Η ναπολιτάνικη “pasta alla genovese” σε εκδοχή ενός Θεσσαλονικιού
Τι μπέρδεμα και αυτό! Το σημερινό πιάτο είναι ένα παραδοσιακό φαγητό της Νάπολης, ίσως η πιο διάσημη ναπολετάνικη σάλτσα που συνοδεύει ζυμαρικά και κατ’ εξοχήν τα “ziti”, ένα είδος pasta μεγάλου σχήματος και με χοντρή τρύπα, κάτι σαν τα δικά μας μακαρόνια για παστίτσιο, που συνηθίζουν να τα σπάνε με τα χέρια πριν τα βράσουν.
Και αυτό το “alla genovese” τι σημαίνει; Τι σχέση έχει η Γένοβα; Στην πραγματικότητα …καμία! Δυστυχώς ανάμεσα στις πάμπολλες θεωρίες για την προέλευση του πιάτου, δεν υπάρχει κάποια που να είναι αρκετά αξιόπιστη. Κάποιοι λένε ότι το πιάτο (που το βρίσκουμε ήδη από τον 15ο αιώνα) το μαγείρευαν Γενουάτες μάγειροι που υπήρχαν στις ταβέρνες του λιμανιού της Νάπολης κατά τη διάρκεια της αραγονικής κυριαρχίας. Έλα όμως που δεν υπήρχε ανάλογο πιάτο εκείνα τα χρόνια στην κουζίνα της Γένοβας… Μπέρδεμα, έτσι δεν είναι;
Ένα μπέρδεμα που γίνεται μεγαλύτερο όταν πιάσει να φτιάξει το πιάτο ένας ερασιτέχνης Θεσσαλονικιός μάγειρας, ο οποίος, δεν μπορεί, θα βάλει και τα δικά του στοιχεία που ούτε ναπολιτάνικα ούτε και γενοβέζικα είναι.
Τη λατρεία μου στα καυτερά θα την έχετε αντιληφθεί τόσα χρόνια, την αγάπη μου στις δυνατές, γεμάτες, γεύσεις επίσης. Ήταν αναπόφευκτο συνεπώς να προσθέσω στα υλικά μία σημαντική ποσότητα μπούκοβο, αλλά και ένα γερό κομμάτι πικάντικο σαλάμι. Ισπανικό στην προέλευσή του, έτσι για να κάνουμε χειρότερο το μπέρδεμα.
Σύμφωνα με την παράδοση, το πιάτο φτιάχνεται με ziti, που είναι μάλιστα σπασμένα με το χέρι περίπου στο 1/3 του μήκους τους.
Η ναπολιτάνικη “pasta alla genovese” σε εκδοχή ενός Θεσσαλονικιού
Τι μπέρδεμα και αυτό! Το σημερινό πιάτο είναι ένα παραδοσιακό φαγητό της Νάπολης, ίσως η πιο διάσημη ναπολετάνικη σάλτσα που συνοδεύει ζυμαρικά και κατ’ εξοχήν τα “ziti”, ένα είδος pasta μεγάλου σχήματος και με χοντρή τρύπα, κάτι σαν τα δικά μας μακαρόνια για παστίτσιο, που συνηθίζουν να τα σπάνε με τα χέρια πριν τα βράσουν.
Και αυτό το “alla genovese” τι σημαίνει; Τι σχέση έχει η Γένοβα; Στην πραγματικότητα …καμία! Δυστυχώς ανάμεσα στις πάμπολλες θεωρίες για την προέλευση του πιάτου, δεν υπάρχει κάποια που να είναι αρκετά αξιόπιστη. Κάποιοι λένε ότι το πιάτο (που το βρίσκουμε ήδη από τον 15ο αιώνα) το μαγείρευαν Γενουάτες μάγειροι που υπήρχαν στις ταβέρνες του λιμανιού της Νάπολης κατά τη διάρκεια της αραγονικής κυριαρχίας. Έλα όμως που δεν υπήρχε ανάλογο πιάτο εκείνα τα χρόνια στην κουζίνα της Γένοβας… Μπέρδεμα, έτσι δεν είναι;
Ένα μπέρδεμα που γίνεται μεγαλύτερο όταν πιάσει να φτιάξει το πιάτο ένας ερασιτέχνης Θεσσαλονικιός μάγειρας, ο οποίος, δεν μπορεί, θα βάλει και τα δικά του στοιχεία που ούτε ναπολιτάνικα ούτε και γενοβέζικα είναι.
Τη λατρεία μου στα καυτερά θα την έχετε αντιληφθεί τόσα χρόνια, την αγάπη μου στις δυνατές, γεμάτες, γεύσεις επίσης. Ήταν αναπόφευκτο συνεπώς να προσθέσω στα υλικά μία σημαντική ποσότητα μπούκοβο, αλλά και ένα γερό κομμάτι πικάντικο σαλάμι. Ισπανικό στην προέλευσή του, έτσι για να κάνουμε χειρότερο το μπέρδεμα.
