Μία παραλλαγή του γνωστού σε όλους pesto βασιλικού, με την απαλότητα αυτής της υπέροχης ιταλικής σαλτσούλας και την πολύ ενδιαφέρουσα σπιρτόζα γεύση της ρόκας.Πολύ καλή για πιάτα ζυμαρικών. Δείτε την εδώ ("Bucatini με pesto ρόκας") με bucatini, μπέικον και ντοματίνια

Μετά την pesto με πατζάρια δοκίμασα μια άλλη εκδοχή της...μια ολοζώντανη δροσερή σάλτσα με πιπεριές Φλωρίνης και... ιδού το αποτέλεσμα!

Μου αρέσει να ξέρω ότι έχω πάντα μια σάλτσα πέστο (είτε έτοιμη είτε σπιτική) καθώς είναι μια γρήγορη λύση όταν δεν έχω πολύ χρόνο για μαγείρεμα! Το μόνο που έχω να κάνω είναι να βράσω μακαρόνια και θα έχω μια νόστιμη μακαρονάδα με πέστο!Πέρα από το κλασικό πέστο βασιλικού και το πέστο δυόσμου είναι εξίσου νόστιμο και ιδιαίτερο.Εκτός από μακαρονάδα μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε και στις σαλάτες σας, σε σάντουιτς, σε ψητά λαχανικά, σε ψητό κοτόπουλο ή ψάρι και πολλά άλλα!#ΧρυσήΠοδιά23#ξεχάστηκα

