Ή, αλλιώς, μια “Βελούδινη σούπα τραχανά με τραγανούς κύβους φέτας” σε Βυζαντινό στυλ, με πολύ παρασκήνιο και μηχανοραφίες.“ –Θα σου πω, λοιπόν, μια ιστορία. Και ξέρω πόσο σ’ αρέσουν οι ιστορίες (μα κι αν όχι, ας μην το αναλύσουμε τώρα...)”. Η αρχή δεν προμήνυε καλή συνέχεια. Καθόλου καλή μάλιστα ...“ –Χθες απόγευμα, λοιπόν, σαν πήγα σπίτι ένιωθα αρκετά κουρασμένη. Πέρασα από τον χασάπη και πήρα ένα κοτόπουλο και ετοιμαζόμουν να πάω να φτιάξω μια σουπίτσα. Έφτασα στο σπίτι...είδα τους άνδρες (με είδαν κι αυτοί και με καμάρωσαν) και πέρασε έτσι καμιά ώρα και. Πού μετά...να σηκωθώ...να "πιάσω" κατσαρόλα στα χέρια μου. Που...νύσταζα και αισθανόμουν πολύ κουρασμένη (από τα ξενύχτια της δουλειάς τις προηγούμενες ημέρες). Και λέω... «μωρέ, Παρασκευή είναι αύριο, δεν το κάνω αύριο το κοτόπουλο, με μια σουπίτσα, και να καθίσω να ξεκουραστώ λίγο σήμερα και να μην μπλέξω με την κουζίνα ;» Αλλά τί να ’φτιαχνα ; Τί να ’φτιαχνα να μας ζέσταινε λίγο... μα να ’ταν και θρεπτικό ; ” Σαν να “ισιώνει” τώρα, αλλά ομολογώ ότι εξακολουθώ να μη καταλαβαίνω ...)“ –Και τότε το μυαλό μου πήγε στον τραχανά. Που εγώ προσωπικά μ’ αυτόν και τις χυλοπίτες "μεγάλωσα" (ενώ ο Παρασκευάς, ο άνδρας μου, με το πληγούρι...). Έλα όμως που δεν τον τρώει ο Στέλιος..... Απ’ τα ελάχιστα πράγματα που δεν τρώει. Παίρνει μια κουταλιά...τόσο βαριεστημένα...και μοιάζει η έκφραση στο πρόσωπό του σαν αυτή που ΄χει σαν του λέω να φτιάξει το δωμάτιό του...”“ –Παίρνω, λοιπόν, μια κατσαρόλα...και τον ετοιμάζω. Δέκα λεπτά..."πήρε" να γίνει. Ακριβώς δέκα λεπτά. Είχα και ξινό τραχανά απ΄ το χωριό. Άσε...άλλη γεύση, άλλο πράγμα. Ο μικρός γυρνούσε στην κουζίνα και έτρωγε τα καρότα που του ’χα καθαρίσει. Με ρώτησε τί ετοίμαζα. Του ’πα (τάχα μου...) να βγάλει το φρέσκο β ο ύ τ υ ρ ο απ’ το ψυγείο... τάχα ότι θα το χρειαστώ –σιγά μην έβαζα στον τραχανά βούτυρο... σιγά… αγνό παρθένο θα ’βαζα). Ο μικρός συνέχιζε να τρώει τα καρότα του και ξεφύλλιζε ένα καινούριο βιβλίο που του ’χα πάρει. Δεν με πολυκοίταζε... και εγώ "έπαιζα" ελεύθερη. Έκανα, λοιπόν, "τα δικά μου" (τον τραχανά όπως ξέρω... δηλαδή). Εν συνεχεία του είπα αν μπορεί να μου βγάλει και το π ε κ ο ρ ί ν ο και τη φέτα απ΄ το ψυγείο. Με ρώτησε τότε τί φτιάχνω. Και του είπα...πώς ήταν...έκπληξη...”“ –Και ποιά έκπληξη” μου λέει... “ –έχει τραχανά μέσα της ; Αυτό δεν είναι έκπληξη... κ α τ α δ ί κ η σκέτη, είναι. Εγώ δεν θα φάω...να το ξέρεις...”“ –Εντάξει, Στελάκο, εγώ θα φτιάξω τη συνταγή του ggr και εσύ μην τον τρως. Εσύ χάνεις”“–Του κύριου που ανεβάζει συνταγές στο site που μπαίνεις είναι ο τραχανάς ; Και γιατί δεν μου το ΄πες ; Ίσως να δοκιμάσω λίγο. Μα λίγο... Και αν δεν μου αρέσει, δεν θα φάω"...“(–μωρέ θα φας και θα πεις κι ένα τραγούδι...)”“ –Ε, λοιπόν, σε πληροφορώ...ότι όχι μόνο έφαγε...