Σύμφωνα με την παράδοση, το πιάτο φτιάχνεται με ziti, που είναι μάλιστα σπασμένα με το χέρι περίπου στο 1/3 του μήκους τους.
Οδηγίες μαγειρέματος
- 1
Πλένουμε το σέλερυ και τα καρότα και τα ψιλοκόβουμε, μαζί με μισό κρεμμύδι.
- 2
Καθαρίζουμε τα υπόλοιπα κρεμμύδια και τα κόβουμε αρχικά στη μέση και κατόπιν σε λεπτές-λεπτές φέτες.
- 3
Θα νοστιμίσουμε το φαγητό με λίγο καλό, καπνιστό σαλαμάκι. Προαιρετική και αυθαίρετη προσθήκη, που όμως δίνει ένταση στην τελική γεύση.
- 4
Σε ένα τηγάνι ρίχνουμε το ελαιόλαδο και ρίχνουμε τα κομμάτια του σαλαμιού. Τα αφήνουμε για 4-5 λεπτά σε μέτρια προς δυνατή φωτιά, να ροδίσουν αλλά και να νοστιμίσουν το ελαιόλαδο με το λίπος που θα βγάλουν.
- 5
Σε αυτό το ίδιο τηγάνι, προσθέτουμε και τα ψιλοκομμένα σέλερυ, καρότο και κρεμμύδι και τα αφήνουμε για μερικά λεπτά να μαλακώσουν, πάντα στην ίδια μέτρια προς δυνατή φωτιά.
- 6
Αφαιρούμε τα σοταρισμένα λαχανικά, προσθέτουμε το κρέας κομμένο σε μεγάλες μερίδες και το τσιγαρίζουμε ομοιόμορφα από όλες του τις πλευρές. Δεν θα το βάλουμε όλο μαζί στο τηγάνι, θα έριχνε τη θερμοκρασία και το κρέας θα έβραζε, δεν θα τσιγαριζόταν. Καλύτερα να κάνουμε λίγη ώρα παραπάνω και να έχουμε ένα σωστό αποτέλεσμα.
- 7
Όταν είναι έτοιμη η πρώτη ποσότητα, την αφαιρούμε, την αφήνουμε σε ένα πιάτο και την κρατούμε ζεστή για όση ώρα τσιγαρίζουμε την επόμενη/-ες ποσότητα/-ες.
- 8
Όταν όλο το κρέας είναι έτοιμο, το επαναφέρουμε στο τηγάνι και προσθέτουμε και τα σοταρισμένα λαχανικό. Τα ζεσταίνουμε όλα μαζί για 2-3 λεπτά.
- 9
Ανεβάζουμε την ένταση στην εστία και σβήνουμε με το κρασί. Αφήνουμε πάνω από αυτήν τη δυνατή φωτιά να εξατμισθεί το αλκοολούχο μέρος του και να μείνουν μόνο τα αρώματά του.
- 10
Μεταφέρουμε όλο το περιεχόμενο του τηγανιού σε μία ευρύχωρη κατσαρόλα. Κόβουμε τα ντοματίνια στη μέση και τα προσθέτουμε στο κρέας.
- 11
Προσθέτουμε τις φέτες των κρεμμυδιών. Λίγα-λίγα που τα προσθέτουμε, τα σπάμε σε λεπτότερα κομμάτια και συνεχίζουμε μέχρι να εξαντληθούν όλα.
- 12
Προσθέτουμε το νερό, μειώνουμε την ένταση στην εστία στο πολύ χαμηλό (στο 2 σε κλίμακα που φθάνει μέχρι το 9), σκεπάζουμε με καπάκι και σιγομαγειρεύουμε για 2 ώρες, ανακατεύοντας κάθε τόσο με μία κουτάλα.
- 13
Τελειώνουμε το μαγείρεμα όταν το κρέας είναι πολύ μαλακό, σε σημείο που να διαλύεται και τα κρεμμύδια να πάρουν ένα καφετί χρώμα και να έχουν μία υφή παρόμοια με μαρμελάδας (να λιώνουν όταν τα ακουμπάς). Σε αυτό το σημείο βγάζουμε το κρέας και το κρατούμε στην άκρη ζεστό.
- 14
Τώρα θα βράσουμε τα ζυμαρικά μας. Σύμφωνα με την παράδοση, το πιάτο φτιάχνεται με ένα είδος ζυμαρικών τυπικών στην περιοχή της Campania, τα ziti (είναι σαν τα δικά μας μακαρόνια παστίτσιου), που είναι μάλιστα σπασμένα με το χέρι περίπου στο 1/3 του μήκους τους, ένα ζυμαρικό που είναι ιδανικό να “ρουφάει” σφικτές σάλτσες, να δένει καλά μαζί της. Εάν θέλετε να ακολουθήσετε την παράδοση, θα τα φτιάξετε με ziti, διαφορετικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και penne, rigatoni, sedani, κλπ.
