Αν σας αρέσει το στάρι δοκιμάστε το! Είναι ότι πρέπει για ένα ελαφρύ, χορταστικό και ευεργετικό για τον οργανισμό γεύμα...#TeamTrees#ΜίαΣυνταγήΈναΔέντρο

O σταρ των παριζιάνικων cafés επιστρέφει!!!!! Στα… πιρούνια, στα… πιρούνια!!! (πως λέμε …“στα όπλα, στα όπλα”;) Το “croque-monsieur” επιστρέφει στη μόδα, συνοδευόμενο, μάλιστα, από το “croque madame”, αλλά και από το “croque-mademoiselle” !Ολόκληρη η οικογένεια αυτών των υπέροχων sandwichs από ψωμί του τοστ, στη διάθεσή σας για ένα gourmet διάλειμμα από τις πάντα εξουθενωτικές βόλτες στους παριζιάνικους δρόμους…Αυτές οι βόλτες, αυτό το “ταξείδι”, θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει, κάλλιστα, από τη μακρινή Αυστραλία. Τους Αβορίγινες ("Aborigines"), τον αυτόχθονα πληθυσμό της μακρινής αυτής χώρας-ηπείρου, θα τους γνωρίζετε οι περισσότερες. Εκείνο που δεν θα γνωρίζετε είναι ότι στην κουζίνα τους βρίσκουμε ένα φαγητό που, αιώνες μετά και χιλιάδες χιλιόμετρα πιο δυτικά (ή πιο ανατολικά, εξαρτάται προς ποια κατεύθυνση κινείται κανείς…) θα γνωρίσει μεγάλες δόξες, αποτελώντας μία πρώτη επιλογή στο γρήγορο φαγητό των “πολιτισμένων” δυτικοευρωπαίων.Πράγματι, ο νομαδικός αυτός λαός της Αυστραλίας, συνήθιζε να μαγειρεύει το καθημερινό κυνήγι του, τεμαχισμένο σε σχετικά λεπτές λωρίδες (φέτες), πιεσμένο ανάμεσα σε δύο φέτες ζύμης, και ψήνοντάς το πάνω από φωτιά από ξύλα, με τη βοήθεια μίας μεγάλης λαβίδας.Αυτή η “τοσταρισμένη” εκδοχή φαγητού εμφανίσθηκε στη συνέχεια στην “κοντινή” Ινδονησία και από εκεί στα νησιωτικά συμπλέγματα του Ειρηνικού Ωκεανού, μερικούς αιώνες μετά.Πάρτε τώρα το πλοίο (ο κόσμος δεν ταξείδευε με αεροπλάνα τότε, τα πλοία ήσαν για τέτοιες μεγάλες μετακινήσεις μέσω θαλάσσης) και ελάτε στο Παρίσι του 1910. Εκεί, στα τραπεζάκια ενός café στη λεωφόρο των Καπουτσίνων (boulevard des Capucines), εμφανίζεται για πρώτη φορά ένα σάντουιτς από λεπτές τετράγωνες φέτες ψωμιού χωρίς κόρα, με ζαμπόν ανάμεσά τους και καλυμμένες με τριμμένο τυρί.Το πρώτο "croque-monsieur" είχε κάνει την εμφάνισή του!!!Λίγα μυστικά ακόμαΑκόμη κι’ αν το σάντουιτς φέρει αυτό το όνομα από την αρχή της ιστορίας του (πράγματι, ήδη από το 1919, ο γνωστός Marcel Proust αναφέρει στο μυθιστόρημά του “Στη σκιά των κοριτσιών με τα λουλούδια” (À l'ombre des jeunes filles en fleurs), “… … με την Mme de Villeparisis, η οποία μας ανακοίνωσε ότι είχε παραγγείλει για μας στο ξενοδοχείο "Croque Monsieur" και "αυγά με κρέμα", ωστόσο, η προέλευση του ονόματος είναι αβέβαιη.