ότι όχι μόνο ήταν “ο πιο Ω Ρ Α Ι Ο Σ τραχανάς που ’χει φάει μέχρι τώρα”, αλλά μου ’πε να σου δώσω και πολλά πιρουνάκια... και πολλά συγχαρητήρια και να σου ζητήσω να μου δώσεις και άλλες τέτοιες συνταγές. Α, και να με μάθεις και εμένα μερικά πράγματα !!! ”“ –Είδες ; Άκουσες ; Ακούω να λες...ακούω... Και τί έκανα ; Τον παραμύθιασα απλώς ότι έβαλα β ο ύ τ υ ρ ο και π ε κ ο ρ ί ν ο... ”Και εμένα η ιστορία μου άνοιξε την όρεξη για τραχανά ..... Για ένα τραχανά, όμως, διαφορετικό, ξεχωριστό, που να αξίζει τα καλά λόγια του μικρού της φίλης μας. Που, βέβαια, δεν τον λένε Στέλιο, αλλά είμαι σίγουρος ότι η μαμά του θα ήθελε να προστατέψει την ανωνυμία του.Λίγα μυστικά ακόμαΕίναι μια συνταγή της Νένας Ισμυρνόγλου, για την ηλεκτρονικής έκδοση της “Καθημερινής”.[1] Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ένα μυστικό ... Οι αναλογίες νερού – τραχανά δεν είναι αυτές της πηκτής σούπας τραχανά (1 φλυτζάνι τραχανάς, 3 (ή και 4) φλυτζάνια νερό) αλλά .... 17 !!! Εδώ το νερό είναι αρκετά περισσότερο, πράγμα που εξηγείται τόσο από τον επιπλέον χρόνο βρασμού, όσο και από την πολτοποίησή του, που χρειάζεται το περισσότερο νερό για να παραμείνει σούπα (βελουτέ, αλλά πάντα σούπα) και να μη γίνει μία σφικτή μάζα ο τραχανάς)[2] Η διαδικασία με τους κύβους φέτας μπορεί (και είναι προτιμότερο) να γίνει κατά τη διάρκεια που βράζουμε τον τραχανά. Έτσι δεν θα υπάρξει καθυστέρηση, δεν θα κρυώσει καθόλου ο έτοιμος τραχανάς, και τα σερβιρισμένα πιάτα θα είναι στην ιδανική θερμοκρασία.[3] Όσο και να στραγγίσουν τα κυβάκια που βγάζουμε με την τρυπητή κουτάλα, έχω την εντύπωση ότι εάν τα ρίξουμε όλα μαζί στο αλεύρι, θα το βρέξουν, θα λασπιάσει, και δύσκολα θα μπορέσουμε να τα αλευρώσουμε καλά. Για τον λόγο αυτό αντικατέστησα αυτόν τον τρόπο, που πρότεινε η πρωτότυπη συνταγή με τον λίγο πιο “μπελαλίδικο” (αλλά πάντα εύκολο και απλό) του να ρίχνω ένα ένα τα κυβάκια στο αλεύρι, και “κράτησα” και λίγο αλεύρι για να τους το ρίξω στο τέλος και από πάνω. Εσείς κάντε ότι νομίζετε. Δικό σας είναι το παιδί που πάτε να “παραμυθιάσετε”..... (λέμε τώρα)[3] Η πρωτότυπη συνταγή ήθελε τον ζωμό φτιαγμένο με “βιολογικούς κύβους” λαχανικών. Πιστεύω ότι τίποτα δεν συγκρίνεται με ένα σπιτικό ζωμό, φτιαγμένο από τα χέρια σας. Τώρα, εάν θα είναι ζωμός λαχανικών , από κοτόπουλο , ή από κρέας, ακόμη και από σπιτικού κύβους , μικρή σημασία έχει.Την επόμενη φορά που θα την φτιάξουμε την σούπα (γιατί θα την ξανακάνουμε, είναι μακρύς ο χειμώνας ...) θα πολτοποιήσω τον μισό από τον τραχανά και τον άλλο μισό θα τον αφήσω ατόφιο. Πιστεύω ότι έτσι θα μου αρέσει περισσότερο. Είναι πολύ ωραία η βελούδινη υφή της σούπας, αλλά είναι ωραίο να νοιώθεις και τον τραχανά στο στόμα ...Δείτε στις εικόνες 15 έως 17 πως μόνο με την πέτσα και τα κόκκαλα (το καράβι) ενός κοτόπουλου (που να είχατε και κότα ...), μπορείτε εύκολα και γρήγορα να φτιάξετε έναν εξαιρετικό σπιτικό ζωμό. Που με τη σειρά του θα μετατρέψει μία απλή σούπα τραχανά σε ένα πεντανόστιμο πιάτο (όσο για θρεπτικό ..... )

