Εμείς από την άλλη τα λατρεύουμε και όπως θα έλεγε κι ο μπαμπάς μου δεν αφήνουμε ούτε λέπι! 😋 (Δυο γενιές μαγειρέψαμε μόνο που στην περίπτωσή μας εγώ είμαι η μεγαλύτερη μιας και δεν ξέρω και κανέναν ηλικιωμένο στην γειτονιά μας, είμαστε όλοι μεταξύ 30 - 50, με τον σύζυγο να είναι ο μεγαλύτερος νομίζω, αλλά μην του το πείτε, μεταξύ μας.🤩)

Κρεμμυδοκεφτέδες με φρέσκα κρεμμυδάκια και τυρί φέτα.Λίγα μυστικά ακόμαΑν θέλετε πιο έντονη γεύση από τα κρεμμυδάκια μπορείτε να ψιλοκόψετε και το άσπρο μέρος αυτών ή να βάλετε παραπάνω από ένα ματσάκι.

Απορώ γιατί το κριθαράκι λαχανικών δεν το φτιάχνουμε και τόσο συχνά…Είναι τόσο νόστιμο και τόσο απλό!

Αυτή και αν είναι νοστιμιά!!! Αυτή και αν είναι ξεχωριστή συνταγή!!! Απλή μα ταυτόχρονα πλούσια. Με υλικά φτωχικά αλλά με μία γοητεία “άλλων εποχών”. Χωρίς πολλά χρώματα αλλά ταυτόχρονα με τόσες αποχρώσεις γεύσεων και αρωμάτων… Χωρίς εξεζητημένες γεύσεις, αλλά ακριβώς για αυτό τόσο ειλικρινής, τόσο άμεση.Η συνταγή είναι από την Τοσκάνη. Στην αυθεντική της, λοιπόν, εκδοχή, χρησιμοποιεί ένα από εκείνα τα διάσημα φλασκιά, τα γυάλινα μπουκάλια, τα στρογγυλά και με μακρύ λαιμό, στα οποία φυλάνε το περίφημο κρασί της περιοχής. Πράγματι, η συνταγή έχει το όνομα “Fagioli nel fiasco” (που σημαίνει“φασόλια στο φλασκί”)Και να ήταν μόνον αυτή η πρωτοτυπία… Υπάρχουν και άλλεςΟ τρόπος που βράζουν. Το σκεύος μέσα στο οποίο βράζουν. Η παρουσία ελάχιστων υλικών. Το λιγοστό νερό.Οι παλιοί της περιοχής συνήθιζαν να λένε για να την περιγράψουν"θέλει ξερά φασόλια, ένα φλασκί χωρίς την ψάθινη επένδυσή του, ένα τζάκι, κάρβουνα που να “τρίζουν”, λίγα αρώματα από το χωράφι, σκορδάκι και το εξαιρετικό ελαιόλαδο των δένδρων μας..."Ε, δεν ήθελε περισσότερα για να τραβήξει την προσοχή μου και τελικά χαίρομαι που αποφάσισα να τη δοκιμάσω. Είναι ένα πιάτο νόστιμο, πολύ θρεπτικό, πραγματικά αναζωογονητικό τις κρύες μέρες του χειμώνα.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Το αυτοσχέδιο “πώμα” θα (μπορούμε να) το φτιάξουμε με διάφορους τρόπους. Με ένα κομμάτι χαρτί για τρόφιμα, για παράδειγμα (φυσικά ΟΧΙ εκτυπωμένο και ΧΩΡΙΣ την ειδική μεμβράνη που τα πλαστικοποιεί εσωτερικά). Μπορούμε να κλείσουμε το στόμιο και με ένα κομμάτι στουπί ή με ένα κομμάτι σφικτά συμπιεσμένο βαμβάκι, που θα τα σφηνώσουμε στο λαιμό του φλασκιού. Το νόημα είναι να μπορεί να βγαίνει ο αέρας, ο ατμός, που θα δημιουργείται, μέσα από το μπουκάλι (όπως βγαίνει και από μία σκεπασμένη κατσαρόλα, να μην κάνουμε το φλασκί …χύτρα ταχύτητος!). Στις φωτογραφίες φαίνεται αυτό που έκανα εγώ, με μία σφικτά διπλωμένη λαδόκολλα.