Στη γαλλική επαρχία, η λέξη "croque" μόνη της χρησιμοποιείται για τη φέτα του ψωμιού που είναι βουτηγμένο σε χτυπημένο αυγό πριν πέσει στο τηγάνι και ψηθεί. Μπορεί να φαντασθεί κανείς, κάποιους επαρχιώτες κυρίους να φθάνουν στο Παρίσι και να παραγγέλλουν ένα “croque”, επειδή ήταν γρήγορο και ζεστό. Έτσι, ακριβώς επειδή τα γκαρσόνια όταν τους το σερβίριζαν προσέθεταν και το απαραίτητο “κύριε”, στο τέλος, (κάτι σαν “Το Croque σας, monsieur”), δεν ήθελε και πολύ να “του βγει το όνομα του σάντουιτς”….Εμένα μου αρέσει πολύ περισσότερο, όμως, η εκδοχή που δίνει ο ιστορικός René Girard, σύμφωνα με τον οποίο, στις αρχές του 20ου αιώνα, στο παριζιάνικο μπιστρό "Le Bel Age", ο ιδιοκτήτης του κουβαλούσε πίσω του μία περίεργη φήμη ότι ήταν... κανίβαλος!! Προφανώς βγαλμένη από τον ανταγωνισμό στο IIο διαμέρισμα του Παρισιού, που δεν έβλεπαν με καλό μάτι τον καινούργιο που είχε έρθει και είχε ανοίξει το μαγαζί του εκεί που σύχναζε η καλή κοινωνία της πόλης.Αυτός λοιπόν ο περιβόητος Michel Lunarca με τ’ όνομα, προτείνει κάποια στιγμή σε κάποιον πελάτη του να του σερβίρει το σάντουιτς που είχε παραγγείλει, όχι στη συνηθισμένη μπαγκέτα αλλά “με ένα δικό του τρόπο”. Σε τετράγωνο ψωμί χωρίς κόρα, μόνο ψίχα. Όταν αυτός ο τελευταίος τον ρώτησε τι κρέας είχε βάλει μέσα, ο …μπιστροτιέ του απήντησε, προφανώς αστειευόμενος"Μα, το κρέας του monsieur (του κυρίου), ασφαλώς". Αστείο που έκανε την παρέα να …“πεθάνει στα γέλια” και να παραγγείλουν όλοι “το σάντουιτς με τον κύριο”. Την επομένη, στην ταμπέλα με το μενού έξω από το μπιστρό, πρώτο-πρώτο εμφανιζόταν το “σάντουιτς με τον κύριο”, το “croque monsieur”…Και αν σας άρεσε η παραπάνω ιστορία, δείτε και αυτό; Στην Καταλονία, το ίδιο σάντουιτς με ψωμί όλο ψίχα (του τοστ) και με ζαμπόν και τυρί στο εσωτερικό του, το λένε …“bikini” !!! Και γιατί “bikini”; (όταν μάλιστα, σε όλη την υπόλοιπη Ισπανία το λένε “mixto” ή και “combinado”; Το όνομα, στην πραγματικότητα, προέρχεται από τη Sala Bikini, η οποία άνοιξε το 1953 στη Διαγώνιο, στην “Avenue Diagonal”, στη Βαρκελώνη, το πρώτο μέρος που έφερε εκείνο το γαλλικής προέλευσης σάντουιτς. Σε μία περίοδο, μάλιστα, που οι ξένες λέξεις ήταν αυστηρά απαγορευμένες… Το είχαν ονομάσει, λοιπόν, “el bocadillo de la casa”, το “σάντουιτς του μαγαζιού” δηλαδή, που, σαν και το μαγιό bikini αποτελείται από “δύο κομμάτια”, το ζαμπόν και το τυρί. Εμπνευσμένο, μη μου πείτε… Η επιτυχία ήταν τέτοια, που το sandwich bikini βγήκε και έξω από τις πόρτες του μαγαζιού, ξεπέρασε τα όρια της πόλης και διαδόθηκε πολύ γρήγορα σε όλη την Καταλονία.Εμπνευσμένος, όμως, και ο τίτλος αυτού του άρθρου"TU ME CROQUES… MONSIEUR ?”, όπου μπορείτε να βρείτε ένα μεγάλο [πλήθος παραλλαγών του γνωστού αυτού γαλλικού (ή, μήπως, τελικά, αυστραλιανού;) σάντουιτς, αρκετές να ικανοποιήσουν κάθε προτίμησή σας, όπου και αν κλίνει αυτή…