- 15
Στην ελληνική αγορά θα βρείτε ziti, είναι σε μεγάλο μέγεθος, σαν τα spaghetti, έτσι πρέπει να τα σπάσε στα τρία.
- 16
Ανεβάζουμε μία κατσαρόλα με μπόλικο και καλά αλατισμένο νερό σε μία εστία της κουζίνας και το φέρνουμε σε βρασμό. Ρίχνουμε τα ziti και τα βράζουμε.
- 17
Πάμε να συνθέσουμε το πιάτο μας: Βάζουμε πρώτα ένα κομμάτι κρέας και μία ποσότητα από κρεμμύδια. Με ένα πιρούνι, κουτάλι, “σπάμε” το κρέας σε μικρά κομματάκι και τα ανακατεύουμε με τα κρεμμύδια.
- 18
Προσθέτουμε από πάνω τους μία ποσότητα ziti και ανακατεύουμε. Συνεχίζουμε με επιπλέον ζυμαρικά και ανακατεύουμε να καλυφθούν και αυτά με τη σάλτσα.
- 19
Όσο αυξάνει η ποσότητα των ζυμαρικών προσθέτουμε και επιπλέον σάλτσα και κομμάτια κρέατος. Στο τέλος πασπαλίζουμε με λίγο parmigiano, κεφαλογραφιέρα, pecorino, προσθέτουμε και μια-δυό γυρισιές με τον μύλο του φρέσκου πιπεριού και συνθέτουμε τελικά ένα πλούσιο και νοστιμότατο πιάτο, που αξίζει να δοκιμάσετε! Καλή απόλαυση!!!
Cooksnaps
Έφτιαξες αυτή τη συνταγή; Μοιράσου μια φωτογραφία του πιάτου σου!
Παρόμοιες συνταγές
-
Pasta με ψητές ντοματούλες και μπέικον Pasta με ψητές ντοματούλες και μπέικον
Μιάς και με τα “spaghetti alla vesuviana” είδαμε μία “διαφορετική” εκδοχή της putanesca, μήπως να κάναμε σήμερα και κάτι που να φέρνει μεν σε amatriciana αλλά με ένα “άγγιγμα παραπάνω”, να την πάμε λίγο “πιο πέρα”;Και επειδή θα το γνωρίζετε ήδη ότι εγώ έχω ένα κάποιο “κόλλημα” με τα ονόματα των παραδοσιακών συνταγών, θεωρώ υποχρέωσή μου να της αλλάξω (εκτός από τα …φώτα) και το όνομα.Η κύρια διαφορά, λοιπόν, έγκειται στο ότι τα ντοματάκια της παραδοσιακής συνταγής της amatriciana εδώ περνούν από το φούρνο, πράγμα που τα κάνει να χάσουν τα υγρά τους, να καραμελώσουν και, φυσικά, να γίνουν ξεκάθαρα πιο νόστιμα, η νοστιμιά και η γλυκύτητά τους γίνονται πολύ πιο συμπυκνωμένες, πολύ πιο έντονες, νοστιμεύοντας ακόμη περισσότερο ένα ήδη εξαιρετικά νόστιμο πιάτο. Η προσθήκη της παντσέτας (ή του μπέικον) έρχεται να κάνει τα πράγματα σχεδόν ανυπόφορα νόστιμα.Λίγα μυστικά ακόμα[1] Η συνταγή που είδα, χρησιμοποιούσε μία ποικιλία ντοματάκια μικρά σε μέγεθος αλλά όχι όσο οι ποικιλίες “βελανίδι” ή “κεράσι” που βρίσκουμε στα μέρη μας, λίγο μεγαλύτερα. Εγώ χρησιμοποίησα μικρούλες μεν ντομάτες (δείτε φωτογραφίες), αλλά όχι τόσο όσο εκείνες της αρχικής συνταγής. Μικρό το κακό, απλά είχα να αντιμετωπίσω το θέμα που περιγράφω αμέσως πιο κάτω.[2] Επίσης, η συνταγή πουθενά δεν μιλούσε για ξεφλούδισμa των ντοματιών. Ίσως επειδή τα μικρότερα ντοματάκια να μην έχουν θέμα, να διαλύεται η φλούδα τους με το μαγείρεμα. Με τα λίγο μεγαλύτερα όμως που χρησιμοποίησα εγώ, μετά από 10 λεπτά μαγειρέματος οι φλούδες άρχισαν να ξεκολλούν και θεώρησα καλό να τις αφαιρέσω, μέσα από το καυτό τηγάνι, προσεκτικά επειδή ζεματούσαν. Διαδικασία όχι και τίποτα το ιδιαίτερο, μου πήρε όμως ένα 5λεπτο για να την κάνω προσεκτικά και ακίνδυναTIP(Φωτογραφία 17) Πιστεύω ότι δεν θα ήταν εύκολο να