Το pesto pantesco (όπως λένε οι ντόπιοι το pesto που φτιάχνουν στο νησί της Pantelleria, με την εξαιρετική –και ιδιαίτερα προβεβλημένη– κάπαρη) είναι μία ακόμη ιδανική σάλτσα-συνοδευτικό πιάτων ζυμαρικών.Το ίδιο καλά, όμως, μπορεί να συνοδέψει πιάτα με ψητό ψάρι. Τέλος, εάν να την απλώσετε πάνω σε φρυγανισμένα ψωμάκια, τα έχει μετατρέψει σε ένα εξαιρετικό ορεκτικό (μπρουσκέτες (bruschette) με pesto κάπαρης). Γιατί, ναι, αυτό ακριβώς είναι. Ένα ιδιαίτερο pesto, με αισθητή την παρουσία κάπαρης.Είναι μία αρωματική εκδοχή pesto –κόκκινου χρώματος και πολύ δροσιστικού, λόγω της παρουσίας μεγάλης ποσότητας ντομάτας– φτιαγμένου από κάπαρη, βασιλικό, καλό ελαιόλαδο, ντομάτες, σκορδάκι, και καυτερή πιπερίτσα.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Δεν είναι μόνο η ευκολία και η ταχύτητα που προσφέρει το multi, στην παρασκευή του pesto. Είναι και το ότι (αφήστε με να το πιστεύω) ο έλληνας δεν είναι σε θέση –και δεν είναι και διατεθειμένος– να εκτιμήσει τη διαφορά στη γεύση που έχει αυτή η μέθοδος συγκριτικά με το pesto που γίνεται λιώνοντας τα υλικά σε γουδί). Και ας είναι (αφήστε με να το πιστεύω και αυτό) πολύ μεγάλη η διαφορά. Με την τεχνική που θα χρησιμοποιήσουμε, όμως, θα έχει ένα παραπλήσιο αποτέλεσμα.[2] Ρίχνουμε στο multi τα φύλλα του βασιλικού μόνα τους. Αλέθουμε για 20-30 δευτερόλεπτα περίπου, καθαρίζουμε στη συνέχεια τα τοιχώματα με μία σπατουλίτσα και αλέθουμε και πάλι, έως ότου αποκτήσουν μία υφή πηκτού πολτού. Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία αφού προσθέσουμε τον μαϊντανό, την ρίγανη (προαιρετική) και την κάπαρη.Κατόπιν ρίχνουμε τα αμύγδαλα και τις σκελίδες του σκόρδο, και επαναλαμβάνουμε αυτόν τον τρόπο άλεσης, με ένα σχετικά σύντομο πρώτο μέρος, καθάρισμα τοιχωμάτων και ένα δεύτερο μέχρι τα υλικά να πάρουν την τελική τους υφή.[3] Εάν, τελικά, σας έπεισα και εκτελέσετε τη συνταγή χρησιμοποιώντας γουδί, αντικαταστήσετε τα αμύγδαλα από ψιλοκομμένη αμυγδαλόψυχα (ή θρύψτε τα προηγουμένως στο multi). Αλλιώς θα δυσκολευθείτε να τα λιώσετε και να τα ενώσετε με τα υπόλοιπα υλικά.Το –κόκκινο– pesto pantesco (πέστο παντέσκο), πολύ λιγότερο γνωστό από τον διάσημο –πράσινο– “ξάδελφό” του από την Γένοβα (το γνωστό, πια, σε όλους pesto Genovese) είναι μία σπεσιαλιτέ του νησιού της Pantelleria. Το νησί με την ηφαιστειογενή γη και την ξακουστή κάπαρη. Η θαλασσινή αύρα, ο καυτός καλοκαιρινός ήλιος και το ηφαιστειογενές έδαφος σ’ ετούτο ‘δω το νησάκι, στα νοτιότερα όρια της Ιταλίας (πιο κοντά στην αντικρινή Τυνησία είναι, παρά στη δική τους (ή μήπως να έλεγα “τη δική μας”; ) Σικελία), συνηγορούν στο να βγαίνει μία εξαιρετικής ποιότητας κάπαρη, γνωστή σε όλο τον κόσμο, σαν “Pantescan caper” ή “cappero di Pantelleria”. Αυτή η κάπαρη, λοιπόν, χρησιμοποιείται για την παρασκευή του ορίτζιναλ pesto pantesco. Αυτή η ίδια και για την καλύτερη των εκδοχών μιάς άλλης σάλτσας, της –πολύ γνωστή και αυτή– σάλτσας (sugo) alla puttanesca. Αλλά αυτό είναι από... άλλο επεισόδιο. Και πως θα καταφέρουμε εμείς; Κανένα πρόβλημα. Η Ελλάδα είναι γεμάτη από τέτοιους τόπους. Βγαλμένους λες μέσα από τας κύματα, με ηφαιστειογενή εδάφη και ανελέητο ήλιο. Και εξαιρετικής ποιότητας κάπαρη. Όλες οι Κυκλάδες (αν όχι όλο το Αιγαίο) βγάζουν εξαιρετική κάπαρη. Αλλά, ακόμη και αν δεν μπορείτε να βρείτε και να χρησιμοποιήσετε τους –πραγματικά εκλεκτής ποιότητας– καρπούς της Σαντορινιάς κάπαρης (ή τους ανάλογης ποιότητας από την Σύρο ή την Τήνο), τουλάχιστον φροντίστε να αποφύγετε την... τούρκικη, που έχει κατακλύσει τα ελληνικά σουπερμάρκετ, ακόμη και “μασκαρεμένη στα ελληνικά” από ελληνικές εταιρείες τυποποίησης.

Κλασική σάλτσα pesto βασιλικού.Σερβίρεται με ό,τι τύπου μακαρόνια θέλουμε (και όχι μόνο).

Μια νόστιμη σαλάτα πατζαριών με ιδιαίτερη γεύση και δίχρωμη σάλτσα pesto!Λίγα μυστικά ακόμαΜια ιδέα για να αξιοποιήσω τις σάλτσες pesto που είχα ήδη φτιάξει.