Η συνταγή είναι αναδημοσίευση με ορισμένες τροποποιήσεις μιας πολύ παλιάς αλλά επίκαιρης και πετυχημένης συνταγής της gel που παραπέμπει το παρακάτω link. Νομίζω είναι η καλύτερη συνταγή για ψωμί δίκοκκου σταριού Ζέας με ορισμένες αλλαγές που έκανα στα υλικά και στην διαδικασία.https://cookpad.wasmer.app/gr/sintages/3081576-zumoto-psomi-me-aleuri-zeas #ζύμες

Την ιδέα για το φύλλο την πήρα από την natre και παραθέτω παρακάτω το link. Χρησιμοποίησα διαφορετικές αναλογίες και όσον αφορά την γέμιση μπορεί να γίνει με οποιοδήποτε υλικό (π.χ. μανιτάρια, σπανάκι, τυρί, πράσο κλπ) #2020 #ζύμεςhttps://cookpad.wasmer.app/gr/sintages/3084457-xortopita-me-phullo-apo-aleuri-zeas

Τα κόλλυβα είναι ένα γλύκισμα το οποίο προσφέρεται τα Ψυχοσάββατα, εις μνήμη των νεκρών.Η λέξη προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη κόλλυβος, που ήταν κόκκος δημητριακών καρπών.Τα κόλλυβα είναι βρασμένο σιτάρι, το όποιο σιτάρι είναι σύμβολο του ανθρώπινου σώματος, επειδή το ανθρώπινο σώμα τρέφεται και αυξάνει με το σιτάρι.Βράζουμε το σιτάρι για να φανερώνεται με το βράσιμο η διάλυση και η φθορά των σωμάτων των κεκοιμημένων, των οποίων σύμβολα είναι τα κόλλυβα.Σύμφωνα με τον Βλαστάρη «εφθός σίτος», δηλαδή βρασμένο σιτάρι, είναι τα κόλλυβα και όχι άβραστο κυρίως για να μπορούμε να τα τρώμε. Και τα τρώμε εξαιτίας του θαύματος πού έκανε ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων, αυτός που καθιέρωσε τα κόλλυβα, το πρώτο Σάββατο των Νηστειών, προστάζοντας (σε θείο όραμα) τον Αρχιερέα να βράσει σιτάρι και να το μοιράσει στους Χριστιανούς.Τα κόλλυβα συμβολίζουν την κοινή ανάσταση των ανθρώπων. Δηλαδή όπως ο σπόρος του σιταριού πέφτει στη γη, θάβεται και χωνεύεται και στη συνέχεια φυτρώνει καλύτερος και ωραιότερος, έτσι και το νεκρό σώμα του ανθρώπου, για να αναστηθεί και πάλι άφθαρτο, ένδοξο και αιώνιο.#κόλλυβα #σιτάρι #μνημόσυνο #Ψυχοσάββατο #ξηρούςκαρπούς #νηστίσιμο #vegan

Τι να σας πρώτο πω για το κεσκέκ. Θυμάμαι στο πανηγύρι στο χωριό της μαμάς μου να γίνεται χαμός ανήμερα της Παναγίας για το πόσα μπολάκια μπορούμε να πάρουμε οικογενειακώς. Να μαλώνω με τον μπαμπά μου που με ξανά έστελνε και θυμωναν οι θείες του χωριού που σερβιραν το κεσκέκ που με ξανά έβλεπαν μπροστά τους... Ευτυχώς μου είπε η γιαγιά την συνταγή και πλέον με την χύτρα είναι τόσο εύκολο να γίνει.

Βαρβάρα ή Ασουρές είναι ένα γνωστό και διαδεδομένο ας το πούμε γλυκό τόσο στους Έλληνες όσο και στους Τούρκους γείτονες μας... εμείς εδώ το φτιάχνουμε την παραμονή της γιορτής της Αγίας Βαρβάρας. Για να δούμε τη συνταγή παρακάτω. Στον χρόνο παρασκευής γράφω ότι χρειάζεται μία ώρα. Αν προσθέσουμε και τον χρόνο αναμονής που πρέπει να μουλιάσει το σιτάρι γύρω στις 8 ώρες από την προηγούμενη μέρα τότε είναι παραπάνω από μία ώρα όπως καταλαβαίνετε.