ξεφλουδίσει κανείς τις ντομάτες μετά το ψήσιμο (για να μη χαλάσει το σχήμα τους), ούτε βέβαια να τις ζεματίσει και ξεφλουδίσει πριν μπουν στο φούρνο (γιατί προφανώς θα διαλύονταν εκεί μέσα). Έτσι, είτε βρίσκει και χρησιμοποιεί κανείς μικρά ντοματάκια (γιατί όχι και τύπου “κεράσι” ή “βελανίδι” ή κάτι άλλο τόσο μικρό), είτε περνάει από τη διαδικασία που περιγράφω, ξεφλουδίζοντας τις ντομάτες όταν είναι στο τηγάνι. Με προσοχή δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, απλά θα σας πάρει (λίγο) χρόνο. Σε αυτή την περίπτωση, αλάτι και πιπέρι θα το προσθέσετε αμέσως μετά, δεν έχει νόημα να τα απομακρύνετε μαζί με τις φλούδες…
-
Ζυμαρικά λιγκουίνι με τραγανές “ταλιατέλες” πράσου Ζυμαρικά λιγκουίνι με τραγανές “ταλιατέλες” πράσου
Ένα πιάτο φτιαγμένο με απλά υλικά, αλλά πρωτότυπο σαν ιδέα και με μία εξαιρετική νοστιμιά, που μπορεί να γίνει μία από τις αγαπημένες σας συνταγές με pasta, με ζυμαρικά.Λίγα spaghetti, ή linguine, ή tagliatelle (μακριά σε σχήμα, δηλαδή), ένα πράσο, λίγος ζωμός λαχανικών και από ‘κει και πέρα βούτυρο και τριμμένο πικάντικο τυράκι για το “δέσιμο” της σαλτσούλας. Και το πιάτο είναι έτοιμο!!!Λίγα μυστικά ακόμα[1] ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΠΡΑΣΟΥΤο ιδανικό θα ήταν ένα πράσο μεγάλο (χοντρό, να πιάνει τα 6-7 εκατοστά διάμετρο) και ταυτόχρονα τρυφερό (για να μη χρειάζονται πολύ ώρα μαγείρεμα οι “tagliatelle” του). Επειδή αυτό δεν ξέρω πόσο εφικτό είναι, θα σας πρότεινα να δώσετε προτεραιότητα στην τρυφερότητα και όχι στο μέγεθος (χρυσός κανόνας στη ζωή, γενικότερα). Απλά, θα το ανοίξετε σε περισσότερα και πιο στενά “λαζάνια” έτσι, και θα έχετε πιο πολύ κόψιμο. Σιγά το πράγμα…[2] ΚΟΨΙΜΟ ΤΟΥ ΠΡΑΣΟΥ ΣΕ ΛΕΠΤΕΣ ΛΩΡΙΔΕΣΘα χρειασθείτε ένα κοφτερό μαχαίρι, ενδεχομένως και ένα χάρακα εάν το χέρι σας δεν είναι πολύ σταθερό, αλλά σαν δουλειά είναι εύκολη (δείτε TIP_1, βήμα 28). Προσοχή μόνο, οι λωρίδες που θα κόψουμε να είναι περίπου ομοιόμορφου πάχους (εκεί, στα 0,3 εκατοστά που λέγαμε, περίπου) αλλά και ίδιου πλάτους σε όλο το μήκος τους (να μην είναι δηλαδή λεπτά στην αρχή και να φαρδαίνουν στη συνέχεια).Φαντασθείτε τώρα, όσο έχετε τις “ταλιατέλες” του πράσου με το βούτυρο, στην πρώτη φάση, να ρίξετε στο τηγάνι και λίγο χωριάτικο λουκάνικο, να δώσει και να πάρει αρώματα και γεύση στο φαγητό. Μανούλα μου!!!Ένα πιάτο που άρεσε πολύ στον αξέχαστο Ugo Tognazzi. Εάν θέλετε να δείτε σε “ζωντανή εκτέλεση” τη συνταγή από έναν απολαυστικό Ιταλό καλοφαγά, δείτε αυτό το βίντεο. -
Μία όπερα στο πιάτο σας: “Pasta alla Norma” Μία όπερα στο πιάτο σας: “Pasta alla Norma”