Μπογιουρντί. Η λέξη μπουγιουρντί σήμαινε αρχικά την έγγραφη διαταγή αξιωματούχου της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Σήμερα σημαίνει το επίσημο έγγραφο, συνήθως με δυσάρεστο οικονομικό περιεχόμενο. Το μπουγιουρντί όμως είναι και ένας μεζές της ελληνικής κουζίνας με ......ευχάριστο περιεχόμενο! Η ονομασία μπουγιουρντί του δόθηκε ακριβώς γιατί το αποτέλεσμα είναι αρκετά καυτερό. Φτιάγνεται με φέτα, ψιλοκομμένες ντομάτες, πιπεριές, ελαιόλαδο και προαιρετικά κρεμμύδι και σκόρδο.Όλα αυτά τα υλικά ανακατεύονται και συνδυάζονται κυρίως με πάπρικα καυτερή ή μπούκοβο, πιπέρι, ρίγανη, θυμάρι,αλλά και διάφορα παραδοσιακά τυριά. Ψήνεται μέχρι να λιώσουν τα τυριά, σε παραδοσιακό μικρό πήλινο σκεύος στο φούρνο, αν και τελευταία χρησιμοποιείται συχνά αλουμινόχαρτο, ανοιχτό ή κλειστό. Με αυτή την συνταγή μπορούμε να μετατρέψουμε το παραδοσιακό "μπουγιουρντί ' με τα τυριά και τις πιπεριές, σε κυρίως φαγητό για όλη την οικογένεια αφού προσθέτουμε κοτόπουλο.Πάρα πολύ νόστιμο πιάτο ! Ο απόλυτος μεζές...#χρυσόπιρούνι