Αν και δυστυχώς συνταγή "ταμπού",τα κόλυβα είναι ένδειξη αγάπης και σεβασμού στους πολυαγαπημενους μας που μας βλέπουν από ψηλά και που περιμένουν από εμάς τη μνημόνευση τους. Το Ψυχοσάββατο λοιπόν πλησιάζει κι εμείς εδώ στον τόπο μου συνηθίζουμε να μοιράζουμε στα σπίτια στη μνήμη των ανθρώπων μας που έχουν "φύγει", λίγα κόλυβα που διαφέρουν από τα συνηθισμένα αφού είναι "ζουμερα", δηλαδή σαν κολυβοσουπα.Οσον αφορά στο γευστικό και διατροφικό κομμάτι της συνταγής εκεί απλά δεν υπάρχουν λόγια... Είναι τοοοοοοοοσο νόστιμα που αν δεν ένιωθα ότι θα ανατιναχθεί η κοιλιά μου, δεν θα σταματούσα ποτέ να τρώω! Όσο για την διατροφική αξία... φυτικές ίνες, ξηροί καρποί, σουσάμι,κανέλα αποτελούν από μόνα τους ένδειξη υγιεινής διατροφής και αν τα φάτε και ως πρωινό,θα σας χαρίσουν τόση καλή και πλούσια ενέργεια που αξίζει να τα φτιάχνετε ακόμη κι αν δεν είναι η ώρα να μνημονευσετε κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο! #μπορούμε

Τόσο καιρό δεν έκανα γιατί έλεγα δύσκολο θα είναι !! Αλλά τελικά είναι παιχνιδάκι, πανεύκολο, χωρίς ζύμωμα σχεδόν καθόλου... επίσης δεν έχω γάστρα οπότε το έκανα με 2 βαθιά ταψιά.

Εμαθα να φτιάχνω αυτό το γλυκό απο ένα βιβλίο καλογηρικής μαγειρικής του αρχιεπ. Δοσίθεου (Μονή Τατάρνας). Μου άρεσε τόσο πολύ που έμαθα την ιστορία του. Πρόκειται για ένα νηστισιμο παραδοσιακό της Τουρκίας όσο και της Ελλάδας, αλλά εδώ το ονομάζουμε Βαρβάρα, απο την γιορτής της Αγίας Βαρβάρας. Στην ανατολή υπάρχει η Μέρα του Ασουρέ. Στην Τουρκία χρησιμοποιούν για υλικά ένα μείγμα από σπόρους, όσπρια, όπως φασόλια και ρεβίθια, σιτάρι, ξηρούς καρπούς και φρούτα και σερβίρεται ζεστό, πασπαλισμένο με κανέλα και είναι γαρνιρισμένο με ξηρούς καρπούς, ρόδι, σταφίδες κλπ. Στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Δυτική Θράκη το γλυκό γίνεται με κοπανισμένο σε γουδί σιτάρι, το οποίο βράζεται και ανακατεύεται με κοπανισμένο, ψημένο σουσάμι, αμύγδαλα, καρύδια και γλυκαίνεται με πετιμέζι, χυμό ροδιών, χουρμάδες, σύκα ή ζάχαρη. Οι Έλληνες χριστιανοί το φτιάχνουν συνήθως στην εορτή της Αγίας Βαρβάρας, κατά την οποία φτιάχνεται και μοιράζεται συμβολίζοντας την πανσπερμία. Το ίδιο γλυκό κάνουν και οι Έλληνες μουσουλμάνοι της Θράκης γιορτάζοντας την Ημέρα του Ασουρέ, το οποίο μοιράζουν σε γείτονες. Σαν επίλογο θα σας πω ότι όσοι νηστέυετε αξίζει να το φτιάξετε!!! (τις πληροφορίες τις βρήκα στο site Wikipedia)Λίγα μυστικά ακόμαΕίναι τονωτικό, ευστόμαχο για μέρες αυστηρής νηστείας...σε κρατάει στα πόδια σου χωρίς να σε κάνει να πείνας.

Ο μούστος είναι στην ουσία η πρώτη ύλη που βγάζουμε από το ζύμωμα του σταφυλιού (το κατακάθι που λέμε) για να πάρουν το υπόλοιπο κρασί να το βάλουν σε βαρέλια ώστε να ξεκινήσει το βράσιμο για να γίνει κρασί!!Οι φωτογραφίες παρακάτω είναι για την διπλάσια ποσότητα των υλικών..

Αυτή τη λεμονάδα την έχω πάντα στο ψυγείο! Γίνεται πολύ γρήγορα, αφού δεν χρειάζεται βράσιμο και όταν την αναμιγνύουμε με το νερό είναι σαν να έχουμε στίψει τα λεμόνια αυτή τη στιγμή. Διατηρείται στο ψυγείο για πολλούς μήνες!! Κερασμένη στην #kimwlos που αγαπάει τα λεμόνια! #λεμόνι