Όποιος φάει αυτό το μικρό αριστούργημα, παραδοσιακό της κουζίνας της Σικελίας, θα αναρωτηθεί “πως είναι δυνατόν να βγει μία γεύση τόσο σπάνια, με τόσο λίγα και τόσο απλά υλικά”.?Πριν την δοκιμάσω για πρώτη φορά, είχα τις επιφυλάξεις μου. Εύλογα, αφού στα υλικά δεν υπάρχει κρέας, ή αλλαντικό. Για καιρό το έβλεπα σε διάφορα menu και προσπερνούσα χωρίς δεύτερη σκέψη. Κάτι ξέρουν όμως οι Σικελοί (το πιάτο έχει καταγωγή από την περιοχή της Catania, στην ανατο0λική ακτή της Σικελίας) που το θεωρούν ένα από τα καλύτερα πιάτα ζυμαρικών τους..Όταν για κάποιο λόγο τα δοκίμασα, κατάλαβα ότι δεν είχα δίκιο όταν σκεπτόμουν “Μακαρόνια με μελιτζάνες, άσε καλύτερα .....”. Έτσι αρχίσαμε να τα φτιάχνουμε και εμείς Τις προάλλες, όταν η απάντηση της μικρής μου κόρης“είναι σπέσιαλ”, σαν την ρώτησε η μητέρα της πως της φαίνονται, έδωσε για άλλη μία φορά δίκιο στους Σικελούς και εξέθεσε και πάλι την διορατικότητά μου. Στη μαγειρική τουλάχιστον .....Λίγα μυστικά ακόμα[1] Η “pasta alla Norma” γίνεται παραδοσιακά με κοντόσχημα ζυμαρικά, συνήθως δε με maccheroni (με το όρο αυτό χαρακτηρίζεται μια ολόκληρη κατηγορία μικρών ζυμαρικών, βρείτε αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες για αυτήν την κατηγορία στο σχετικό με την pasta alla Norma άρθρο που υπάρχει στο site). Σαν λάτρης κάθε μεγάλου σχήματος ζυμαρικού, προτιμώ (“εντός” και παραγγέλνω έξω) το πιάτο με spaghetti, και ευτυχώς μου τα φτιάχνουν, χωρίς εκείνο το υποτιμητικό βλέμμα προς τον “άσχετο τουρίστα” που τόσες φορές έχω αντικρύσει (με άλλες ευκαιρίες). Όταν, δε, τα φτιάχνουμε σπίτι ..... ααα, για τότε έχω καλύτερη επιλογήΛαζανάκι. Ή, ακόμη καλύτερα, Ματσάτα. Όσοι την έχουν δοκιμάσει, ξέρουν ..... Κρατάει πολύ καλά στο βράσιμο, κρατάει ακόμη καλύτερα την σάλτσα, και είναι και ..... ναι, σε κάποια πιάτα “το μέγεθος κάνει τη διαφορά”.[2] Η συνταγή θέλει για τυρί μία εξαιρετική αλμυρή ricotta που φτιάχνουν στη Σικελία. Και μάλιστα θέλει να είναι τριμμένη την ώρα του μαγειρέματος και με τον χοντρό τρίφτη, να είναι σε χοντρά ξύσματα, όχι ψιλοτριμμένη. Επειδή, εδώ η σκληρή (ωριμασμένη) ricotta δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεθεί, η δε αλμυρή ούτε να το σκέπτεται κανείς, και επειδή –δόξα τω Θεώ– έχουμε κάτι αλμυρές μυζήθρες στην Ελλάδα που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν (αντιθέτως, μάλιστα), βρείτε μία τέτοια και ξεχάστε και ρικότες και Σικελίες και τα πάντα και απολαύστε ένα πολύ-πολύ νόστιμο πιάτο.[3] Εγώ προτίμησα να ρίξω το τριμμένο τυρί μέσα στην σάλτσα ντομάτας (για να της δώσει περισσότερη γεύση) αντί να το αφήσω για το τέλος Μπορείτε κάλλιστα να συνδυάσετε τις δύο αυτές δυνατότητες.Μην αντιμετωπίσετε το πιάτο σαν απλά “μακαρόνια με μελιτζάνες”. Και ας είναι ακριβώς αυτό. Είπαμε, τα καλά υλικά κάνουν το καλό πιάτο. Η φρέσκια ντομάτα, το αρωμάτισμα της σάλτσας με τον –μπόλικο– βασιλικό, εκείνο το αξεπέραστο άρωμα του τηγανισμένου σκόρδου και η πικάντικη ricotta (ή η μυζήθρα), φτιάχνουν ένα πιάτο ξεχωριστό, με μια νοστιμιά που μόνο η Μεσόγειος μπορεί να βγάλει.Και δεν το λένε μόνο οι ιταλοί αυτό. “one of the most elegant traditional Sicilian recipes” την χαρακτηρίζουν και αυτά ακόμα τα –αγέλαστα αγγλοσαξονικά sites. “A real cult classic !!” Μα, καταντάει λατρεία, τελικά ..... -