Έχω την εντύπωση ότι και ανοικτό να το αφήσουμε το φλασκί, το φαγητό θα γίνει εξ ίσου καλά. Το πολύ πολύ, να πρέπει να έχουμε από δίπλα βραστό νερό (πολύ καυτό, για να μη διακόπτει τον βρασμό), για να το προσθέτουμε από λίγο, με τη βοήθεια ενός χωνιού, κατά τη διάρκεια του βρασμού. Η δυσκολία είναι στο να υπολογίζει κανείς πόσο νερό να προσθέτει κάθε φορά, επειδή το φαγητό πρέπει να μείνει με το λαδάκι του. Σαν αντιστάθμισμα, ένα υπέροχο άρωμα θα γεμίσει την κουζίνα μας. Μετά την πρώτη φορά, όταν και θα ξέρετε πόσο νερό εξατμίζεται και πόσο παραμένει, θα μπορείτε να το δοκιμάσετε.[2] Εάν δεν έχετε αρκετά υψηλή κατσαρόλα, διαλέξτε μία φαρδιά και γύρετε το φλασκί, το επίπεδο των φασολιών θα χαμηλώσει αρκετά. Μόνο που θα μεγαλώσει και η ποσότητα του νερό που θα πρέπει να μπει στην κατσαρόλα. Άρα και ο χρόνος να έρθει σε βρασμό. Άρα και η κατανάλωση ενέργειας. Έτσι, για να το γνωρίζετε…[3] Εάν έχετε τζάκι αναμμένο μπορείτε να μαγειρέψετε τα φασόλια με τον παλιό, τον παραδοσιακό τρόποΔημιουργούμε έναν “κρατήρα” ανοίγοντας χώρο ανάμεσα σε στάχτη και κάρβουνα, τοποθετούμε εκεί μέσα το φλασκί και το περιβάλλουμε με κάρβουνα για ύψος μερικών εκατοστών. Φροντίζουμε να υπάρχουν διαρκώς “ζωντανά” κάρβουνα γύρω από το φλασκί, που θα θερμαίνουν το νερό στο εσωτερικό, για να διατηρείται ο βρασμός. Όπως γίνεται αντιληπτό, θα πρέπει να …κάνει πολύ κρύο έξω και το τζάκι να καίει για ώρες, για να παρέχει αρκετό κάρβουνο/στάχτη για να μαγειρευθεί το φαγητό.Είναι μία συνταγή-υπενθύμηση ότι στην κουζίνα, τα πιο ωραία πράγματα, πολύ συχνά προκύπτουν από ….λάθη!!! Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι ετούτη εδώ η νοστιμιά μας προέκυψε “κατά λάθος”. Δεν θα μπορούσε… Ήδη από τα αγνά και προσεγμένα υλικά της, καταλαβαίνεις αμέσως το πνεύμα της συνταγής, ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Λίγα πραγματάκια μεγάλης θρεπτικής αξίας, βαλμένα μαζί, να μαγειρευθούν σιγά-σιγά, σαν να αποστάζουν την ίδια τους την ψυχή στον αποστακτήρα ενός αλχημιστή (του φέρνει λίγο το φλασκί, δεν συμφωνείτε;). Γιατί αυτό ακριβώς συνέβαινε όταν οι νοικοκυρές ξεχνούσαν για ώρες το φλασκί μέσα στις στάχτες του τζακιού, απορροφημένες οι ίδιες από τις χίλιες άλλες έγνοιες και δουλειές του σπιτιού.Απλά, την ώρα που το φλασκί …“κάνει τα δικά” του, πάνω στη σιγανή σιγανή φωτιά, το μυαλό μου πάει στο ίδιο του το όνομα (“fiasco” (διαβάζεται“φιάσκο”) στα ιταλικά) και δεν μπορώ να μην παραδεχθώ ότι μου πέρασε από το μυαλό πως από ένα “φιάσκο”, από ένα μεγάλο λάθος, δηλαδή, μπορεί να βγεί μία τέτοια νοστιμιά.