Η κρέμα που φτιάχνω σε αυτό το κέικ δεν είναι άλλη από την πατισερί.Απλά προσθέτω λίγο χυμό και ξύσμα λεμονιού και της δίνει απίστευτη γεύση και άρωμα!!!

Κέικ γεμιστό με κρέμα λεμονιού. Η κρέμα μπορεί να ψηθεί απευθείας μέσα στο μείγμα του κέικ ή να μπει αφού το κέικ έχει ψηθεί. Η συνταγή είναι για στρογγυλή φόρμα κέικ 27-30 εκ.#kimwlos #λεμόνι

Της Αργ. Μπαρμπαρίγου

Ένα φανταστικό κέικ λεμονιού με λαχταριστή κρέμα λεμονιού της Αργυρώς Μπαρμπαρίγου απλά με κάποιες παραλλαγές απο εμένα.

Ένα ωραίο νόστιμο και εντυπωσιακό κέικ για να συνοδεύσει τον καθημερινό σας καφέ ή τσάι και να του δώσει άλλη διάσταση.

Την ψίχα από το κέικ μπορουμε να την κάνουμε μια ωραία πουτίγκα ή ως βάση για τσίζκεικ...

Σαν βγεις στον πηγαιμό για Κολοσσαίο, να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος trattorie, γεμάτος από bar….. Και αν στις γραφικές t r a t t o r i e, τα ταβερνάκια-κατάλοιπα μιας άλλης εποχής, της Ρώμης (ή, καλύτερα, στα “κ α λ ο ύ δ ι α” τους) έχουμε εκτενώς αναφερθεί, για τα περίφημα “bar” της δεν έχουμε πει τίποτα. Και όμως, είναι το βασικό σημείο συνάντησης των Ρωμαίων (εάν μιλήσουμε μάλιστα για τους Μιλανέζους, για αυτούς είναι “δεύτερο σπίτι” τους..... Αλλά δεν είναι αυτοί το θέμα μας...), το “στέκι” απ’ όπου θα περάσουν για ένα καφέ και δυό κουβέντες με φίλους ή τον μπάρμαν (il barista), το πρωί και άλλες δυό τρεις (ή και τέσσερις-πέντε, εάν προκύψει και κανένα λικέρ amaro), το απόγευμα επιστρέφοντας. Στη Ρώμη (και στην Ιταλία γενικότερα) το bar είναι το κέντρο της κοινωνικής ζωής τους. Δεν είναι το βρετανικό bar, η pub, όπου πάει κάποιος και πίνει τις ατελείωτες ποσότητες αλκοόλ. Δεν είναι ούτε η δική μας καφετέρια, όπου μπορεί να δει κανείς ατελείωτες “ανθρωποώρες” αραχτές (απαραιτήτως καθιστές, δεν μας αρέσουν οι .....“βιασύνες”, πολύ συχνά και σε δύο ή και τρεις καρέκλες). Πλησιάζει περισσότερο προς το Γαλλικό αντίστοιχό του, με τους ιταλούς να το επισκέπτονται περισσότερες της μίας φορές το πρωί για ένα “café” (έ ν α ς είναι ο καφές, ο espresso) και το απόγευμα για ένα “aperitivo” ή ένα cocktail. Εκεί λοιπόν, στις προθήκες ενός τέτοιου bar (συχνά είναι τόσο καλόγουστα και τόσο ωραία διακοσμημένα, που δεν σου κάνει καρδιά να φύγεις...), ανάμεσα στα τριγωνικά “tramezzini” με το αφράτο, χωρίς κόρα, λευκό ψωμί τους και στα “panini” με τα ατομικά ψωμάκια, τα παραγεμισμένα με χίλιες δυό γεύσεις (και χρώματα), βρίσκει κανείς, συχνά, κάτι δισκάκια με στρογγυλά γλυκά, κομμένα σε ομοιόμορφα ατομικά κομμάτια (μερίδες), που σε σκανδαλίζουν διαολεμένα να συνοδέψεις τον café σου. Είναι οι περίφημες “tarte”, άλλοτε με διάφορα φρούτα στην επιφάνειά τους (μήλο, αχλάδι, φρούτα του δάσους, μούρα, κ.λ.