Κλασσική συνταγή για κοχύλια (ζυμαρικά) γεμιστά με τυριά Κλασσική συνταγή για κοχύλια (ζυμαρικά) γεμιστά με τυριά
Η συνταγή για γεμιστά κοχύλια στο φούρνο με σπανάκι και τυριά είναι ένα πιάτο κλασσικό στο είδος του. Και σαν όλα τα κλασσικά πιάτα κρύβει μέσα του μια τέλεια νοστιμιά, μία σπιτική, μαμαδίστικη γεύση, μία απολαυστική που σε πάει χρόνια πίσω…Αλλά και από άποψη πρακτικότητας είναι μία πολύ καλή επιλογή. Είναι ένα πιάτο χορταστικό, υγιεινό, που μπορεί να φτιαχθεί από πριν και να σας καλύψει στην περίπτωση ενός γεύματος που δεν υπάρχει πολύς χρόνος για την αυθημερόν ετοιμασία του.Σε αυτή τη συνταγή εδώ η γέμισή τους είναι φτιαγμένη με ricotta, parmigiano, σπανάκι, σάλτσα “marinara” και αποξηραμένα μυρωδικά. Δεν έχετε όμως κανένα πρόβλημα εάν χρησιμοποιήσετε και άλλα τυριά (για παράδειγμα ένα καπνιστό και μία κεφαλογραβιέρα), τη δική σας αγαπημένη σάλτσα ντομάτας, ή εάν χρησιμοποιήσετε φρέσκα μυρωδικά από τον κήπο σας. Κανένα απολύτως… -
Pasta με κρεμώδη σάλτσα gorgonzola Pasta με κρεμώδη σάλτσα gorgonzola
Αυτή τη συνταγή δεν θα προλάβετε ούτε να τη διαβάσετε (τρόπος του λέγειν) και θα είναι έτοιμη.Δεν θα προλάβετε ούτε να την πάτε στο τραπέζι και θα την έχουν εξαφανίσει από τα πιάτα.Δεν θα προλάβετε να βγάλετε την εβδομάδα και οι αγαπημένοι σας θα σας ζητήσουν να τους την ξαναφτιάξετε.Δυσκολία πιάτου; Να προλάβετε να εξασφαλίσετε μερίδα και εσείς. Κόστος πιάτου: Μέτριο. Χρόνος ετοιμασίας: Μηδενικός. Χρόνος μαγειρέματος: 9-11 λεπτά (όσο χρειάζεται για να βράσει η pasta που θα επιλέξετε) -
Γεμιστά κοχύλια (ζυμαρικά) στο φούρνο Γεμιστά κοχύλια (ζυμαρικά) στο φούρνο
Τα γεμιστά ζυμαρικά είναι πάντα ένα πιάτο γευστικό, πολύ πλούσιο και χορταστικό, ανεξάρτητα από το είδος των ζυμαρικών αλλά και της γέμισης που χρησιμοποιούμε.Σε αυτή τη συνταγή το σχήμα των ζυμαρικών, που θυμίζει μεγάλα κοχύλια των τροπικών θαλασσών, δένει υπέροχα με μία κόκκινη σάλτσα κιμά, ένα νόστιμο ragù που, εμπλουτισμένο με δύο τύπους τυριών, mozzarella και ricotta, γίνεται μία ζουμερή και μαστιχωτή γέμιση που έτσι κι’ αλλιώς θα μας ενθουσίαζε, όταν όμως περάσει από τον φούρνο πραγματικά θα …συναρπάσει τον ουρανίσκο μας!Πέραν του ότι η συνταγή είναι εύκολη, μπορεί να προ-ετοιμασθεί και από προηγούμενη/-ες ημέρα/-ες και να τη “συναρμολογήσουμε” ή και μόνο να την ψήσουμε την τελευταία στιγμή.Έχει ένα και μόνο μυστικό, τα ζυμαρικά θα πρέπει να βράσουν “τόσο όσο”. Πρέπει να έχουν μαλακώσει διότι διαφορετικά δεν πρόκειται να ψηθούν μέσα στο φούρνο, αλλά και να διατηρούνται αρκετά σφικτά, έτσι που να μη χάσουν το σχήμα τους πριν τα γεμίσουμε και τα βάλουμε στο φούρνο. Για να γίνει αυτό αρκεί να βράσουν τον μισό από τον απαιτούμενο χρόνο βρασμού τους.Δοκιμάστε τα και, να το θυμηθείτε, θα τα ξαναφτιάξετε και με άλλους τύπους γέμισης: σπανάκι και τυριά, με κολοκύθα και λουκάνικο, με αρακά και γαριδούλες ή ροδελίτσες καλαμαριού και ό,τι άλλο σας υποδείξει η φαντασία σας. -
Ζυμαρικά στο φούρνο με μελιτζάνες και τυριά 🍝 🍆 Ζυμαρικά στο φούρνο με μελιτζάνες και τυριά 🍝 🍆