Μια δροσερή σάλτσα ζυμαρικών που γίνεται στο λεπτό! Πάει ωραιότατα και ως αλοιφή, όμως, είτε μόνη της είτε μέσα σε τορτίγιας, αραβικές πίτες και σάντουιτς! #κόκκινο #ΔιεθνήςΠοδιά24

Ένα χρώμα πολύ ασυνήθιστο! Μία γεύση πραγματικά ξεχωριστή, διαφορετική, ωραία. Μία συνταγή που δεν την περιμένατε, με ένα “κακομούτσουνο” υλικό που περιμένει ξεχασμένο στο συρτάρι των λαχανικών του ψυγείου σας…Γίνονται τέτοια πράγματα; Ασφαλώς και γίνονται και θα σας γεμίσουν με ικανοποίηση αλλά και έκπληξη για την πρωτοτυπία των παρασκευασμάτων που μπορείτε να κάνετε από εδώ και πέρα.Διότι πρόκειται για ένα μαγειρικό υλικό που στη συνέχεια μπορεί να σας φανεί πολύ-πολύ χρήσιμο σε διάφορα πιάτα. Αναφέρομαι στο “pesto de betterave”, ένα κατακόκκινο pesto από παντζάρι, αυτόν τον …“Κουασιμόδο των ριζών” (εάν δεν υπήρχε το ginger, αυτό θα ήταν ο απόλυτος άσχημος των βολβών…).Θα σας ξαφνιάσει ευχάριστα με την ξεχωριστή υφή του, το υπέροχο χρώμα του, την ευχάριστα γλυκιά γεύση του. Δοκιμάστε το κατ’ αρχήν σε ένα πρώτο πιάτο ζυμαρικών (“fusilli με pesto παντζαριού”, πολύ σύντομα στις ...οθόνες σας) ή σε μία κρύα σαλάτα ζυμαρικών (Σαλάτα με πένες και pesto παντζαριού: Κόκκινη σαν αμαρτία!) και στη συνέχεια σκεφθείτε, επινοήστε ή αναζητήσετε στο διαδίκτυο σειρά από άλλες εφαρμογές.VIVE LA FRANCE!!!Δυσκολία πιάτου: Πολύ εύκολο. Κόστος πιάτου: Χαμηλό. Χρόνος προετοιμασίας: 10 λεπτά. Χρόνος μαγειρέματος: 3-4 λεπτά (το κουκουνάρι)

Το pesto παντζαριού το χρησιμοποιούσα σε μπρουσκέτες, ως ντιπ και σε σάντουιτς. Μέχρι που το πάντρεψα με τα ζυμαρικά και από τότε έχει γίνει ένα από τα αγαπημένα μου πιάτα.

Εύκολα και Πεντανόστιμα ζυμαρικά με PESTO 💚

Εύκολη και γρήγορη σάλτσα Pesto με Ρόκα και Αγκινάρες ψητές στο γκριλ. Είναι μία Pesto την οποία δοκίμασα σε στιγμή έμπνευσης και από τότε είναι η κύρια σάλτσα Pesto που φτιάχνουμε στην κουζίνα μας. Δοκιμάστε την μαζί με το αγαπημένο σας είδος ζυμαρικών, ή πάνω σε λεπτές φρυγανισμένες φέτες σικαλίσιου ψωμιού!Λίγα μυστικά ακόμα* οι αγκινάρες που αγοράζω, είναι έτοιμες αγκινάρες ψημένες στο γκριλ, διατηρημένες σε μεγάλους τενεκέδες γεμάτους λάδι, είτε από Ιταλία είτε από Ελλάδα (Κρήτη).** πολύ μεγάλη προσοχή στο αλάτι, γιατί τα σκληρά τυριά είναι συνήθως αλμυρά. Εγώ δεν βάζω καθόλου αλάτι στην αρχή, αλλά μετά, αφού έχω τελειώσει την σάλτσα και την έχω δοκιμάσει.