π.) και άλλοτε απλά κέικ, σε διάφορες γεύσεις. “Al café”, “alla ricotta”, “allo yogurt”, “al limone”. “Al limone” ? Και μόνο η αναφορά του ονόματος μου φέρνει μια α ν ε ξ έ λ ε γ κ τ η επιθυμία για αυτό το ιδιαίτερο κέικ, την “torta” με το α ν υ π έ ρ β λ η τ ο άρωμα λεμονιού και την αφράτη υφή. Και έχω μίιιια συνταγή ..... Μα μίιιια συνταγή ..... !!! Υπάρχουν όμως τόσες άλλες στο site..... Κάτι πρέπει να κάνω για να ξεπεράσω τον “σκόπελο” που εμφανίσθηκε και να εξασφαλίσω την πολυπόθητη έγκριση. Το βρήκα !!! Θα την ΠΑΡΑΓΕΜΙΣΩ !!! Με μία κρέμα ζαχαροπλαστικής, “al limone” και αυτή. Προέκυψε έτσι η συνταγή που ακολουθεί. Που στην πραγματικότητα πρόκειται όχι για μία αλλά για δύο συνταγές. Αφού, εάν σταματήσει κανείς μετά το βήμα 12, έχει ένα αφράτο και λαχταριστό κέικ λεμονιού (είπαμε, “torta al limone”), ενώ αν συνεχίσει έως το τέλος, παίρνει ένα πολύ δροσερό και πάντα αφράτο κέικ λεμονιού με κρέμα λεμόνι σαν γέμιση (“torta al limone con crema di limone”). Διαλέξτε και ...απολαύστε !!!Λίγα μυστικά ακόμα[1] Το κορν φλάουρ maizena είναι ιδανικό για να "δένετε" τις σάλτσες ή να “πήζετε” τα γλυκά σας. Εγώ χρησιμοποίησα maizena, απλούστατα γιατί την είχαμε σπίτι (το βρίσκει κανείς εύκολα στα σουπερμάρκετ). Εάν εσείς έχετε (ή βρείτε) ένα οποιοδήποτε άλλο κορν φλάουρ (άμυλο καλαμποκιού, στην πραγματικότητα) μπορείτε, κάλλιστα, να το χρησιμοποιήσετε. Όπως επίσης, μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει και άμυλο πατάτας. (***)[2] Σαν υγρό, θα έπρεπε να δώσω την ποσότητα σε ml, σε όγκο. Η πρωτότυπη συνταγή, όμως, μιλούσε για γραμμάρια, το έδινε σε βάρος. Όταν θέλησα να το υπολογίσω εγώ σε όγκο, μου έδωσε μία τιμή γύρω στα 140 – 145 ml, που δεν μου φάνηκε “λογική”, περίμενα ότι, σαν ελαφρύτερο του νερού, το λάδι θα ήταν αρκετά περισσότερο. Για να μη σας μπερδέψω ή για να μη σας οδηγήσω σε λάθος αποτέλεσμα, αναπαρήγαγα απλά τον τρόπο μέτρησης της πρωτότυπης συνταγής, σε γραμμάρια. Όλοι έχουν μία ζυγαριά κουζίνας στο σπίτι τους. Η πρωτότυπη συνταγή μιλούσε για “κάποιο σπορέλαιο”. Έτσι γενικά. Αφ’ ενός μεν το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιούμε στο σπίτι, ούτε και για το τηγάνι, αφ’ ετέρου το ότι εκείνο το σησαμέλαιο που είχαμε πάρει πρόσφατα από το σούπερ εδώ και μέρες μου κλείνει το μάτι σαν να μου λέει “πότε θα με χρησιμοποιήσεις”, είπα να βάλω από εκείνο. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ βελούδινο (ήδη από την στιγμή του κτυπήματος με το mixer γινόταν αντιληπτό, δείτε την φωτογραφία στο βήμα 6) και έξοχα αρωματικό. Αφήστε το πόσο υγιεινό είναι. [3] Δεν έχει να κάνει μόνο με τη συγκεκριμένη συνταγή αλλά γενικότερα με το κτύπημα των ασπραδιών σε μαρέγκα. Για ένα επιτυχημένο, σφικτό και σταθερό αποτέλεσμα, θα πρέπει τα ασπράδια να είναι “καθαρά” από κάθε λίπος. Αυτός είναι και ο λόγος που δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή, κατά τον