Σήμερα θα κάνουμε μία συνταγή με ...ένα “λάθος" μέσα της! Ζυμαρικά φούρνου με μελιτζάνα και τυριά. Θα το συναντήσουμε και θα δούμε στη συνέχεια ποιο ήταν το λάθος, εδώ να σας πω ότι είναι μία από εκείνες τις συνταγές που “ευφραίνει καρδίας”. Ένα μεστό φαγητό, με πληθωρική υφή, κορυφαία γεύση και υπέροχο άρωμα, ένα πιάτο όλο ζεστασιά, με εντυπωσιακή αποδοχή από όποιον και αν το δοκιμάσει.Τα τυριά μέσα στο σώμα του φαγητού είναι κάτι που όλοι τα περιμένουμε. Δεν υπάρχει συνταγή ζυμαρικών φούρνου χωρίς την ύπαρξη τυριών μέσα της. Η παρουσία όμως της ψημένης μελιτζάνας στο φαγητό, του προσδίδει μία ξεχωριστή, μελωμένη υφή, βασικό στοιχείο μία ιδιαίτερης απόλαυσης που παίρνουμε από αυτό το ταψί τραγανών και ταυτόχρονα ζουμερών ζυμαρικών.Δυσκολία φαγητού: Εύκολο. Κόστος φαγητού: Μέτριο(-). Χρόνο ετοιμασίας: 10 λεπτά. Χρόνος μαγειρέματος: 30 λεπτά (7-8 βράσιμο, 20-22 λεπτά στο φούρνο) -
💯Πάστα αλά Νόρμα (Pasta alla Norma) 💯Πάστα αλά Νόρμα (Pasta alla Norma)
Μια από τις πιο διάσημες Ιταλικές συνταγές για πάστα. Τα "πάστα αλά Νόρμα" είναι μια σιτσιλιάνικη συνταγή και πιο συγκεκριμένα από την πόλη της Κατάνια. Λίγα, απλά υλικά συνθέτουν αυτό το θεικό πιάτο .Το όνομά της βγήκε προς τιμήν της ομώνυμης όπερας του Βιντσένζο Μπελλίνι "Νόρμα" που πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μιλάνο το 1831.Ιδανικά τα ζυμαρικά που χρησιμοποιούνται είναι τα ριγκατόνι (ή κάποιο άλλο παρόμοιο ζυμαρικό) και το πιάτο σερβίρετε με τυρί Ricotta Salata ,κάτι σαν ημίξηρο παλαιωμένο ανθότυρο .Φτιάξτε το και απολαύστε το.#Pasta#ζυμαρικά#Ιταλία#Νόρμα#μελιτζάνα#Πέμπτη
-
Spaghetti alla Nerano - Ζυμαρικά με τηγανητά κολοκυθάκια και προβολόνε Spaghetti alla Nerano - Ζυμαρικά με τηγανητά κολοκυθάκια και προβολόνε
Ιταλική συνταγή που γεννήθηκε στο μικρό ψαροχώρι της Ιταλίας, Νεράνο το 1952 από την Μαρία Γκράτσια.Το σέρβιρε στο οικογενειακό εστιατόριο της και αμέσως έγινε διάσημο.Αυθεντική τοπική συνταγή ,ένα πιάτο που μυρίζει Ιταλία. Απλά υλικά, συνδυάζει φρέσκα κολοκυθάκια, βασιλικό ,μαζί με νόστιμο τυριά και δημιουργεί μια κρεμώδη σάλτσα με την πιο απολαυστική γεύση !!Επειδή τον βασιλικό δεν τον συμπαθώ και πολύ και η συνταγή έχει σχετικά μεγάλη ποσότητα, έβαλα το χεράκι μου και τον αντικατέστησα με δυόσμο που τον προτιμώ.#Τρίτη -
Pasta la victoria siempre! Μοσχαρίσια μάγουλα «χουνκιάρ» με ριγκατόνι Pasta la victoria siempre! Μοσχαρίσια μάγουλα «χουνκιάρ» με ριγκατόνι
«Hasta la victoria siempre» Η περίφημη φράση του Che Guevara, του Comandante, που κατά λέξη μεταφράζεται “μέχρι τη νίκη, πάντα” ή, με πιο χαλαρή μετάφραση, “μέχρι την τελική νίκη”. Αν θυμάμαι καλά, η τελευταία φορά που την άκουσα ήταν από έναν “δικό μας” στη κηδεία ενός άλλου «Κομαντάντε», του Fidel Castro, στην Κούβα, το Δεκέμβριο του 2016.