Βραδινή λιγούρα και τι καλύτερο από μία λαχταριστή σπιτική πίτσα. Και επειδή η μαμά δηλαδή εγώ νηστεύω, τη χώρισα και τη λιγότερη την έκανα με νηστίσιμα υλικά για μένα 😉 ο μπαμπάς μας όμως, ζήλεψε και έφαγε και από τη δικιά μου, λέγοντας μάλιστα ότι του άρεσε περισσότερο.

Ένας εναλλακτικός τρόπος να συνοδεύσουμε την μακαρονάδα μας, απίστευτα νόστιμο pesto, υγιεινό, θρεπτικό και πολύ διαφορετικό από τα συνηθισμένα. #εύκολο

Η συνταγή είναι της κυρίας Χρυσαυγής Μπόμπολα, food bloger και είναι από το site bostanistas.gr. Η μόνη αλλαγή που έχει γίνει εδώ είναι αφ’ ενός στη μεγαλύτερη ποσότητα και ποικιλία των μυρωδικών, όπως και στο ότι έφτιαξα δύο ειδών πιτάκια με δύο διαφορετικά είδη γέμισης. Πέρα από τα τυριά της πρωτότυπης συνταγής που τα χρησιμοποίησα στη μισή ποσότητα της ζύμης, με την άλλη μισή έφτιαξα λουκανικοπιτάκια. Καθαρά για λόγους ποικιλίας (είναι πολύ πιο εύκολο σε μία μικρή οικογένεια να καταναλώσει 40 από τούτα τα εξαιρετικά πιτάκια όταν έχουν ποικιλία γέμισης).Εάν εσείς θελήσετε να τα φτιάξετε μόνο με τυριά, διπλασιάστε τις ποσότητες των τυριών και των φρέσκων μυρωδικών, προσθέτοντας και ένα ακόμη αυγό. Εύκολο και γρήγορο snack, ιδανικό σαν δεκατιανό των παιδιών στο σχολείο, για το γραφείο, ακόμη και για μία εκδρομή αλλά και ένα μπουφέ.Όπως και να σκεφθείτε να τα φτιάξετε, πιστέψτε με, ή κυρία Μπόμπολα έχει απόλυτο δίκιο όταν λέει ότι “κανείς δεν τρώει μόνο ένα”!

Θυμάμαι την μητέρα μου να φτιάχνει το συγκεκριμένο τυρόψωμο και εγώ να τρελαίνομαι να το παίρνω κολατσιό στο σχολείο ♥️

Εγώ σήμερα νοστάλγησα τα παιδικά μου χρόνια . Πεθύμησα ζεστό τραχανά που τρώγαμε τα κρύα χειμωνιάτικα πρωινά. Την μυρωδιά του φρυγανισμένου ψωμιού και του καμένου βουτύρου που τσιτσίριζε πάνω στην θρυμματισμένη φέτα, ακόμα την έχω στα ρουθούνια μου. Σήμερα έκανα όχι ένα , ούτε δυο άλλα τέσσερις επιλογές. Εσείς επιλέγετεΗ συνταγή είναι από το μπολγκ μουhttps://stinkouzinamou.blogspot.com/2019/01/blog-post_23.html

Συνταγή από τικ τοκ

Μία πολύ γρήγορη και εύκολη συνταγή για ένα σούπερ σοκολατένιο κέικ το οποίο έρχεται και σε τρεις γεύσεις ανάλογα τις ορέξεις σας:Κέικ μόκα: κέικ σοκολάτας με καφέ!Κέικ σοκολάτας με ρούμι!Κέικ σοκολάτας το κλασσικό!Το πιο σημαντικό: Χρειάζεστε μόνο ένα πιρούνι για το ανακάτεμα και το ταψάκι μέσα στο οποίο θα το ψήσετε! Ούτε μίξερ, ούτε μπολ, άρα ούτε πολλά πλυσίματα!Λίγα μυστικά ακόμα:Για κέικ σοκολάτας: Ακολουθήστε την συνταγή όπως δίνεται.Για κέικ μόκα: Αντί για 1 κούπα νερό βάλτε μία κούπα καφέ σε θερμοκρασία δωματίου. Φτιάξτε γαλλικό ή νες ή εσπρέσο χωρίς γάλα/ζάχαρη και ακολουθήστε την συνταγή.Για κέικ με ρούμι: Αντί για μία κούπα νερό βάλτε 3/4 κούπας νερό και 1/4 κούπας ρούμι (μην το παρακάνουμε κιόλας) και ακολουθήστε την συνταγή.Κόψτε το αμέσως και απλώστε από πάνω την αγαπημένη σας μαρμελάδα ή λιωμένη σοκολάτα ή απλά ζάχαρη άχνη ή και νουτέλα/μερέντα τώρα που το σκέφτομαι θα το απογειώσει εξίσου.H συνταγή είναι από το allrecipes με κάμποσες παραλλαγές.Πάμε να δούμε πώς γίνεται.