διαχωρισμό κρόκου – ασπραδιού να μη πέσει καθόλου κρόκος στο ασπράδι που θα κτυπηθεί (το αντίθετο, δεν πειράζει καθόλου). Ο κρόκος έχει λιπαρές ουσίες που θα μπορούσαν να καθυστερήσουν πολύ ή και να κάνουν αδύνατο το κτύπημα των ασπραδιών σε σταθερή μαρέγκα. Αυτός, επίσης, είναι ο λόγος που επιλέγουμε δοχείο μεταλλικό ή πορσελάνινο. Ένα πλαστικό σκεύος συνήθως αποκτά με την πάροδο του χρόνου πολλές χαρακιές και, όσο καλά και αν το έχουμε πλύνει, θα εξακολουθήσει να έχει λίπος, ικανό να δημιουργήσει πρόβλημα στο κτύπημα των ασπραδιών. Και αν σας περάσει από το μυαλό σας να προσθέσετε “λίιιιγο αλατάκι” στα ασπράδια, μην το κάνετε. Είναι αλήθεια ότι βοηθάει στην αρχή, να αρχίσει να δημιουργείται η μαρέγκα, σε μία δεύτερη φάση όμως, όταν έχει δημιουργηθεί, συμβάλει στο να αποβάλει το νερό που περιέχεται στα ασπράδια, επιστρέφοντας σε ρευστή κατάσταση. Αντίθετα, μπορείτε να βοηθήσετε το κτύπημα με μερικές σταγόνες λεμονιού (ή κάποιου άλλου όξινου πρόσθετου). Λίγες σταγόνες αρκούν. [4] Κανονικά, θα έπρεπε να έχω χρησιμοποιήσει μία φόρμα με επίπεδη βάση και χωρίς το κεντρικό κυκλικό κενό. Είπαμε, όμως, “άνδρας μόνος στο σπίτι.....” Τι να περιμένει κανείς. Κατάφερα να μη την βρω. Αλλά και να προσαρμοσθώ με ό,τι βρήκα. [5] Η συνταγή πρότεινε ψήσιμο σε στατικό φούρνο, στους 160 βαθμούς και για 55 λεπτά. Εμείς το φτιάξαμε σε αέρα, για τον λόγο αυτό και μείωσα ελαφρά τον χρόνο, στα 50 λεπτά. Εσείς που γνωρίζετε τον δικό σας φούρνο, μπορείτε να επιλέξετε μία ανάλογη μείωση του χρόνου ή μείωση της θερμοκρασίας, ή απλά να το ψήσετε με αντιστάσεις, οπότε και ακολουθείτε την αρχική υπόδειξη, των 55 λεπτών. [6] Η διαδικασία (όπως και τα υλικά) θυμίζουν αρκετά την ετοιμασία μπεσαμέλας..... Όπως και εκεί, έτσι και εδώ, μπορούμε να κανονίσουμε να πάρουμε την επιθυμητή πυκνότητα, επεμβαίνοντας είτε στη ποσότητα του γάλακτος είτε σε εκείνη του αλευριού. Εάν μας κρυώσει και κάνει κρούστα, εύκολα διαλύεται με το ανακάτεμα, και εάν δημιουργηθούν σβώλοι, και αυτοί εύκολα διαλύονται με καλό ανακάτεμα και ίσως μία μικρή επιπλέον ποσότητα γάλακτος, την οποία θα “εξουδετερώσετε” με λίγο παραπάνω χρόνο πάνω στο ζεστό μάτι. Απλά πράγματα.

Ένα υπέροχο και αφράτο κέικ γεμάτο γεύση & άρωμα λεμονιού 🍋.. #γρήγορα #εύκολα & #χωρίςμίξερΛεμόνι η χαρακτηριστική του γεύση και το μοναδικό του άρωμα του χαρίζουν επάξια μια θέση σε κάθε κουζίνα που... σέβεται τον εαυτό της ❤❤

Αυτό το κέικ είναι τόσο φρουτώδες, δεν θα είστε σε θέση να σταματήσετε σε ένα κομμάτι!Λίγα μυστικά ακόμαhttp//cookloveforever.blogspot.gr/

Από αυτά τα απλά κέικ όσον αφορά τη διαδικασία, τα υλικά μα μια μικρή λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά!Πώς μένει η κρέμα στο κέντρο;Μπαίνει πριν ή μετά;Διαβάστε αναλυτικά, κατανοήστε και δοκιμάστε να το φτιάξετε!