Είχα διαβάσει λίγο αργότερα ένα άρθρο του Α. Δρυμιώτη στην Καθημερινή όπου, κάπου μέσα ανέφερε ότι ο Κάστρο, τι κι αν κυβέρνησε τη χώρα του σχεδόν μισό αιώνα (1959-2008), κάποιοι δεν τον θεωρούν δικτάτορα. Και, τι κι αν από το 2006 έδωσε προσωρινά (και από το 2008 και επίσημα) τη διακυβέρνηση της χώρας του στον αδερφό του, Ραούλ Κάστρο, (οι ίδιοι) κάποιοι δεν το θεωρούν αυτό οικογενειοκρατία.Γιατί κάνω όλες αυτές τις σκέψεις και γιατί σας τις αναφέρω ε; Για να καταλήξω ότι και στο σπίτι μας υπάρχει μία μικρή δικτάτορας, μία “δοκτατορίσκη”, που έχει εγκαθιδρύσει τη δική της δικτατορία, τη “δικτατορία των ζυμαρικών”, της pasta. Αυτή είναι η "comandante" που μας έχει επιβάλει στην κουζίνα πιάτα που ..."μπορεί να έχουν οτιδήποτε, αρκεί να έχουν και ζυμαρικά".Και σε αυτήν την περίπτωση το “χρίσμα” της δόθηκε από τον πατέρα της, συνεπώς το “καθεστώς των μακαρονάδων” παραμένει μέσα στην οικογένεια, δεν θα ήθελα όμως να ακούσω οποιαδήποτε νύξη περί “οικογενειοκρατίας”, σύμφωνοι; Έτσι, για να συνεχίσουμε να τα πηγαίνουμε καλά...“Pasta la victoria siempre”, Cookpadοσύντροφοι!!! -
Ζυμαρικά (paccheri) σε κόκκινη σάλτσα καλαμαριών Ζυμαρικά (paccheri) σε κόκκινη σάλτσα καλαμαριών
Αυτό είναι, πραγματικά, πιάτο βγαλμένο από την κουζίνα μιας “ιταλικής trattoria”!!! Και μάλιστα ρωμάνικης, από τα στενά του Trastevere, στο κέντρο της παλιάς Ρώμης!!!Ένα πιάτο που είμαι περήφανος που έφτιαξα. Δυνατή γεύση, υπέροχα αρώματα, ζυμαρικά που κρατούν υπέροχα στο δόντι. Το διακριτικό άρωμα του σκόρδου, το “αδιάκριτο” κάψιμο του pepperoncino, μία εξαιρετική σάλτσα ντομάτας που δένει υπέροχα με τα ονειρικά ζυμαρικά.Πιάτο που, αν θέλετε να με ακούσετε, πρέπει να το φτιάξετε κάποια φορά!!! Οι επόμενες θα έρθουν από μόνες τους…Λίγα μυστικά ακόμα1] Θέλουμε το τηγάνι να είναι μεγάλης χωρητικότητας επειδή εκεί μέσα, εκτός από τη σάλτσα των καλαμαριών, θα τελειώσουμε και το μαγείρεμα των ζυμαρικών μας. Εάν όμως δεν σας πειράζει να λερώσετε την (άδεια) κατσαρόλα όπου θα βράσουν τα ζυμαρικά, μπορείτε να τελειώσετε εκεί μέσα το φαγητό.Επειδή οι ντοματούλες που βρήκα δεν είναι ακριβώς “κεράσια”, αλλά αρκετά μεγαλύτερες, τις έκοψα στα τέσσερα.Είναι μία εξαιρετική σάλτσα ντομάτας, εμπλουτισμένη με τα “δακτυλίδια” των καλαμαριών, που θα μπορούσε να σας βγάλει από πολλές δύσκολες καταστάσεις του τύπου “επισκέψεις της τελευταίας στιγμής”, αφού είναι πολύ εύκολη στην ετοιμασία της, πολύ γρήγορη και θα κάνει, πραγματικά, μεγάλη εντύπωση!!! -
Mix Pasta Mix Pasta
Ένα ωραίο μεσημέρι, καθώς δεν είχα τίποτα συγκεκριμένο στο νου μου να μαγειρέψω και καθώς τα παιδάκια μου φώναζαν "πεινάαααααμε" από νωρίς, είχα τη φαεινή ιδέα να μαγειρέψω ό, τι υπάρχει στο ψυγείο και στο ντουλάπι. Κάτι οι ξεχασμένες βίδες, κάτι τα ξεχασμένα κοφτά μακαρονάκια, κάτι το τελευταίο λουκάνικο και ο λιγοστός κιμάς, δημιούργησαν ένα αριστούργημα....Λίγα μυστικά ακόμαΑυτή η συνταγή της στιγμής ενθουσίασε το μεγάλο μου γιο που δεν τρώει ποτέ μακαρόνια με κιμά... είναι μια ευέλικτη συνταγή στην οποία μπορείτε να προσθέσετε ό,τι θέλετε !!!
hayat
Περισσότερες συνταγές
Σχόλια