Ένα σούπερ υγιεινό λαχανικό, απαραίτητο στη διατροφή των παιδιών, μαγειρεμένο με ζυμαρικά και νοστιμευμένο με μία μαστιχωτή, τυρένια κρέμα, όλα μαζί ψημένα στον φούρνο.Ένας πολύ καλός τρόπος για να δοκιμάσουν τα παιδιά και να συνηθίσουν στη διατροφή τους το μπρόκολο. Ένας αληθινός “Δούρειος Ίππος” για το άπαρτο κάστρο (κάποιων) μικρών παιδιών.Μία συνταγή-συνδυασμός δύο προτάσεων, από τον Γιάννη Λουκάκο, με λίγο από Γαστρονόμο και τη Νένα Ισμυρνόγλου. Τους ευχαριστώ και τους δύο!

Ήθελα να κάνω μια τυρόπιτα για την συνάντηση που έχουμε με τους φίλους της cookpad για καφεδάκι. Άλλωστε την είχα υποσχεθεί στην γλυκιά μου Harley σε προηγούμενη συνάντηση... έτσι η τυρόπιτα ηταν μονόδρομος.Ήθελα όμως να την κάνω ρολό... η κλασσική γέμιση της κλασσικής Γιαννιώτικης τυροπιτας απλά δεν προσφέρεται για κάτι τέτοιο. Κάθισα λοιπόν και σκέφτηκα πως θα μπορούσα να το κάνω...Παλιότερα είχα ανεβάσει μια συνταγή για τυροπιτάκια με γέμιση έκπληξη (https://cookpad.wasmer.app/gr/sintages/3309072-turopitakia-me-gemisi-ekpliksi) με κρέμα και τυριά λευκά και κίτρινα... μια ιδέα γεννήθηκε στο μυαλό μου... και όριστε λοιπόν η τυρόπιτα μου. Το μυστικό της η πιο στεγνή και σφιχτή γέμιση 😉Κόστος: μέτριοΧρόνος προετοιμασίας: 60 λεπτά Χρονος ψησίματος 90 λεπτά

Θυμάμαι ένα πικ-νικ που είχαμε κάνει με τις (τότε) Συνταγές της Παρέας στο Άλσος Συγγρού, στο Μαρούσι.Και το θυμάμαι γιατί, πέρα από τα πολύ νόστιμα εδέσματα που είχαν απλωθεί πάνω στις κουβέρτες, πέρα από τις ωραίες γυναικείες παρουσίες και τις πολύ ευχάριστες ανδρικές, πέρα από κάτι ...“μυστήριους” από μία σχολή πολεμικών τεχνών που είχαν στήσει μία εικονική μάχη λίγο παραπέρα, πέρα από όλα αυτά είχα ετοιμάσει μία sauce guacamole που ...δεν τρωγόταν.Για φαντασθείτε το λίγο... Να έχεις αποφασίσει να φτιάξεις κάτι που από τα μηνύματα στο site φαινόταν ότι είχε αρέσει σε πολύ κόσμο, να έχεις φέρει μαζί όλα τα απαραίτητα υλικά (avocados, σκορδάκι, κρεμμύδι, μία καυτερή πιπεριά jalapeño, αλατοπίπερο, κόλιανδρο φρέσκο, ντομάτα, ακόμη και limes), να έχεις κουβαλήσει και τα σκεύη για την παρασκευή της (μπολάκια, παρα-μπολάκια, πιρούνι, κουτάλι, μαχαίρι, κλπ) και, όταν κόβεις τα avocados και επιχειρείς να τα λιώσεις, αυτά να αντιστέκονται και να είναι σκληρά λες και είναι τα μπράτσα του Πύρρου Δήμα...Αποτυχία εκείνη η guacamole (καλά που υπήρχαν τόσα κεφτεδάκια και τυροπιτάκια που βρήκα που να “πνίξω τον πόνο μου”, αλλά με έκανε να αναρωτηθώ “τι κάνουμε εάν κόψουμε ένα avocado και διαπιστώσουμε εκ των υστέρων ότι δεν είναι ακόμη ώριμο στο σημείο που το χρειαζόμαστε για η συνταγή που το προορίζουμε;”#MηνΤοΠετάς#συντήρηση