Και μου ήρθαν και άλλες τέτοιες περιπτώσειςτα chips, για παράδειγμα. Ε, φαίνεται ότι δημιουργήθηκαν το 1853, από ένα λάθος ή, καλύτερα, από ένα πικάρισμα που δεν πέτυχε. Απελπισμένος από τις διαμαρτυρίες και την γκρίνια ενός πελάτη του που του γύριζε πάντα το πιάτο με τις τηγανιτές πατάτες που του σερβίριζε, επειδή τις θεωρούσε πολύ χοντρά κομμένες, ο George Crum του ξενοδοχείου Moon Lake Lodge Resort της Νέας Υόρκης, αποφάσισε μία ημέρα να τις κόψει τόσο λεπτές, σχεδόν διαφανείς, που να είναι αδύνατον να τις τρυπήσει με πιρούνι. “Θα του δείξω τώρα εγώ”, θα σκέφθηκε, τις έριξε σε καυτό λάδι και του τις πήγε για να “του την σπάσει”. Που να φαντασθεί εκείνη την ώρα ότι δημιουργούσε κάτι που θα ήταν η μεγαλύτερη χαρά των παιδιών (αλλά και των διαιτολόγων…), ένα “έργο τέχνης” νοστιμιάς, θερμίδων και χοληστερίνης…Στο γλυκό, τον baba, και στο λάθος του Στανισλάβ Λεστζίνσκι,  έχουμε ήδη αναφερθεί. Το άλλο, όμως, το ξέρετε; Το 1892, ένα νεαρός βοηθός του chef του περίφημου Cafè de Paris στο Μοντεκάρλο, έβαλε υπερβολικά πολύ λικέρ στην κρέπα που του είχε ζητήσει ο chef να ετοιμάσει για τον πρίγκιπα και μελλοντικό βασιλιά της Αγγλίας, το Εδουάρδο (τον 7ο, παρακαλώ!). Του νεαρού πρίγκιπα του άρεσε τόοοοσο πολύ, που ζήτησε από το βοηθό να μάθει πως λέγεται αυτή η τόσο νόστιμη κρέπα. Και εκείνος, θέλοντας να κάνει τον σπουδαίο, και βλέποντας την παρέα του πρίγκιπα, βάπτισε την κρέπα “crêpe princesse”. Ο πρίγκιπας, όμως, που δεν ήταν χαζός και, δεδομένου ότι δεν συνοδευόταν από καμία …μέλλουσα princesse (είπαμε, δεν ήταν χαζός), αποφάσισε, εντελώς δημοκρατικά, να την λέει “crêpe Suzette”, από το όνομα της κοπέλας που τον συνόδευε, προφανώς…..Πόσο δίκιο είχε ο John Lennon, όταν έλεγε πως “η ζωή είναι εκείνο που σου συμβαίνει ακριβώς όταν εσύ ασχολείσαι με το να κάνεις άλλα σχέδια”… (Beautiful boy) Τα φλασκί το αγόρασα από την οδό Αθηνάς, στη γωνία με την οδό Καλαμίδα, νομίζω (ή μήπως ήταν στη γωνία με την οδό Πρωτογενούς;). Σε ένα μαγαζί με μεγάλη ποικιλία από φιάλες διαφόρων τύπων. Μπορείτε όμως να χρησιμοποιήσετε και οποιαδήποτε άλλη φιάλη παρόμοιου τύπου, για παράδειγμα σαν αυτή που φαίνεται στη φωτογραφία 20. Εάν μάλιστα έχει πιο φαρδύ λαιμό, τόσο η εισαγωγή των ωμών φασολιών, όσο και (κυρίως) η εξαγωγή των μαγειρεμένων, θα είναι πολύ πιο εύκολη. Εάν θέλετε, μπορείτε να δείτε πολλές φωτογραφίες από διαφόρους τύπους φιαλών και να πάρετε ιδέες, στο internet.