Το τι γέλιο ρίχνουμε παρακολουθώντας στην τηλεόραση τη σειρά του ALPHA “Το σόι σου”, δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Καθ’ ένας τους εκεί μέσα είναι και μία ιστορία!!! Τί τρελόσογα είναι ετούτα!Επειδή δεν την παρακολουθούσαμε όταν την έπαιζε το κανάλι στο κανονικό του πρόγραμμα, την “ανακαλύψαμε” μετά από κάποια χρόνια μέσα από το YouTube και ήταν μία πραγματική α πο κά λυ ψη!Όλοι τους είναι εξαιρετικοί στους ρόλους τους, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, ακόμη και αυτή η εκνευριστική Αλεξάνδρα που καταφέρνει και με κάνει να ξεχνώ ότι είναι απλά ένας ρόλος και θέλω να την πνίξω μέσα στην ίδια της τη …sauce από καραμελωμένο ιπποφαές! Ο Βαγγέλης; Εξαιρετικός σαν “ακατέργαστος” χασάπης, η Λουϊζίδου μια Χαρά να την χαίρεσαι με τα απίθανα που προλαβαίνει και ετοιμάζει στην κουζίνα της, ένας Βαγγέλης απολαυστικός στο ρόλο του “δενκάνωτίποταποτέ”… Και όλοι οι άλλοι, και από τα δύο σόγια, σε πολύ πετυχημένες ερμηνείες…Και αν την Αλεξάνδρα μου έρχεται να την πνίξω, υπάρχει και εκείνος ο απίστευτος Διονύσης, ο μικρός Χαμπέας, που με τον τελείως διαφορετικό τρόπο ζωής και τις διατροφικές του προτιμήσεις με κάνει να προσεύχομαι τα βράδια να τον δω, από κάποιο επεισόδιο και μετά, δίπλα σε μία “φυσιολογική” κοπέλα, που το όνειρο της ζωής της να είναι να παντρευτεί και να πάρει το όνομα του συζύγου της, να κάνουν πολλά παιδιά, να έχουν το αυτοκινητάκι τους, να κάνουν και κανένα τσιγαράκι που και που και, στο οικογενειακό τραπέζι να μην αφήνει λουκάνικο για λουκάνικο…Που όμως… εκείνος εξακολουθεί σταθερά, φανατικά, αταλάντευτα, ορκισμένα “vegan”. Επειδή όμως τον συμπαθεί πολύ η κόρη μου (ε ρε πλάκες να μου φέρει κανέναν τέτοιο καμιά μέρα στο σπίτι… ε ρε πλάκες…) θα του αφιερώσω την παρακάτω συνταγή. Και θα συνεχίσω να απολαμβάνω τα δύο σόγια στις οικογενειακές τους τρελαμάρες…Λίγα μυστικά ακόμαΛοιπόν, η γεύση αυτού του pesto με άφησε άναυδο. Δεν υπερβάλω, δεν αστειεύομαι, δεν περιαυτολογώ. Άλλωστε δεν είναι δική μου η ιδέα του pesto αβοκάντο…Ή μήπως είναι, έστω μερικώς; Θα σας πω το μυστικό που δεν φαίνεται στη συνταγή και δεν ξέρω πόση σημασία μπορεί να έχει. Επειδή βρισκόμαστε στο μέσο του χειμώνα και φύλλα βασιλικού δεν βρίσκεις και τόσο εύκολα, χρησιμοποίησα φύλλα δυόσμου (καμιά 25αριά) αλλά και 3 γεμάτες-γεμάτες κουταλιές pesto βασιλικού, από το ντουλάπι της γιαγιάς, που είχαμε φτιάξει (και αυτό) το καλοκαίρι. Συνεπώς, σε ότι αφορά στην ένταση της γεύσης, πρέπει να βοήθησε αρκετά. Δείτε το σαν μία παραλλαγή και επιλέξτε ποια από τις δύο θα φτιάξετε.Η ποσότητα του pesto είναι αρκετή, η σάλτσα των spaghetti θα γίνει πολύ πλούσια. Μην πειράξετε τις ποσότητες, αφήστε την να είναι αυτή ο “βασικός πρωταγωνιστής” του πιάτου. Για 4 μερίδες, διπλασιάστε όλες τις ποσότητες των υλικών. Και απολαύστε οικογενειακά ένα πολύ νόστιμο πιάτο.